Jump to content
We are currently closing new member registration for the time being. We apologize for the inconvenience. ×

Character Captor - [ตอนที่ 3]


herosan

Recommended Posts

บทนำ

ผมชื่อว่า มิซึริ ฮิโระ อายุ 15 ปี อยู่ ม.ปลาย

ผมได้ใช้ชีวิตแสนธรรมดามาก

ใช้เวลาในโรงเรียน อยู่กับเพื่อน

หรือใช้เวลาในบ้าน อยู่กับครอบครัว

ใช้เวลากับเรียนหนังสือ เล่นกีฬา

ไปเกมเซ็นเตอร์ เหมือนคนทั่วๆไป

แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ได้เปลี่ยน

ชีวิตประจำวันทั้งหมดของผมไปนั่นคือ

“คาแรคเตอร์ แคปเตอร์”(Character Captor)

---------------------------

ตอนนี้ปล่อยบทนำไปก่อนนะ :pika01:

ตัวละครที่ปรากฏในตอนนี้

มิซึริ ฮิโระ อายุ 15 ปี : ชายผู้ืที่ได้เป็นคาแรคเตอร์ แคปเตอร์โดยเหตุบังเอิญ ซึ่งสายคาแรคเตอร์ที่เขานั่นได้ก็คือ ??? (ปล.อ่านตอนที่ 1 เองนะ)

จอย อายุ ?? ปี : หญิงสาวที่ปรากฏตัวพร้อมกับเหล่าตุ๊กตาเล็กๆของเธอ ไม่รู้จุดประสงค์ของเธอคนนี้...

Link to comment
Share on other sites

ตอนที่ 1 Character Captor

เมื่อ 11 ชั่วโมงก่อนที่ฮิโระกลายเป็น คาแรคเตอร์ แคปเตอร์ เป็นช่วงเช้าเหมือนปกติทุกๆวัน.... ในเวลานั้นมีเด็กหนุ่มผมซอยสีน้ำตาล ตาสีอำพันอายุราว 15 ปีนอนอยู่บนเตียงผ้าปูสีขาว ดูเหมือนในบรรยายกาศตอนนี้เหมาะการนอนมากกับคนขี้เซาแบบ ส่วนห้องนอนของเด็กหนุ่มคนนี้จัดห้องตามสไตล์เรียบง่ายมากๆ มีแค่ตู้เสื้อผ้าไม้ โต๊ะเขียนหนังสือ และเตียงผ้าปูนสีขาวสว่างที่เขานอนอยู่เท่านั้น แต่ทว่า....

“เจ้าพี่บ้า! บ้า! บ้า! ตื่นได้แล้ว”จู่ๆมีเสียงมาจากทางนอกประตูพร้อมกับเคาะประตู

“เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ!!!”

เป็นเสียงน่ารำคาญของมิซึริ ยูโนะ น้องสาวที่อายุไล่เลี่ยง 2 ปีของผม

“รู้แล้วเฟ้ย!!!”ชายวัยรุ่นตะโกนออกไปด้วยความไม่พอใจอยู่บ้าง และก็ลุกออกจากเตียงจากนั้นเปลี่ยนเสื้อแล้วก็ออกจากห้องนอนของเขาไป

ต่อมาชายหนุ่มที่ชื่อ มิซึริ ฮิโระ นั่งกินอาหารร่วมกับมิซึริ ยูโนะ น้องสาวสาวเลือดเดียวกันอายุห่างกันแค่ 2 ปีเท่านั้นเอง แถมเป็นประเภทชอบกวนประสาทกับฮิโระเป็นอย่างมาก ส่วนพ่อแม่ทั้ง 2 คนออกไปทำงานที่ต่างจังหวัดนานๆทีจะกลับบ้านซักครั้งแทบนับนิ้วได้เลย

ในช่วงที่ระหว่างกินข้าวเช้าก็ทุ้งคู่ก็ถดเถียงกันตั้งแต่เริ่มเลย

“พี่นี่ชอบตื่นสายอยู่เรื่อยเลยนะ”สายตาของเด็กสาว

“แล้วทำไมล่ะ นี่มีนเรื่องของฉันเองนี่”

ในขณะที่ทั้งคู่เถียงกันอยู่ ระหว่างนั้นเองมีการประกาศข่าวที่ทีวีที่น้องสาวเปิดทิ้งไว้

“ขณะนี้มีรายงานข่าวอยู่ว่า มีผู้ที่ได้รับความบาดเจ็บจากสิ่งมีชีวิตลึกลับสีดำที่ไม่อาจยืนยังได้ซึ่งมีแนวโน้มที่สูงขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ”ชายวัยกลางคนที่ประกาศข่าวในรายการทีวีประกาศ เพราะว่าในตอนนี้มีคนถูทำร้ายจากสิ่งมีชีวิตลึกลับสีดำมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อไม่กี่ปีก่อน ซึ่งมีบางรายเกิดบ้าเสียสติบ้าง หรือไม่ก็เสียชีวิตไปบ้างซึ่ง

“ขอให้ทุกๆท่านระวังตัวด้วยโดยเฉพาะตอนดึกนะครับ”

หลังจากที่ข่าวพูดจนจบแล้ว...พี่น้องคู่นี้กินข้าวเสร็จพอดี ทั้งคู่ก็เดินออกจากบ้านไปโรงเรียนพร้อมกัน แถมเส้นทางเดินก็ใช้ทางเดียวกันอีก เพราะว่าโรงเรียนม.ต้น และ ม.ปลายของทั้งคู่ติดกันนี่เอง...  พอทั้งคู่เดินถึงหน้าโรงเรียนม.ปลายของฮิโระแล้วก็....

“นั้นฉันขอล่วงหน้าไปก่อนนะเจ้าพี่บ้า”ยูโนะก็วิ่งจากฮิโระไป

“...ตัวจุ้นจ้านออกไปซะที”ฮิโระรู้สึกโล่งใจที่ตัวป่วนไปซะทีแล้วก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องเรียนของตัวเอง

ในช่วงเวลาเรียนสำหรับฮิโระแล้วรู้สึกเซ็งอย่างมาก เพราะฮิโระเป็นประเภทที่ไม่ค่อยชอบการเรียนเท่าไรนัก และก็แอบงีบในท่าที่เนียนๆไม่มีใครจับได้เพราะอยู่ริมหน้าต่างท้ายสุดของแถวไปเรื่อยๆจนถึงเวลาข้าวกลางวัน ฮิโระนั่งกินข้าวกับเพื่อนสนิทอีก 2 คนที่ดาดฟ้าของโรงเรียน

“เฮ้ฮิโระ ฉันได้ข่าวลือเจ๋งๆด้วยนะ”ซากุราอิ เก็งคิ เพื่อนของฮิโระ  ชายหนุ่มที่มีท่าทางดูเหมือนนักเลงหัวไม้ ไว้ทรงผมรีเจ้นท์สีทอง ร่างสูงโย่งประมาณ 1.9 เมตรกว่า แต่ว่าดูท่าทางเก็งคิดูใจดีกว่าผิดกับหน้าตาของเขา

“ใช่ๆ รู้สึกว่าที่เขตก่อสร้างเก่าน่ะมีสิ่งมีลึกลับที่เป็นข่าวด้วยนะ”อีกคนนึงคือ โชโรโมริ คาซาเมะ ชายผมสั้นสีน้ำตา สวมแว่นตากรอบแดง พูดออกมาอย่างตื่นเต้นน่าดู

“น่าสนุกเหมือนกันนะ”ฮิโระรู้สึกสนใจขึ้นมา ดูเหมือนเขาชอบเรื่องน่าตื่นเต้นเร้าใจมากๆ

