Jump to content
We are currently closing new member registration for the time being. We apologize for the inconvenience. ×

Psychic School โรงเรียนพลังจิต [บทที่3 ตอนที่3]


Kimur@

Recommended Posts

โอ้ คิมุระซังคัมแบ็ก !

เห็นตอนแรกแปะไว้ว่า เดี๋ยวมาเรียบเรียงใหม่ แปลว่าเขียนแบบมึนๆ?

แต่เราว่ารอบนี้เราอ่านลื่นนะ

แอบสะดุดนิดนึงตรง

มาเข้าเรื่องกันดีกว่า เกี่ยวกับนางโจแอนนาคนนั้น...

รู้สึกว่าปกติผู้ชายไม่น่าเรียกผู้หญิงอายุน้อยกว่าหรือพอๆกันด้วยคำว่านางอ่ะท่าน (หรือจริงๆเรียกว่า นัง ถ้าใช่นี่ไมแรงมวากกก XD)

เนื้อเรื่องก็เข้มข้นซับซ้อนขึ้นทุกที (และก็ได้เค้าไอแฮร์รี่คนขายหม้อเพิ่มขึ้นทุกทีเช่นกัน) รอติดตามต่อครับ

:]

ป.ล. อาร์มเล่นแร็กเซิฟไรหว่า ถ้า Alice เจอกัน -_-b

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 62
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Kimur@

    17

  • ChaosPhoenix

    11

  • Myanoct

    9

  • Loveless Nova

    7

ตอบ ผมเล่นเซิฟปิกกี้ :pika01: อยู่ที่นี่จนย้ายไปไม่ได้แล้ว

ปัจจุบันย้ายไปโยโย่ แต่เริ่มเบื่อๆ

Link to comment
Share on other sites

เหอๆ มาเม้นบ้าง  ทำไมพิธีคัดเข้าหอมังกรลม ดูปัญญาอ่อนแบบนั้นอะ - -การคัดเลือกเข้าหอต่างๆ น่าจะดูขลังและน่าเชื่อถือกว่านี้

Link to comment
Share on other sites

เป็นการเลือกเข้าหอได้ปัญญาอ่อนมากเลยทาคุยะ!!! แกเป็นพระเอกนะเฟ้ยเฮ้ย!!!

ตัวละครลับทั้งสามตัวนี้ก็ลับได้ใจจริงๆ แถมยังมีพลังพิเศษที่โหตรโกงด้วยซะงั้น น่ากลัวจริงๆเลยแฮะ แล้วพระเอกแสนบ็องของเราจะเป็นไงต่อไปละเนี้ย~

ต้องติดตาม!!!

Link to comment
Share on other sites

เป็นการคัดเลือกเข้าหอที่สนุกสนานดีนะ :pika01:

จะว่าไป มันก็เหมือนแฮร์รี่จริงๆนั่นแหละ แต่ออกแนวเหมือน X-Men มาผสม = =

อยากรู้เหมือนกันว่างานรับน้องมันจะเฮฮา+โหดเหมือนรับน้องในมหาลัยรึเปล่าหว่า

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

บทที่3 ตอนที่2

กิจกรรมรับน้องทางโรงเรียน ซึ่งคณะครูอาจารย์มีส่วนร่วม ได้จบลงแล้ว เด็กปีหนึ่งทุกคนต่างแยกย้ายไปหอตัวเอง ทาคุยะซึ่งเดินไปกับฝูงชนอดภูมิใจกับเข็มกลัดหัวมังกรสีเขียว ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ตราหอลมไม่ได้ มันสะท้อนแสงมรกตเมื่อพลิกมันไปมา เขาสงสัยว่ามันทำมาจากสิ่งของมีค่าหรือเปล่านะ

คุณทาคุยะระดับห้า

เสียงเอ่ยเรียกทาคุยะจากด้านหลัง เขาหันหลังไปมอง เจ้าของเสียงเป็นหญิงสาวผมดำยาวหุ่นดีคนหนึ่ง ซึ่งก็คือคนที่แกล้งให้เบอร์ผิดเขามานั่นเอง ตอนอยู่บนเรือ

ไม่ต้องเรียกเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ครับ ทาคุยะตอบด้วยน้ำเสียงเคอะเขิน ตัวเขาไม่ค่อยมีผู้หญิงมาพูดหวานแบบนี้สักเท่าไหร่หรอก

ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลย หญิงสาวเอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง ฉัน นาโอกิ โฮตารุค่ะ โฮตารุกล่าวชื่อของเธอพร้อมเดินเข้ามาใกล้

ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณโฮตารุ ทาคุยะทักตอบกลับไป ผมพึ่งร็ว่าคุณเป็นเจ้าของบาร์เกย์ดิลโด้แลนด์ ทาคุยะแกล้งพูดมุขตลกไป ทำเอาเธอขำน้อยๆ

นั่นน่ะ เบอร์จริงของฉันค่ะ เธอตอบเขากลับ สามารถโทรมาได้ทุกเมื่อนะคะ

ทาคุยะพึ่งสังเกตเห็นว่าโฮตารุนั้น ติดเข็มกลัดมังกรสีเขียวเอาไว้เหมือนกัน นี่พวกเขาอยู่หอเดียวกันสินะ เธอเองก็เหมือนจะดูออกว่าเขานั้นมองเข็มกลัดตรงอกเธออยู่ เธอยิ้มให้น้อยๆแทนคำตอบ

