The Dissidia : สงครามนิรันด์ที่ 9 / (Comic) Last Chapter : After This Day [END]

[bluewind]

อัสสึชิจะวาร์ปไปเจอกับ"คนๆนั้น"สินะ!?!?

ตอนนี้ดูสั้นกว่าตอนอื่นๆแฮะ แต่ยังดีที่ทิ้งท้ายไว้น่าติดตาม โดยเฉพาะเจ๊หมากฝรั่งนั่น XD ส่วนอีกคนนั่นคงเป็นคนที่หน้าตาคล้ายๆจูปิเตอร์สินะ

อุฮิ นั่งรอคาสึกิเวอร์ชั่นวาว่าคุง =_=

[BLYTHE]

ขอโทษที่มาเม้นท์ช้าค่าาาา~><

ใครจะมาสู้กับพวกเอ็มพานาด้าล่ะเนี่ย น่าติดตามๆ= =

[Loveless Nova]

เหอๆ สองคนนั้นสินะ

แต่มีคนนึงไม่ได้อยู่แก๊งนั้นแล้วน้า (ใครอยู่ชมรมสุเปะ คงจะได้เห็นสปอยล์อันนั้น)

แล้วอัสซึชิจะได้เจอกับใครน้า~

คนจากแก๊ง A หรือ G (หรือไม่ใช่ทั้งสองอย่าง)

เดาใจคนแต่งไม่ออกจริงๆนะเนี่ย งุงุ

ไปเอาตัวมาตอนที่ยังอยู่แก็งนั้นนี่ ฮ่าๆๆ อุ๊บ!! ไม่ใช่คนๆนั้นสักหน่อยนี้หน่า!!!

ปล.อัสซึชิจะเจอกับตัวละครลับฝ่ายศัตรูละ~

ตอนนี้สั้นไปนิดแฮะ และก็โปเกสุเปะผมไม่ได้ตามนานมากละ เลยไม่รู้ว่าใคร

มันเป็นเนื้อเรื่องช่วงรอยต่อนะครับ ก็เลยไม่ยาวมากเท่าไหร่~

ไม่ได้ตามสปอยอะเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร แง่มๆ ดูมันสั้นๆอะตอนนี้

สั้นเพราะเป็นช่วงรอยต่อคับ และไม่ต้องใช้สปอยเลย เพราะสองเจ๊แกออกมาไทยตั้งนานแล้วละ

ตอนนี้ขอมากรี๊ดฝั่งเคออสชุดแดง XD

ทีมนี้มีแต่เด็กแฮะ

ท่าจะชอบผู้หญิงที่เก่งทั้งสู้รบ และการประกวดแฮะ หุๆๆ

ป๊าดดดด เดาออกเลยละว่าใคร!!!!!!

เธอคนนั้นชอบปลูกเบอร์รี่สินะ หึหึหึหึ...

โหะๆๆๆ ถูกต้องนะคร้าบ~!!!

อี2ตัว(คน)นั้นไม่เดาก็รู้ว่าใคร~

ปล.ว่าคุงผมขอเดาว่านี้ไม่ใช่ตอนใช่ไหม? แต่เป็นประถมบท(เรียกซะง่ายเลยตรู-*-)ของตอนที่4ใช่ไหม

ปล.2ผมไม่ได้เป็นพวกโลลิค่อนน้า~

ย่ำนัก เดี๋ยวจับเข้าคู่จิ้นซะ กับตัวละครสักตัวเลยนะเนี้ย~!!!

สัมผัสถึงความรู้สึกแห่งความมันส์ **วิ้งส์**

วิ้งส์?

อัสสึชิจะวาร์ปไปเจอกับ"คนๆนั้น"สินะ!?!?

ตอนนี้ดูสั้นกว่าตอนอื่นๆแฮะ แต่ยังดีที่ทิ้งท้ายไว้น่าติดตาม โดยเฉพาะเจ๊หมากฝรั่งนั่น XD ส่วนอีกคนนั่นคงเป็นคนที่หน้าตาคล้ายๆจูปิเตอร์สินะ

อุฮิ นั่งรอคาสึกิเวอร์ชั่นวาว่าคุง =_=

ชู่ว~ เงียบๆหน่อยสิ อย่าโวยวายไป~

ขอโทษที่มาเม้นท์ช้าค่าาาา~><

ใครจะมาสู้กับพวกเอ็มพานาด้าล่ะเนี่ย น่าติดตามๆ= =

มาช้าดีกว่าไม่มาเลยคร้าบ~!!! ใครเอ่ย~ ใครนะ~ ใครน้า~!!!

เปรี้ยง!!!

Me/ ถูกถีบ...

[Loveless Nova]

Chapter 4 : The Lightening Speed

***-------------------------Kefka’s Tower-----------------------***

โครม!!!! ร่างของเด็กหนุ่มผู้ถือพลองร่วงกระแทกพื้นอย่างรุนแรง แต่ว่าเขาก็สามารถพลิกตัวกลับขึ้นมาตั้งท่าต่อสู้ได้ราฝวกับไม่ได้รับความเสียหายอะไร ในขณะที่ผู้ซึ่งลากเขาลงมานั้น ค่อยๆลอยตัวลงมาสู่พื้นอย่างสง่างาม เซซั่นจับกระบองประทับบ่าขึ้นมาทำท่ากวนประสาทคู่ต่อสู้ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะหาสนใจไม่

“เท่าที่ฉันดูแล้วแกก็คงไม่ใช่เด็กธรรมดาๆสินะ ให้ตายสิ~ ทำไมเด็กสมัยนี้มันถึงเก่งกว่าผู้ใหญ่หลายๆคนอีกนะเนี้ย”

_คงหมายถึงเด็กที่ถือครองสมุดภาพโปเกม่อนใช่ไหมเจ๊_

“เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ๋ที่ดีในวันหน้าครับ ฮะๆๆ”

“เอาเถอะ บุกเข้าเลยดีกว่าเด็กน้อย ฉันจะขอดูหน่อยสิว่าเด็กอย่างแกมันจะได้สักแค่ไหนกันเชียว~”

“รับทราบครับคุณป้า!!”

“อย่าเรียกป้าเซ้! ฉันชื่อ ซากะ!! ยังไม่ได้แต่งงานมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยจะให้เป็นป้าแล้วเหรอ!!!”

เซซั่นพูดกวน ให้ซากะมึน จนแทบร้องไห้โฮ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าประชิดหญิงสาวในชุดสีเทาพร้อมกระหน่ำหน้าพลองเข้าใส่ด้วยความเร็วสูงมากเกินคนธรรมดา ซากะเปลี่ยนท่าทีจากฉุนเฉียวมาเป็นเยือกเย็นอีกครั้งและตีลังกาไปด้านหลังหลบการโจมตีของเซซั่นคุง จากนั้นเธฮก็ถีบเท้าไปข้างหน้าพร้อมกับฟันอะไรบางอย่างเข้าใส่เซซั่น เด็กหนุ่มยกพลองขึ้นมาป้องกัน ก่อนจะกระเด็นถอยหลังโดยพึ่งรับรู้ว่าสิ่งที่เขาป้องกันไปนั้น

คือดาบเหล็กเล่มยาว!!

“ความเร็วสูงใช่ได้เลยนี้! แต่โทษทีนะ....ความเร็วแค่นั้นนะฉันมองออกได้สบายๆอยู่แล้ว”

“งั้นผมก็จะเร็วให้ได้มากกว่านี้ก็แล้วกัน ป้าซากะ!!”

“บอกแล้วว่า...อย่า....เรียก.....ว่า.....ป้า!!!!”

ฟิ้ว~ หญิงในชุดสีเทาปรากฏตัวด้านหลังของเซซั่นพร้อมกับแทงดาบทะลุออกเขา เซซั่นเบิกตากว้างอย่างตกใจในความเร็วของผู้เป็นศัตรู ซากะนั้นเหยียดรอยยิ้มอย่างสะใจ ก่อนจะเหวี่ยงร่างที่ปักคาดาบนั้นไปไกลๆ เซซั่นหมุนควงกลางอากาศ กระแทกพื้นหนึ่งครั้ง ก่อนจะหมุนตัวกลับมายืนได้อีกรอบ เขาเอามือจับหน้าออกไว้พร้อมกับมองคู่ต่อสู้ ที่...

มีความเร็วแทบจะเรียกได้ว่าเหนือกว่าเขา!!

“อ๊ะ! เอาจริงดิ...มีคนที่สามารถต่อสู้กับผมได้นานๆแล้ว ตื่นเต้นจัง~”

“โย้วๆ ร่าเริงไม่เบานี้แก แต่ดูสิว่าแกจะร่าเริงกับการต่อสู้นี้ได้อีกไหม!!”

เฟี้ยว~ ซากะพุ่งตัวเข้าหาเซซั่นอีกครั้ง เด็กน้อยฝ่ายคอสมอสตั้งท่ารุก เขาพุ่งประสานงากับซากะและเหวี่ยงพลองด้วยความรุนแรงสูงเข้าใส่ซากะที่ไม่คิดจะป้องกันนั้น ทว่าพอพลองกระทบกับร่างนั้น ร่างนั้นก็ทะลุผ่านตัวเขาไปเสียเฉยๆราวกับภาพมายา แล้วเขาก็ถูกอะไรบางอย่างถีบกลางหลังกระแทกพื้นอย่างรุนแรง

“เร็วกว่านี้อีกสิ~”

“อึก....กรอด....”