“งั้นคืนนี้พวกเราออกไปสำรวจกันเถอะ!!!”คาซาเมะเสนอขึ้นมาด้วย

“โอ๊ส!!!”ทั้งฮิโระและเก็งคิก็ตอบตกลงทั้งคู่

“ไปเจอกันที่หน้าเขตการก่อสร้างร้างนะ”ชายผู้สวมแว่นตาก็พูดขึ้นมา

“โอเค!!!”ทั้งฮิโระและเก็งคิก็ตอบตกลงอีกรอบนึง

“เตรียมพวกอุปกรณ์ป้องกันตัวด้วยนะ”คาซาเมะพูดเสนอขึ้นมาอีกอย่าง

หลังจากที่ทั้ง 3 คนก็ตอบตกลงแล้ว เวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็นขึ้นมา ทั้ง 3 คนก็กลับไปเตรียมอุปกรณ์ป้องกันตัวตามที่คาซาเมะพูด จากนั้นมาที่จุดรวมพลที่นัดไว้เมื่อกลางวัน

“ดูซิว่าทุกคนเตรียมอะไรมากันบ้าง”ทั้ง3คนก็คว้าของที่อยู่ในกระเป๋าออกมา....สิ่งของที่ทั้ง 3 คนที่เตรียมมาก็คือ สร้อยไม้กางเขน(ฮิโระ) ไม้เบสบอล(เก็งคิ) คัมภีร์ไล่วิญญาณ(คาซาเมะ)

“ฮ่าๆ แค่ละคนนี่คิดได้ไงกันนะ ของแบบนั้นจะปราบมันได้ไง มันต้องเป็นไม้เบสบอลสิ”เก็งคิหัวเราะขึ้นมา คิดว่าของตัวเองน่าจะเวิร์คกว่าคนอื่นๆที่เอามาเสียอีก

“ช่างเถอะน่า”ฮิโระตอบออกมาอย่างเซ็งๆ

“ไปกันเถอะ”ฮิโระพูดออกมา ส่วนคาซาเมะกับเก็งคิก็ตอบโดยการพยักหน้าตกลง

ทั้ง 3 คนก็เดินเข้าไปในเขตการก่อสร้าง ที่นี่ไม่มีใครอยู่เลย แถมมีพวกรถเครน รถตัก และเครื่องจักรอื่นๆที่อยู่ในเขตก่อสร้างแห่งนี้ แถมมีบรรยายกาศที่รู้สึกขนลุกขึ้นมาอีกด้วย เดินเข้าไปยิ่งส่วนลึกๆมีพื้นและเพดานมีรอยแตกเหมือนโดนอะไรซักอย่างทุบแรงจนแตก

“รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลยแฮะ”ชายที่ไว้ทรงผมรีเจ้นท์เริ่มตัวสั่นขึ้นมา

“แค่นั้นกลัวแล้วเรอะ”ชายผู้สวมแว่นเริ่มแซวอีกคนนึง

“ไม่มีทางหรอกเฟ้ย!!!”เขาก็ตอบกลับทันที

จู่ๆมีจุดแสงสีขาวโผล่ห่างจากพวกฮิโระพอสมควร มีจุดแสงสีขาวอยู่ราวๆ 4 ลูกกระจุกอยู่ใกล้ๆกัน และมีเงาลางๆอยู่กึ่งกลางจุดแสงสีขาวนั่น

“เจอแล้ว!!!”ทั้งเก็งคิและคาซาเมะวิ่งเข้าไปที่จุดประกายแสงตรงด้านหน้าทันทีก่อนที่ทั้ง 2 คนนั้นวิ่งเข้าไปถึงก็...

ฟุ่ววว~~~~!!!

จู่ๆมีลำแสงสีแดงพุ่งผ่านเหนือหัวทั้ง 2 คนไปเลยออกรวมถึงฮิโระด้วย ผ่านไปจนถึงสุดทางที่พวกฮิโระพึ่งเดินผ่านไปนั่นเอง....

ตูม!!!

“ว๊าก!!!!”เกิดเสียงระเบิดอย่างรุนแรงที่ด้านหลังของฮิโระทำให้ร่างของฮิโระปลิวไปไปด้านหน้าเพราะแรงระเบิด

เมื่อครู่นี้ ส่วนชายผมรีเจ้นท์และชายสวมแว่นกระเด็นไปคนละทิศคนละทางด้วยเช่นกัน

“อูย....เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”ฮิโระก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับความปวดจากการระเบิด

“เอ๋??”ชายหนุ่มสังเกตุเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าที่เห็นคือ ผู้หญิงที่อายุราวๆเดียวกับเขา ผมสีม่วงยาวสลวยถึงพื้น ตาสีฟ้าที่ใสสะอาดน่าดึงดูด สวมชุดคล้ายๆหนังไซไฟรัดรูปสีดำรวมถึงมือและเท้าด้วย  ยืนอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม จู่ๆเธอก็เอาหน้าของตัวเองมาใกล้หน้าของชายที่อยู่ตรงหน้าของผู้หญิงคนนี้

“อะไรกันเนี่ย!!! คนๆนี้”ชายที่กำลังถูกผู้หญิงเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆเริ่มกระวนกระวายขึ้นมา

“เฮ้!!จอย หยุดก่อน”จู่ๆมีเสียงเล็กๆที่อยู่เหนือหัวของชายหนุ่มที่กำลังถูกผู้หญิงเอาหน้าเข้าใกล้มากๆ พอฮิโระได้ยินเสียงก็หันขึ้นไปมองสิ่งที่ฮิโระเห็นคือ สิ่งมีชีวิตคล้อยๆตุ๊กตาร่างมนุษย์ตัวเล็กสีขาวสนิท4ตัว สูงประมาณครึ่งไม้บรรทัด ที่ใบหน้าของเจ้าพวกนี้มีรูปสัญลักษณ์เป็น วงกลมสีแดง(O) กากบาทสีน้ำเงิน(X) สามเหลี่ยมสีเขียว (/) และสี่เหลี่ยมสีชมพู ([]) เหมือนปุ่มเกมกด เจ้าของเสียงนี้คือ วงกลม

“นี่มันตุ๊กตาเรอะ...”ชายหนุ่มรู้สึกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้าว่าเป็นความฝัน

“เสียมารยาทเฟ้ย!!! พวกฉันน่ะเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเหมือนกันนะเฟ้ย”ตุ๊กตาหน้าวงกลมตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธมาก พร้อมกับเอามือเล็กๆของมันเขกหัวของชายหนุ่มที่พูดเมื่อครู่นี้

“โทษทีนะที่หัวหน้าของพวกเรานี่ใจร้อนมากไปหน่อยน่ะ”จู่ๆมีเสียงของตุ๊กตาหน้าสามเหลี่ยมกระซิบบอกฮิโระ

“งั้นเหรอ...”ฮิโระรู้สึกมึนงงอยู่เล็กน้อย จู่ๆทันใดนั้นก็....มีเสียง ครืน เสียงดังขึ้นมา

“แย่แล้วจอย!!! แบล็คคาแรคเตอร์มาแล้วนะ”อีกตัวนึงที่มีรูปสี่เหลี่ยมบอกกับผู้หญิงผมสีม่วง ในขณะนั้นเองมีจิตสังหารที่รุนแรงโผล่จากด้านบนทั้ง 2 คน

พอเธอได้ยินคำเตือนของเจ้าหน้าสี่เหลี่ยมแล้วก็หันผลักร่างของฮิโระกระเด็นออกไปไกลประมาณ 5 เมตร และเธอก็หันหน้าไปมองด้านบนพบสิ่งมีชีวิตก้อนกลมๆสีดำขนาดใหญ่ลอยอยู่กลางอากาศ

“ซวยแล้วสิ มันจะเริ่มเปลี่ยนรูปร่างแล้ว!!!”เจ้าตัวหน้าสามเหลี่ยมรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี

จู่ๆผิวของมันก็เปลี่ยนแปลงอออกไปเป็นรูปร่างแบบมนุษย์สวมหน้ากากยักษ์ผมยาวสีดำสนิทมี 6 แขน และที่มือทั้งหมดของมันมีดาบโค้งไว้ในขณะที่มันลอยอยู่ จู่ๆมันก็ร่วงลงไปยังจุดที่ผ็หญิงผมม่วงยืนอยู่เพื่อโจมตีใส่จากที่สูงนั่น

“อันตราย!!!”ฮิโระตะโกนออกมาไป เพราะว่าผู้หญิงจะมาสู้สัตว์ประหลาดนี่มันบ้าชัดๆเลย

เคร้ง!!!