คุณนึกยังไงถึงเลือกหอลมคะ โฮตารุสอบถามที่เขานั้นเลือกหอมังกรลม เพราะถ้าให้ฉันเดา ฉันคิดว่าคุณคงไม่ชอบอ่านหนังสือแน่นอน

ผมแค่อยากได้เกรดสูงๆน่ะ เขาบอกเหตุผลที่พึ่งคิดขึ้นมาสดๆร้อนๆ เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะบอกความจริงกับเธอ เห็นแบบนี้ แต่ผมเองก็เป็นพวกบ้าเกรดเฉลี่ยเหมือนกันนะ

นั่นสินะคะ โฮตารุกล่าวพร้อมกับหัวเราะ เกรดคุณได้เท่าไหร่หรือคะ ก่อนที่จะมาเรียนที่นี่

เอ่อ ทาคุยะนึกถึงเกรดเฉลี่ยที่เขาเรียนมาสมัยตอนต้น น่าอายจัง... เขาคิดว่าเขาต้องพูดความจริง อันที่จริงแล้วเกรดรวมก่อนจบของผม อยู่ที่2.3เท่านั้นเอง

ดูเหมือนว่านาโอกิ โฮตารุจะสะดุดไปเล็กน้อย เพราะเกรดที่เขาบอกมานั้น ไม่สมกับพวกบ้าเกรดเฉลี่ยอย่างที่เจ้าตัวบอกไว้เลย

ผมเรียนไม่เก่งหรอกครับ ไม่สิ!! ผมถือหนังสือมาแค่วันละเล่มเท่านั้น เรียกว่าไม่เรียนจะดีกว่า เขาพูดตัดบทเพื่อให้ผู้หญิงเลิกสงสัย ผมจึงตัดสินใจว่าจะต้องเรียนให้เก่งนับจากนี้ เลยเลือกหอมังกรลมน่ะ

หรือคะ เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ดูเหมือนว่าเธอเองก็รู้ตัวเหมือนกัน ว่าตัวเองพูดไล่จี้จุดอ่อนของทาคุยะโดยไม่รู้ตัว

ก็นะ ทาคุยะกล่าว ไหนๆได้มาเรียนที่ใหม่ ผมว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ทั้งหมดน่ะครับ

จำเรื่องบนเรือได้มั้ยคะ จู่ๆโฮตารุก็กล่าวตัดบทขึ้นมา ทำให้ทาคุยะคิดว่าเธอคงไม่อยากพูดถึงเรื่องเกรดของเขาต่อ

เรื่องไหนหรือครับ เขาเอ่ยถามด้วยความสงสัย มันจะเป็นเรื่องอะไร เบอร์โทร บาร์เกย์ หรือว่าเรื่องที่เขาจะจีบเธอ

ที่ฉันบอกว่าที่เซย์ริวมีร้านดราก้อนสมายน่ะ ร้านขนมน่ะค่ะ เธอพูดถึงเรื่องที่เธอคุยกับแซกนั่นเอง ตอนที่แซกรับงานเป็นพนักงานบริการบนเรือ และเธอถามถึงความอร่อยของขนมบนเรือและที่ร้านของโรงเรียน

ครับ ผมจำได้ ทาคุยะย้อนนึกไปถึงตอนที่แซกส่งสายตาให้มาช่วยเขาให้พ้นไปจากโฮตารุ

อันที่จริงฉันรู้มานานแล้ว ว่าร้านดราก้อนสมายนั้นจะเปิดทำการเฉพาะตอนเปิดภาคเรียนเท่านั้น และของหวานที่อยู่บนเรือก็มาจากร้านดราก้อนสมายเช่นกัน

และทำไมคุณถึงถามแซกละครับ ว่าเขารู้มั้ย ว่าอะไรอร่อยกว่ากัน ทาคุยะถามด้วยความสงสัย ซึ่งอันที่จริงแล้ว เขาเองก็พอเดาออก ว่าเธอชอบแซก

คุณรู้จักเขาหรือคะ คนนั้นชื่อแซกสินะ ดูเหมือนว่าโฮตารุจะยินดีมาก ที่เขารู้จัก เขาเดาว่าอีกไม่นานเธอต้องขอให้เขาเป็นสื่อกลางความรักระหว่างเธอกับแซกแน่นอน

อันที่จริงแล้ว ทางผมเองก็ยังไม่รู้จักเขามากหรอกครับ ทาคุยะตอบไปตามความจริง อันที่จริงแล้วเขาเองก็ไม่ได้รู้จักแซกมากเท่าไหร่นัก

เขาหน้าตาเหมือนพี่ชายของฉันน่ะคะ โฮตารุกล่าวออกมาพร้อมกับทำหน้าเศร้า พี่ของฉันที่ตายเพราะทำงานให้กับบลูแลนด์เมื่อสองปีก่อนน่ะคะ ตายเพราะพวกเวอร์มิเลี่ยน

เสียใจด้วยนะครับ ทาคุยะรู้ว่าคำพูดมันไม่ซึ่งกินใจหรอก แต่เขาเองก็ต้องบอกตามมารยาท

ไม่เป็นไรค่ะ เธอยิ้มกลบเกลื่อน พอฉันได้เห็นแซก ฉันก็คิดได้ว่าอยากจะรู้จักเขาให้มากขึ้น เขาดูใจดีเหมือนพี่ชายของฉันน่ะคะ