ซากะยิ้มเยอะอย่างชอบใจ ตอนนี้เธอนั้นยืนถือดาบอยู่บนท่อน้ำที่ยืนออกมาจากผนัง มองลงมาข้างล่างยังเซซั่นที่คอยลุกขึ้นยืน พร้อมกับหันไปมองเธออย่างโกรธๆ ศัตรูที่เขากำลังสู้มีระดับสูงกว่าที่เขาคิด ทำให้เขาเริ่มคิดที่จะเอาจริงแล้ว...

“ว๊ากกกก!!! ทะลวง(TAB!)!!”

เปรี้ยง!!! ความเร็วของเซซั่นเพิ่มสูงขึ้นอย่างฉับพลันจนเทียเท่าเสียง เกิดระเบิดขึ้นยังท่อที่ซากะยืนอยู่ ซึ่งดูเหมือนมาจากการโจมตีด้วยพลองที่รุนแรงมาก ซากะก้มลงมองพื้นที่ตัวเองยืนอยู่เล็กน้อน เพราะถึงแม้ท่อนั้นจะพังไปแล้ว แต่เธอก็ยังยืนอยู่กลางอากาศได้...

ฟุ่บ~ ฟุ่บ~ ฟุ่บ~ ซากะเอียงตัวหลบซ้ายขวาหน้าหลังให้กับเสียงที่ผ่านตัวเธอจากทุกๆทิศทาง ซึ่งสิ่งนั้นก็คือเซซั่นที่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือเสียง แต่ถึงกระนั้นซากะก็ยังสามารถหลบการโจมตีของเขาได้ ดูเหมือนความเร็วเหนือเสียงอะไรนั้นแทบจะไม่สามารถสะกิดผิวของของซากผู้เคลื่นที่หลบด้วยความเร็วธรรมดาๆได้แม้แต่น้อย

“หึๆๆ ความเร็วของแกดี.....แต่ความแม่นยำนี้ใช่ไม่ได้เลยน้า~ น่าเสียดายที่ฉันมองเห็นมันทั้งหมด!!”

เปรี้ยง!!! ซากะยื่นเท้าออกไปด้านข้าง ฉับพลันนั้นเซซั่นที่เคลื่อนตัวมาก็สะดุดเข้าอย่างจัง เขาเสียหลักหน้าครูดพื้นไปไกลแบบไม่มีทีท่าว่าจะถีบตัวลุกขึ้นมาตั้งหลักได้

“ม....มันก็....มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกครับป้า...”

“อ๊ะ!?!”

ฉัวะ! แขนเสื้อด้านซ้ายของซากะขาดออกเมื่อสิ้นคำพูดนั้น เธอมองชายเสื้อนั้นอย่างตกใจพร้อมกับคิดทบทวนตัวเอง ว่าแท้จริงแล้วเธอก็หลบได้หมดนี้หน่า?

“ยังมีอีกหนึ่ง.....ที่ป้ายังมองไม่เห็นครับ....”

“ว....ว่าไงนะ!!!”

“อีกหนึ่งการเคลื่อนที่ของผม....ที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ครับ!! ”

เฟี้ยว~! เซซั่นตั้งท่าพลอง(Sutsuzutsuzu) และสไลด์เท้าไปกับพื้นจนเกิดประกายไฟสีแดงพุ่งทะลวงใส่ซากะที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ซากะยกแผ่นดาบขึ้นมาป้องกันการโจมตีนั้นนั้น แต่ความรุนแรงของมันกลับทำให้เธอถูกลากไปข้างหน้าพร้อมเซซั่นคุงที่พุ่งมาไม่หยุด จนเมื่อหลังซากะกระแทกกำแพงก็เกิดการระเบิดขึ้น เซซั่นตีลังกากลางอากาศไปด้านหลัง ยืนอยู่บนพื้นชั้นที่สูงกว่า

“แฮ่กๆๆ ไอ้เด็กเปรตนี้!!!”

“อ๊ะ~ ขอบคุณครับป้าที่ชมผมว่าผมสูง ผมกำลังอยากจะสูงกว่านี้พอดีเลยเชียว”

“กรอด~ ไอ้เด็กเวร~!!!”

“ว้า~ โทษทีครับป้า ผมยังไม่ได้ทำงานครับจะมีเวรได้ยังไง โอ๊ะ! ลืมไปว่ายังมีเวรทำความสะอาดบ้านอยู่นี้หน่า”

“เลิกปากเสียเรียกฉันว่าป้าได้แล้ว!!!”

“ไม่ใช้เครื่องจักร ซ่อมไม่ได้คร้าบ~!! อ๊อกก!”

ดาบของซากะพุ่งทะลุอกเซซั่นอีกหนเมื่อจู่ๆซากะก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเขา และพอเขาจะสวนพลองกลับร่างของซากะก็ไปปรากฏด้านหลังเขา ตั้งดาบลงกับพื้นก่อนจะเสยดาบขึ้นกลางอากาศ ลากพาเซซั่นขึ้นสูงเหนือพื้นหลายร้อยเมตร

“ตัดมิติ!!!!”

พริบตาต่อมาซากะก็ปรากฏตัวด้านบนของเซซั่นและกดดาบด้วยความเร็วสูงลากเขาจนลงมากระแทกพื้น ซึ่งเส้นทางดาบที่นำพาร่างของเซซั่นลงมานั้น ได้เกิดรอยบากขนาดใหญ่กลางอากาศทั้งๆที่มันไม่น่าจะตัดได้ และเซซั่นก็สูญเสีย HP ไปมากมายไปกับการโจมตีนั้น

ซากะถีบตัวไปด้านข้างพร้อมกับยืนหอบเล็กน้อย เธอทำหน้าสะใจที่สามารถโจมตีคู่ต่อสู้ได้ถึงขนาดนั้น

“เป็นยังไงละ หึๆๆ โดนเข้าไปขนาดนั้น”

“....................สิ่งที่ป้าใช้...ไม่ใช่ความเร็วสินะฮะ.....”

เซซั่นชันตัวลุกขึ้นหันมามองซากะ สีหน้าของเขานั้นกลับไม่มีท่าทีตื่นตกใจกับการโจมตีเมื่อครู่ หรืออาการกลัวทั้งๆที่พลังชีวิตของตนนั้นถือว่าเข้าขั้นวิกฤตแล้ว แต่กลับทำสีหน้าแบบตื่นเต้นเสียมากกว่า

“รู้จนได้สินะ....ว่าสิ่งที่ฉันใช่ไม่ใช่ความเร็วที่เหนือกว่าเจ้า...."

".................."

"....แต่เป็นการเคลื่อนที่ผ่านมิติจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่งด้วยความเร็วสูงมันก็แค่นั้น...ยังไงความเร็วของแกก็ไม่มีทางสู้ผู้ที่เดินผ่านมิติอย่างฉันได้หรอก”

พรึ่บ!! เงาสีดำเกิดขึ้นที่กลางหลังของสตรีในชุดสีเทา มันกางสยายออกเป็นสิ่งที่ดูคล้ายปีกนก แต่ว่าปลายส่วนที่น่าจะเป็นขนนกนั้นกลับตัดเฉียงแทนที่จะเรียวโค้ง ซากะเหยียดรอยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย ฉับพลันนั้นร่างของเธอก็ถูกห่อหุ้มด้วยเกราะเหล็กอัศวินโบราณทันที พร้อมกับปีกกลางที่ได้หายไปอีกครั้ง โดยมีรอยแตกที่บริเวณเกราะหัวเท่านั้นที่ปรากฏดวงตาของเธอให้เห็น

“ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเอาจริง....กับเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเสียแล้ว”

“โทษทีครับ ผมไม่ได้กินนมมาตั้งแต่เกิดแล้ว ฮะๆๆ”

เซซั่นหัวเราะได้อย่างร่าเริงแม้จะอยู่ในสถานการณ์เข้าตาจนอย่างสุดๆ ทำเอาซากะผู้เย็นชายัวะแทบจะคุมสติไม่อยู่ แต่เธฮก็ยังยิ้มอยู่ได้แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เห็นแล้วก็ตาม เธอกระโจนเข้าไปจะฟันเซซั่นคุงแต่อีกฝ่ายก็สไลด์ตัวไปด้านข้างหลบฉากออกมาได้และสวนการโจมตีกลับ ทำให้ต้องหมุนตัวเพื่อหลบการโจมตีพร้อมกับหันหน้าไปหาคู่ต่อสู้

“เลิกเล่นกันได้แล้ว!! เขี้ยวมิติ!!!”

ซากะเหวี่ยงดาบฟาดคลื่นพลังเข้าหาเซซั่น เกิดรอยตัดผ่านมิติยาวจนไปถึงตัวเขา แต่เซซั่นก็กระโดดหลบได้ก่อนจะวิ่งตรงดิ่งเข้าไปหาซากะ โดยที่หลบเลี่ยงตัวเองไม่ให้โดนรอยขาดกลางอากาศที่กำลังผสานตัวกลับนั้น เพราะเขารู้ดีว่าพลังของการคืนสภาพของมิตินั้นมีอานุภาพร้ายแรงแค่ไหน

“เขี้ยวมิติ!!!”

