บันทึกของแมวดำ [อัพเป็นครั้งคราวเมื่อมีอารมณ์]

[Loveless Nova]

...ความฝันของคนๆหนึ่ง มักมีผู้อยากสืบสานและทำตาม...

เรื่องราวที่เกิดขึ้นใน Diary ฉบับนี้ เกิดขึ้นบนดาวที่ถูกขนานนามว่าเป็น"สวนสวรรค์แห่ง จักรวาล" และดาวนี้ก็เป็นที่ตั้งของ"ศูนย์ฟื้นฟูสภาพร่างกายและจิตใจ" ที่ศูนย์นี้ได้มีการรวบรวมสิ่งมีชีวิตต่างๆทั่วจักรวาลและเพาะเลี้ยงเอาไว้ เช่น นก สุนัข แมว ช้าง ม้า ยีราฟ กริฟฟิน มังกร ไปจนถึงโปเกมอน ซึ่งแยกเลี้ยงไว้เป็นส่วนๆเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา โดยมีหน่วยงานหนึ่งคอยดูทุกอย่าง ณ ที่นี้และจักรวาลอยู่....

และนี้คือสมุดบันทึกที่ถูกบันทึกโดยแมวดำตัวหนึ่งที่บังเอิญได้มีชีวิตเข้าไปพัวพันกับผู้คนของดาวดวงนี้...

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าแรก...

ณ ป่าแห่งหนึ่ง

แมวดำ[น้อง]  : พี่ค่ะ....นี้พวกเราอยู่ที่ไหนกันเหรอค่ะ?

แมวดำ[พี่] : เอ่อ...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

พี่ชายตอบหนูด้วยสีหน้าลำบากใจ อ่ะ? สงสัยเหรอว่าพวกเราเป็นใคร? พวกเราเป็นแมวสีดำสนิทค่ะ และเป็นพี่น้องกันด้วย พวกเรานั้นอยู่ด้วยกันมาตลอดตั้งแต่เล็ก เพราะแม่ของพวกเราเสียตั้งแต่พวกเราเพิ่งหย่านม ทำให้ตอนนี้พวกเราต้องรอนเร่ไปทั่ว และเพราะเป็นแมวดำสนิททั้งตัว ทำให้ผู้คนที่หลงเชื่อว่าแมวดำคือสิ่งนำพามาซึ่งความโชคร้ายไม่คิดจะรับเลี้ยงเรา ทั้งยังมีบางครั้งที่ไล่หรือทำร้ายเราด้วย.....และตอนนี้เพราะความตกใจกลัวที่ถูกไล่ ทำให้พวกเรามาอยู่ในป่าลึกที่ไหนสักแห่งเสียแล้ว

แมวดำ[พี่] : ป่านี้เหมือนจะอันตรายโผล่ออกมาได้ทุกด้าน ระวังตัวด้วยละ

แมวดำ[น้อง] : ค่ะ พี่ชาย....แต่ทางออกนี้อยู่ไหนกันนะค่ะ

แมวดำ[พี่] : อืม....ความจริงถ้าเกิดพวกเราตามกลิ่นของพวกเราเองตอนเข้ามา ก็คงออกไปได้ละนะ ก็พวกเราเป็นแมวนี้หน่า

แมวดำ[น้อง] : อา นั้นสินะค่ะ ลืมไปเลย

หนูเอาอุ้งเท้าหน้ามาลูบแก้มแล้วยิ้มเผล่ เป็นแมวแล้วลืมไปว่าตัวเองเป็นเนี้ย จะเรียกว่ายังไงดีละค่ะ....ว่าแล้วพวกเราก็หันหลังกลับและพี่ชายก็ก้มหน้าก้มตาดมกลิ่นเดินนำหนูไปเรื่อยๆ

แมวดำ[พี่] : รู้สึกกลัวบ้างรึเปล่า น้องพี่?

แมวดำ[น้อง] : ไม่หรอกค่ะ ก็มีพี่ชายคอยปกป้องอยู่ทั้งตัวนี้หน่า

แมวดำ[พี่] : อืม! พี่ชายคนนี้พร้อมจะปกป้องน้องจนตัวตายเลยละ!

ใช่....พี่ชายของหนูปกป้องหนูมาเสมอ....เพราะเขาได้สัญญากับแม่ก่อนตายแล้วว่าจะดูแลหนูให้ดีที่สุด....แต่พี่ค่ะ....พี่เป็นญาติหนึ่งเดียวที่หนูมี ถ้าพี่ตายไปหนูจะอยู่ได้อย่างไรละค่ะ...หนูเองก็อยากจะปกป้องพี่เหมือนกันนะ...

แมวดำ[น้อง] : พี่ชาย! นั้นแสงสว่างนี้หน่า

แมวดำ[พี่] : จริงด้วย!!!

เพราะพี่ชายเอาแต่ก้มหน้าก็เลยไม่ได้เห็นทางข้างหน้า จึงไม่ได้เห็นว่าท่ามกลางแมกไม้ที่รกทึบมีแสงสว่างของดวงอาทิตย์แทรกอยู่

แมวดำ[พี่] : เรามาถูกทางแล้วละน้องพี่!!  รีบไปกันเถอะ น้…!!

แมวดำ[น้อง] : มีอะไรเหรอค่ะ.....พี่ชาย....

พี่ชายหันมาพูดกับหนูแล้วจู่ๆก็ทำหน้าตาตื่นกลัว ตาเบิกกว้างและปากค้าง

หนูรู้สึกแปลกๆเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ด้านหลัง หูได้ยินเสียงเหมือนกับมีอะไรบางอย่างแหวกอากาศเคลื่อนตัวเข้ามาใส่หนูอย่างรวดเร็ว และ....

ก๊าซซซซซซ!!!!!!!!!!!!! เสียงร้องลั่นที่น่าสะพรึงกลัวดังมาจากข้างหลังและพริบตานั้น

เจ็บ!! จู่ๆความเจ็บปวดก็แล่นปราดไปทั่วร่าง เป็นความเจ็บปวดที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันปวดแสนสาหัสและไม่อาจระบุได้เลยเจ็บที่ตรงไหน ภาพในสายตาของหนูหมุนคว้างเพราะร่างของหนูกำลังลอยละลิ่วกลางอากาศก่อนจะตกกระแทกพื้นอย่างแรง.....

ร่างกาย....ขยับไม่ได้เลย.....กลิ่นของเลือดคละคลุ้งไปทั่ว มันเป็นกลิ่นเลือดของหนูเอง การหายใจที่เคยเป็นปกตินั้นตอนนี้แทบจะทำไม่ได้ รู้สึกทรมานเพราะร่างกายขาดอากาศ ความเจ็บปวดทั่วร่างมากมายจนอยากจะส่งเสียงร้องแต่ก็ไม่อาจเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาได้ ภาพบรรยากาศเบื้องหน้าที่มองมาตลอดด้วยตาคู่นี้ก็เริ่มมืดลง และภาพสุดท้ายที่หนูได้เห็น.....

ก็คือภาพที่พี่ชายหนูกำลังทำหน้าโกรธสุดชีวิตและกระโจนเข้าใส่สิ่งมีชีวิตตัวใหญ่ เล็บยาว มีดวงตาสีเทาเรียวยาวที่น่ากลัว จากนั้นพี่ชายก็ถูกสัตว์ประหลาดนั้นตบด้วยฝ่ามือจนกระเด็นเข้าพุ่มไม้หายไป

แมวดำ[น้อง] : พ.....พี่ชาย...หนู.....อยาก....ปกป้อง...

แล้วทุกอย่างก็ดำมืดสนิท และเย็นเฉียบ...

[Version5]

เอิ่ม แค่ตอนแรกมันก็น่า(จิ้น) รักแล้ว

[SKYNET]

Gold : แล้วจะเข้าไปในMaze forestทำม้าย มันอันตรายนะ!

[Loveless Nova]

Maze forest อะไรกัน..ที่นี้ไม่ใช่ดาวมาริสักกะหน่อย มีตรงไหนกันที่ฉันไปกล่าวว่าที่นี้คือดาวมาริ ไม่มี!! ไม่มีชื่อดาวมาริปรากฏออกมาสักนิดเดียว! 

[SKYNET]

Gold : เกริ่นซะเหมือนเชียว

Gold : ส่วนลักษณะของดาวมันก็...

Gold : ส่วนทีมงานก็.....

Gold : ฃ่างเถอะไม่ซีเรียส ตูชิวๆ

Silver : เอ็งชิวทุกเรื่องแหละ

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าที่สอง

ชายผมสีน้ำเงิน : ที่นี้มันป่าที่ไหนกันเนี้ย หลงทางอีกแล้วสิเรา...

ชายผมสีน้ำเงินเดินไปตามป่าเรื่อยๆและเกาหัวรกๆของเขาอย่างหน่ายๆกับความสามารถในการหลงได้อย่างไร้ขีดจำกัดของเขา เขาเดินไปจนกระทั่งพบกับจุดที่เห็นแสงอาทิตย์ลอดผ่านแมกไม้

ชายผมสีน้ำเงิน : นั้นคงเป็นทางออกสินะ ดีจัง....จะได้กลับบ้านไปกินอาหารฝีมือที่รักสักที…อ่ะ…นี้มันซากอะไรกัน

ชายผมสีน้ำเงินสะดุดสายตาไปยังบางสิ่งที่อยู่ไม่ไกลจากตน มันเป็นซากของบางสิ่งที่นอนแผ่จมกองเลือดอยู่ เมื่อเขาเข้าไปใกล้ก็พบว่ามันเป็นแมวสีดำตัวเมียที่มีบาดแผลฉกรรจ์กรีดสามรอยบนลำตัว อวัยวะภายในบางส่วนหลุดมากองอยู่ข้างตัว ดูแล้วช่างน่าเวทนายิ่งนัก

ชายผมสีน้ำเงิน : คงจะหลงทางมาที่นี้ แล้วถูกพวกสัตว์ร้ายฆ่าเอาสินะ....น่าสงสารจริงๆ ทั้งๆที่ดูแล้วออกจะน่ารักแท้ๆ

ชายผมสีน้ำเงิน : จะทิ้งศพไว้แบบนี้ก็น่าสงสารแฮะ....ฝังหน่อยดีกว่า

ว่าแล้วชายสีน้ำเงินก็ลงมือขุดพื้นดินที่ๆอยู่ใกล้ๆแล้วค่อยๆชอนร่างนั้นลงหลุมที่ตนขุด และฝังดินกลบไป ชายหนุ่มตบพื้นดินที่ฝั่งศพแมวดำนั้นเบาๆ

ชายผมสีน้ำเงิน : ขอให้นอนหลับอย่างสงบนะเจ้าแมวน้อย หวังว่าชาติหน้าของเจ้าคงจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ผู้หญิงน่ารักๆแล้วมีแฟนเท่ห์ๆเหมือนข้านะ ฮะๆๆ

วูบ! พริบตาหนึ่งชายหนุ่มก็รู้สึกเหมือนเย็นวาบไปทั้งตัว ชายผมสีน้ำเงินลูบผมรกๆของตัวเองอย่างงุนงง

ชายผมสีน้ำเงิน : สงสัยแมวดำอย่างขอบคุณละมั้ง ฮะๆๆ รีบกลับบ้านดีกว่า ขืนกลับบ้านช้าทำให้ที่รักเป็นห่วง มีหวังโดนกระสุนปืนพกใส่ยิงแหมๆ รายนั้นช่วงนี้รู้สึกขี้หงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้...

ว่าแล้วชายหนุ่มผมสีน้ำเงินก็เดินผละออกจากตำแหน่งที่ตนฝั่งศพของแมวดำเอาไว้เพื่อออกจากป่า เขามุ่งเดินไปตามเส้นทางที่ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่มีขนาดใหญ่เหมือนจะเป็นศูนย์บัญชาการอะไรสักอย่าง แต่เป้าหมายของเขาในการเดินนั้นก็คือบ้านเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากอาคารใหญ่นั้นเอง มันเป็นบ้านสำหรับเจ้าหน้าที่ของศูนย์บัญชาการและก็เป็นบ้านของเขาด้วย...

ชายผมสีน้ำเงิน : ที่รักจ้า รอเขาหน่อยนะ เขากำลังจะกลับไปกินข้าวฝีมือที่รักและทำการบ้านที่ที่รักให้เดี๋ยวนี้ละ

ที่นี้....มันที่ไหนกัน....

หลังจากที่เสียความสามารถในการรับรู้ทุกสิ่งไป ตอนนี้หนูก็เริ่มที่จะมองเห็นอีกครั้ง แต่ภาพที่เห็นนั้นมันไม่เหมือนก่อน หนูรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังดูทุกสิ่งผ่านสายตาของใครคนอื่นอยู่ และเมื่อหนูลองตั้งสมาธิของดีๆแล้วก็รู้สึกตัว  ว่าตอนนี้ตัวหนูกำลังอยู่ภายในร่างของมนุษย์คนหนึ่ง

นี้หนู.....กำลังสิงร่าง.....อยู่งั้นเหรอ

เหมือนจะเคยได้ยินมาว่าแมวดำมีพลังวิญญาณที่กล้าแกร่งกว่าแมวปกติ สงสัยเป็นเพราะเรื่องนี้ ที่ทำให้ตัวตนของหนูมาอยู่ในร่างชายคนนี้ ชายคนที่ฝั่งสิ่งที่เคยเป็นร่างกายของหนูให้อย่างนิ่มนวลทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หนูรู้สึกอยากขอบคุณเขาจริงๆ

อ่ะ!! พี่ชาย!!!

แล้วจู่ๆหนูก็ได้นึกออกถึงเรื่องที่หนูเห็นก่อนตาย.....พี่ชายกำลังถูกทำร้าย หนูอยากกลับไปช่วยเขา แต่จะทำไงดีละ....จริงสิ! ตอนนี้หนูกำลังสิงร่างคนๆนี้อยู่นี้หน่า ถึงตอนนี้จะยังควบคุมร่างเขาไมได้ แต่ถ้าพยายามทำอะไรสักอย่างให้เขารู้สึกว่าหนูต้องการจะบอกอะไรให้เขารู้ละก็ เขาจะต้องกลับไปที่ๆเขาเจอหนูแน่ๆ

ต....แต่จะทำยังไงดีละ....หืม...

ร่างกายของชายคนนี้แปลกจัง....มันไม่เหมือนกับสิ่งมีชีวิตเลยแฮะ.....รู้สึกเหมือนกับว่าเป็นอนุพลังงานที่ประกอบกันเป็นของแข็งยังไงยังงั้น....ถ้างั้น....ถ้าลองใช้พลังเปลี่ยนแปลงตัวเขาละ....ไหนลองดูหน่อยสิ ฮึบ!!