ตรงนี้ที่ทำให้ทาคุยะหนักใจ แซกเป็นคนของเวอร์มิเลี่ยน ถึงแม้ว่าจะยืนอยู่ข้างเขาก็เถอะ ถ้าหากให้เธอสนิทสนมกับแซกเมื่อไหร่ เธออาจจะต้องเจ็บปวดมากกว่าเดิมก็ได้ ถ้ารู้ความจริงภายหลัง

ถึงหอแล้ว ทาคุยะรีบเปลี่ยนเรื่อง เมื่อเขาได้เห็นหอพักของหอมังกรลม มันเป็นตึกสูงเหมือนกับคอนโด และอยู่ข้างห้องสมุดขนาดใหญ่ที่เหมือนกับเรือนกระจกมากกว่า แสงไฟสีเหลืองนวลจากห้องสมุดเรือนกระจกสาดส่องอยู่ตลอด ทำให้ภายนอกสามารถมองเห็นภายในได้หมด เพราะตัวอาคารแทบทั้งสิ้นทำมาจากกระจก  

เด็กปีหนึ่งของหอมังกรลมรวมตัวกันที่ลานหอพัก ซึ่งลานกว้างชั้นหนึ่งของหอถูกเคลียร์พื้นที่เอาโซฟาและเครื่องเรือนต่างๆออกจนหมด ชิไกมะ เนจิริ เด็กผู้หญิงใส่แว่นตัวเล็กๆซึ่งเป็นประธานหอพัก และอยู่ชั้นปีที่สองเท่านั้น ได้ก้าวเท้ามาข้างหน้าเด็กปีหนึ่งทุกคน เพื่อกล่าวคำปราศรัยกับรุ่นน้องที่จะมาพักที่หอของตนนับแต่นี้ไป

เอาละทุกคน เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจในตัวเอง ก่อนที่จะพูดต่อ แต่เหมือนเธอจะจำไม่ได้ จึงต้องมีคนอื่นเอาสคริปคำพูดมาให้ ซึ่งตรงนี้มีนักเรียนบางส่วนหัวเราะ

ทางเราขอแสดงความยินดีกับรุ่นพี่หอมังกรลมทุกคนที่จบการศึกษา...

ใบกระดาษถูกดึงออกจากมือของเนจิริ สปอร์นั่นเอง เขาหยิบสคริปอีกอันมาให้แทนอันเก่า ซึ่งก่อนหน้ามันเป็นสคริปอำลารุ่นพี่ที่จบที่โรงเรียน นักเรียนทั้งชั้นเริ่มสงเสียงหัวเราะกันมากขึ้น ทาคุยะเองก็อดขำไม่ได้เช่นกัน

ของจริงละนะ เธอทำเสียงโมโหเมื่อถูกหัวเราะ เด็กปีหนึ่งทุกคนที่มาที่นี่ จะต้องรูอะไรไว้อย่างหนึ่ง นั่นคือหอมังกรลมของเรา จะเหมือนกับหอมังกรอื่นๆ คือใช้ระบบสภานักเรียน ตัดสินกฎระเบียบดูแลกันเองในหอ โดยอาจารย์ที่สอน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับระบบนี้ ซึ่งระบบการปกครองนี้ จะเรียกว่าสภาหอพัก

มาถึงตรงนี้ทุกคนเริ่มขำกันไม่ออก หากอาจารย์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างที่ประธานหอพูดมานั้น แสดงว่าอำนาจทั้งหมดจะอยู่ในมือของสภาหอพัก และระบบนี้สำหรับโรงเรียน จะดีหรือเลวร้าย ก็ยังไม่มีนักเรียนปีหนึ่งคนไหนทราบ

ตรงนี้ฉันคิดว่านักเรียนทุกคนคงพอทราบมาบ้าง มาถึงตรงนี้เนจิริไม่ได้ใช้สคริปอีกแล้ว เธอเอามันลงจากสายตา และเริ่มกล่าวโดยมองหน้าปีหนึ่งทุกคน ประธานของสภาหอพักต่างๆ จะถูกส่งรายชื่อไปในสภานักเรียนของโรงเรียนทันที และประธานหอทั้งสี่ จะต้องตัดสินกันเอาเอง ว่าใครจะเป็นประธานนักเรียนสูงสุดของโรงเรียน

นักเรียนทุกคนต่างนิ่งเงียบ เพราะระบบการปกครองที่เนจิริพูดมา เริ่มน่าสนใจมากขึ้น

และอยากจะกล่าวให้ทราบเรื่องหนึ่ง ระบบของหอเรา ไม่สิ ของทั้งสี่หอ จะมีระบบคัดเลือกน้องชายน้องสาว หรือจะเรียกว่าพี่รหัส น้องรหัสก็ได้ สำหรับบางโรงเรียน ตรงนี้ขอให้รุ่นพี่ที่ถูกใจรุ่นน้องคนไหน สามารถเลือกน้องของตนได้ทันที โดยพี่ จะมีน้องได้แค่คนเดียว และน้องเอง ก็จะมีพี่ได้แค่คนเดียวเช่นกัน

รุ่นน้องเริ่มมองหน้าพวกรุ่นพี่ ทาคุยะรู้สึกเหมือนว่าตัวเขาจะถูกจับจ้องเป็นพิเศษ จากคณะกรรมการหอลม ดูท่าว่าตัวเขานั้นคงมีคนอยากเป็นพี่ชายหรือพี่สาวใจจะขาดละมั้ง