เกิดเสียงเหมือนดาบปะทะกันอย่างรุนแรง ภาพที่ฮิโระเห็นตรงหน้าคือ เจ้าตุ๊กตาหน้ากากบาทที่เป็นตัวสุดท้าย มันเอามือเล็กๆของมันรับดาบทั้งหมดได้ง่ายๆ จากนั้นเจ้าหน้ากากบาทก็ใช้แรงผลักดันเจ้ายักษ์ดาบ 6 เล่มนั่นกระเด็นไกลออกไป

“เอ็กคาลิเบอร์ ฟิวชั่น...”เสียงของผู้หญิงที่ชื่อว่า จอย บอกชื่อของเจ้าตุ๊กตาหน้ากากบาทนั่น

ตุ๊กตาหน้ากากบาทที่ชื่อ เอ็กคาลิเบอร์ ก็พยักหน้าตอบรับแล้วก็ที่ร่างกายของมันก็เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าขึ้นมาจากนั้นก็เข้าร่างของจอยเข้าไป ร่างกายของเธอก็เปล่งแสงสว่างกว่า เอ็กคาลิเบอร์ ชุดของเธอเปลี่ยนไปเป็นรูปแบบนักดาบออกมาพร้อมกับดาบคู่ และมีเครื่องหมาย X ที่ด้ามดาบด้วย ซึ่งทำให้ฮิโระคนที่อยู่ใกล้ๆตะลึงขึ้นมาเลยทีเดียว จากนั้นผู้หญิงที่ชื่อว่า จอย ก็พุ่งเข้าไปหายักษ์ดาบ 6 เล่มนั่นทันที เกิดการปะทะดาบขึ้นระหว่างจอยกับยักษ์ที่ชื่อแบล็คคาแรคเตอร์นั่น...

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ...”ฮิโระอึ้งกับภาพติดตามที่เกินขอบเขตของความเป็นจริงไปแล้ว

ในขณะที่ฮิโระมัวแต่นั่งอึ้งนั่น ผู้หญิงผมม่วงก็ฟันยักษ์ดาบ 6 เล่มนั่นกระเด็นไปทางฮิโระ

“เฮ้ย ซวยแล้วไง!!!”เจ้าตุ๊กตาหน้าวงกลมเห็นฮิโระที่กำลังจะโดนร่างของยักษ์ชน ก็พุ่งเข้าไปหาฮิโระทันที แต่ระยะของทั้งคู่อยู่ห่างกันเกินไป

“นี่ฉันกำลังจะถูกไอ้ยักษ์นั่นชนเรอะ!!!” ฮิโระเพิ่งสังเกตุเห็นก่อนที่ยักษ์สีดำจะมาชนเขา

“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันยังไม่อยากตายนะ” ฮิโระเริ่มกระวนกระวายขึ้นมา

ในชั่วเสี้ยววินาทีนั่นเองก็......

เจ้าเป็นผู้ที่ถูกรับเลือกจากทุกสรรพสิ่งแห่งโลกจินตนาการ

ข้าจะมอบพลังนี้ให้แก่เจ้า!!! จงทำภารกิจที่ยิ่งใหญ่!!!

จู่ๆมีเสียงดังก้องในหัวของฮิโระขึ้นมา จนทำให้ฮิโระสะดุ้งขึ้นมา และภาพที่ฮิโระเห็นนั้นคือ ดวงแสงเล็กๆกำลังล่องลอยพุ่งเข้าไปหาที่ฮิโระด้วย

พอเสียงในหัวนั่นหายไป ดวงแสงนั่นเข้าไปในร่างของฮิโระ ร่างกายของเขาเปล่งแสงออกมาเหมือนของผู้หญิงที่ชื่อว่า “จอย” แสงนั่นทำให้ร่างของยักษ์สีดำสลายไปราวกับสายหมอก

“โฮ่ เจ้าหมอนั่นก็เป็นคาแรคเตอร์ แคปเตอร์ด้วยเรอะ”ตุ๊กตาหน้ากลมก็ตะลึงเล็กน้อยสำหรับภาพที่เห็น

สักพักนึงแสงสว่างที่ประกายนั่นค่อยๆลดลงจนเห็นร่างแปลงคาแรคเตอร์ของฮิโระ

“ชะเฮ้ย!!!”ตุ๊กตาหน้ากลมตกใจมากๆที่เห็นร่างแปลงคาแรคเตอร์ของฮิโระ รวมถึงคนอื่นๆที่อยู่บริเวณที่อยู่ใกล้ๆนั่นด้วย

ภาพที่ทุกคนเห็นนั่น...คือ สาวน้อยที่สวมชุดแฟนตาซีคล้ายสาวน้อยเวทมนต์ ซึ่งอยู่อยู่จุดเดียวกับฮิโระที่ยืนอยู่

“มีอะไรกันเหรอ....อุ๊ก!!!”สาวน้อยคนนี้ถามด้วยความสงสัย แล้วจู่ๆชะงักไปเพราะน้ำเสียงของตัวเอง จากนั้นเธอเองก็มองไปรอบๆตัวเห็นสิ่งที่เปลี่ยนไปของตัวเอง

“นี่มันฉันเรอะ!!!”

-------------------------------------------------------------------------------------------------

"ร่างจริงของนายเป็นร่างสาวน้อยเวทมนต์ในโลกจินตนาการน่ะแหละ"

"เพราะนายใช้ชีวิตอย่างหลบๆซ่อนๆ"

"โดยการใช้ร่างคาแรคเตอร์ชาย ที่ชื่อว่า มิซึริ ฮิโระ แฝงอาศัยในโลกนี้"

"ออกมาใช้ชีวิตเพื่อมาไล่ล่าพวกแบล็คคาแรคเตอร์ไงล่ะ"

"ม่าย!!!จริง!!!"

ปล.อย่าหลงเชื่อล่ะ

ภาพของพวกตุ๊กตาพวกนั้น...

Link to comment
Share on other sites

พระเอกของเราเหมือนจะไม่เอาถ่านแฮะ :pika01: ไม่แปลกที่จะโดนน้องสาวเกลียด เหอๆ

คาแร็กเตอร์ของนายฮิโระเป็นสาวน้อยเหรอเนี่ย จริงๆแล้วอยากให้บรรยายลักษณะของสาวน้อยเวทมนต์ที่ว่าด้วย แต่ถ้าฮีโร่ซังจะบรรยายในตอนต่อไป ข้อนี้ก็ถือว่าเจ๊าไปน่ะนะ

เคยแต่งฟิคที่อื่นมาแล้วด้วยรึเนี่ย มิน่าถึงแต่งฟิคได้ดีทีเดียวตั้งแต่ออกตัวเลยครับ แถมยังอ่านแล้วเข้าใจง่าย เป็นสไตล์แบบผมเหมือนกันเลยครับ

ว่าแต่อีกกระทู้นึงปิดรับสมัครรึยังครับเนี่ย?