ปุ้ง! จู่ๆก็มีหางสีดำเรียวยาวแบบแมวโผล่ออกมาจากสะโพกจนทำให้ชายหนุ่มที่ถูกหนูสิงร่างตกใจ ต่อจากนั้นหนูก็ทำให้หูเขากลายเป็นหูแมว จนเขาเกิดระส่ำระส่าย และเมื่อมือและเท้ากลายเป็นอุ้งเท้าแมวเขาก็เริ่มอ้าปากค้าง แล้วจากนั้นตัวเขาค่อยๆย่อเล็กลง มีขนสีดำงอกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนในที่สุด....ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินก็ได้กลายเป็นแมวดำสาวสวยที่มีดวงตาสีน้ำเงินไปแล้ว

ประสบความสำเร็จ! ถ้าเป็นแบบนี้เขาต้องพยายามหาสาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นแบบนี้แล้ววกกลับไปที่ๆหนูตายแน่ๆ

แมวดำตาสีน้ำเงินมองร่างกายตนอย่างตื่นกลัวและ...

แมวดำ : แง้ววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!

ออกวิ่งอย่างรวดเร็วตรงไปยังอาคารใหญ่ตรงหน้าทันที

เดี๋ยวสิ ไม่ใช่ทางนั้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ตอนนี้กำลังคึกๆก็เลยลงได้เร็ว แต่เดี๋ยวก็จะค่อยๆลงช้าลงและขีเกียจลงไปเอง...

[SKYNET]

Card knight : ไอ้แมวนี่ต้องมีพลังลี้ลับซ่อนอยู่แน่

[Version5]

แมวคือหืนแห่งชีวิตในรูปแบบแมวสินะ

[me=[V]ersion_[5]]เผ่น~~~[/me]

[SKYNET]

หินแห่งชีวิต : ตูเกี่ยวอะไรด้วย

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าที่สาม

แมวดำ : เมี้ยว!!!

องค์หญิง : แมวดำจากที่ไหนเนี้ย น่ารักดีจริงๆ

ตอนนี้ชายหนุ่มที่ได้กลายเป็นแมวดำ วิ่งเข้ามาในอาคารขนาดไหน ก่อนจะมาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีใบหน้าและรูปร่างดูงดงามราวกับเป็นองค์หญิงในเทพนิยาย ผู้หญิงคนนั้นอุ้มแมวดำตัวนั้นขึ้นมาอุ้มไว้

องค์หญิง : นี้สาวน้อย เธอหลงทางมาจากที่ไหนงั้นเหรอ ไม่มีปลอกคอ....แสดงว่าไม่มีเจ้าของสินะ...ถ้างั้นมาเป็นหนึ่งในคอเลคชั่นสัตว์เลี้ยงของฉันไหมละ?

แมวดำ : ม้าวว!!!

แมวดำสะบัดหน้าแบบไม่เห็นด้วย และส่งเสียงร้องออกไปหลายโทนหลายระดับราวกับพยายามจะบอกอะไรบางอย่างอยู่ แต่องค์หญิงนั้นก็ไม่มีท่าทีรู้เรื่องเลย ทั้งยังนึกว่าเจ้าแมวดำนั้นกำลังร้องเพลงให้เธอฟังด้วย

??? : เสียงอะไรน่ารำคาญจัง หืม? นั้นแมวจากไหนหรือองค์หญิง?

ชายหนุ่มในชุดเกราะสีทองปรากฏเข้ามาภายในห้อง ทำให้แมวดำและองค์หญิงมอง จังหวะที่องค์หญิงเผลอ แมวดำก็กระโดดจากอ้อมอกองค์หญิงมายืนต่อหน้าชายเกราะทอง

แมวดำ : แม้วๆๆๆๆ แง้วๆๆ ง้าวๆๆ ม้าว!!!

ชายเกราะทอง : กำลังร้องเพลงประสานเสียงให้ฟังอยู่เหรอไงแก?

แมวดำ : เหมี้ยว!!!!!!!!!!!!

ชายเกราะทอง : อยากจะคุยด้วยงั้นเหรอ?

แมวดำพยักเป็นการตอบ ชายเกราะทองถอนหายใจหนึ่งแผ่วอย่างหน่ายๆก่อนจะปืนกระบอกหนึ่งออกมา เขาจ่อปลายกระบอกปืนไปที่หน้าผากของแมวดำ

แมวดำตกใจในตอนแรก แต่เมื่อไม่เห็นจิตสังหารของอีกฝ่ายก็ยอมรับการกระทำนั้นแต่โดยดี

ชายเกราะทอง : พูดมาสิเจ้าเหมียว

แมวดำ : (ท่านจอมทัพ!! นี้ข้าเองนะ!!)

ชายเกราะทอง : เสียงนี้มัน....เจ้าผมสีน้ำเงินสินะ....ทำไมร่างกายถึงเป็นแบบนี้ไปได้ละ

แมวดำ : (ข....ข้าก็ไม่รู้....ข้ากำลังเดินกลับบ้านอยู่ดีๆร่างกายของข้าก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว! ข้าต้องโดนคำสาปแน่ๆเลย!!!)

ชายเกราะทอง : โอ้....คำสาปเหรอ..ถ้าอย่างนั้นฉันคงช่วยไม่ได้ละ ฉันไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องลึกลับกับสิ่งนอกเหนือจากหลักวิทยาศาสตร์

แมวดำ : (ได้โปรด....ข้ากลับบ้านไปทั้งสภาพนี้ไม่ได้ ที่รักเห็นคงได้เป็นเรื่องแน่ แล้วแบบนี้ข้าจะกลับไปกินข้าวฝีมือที่รักและนอนกับที่รักยังไงดีละ!!)

ชายเกราะทอง : ถ้าเกิดจะพูดถึงเรื่องลึกลับ สมาชิกขององค์กรเราก็มีอยู่คนนึงนะที่เชี่ยวชาญศาสตร์การทำนายอยู่

??? : เมื่อกี้ใครกล่าวคำว่าคำทำนายกัน!!!

เสียงของบุคคลที่สี่ดังมาจากหน้าประตูห้อง จากนั้นผู้ส่งเสียงก็ปรากฏตัวออกมาจากเงามืด เป็นชายที่ดูเหมือนจะสวมอุปกรณ์บางอย่างที่ทำให้สามารถพกการ์ดจำนวนมากเอาไว้

ชายเกราะทอง : พูดไม่ทันขาดคำก็มาเลย เจ้าผู้ใช้การ์ด...

[SKYNET]

Card knight : ผู้ใช้การ์ด มันเป็นใครกันนะ

Gold : แกก็ลองส่องกระจกดูซิ

Card knight : ว้าว ใครหล่อๆอยู่ในกระจก

(เพล้ง!)(แตกละเอียด)

Gold : = =* กระจกยังไม่สู้หน้า

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าที่สี่

ผู้ใช้การ์ด : นั้น!!! แมวดำแห่งความโชคร้าย!!! ต้องกำจัด!!!!!!!!

ผู้ใช้การ์ดหยิบการ์ดใบหนึ่งออกมาและทำท่าจะขว้างใส่แมวดำตัวเมียตรงหน้า แต่จู่ๆก็มีพัดกระดาษฟาดเข้ากลางกระหม่อมจนหน้าทิ่มพื้นไป องค์หญิงถือพัดกระดาษที่เปื้อนเลือดเอาไว้ก่อนจะเดินไปอุ้มแมวดำที่สั่นกลัว(เพราะความโหดขององค์หญิง)มากอดอีกครั้ง

องค์หญิง : สีดำแล้วมันผิดเหรอ ไม่ใช่ว่าจะเลือกเกิดได้สักหน่อยนี้ ไม่ว่าใครก็ไม่อยากเกิดมาเพื่อทำลายล้างสักหน่อย อีกอย่าง...เจ้าแมวนี้ก็เป็นหนึ่งในสมาชิกขององค์กรนี้ด้วยนะ!

แมวดำ : [องค์หญิงได้ยินเสียงของข้า?]

องค์หญิง : ก็นะ....ที่ไม่อยากบอกตอนแรกเพราะอยากจะลองอุ้มดูนะ ขนมันวาวลื่นนุ่มนิ่มน่ากอดดี

ว่าแล้วองค์หญิงก็กอดจริงๆ ด้วยแรงที่ทำให้แมวดำถึงกับสะท้าน เธอรัดแน่นเสียจนกระดูกของแมวดำส่งเสียงลั่นประหนึ่งจะแตกเสียให้ได้ ลมหายใจก็เริ่มติดขัดด้วย ขืนเป็นแบบนี้มีหวังได้ไปเที่ยวแม่น้ำยมโลกเป็นแน่

ชายเกราะทอง : องค์หญิง....เจ้าผมสีน้ำเงินมันจะตายเอานะเพค่ะ

องค์หญิง : อ่ะ...โทษที...

องค์หญิงคลายความแน่นของอ้อมกอดลง

ชายเกราะทอง : อืม..ถ้างั้นเจ้าผู้ใช้การ์ด นายช่วยทำนายหน่อยได้ไหมว่าทำไมเจ้าผมสีน้ำเงินนี้ถึงได้กลายเป็นแมวได้...

ผู้ใช้การ์ด : โอเช้!! เดี๋ยวจัดให้ ขอหยิบการ์ดแป๊บนึงนะ ฮ้า!!

ผู้ใช้การ์ดสะบัดข้อมือเรียกการ์ดชุดหนึ่งที่ตนมีออกมาลอยอยู่กลางอากาศอย่างกระจัดกระจาย แมวดำมองดูจำนวนการ์ดแล้วงุนงง

แมวดำ : นี้มันจะไม่เยอะเกินกว่าจะเป็นไพ่ทาโร่ หรือไพ่ทำนายอื่นๆไปหน่อยเหรอ?

ผู้ใช้การ์ด : มันเป็นการ์ดทำนายรูปแบบพิเศษที่ฉันเป็นคนคิดค้นขึ้นมา เคี้ยกๆ เอาละนะ ฮ้า!!!

หลับตาและตวัดมืออย่างรวดเร็วไปเพื่อหยิบการ์ดในหนึ่ง

ชายเกราะทอง : เป็นไงบ้างเจ้าผู้ใช้การ์ด คำทำนายบอกมาว่าอย่างไร?

ผู้ใช้การ์ด : อืม.......เป็นการ์ดคนคู่นะ....คิดว่าสาเหตุที่ทำให้นายกลายเป็นเช่นนี้คงเป็นเพราะเรื่องเกี่ยวกับเนื้อคู่หรืออะไรที่เป็นคู่ๆละนะ...นายเผลอไปทำให้ใครหลงรักหรือเปล่า?

ทุกคน : เห!!!!!!!!!!!!!!

Card knight : ผู้ใช้การ์ด มันเป็นใครกันนะ

Gold : แกก็ลองส่องกระจกดูซิ

Card knight : ว้าว ใครหล่อๆอยู่ในกระจก

(เพล้ง!)(แตกละเอียด)

Gold : = =* กระจกยังไม่สู้หน้า

ทำไปได้นะนาย = ="

[SKYNET]

Gold : (คิกๆๆ<<<แอบหัวเราะ)ขำหน้าแมว

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าที่ห้า

แมวดำ : ไม่มีทางหรอก!! ข้ารักสุดที่รักของข้าสุดหัวใจไม่มีทางนอกใจไปหาใครอื่นได้หรอกนา!!

ชายเกราะทอง : จริงเหรอ...

แมวดำ : เอ่อ!! ให้พยาธิขาดใจตายเลย!!

ชายผมสีน้ำเงินที่กลายเป็นแมวสีดำตัวเมียด้วยฝีมือหนูพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น....ความรู้สึกในคำพูดนั้นแม้แต่หนูที่สิงร่างอยู่ก็ยังรู้สึกได้ว่าเขานั้นรักสตรีที่ถูกกล่าวถึงมากเพียงใด ความรักนี้เป็นสิ่งที่อบอุ่นจัง

ผู้ใช้การ์ด : เป็นไงละการทำนายของฉัน หึๆๆ

??? : ใครมาเล่นปาหี่แถวนี้กันนะ....

เสียงชายหนุ่มดังมาจากประตูฝั่งตะวันตก และเจ้าของเสียงก็เดินเขามา เขาเป็นบุรุษร่างสูงราวกับนายแบบ ที่สวมหน้ากากเหล็กปกปิดใบหน้าเอาไว้

ผู้ใช้การ์ด : จึ่ย! โจทย์มาแบบนี้ ขอจรลีก่อนละ!! Warb!!

ว่าแต่ผู้ใช้การ์ดก็หยิบการ์ดแผ่นหนึ่งออกมาแล้วหายตัวไป ชายหน้ากากเหล็กยกมือขึ้นขยับหน้ากากเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไปหลังจากสร้างความเงียบสนิทให้กับห้องอยู่ครู่นึง แล้วร่างกายที่หนูสิงอยู่ก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า

แมวดำ : ฉันว่า....คู่ที่ว่านี้....อาจหมายถึงคู่รักของเจ้าแมวดำตัวนี้ก็ได้มั้ง?

ชายเกราะทอง : หมายความว่าไงเหรอ?

แมวดำ : อันที่จริง....ก่อนที่ข้าจะกลายมาเป็นสภาพนี้นะ ข้าไปเดินเล่นในป่าที่อยู่ใกล้ศูนย์บัญชาการ แล้วพบศพของแมวดำเข้า... เจ้าแมวดำตัวนั้นมีลักษณะเหมือนกับที่ข้าเป็นทุกประการเลยนะ ดูสิ! ตอนนี้ข้าเป็นตัวเมียด้วยละ!!

ชายเกราะทอง : งั้นเหรอ....แมวดำตัวนั้นถูกฆ่าตายสินะ...

แมวดำ : อืม! สภาพเหมือนถูกอะไรสักอย่างที่มีเล็บคมมากตะปบเข้าใส่นะ....บางทีเจ้านี้คงมีจิตผูกพันและนึกห่วงคู่รักของมันก็ได้มั้งว่าจะถูกเจ้าอะไรสักอย่างนั้นทำร้าย จึงสิงร่างข้าและเปลี่ยนข้าให้เป็นเช่นนี้เพื่อบอกให้ข้ากลับไปยังที่ๆมันตายเพื่อช่วยเหลือคู่ของมัน...

หนูยิ้มออกมาเพราะชายผมสีน้ำเงินคนนี้รู้สึกตัวสักทีว่าสิ่งที่หนูพยายามบอกคืออะไร แต่ดูเหมือนจะมีข้อมูลบิดเบือนไปหน่อย ที่ๆอยากให้ไปช่วยนะพี่ชายหนูต่างหาก ไม่ใช่คู่รักอะไรสักหน่อย หนูนะอยู่กับพี่ตลอดและร่อนเร่ไปทั่วจะเอาเวลาที่ไหนไปหาความรักละค่ะ คุณมนุษย์ผมสีน้ำเงินสุดหล่อ

แมวดำ : ดูเหมือนเจ้านี้ก็ยัง Virgin เสียด้วยสิ นอกจากห่วงแล้ว ก็คงอาลัยอาวรณ์ด้วยละมั้งว่ายังไม่ได้ลองเสียตัวให้คู่รักเลย

กรี๊ด!! พูดออกไปแบบนั้นได้ยังกันเจ้ามนุษย์หนุ่มนี้ ถึงเป็นแมวแต่หนูก็อายเป็นนะ! เฮ้!! อย่ามาสำรวจร่างกายของคนอื่นตามใจชอบเซ้!! ถึงจะเป็นร่างกายของนายก็เถอะ แต่ตอนนี้มันก็ลักษณะเหมือนกับร่างกายหนูทุกประการนะ!!

ชายเกราะทอง : เฮ้ย! เฮ้ย! อย่ามาโพสท่าเซ็กซี่แผ่หลาเอาขาหลังขวายกขึ้นแบบนั้นสิเฟร้ย! ไม่ได้อยากจะเห็นขนาดนั้นสักหน่อย ถึงจะของแมวก็เถอะนะ!

แมวดำ : อา! นี้ก็ใกล้เย็นแล้ว รีบไปที่ป่าดีกว่า ไม่อยากกลับบ้านช้าไปกว่านี้แล้ว!!!

ว่าแล้วร่างกายที่สิงอยู่ก็ผุดลุกขึ้นและออกวิ่งไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรงไปยังป่าข้างศูนย์บัญชาการ โดยมีเสียงชายเกราะทองไล่ตามหลังมา

ชายเกราะทอง : เฮ้ย!!! รอกันด้วยสิเฟ้ย!!

องค์หญิง : [ยืนมองอย่างคนถูกลืม...]

[SKYNET]

Gold : = =* ของแมวยังจะ.....

ลาติ๊จัง : เห็นของหนูบ่อยจนชินล่ะซิ

Gold : แมวไม่พอ ยังจะโปเกมอนอีก

ลาติ๊จัง : บ่นมาก เดี๋ยวจิ้นเลย

Gold : (หุบปากแน่น)

Silver : นี่ฉันขรึมน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ

เครซเซอเลีย : ขนาดฉันยังกลัวเลย

[Version5]

เริ่มมาไม่กี่ตอน วาว่าก็ชักจะเริ่มจะแต่งออกนอกทะเลซะแล้ว= ="

แต่ก็... สนุกนะ!!

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าที่หก

ในที่สุดร่างที่หนูสิงอยู่ก็มาหยุดยืนในป่าที่ๆหนูตาย และด้านหลังก็มีชายเกราะทองยืนมองอยู่ ร่างที่หนูสิงอยู่นั้นสอดส่ายสายตาจนพบกับจุดที่เขาฝังสิ่งที่เคยเป็นร่างกายของหนู

ต้องมามองสิ่งที่เคยเป็นตัวเรามาก่อนนี้รู้สึกเศร้าจึง....ทั้งๆที่เคยมีชีวิต เคยหัวเราะ เคยสุข ทุกข์ และยิ้มไปพร้อมๆกับพี่ชายแท้ๆ เป็นชีวิตที่ใช้มายาวนานกว่าจะมาถึงวันนี้ได้ แต่ทำไมเวลาที่ต้องสูญเสียมันถึงได้เป็นไปอย่างง่ายดายอย่างนี้นะ....

ชายเกราะทอง : อ้าว? เจ้าผมสีน้ำเงิน นายร้องไห้ทำไม?

แมวดำ : ไม่รู้สิ....น้ำตามันไหลออกมาเอง...รู้สึกเศร้ามากอย่างประหลาดด้วย....เป็นความรู้สึกของผู้ที่มองสิ่งที่เคยเป็นตัวเองนะ...

ร้องไห้เหรอ ทำไมร่างที่เราสิงอยู่ถึงมีอารมณ์ร่วมกับเราได้ หรือว่าบางที.....เราอาจจะสิงร่างเจ้าหมอนี้อย่างสมบูรณ์และเข้าควบคุมร่างได้ งั้นก็ต้องลองดูละ! ฮึบ!!

วิ้ง!! ชั่วขณะหนึ่งนั้นเองร่างของแมวดำก็เกิดการกระตุกขึ้น แต่ชายเกราะทองไม่ทันได้สังเกต ตอนนี้ดวงตาของแมวดำได้เปลี่ยนไป โดยที่ตาข้างซ้ายนั้นเป็นสีน้ำเงิน และตาข้างขวาเป็นตาสีเหลืองอำพันแบบที่แมวดำ[น้อง]มี

แมวดำ[น้อง] : ร่างกาย...ควบคุมได้แล้ว...รู้สึกเหมือนกับร่างของตัวเองเลย...

แมวดำ[น้อง]ลองยกขาหน้าขึ้นมาลูบแก้มและยิ้มเผล่ตามนิสัยประจำตัวของตนดูแล้วก็รู้สึกดีใจ ที่ได้รู้สึกเหมือนมีชีวิตอีกครั้ง แต่ขณะนั้นเองที่เธอกำลังดีใจกับร่างกายที่ได้รับมาใช้ชั่วคราว ก็เกิดเสียงที่ดังลั่นขึ้นมาอีกครั้ง

ก๊าซซซซ!!!!!!!!!!!!!!!!!

Gold : = =* ของแมวยังจะ.....

ลาติ๊จัง : เห็นของหนูบ่อยจนชินล่ะซิ

Gold : แมวไม่พอ ยังจะโปเกมอนอีก

ลาติ๊จัง : บ่นมาก เดี๋ยวจิ้นเลย

Gold : (หุบปากแน่น)

Silver : นี่ฉันขรึมน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ

เครซเซอเลีย : ขนาดฉันยังกลัวเลย

จัดการเลยลาตี้ ฮ่าๆๆ แมวก็เซ็กซี่ได้นะ

ersion_[5] link=topic=2202.msg61053#msg61053 date=1328270314]

เริ่มมาไม่กี่ตอน วาว่าก็ชักจะเริ่มจะแต่งออกนอกทะเลซะแล้ว= ="

แต่ก็... สนุกนะ!!

รู้เป้าหมายของเรื่องผมรึไง ถึงได้คิดว่ามันกำลังออกทะเล 

[Version5]

รู้เป้าหมายของเรื่องผมรึไง ถึงได้คิดว่ามันกำลังออกทะเล 

ก็เพราะว่า  มีลางที่จะต้องจิ้นน่ะ=w=

[SKYNET]

V.5

[Blaster]

ตัวเองอ่านฟิคมากไป จนเพื่อนแซวว่า"หื่น"เลยแฮะ

[Loveless Nova]

บันทึกหน้าที่เจ็ด

มันเป็นเสียงที่จำได้ติดหู คือเสียงที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดแสนสาหัสและช่วงชิงชีวิตอันมีค่ายิ่งไปจากหนู

แมวดำ[น้อง] : ไม่เอานะ!! ไม่เอาอีกแล้ว!!!! ไม่อยากตายอีกแล้ว!!!!!!!!

หนูวิ่งไปหลบด้านหลังของชายเกราะทองอย่างรวดเร็ว พ่อหนุ่มเกราะทองนั้นเองคงรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างของลูกน้องของเขาที่ถูกหนูสิงอยู่ก็ทำหน้าเอะใจ แต่เขาก็ต้องหันกลับมาสนใจกับศัตรูที่กำลังเข้ามาใกล้พวกเราเสียก่อน

และสิ่งนั้นก็ปรากฏตัวออกมา เป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างใหญ่โต มีกงเล็บคมยาว และสายตาเรียวสีเทาที่ดูน่าหวาดกลัว ตัวหนูสั่นสะท้านหวาดกลัวอยู่ด้านหลังชายเกราะทอง เขานั้นยืนนิ่งและมองไปรอบๆ ตอนนี้พวกเราถูกสัตว์ประหลาดนั้นล้อมเอาไว้หมดแล้ว แต่เขาคนนี้กลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย

ชายเกราะทอง : ทำไมเจ้าศัตรูของศูนย์บัญชาการถึงได้มาอยู่แถวนี้ได้นะ มีเยอะขนาดนี้เลยเชียว แต่ก็เอาเถอะ....จะจัดการรวดเดียวให้หมดนี้ละ

โฮกกก!!!! ร่างของสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งถึงกระชากหัวหลุดจากลำตัว พร้อมกับการปรากฏตัวของหมาป่าที่น่าสะพรึงกลัวตัวหนึ่ง หลังจากที่มันสังหารหนึ่งในสัตว์ประหลาดแล้ว ก็มาหยุดยืนหน้าชายเกราะทอง

ชายเกราะทอง : ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเจ้าหมาป่า เจ้านายแกสบายดีรึเปล่า?

หมาป่า : โฮ่ง!!

นี้มันใช่เวลามาคุยกันที่ไหนละค่ะ!!

??? : ไปเลยรถมอเตอร์ไซต์คู่ใจของฉัน!!

ตูม!! ร่างของสัตว์ประหลาดที่กรูเข้ามาจะขย้ำระหว่างชายเกราะทองกับหมาป่าคุยกันอยู่ได้กระเด็นกระจัดการจายไปทั่วทิศ พร้อมทั้งยังสร้างรอยแผลขนาดใหญ่บนตัวที่คร่าชีวิตของพวกมันไปได้หมดในพร้อมๆกัน แล้วผู้สังหารสัตว์ประหลาดนั้นก็ปรากฏตัวต่อหน้าหนูและชายเกราะทอง เป็นชายหนุ่มที่อยู่บนรถมอเตอร์ไซต์ที่ดูไฮเทคราวกับจะแปลงร่างเป็นหุ่นยนต์ได้

ชายเกราะทอง : อ้าว! ผู้ใช้มอเตอร์ไซต์หุ่นยนต์ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละ?

[SKYNET]

Cannon : รู้สึกเพิ่งเสียมอร์เตอร์ไซค์ไป

ปล.ไม่เห็นรูปกับลายเซ็นนะวาว่า

[Version5]

แมวน่ารักอ่า~~

(เหมาะแก่การจิ้นยิ่งนัก)

[SKYNET]

Gold : ขาฉันเหมือนต้นไม้มาก = =*