และท้ายที่สุด เพื่อให้แน่ใจว่าการเลือกน้องชายน้องสาว หรือพี่ชายพี่สาว จะไม่ใช่สักแต่ว่าเลือก เพียงเพื่อให้ตัวเองมีพี่หรือน้อง เนจิริประกาศก้องแข่งกับเสียงพูดคุย ซึ่งเสียงเงียบลงทันที คนที่จะมาเป็นน้องชายหรือว่าน้องสาวของคุณ จะเป็นผู้สืบทอดทุกอย่างที่คุณมี ไม่ว่าจะตำแหน่งทางการปกครอง ตำแหน่งทางชมรม หรือแม้แต่หน้าที่การงานที่ได้รับมอบหมายจากโรงเรียน รวมทั้งโทษทัณฑ์ต่างๆด้วย

ตื่นเต้นจังเลยน้า โฮตารุซึ่งอยู่ข้างๆทาคุยะหลุดพูดออกมา ระบบพี่ชายพี่สาวที่เนจิริว่ามานั้น ก็น่าตื่นเต้นจริงๆ ทาคุยะเองก็นึกไม่ออก ว่าเขาจะมีพี่ชายหรือพี่สาวแบบไหน หรืออาจจะไม่มีเลยก็ได้

จบการประกาศแต่เพียงเท่านี้ ต่อไปขอให้ทุกคนช่วยลงชื่อในใบหอพักของเรา เพื่อที่เราจะได้จัดระเบียบห้องพักอีกที ยิ่งเสร็จไวเท่าไหร่ ทางพวกคุณก็ยิ่งมีห้องนอนเร็วขึ้นเท่านั้น

อย่างนี้ก็เท่ากับว่า ถ้าใครได้เป็นน้องประธานนักเรียน ก็จะต้องสืบต่อตำแหน่งประธานนักเรียนด้วยหรือเปล่า ทาคุยะนึกสงสัยขึ้นมา เพราะระบบการปกครองแบบนี้ ยังคงมีกฏเกณฑ์ที่แย้งในตัวของมันเอง  และถ้าพี่อยู่ชมรมกีฬา แต่น้องอ่อนแอปวกเปียก ก็ต้องเล่นกีฬาด้วยหรือไงกัน

แต่ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะตรงกันกับความคิดหลายๆคน เริ่มมีเสียงสอบถามเนจิริมากขึ้น จนเธอต้องตอบ

ถูกอย่างที่พวกเธอว่า ผู้เป็นน้องชายหรือน้องสาว จะต้องสืบต่อหน้าที่การงานทั้งหมดของพี่ ดังนั้นการคัดเลือกผู้สืบต่อ จึงต้องเข้มงวดอย่างมาก และห้ามซีซั้วเด็ดขาด แต่ในกรณีของสภานักเรียนนั้น ถือว่าอยู่นอกเหนือระบบพี่น้อง เพราะประธานนักเรียนจะมาจากผู้นำหอทั้งสี่ และจะคัดเลือกเอาเองโดยการประลองยังไงละ

อย่างมากน้องชายหรือน้องสาว ก็จะสืบทอดได้แค่ตำแหน่งผู้นำสภาหอเท่านั้นเอง ในกรณีที่อยู่หอเดียวกัน  แต่ตรงนี้ก็จะมีระบบการท้าชิงตำแหน่งประจำปี และระบบการเลือกตั้ง ทำให้อำนาจการปกครองเปลี่ยนมือปีต่อปีตลอด

เข้าใจละ ทาคุยะกล่าวออกมา ระบบท้าชิงหรือคัดเลือก ไม่ได้ใช้แค่เพียงสภานักเรียนสินะ กับสภาหอ แต่อาจไปถึงชมรมด้วย จึงไม่ใช่ระบบสืบทอดอำนาจโดยสมบูรณ์ เพราะมีผู้ท้าชิงได้ รวมทั้งระบบเลือกตั้ง

หลังจากที่ทุกคนทำความเข้าใจเกี่ยวกับระบบโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันไป และรอประกาศหอพักอีกที การคัดเลือกน้องนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากจริงๆ เพราะตั้งแต่เลิกประชุม ใช่ว่าจะมีคนมาตามหาน้องทันที หากแต่พวกรุ่นพี่ค่อยๆมอง และสังเกตพฤติกรรม

ตอนนี้รู้สึกว่าทาคุยะจะได้เพื่อนคนแรกแล้ว นาโอกิ โฮตารุ เธอเดินข้างเขาตลอด และชวนเขาไปกินของหวานที่ร้านดราก้อนสมายด้วย

และเพื่อนของเธอละ คนที่ใส่แว่น ทาคุยะเอ่ยถามอย่างสงสัย

ชิเงรุหรอ รายนั้นรู้สึกว่าจะเลือกหอมังกรไฟน่ะ คิดว่านานๆคงได้เจอที เพราะเขาเกลียดการอ่านหนังสือ

ทางคุยะและโฮตารุเดินมาจนถึงร้านเล็กของหวานเล็กๆ ที่เป็นเรือนไม้ ให้บรรยากาศเหมือนร้านกาแฟข้างทาง กลิ่นกาแฟอ่อนๆลอยมาจากข้างใน ตู้ชั้นกระจกมีเค้กหลากหลายเรียงรายดูแล้วน่าเข้าไปลิ้มลอง โฮตารุจูงมือทาคุยะเข้าไป ทำเอาเขาหน้าแดงเล็กน้อย