ปล.ถ้าตอนต่อไปเป็นแบบนั้นจริง ตูโดดตึกดีกว่า OTL

Link to comment
Share on other sites

ยังรับอยู่น่ะ(รับเรื่อยๆไปน่ะ)  เดี๋ยวมาปรับปรุงคราวหลัง

Link to comment
Share on other sites

เรื่องนี้ทำให้ข้าน้อยคิดถึงเรื่องการ์ดแคปเตอร์ซากุระเลยนะเนี้ย โหๆๆ

อาวุธปราบวิญญาณของแต่ละคนช่างสุดยอด ชวนฮามากเลย!!! (ราวกับมาจากคนละศาสนา คนละความเชื่อเลย เหอๆๆ)

แต่ที่สุดฮาเลยก็คือ ร่างแปลงที่กลายเป็นหญิงของคุณนายเอกนี้ละ ฮะๆๆๆๆ ไม่อยากจินตนาการถึงเลย (นี้ถ้าโดนผู้ชายจีบแกจะเป็นไงฟะเนี้ย~)

Me/ หัวเราะจนฟันร่วงและวิ่งไปสมัครเพราะความถูกใจ

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

ตอนที่ 2 มาแล้วจ้า(เว้นช่วงนานไปหน่อย แต่กลับมาแต่งต่อครับ)

ตอนที่ 2 ความจริงอันน่าสะพรึง

“นี่มันฉันเรอะ!!!”เมื่อซักครู่ฮิโระเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเองจากกระจกที่วางอยู่ใกล้ตัว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”ชายผู้ที่กลายเป็นสาวน้อยก็เริ่มโวยวายยกใหญ่ขึ้นมา มีลักษณะเด่นคือ ผมสีชมพูยาวสลวย ดวงตาสีฟ้าคราม ผิวขาวเนียน รูปร่างอายุอยู่ประมาณม.ต้น สวมชุดราวกับหลุดออกมาจากโลกแฟนตาซี สวมชุดคล้ายโกธิโลลิต้าสีชมพู/ขาว แถมรูปร่างของเขากลายเป็นเด็กผู้หญิงอย่างสมบูรณ์ และที่มือของเขาก็ถือคทาสีขาวสูงพอๆกับร่างของเขารูปร่างประหลาดๆ ที่บนหัวคทาเป็นแท่งแก้วผนึกสีแดง แถมมีปีกนกติดอยู่กับแท่งแก้วด้วย

“อย่าแตกตื่นสิเจ้าบ้า”เจ้าตุ๊กตาหน้ากลมก็ยิงลำแสงสีแดงจากหน้ายิงใส่ที่พื้นข้างๆชายผู้ที่กลายเป็นสาวน้อย

ทำให้ฮิโระตกใจขึ้นมา จู่ๆเขาก็นึกเรื่องก่อนหน้านี้ออกคือ ลำแสงสีแดงปริศนาที่โจมตีใส่ฮิโระนั่นเอง

“เฮ้ย! ตะกี้เป็นฝีมือของแกเรอะ”ฮิโระก็เริ่มโกรธขึ้นมาพร้อมเปลี่ยนเรื่องประเด็นทันที จนลืมไปเลยว่าตัวเองกลายเป็นสาวน้อยไปแล้ว

“ก็ใช่น่ะสิ อยากหาเรื่องเจ็บตัวเรอะ”ใบหน้าของเจ้าตุ๊กตาหน้ากลมเริ่มชาร์จลำแสงใส่ชายที่กลายเป็นสาวน้อยอีกครั้งนึง

“โอเมก้า! พอก่อนเถอะ”จู่ๆมีเสียงนึงเข้าแทรกกลางคัน เจ้าของเสียงนั่นคือ เด็กสาวผมสีม่วงที่มาพร้อมกับเจ้าพวกตุ๊กตาพวกนั้น 

“ครั้งนี้เอ็งโชคดีนะ”ซึ่งทำให้เจ้าตุ๊กตาหน้ากลมก็หยุดนิ่งและเชื่อฟังเด็กสาวผู้เป็นเจ้านายอย่างโดยดี

แวบ!!!

จู่ๆร่างกายของเด็กสาวผมม่วงเปล่งแสงออกมา รูปร่างของเธอคนนั้นค่อยๆเปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคนเมื่อตะกี้นี้ รูปร่างของเธอเป็นเด็กสาวอายุรุ่นเดียวกับพวกเด็กม.ต้น ผมสีดำสนิทซอยสั้น ดวงตาสีทองอร่าม ผิวสีเหลืองน้ำผึ้ง แถมเธอคนนี้ยังสวมชุดเครื่องแบบนักเรียนม.ต้นเดียวกับน้องสาวของฮิโระอีกต่างหาก แต่ว่าเจ้าพวกตุ๊กตายังอยู่ครบทั้ง 4 ตัว

“ตะกี้มันคืออะไรกันแน่...”ฮิโระเริ่มเปิดประเด็นคำถามขึ้นมา

“ฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังนะ...”เด็กสาวผมดำก็ส่งเสียงอย่างเย็นชา

“ตะกี้น่ะคือ แบล็คคาแรคเตอร์ เป็นตัวตนจินตนาการที่ตกค้างจากการแต่งเนื้อเรื่องของนักแต่งนิยายหรือนักวาดการ์ตูนต่างๆก่อรูปร่างให้มีตัวตนออกมาอาละวาดหรือทำสิ่งชั่วร้ายต่างๆให้กับประชาชนเพื่อสนองเรียกความสนใจให้กับตัวมันเอง...”เธอก็อธิบายอย่างคร่าวๆ ซึ่งทำให้ฮิโระเข้าใจอย่างคราวๆว่า พวกแบล็คคาแรคเตอร์คือสิ่งมีชีวิตสีดำที่ออกมาอาละวาดปั่นป่วนในตอนนี้

“ถ้าสรุปง่ายๆคือ แบล็คคาแรคเตอร์ คือ ตัวละครที่มักจะถูกหลงลืมไม่มีใครมาสนใจเลย(ขายไม่ออก)จนทำให้เกิดตัวตนขึ้นมาอาละวาดเพื่อสนองกิเลสให้กับตัวมันเอง โดยนักแต่งนิยายหรือนักวาดการ์ตูนพวกนั้นเป็นผู้ให้กำเนิดแบล็คคาแรคเตอร์โดยที่ไม่รู้ตัวไงล่ะ”

“แล้วตัวแบล็คคาอะไรนั่นเกิดขึ้นมาเพราะอะไรกันล่ะ”ฮิโระเริ่มสงสัยขึ้นมา

“ปกติแบล็คคาแรคเตอร์(ตัวละครทมิฬ)จะไม่สามารถมีตัวตนขึ้นมาได้ ถ้ามันต้องการมีตัวตนขึ้นมาได้ก็มีเงื่อนไขราวๆนี้คือ 1.ต้องเป็นตัวละครที่เจ้าของผู้ให้กำเนิดตัวละคร(ผู้แต่งนิยายหรือนักวาดการ์ตูน)รู้จักเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้น(ในกรณีทำงานเป็นทีม หรือ ทำงานคนเดียว) 2.แต่งเรื่องไม่จบบริบูรณ์ และ3.เจ้าของผลงานลืมตัวละครที่สร้างตัวละครนั่นไปจนหมด นี่แหละสิ่งที่ทำให้พวกแบล็คคาแรคเตอร์มีตัวตนขึ้นมาได้”สิ่งที่เด็กสาวผมดำอธิบายมา

“แบบนี้เองเรอะ”สิ่งที่เด็กสาวคนนี้พูด ทำให้ฮิโระคิดว่าพวกตัวละครจะมืดมนเหมือนกัน

“แล้วแบบเธอนี่คล้ายๆกับตัวดำนั่นหรือเปล่าล่ะ”ชายผู้กลายเป็นสาวน้อยถามไปยังเด็กสาวที่กำลังอธิบายอยู่

“แบบพวกฉันน่ะเหรอ ก็ใกล้เคียงอยู่นะ แต่ก็มีความแตกต่างคือ พวกแบล็คคาแรคเตอร์ก่อเป็นรูปร่างออกมาจากความว่างเปล่า ส่วนพวกคาแรคเตอร์ แคปเตอร์อย่างพวกฉันใช้ร่างกายของสิ่งมีชีวิตเป็นภาชนะแทนไงล่ะ”

“พวกฉัน... หรือว่ายังมีคนอื่นๆด้วยเรอะ!!”ชายผู้กลายเป็นสาวน้อยตกใจขึ้นมา

“หัวไวดีนี่ ฉันเองก็ได้พบคาแรคเตอร์ แคปเตอร์จากที่อื่นๆเหมือนกันนะ”เด็กสาวก็เดินเข้าใกล้มาหาชายในคราบสาวน้อย...

“คาแรคเตอร์ แคปเตอร์ คือผู้ที่ออกมารับมือกับพวกแบล็คคาแรคเตอร์ไงล่ะ”เด็กสาวพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจมาก

“คาแรคเตอร์ แคปเตอร์คือ ผู้ที่ได้รับตัวตนใหม่จากรับการคัดสรรเลือกจากใครซักคนหนึ่งไม่รู้แบบบังคับให้เป็น เหมือนตอนที่นายได้ยินเสียงแปลกๆจากภายในหัวนั่นไง”เธอก็ชี้มือของตัวไปที่หัวของฮิโระ ซึ่งทำให้ฮิโระชะงักขึ้นมา

“แถมทุกคนไม่รู้ว่าตัวจริงของคนที่เลือกทุกคนเป็นใครกันแน่ รวมถึงฉันด้วย”น้ำเสียงของเธอเหมือนโกรธอะไรซักอย่างแวบนึง แต่ก็ไม่สนใจนัก

“คาแรคเตอร์ แคปเตอร์ แต่ละคนจะได้รับคาแรคเตอร์(ตัวละคร)1 คน ต่อ 1 คาแรคเตอร์ ซึ่งจะได้แตกต่างกันด้วยนะ ซึ่งมีหลายรูปแบบทั้ง ทหารอวกาศ เอเลี่ยน เอลฟ์ มนุษย์หูแมว ขนาดหุ่นยนต์ยังมีเลย”

“มีหลายรูปแบบเชียวเรอะ”ฮิโระก็ตกใจที่ยังมีรูปแบบอื่นๆอยู่อีก

“คาแรคเตอร์ ก็มีประเภทระดับความเก่งตัวละครตอนแรกด้วยนะ”

“ระดับความเก่งตัวละครตอนแรก?”ฮิโระรู้สึกงงขึ้นมา

“นั่นน่ะคือ ทักษะโดยรวมของตัวละครที่ได้รับพลังนี้ตอนใหม่ๆ น่ะ ซึ่งกฏของการแต่งเนื้อเรื่องตัวละครเองก็ต้องมีช่วงพัฒนาเหมือนกัน ไม่ต่างจากชีวิตจริงเท่าไรนัก ซึ่งมี 4 รูปแบบด้วยกัน”

“1.พวกที่มีพลังน้อยอ่อนประสบการณ์”

“2.พวกที่มีพลังน้อยแต่เก่งเทพตั้งแต่เริ่มเรื่อง”

“3.พวกที่มีพลัง(เช่นเวทมนต์ หรือ พลังวิเศษอื่นๆ)มากมายเหลือเฟือแต่อ่อนประสบการณ์”

“4.แบบเดียวกับ3 แต่เก่งเทพตั้งแต่เริ่มเรื่อง”เธอก็อธิบายพวกรูปแบบทั้งหมดออกมา

“แต่ละอย่างนี่สุดๆไปเลยนะเนี่ย...”ฮิโระตะลึงขึ้นมากับคำพูดนั่น

“แต่ละคนก็ได้รับความทรงจำของคาแรคเตอร์คนนั้นด้วยนะ ลองนึกทบทวนความทรงจำสิ ถ้าอยากรู้ที่มาของนายเองนะ”

“แบบนี้เรอะ”ฮิโระ ก็เลยทบทวนความทรงจำก่อนดู

ความทรงจำที่เขาเห็นนั้นเต็มไปด้วยเรื่องราวของสาวน้อยเวทมนต์ที่ฮิโระเป็นอยู่เต็มไปหมด มีทั้งคนรู้จักของสาวน้อยคนนี้ หรือการต่อสู้อันดุเดือดกับตัวร้าย และอื่นๆอีกมากมายจนทำให้สมองในหัวของชายในคราบสาวน้อยแทบระเบิด จนสะดุ้งออกมา

“ตะกี้มันใครเนี่ย แล้วก่อนหน้าที่เกิดเรื่องแบบนี้ด้วยเรอะ!!”ชายในคราบสาวน้อยเริ่มหายใจไม่เป็นจังหวะขึ้นมา แถมร่างกายรู้สึกแปลกๆด้วย รู้สึกทั้งหน้าแดง ตัวร้อน ตัวสั้นขึ้นมาอย่างหน้าประหลาด

“นั่นแหละความทรงจำของคาแรคเตอร์ของนายเอง”เด็กสาวผมดำบอกฮิโระอย่างกระจ่างขึ้นมา ส่วนฮิโระเองก็ยังไม่เข้าใจทั้งหมดอยู่ดี

“แล้วมีวิธีที่กลับคืนร่างเดิมได้หรือเปล่า”ฮิโระเริ่มอยากกลับร่างเดิมของเขาเป็นอย่างมาก

“คงไม่ได้หรอก...”เด็กสาวผมดำก็พูดไปพร้อมกับหลบหน้าไปทางอื่นแทน... แถมเหงื่อตกด้วย

“ทำไมล่ะ”ชายในคราบสาวน้อยเริ่มรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี แต่ว่าตะกี้เธอคนนั้นกลับคืนร่างเดิมได้นี่นา แต่ทำไมตัวของฮิโระเองกลับคืนร่างเดิมไม่ได้

“มันเป็น 1 ในกฎเหล็กของคาแรคเตอร์ แคปเตอร์หน้าใหม่ ที่ต้องโดนทุกคนน่ะสิ”เด็กสาวผมดำหญิง

“กฏเหล็กอะไรเหรอ”เขาถามออกมาอย่างกล้าๆกลัว ราวกับหายนะมาเยือนหาฮิโระ

“กฏนั่นก็คือ ผู้ที่แปลงร่างเป็นคาแรคเตอร์ สายร่างสิ่งมีชีวิต ครั้งแรก จะไม่สามารถกลายคืนร่างเดิมได้จนกว่าครบ 30 วันน่ะ”

”แล้วเรื่องทางบ้าน ทางโรงเรียน ฉันจะทำไงดีล่ะ”

“เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง”

วันต่อมา

“รายงานข่าวเช้าวันนี้... มีนักเรียน 3 คนเข้าไปในเขตก่อสร้างเก่า จู่ๆเกิดการระเบิดขึ้นมาอย่างกระทันหัน จนทำ 1 ในนั้นมิซึริ ฮิโระ ถูกไฟจากแรงระเบิดจนเสียชีวิต”

“เฮ้ย!!!”

ปล.อย่าหลงเชื่อล่ะ

Link to comment
Share on other sites

อ่านตอนที่1อยู่ครับ ทั้งที่ยังอ่านไม่จบ แต่มีเหตุให้ต้องเม้น

คุณแต่งดีมาก  :pika01: ดีจริงๆ ผมชมจริงๆนะ ไม่ได้ประชด

การบรรยายไหลลื่น เป็นธรรมชาติ ดูไม่ฝืน ไม่ติดขัด บ่งบอกว่าคุณทำการบ้านมาดี เอาใจใส่ต่องานเขียน ผมอ่านแล้วรูสึกได้ถึงชีวิตชีวาในการแต่งนิยายจริงๆ

แต่มีคำผิดบ้างเล้กน้อยนะครับ ถ้าไงลองตรวจทานก่อนลงสักรอบ

ปล.ถ้าคุณได้มาอ่านข้อความนี้ นั่นหมายความว่าผมอ่านฟิคคุณจนหมดแล้ว

Link to comment
Share on other sites

ขอบคุณสำหรับคำชมครับ :pika01:

ตอนนี้ผมได้ไปแก้ไขส่วนที่บอกแล้วครับ(ถ้าตรงไหนตกหล่นช่วยบอกด้วยนะครับ)

Link to comment
Share on other sites

นี่มันมาโฮโชโจ~!!!!! หวังว่าตอนต่อๆไป คงจะไม่มีสิ่งมีชีวิตคล้ายแมวที่พูดว่า "มาทำสัญญากับผมสิ" หรอกนะ OTL

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนคิมูระเหมือนกันครับ แต่งได้ดีสมกับที่เคยแต่งฟิคจากที่อื่นมาแล้ว

พออ่านถึงช่วงแบล็คคาแร็กเตอร์นี่รู้สึกแทงใจดำกับฟิคตัวเองขึ้นมาทันที O_O

ปล.อ่านตอนต่อไปแล้ว สรุปคือฮิโระตัวจริงเด๊ดไปแล้วสินะ 5555+

Link to comment
Share on other sites

ชื่อตัวละครคุ้นมาก!... เคยได้อ่านหรือดูฮิดามาริสเก็ตช์รึเปล่าครับเนี่ย(เห็นชื่อทีผมจิ้นชุดนักเรียนตัวละครหญิงเป็นชุดนร.จากเรื่องนั้นแล้ว)

อ่านจบทั้งสองตอนแล้ว... สนุกจริงๆครับ สะอึกตรงต้นกำเนิดของแบล็คคาแรคเตอร์ด้วยแหละ(ขอโทษนะ นิยายที่ผมดอง orz)

ตัวอย่างตอน 3 - สรุปคือ กลบเกลื่อนสินะ เพราะฮิโระจะคืนร่างไม่ได้อีกตั้งเดือน แต่เกินไปมั้ง ;w;

อยากมีส่วนร่วมบ้างงง *ควานหากระทู้สมัคร(?)*

[me=マサラのサトシ]โดนไล่ไปรอรับเทิร์นOCFFต่อไป[/me]

Link to comment
Share on other sites

มาอัพตอนที่ 3 แล้วครับ

+++++

ตอนที่ 3 ห้องพัก

“กฏนั่นก็คือ ผู้ที่แปลงร่างเป็นคาแรคเตอร์ สายร่างสิ่งมีชีวิต ครั้งแรก จะไม่สามารถกลายคืนร่างเดิมได้จนกว่าครบ 30 วันน่ะ”สิ่งที่เด็กสาวผมดำพูดทำให้ชายผู้กลายเป็นสาวน้อยยืนอึ้งไปซักครู่นึง

“ว่าไงนะ ทำไมน่ะ”ฮิโระเริ่มตกใจขึ้นมาอีกครั้งนึง

“ช่วยไม่ได้นี่นา นี่เป็นกฎที่ใครๆก็เลี่ยงชะตากรรมนี้ไม่พ้นเลยซักคนเลยนะ”

“ยังดีกว่าคนที่ได้ร่างคาแรคเตอร์ที่ไม่ใช่มนุษย์อย่าง เซนเทอร์(คนครึ่งม้า) เมอร์แมน(มนุษย์ปลา) การูด้า(ครุฑ)หรือตัวประหลาดมากกว่านี้นะ”สิ่งที่เด็กสาวผมดำที่พูดมาชวนทำให้ชายในคราบสาวน้อยรู้สึกชวนน่าขนลุกมากกว่าเดิม

“ขอเตือนอยู่อย่างนึงนะ  ถ้านายคิดจะฝืนพยายามเปลี่ยนร่างเดิมแล้วล่ะก็... เดี๋ยวได้กลายเป็นสาวน้อยเวทมนต์ตลอดชีวิตแน่นอนนะ”หญิงสาวเริ่มทำสายตาที่น่ากลัวออกมา จนทำให้ชายผู้กลายเป็นสาวน้อยไม่กล้าขัดกับเธอคนนั้น

“แล้วก็อีกอย่างนึงของพวกคาแรคเตอร์ แคปเตอร์น่ะจะได้ออฟชั่นพิเศษเฉพาะคนด้วยนะ”คำพูดของเด็กสาวผมสีดำทำให้ฮิโระเริ่มสนใจขึ้นมา

“ออฟชั่นเฉพาะ?”ฮิโระเริ่มสงสัยขึ้นมา

“ออฟชั่นเฉพาะของนายน่าจะเป็นออฟชั่นสลับเพศ เป็นของหายากเหมือนกันนะเนี่ย”เธอรู้สึกประดับใจขึ้นมา

“เพราะส่วนใหญ่คาแรคเตอร์ แคปเตอร์ส่วนมากเปลี่ยนร่างคาแร็กเตอร์ตรงกับเพศของตัวเองน่ะสิ”เด็กสาวผมดำก็ค่อยๆอธิบายไป

“แล้วฉันจะทำยังไงดีต่อเนี่ย...”ชายในคราบสาวน้อยไม่รู้สึกดีใจด้วย เพราะว่า...ต่อไปนี้ภายใน 30 วัน เขาจะทำยังไงดีต่อ...ทั้งเรื่องทางโรงเรียน ทางบ้าน และเรื่องอื่นๆอีกมากมาย ทำให้ฮิโระใช้ชีวิตลำบากมากขึ้นเพราะร่างกายที่ไม่คุ้นเคย แถมอยู่ในร่างสาวน้อยอีกต่างหาก

“ไม่เป็นไรหรอกน่า นายไม่ได้เป็นร่างคาแรคเตอร์ถาวรนะ”เธอก็ปลอบใจกับชายในคราบสาวน้อยที่กำลังอมทุกข์อยู่

ในขณะที่ทั้งฮิโระและเด็กสาวผมดำทั้ง 2 คนกำลังคุยกันอยู่นั่นเอง......

“เฮ้ ฮิโระอยู่ไหนเนี่ย!!”

“ช่วยตอบได้ที!!”

จู่ๆมีเสียง 2 คนโผล่ออกมาในกลางความมืดเขตก่อสร้างกำลังเดินเข้ามาหาทางเด็กสาวผมดำและฮิโระอยู่ จนทำให้ 1 ในตุ๊กตาที่มาพร้อมกับเด็กสาวผมดำเข้าแทรกการสนทนา

“เฮ้จอย 2 คนนั่นใกล้มาถึงแล้วนะ รีบไปกันเถอะ”เจ้าตุ๊กตาหน้าสี่เหลี่ยมกำลังเตือนกับเด็กสาว ทำให้ฮิโระคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนที่มาพร้อมกับฮิโระ คือ เก็งคิ คาซาเมะ ที่โดนลูกหลงจากลำแสงจากฝีมือโอเมก้า

“รู้แล้วน่าคีปเปอร์ แต่ว่าร่างฉันในตอนนี้ไม่ใช่จอยซะหน่อยนะ”เด็กสาวตอบกลับทันที แสดงว่าร่างที่ฮิโระเห็นก่อนหน้านั้นเป็นร่างคาแรคเตอร์ของเธอคนนั้นชื่อว่า “จอย”

“ฉันจะไปหาทั้ง 2 คนก่อนเผื่อหาทางช่วย...อ่ะ”ชายในคราบสาวน้อยก็วิ่งออกไป แต่ว่ามีอะไรบางอย่างฉุดแขนของฮิโระไว้ทำให้วิ่งไปหา เก็งคิ คาซาเมะ ไม่ได้เขาก็ค่อยๆหันไปทางเด็กสาวผมดำ

“เดี๋ยวก่อนสิ... แล้วนายน่ะจะอธิบาย 2 คนนั่นยังไงล่ะ”เด็กสาวก็จับมือของชายในคราบสาวน้อยไว้ สายตาของเธอบ่งบอกได้ว่าโกรธมากเลยล่ะ

“ถึงไม่มีกฎว่าถ้ามีคนรู้ตัวจริงของคาแรคเตอร์ แคปเตอร์จะทำให้คนนั้นติดอยู่ร่างคาแรคเตอร์ตลอดกาลก็เถอะ”ซึ่งคำพูดนี้ทำให้ฮิโระรู้สึกเสียวสันหลังขนลุกขึ้นมา เด็กสาวผมก็อาศัยใช้จังหวะนั่นหาทางหนีทันที เพราะถ้ามีคนมาเจอเดี๋ยวเกิดเรื่องยุ่งยากเพิ่มเข้ามาอีก

“เมอร์มิวด้า เปิดประตูได้เลย”เด็กสาวผมออกคำสั่งกับเจ้าตุ๊กตาหน้าสามเหลี่ยมไป

“รับทราบ...”เสียงของเจ้าตุ๊กตาหน้าสามเหลี่ยมฟังดูเหมือนไม่เต็มใจ แต่ก็ทำตามคำสั่งของเด็กสาวผมดำ ใบหน้าของเมอร์มิวด้าเปล่งแสงเหมือนกับโอเมก้า

จู่ๆมีเส้นสีเขียวกำลังวาดกลางอากาศจนกลายเป็นรูปสามเหลี่ยมสีเขียวมีขนาดประมาณคนสามารถเดินเข้าไปได้ ทำให้ฮิโระตกใจขึ้นมา

“ไปล่ะนะ”เด็กสาวผมดำเหวี่ยงร่างของชายในคราบสาวน้อยเข้าไปในประตูสามเหลี่ยมที่ไม่น่าไว้ใจนั่น และเธอคนนั้นเองก็เข้าไปในประตูสามเหลี่ยมพร้อมกัน

ทางเก็งคิ กับ คาซาเมะ เห็นช่วงจังหวะที่เด็กสาวทั้ง 2 คนกำลังเข้าประตูแสงสีเขียวสามเหลี่ยมนั่นพอดี พอทั้ง 2 คนนั่นเข้าไปประตูสีเขียวสามเหลี่ยมหายไปทันที

“ตะกี้ฉันตาฝาดหรือเปล่า คาซาเมะ”ชายผมรีเจ้นท์กำลังอึ้งกับภาพที่น่าเหลือเชื่อต่อหน้าทั้งเก็งคิ กับ คาซาเมะ คือ เด็กสาว 2 คนเข้าไปในแสงสีเขียวทรงสามเหลี่ยมเข้าไป จากนั้นแสงนั่นก็หายไปทันที ถ้าเอาไปอธิบายคนอื่นๆคงไม่เชื่อ ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง

“เมื่อตะกี้ 2 คนนั่นเข้าไปในประตูนั่นแล้วหายไป”ชายสวมแว่นก็ตะลึงไม่แพ้กับชายผมรีเจ้นท์

“แต่ว่าเด็กผู้หญิง 2 คนน่ารักจังเนอะ”ใบหน้าของชายสวมแว่นเริ่มเคลิ้มออกมา เพราะเด็กสาวทั้ง 2 คนน่ารัก

“นั่นสิ.. เอ๊ย!!นี่ไม่ใช่เวลามาตบมุขตอนนี้ซะหน่อย”เก็งคิเกือบคล้องตามคาซาเมะ แถมใช้มือตบหัวเพื่อเรียกสติของคาซาเมะกลับคืนอีกครั้งนึง

“จริงด้วย!! รีบไปหาต่อเถอะ”คาซาเมะรู้สึกตัว จากนั้นก็วิ่งไปหาฮิโระพร้อมกับเก็งคิต่อไป

***

พอเวลาผ่านไปซักพักหนึ่ง ตาของชายในคราบสาวน้อยค่อยๆเปิดออกมาสิ่งที่เห็นเป็นอย่างแรกคือ ประตูสีขาวที่อยู่ด้านหน้า มีป้ายบนประตูเขียนไว้ว่า ”753” ที่ข้างประตู...ฮิโระเห็นป้ายชื่อนามสกุลไว้ว่า “วาตานาชิ” เริ่มรู้สึกตัวว่า สถานที่แห่งนี้ต้องเป็นห้องแมนชั่นซักที่นึงแน่

“ที่นี่มัน...”

“ห้องพักฉันเอง”เด็กสาวผมดำก็เปิดประตูออกมา ภาพที่เห็นคือห้องขนาด 3LDK มีห้องรับแขกตามสไตล์ทั่วๆไป ประดับด้วยโซฟาสีแดง โทรทัศน์ขนาด 25 นิ้ว และชั้นวางหนังสือ พอเดินเข้าไปก็พบห้องครัวด้านซ้าย และ ห้องน้ำกับห้องนอนด้านขวา เป็นสไตล์แบบเรียบง่ายธรรมดา

“จะให้ฉันมาพักที่นี่น่ะเหรอ”ฮิโระลองคิดทบทวนดู ถ้ากลับบ้านในร่างสาวน้อยแบบนี้คงเข้าบ้านไม่ได้ เพราะที่บ้านมียูโนะอยู่ด้วย ถ้านอนอยู่คนเดียวคงไม่มีปัญหา ตัวเขาเองจะหาที่นอนที่อื่นไม่ได้ด้วย

“ใช่น่ะสิ ยังไงนายเองก็คงกลับบ้านไม่ได้อยู่แล้วนี่”

“เสื้อผ้าของนายเปลี่ยนเป็นตอนปกติแล้วนะ”เด็กสาวชี้ไปยังร่างของชายในคราบสาวน้อย ฮิโระตอบสนองมองดูตัวทันทีคิดว่าจะได้ใส่เครื่องแบบเดิมก่อนที่เป็นร่าง ปรากฏว่าเครื่องแบบของเขาจากชุดโกธิคโลลิต้ากลายเป็นเครื่องแบบนักเรียนรูปแบบกะลาสีขาวน้ำเงิน มีเสื้อคลุมลวดลายสีเขียวสวมทับใส่หัวไหล่อีกชั้นนึง กระโปรงสีน้ำเงินสั้นถึงต้นขา สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว

“ไม่ใช่อย่างที่พูดไว้นี่!!!”ฮิโระเริ่มหน้าแดงเป็นมะเขือแดงขึ้นมา จากนั้นเอาแขนมาปิดกระโปรงไว้ จู่ๆฮิโระเริ่มรู้สึกตัวแปลกอีกครั้งนึง

“เดี๋ยวสิ...อะไรน่ะ ปฏิกิริยาเมื่อตะกี้แล้วก็ก่อนหน้านั้นด้วย”เขาเริ่มสงสัยกับอารมณ์ของตัวเอง ถ้าปกติฮิโระไม่ใช่คนขี้อายขนาดนั้นเลย

“ลืมบอกเรื่องนึง... ในขณะที่นายอยู่ร่างคาแรคเตอร์น่ะ จะมีนิสัยดั้งเดิมของตัวละครเข้ามาผสมกับนิสัยของเจ้าของร่างไปอย่างมั่วซั่วสลับไปมาราวกับคนสองบุคลิก ระวังจะกลายเป็นนิสัยคาแรคเตอร์โดยสมบูรณ์ด้วยล่ะ”คำพูดนี้ทำให้ฮิโระรู้สึกขนลุกขึ้นมาอีกครั้งนึง ถ้าหากเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆแล้วล่ะก็...นิสัยของฮิโระกลายเป็นเด็กผู้หญิงเต็มตัวแน่น่อน

“วิธีแก้มีแค่คอยควบคุมตั้งสติให้ดีๆเท่านั้นเองน่ะ”ฮิโระเริ่มทำตามที่เด็กสาวผมดำพูดทันที อาการของเขาเริ่มดีขึ้นมา

“สาวน้อยเวทมนต์สามารถเปลี่ยนกลับคืนร่างเดิมได้อยู่แล้ว ไม่ใช่หมายถึงได้เสื้อผ้าของนายตอนร่างเดิมกลับมาซะหน่อย”เด็กสาวผมดำที่อยู่อีกห้องนึงห่างออกไปกำลังถอดเครื่องแบบนักเรียนออกมา จากนั้นก็โยนออกไป

“คาแรคเตอร์คนนี้เป็นคนญี่ปุ่นสินะ...”

“อ่ะจริงสิ...ฉันยังไม่ได้ถามชื่อจริงและชื่อคาแรคเตอร์ของนายเลยนะ”เด็กสาวผมดำก็เดินเข้าห้องนอนไปก่อน เพื่อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อฟ้า

“ชื่อนั่นต้องถามด้วยเรอะ”ฮิโระก็นึกออกในช่วงที่ทบทวนความทรงจำของร่างคาแรคเตอร์ของตัวเอง

“ก็ต้องบอกสิ ฉันยังไม่ได้เรียกชื่อนายเลยนะ ฉันชื่อ วาตานาชิ ฟูมิโยะ”เธอเริ่มแนะนำตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปหาชายในคราบสาวน้อยเพื่อไปคุยต่อ

“ฉันชื่อ มิซึริ ฮิโระ ส่วนร่างคาแร็คเตอร์ชื่อว่า... เฮ้ย!!!”ชายในคราบสาวน้อยตกใจถอยออกห่างๆทันที ที่อยู่ตรงหน้าเป็นเด็กสาวผมดำที่ยืนอยู่ในสภาพแบบสวมผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอย่างเปิดเผย แถมเธอยังไม่รู้สึกอายกับคนที่อยู่ตรงหน้าของเธออีกต่างหาก ถึงฮิโระอยู่ในร่างของสาวน้อยเช่นเดียวกับฟูมิโยะ แต่ภายในจิตใจของเขายังเป็นผู้ชายอยู่ดี ถึงเขาจะเคยชินอยู่กับยูโนะน้องสาวก็เถอะ

“มิซึริ... หรือว่านายจะเป็นพี่ชายของมิซึริ ยูโนะ ที่อยู่ห้องเดียวกับฉันใช่หรือเปล่า”ฟูมิโยะนึกออกเรื่องนึงขึ้นมา เพราะฮิโระคิดว่าชุดนักเรียนม.ต้นของเธอเป็นเครื่องแบบโรงเรียน ”สุซาสึกิ” แบบเดียวกับยูโนะ น้องสาวฮิโระ

“ใช่แล้วล่ะ แต่ว่าเธอคิดจะทำอะไรน่ะ...”ฮิโระตอบกลับ และเริ่มตัวสั่นๆขึ้นมา เพราะใบหน้าของฟูมิโยะเริ่มยิ้มขึ้นมาอย่างน่ากลัว แถมมีออร่าแปลกๆโผล่ออกมาจากตัวเธออีก ทำให้ฮิโระรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา

“เวลาดึกป่านนี้น่ะ ถ้าเด็กผู้หญิงไม่ได้อาบน้ำล่ะก็เดี๋ยวสกปรกนะ”ฟูมิโยะก็ขยับมือ

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวอาบน้ำเอ..”ฮิโระหยุดชะงักทันที เพราะเขาเองลืมเรื่องสำคัญอย่างนึงคือ ร่างกายของเขากลายเป็นสาวน้อย แล้วเขาจะอาบน้ำด้วยร่างกายแบบนี้ได้ไง

“เดี๋ยวฉันจะจัดการให้เอง”ฟูมิโยะวิ่งเข้ากระโจนใส่ฮิโระทันที จนทำให้ร่างของฮิโระล้มลงไป

ว๊ากกกกกกกกกก!!!!!

“นั่นไงหมอนั่นเจอธาตุแท้ของจอยจนได้ ถ้าเจอคาแรคเตอร์แคปเตอร์คนอื่นคงไม่เจอแบบนี้หรอกนะ...”เมอร์มิวด้ามองไปทางที่เด็กสาวทั้ง 2 คน สิ่งที่เห็นคือฮิโระกำลังโดนฟูมิโยะจับถอดเสื้อผ้าของเขาแถมแรงของฟูมิโยะไม่แพ้พวกผู้ชาย ทำให้ฮิโระขัดขืนต่อต้านไม่ได้

“นั่นสิ”ทั้งโอเมก้ากับคีปเปอร์ก็ตอบพร้อมกัน ส่วนเอ็กคาลิเบอร์ก็ยืนอยู่เงียบๆ

ทั้งฮิโระและฟูมิโยะก็อาบน้ำด้วยกัน ฮิโระอายมากๆที่อาบน้ำพร้อมกับเด็กผู้หญิงแบบนี้ แถมร่างกายเป็นเด็กผู้หญิงด้วยเช่นกัน ฮิโระก็นั่งแช่น้ำอย่างเดียว แต่ก็โดนฟูมิโยะลากเข้ามาสระผมและถูกสบู่ให้ เพราะฮิโระไม่กล้าถูกสบู่ให้กับร่างกายของตนเองไม่ได้เลย

หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำจนเสร็จแล้ว ฮิโระสวมชุดนอนของฟูมิโยะขนาดตัวพอดีกับร่างเด็กสาวของฮิโระ ชุดลายลายหมี ส่วนฟูมิโยะก็สวมชุดนอนของตัวเองเช่นกัน

“นี่ฉันเป็นเจ้าบ่าวไม่ได้แล้ว...”ฮิโระเริ่มเศร้าขึ้นมา เพราะร่างกายของเขาถูกสิ่งที่เกินคำบรรยายของเขาได้

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละน่า”

“พรุ่งนี้น่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องโรงเรียนให้”

“จะให้นายเข้ามาที่โรงเรียนฉันที่แหละ”

เหลือเวลา 29 วัน 22 ชั่วโมง 5 นาที ก่อนที่ร่างกายของฮิโระกลับคืนร่างเดิม

-----------------------

v

v

v

v

แก้เรียบร้อยแล้วครับ

Link to comment
Share on other sites

เธอรู้สึกประทับใจขึ้นมา

ฟิคทุกเรื่องอ่านเรื่องนี้ถูกใจที่สุดละ :wani01:

*เมื่อวานมาอ่าน แก้คำผิดให้อย่างเดียว ลืมคอมเมนต์ llorz

Link to comment
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



Sign In Now
  • Recently Browsing   0 members

    • No registered users viewing this page.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use and Privacy Policy. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue.