Dimension café : Alternate ★ Dimension

[เซนโดว เรย์นะ]

สวัสดีครัฟ.....

ไม่มีอะไรครับ แค่ลองแต่งฟิคยาวดู

คอมเมนท์ได้เต็มที่ครับ XD

Dimension café : Alternate ★ Dimension

Prologue : Stranger in the stormy night I

ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า.....

เสียงหยดน้ำนับไม่ถ้วนร่วงลงมาจากท้องฟ้า ยามค่ำของเมืองทางตะวันตกเต็มไปด้วยแสงสี

หากแต่วันนี้ สายฝนกระหน่ำจนแทบไม่เห็นอไรเลย

“ฝนตกแบบนี้ พายุเข้าสินะ....” หนุ่มน้อยผมซอยสั้นสีม่วงในชุดเสื้อกันหนาวสีเขียวเข้ม สูงประมาณ 150 กว่าๆพึมพำเบาๆ

พร้อมกับชงกาแฟให้ลูกค้าที่เพิ่งวิ่งลุยฝนและเข้ามาอบอุ่นร่างกายในนี้เมื่อสักครู่

ครับ ที่นี่คือร้านกาแฟอันแสนจะธรรมด๊าธรรมดาที่ต่างจากร้านกาแฟอื่นเพราะมันตั้งอยู่ในมิติอื่นและย้ายที่ได้อย่างอิสระแค่นั้น.....

ธรรมด๊าธรรมดาแป๊ะเอ็งสิเฮ้ย!!!

และในตอนนี้ ร้านกาแฟต่างมิติก็ได้ประจำการ(?)อยู่ที่เมืองเล็กๆ ทางตะวันตก ในอาณาจักรพีเคเบสิค ข้างๆ พาราเรลบาร์

“กาแฟกับขนมปังปิ้งได้แล้วครับ” หลังจากชงกาแฟและทำขนมปังปิ้งเสร็จ เด็กหนุ่มผมสีม่วงก็ยิ้มให้ลูกค้าอย่างเป็นมิตร ย้ำ อย่างเป็นมิตร

ก่อนจะวางกาแฟและขนมปังร้อนๆ ไว้บนโต๊ะ และเดินไปทางเคาน์เตอร์ต่อ

“ไนท์โตะ” เสียงทุ้มดังขึ้นจากในห้องวัตถุดิบด้านหลัง เด็กหนุ่มผมม่วงสั้นหันไปทางต้นเสียง พร้อมกับถามคนที่อยู่ด้านใน

“ว่าไง แมร์”

“น้ำผึ้งหมด จำได้ว่าซื้อมาไว้ตั้งห้าโหล” เสียงทุ้มตอบกลับมาอย่างเรียบๆ

“คุมะกินหมดอีกล่ะมั้ง เดี๋ยวให้หมอนั่นงดข้าวเย็นซักสามวัน” ไนท์โตะพูดออกมาอย่างเบื่อหน่ายเหมือนเป็นเรื่องปกติ

“อา...เข้าใจล่ะ”

ไม่นานนัก เจ้าของเสียงก็เดินออกมาจากในห้อง

ชายหนุ่มผมยาวสีดำสนิทมัดรวบไว้ด้านหลัง สวมเสื้อยืดแขนยาวสีเทาและกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเดินออกมา

ชายหนุ่มปัดฝุ่นตามร่างกายและเอาแผ่นป้ายไปแปะไว้ที่บอร์ดเมนูของร้าน

น้ำผึ้งหมดครับ

“เรียบร้อย” แมร์ปัดมือไปมา พร้อมๆ กับที่ไนท์ชงชาเสร็จ

กลิ่นใบชาชั้นดีผสมกับมะนาวหอมกรุ่นไปทั่ว แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกอบอุ่นแล้ว...เด็กหนุ่มผมม่วงสั้นยื่นชาที่เพิ่งชงเสร็จให้แมร์

ชายหนุ่มรับมาและทำหน้างงๆ

“ขอบใจนะไนท์” แมร์พูด พร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่ม...

“ของโต๊ะสิบ ยกไปให้ที”

โครม!! เพล้ง!!!

เสียงอะไรบางอย่างแตก.....คาดว่าจะเป็นหน้าของชายหนุ่มชื่อแมร์...

‘เออ ลืมไปว่าลูกค้าต้องมาก่อน.....’ แมร์คิด และเดินไปทางโต๊ะหมายเลขสิบเพื่อยกชาไปเสิร์ฟ

ทันไดนั้นเอง กลิ่นเหม็นไหม้ลอยมาแตะจมูก ไนท์โตะหันไปทางห้องครัวอย่างรวดเร็ว

“มีอะไรอีกล่ะ ยาคูลท์” เด็กหนุ่มผมสั้นถาม

“ทำอาหารพลาด... ขอโทษที แต่ผมชื่อยามิครับแสรด!!! จำให้ถูกหน่อยเซ่!!”

ชายหนุ่มผมยาวในชุดยูคาตะตอบอย่างหัวเสีย ชื่อเต็มๆ ของเขาคือ ราคุเซ็ทสึ ยามิอิจิ เรียกสั้นๆ ว่ายามิ

ชื่อเล่นที่ผู้คนชอบเรียกเขา คือ ยา___ (เติมคำอะไรก็ได้ลงในช่องว่าง)

“ทำพลาดมากี่ครั้งแล้ว” ดูเหมือนจะไม่สนใจคำประท้วงของลูกจ้าง.... ไนท์โตะถามไปด้วยท่าทีปกติ

“สองครั้ง”

“เอาทั้งสองอย่างที่พลาดมาต้มรวมกัน เติมเกลือลงไปแล้วทำซุปเห็ดพิษ แค่นั้นแหละ”

สูตรอาหารแบบนี้คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นปลาวาฬทำที่ไหนซักที่แฮะ........

“เออครับ...” ยาพารา ยามิตอบกลับ พร้อมกับเริ่มทำตามที่บอก

เคลียร์ได้อีกเรื่องแล้ว มาสเตอร์ตัวน้อยก็เดินไปหน้าร้านอีกครั้ง ลูกค้าทยอยกลับไปทีละคนๆ จนร้านโล่ง....

เอาล่ะ ปิดร้านดีกว่าแฮะ...

เด็กหนุ่มคิด พร้อมๆ กับที่ประตูได้ถูกเปิดออก

กริ๊ง.....กริ๊ง....ซ่า.....

เสียงกระดิ่งที่ประตูร้านระคนเสียงลมฝนบ่งบอกให้รู้ว่ามีแขก เด็กหนุ่มยิ้มและพูดออกไปด้วยเสียงสดใส

“ขออภัยนะครับ....ร้านจะปิดแล้.."

เด็กหนุ่มชะงักเมื่อได้เห็นร่างของผู้มาเยือน

คนๆ นั้นอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขาสามส่วนสีดำ ผมสีดำดูยุ่งๆ เล็กน้อย

และที่สำคัญ......เขาไม่เปียกฝนเลยแม้แต่น้อย.......

มาที่นี่ได้ยังไงกัน........

ไนท์โตะคิด พร้อมกับจุดไฟที่ดวงตาข้างซ้ายซึ่งเป็นสีแดงก่ำ

“หายไปซะ!!!”

เด็กหนุ่มกวาดมือไปทางชายผมดำ เปลวเพลิงพุ่งไปทางเป้าหมายอย่างบ้าคลั่ง!!

PROLOGUE I END.......

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่อ่านจนจบตอนแรกฮะ ;w;/ ฝากฟิคเรื้อนๆ เรื่องนี้ด้วยเน้อว์...

ลิสต์ตัวละครจะตามมาหลังจบตอนสองครับ orz

[ShadowSneak]

ใครวะนั่น!

[me=ShadowSneak]คอมเม้นต์เรื้อนแล้วจากไป...[/me]

[Risu]

เป็นร้านที่วุ่นวายพอๆกับบาร์เลย

บุคคลปริศนาที่เดินเข้ามาในร้าน

มันใครหว่า!?

[Thama]

เเด๊ยวๆๆๆๆอาหารเน่า2อัน+เกลือ.........

นายไปเรียนจากลุงวาฬมาใช่ไหมใน12หวงมาใช่ไหม

มันจะไม่ทำให้ท้องเสียเรอะ

[..Two..World..]

ป๊าด ล่อทั้งฟิคทั้งคอมมิคสั้นเลยแฮะ!!!

น่าจะมีภาพประกอบด้วยน้า~ (เรื่องมาก)

รอดูกันต่อไปว่า นั่นคือใคร...