พี่ชายของฉันเคยซื้อมาฝากละ สมัยที่เขายังเรียนอยู่ที่นี่ โฮตารุเริ่มพูดถึงความหลัง ซึ่งทาคุยะเข้าใจดี ฉันคิดว่าจะต้องมาให้ได้สักครั้ง

ขณะที่พวกเขากำลังเลือกที่นั่งข้างกระจก เสียงกระดิ่งที่ติดประตูไว้ก็ดังขั้น แซกและไมเข้ามาหลังเขานั่นเอง แซกยกมือทักทายทาคุยะ ในขณะที่ไมยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะเดินไปเลือกที่นั่งที่ไกลออกไป

ทาคุยะสังเกตว่าโฮตารุมองแซกตลอดเวลา ดูท่าว่าแซกจะทำให้เธอคิดถึงพี่ชายมากขึ้น

ไปนั่งกับพวกเขามั้ย  ทาคุยะเสนอ แต่เขาไม่ฟังคำตอบเธอ ทาคุยะจูงมือโฮตารุ และเดินตามหลังแซกไป

ขอพวกเรานั่งด้วยสิ ทาคุยะกล่าวกับไมและแซก ไมยิ้มรับเล็กน้อย ในขณะที่แซกสะดุดเมื่อเจอโฮตารุ เขาจำเธอได้

ไม่นานนักทั้งสี่คนก็ได้รับกาแฟร้อนๆ และเค้กต่างชนิดกันคนละหนึ่งชิ้น ทาคุยะสังเกตว่าตัวเขานั้นกลายเป็นสื่อกลางโดยไม่ตั้งใจซะแล้ว เพราะโฮตารุยิ้มเล้กยิ้มน้อยตลอด และชวนแซกคุย ทางเขาจึงอยู่เงียบๆ เพื่อจะได้ไม่ขัดบรรยากาศ

ชั้นปีสอง หอพักมังกรดิน ชมรมที่ชอบคือชมรมเลี้ยงสัตว์หรือคะ โฮตารุถามรายละเอียดแซกทั้งหมด ซึ่งแซกก็ตอบตามมารยาท

ชมรมนี้เป็นชมรมเล้กๆ ที่อยู่ในพื้นที่ชมรมเกษตรกรน่ะครับ ถึงชื่อจะบอกว่าเลี้ยงสัตว์ แต่เมื่อไม่นานมานี้ เราพึ่งรับกระต่ายมาเลี้ยงเอง นอกเหนือจากหนูและนกแก้ว

แซกเองก็พูดแบบเป็นกันเอง ทำให้โฮตารุยิ่งชอบแซกมากขึ้น ทาคุยะเริ่มร็สึกว่าสองคนนี้จะไปด้วยกันได้ดี

ได้สิครับ ไว้พรุ่งนี้ผมจะพาไปดูกระต่ายที่ชมรมเราได้รับมาใหม่ แซกพูดปิดท้าย ในขณะที่การทานของหวานจบลง  ไมนั้นใจกว้างขนาดที่เลี้ยงทุกคนฟรีๆ โดยไม่คิดอะไรมาก

ขอบคุณมากนะคะ คุณพี่ โฮตารุกล่าวเรียกแซกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ทำเอาแซกหน้าแดง จริงๆแล้วเขาไม่ค่อยสนผู้หญิงเท่าไหร่ แต่โฮตารุเองก็น่ารักไม่น้อย จึงทำให้เขาหวั่นไหวได้บ้าง

ทุกคนแยกย้ายกันออกมาจากร้าน โฮตารุบังเอิญเจอเพื่อนเก่า จึงแวะคุย ไมจึงเดินตามทาคุยะมา

คิดจะจับคู่พี่น้องเลยสินะ หลังจากมาไม่นาน ไมแซวทาคุยะเล่นๆ

ผมว่าพวกเขาสองคนเหมาะกันดี หากจะเป็นพี่น้อง ทาคุยะไม่ตอบปฏิเสธ เขาพูดความจริง

นั่นสินะ กฎของโรงเรียนเรา ไม่ได้ห้ามเรื่องการรับน้องข้ามหอ และข้ามชั้นปี อย่างฉันเองก็มีพี่สาวนะ แต่เธอเรียนจบไปนานมากแล้ว

และคุณรับสืบทอดอะไรต่อจากเธอหรือครับ ทาคุยะถามอย่างสงสัย เพราะว่าน้องชายหรือน้องสาวทุกคน ต้องรับสืบทอดทุกอย่างที่รุ่นพี่ทำเอาไว้

พี่สาวของฉันน่ะ อยู่หอมังกรน้ำ เธอได้คะแนน100คะแนนเต็มทุกวิชา นี่คือหน้าที่ของฉัน ที่ต้องสืบต่อ ไมกล่าวหน้าที่สืบต่อสั้นๆให้ฟัง ทาคุยะมองว่าเป็นเรื่องปกติ  แต่สำหรับไมแล้ว มันอาจเป็นเป้าหมายที่มีความหมายก็ได้ เพราะมันคือสัญญาระหว่างคู่พี่น้อง  สัญญาตลอดกาลตราบเท่าที่คนใดคนหนึ่งยังเรียนอยู่ที่นี่ ทาคุยะเองนึกรู้สึกปลื้มใจไม่ได้ เมื่อเห็นไมยิ้มอย่างมีความสุข

นั่นไง คุณ100คะแนนรุ่นที่สอง ไปขอลายเซ็นเร็ว

เสียงหญิงสาวกลุ่มหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังทาคุยะ คุณ100คะแนน  เขาเรียกใครกันนะ

คุณ100คะแนนรุ่นที่สองคะ ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ หญิงสาวกลุ่มนั้นมองมาที่ไม พร้อมกับเดินเข้ามาหา คุณ100คะแนนที่ว่านี่หมายถึงไม ทาคุยะเข้าใจละ

ผมแค่สืบต่อหน้าที่จากพี่สาวผมเท่านั้น ยังไม่ใช่คุณ100คะแนนเต็มตัวหรอก ไมปฏิเสธอย่างสุภาพ

คุณได้เกรด4ทุกวิชามาตลอด ทางเรายกย่องให้คุณเป็นรุ่นที่สองแล้วละคะหญิงสาวกลุ่มนั้นยังคงชื่นชมไม และขอลายเซ็นเรื่อยๆจนในที่สุดไมก็ให้ ดูเหมือนหญิงสาวกลุ่มนั้นจะดีใจมาก ในขณะที่ไมยิ้มฝืนๆ

ปีนี้ผมคงต้องพยายามให้ได้ร้อยคะแนนจริงๆสินะ ไมกล่าวกับตัวเองเบาๆ การสืบทอดตำแหน่ง100คะแนนต่อจากพี่สาวนั้นยากมาก และเขาเองก็ถือว่าเป็นรุ่นที่สองของสายรหัสนี้ หากเขารักษาไม่ได้ ตำแหน่งนี้ก็จะสูญสิ้นไป

ทาคุยะ ไมเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ หากเธอต้องการพี่สักคน จงเลือกพี่ที่คิดว่าตัวเองสืบทอดสิ่งที่เขาหวังเอาไว้ได้ละ อย่าเป็นอย่างฉันเลย ทุกวันนี้ฉันแทบอยากจะคืนตำแหน่งน้องชายแล้ว เพราะฉันไม่สามารถรักษาภาพพจน์พี่สาวเอาไว้ได้

ผมคิดว่าไมทำได้อยู่แล้วละครับ ถ้าคืนตำแหน่งไป พี่สาวคุณคงเสียใจแย่ เขาพูดให้กำลังใจ แต่ไมส่ายหน้า

ถ้าเธอคิดว่าง่าย มาเป็นน้องชายของฉันมั้ยละ ประโยคนี้ทำเอาทาคุยะสะดุด เขาส่ายหน้าเบาๆ ระดับเขาได้เกรดสี่ทุกวิชาก็ไม่มีทางแล้ว ยิ่งร้อยคะแนนคงไม่ต้องไปหวัง

หลังจากนั้นทาคุยะก็แยกย้ายมาจากไม ซึ่งก่อนมาไมได้บอกกับเขาว่า แท้ที่จริงแล้ว ทุกวันนี้เขาไม่เคยได้100คะแนนอีกเลย นับตั้งแต่พี่สาวเขาจบออกไปได้สี่ปี ที่เขาทำได้คือรักษาเกรด4ให้ได้ทุกวิชาเท่านั้น ดูเหมือนแฟนคลับบางส่วนก็รู้เรื่องนี้ แต่เลือกที่จะปิดหูปิดตา และชื่นชมเขาต่อไป ไม ซานาดะ น้องชายผู้สืบทอดตำแหน่ง100คะแนนต่อจากนักเรียนหญิงอันดับหนึ่งตลอดกาลของเซย์ริว  เธอเป็นเพียงคนเดียวของประเทศนี้ ที่ทำได้100คะแนนเต็มตลอด

และเนื่องจากตอนปีหนึ่ง ไมสอบเข้าที่นี่ได้ด้วยคะแนนสูงสุดเท่าที่เด็กปีหนึ่งเคยทำได้ในรอบสามปี นักเรียนหญิงอันดับหนึ่งของเซย์ริว จึงมาขอเขาเป็นน้องชาย เขาจึงตอบตกลง เพราะเขาเองก็อยากเรียนรู้ทุกอย่าง ที่พี่สาวของเขาจะให้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่เป็นพี่สาวของเขาได้แค่ปีเดียวก็ตามที

ไมยืนอยู่หน้าร้านขายขนมหวานดราก้อนสมาย บรรยากาศมันไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อสี่ปีก่อนเลย ทำให้เขาหวนนึกถึงอดีต สมัยที่เขาได้เจอกับนักเรียนหญิงอันดับหนึ่งตลอดกาลของเซย์ริว พี่สาวของเขานั่นเอง

:pika12:

เมื่อสี่ปีก่อน เขามายืนที่ร้านนี้ เขายังเป็นแค่เพียงเด็กปีหนึ่งตัวเล็กๆ เขาคิดว่าจะมาลองกินขนมร้านนี้ดู แต่กลับลืมเอากระเป๋าเงินออกมาจากหอพัก

และมืออันแสนอ่อนโยนของใครบางคนก็มาจับที่บ่าของเขา เมื่อเขาหันไปมอง เขาก็พบรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นหญิงสาวผมดำยาว หน้าตาใจดี ตัวสูงกว่าเขาพอสมควร เธอพาเขาเข้าไปในร้าน และให้เขาสั่งของหวานได้เต็มที่

เธอชื่ออะไรหรือจ๊ะ

หญิงสาวคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ซึ่งเขาก็บอกชื่อไป ว่าเขาชื่อไม ซานาดะ

พวกเขาได้คุยกัน ทำให้ไมทราบว่าผู้หญิงใจดีคนนี้อยู่ปีเจ็ด ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของการศึกษาที่เซย์ริว ยิ่งคุยกันพวกเขายิ่งถูกชะตา เขาสามารถแก้โจทย์เลข คอม ภาษา หรือคำถามประวัติศาสตร์ที่เธอถามได้หมด แม้ว่าคำถามนั้นจะมาจากชั้นปีที่สูงกว่าก็ตามที

ในวันที่สี่ พวกเขาได้มาพบกันที่ร้านดราก้อนสมายเหมือนทุกครั้ง คราวนี้พี่สาวปีเจ็ด นำบททดสอบของระดับอุดมศึกษามาสอนเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาตั้งตาคอยมาก เขาต้องการจะเทียบเคียงคนที่เขารักให้ได้

คุณพี่รู้มั้ย ว่าผมน่ะ คือนักเรียนที่สอบเข้ามาที่เซย์ริว ด้วยคะแนนที่สูงที่สุดในรอบสามปีเลยละ

เขากล่าวอย่างภาคภูมิ  เพราะเขาคิดว่าถึงเวลาต้องมีอะไรทำให้พี่สาวประหลาดใจบ้าง เขาสังเกตว่าเธอยิ้มไม่หยุด เธอกำลังดีใจ ดูเหมือนว่าการที่เขาเก่งมาตั้งแต่ต้น จะทำให้เธอดีใจได้ เขารู้สึกยินดี

คะแนนสูงสุดนั้นยังไม่พอให้อวดหรอก ถ้าจะให้ดีต้องได้100คะแนนเต็มทุกวิชาสิจ๊ะ เธอน่ะ ทำได้มั้ย

เธอบอกกับผมเช่นนั้น และถ้าหากมีคนทำได้ขนาดนั้น เธอก็จะยอมรับคนๆนั้นเป็นน้อง ไม่ว่าคนๆนั้นจะมีนิสัยยังไงก็ตาม

ผมสัญญาว่าผมจะทำให้ได้100คะแนนเต็มทุกวิชา ให้ผมเป็นน้องชายของคุณสิ คุณพี่

เขาเอ่ยประโยคนั้นออกไปอย่างมั่นใจ เขาสังเกตว่าเธอร้องไห้ ก่อนที่จะลุกจากโต๊ะมาเพื่อสวมกอดเขา เธอกอดพร้อมกับเอาแต่บ่นว่าในที่สุดฉันก็มีน้องกับเขาซะที ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็รับเขามาเป็นน้องชาย

ผลสอบชั้นปีที่หนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไมสามารถทำคะแนนได้100คะแนนทุกวิชา ซึ่งเขาสามารถอวดเธอได้อย่างภาคภูมิ และตัวเธอเองก็ยินดี ที่น้องชายของเขา สามารถรับตำแหน่งต่อจากเธอได้ ตำแหน่งคุณ100คะแนน

แต่ทว่า มันเป็นการอวดคะแนนครั้งแรก และครั้งสุดท้าย สำหรับไม

เธอศึกษาเซย์ริวเป็นเวลาเจ็ดปีแล้ว ซึ่งวุฒิในตอนนี้เทียบเท่ากับปริญญาตรี และเธอต้องออกไปจากเกาะนี้ ไปอย่างถาวร ไปสู่การงานที่รออยู่ และเธออาจไม่ได้มาเยี่ยมที่นี่อีกเลย

ไมได้รับตำแหน่งคุณ100คะแนนต่อจากพี่สาวของเขา ทำให้แฟนคลับของพี่สาวเขานั้น หันมาจับตามองเขาแทน ว่าเขาจะทำได้100คะแนนตลอดมั้ย

หนึ่งปีผ่านไป แฟนคลับที่ติดตามไมก็ค่อยๆหาย เพราะว่าเขาไม่สามารถรักษาคะแนน100คะแนนได้แบบพี่สาวของเขา ซึ่งคนก็คอยบ่นให้เขาได้ยิน ว่าไม่มีทางที่จะมีอัจฉริยะซ้อนกันได้สองคน ภายในระยะเวลาอันใกล้เคียง

แต่เขาไม่โกรธทุกคนหรอก ลึกๆแล้วเขาเองก็โทษตัวเองเช่นกัน ที่ไม่สามารถรักษาชื่อเสียงของพี่สาวเอาไว้ได้ เขาไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าพี่สาวของเขา เลือกคนผิด แต่สำหรับเขา แค่รักษาเกรด4ทุกวิชาได้ก็กล้ำกลืนเต็มทีแล้ว เพราะกำลังใจทั้งหมดของเขา กำลังใจที่ได้มาจากพี่สาว มันหายไปแล้ว

เซย์ริวที่ไม่มีพี่สาวอยู่ มันจะไปมีความหมายอะไร เขาทำคะแนน100คะแนน ก็เพื่อให้คนๆเดียวดูเท่านั้น เมื่อไม่มีพี่สาวอยู่ 100คะแนนสำหรับเขาจึงไร้ความหมาย

:pika12:

เผลอคิดอะไรไปไกลเลยแฮะ เรานี่แก่แล้วหรือไง

ไมบ่นกับตัวเองเบาๆ พลางสลัดความคิดในอดีตนั้นทิ้งไป ซึ่งอันที่จริงเขาทำไม่ได้หรอก ตัวเขาในเวลานี้ ทุกครั้งที่มองไปยังโต๊ะข้างกระจกใกล้ประตูทางเข้าของร้านดราก้อนสมาย เขายังคงเห็นตัวเขาเมื่อตอนปีหนึ่ง นั่งอยู่ฟากตรงข้ามกับพี่สาวของเขา คอยนั่งทบทวนบทเรียนไปด้วยกัน และเห็นตัวเขาเองตะโกนบอกว่าจะทำให้ได้100คะแนน รับเขาเป็นน้องชายสิ ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาสี่ปีแล้วก็ตามที แต่ความทรงจำของพี่สาวเขาจะไม่มีวันลืมเลือนหายไป