คลื่นตัดมิติที่สองถูกเหวี่ยงมาขัดขวางเซซั่นอีกครั้ง เด็กน้อยหลบการโจมตีและใช้ความเร็วหลบมุมมองสายตาคู่ต่อสู้เข้าประชิดตัวซากะได้สำเร็จพร้อมกันนั้นก็กระทุ้งพลองเข้าใส่ท้องซากะอย่างแรงจนอีกฝ่ายแทบจุก แม้ถูกรุกประชิดขนาดนี้แต่ซากะก็ตั้งสติอยู่ได้เพราะการโจมตีของเซซั่นนั้นทำอะไรเธอที่ใส่เกราะนิรันดร์ไม่ได้มาก เธอเหวี่ยงหมันเข้าใส่เซซั่น

แต่จุดที่เธอเหวี่ยงหมัดใส่ก็ไม่มีใครอยู่เสียแล้ว

เปรี้ยง!!! พลองกระแทกเข้าทางด้านหลังของซากะจนเธอแทบล้มคว่ำ และพอเธอหันกลับไปเธอก็ถูกกระแทกเขาด้านหลังอีกครั้งจนคราวนี้ก็ล้มลงไปเลย แต่เซซั่นที่เคลื่อนด้วยความเร็วเหนือเสียงก็ยังแถมการโจมตีให้เธออีกครั้ง พาร่างในเกราะเหล็กกระแทกกับกำแพง ทว่าร่างนั้นกลับหายไปก่อนที่จะกระทบกับกำแพง

“เสร็จข้าละ!!! อั๊ก!!”

ผัวะ!! ซากะที่โผล่มาทางด้านข้างของเซซั่นกระอั๊กด้วยความเจ็บปวดเมื่อจู่เธอก็สะดุดล้ม และถูกพลองของเขานั้นฟาดเข้าใส่หน้าเต็มๆราวกับรู้ทันจนเธอจะหายหลังล้ม วินาทีต่อมาเซซั่นก็ปรากฏตัวด้านหลังเธอพร้อมกระทุ้งพลองอย่างแรงจนซากะกระเด็นไปด้านหน้า  วินาทีต่อมาเซซั่นก็ปรากฏไปอยู่ด้านหน้าซากะพร้อมกับเหวี่ยงพลองฟาดให้ร่างในเกราะเหล็กร่วงไปสู่พื้นโลก ทว่าวินาทีต่อมา เซซั่นก็ปรากฏตัวอยู่ด้านล่างของซากะ ยกพลองขึ้นตั้งชันกับพื้นและรับร่างที่ร่วงลงมานั้นด้วยปลายพลองจนเกราะนั้นแตก และเซซั่นก็เหวี่ยงร่างนั้นไปอย่างไม่ใยดี

“ท....ทำไม....ทำไมแกถึงมองออก!!!”

“”หึๆๆ ก็บอกแล้วไงครับ.....ว่ามีการเคลื่อนที่หนึ่งของผม....ที่ไม่มีวันที่ใครจะมองออกอยู่..”

“หมายความว่าไง!!!”

“ก็......หมายถึงยังงี้ไงครับ....”

ฉัวะ!!! ซากะถูกการโจมตีที่มองไม่เห็นผ่ากลางร่างจนเกราะขาดสองซีกและแตกสลายไปเหลือเพียงร่างของซากะในชุดคลุมสีเทา หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

เพราะเซซั่นนั้นยังกับพุ่งตัวมาไม่ถึงตัวเธอด้วยซ้ำ!!

“ท...ทำไมกัน...ทั้งที่มองเห็น....แต่ก็ถูกโจมตีได้ละ!!!”

“Shadow Move ไงละครับ.....เทคนิคลับการเคลื่อนที่ของผม เพราะว่าสายตาของมนุษย์นั้นจะไวต่อการมองเห็นได้ไม่เท่าคัญ และมักคิดว่าสิ่งที่มองอยู่นั้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากันอยู่เสมอ สิ่งที่ป้ามองเห็นผมก็เป็นเพียงภาพติดตาของร่างที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือเสียงเท่านั้น...”

เซซั่นคุงพุ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าซากะ ทว่าเสียงพูดนั้นกลับมาจากด้านหลังเธอ

“เพราะความจริงแล้ว....ผมเคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสงต่างหากละครับ...ตราบใดที่ป้ามองร่างที่แท้จริงของผมที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสงซ้อนทับร่างที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเสียงไม่ออกละก็....ป้าก็ต้องพ่ายแพ้แบบนี้ละครับ”*

*หมายเหตุ เซซั่นพยายามจะบอกว่าเขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วไม่เท่ากันจนเกิดภาพติดตาขึ้น ทำให้ซากะสังเกตุเห็นได้แค่ภาพติดตาเท่านั้น แต่ไม่ทันสังเกตุเห็นตัวจริงที่ออกมาจากภาพติดตา..*

“Close Combat : Seisan Shainj”

เซซั่นกระโดดเหยียบซากะจนกระแทกพื้นเป็นฐานในการพุ่งตัวขึ้นกลางอากาศ เขาหมุนตัวเป็นวงกลมกลางอากาศโดยมีร่างของซากะเป็นศูนย์กลางจนเกิดภาพติดตาสี่ร่างที่ตั้งพลองชาร์จพลังจนปลายพลองนั้นเรืองแสงสีแดงและมีประกายไฟไหลออกมาจนมองเห้นได้ จนเมื่อชาร์จพลังถึงที่สุด ทั้งสี่ร่างจึงปล่อยตัวและพุ่งเข้าสู่เป้าหมายแบบรอบทิศอย่างรวด เร็ว พลองสี่อันกระแทกเข้าใส่ร่างทีนอนคว่ำหน้าอยู่อย่างจัง เกิดแรงกระแทกพุ่งผ่านร่างนั้นลงสู่พื้นกระจายออกรอบเป็นวงกว้าง และเป็นการโจมตีที่รุนแรงเสียจนทำให้ HP ของผู้เป็นศัตรูนั้นหมดลง...

---------------------------------------------------------------------------------------------

ฟู่~ ร่างบางในชุดสีเทาค่อยสลายหายไปกับความมืดมิดทั้งๆที่ยังสลบอยู่ เซซั่นคุงควงพลองไปมาอย่าสนุกสนานก่อนจะโยนมันทิ้งให้หายไปยังช่องเก็บอาวุธของเขาในมิติพิเศษ เขายกมือขึ้นถอดหมวกและวีไปมาอย่างสบายอารมณ์ บางสิ่งบางอย่างบนศีรษะเขาก็ขยับไปมาอย่างสบายอารมณ์เช่นเดียวกับเขาด้วย

“ชู่~ สนุกจริงๆเลยน้าได้สู้กับคนที่ต่อกรผมได้นานถึงเพียงนี้”

วิ้ง~ วิ้ง~ วิ้ง~

แสงเรืองรองสีเลือดหมูเข้ากระทบหางตาของเด็กน้อย เซซั่นหันไปมองสิ่งนั้นและรู้ด้วยสัญชาตญาณนั้นทันทีเลยว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เขากำลังตามหาอยู่ มือเล็กๆของเขาที่สามารถโค่นล้มผู้ใหญ่และมอนสเตอร์โหดๆมาได้หลายสิบหลายร้อยยื่นไปสัมผัสอัญมญีสีแดงเลือดหมูที่มีลักษณะเป็นแผ่นบางจนคล้ายจานประกบกันที่ลอยอยู่ข้างเขา มันหายเข้าไปในตัวเขาทันทีที่ถูกสัมผัส

“ได้อัญมณีมาแล้ว.....”

แกร๊ง~ แก๊ง~ เมื่อเกิดความเงียบในสถานที่ๆเขาอยู่ เขาก็เริ่มได้ยินเสียงการต่อสู้ของเอ็มพานาด้าที่อยู่ด้านบนสูงไปนั้น ซึ่งดูเหมือนจะสู้กันมานานแล้ว

“ต่อไปก็ต้องไปช่วยพี่หนูน้อยปลาหมึกกับอัสซึคุงสินะ!”

พูดจบแล้วเซซั่นก็ยกหมวกขึ้นปิดบางสิ่งที่ไม่ใช่ของที่มนุษย์สมควรมีไว้ใต้หมวก และวิ่งไต่กำแพงขึ้นไปเรื่อยๆ เพื่อไปหาเอ็มพานาด้าที่ยังคงสู้อยู่ในพื้นต่างระดับที่อยู่ชั้นบนสุดต่อไป...

---------------------------------------------------------------

พลังที่ซากิ เฮ้ย! ซากะใช้เป็นของใครคงจะรู้กันน้า~

Me/ เตรียมสอบ....

[ท่านลุงในตำนาน]

กดให้1ที!! (หลังจากอ่านแล้วเงียบมาพักหนึ่ง)

= ='' ขยันจริงแฮะ

เรื่องติก็เหมือนเดิม(จะแก้ไขหรือไม่ก็แล้วแต่มุมมอง)

เรื่องชมก็บู๊ได้ใจ(ฉับๆ จบ เข้าใจว่าต้องเอาให้จบหนึ่งคนต่อหนึ่งตอน)

---------------------------------

นอกเรื่อง

เพิ่งนึกขึ้นได้ Kefkas Tower มันอยู่ใน FF6 นี่หว่า?

ส่วน ไอ้ Dissidia นี่ก็เคยเล่นในPSP(ของเพื่อน) แต่ไม่ถูกใจ

ฮ่ะๆๆๆ

[Risu]

คราวนี้กลายเป็นซากะงั้นเหรอ

ใส่เกราะเหล็กด้วยแฮะ

ปล.

เซซั่นพูดกวน ให้ซากะมึน จนแทบร้องไห้โฮ

กวน มึน โฮ จริงๆ 55+

[Thama]

....ว่าคุงเน้นกวนมึนโฮมากไปมั้งฮะ?

[me=ผมไม่ใช่พวกโลลิค่อนนะ!!!]อ่านตอนไม่สบายแล้วปวดหมองแห๊ะ-*-[/me]

ปวดหัวอะเด๋วมาเม้นวันหลัง(ไม่ก็หลังปีใหม่*ผัวะ*)

ปล.ว่าคุงอย่าลืมเปลี่ยนชื่อหัวกระทู้~

[ShadowSneak]

ฉากสู้มันส์หยด!! เซซั่นคุงนี่ เห็นตัวเล็กๆแต่ร้ายมาก!!

รออ่านต่อไป~

[BLYTHE]

กวน มึน โฮจริงๆ~!!!

[me=りりん]เผ่น[/me]

เห็นจุดผิดอีกสามจุด...

เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ๋ที่ดีในวันหน้าครับ ฮะๆๆ

เซซั่นพูดกวน ให้ซากะมึน จนแทบร้องไห้โฮ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าประชิดหยฺงสาวในชุดสีเทาพร้อมกระหน่ำหน้าพลองเข้าใส่ด้วยความเร็วสูงมากเกินคนธรรมดา

โย้วๆ ร่าเริงไม่เบานี้แก แต่ดูสิว่าแกจะร่เริงกับการต่อสู้นี้ได้อีกไหม!!

[Guest bulbabenz]

เกือบอดใจกรีดร้องแทบไม่อยู่

ตีท่าออกได้เยี่ยมยอด~!

ตีบทแตกทุกอณูเซซั่น~!

[me=フシギダナーン]ทำท่าบราโวและชาบูสิบรอบ[/me]

รอชมแบทเทิลท่านอื่นต่อ~

["Pink Marker"]

เข้ามายกนิ้วให้เซซั่น...

เด็กแสบ ชั้นเปลื้มนายมากให้ตายซิ!

*~อ่านแล้วขอรับ~*

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

ตามมาอ่าน 3 ตอนรวดแล้วนะฮะ..... *เสียงหลอน*

จากตอนที่ 3 ทำให้รู้อย่างแน่ชัดว่า...

"ร่มเป็นวัตถุอันตรายสินะ" *แอ๊ก*

/ต่อมา

เอมพานาด้า~ ปกติเธอจะตบกบาลเด็กนั่นแล้วนี่นาไม่ใช่หรอ?

เอมพานาด้า - หุบปาก...

[me=ฟาลูต้า]โดนหนวดดึงหน้าซะแดงช้ำดำเขียว...[/me]

[Myanoct]

เคี๊ยกกกก มาอัพตั้งแต่เมื่อไหร่ พลาดมวากเรา ><

อ่านตอนนี้แล้วสงสารป้าแฮะ โดนซะหัวปั่นเลย

เซซั่นคุงแบ๊วน่ารักจริง

อีกเรื่องที่น่าสงสารป้าคือ ภาพประกอบตอนนี้ไม่มีหน้าป้าขึ้นเต็มๆซักรูปเลยแฮะ

ตอนต่อไปของเอมพานาด้าแล้วสินะ เป็นอีกตัวที่รออ่านอยู่เลย =w=

รอติดตามต่อจ้า

[Kimur@]

ตามมาอ่านตอนล่าสุดแล้วนะครับ  ทางวาว่าบริหารเวลาเก่งจังแฮะ ทั้งฟิค ทั้งเรียน ทั้ง OCFF

[bluewind]

ฮะๆๆ ไม่ทราบว่าทำไมเซซั่นมันเวอร์ได้ใจปานนี้

ถ้านี่ไม่ใช่ฟิคแนวแฟนตาซี แต่เป็นแนวอิงวิทยาศาสตร์ละก็ คงเกิดปรากฏการณ์โซนิคบูมกระจุยกระจาย หรือไม่ก็เซซั่นไปแต่ตัว เสื้อผ้าหลุดกองอยู่ข้างหลังแล้ว

ฉากต่อสู้เข้าขั้นบรรลุแล้วครับ ยินดีด้วย

[Loveless Nova]

กดให้1ที!! (หลังจากอ่านแล้วเงียบมาพักหนึ่ง)

= ='' ขยันจริงแฮะ

เรื่องติก็เหมือนเดิม(จะแก้ไขหรือไม่ก็แล้วแต่มุมมอง)

เรื่องชมก็บู๊ได้ใจ(ฉับๆ จบ เข้าใจว่าต้องเอาให้จบหนึ่งคนต่อหนึ่งตอน)

---------------------------------

นอกเรื่อง

เพิ่งนึกขึ้นได้ Kefka’s Tower มันอยู่ใน FF6 นี่หว่า?

ส่วน ไอ้ Dissidia นี่ก็เคยเล่นในPSP(ของเพื่อน) แต่ไม่ถูกใจ

ฮ่ะๆๆๆ

ไม่อยากจะใช้คำหนาหรือคำใหญ่มากนะครับ เพราะเดี๋ยวจะติดเป็นนิสัยเอา เวลาไปแต่งนิยายให้กับบริษัทเขา เขาไม่ให้ใช้อักษรแบบนั้นเอานะขอรับ จึงต้องใช้วิธีอื่นเพื่อบอกอารมณ์ของผู้พูดแทน เช่น อีโม(ที่ทำไม่คอยเป็น) หรือการอธิบายนะครับ

แต่ได้รับคำชมจากท่านจอมยุทธ์แบบนี้แล้ว ซึ้งใจคร้าบ~!!!

คราวนี้กลายเป็นซากะงั้นเหรอ

ใส่เกราะเหล็กด้วยแฮะ

แฮะๆๆ จิ๊กมาจากคุณไก่ ชัทดาว เขาอีกที หุๆๆ

....ว่าคุงเน้นกวนมึนโฮมากไปมั้งฮะ?

* ผมไม่ใช่พวกโลลิค่อนนะ!!! อ่านตอนไม่สบายแล้วปวดหมองแห๊ะ-*-

ปวดหัวอะเด๋วมาเม้นวันหลัง(ไม่ก็หลังปีใหม่*ผัวะ*)

ปล.ว่าคุงอย่าลืมเปลี่ยนชื่อหัวกระทู้~

......ช่างกวน จนข้าน้อยมึน และจะทำให้คุณร้องโฮ เลยทีเดียว....

Me/ กระทืบซ้ำก่อนบอกขอบคุณ....

ฉากสู้มันส์หยด!! เซซั่นคุงนี่ เห็นตัวเล็กๆแต่ร้ายมาก!!

รออ่านต่อไป~

เล็กพริกขี้หนูครับ เห็นตัวเอกตัวเล็กๆแบบนี้ แต่ตัวร้ายการ์ตูนญี่ปุ่นประมาทจนตายมาหลายเรื่องแล้่ว

กวน มึน โฮจริงๆ~!!!

* りりん เผ่น

เห็นจุดผิดอีกสามจุด...

ขอบคุณคร้าบ~!!!!

เกือบอดใจกรีดร้องแทบไม่อยู่

ตีท่าออกได้เยี่ยมยอด~!

ตีบทแตกทุกอณูเซซั่น~!

* フシギダナーン ทำท่าบราโวและชาบูสิบรอบ

รอชมแบทเทิลท่านอื่นต่อ~

ดีใจจังเลยที่ทำถูกใจเจ้าของตัวละคร!!!!

ภารกิจนี้ประสบความสำเร็จแล้ว!!!

ตามมาอ่าน 3 ตอนรวดแล้วนะฮะ..... *เสียงหลอน*

จากตอนที่ 3 ทำให้รู้อย่างแน่ชัดว่า...

"ร่มเป็นวัตถุอันตรายสินะ" *แอ๊ก*

/ต่อมา

เอมพานาด้า~ ปกติเธอจะตบกบาลเด็กนั่นแล้วนี่นาไม่ใช่หรอ?

เอมพานาด้า - หุบปาก...

* ฟาลูต้า โดนหนวดดึงหน้าซะแดงช้ำดำเขียว...

เขาลงสัปดาห์ละตอนเอง ท่านหายไปไหนตั้ง 3 สัปดาห์เนี้ยขอรับ -*-

เป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มก็งี้ละ เหอๆๆ

เคี๊ยกกกก มาอัพตั้งแต่เมื่อไหร่ พลาดมวากเรา ><

อ่านตอนนี้แล้วสงสารป้าแฮะ โดนซะหัวปั่นเลย

เซซั่นคุงแบ๊วน่ารักจริง

อีกเรื่องที่น่าสงสารป้าคือ ภาพประกอบตอนนี้ไม่มีหน้าป้าขึ้นเต็มๆซักรูปเลยแฮะ

ตอนต่อไปของเอมพานาด้าแล้วสินะ เป็นอีกตัวที่รออ่านอยู่เลย =w=

รอติดตามต่อจ้า

เหอๆๆ อยากบอกว่าซากิวาดยาก เลยยันมันลงใส่เกราะซะเลย คุๆๆๆ

นี้เป็นชาวสาวก โชตะ หรือเปล่าเนี้ย...

ตามมาอ่านตอนล่าสุดแล้วนะครับ  ^^ ทางวาว่าบริหารเวลาเก่งจังแฮะ ทั้งฟิค ทั้งเรียน ทั้ง OCFF

Me/ บินไปแล้ว...

ลูคาริโอ้ : อย่ายอเขาให้มากจะดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวจะหายไปสุดขอบโลกเอา ฮะๆๆ

ฮะๆๆ ไม่ทราบว่าทำไมเซซั่นมันเวอร์ได้ใจปานนี้

ถ้านี่ไม่ใช่ฟิคแนว แฟนตาซี แต่เป็นแนวอิงวิทยาศาสตร์ละก็ คงเกิดปรากฏการณ์โซนิคบูมกระจุยกระจาย หรือไม่ก็เซซั่นไปแต่ตัว เสื้อผ้าหลุดกองอยู่ข้างหลังแล้ว ^^

ฉากต่อสู้เข้าขั้นบรรลุแล้วครับ ยินดีด้วย

เฮือก!!! โดนจับผิดอย่างร้ายกาจ....อ๊อก!! ทำไมสายวิทย์อย่างเขาถึงไม่คิดเรื่องนี้นะ....

บรรลุแล้วสินะเรา เหอๆๆ...

-------------------------------------------

ตอนต่อไป!!!

[Loveless Nova]

กลับมาแล้วครับสำหรับฟิคที่ทุกท่านรอคอย!!!....หรือเปล่าเอ่ย~

----------------------------------------------------------

Chapter 05 – Strange For Whom

***-------------------------Kefka’s Tower-----------------------***

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

เสียงสัตว์เคี้ยวเอื้องดังไปทั่วบริเวณที่ตกอยู่ภายใต้ความเงียบเชียบละหว่างสนามรบ แต่หากผู้ชมมีตาดูดีๆแล้ว เสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงของมนุษย์นางนึงผู้ซึ่งกำลังเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างไม่รู้เวล่ำเวลาต่างหาก ถึงแม้จะมีเขาสัตว์ก็เถอะ แต่ถ้ามองจากรูปกายภายนอกนั้นก็เป็นมนุษย์อย่างแน่แท้

_ว่าแต่ข้าน้อยกำลังพล่ามอะไรอยู่เนี้ย?_

“ยืนจ้องตากันมานานแล้ว ใครจะบุกก่อนละย่ะ?”

เสียงของสตรีชุดขาวผู้ใส่รองเท้าบูทยาวเหมือนกับหนวดปลาหมึกพันเอ่ยทำลายความเงียบ หลังจากยืนตั้งท่ารอต่อสู้กับอีกฝ่ายมานานแล้ว เพราะเธอนั้นไม่กล้าบุกเข้าไปก่อน เนื่องจากศัตรูเปิดช่องว่างเอาไว้เยอะเกินไป จนดูราวกับเป็นกลลวงที่ไม่สมควรเข้าไปอย่างยิ่ง ทว่าตอนนี้เธอเริ่มล้าสายตากับเกมจ้องตานี้เสียแล้ว

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

หญิงชุดแดงยังคงเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างเอ่อระเหย แต่จู่ๆเท้าที่หยุดนิ่งของเธอก็พลันบิดถีบตัวเข้ามาประชิดเอ็มพานาด้าด้วยความเร็วสูง พร้อมซัดหมัดเข้าท้องน้อยของนักเวทมนต์แห่งทะเลอย่างจัง ส่งร่างนั้นไปกระแทกกำแพงจนกระอั๊กเสียงและอากาศในปอดออกมา และเธอก็พุ่งเข้าหาเอ็มพานาด้าอีกรอบ ยกเท้าขึ้นถีบยันปลายอกแบนๆ(เปรี้ยง!! คนแต่งโดนตบ)ของเอ็มพานาด้าทำให้อีกฝ่ายติดชะงักแนบอยู่กับผนัง โดยที่เท้าไม่ได้ติดพื้น

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

เสียงเคี้ยวหมากฝรั่งก็ยังคงดังออกมากวนประสาทไม่เปลี่ยน...

“อั๊ก....โอ้ย~…ไปให้ไกลเลยนะย่ะ!!”

พรวด!!! เอ็มพานาด้าพ่นของเหลวสีดำออกมาจากปากที่ดูเหมือนจะไม่ใช่เลือดเข้าใส่ร่างที่ยันเธอไว้กับกำแพงนั้น ร่างสีแดงกระโจนถอยหลังหลบการโจมตีนั้นโดยไว และเอียงคอมองอย่างสงสัยกับการโจมตีนั้น

“Magical Potions : Surf!! ”

ร่างสีขาวหยิบโหล่แก้ววิทยาศาสตร์กับบีกเกอร์ออกมาและผสมมันด้วยเร็วแสง ฉับพลันนั้นบีกเกอร์ในมือของเอ็มพานาด้าก็กลายเป็นสายน้ำเชี่ยวกรากห่าเข้าใส่หญิงชุดแดง ราวกับคลื่นทะเลที่พัดคลั่งหมายจะกวาดทุกสิ่งที่อย่างที่อยู่เบื้องหน้าให้หายสิ้นไป

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

เสียงเคี้ยวหมากของยายชุดแดงยังคงดังอยู่แม้จะอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน ผู้เป็นศัตรูของเอ็มพานาด้ายกมือขึ้น หันฝ่ามือไปยังคลื่นที่อยู่เบื้องหน้าตน และเมื่อกระแสน้ำเชี่ยวกรากมาถึงตัวของเธอนั้นเอง

ฉ่า!!!!!!!!!!!!!

ราวกับโมเสกกลับชาติมาเกิด เมื่อกระแสน้ำเชี่ยวกรากนั้นวิ่งผ่านสตรีชุดแดงไปโดยที่เว้นช่องให้เธอเสียอย่างนั้น มองดูเหมือนเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เราได้พบกัน เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ฉันเคยพบเจอ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด~ แต่ทว่าเมื่อมองดีๆแล้ว

น้ำที่กำลังพัดผ่านตัวเธออยู่นั้น กำลังระเหยกลายเป็นไอด้วยความเร็วสูงต่างหาก ดูเหมือนสตรีผู้นี้กำลังใช้พลังงานความร้อนที่มองไม่เห็นระเหยน้ำที่พุ่งหมายทำร้ายตนให้หมดสิ้นไปนั้นเอง จนเมื่อพลังของเวทมนต์หมดลง เอ็มพานาด้าก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อผู้เป็นศัตรูมิได้รับบาดเจ็บหรือเปียกปอนแม้แต่น้อย และ

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

เสียงเคี้ยวหมากฝรั่งก็ยังคงดังกวนอวัยวะเหยียบคันเร่งอยู่เหมือนเดิม...

“ฮึ่ย~!! Magical Potions : Earth Power!!!”

บีกเกอร์และหลอดทดลองทำหน้าที่ของมันอีกครั้งให้กับนักเวทมนต์ยุคใหม่ ก้อนดินขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นมาอย่างไม่มีปุ๋ยไม่มีดินเหนือร่างสีแดงนั้น และเมื่อเอ็มพานาด้าสะบัดมือลงเป็นการออกคำสั่ง ก้อนดินมหึมานั้นก็ลงมาทับถมร่างสีแดงทันที แบบเห็นอย่างได้ชัดว่าเธอนั้นโดนการโจมตีนั้นเต็มๆ

“เป็นยังไงละยายหมากฝรั่ง!!!”

เอ็มพานาด้าท้าวสะเอวพร้อมกับเชิดใส่กองดินที่กองจนดูเหมือนภูเขา เธฮกำลังทำหน้าดีใจสุดฤทธิ์ แต่เสียงๆหนึ่งก็ทำให้เธอเหงื่อไหลเป็นสาย

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

เสียงหมากฝรั่งเวรยังคงดังกวนสมองคนฟังอยู่....

ซุ้ม!!!! จากภูเขาดินเปลี่ยนเป็นภูเขาไฟโดยทันนั้น ปลายยอดของกองดินที่ชันสูงระเบิดขึ้นและมีเปลวไฟพุ่งขึ้นมาพร้อมกับมีแมกม่าไหลปะทุและควัน จนดูราวกับเป็นภูเขาไฟจำลองขนาดย่อม ร่างๆหนึ่งค่อยๆลอยขึ้นมาจากปากปล่องภูเขาไฟนั้นด้วยปีกสีดำ เอ็มพานาด้าเผลอถอยขาไปหนึ่งก้าวอย่างไม่รู้ตัว

“ฮึ่ย~ ”

แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

ร่างสีแดงพุ่งดิ่งลงมาเข้าใส่เอ็มพานาด้า โฉบกระชากหัวลากพาร่างสีขาวครูดไปกับพื้น และโยนขึ้นบนฟ้าราวกับของเล่น  เธอสะบัดฝ่ามือข้างหนึ่งยิงของเหลวเข้าใส่ร่างสีขาวจนชุ่ม และก็หมุนตัวใช้มืออีกมือยิงลูกไฟขนาดเล็กออกไป ที่พอกระทบกับตัวเอ็มพานาด้านั้น

พรึ่บ!!!! ราวกับราดไฟเข้าใส่น้ำมัน ร่างของเอ็มพานาด้าลุกพรึบเป็นลูกไฟขนาดยักษ์ในทันที และร่วงลงกับพื้นอย่างแรก เอ็มพานาด้าร้องเสียงโหยหวนก่อนจะพยายามขยับแขนเรียกเวทมนต์ธาตุสารดับเพลิงออกมาดับไฟนั้น จึงแคล้วคลาดไปได้ แต่อัคคีภัย(?)นี้ก็ทำเอาเธอบาดเจ็บไปไม่ใช่น้อย

“ทั้งดิน ทั้งน้ำ ที่ชนะธาตุไฟได้ก็เอามันไม่อยู่เหรอเนี้ย ฮึ่ย~”

เอ็มพานาด้ากัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ เมื่อเวทมนต์น้ำของเธอก็ถูกระเหยหายสิ้น เวทมนต์ดินก็หาทำอันตรายศัตรูได้ไม่ และยิ่งเจ็บใจเมื่อเปลวไฟของคู่ต่อสู้นั้นกลับสามารถทำให้เธอผู้เป็นนักเวทมนต์ธาตุน้ำแห่งท้องทะเล ที่มีธาตุน้ำกับตัวบาดเจ็บเอาการได้ทั้งๆที่เป็นธาตุที่แพ้ทาง

แบบนี้ถ้าไม่เอาจริงคงเอาศัตรูไม่อยู่แน่.....

เอ็มพานาด้าคิดแต่เธอก็ไม่กล้าทำเช่นนั้น เพราะการจะปลดพลังทั้งหมดได้นั้น.....เธอจะต้องกลับคืนร่างที่แท้จริงของเธอ ซึ่งเป็นร่างที่ต้องสาป ที่เธอไม่อยากจะเปิดเผยให้ใครได้เห็นสักเท่าไหร่

“มีพลังที่ยิ่งใหญ่กับตัวแต่ไม่ยอมใช้ มันจะไม่น่าเสียดายไปหน่อยเหรอพี่สาว~”

เปรี้ยง!!! ร่างสตรีชุดแดงถูกการโจมตีลึกลับโจมตีจนเสียหลักเซไปข้างหลัง เอ็มพานาด้ามองผู้ที่พูดกับตนนั้นอย่างตกใจ และเจ้าลิงน้อยกางเกงแดงผู้ไม่ได้มาจากเจ็ดประจัญบานก็มายืนอยู่ข้างๆกายเอ็มพานาด้าเรียบร้อยแล้ว

“เซซั่น เดอะ ชิลเดรน ปรากฏกาย!!!”

“เซซั่นคุง!?!”

เอ็มพานาด้าอุทานออกมาเมื่อเด็กน้อยที่พึ่งถูกลากลงไปเมื่อครู่นั้น บัดนี้ได้มาสถิตอยู่ข้างกายเธอแล้วราวกับวิญญาณ เธออึ้งที่เจ้าเด็กน้อยผู้นี้นั้นสามารถสู้ชนะได้ก่อนเธอเสียอีก(ก็แหม~ เจ๊เล่นแข่งจ้องตากันตั้งนานนี้หน่า)

“ผมมาช่วยสู้แล้วครับพี่สาวหนูน้อยปลาหมึก”

เซซั่นตั้งพลองขึ้นสู้กับศัตรู ส่วนฝ่ายหญิงชุดแดงนั้นก็ยืดตัวขึ้นมาเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างไม่รู้สึกรู้สา ราวกับการโจมตีเมื่อครู่นั้นไม่ได้สร้างเสียหายร้ายแรงมากนัก

“เอ๊~ แต่แบบนี้มันเรียกว่า ‘รุม’ หรือ ‘หมาหมู่’ ไม่ใช่เหรอ? พวกตัวร้ายเขาชอบทำกันอยู่นะไม่ดีหรอก”

“สบายใจได้เลยครับพี่สาวหนูน้อยปลาหมึก เพราะว่าพวกเราเป็นฝ่ายพระเอก การกระทำเช่นนี้จึงเรียกว่า ‘พลังแห่งมิตรภาพและความสามัคคี’ เป็นพลังประเภทเดียวกับพลังธาตุแสงสว่างครับ!!” Credit : KiRiRin

“ง่ะ....”

เอ็มพานาด้าอึ่งกิมกี่ไปแล้ว...

“อย่ามัวเสียเวลาเลยครับพี่สาวหนูน้อยปลาหมึก ใช้วิชากระบวนท่าหมาหมู่รุมตืบสามัคคีกันเลย!!!”

ว่าแล้วเซซั่นก็บุกเข้าสู้กับศัตรูที่มีอยู่เพียงลำพังเป็นคนแรก เขาใช้กระบองฟาดฟันกับหญิงชุดแดงด้วยความเร็วสูง และแอบแฝงภาพลวงตาเอาไว้ด้วยเช่นเดียวกับตอนที่ใช้กับซากะ ทว่าอีกฝ่ายนั้นกลับยกมือที่หุ้มผ้าแข็งขึ้นปัดการโจมตีกับอากาศเสียอย่างนั้น เอ็มพานาด้ายืนมองอย่างงงๆว่าทั้งสองนั้นกำลังทำอะไรกันแน่ เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ได้เผชิญหน้าฟันกันเลยแม้แต่น้อย

เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้หญิงชุดแดงกำลังสู้อยู่กับร่างของเซซั่นตัวจริงที่มองไม่เห็นนั้นเอง

ฟึ่บ~!!

“ไม่ไหวแฮะครับ....ถูกมองออกได้หมดเลยน่ากลัวจริงๆเลยครับ”

เซซั่นปรากฏตัวข้างเอ็มพานาด้าที่ยังไม่ทันขยับตัวแม้แต่น้อยด้วยสภาพหอบแฮ่ก และเสียหายหลายแสน ชุดของมีรอยไหม้เล็กน้อย และบางจุดของร่างกายก็มีรอยช้ำด้วย เขาเอาไม้พลองค้ำตัวเองเอาไว้อย่างทุลักทุเล ดูเหมือนการต่อสู้ติดกันสองครั้งทำเอาเขาล้าพอสมควร

“ถึงเวลาต้องใช้พลังก้นหีบแล้วนะครับคุณเอ็มพานาด้า ทำไมไม่ใช้มันละครับ...พลังแห่งท้องทะเลอันแสนยิ่งใหญ่และสุดจะหยั่งถึงนั้น จะต้องสู้กับผู้หญิงที่มีเพลิงที่สามารถแผดเผาได้แม้แต่มหาสมุทรคนนี้ได้เป็นแน่”

เซซั่นพูดโหมจิตใจพร้อมตั้งฉายาให้กับอิสตรีทั้งสองไปในตัว แต่ทั้งๆที่พวกเขาพูดกันอยู่อย่างนี้ หญิงชุดแดงก็หามีท่าทีเข้ามาโจมตีไม่ ดูเหมือนเธอจะรู้หน้าที่ดีว่าเวลาพวกพระเอกพูดกันในเรื่องของจิตใจนั้น ตัวร้ายอย่างเธอไม่ควรเข้าก่อกวนด้วย

“แต่ว่า.....พลังของพี่มัน.....พี่ไม่ชอบมันเลย...”

“การหวาดกลัวต่อตัวของตัวเอง เท่ากับเป็นการหลบหนีเงาของตัวเองนะครับพี่ ต่อให้พี่หนีเท่าไหร่มันก็ไม่มีทางพ้นหรอกครับ เชื่อผมเถอะพี่ ต่อให้พลังที่พี่มีมันจะน่ากลัวแค่ไหน แต่ถ้าพี่ใช้มันเพื่อสิ่งที่ถูกต้องๆจริงๆแล้ว พลังนั้นก็จะสามารถช่วยทุกๆคนได้นะครับ!”

“แต่มันจะทำให้ร่างกายพี่แปลกไป.....พี่กลัวว่าจะไม่มีใครอยากเข้าใกล้พี่อีก”

“แปลกสำหรับใครละครับ?”

“เอ๊ะ...”

เอ็มพานาด้าตรึงตรองกับท่าทีของเซซั่นอย่างสงสัย แต่เด็กหนุ่มนั้นก็ยิ้มให้กับเธออย่างจริงใจ  โดยที่ไม่รู้ตัวเธอก็เผลอหันหน้าไปมองศัตรูซะด้วยเสียอย่างนั้น แต่ดูท่าทางเหมือนหญิงชุดแดงจะยืนเป่าหมากฝรั่งเล่นอย่างไม่สนใจเสียมากกว่า(ชักจะรู้หน้าที่ดีเกินไปแล้ว)

“ทุกคนนั้นอาจจะดูแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือนกันคือความรู้สึก ไม่มีใครหรอกนะครับที่เหมือนคนอื่นได้ในทุกประการ ทุกอย่างต่างก็มีข้อแตกต่างของตัวเองกันทั้งนั้น พี่เองก็มีสิ่งที่แตกต่างในแบบของพี่ และสิ่งนั้นก็เป็นสิ่งที่แสดงถึงความเป็นตัวตนของพี่เอง สิ่งแปลกนั้นอาจจะดูแปลกสำหรับคนอื่น แต่ก็ไม่ได้แปลกสำหรับพวกของเราและคนที่รู้จักเราดีใช่ไหมละครับ?”

“ฉัน......ฉัน...”

เอ็มพานาด้ายกมือขึ้นมาดู เธอกำลังเริ่มใช้สมองของเธอพิจารณาคำพูดเหล่านั้น ส่วนเซซั่นคุงนั้น...

“ขอโทษที่ทำให้รอนานครับ มาต่อกันเลย!!”

เด็กน้อยตรงเข้าไปเล่นต่อสู้กับศัตรูที่ยืนรอเก้ออยู่นานแล้ว เสียงพลองปะทะกับถุงมือแข็งดังโลหะ เปลวเพลิง และการกระแทกกันเกิดขึ้นไปทั่วบริเวณ การต่อสู้ของเซซั่นกับหญิงชุดแดงนั้นถือได้ว่าดุเดือดพอสมควร เล่นเอาประเทศชาติ เฮ้ย!! สถานที่นี้แทบล่มสลายเลยทีเดียว เปลวเพลิงลุกไปทั่วบริเวณ และรอยตัดอย่างคมกริบของพลอง

แต่เอ็มพานาด้านั้นกลับยืนครุ่นคิดอยู่กับที่ได้โดยที่ไม่ได้รับผลกระทบจากการต่อสู้แม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าออร่าความเป็นฝ่ายพระเอกของเธอจะช่วยปกป้องตัวเธอเอาไว้ได้เป็นแน่แท้

เปรี้ยง!!! ร่างของเซซั่นสไลด์มาอยู่แทบเท้าของเอ็มพานาด้าด้วยสภาพโทรมสุดๆ ในขนาดที่อีกฝ่ายก็เสียหายไปพอๆกัน เอ็มพานาด้าเปิดประตูจากโลกส่วนตัวก้าวสู่โลกแห่งความจริงและพบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงเสียแล้ว

“ถ้าไม่ใช้พระเอกของตอนนี้ลงมือเอง คงจะล้มมันไม่ได้แน่เลยครับพี่สาวหนูน้อยปลาหมึก อ๋อย~ ก็ Event มันมาแบบนั้นนี้หน่า...”

“ฉัน.....ฉัน...”

ร่างสีขาวก้าวเดินไปอยู่เบื้องหน้าของเซซั่น และเผชิญหน้ากับศัตรูของเธออย่างอาจหาญ แสงค่อยๆเกาะกุมที่ช่วงล่างตั้งแต่เอวของเธอลงไปจนมิด และรูปร่างของเธอก็ๆค่อยเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากขามนุษย์กลับกลายเป็นหนวดปลาหมึกหลายสิบเส้น ชุดที่เธอใส่ก็เปลี่ยนไป อีกทั้งบนศีรษะยังสวมมงกุฏที่เหมือนกับราชินีอีกด้วย

“ฉันคือตัวฉันเอง ไม่ใช่ใครอื่น!! ฉันคือ เอ็มพานาด้า The Witch Of Sea!!”

“ปลาหมึก~ ว้าวๆๆๆ มิหน่าละทำไมถึงเรียกว่าหนูน้อยปลาหมึกกัน~!!”

เซซั่นเห็นร่างจริงของเอ็มพานาด้าก็อุทานออกมา ส่วนศัตรูนั้นก็เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะตั้งหน้าตรงอย่างไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เอ็มพานาด้ายื่นแขนไปทางซ้ายและขวาของตัวเอง

“จงมาบริวารของข้า!! Flotsam & Jetsam”

ฟึ่บ! ฟึ่บ! สองปลาไหลหน้าตาโหดเหี้ยมเกินปลาไหลทั่วไปปรากฏตัวออกมาที่ปลายฝ่ามือทั้งสองของเอ็มพานาด้า

“มีอะไรให้รับใช้เหรอ~”

“โย้ๆ มีเรื่องสนุกอะไรให้ทำอะไรหรือเปล่า~”

เอ็มพานาด้าไม่พูดให้มากความกับผู้เป็นบริวารของตน เธอใช้สองมือจับปลายหางของมันและ...

ฟาดมันเข้าใส่หญิงชุดแดงทันทีอย่างแรงแบบไม่กลัวบริวารเจ็บแม้นเพียงน้อย หญิงชุดแดงเซไปเล็กน้อยก่อนจะเบิกตากว้างและทรุดลง เธอรู้สึกเหมือนกับว่ามีสายฟ้ามหาศาลไหลผ่านตัวเธฮอยู่อย่างนั้น เมื่อเธอเงยหน้ามองก็พบว่าสองปลาไหลที่เอ็มพานาด้าถืออยู่นั้น

เป็นปลาไหลไฟฟ้า!!!

“อ๋อย~ ท่านเอ็มอย่าใช้งานกระผมแบบผิดวีธีอย่างนี้สิคร้าบ~!!!” ตัวหนึ่งบ่นอย่างหน่ายๆพร้อมติดสถานะมึนหัว

“สนุกดี สนุกจัง สุดยอดเลย~!!!” ส่วนตัวหนึ่งก็สนุกเกินเหตุ จนติดสถานะ สนุกแบบไม่มีขีดจำกัด(?)

ฟึ่บ! ฟึ่บ! เอ็มพานาด้าโยนสองปลาที่ไร้ประโยชน์เมื่ออยู่บนบกทิ้งหายไปในช่องว่างมิติ เธอเข้าใกล้หญิงชุดแดงและ...

“Spiral Attack!!!”

ราวกับเบลเบลดของเล่นลูกข่างยอดฮิตของญี่ปุ่น เอ็มพานาด้าหมุนตัวและใช้หนวดนับสิบของตนระดมฟาดเข้าใส่หญิงชุดแดงอย่างไม่ขาดสาย และการโจมตีขั้นสุดท้ายก็พาร่างสีแดงนั้นกระแทกกับหลอดแก้วจนแตกเป็นเสี่ยงและกระแทกกับผนัง สะท้อนกลับมาล้มอย่างแบท่า เธอกระอั๊กหมากฝรั่งที่เคี้ยวอยู่ออกมา

“..............”

พรึ่บ!!! หญิงชุดแดงกางปีกสีดำออกและบินถอยห่างไป เธอสร้างลูกไฟขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่มากขึ้นมาสองลูก และโยนมันเข้าใส่เอ็มพานาด้า หญิงสาวครึ่งร่างปลาหมึกยืนมองมันอย่างไม่สะทกสะท้าน และพอลูกไฟนั้นเข้าใกล้เธอ มันก็กลับพลันหายไปราวกับมีเวทมนต์ยังไงยังงั้น

“เมื่ออยู่ใกล้กับพลังที่แพ้ทางและมีพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าตนหลายเท่า ไม่ว่าใครก็ต้องกลัวที่จะต้องพบพานแน่ แม้แต่สิ่งไม่มีชีวิตก็เช่นกัน...”

“ปิดฉากกันเถอะครับ พี่สาวหนูน้อยปลาหมึก!!”

เซซั่นปรากฏตัวข้างหลังหญิงชุดแดง เขาใช้พลองกระแทกพาร่างสีแดงขึ้นฟ้าไปราวกับปุ่ยนุ่น ร่างระหงสีแดงเบิกตากว้างและพยายามใช้ปีกทำให้ตัวเองทรงตัวได้อีกครั้ง ทว่าปีกของเธอก็กลับไม่ขยับดั่งใจเสียอย่างนั้น เธอหันไปดูและพบว่าปีกของได้ถูกของเหลวสีดำเหนียวฉาบจนขยับไม่ได้เสียแล้ว เอ็มพานาด้าเอ่ยว่า

“หมึกปลาหมึกของฉันรสชาติดีนะขอบอก~”

“มาเริ่มกันอีกครั้งเลยครับพี่สาวหนูน้อยปลาหมึก กระบวนท่าหมาหมู่รุมตืบสามัคคี Ver.2”

สองนักรบเปิดใช้กระบวนท่าไม้ตายแล้ว...

“Double Hero Close Combat : Triton Power X Seisan Shainj ”

สายน้ำปรากฏขึ้นจากอากาศที่ว่างเปล่า ตรงเข้าเกาะกุมร่างสีแดงเอาไว้ จนกลายเป็นหยดน้ำกลมขนาดใหญ่ที่มีสีแดงเป็นแกนกลาง และเซซั่นก็ได้แยกร่างของตนเป็นสีร่างเหนือหยดน้ำขนาดใหญ่นั้น ปลายกระบอกทั้งสี่รวบรวมพลังเอาไว้จนเมื่อถึงขีดสุด เซซั่นทั้งสี่ก็พุ่งตัวลงมา ตัดทั้งหยดน้ำและสิ่งที่อยู่ภายในเป็นรูปกากบาทสองอันด้วยความรุนแรงและรวดเร็ว การโจมตีนี้ปลิดชีวิตของศัตรูได้เป็นที่เรียบร้อย

ซ่า~!!!! หยดน้ำแตกสลาย กลายเป็นสายฝนที่ตกไปทั่วบริเวณ เอ็มพานาด้ากางแขนรับหยดน้ำนั้นอย่างชุ่มชื่นและเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นมนุษย์อีกครั้ง พร้อมกับเซซั่นที่ลงมายืนอยู่ข้างๆ

----------------------------------------------------------------------

แกร๊ก....แกร๊ก....แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~

เสียงกวนประสาทมาอีกหนนึงแล้ว ทั้งสองหันไปดูต้นเสียงก็พบว่าหญิงชุดแดงที่หมด HP ไปแล้วนั้น ลุกขึ้นยืยหยิบหมากฝรั่งแผ่นใหม่ขึ้นมาเคี้ยวอีกแล้ว แต่คราวนี้ดูเหมือนเธอจะยิ้มให้เอ็มพานาด้าและพูดคำพูดออกมาเป็นครั้งแรก

“ทะเลที่มืดมนและแสนเศร้า.....ได้กลับมาสดใสแล้ว...”

และเธอก็หยิบยื่นหมากฝรั่งรสเปเปอร์มิ้นสองแผ่นให้กับสองผู้กล้า เซซั่นนั้นรับมันมาอย่างไม่ลังเลและเคี้ยวมันทันทีอย่างไม่กลัวยาพิษ ส่วนเอ็มพานาด้าก็รับมาแต่ก็ยังไม่กล้ากินเท่าไหร่ ความเงียบของศัตรูของเธอทำให้เธอรู้สึกระแวงมากขึ้น แต่หญิงชุดแดงก็ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เธอ

ฟู่~ ร่างสีแดงค่อยๆหายไปแล้วกับพลังแห่งความมืด นำพาเธอกลับไปสู่มาตุภูมิเดิมอีกครั้ง...

จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้ทราบชื่อเธอเลยนะเนี้ย.....เอ็มพานาด้าคิดเช่นนั้น....

วิง~ วิ่ง~ วิ้ง~ วิ๊ง~ วิง~ วิ๋ง~

เสียงท่วงทำนองราวกับการผันเสียงวรรณยุกต์ดังขึ้นมาจากข้างๆตัวของเอ็มพานาด้า เธอหันไปมองและพบว่าข้างกายเธอบัดนี้นั้นได้มีอัญมณีสีขาวบริสุทธิ์ทรงกลมลอยเปล่งแสงเจิดจรัสอยยู่ เธอเอียงคอมันอย่างสงสัย และระมัดระวังกลัวว่ามันจะเป็นกับดักอีก

“นั้นคริสตัลของพี่ไงครับ! ในที่สุดก็ได้สักทีนะครับ ส่วนของผมได้แล้วนะเด้อ~”

เซซั่นพูดเช่นนั้นก็ทำให้สาวน้อยปลาหมึกเบาใจลงไปได้บ้าง มืดเรียวยาวยื่นไปสัมผัสกับอัญมณีชิ้นนั้น และทันทีที่ปลายนิ้วสัมผัส คริสตัลก็พลันสลายกลายเป็นแสง ไหลเข้าไปรวมอยู่กับตัวของเอ็มพานาด้า หญิงสาวตื่นตกใจเล็กน้อย แต่ก็กลับมาเป็นสภาวะเดิม เมื่อตัวเองนั้นรู้สึกได้ว่าได้มีคริสตัลเข้ามาอยู่ในตัวเองแล้ว

[อัสซึชิกำลังอยู่ในอันตราย.....รีบไปช่วยเร็วเข้า....]

จู่ๆ เสียงของคอสมอสก็ดังนั้นขึ้นในสมองของสองนักรบ พวกเขาจับศีรษะของตัวเองราวกับมีหูฟังติดตัวอยู่อย่างไรอย่างนั้น เซซั่นและเอ็มพานาด้าจ้องตากัน ก่อนที่จะเป็นเอ็มพานาด้าที่เอ่ยปากพูดกับเสียงที่อยู่ในหัวนั้น

“เขาอยู่ไหนเหรอค่ะท่านคอสมอส!?!”

[ตามแสงนี้ไป....แล้วมันจะพาพวกเจ้าไปพบกับเขา]

“ค่ะ!!!”

ว๊าปปป!!! ลำแสงที่ทองปรากฏขึ้นเหนือหัวของเอ็มพานาด้า และมันนั้นก็ได้เฉิดฉายลำแสงสีทองเส้นยาวไปยังเบื้องหน้าอย่างแสนไกล เซซั่นเงยหน้าขึ้นไปมองเอ็มพานาด้า

“รีบไปกันเถอะครับพี่สาวหนูน้อยปลาหมึก”

“อืม!!!”

แล้วสองนักรบแห่งคอสมอสก็วิ่งตามลำแสงนั้นไป เพื่อไปช่วยเหลือเด็กหนุ่มร่วมทีมอีกคนที่ถูกล่อลวง จนบัดนี้ได้ไปอยู่ในอาณาเขตของคู่ต่อสู้แต่เพียงลำพังเสียแล้ว.....และกำลังปะทะต่อสู้อยู่กับศัตรู....ศัตรูที่ไม่มีใครในโลกนี้จะรู้จัก นอกจากสายลมเท่านั้น...

--------------------------------------------------

มีเพียงสายลมเท่านั้นที่รู้ ว่าศัตรูตัวต่อไปคือใคร~!!!

Me/ เข้าร่วมซ้อมงานคริสมาสน์

[ChaosPhoenix]

เอ่อ ทั้งตอน มีบทพูดอยู่ประโยคเดียว - -

[Kimur@]

ตอนนี้ยาวได้ใจ ยาวมาก แต่ก็สนุกดีครับ  

[Guest bulbabenz]

โหะ โหะ โหะ ให้เด็กตาดำ ๆ สู้ติดกันตั้งสองแบทเทิลได้ไง ไม่ย๊อมม!!

**เจอเซซั่นหวดปลิวพร้อมหนวดเอ็มพานาด้า**

ยาวดี อ่านเพลินยิ่ง

เอ่อ จะมีฮีลกันมั่งป้ะ!

[Myanoct]

กดโหวตคางาริรัวๆ

ชอบไอเดียยืนเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างเดียวไม่พูดอะไรมวาก

แอบรู้สึกว่าเอมพานาด้าได้สู้ไม่ค่อยเต็มที่เท่าไหร่ แต่ก็สนุกอยู่เหมือนเดิมครับ

รอติดตามต่อไปเน่อ

ป.ล. เค้าไม่ใช่สายโชตะนา = ="

[Risu]

ทำไมรู้สึกว่าเซซั่นมันเด่นกว่าเอ็มพานาด้าหว่าเนี่ย

(เสียงจากไหนไม่รู้ - ก็เพราะมันเป็นพระเอกของตอนนี้ไง)

ตอนหน้าเป็นการต่อสู้ของอัสซึชิแล้วสินะ

[ป.โหล่]

จบละ2ตอน ชอบภาพประกอบมากครับ =w= แก้ชื่อกระทู้ด้วยนะครับ ชาปเตอร์5ออกแล้วนี่ =w=

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

นังปลาหมึก เจ้าทำให้ข้าภูมิใจเสียเหลือเกิน!!!!

ส่วนฟลอตซัมเจ็ทซัม แกกลับไปหาแม่ที่แท้จริงของพวกแกเถอะ... รู้สึกเจ๊เออซูล่ามีงานให้แกทำมากกว่าเอ็มพานาด้านะ....

(สรปุความ - ยืดยาวได้ใจ บรรยายได้เยี่ยม แต่ยังมีบางส่วนที่อ่านแล้วน่าจะเว้นวรรคนะก๊ะ?)

[Thama]

[me=โลลิซึนเนี้ยว]เอาปืน(ของเล่น)จี้บลูวิน[/me]

บอกมานะว่าเค้าเป็นใคร!!!!*ผัวะ*[me=โลลิซึนเนี้ยว]โดนกระทืบ[/me]

โอ๊ส~อีนังนี้ต้องใช้พลังฮีโร่หมู่รุมทื๊บสามัคคีที่ฝ่ายธรรมะใช่ไม่ผิดแต่อธรรมใช้แล้วกลายเป็นหมาหมู่ถึงจะกำจัดได้งั้นเรอะ(ชื่อยาวจังนะ~)*ผัวะ*[me=โลลิซึนเนี้ยว]โดนกระทืบอีกรอบ[/me]