ผมสัญญาว่าผมจะทำให้ได้100คะแนนเต็มทุกวิชา ให้ผมเป็นน้องชายของคุณสิ คุณพี่ ไมกล่าวประโยคนี้เงียบๆ พลางก้มหน้าลง หยาดน้ำตาค่อยๆไหลออกมาอย่างช้า จากดวงตาของเขา

:pika06:

ทาคุยะซึ่งได้ยินเรื่องที่ฟังมาจากไม ก็รู้สึกเศร้าแทนไมไปด้วย เขาคิดว่าการที่โรงเรียนไม่ได้กำหนดบังคับกฎการรับน้องนั้น เป็นสิ่งที่น่ายินดี แต่ก็สามารถสร้างความเจ็บปวดให้ได้เช่นเดียวกัน เขาคิดว่าหากจะมีพี่สักคน ชั้นปีคงต้องไม่สูงจากเขามากนัก เพราะไม่งั้นการเป็นพี่น้องกัน อาจส้รางความทรงจำได้แค่ระยะเวลาสั้นๆ

เธอน่ะ มีพี่หรือยัง

เสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง เรียกทาคุยะเอาไว้ เขาเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงที่เรียกเขา

โจแอนนาหลบแดดยามเย็นอยู่ใต้ต้นไม้เพียงลำพัง เธอส่งยิ้มให้กับเขา ในเวลานี้เธอสวมชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว เข็มกลัดมังกรไฟสีแดงส่งประกายบนอกของเธอ

ผมคิดว่าจะอยู่ตัวคนเดียวน่ะ ทาคุยะพูดโกหกไป พร้อมกับเดินเลยโจแอนนา เหมือนกับว่าเธอไม่มีตัวตน

เธอน่ะ มาเป็นน้องชายของฉันมั้ย

เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงใจดี ก่อนที่จะเดินมาหาเขา ประโยคนี้ทำเอาทาคุยะสะดุด สิ่งที่เขาได้ยินนั้น มันอยู่เหนือความคาดหมายของเขาเอาไว้มาก

เพราะคนของเวอร์มิเลี่ยน มาเสนอให้เขาเป็นน้องชาย  และเขาไม่ได้เตรียมใจมาเลย ว่าจะรับหรือปฏิเสธ หากเจอแบบนี้

Link to comment
Share on other sites

ชื่ิอ นาโอกิ โฮตารุ มันดูเหมือนชื่อผู้ชายอะ ว่านั้นมั้ย

Link to comment
Share on other sites

ชื่ิอ นาโอกิ โฮตารุ มันดูเหมือนชื่อผู้ชายอะ ว่านั้นมั้ย

ถ้า นาโอกิ นามสกุลครับ ส่วนชื่อโฮตารุนั้น ในอนิเมะเรื่อง H2o ตัวผู้หญิงในเรื่องก็ชื่อนี้เช่นกัน ดังนั้นชื่อผู้หญิงแน่นอนครับ  :pika01:

Link to comment
Share on other sites

:pika12:

มาร้องไห้แทนไม... 

T [] T

ตอนนี้เหมือนเป็นไซด์สตอรี่มากกว่าแฮะ คิมุระคุงจะเคลียร์เนื้อเรื่องหลักจนจบไหวมั้ยหว่า?

ยังไงก็สู้ๆเน้อ รออ่านอยู่จ้า -_-b

Link to comment
Share on other sites

นี่มันฟิคโอบาคอนนนนนนนน[me=bluewind]โดนคิมูระเตะก้านคอ[/me]

การบรรยายอ่านดูไม่อึดอัดเหมือนอย่างที่ผ่านมานะครับ ดูดีขึ้นเยอะ

แต่รู้สึกว่าจะดำเนินเรื่องแบบอยู่นอกเรื่องหลักนานไปนิด อยากให้ดึงกลับเข้าเรื่องหลักไวๆนะครับ เรื่องจะได้ไม่ต้องยืดมาก เพราะคนอ่านส่วนใหญ่เขาอยากให้เรื่องมันไปไวๆอยู่แล้วน่ะนะ ไม่งั้นจะเป็นแบบผม ที่อุตส่าห์สู้มา 59 ตอนแล้วก็ถูกดองไปอย่างไร้ความหมาย...

แต่คิมูระอุตส่าห์กลับมาแต่งทั้งที จะให้ผมทิ้งฟิคไปได้ยังไงล่ะครับ ตัวผมยังไม่ออกเลยด้วย อิอิ :pika01:

Link to comment
Share on other sites

พลังพิเศษของทาคุยะ ท่าทางไม่ใช่แค่มีผลเท่าที่เคยเห็นแล้วละ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ปริศนาเยอะแฮะเรื่องนี้

Link to comment
Share on other sites

แล้วพระเอกของเราก็ไง่ไม่รู้เรื่องอะไรต่อไปอีกหนึ่งวัน...เหอๆๆๆ

Link to comment
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
  • Recently Browsing   0 members

    • No registered users viewing this page.

×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use and Privacy Policy. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue.