Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION - RECONNECT

[Hanabira]

WARNING!!

        คุณกำลังรับชมเนื้อหาของนิยายดัดแปลงเรื่อง Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION ซึ่งมีเนื้อความอยู่ในขอบข่ายของอาชญากรรม และความรุนแรง ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการรับชม โดยเฉพาะเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้โดยใช้การ์ดดูเอลมอนสเตอร์ อาจมีการดัดแปลงเพื่อความบันเทิงสำหรับการอ่านเท่านั้น ไม่สามารถใช้เป็นแหล่งอ้างอิงที่ถูกต้องได้

DeaTX_SCvTHE

13 เมษายน 2012

---

[Hanabira]

Excavation Site Alert!! 

พบเหมืองแร่สำหรับพื้นที่ลงเนื้่อหาคำเปรย

กรุณาหลีกเลี่ยงเส้นทางนี้ชั่วคราว ขออภัยในความไม่สะดวก

---

[Hanabira]

Excavation Site Alert!! 

พบเหมืองแร่สำหรับพื้นที่ลงเนื้่อหาสารบัญ

กรุณาหลีกเลี่ยงเส้นทางนี้ชั่วคราว ขออภัยในความไม่สะดวก

---

Chapter Contents

        สารบัญของ Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION แต่ละตอน

Symphonic I    -  OVERTURN

Symphonic II    -  BE WITH YOU TONIGHT

*กำหนดเส้นทางไปยังสถานี DA-Kingdom ชั่วคราว ขออภัยในความไม่สะดวก

---

[Hanabira]

Excavation Site Alert!! 

พบเหมืองแร่สำหรับพื้นที่ลงเนื้่อหาบรรณานุกรม

กรุณาหลีกเลี่ยงเส้นทางนี้ชั่วคราว ขออภัยในความไม่สะดวก

---

[Hanabira]

Special Thanks

● Original Concept

Kazuki Takahashi

Akira Ito

Naoyuki Kageyama

Hirokubo Masahiro

Shin Yoshida

Naoto Miyoshi

● Sponsored

yugioh-wiki

Google

DA-Kingdom

PK-Basic

Imageshack

and YOU!!

---

[Hanabira]

Writer's Information

ชื่อจริง : วรรษวรรณ ประทุมธารารัตน์

ชื่อเล่น : เคียว (มาจาก 今日 ที่แปลว่า "วันนี้")

นามปากกา : เคียวยมทูต (DEATH SCYTHE)

เกิดเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 1990

---

        แรกเริ่มเดิมทีตัวฉันได้แรงบันดาลใจในการแต่งเรื่องราวมาจากสื่อบันเทิงทั้งสามรูปแบบ ตั้งแต่หนังสือการ์ตูน วรรณกรรมเยาวชน จนไปถึงภาพยนตร์บนจอแก้ว ฉันได้ก้าวเข้าไปสู่โลกใหม่ที่เกิดขึ้นภายในความฝัน พานพบกับตัวละครหลากหลาย ซึ่งมาจากเรื่องราวที่ต่างกัน ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมามีชีวิตอยู่ในโลกของฉันเอง

        Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION เป็นนิยายดัดแปลงที่คัดลอกมาจากการ์ตูนที่มีผู้แต่งมาก่อนแล้วในชื่อของ "เกมกลคนอัจฉริยะ" ซึ่งฉันประยุกต์เรื่องราวภาคต่อขึ้นมาใหม่ตามจินตนาการของตน ไม่ใช่การขโมยผลงานเพื่อนำมาแอบอ้างหรือหวังผลประโยชน์ส่วนบุคคล ทั้งนี้ ผลงานเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นมาเพื่อตอบสนองต่อความหลงใหลในเนื้อเรื่องดั้งเดิม และใช้การนำเสนอในมุมมองใหม่ที่ต่างจากต้นฉบับ โดยจะเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครซึ่งก่อกำเนิดเป็นวงโคจรของเรื่องราวทั้งปวง...

---

[Hanabira]

WARNING!!

        คุณกำลังรับชมเนื้อหาของนิยายดัดแปลงเรื่อง Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION ซึ่งมีเนื้อความอยู่ในขอบข่ายของอาชญากรรม และความรุนแรง ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการรับชม โดยเฉพาะเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้โดยใช้การ์ดดูเอลมอนสเตอร์ อาจมีการดัดแปลงเพื่อความบันเทิงสำหรับการอ่านเท่านั้น ไม่สามารถใช้เป็นแหล่งอ้างอิงที่ถูกต้องได้

DeaTX_SCvTHE

13 เมษายน 2012

---

[Hanabira]

Written by DeaTX_SCvTHE

        เสียงโทรศัพท์ทำลายความเงียบ

        ประธานหนุ่มของบริษัทหลักทรัพย์ชั้นนำแห่งประเทศญี่ปุ่นสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย พอรวบรวมสติได้ก็เอื้อมมือข้ามโต๊ะทำงานไปกดแป้นอินเตอร์คอมรับสาย เสียงของเลขาฯแทรกผ่านระบบคัดกรองของเครื่องมือสื่อสารมายังประสาทสัมผัสที่กำลังตื่นตัว "เดี๋ยวช่วยปลดซิคิวริตี้ล็อคด้วยครับ ผมกำลังจะเข้าไป" ปลายสายกล่าวสั้นๆ

        ประธานหนุ่มวัยยี่สิบสามละมือจากเครื่องสื่อสารลงมากดรหัสปลดล็อคระบบนิรภัยผ่านหน้าต่างโฮโลแกรมสีฟ้าใสมองทะลุได้ สะบัดข้อมืออีกข้างเหวี่ยงเอาหน้าต่างข่าวสารออนไลน์ปลิวกระเด็นลงถังขยะ บิดข้อต่อยืดตัวเอนหลังพิงพนักของเก้าอี้บุนวมตัวโต สองตาว่างเปล่าจ้องไปทางประตูหลังจากรู้ว่ากำลังจะมีแขกมาหา

        มีเสียงเคาะประตู ก่อนที่ผู้มาเยือนจะยุ่งอยู่กับการทำธุรกรรมกับลูกบิดร่วมหนึ่งนาที

        "ยังไม่ชินอีกเหรอ ผมคิดว่าถ้าลองเอาวัฒนธรรมการเปิดประตูเลื่อนแบบตะวันออกมาใช้กับประตูมีลูกบิดแบบตะวันตกจะดูเข้าท่าเสียอีก" เจ้าของห้องพูดในท่าประสานนิ้ว

        "ก็คงจะดูน่าสนใจดีอยู่หรอกครับ ถ้าเผอิญว่าลูกบิดมันไม่ได้ติดอยู่ในตำแหน่งชวนเข้าใจผิดแบบนี้" ชายหนุ่มผมยาวออกความเห็นหลังจากเบียดตัวแทรกผ่านบานประตูไม้เข้ามาในห้องอย่างทุลักทุเล ฟุรุเดะ ชิเงกิ เป็นเลขาฯหนุ่มผู้ดีวัยยี่สิบห้า ผมสีดอกเลาไม่ได้ทำให้เขาดูแก่เกินวัย กลับกันมันช่วยเสริมให้เขาดูมีสง่าราศีอย่างน่าประหลาด เขากระชากลูกบิดเลื่อนประตูปิดตามแบบตะวันออก ซึ่งผู้ที่ออกแบบและสั่งทำของแปลกพิศดารแบบนี้ขึ้นมาก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากเจ้านายของเขาซึ่งกำลังนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์คนนี้เอง

        "นี่เพิ่งจะบ่ายสามเองนะ ยังไม่ถึงเวลาเข้าประชุมเลยด้วยซ้ำ ลมพายุที่ไหนหอบคุณมาหาผมเอาป่านนี้ล่ะ"

        "ผมมีเอกสารกับตารางงานมาให้คุณเซ็น" ประธานทำหน้าเหยเก ส่วนเลขาฯก้าวฉับเข้ามาหาแล้วทิ้งเอากองเอกสารน้อยใหญ่ซ้อนกับแฟ้มปึกหนากระแทกลงบนโต๊ะจนสั่นสะเทือน "ในนี้มีสรุปกราฟจากที่ประชุมเรื่องการจัดสรรงบประมาณในช่วงไตรมาสแรกของปีหน้า ส่วนข้างใต้นั่นเป็นแฟ้มคดีทำร้ายร่างกายที่ผมเอามาจากกองสืบสวน" จากเรื่องบัญชีตัวเลขก้าวกระโดดเข้าไปสู่เนื้อหาอาชญากรรม เพราะบังเอิญว่าประธานบริษัทคนนี้ยังมีอาชีพเสริมอย่างหัวหน้าฝ่ายสืบสวนพ่วงท้ายแถมมาด้วย

        ประธานไล่นิ้วตามขอบกระดาษ แต่ไม่คิดจะเปิดดูมันเลยแม้แต่หน้าเดียว "ที่คุณวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาพบผมก็เพื่อบีบคอขอลายเซ็นให้กับเอกสารพวกนี้เนี่ยเหรอ"

        "แล้วมันมีอะไรผิดปกติตรงไหนล่ะครับ"

        "คุณโกหกได้ไม่เนียนเลยคุณเลขา... เอาล่ะ โชว์จบแล้ว ทีนี้บอกผมมาตามตรง" ประธานขยับตัวอยู่ในเบาะเก้าอี้ "เรื่องที่ผมใช้ให้คุณไปสืบคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว"

        เงียบ...

        "เราได้ตัวเขามาแล้วครับ... ตอนนี้คุมตัวอยู่ในกองสืบสวน" เสียงของฟุรุเดะแหบพร่า สำหรับประธานเรื่องนี้เป็นทั้งสิ่งที่เขาเคยคิดเอาไว้แล้ว แต่ก็ยังทำใจรับการเกิดขึ้นของมันไม่ได้สักที

        "งั้นเหรอ... แล้ววันนี้ผมยังมีนัดต้องเข้าประชุมที่ไหนกับใครอีกบ้าง" การเปลี่ยนหัวข้ออย่างกระทันหันทำให้เลขาฯตั้งตัวไม่ติด ฟุรุเดะขยับกรอบแว่นพร้อมกับกระพริบตาถี่ๆ ล้วงเอาสมุดโน๊ตหุ้มหนังออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทแล้วเริ่มต้นไล่อ่านตารางนัดหมายที่จดเอาไว้พลางเทียบกับนาฬิกาข้อมือ

        "อีกสองชั่วโมงคุณมีนัดเข้าประชุมเรื่องแผนงานที่จะถูกเสนอให้ทำในปีหน้า ตอนสองทุ่มมีนัดให้สัมภาษณ์กับสื่อฯเรื่องงานแข่งขัน แล้วหลังจากนั้นก็มีนัดสังสรรค์กับนายกรัฐมนตรีที่โรงแรมเทย์โทจนถึงสี่ทุ่ม" แต่สายตาของผู้ถามกลับดูเลื่อนลอยเหมือนไม่ได้ฟัง เขาหมุนเก้าอี้หันหน้าออกไปรับแดดยามบ่ายที่ส่องผ่านเข้ามาทางกำแพงกระจกวาวใส แต่แสงตะวันที่ควรจะร้อนแรงกลับดูหมองหม่นเมื่อเทียบกับดวงไฟในห้อง หมู่เมฆดำทะมึนกำลังก่อตัวอย่างเงียบเชียบ สังเกตได้จากสายลมที่กำลังทวีความแรงจนเขย่ากิ่งไม้ด้านนอกให้สั่นไหวจนคนที่อยู่ข้างในรู้สึกได้ ดุจดั่งพยากรณ์อากาศเตือนการเกิดของพายุ

        "ในเมื่อเรารู้ว่าพายุกำลังจะเกิด ก็ต้องรีบหาทางรับมือ"

        "ประธาน! ที่คุณพูดแบบนั้นหรือว่าคุณ..." ฟุรุเดะแทบจะสำลัก "หมายความว่าคุณเชื่อเรื่องคำพยากรณ์เหรอครับ!" เขากระแทกสองมือลงบนโต๊ะขณะกล่าวออกมาด้วยแรงโทสะ "นาคาอิ โกดะ ก็แค่ฆาตกรจิตไม่สมประกอบที่ลงมือฆ่าเพื่อนร่วมงานเพราะหลงเชื่อทฤษฎีเพ้อฝัน ผมไม่คิดว่าคำให้การของเขาจะมีความหมายอะไรในเมื่อ..." แต่เขาถูกตัดบท

        "ที่คุณพูดแบบนั้นก็เพราะคุณมีอคติ ใจเย็นหน่อยสิ ไม่ว่าเรื่องที่นาคาอิฆาตกรรมอดีตผู้อำนวยการศูนย์ฯจะเป็นข้อเท็จจริงหรือไม่ แต่คำให้การของเขาก็ยังมีประโยชน์ในแง่ของการสืบสวนและเป็นสิ่งที่เราไม่ควรมองข้ามอยู่ดี" หัวหน้าฝ่ายสืบสวนในคราบของประธานกล่าว "ผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง ก็ผู้ตายเป็นคนที่้เคยออกทุนอุปถัมภ์คุณนี่ใช่มั้ย" ฟุรุเดะรู้สึกว่าเบ้าตาของเขากำลังเอ่อน้ำ เลขาฯหนุ่มจึงเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อปกปิดความโศกศัลย์ แต่ประธานก็ยังไม่ได้หันกลับมา "พวกมันก็เหมือนกับกระแสลมข้างนอก ถึงตอนนี้จะยังเป็นแค่ลมกรรโชกที่ดูไม่มีพิษภัย แต่พอนานไปมันจะกลายเป็นพายุใหญ่ที่หวนกลับมาบดขยี้พวกเราจนแหลกเป็นผุยผง... คุณจะต้องจัดการกับความรู้สึกส่วนตัวให้ได้ เพราะถ้ายอมปล่อยให้อดีตครอบงำก็หมดหนทางที่จะต่อกรกับพวกมัน คุณเข้าใจใช่มั้ย" ฟุรุเดะพยักหน้าเงียบๆ

        "ยกเลิกนัดทั้งหมด" ประธานสั่งเสียงเฉียบขาด "ผมจะเดินทางไปสอบปากคำผู้ต้องหาเดี๋ยวนี้"

        แล้ว มันโจเมะ จุน ก็หมุนเก้าอี้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเลขาฯของตัวเองอีกครั้ง...

---

[Hanabira]

[Hanabira]

...

        ระเบียงทางเดินของกองสืบสวนเงียบสงัด

        ยามรักษาความปลอดภัยร่างกายกำยำสองคนยืนขนาบข้างบานประตูเหล็กที่มีลูกบิดแบบพวงมาลัยสองชั้น เป็นระบบนิรภัยสลักกลอนที่จะต้องใช้คนสองคนในการเปิดประตู ออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ต้องหาเดี่ยวหลบหนีออกจากห้องขังได้ด้วยลำพังคนเดียว แต่มันโจเมะกลับคิดว่ามันคงจะใช้ไม่ได้ผลเสมอไป เพราะการแหกคุกนั้นมักจะมีคนในคอยช่วยเป็นหูเป็นตาให้อยู่เสมอ ยามตวัดมือขึ้นจรดหางคิ้วเมื่อเห็นทั้งคู่เดินเข้ามา

        "เปิดประตูหน่อย ฉันจะเข้าไปสอบปากคำผู้ต้องหา" แต่ยามเพิกเฉยต่อคำสั่งของหัวหน้า ชักจะมีอะไรไม่ชอบมาพากล

        "เข้าไปไม่ได้ครับ จนกว่าจะได้รับการอนุญาตเป็นพิเศษจากเบื้องบน" คนหนึ่งพูดเสียงเหมือนหุ่นยนต์

        "มีอะไร" แต่เขาได้รับคำตอบแทบจะในทันที มีเสียงตึงตังดังออกมาจากเบื้องหลังของบานประตูเหล็ก "อ้อ... ไม่เป็นไรหรอก เปิดประตู ถ้ามีอะไรฉันจะรับผิดชอบให้เอง" หัวหน้าฝ่ายสืบสวนหนุ่มใช้สายตาที่ปฏิเสธคำว่าแต่ แต่เลขาฯ ที่เป็นผู้ช่วยนักสืบของเขารีบคว้าแขนรั้งเอาไว้ทันที

        "เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในรายงานนี่" เขาโพล่งขึ้นมาอย่างกระวนกระวาย "ผมไม่รู้ว่าเขาเป็น... ประธานจะเข้าไปไม่ได้นะครับ!"

        "บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร... เปิดประตูเดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง!" เขาสั่งเสียงเฉียบขาด ยามสองคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมจำนนและหันหน้าเข้าหากันพร้อมกับบิดพวงมาลัยปลดกลอนประตูห้องขัง เสียงตึงตังที่ดังอยู่ข้างในสะท้อนออกมาเหมือนกับคลื่นความร้อน มันโจเมะก้าวผ่านเข้าไปก่อนจะทิ้งท้ายเอาไว้เพียงประโยคสั้นๆ "คุณรออยู่ตรงนี้แหละ ผมขอเข้าไปคุยกับเขาสักประเดี๋ยว"

---

[Hanabira]

[Hanabira]

...

        บานประตูเหล็กเลื่อนปิดตามหลัง ฟันเฟืองหมุนขยับรับส่งลงล็อคปิดสนิท

        ข้างในเป็นห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าตัดแบ่งด้วยกำแพงกระจกหนึ่งชั้น ผู้ชายคนนั้นอยู่อีกฟากหนึ่งของกระจก หัวหน้าฝ่ายสืบสวนเปิดประตูเข้าไปข้างใน กลิ่นเหม็นของน้ำเน่าประสมกับเศษขยะลอยเข้ามาเตะจมูก แมลงสาบนับร้อยวิ่งพล่านอยู่ตามห้องและเพดานที่มีโคมไฟส่องแสงริบหรี่ห้อยต่องแต่งดูน่าสมเพช

        "เป็นห้องที่โสโครกเหมาะกับคนโสโครกอย่างแกดี" เขาลองพูดหยั่งเชิง อีกฝ่ายแค่นเสียงหัวเราะ

        "เดี๋ยวนี้เปลี่ยนสรรพนามจาก คุณ เป็น แก เสียแล้วเหรอ พ่อหนุ่มคนเก่งของฉัน" นาคาอิ โกดะ กล่าวอย่างรื่นรมย์แม้จะตกอยู่ในสภาพถูกมัดตราสัง แขนขาถูกพันธนาการด้วยผ้าพันแบบมัมมี่ แม้แต่ที่ตาก็ยังถูกคาดผ้าปิดตาเอาไว้ด้วย มันโจเมะใช้เท้าเขี่ยแมลงสาบออกจากที่นั่ง ก่อนจะทิ้งน้ำหนักลงบนเก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่โดยมีโต๊ะขนาดกลางคั่นขวางระหว่างเขากับฝ่ายตรงข้าม

        "ผมเรียกพวกที่เข้ากับฝ่ายกูลส์ว่า มัน หรือไม่ก็ แก ทุกคน" ชายหนุ่มบอก กำลังนึกอยู่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแทรกถามหาข้อยกเว้น แต่มันไม่จำเป็นเลย เพราะเขาจะยกเว้นให้กับผู้ชายคนนี้ "เรียกคุณแบบนั้นมันไม่ค่อยชินเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเรามาคุยกันตามปกติดีมั้ย"

        "คุยกันตามปกติ" นาคาอิทวนซ้ำ น้ำเสียงโลดเหมือนกำลังฝัน "เหมือนกับสมัยที่ฉันยังสอนหนังสือเธอน่ะเหรอ"

        "ได้แบบนั้นก็ดีครับศาสตราจารย์" เขาวางศอกลงบนโต๊ะ นั่งอยู่ในท่าประสานนิ้วมือตามถนัด สะบัดขาไล่แมลงสาบออกจากรองเท้าหนึ่งตัว

        "เมื่อกี๊เธอบอกว่าห้องสกปรกไปหน่อยใช่มั้ย แต่ขอโทษทีนะฉันคงจะจัดการทำความสะอาดให้เธอไม่ได้" มันโจเมะรู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งพูดเพื่อหยอกเย้าให้เขาเกิดความรำคาญใจ ก็แมลงสาบพวกนี้มันมีตัวตนจริงๆ เสียที่ไหน ภาพลวงตาแบบนี้ ระดับสอง ไม่สิ... น่าจะระดับสามหรือสี่ อันตรายสุดขีด

        "ผมไม่ยักรู้ว่าคุณก็เป็นไซคิกเกอร์... ตั้งแต่เมื่อไหร่" เขาถามเหมือนกับเป็นเรื่องปกติเช่นโรคประจำตัว

        "ตั้งแต่เกิด" มันโจเมะเลิกคิ้ว "แต่เพิ่งจะมาพัฒนาเอาช่วงหลังมานี่ จริงๆ แล้วคนเราก็มีความสามารถแบบนี้อยู่ในตัวด้วยกันทั้งนั้นแหละ เพียงแค่จะดึงมันออกมาใช้ได้คล่องเหมือนกับขยับแขนขารึเปล่าก็เท่านั้น ของแบบนี้ต้องอาศัยระยะเวลาในการฝึกฝน" ผู้ต้องหาในคราบของศาสตราจารย์กำลังสอนหนังสือ

        "แล้วที่พวกกูลส์ออกล่าเหยื่อตอนกลางคืนนี่มันช่วยทำให้จิตใจของคนเราพัฒนาขึ้นได้ด้วยเรอะ"

        "เธอไม่เข้าใจ" เขาส่ายหน้า "อุดมการณ์ของกูลส์ยิ่งใหญ่และลึกซึ้งกว่าที่เธอคิด ผิดกับพวกรัฐบาลโง่เง่าที่วันๆ ก็เอาแต่จะคิดหาทางถ่วงดุลอำนาจระหว่างประเทศ เหมือนกับพวกบ้าในสหรัฐฯ ที่ภูมิใจกับขีปนาวุธของตัวเองนักหนา เธอไม่รู้หรอกว่าโลกกำลังเสื่อมโทรมลงทุกวันก็เพราะได้รับผลกระทบจากเรื่องพวกนี้" เขาทิ้งช่วงไปครู่หนึ่ง "ยูนิคการ์ดก็คือจิ๊กซอว์ที่จะนำมวลมนุษยชาติไปสู่วิวัฒนาการครั้งใหม่ เราจะละทิ้งโลกเดิมและก้าวเข้าสู่ยุคที่มนุษย์ใช้จิตวิทยาเป็นเหตุผลมากกว่าการใช้กำลัง เธอเชื่อเหรอว่ากฎหมายปลอดอาวุธที่ใช้กันมาตลอดสามปีจะช่วยป้องกันอาชญากรรมได้จริงๆ ความรุนแรง... ยังงอกเงยเหมือนกับวัชพืชที่ฆ่าไม่ตาย กูลส์ต่างหากที่เป็นพระผู้ช่วยให้รอดสำหรับโลกที่กำลังเน่าเฟะแบบนี้"

        "อาชญากรก่ออาชญากรรมเพราะคิดว่าตัวเองเป็นผู้ช่วยโลก ผมควรจะเชื่อคำพูดของคุณได้แค่ไหน"

        "พูดแบบนี้เลือกที่รักมักที่ชังนี่ ไหนฉันขอลองถามเธอหน่อย ระหว่างฉันกับพ่อเลขาฯ คนนั้นเธอคิดว่าใครน่าไว้ใจมากกว่ากัน" ถามอะไรของเขา

        "ผมก็ต้องเลือกคนของผม" เขาตอบโดยไม่ต้องคิด นาคาอิทำเสียงจิ๊จ๊ะเป็นเชิงตำหนิลูกศิษย์

        "ตอบแบบนี้ได้ 0 คะแนน" ศาสตราจารย์อ้าปากยิ้มเห็นฟันเหลือง "เธอควรจะชั่งใจระหว่างสถานภาพของทั้งสองฝ่ายก่อนแล้วค่อยวิเคราะห์อย่างใจเย็น เธอรู้จักฉันดี แต่พ่อเลขาฯ คนนั้นล่ะเธอรู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง"

        "รู้ว่าเขาเป็นคนดี ซื่อตรง ไม่เหมือนกับคุณ" มันโจเมะตอบสั้นๆ

        "นั่นแหละ! ตรงนั้นแหละที่สำคัญ" ถ้าไม่ได้ถูกมัด นาคาอิคงจะตบมือสนับสนุนให้กับประโยคเมื่อครู่ "เพราะเขาเป็นคนซื่อ เธอจะไม่มีวันนึกถึงเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะทำอะไรนอกลู่นอกทาง มันอยู่นอกเหนือการคำนวณ ผิดกับฉันที่ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็รู้และคิดตามถามเหตุผล" ทฤษฎีของเขาฟังดูน่าสนใจ ถ้ามันไม่ได้ส่อไปในทางยุแยงตะแคงรั่ว ปล่อยเอาไว้แบบนี้คงจะไม่คืบหน้าไปถึงไหน ถึงเวลาเข้าเนื้อหากันจริงๆ เสียที

        "แล้วไอ้อุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ของพวกคุณ..." มันโจเมะบดปลายเท้าขยี้แมลงสาบสองตัวแหลกเละ "มันมีเหตุผลอะไรสลักสำคัญถึงขนาดต้องลงมือฆ่าอดีตผอ.ของศูนย์วิจัยพัฒนามนุษย์ด้วยล่ะครับ" เขารู้สึกว่าจำนวนของแมลงสาบเพิ่มมากขี้น อำนาจจิตของนาคาอิกำลังเข้าครอบงำสติสัมปชัญญะ "บอกผมหน่อยสิศาสตราจารย์ ในคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนมันเกิดอะไรขึ้นที่สถานี ที่ว่าสารเคมีรั่วไหลนั่นมันไม่ได้เป็นอุบัติเหตุใช่มั้ย"

        "เธอคิดว่าฉันฆ่าเขางั้นเหรอ"

        "พยานหลักฐานมัดตัวคุณแน่นหนา เพราะนอกจากผู้ตายคุณก็เป็นคนเดียวที่อยู่ในที่เกิดเหตุ"

        "พูดไปก็เหมือนลมปาก เธอช่วยถอดผ้าปิดตาน่ารำคาญนี่ออกให้ทีสิ" เป็นที่รู้กันว่าดวงตาใช้สื่อสารได้ดีกว่า แต่เหตุผลที่เจ้าหน้าที่ต้องคาดผ้าปิดตาให้กับผู้ต้องหาที่เป็นไซคิกเกอร์ ก็เพราะว่าการสบตาอาจจะนำไปสู่การสะกดจิตหรือถูกควบคุมถ้าจิตใจของเหยื่อไม่แข็งแรงพอ แต่ของแบบนั้นมันใช้ไม่ได้ผลกับเขา มันโจเมะกระชากผ้าปิดตาออก ใบหน้ายับยู่ยี่ที่มีริ้วรอยแก่เกินวัยของคนอายุสี่สิบเผยอเปลือกตาขึ้น นัยน์ตาเป็นสีซีดจางจนแทบจะกลมกลืนไปกับตาขาว เขาตาบอด

        "คุณตาบอด"

        "ดวงตาก็แค่สิ่งที่เอาไว้มองภาพลักษณ์ภายนอก แต่ฉันแลกมันกับตาของจิตที่มองเห็นอะไรได้ดียิ่งกว่า เช่นในตอนนี้ฉันมองเห็นความกลัวที่ซ่อนอยู่ลึกสุดขั้วหัวใจของเธอ มันโจเมะ จุน!!" สติของชายหนุ่มถูกบีบรัดจนแน่น ดวงตาสีขาวบาดลึกเข้ามาข้างในจนรู้สึกเจ็บเหมือนถูกขยี้หัวใจ แมลงสาบนับล้านวิ่งพล่านอยู่ในหัวสมอง กรูกันกัดกินเนื้อเยื่อที่บอบบางและไร้การป้องกัน

        โครมมม!!

        หัวหน้าฝ่ายสืบสวนชักกำปั้นซัดเข้าที่กรามของผู้ต้องหาจนกระเด็นล้มลงจากเก้าอี้ มืออีกข้างกุมขมับที่กำลังปวดตุบ หน้าอกสะท้อนขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนหายใจแทบไม่ทัน รู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งสรรพางค์กายดุจฝูงแมลงร้ายกำลังรุมทึ้ง มันโจเมะเดินเซไปที่ข้างโต๊ะ สำรอกออกมาเป็นของเหลวสีขาวไหลทะลักเหมือนกับท่อน้ำรั่ว นาคาอิกลั้วหัวเราะ

        "ถ้าเป็นคนธรรมดาล่ะก็" เลือดไหลออกทางจมูกและปากบริเวณที่ถูกชก "โดนฉันควบคุมไปนานแล้วไอ้หนู"

        "พวกแกมีแผนอะไร กูลส์มีเป้าหมายอะไร!!" เขาตะคอก พยุงตัวขึ้นมาโดยใช้โต๊ะเป็นที่เท้าแขน ภาพลวงตาในห้องหายไปแล้ว

        "เราต้องการจิ๊กซอว์ตัวสุดท้าย... ชิ้นส่วนที่จะปะติดปะต่อภาพร่างที่พระเจ้าสร้างขึ้นให้เป็นปึกแผ่น ตัวตนของวิวัฒนาการที่มีพลังอำนาจเหนือยิ่งกว่าเหล่าไซคิกเกอร์ทั้งปวง" มันโจเมะกดกริ่งที่อยู่บนกำแพงเพื่อเรียกให้เจ้าหน้าที่เข้ามาในห้อง "หนึ่งเดียวที่สามารถพลิกผันสิ่งที่อยู่เหนือสามัญสำนึกให้กลายเป็นความจริง เด็กที่มีพลังแฝงของพระผู้เป็นเจ้า เราเรียกเขาว่า... Child of Eden" เจ้าหน้าที่หกคนในชุดป้องกันเข้ามาพร้อมกับเข็มฉีดยา มันโจเมะสั่งให้คาดผ้าปิดตาแล้วให้ยาระงับประสาท ก่อนจะออกไปจากห้องพร้อมกับเรียกประชุมเจ้าหน้าที่ของกองสืบสวนทั้งหมดทันที...

---

[Hanabira]

[Hanabira]

...

Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION

Symphonic I - OVERTURN

To be Continue on the Next Chapter

---

[Hanabira]

Writer's Commentary

        สวัสดีค่ะ, ก็จบกันไปสำหรับตอนแรกของนิยายดัดแปลงซีรีส์ Yu-Gi-Oh! FINAL EVOLUTION นะึคะ >_< จริงๆเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องเก่าซึ่งแต่งเอาไว้ตั้งแต่สมัย 2-3 ปีก่อนนู้น โครงเรื่องจึงยังเป็นแบบโบราณ การ์ดที่พบจะค่อนข้างเก่าพอสมควรค่ะ ที่นำมาเผยแพร่ในบอร์ด PK-Basic ก็เพราะได้รับคำแนะนำสถานที่จากคนรู้จักคนหนึ่งจึงได้มาปรากฏ ณ บอร์ดแห่งนี้... ยังไงก็ขอฝากตัวและผลงานด้วยนะคะ ทุกท่านมีสิทธิ์ติชมได้ตามอัธยาศัย เพราะยังไงคนแต่งก็มีแนวเรื่องเป็นของตัวเอง ไม่ตามกระแสคอมเมนท์แฟนๆอยู่แล้วค่ะ(อ้่าว @_,<)

        สำหรับเนื้อเรื่องของ FINAL EVOLUTION ในตอนที่ 1 หรือชื่อตอนว่า OVERTURN นั้น เคยถูกเผยแพร่ในฉบับเก่ากว่านี้มาแล้วถึง 2 ครั้งในบอร์ดอื่นด้วยกัน ซึ่งฉบับที่ทุกท่านกำลังอ่านอยู่นี้เป็นฉบับสมบูรณ์ที่ผ่านการแก้ไขและปรับปรุงเนื้อเรื่องมาอย่างยาวนาน(ฮา) ทางผู้แต่งเองก็ได้แต่หวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะมีอารมณ์คล้อยตามและสนุกไปกับการอ่านตอนแรกของนิยายดัดแปลงชุดนี้นะคะ ชื่อตอน OVERTURN นั้นสื่อถึงการพลิกกลับมาชนะอย่างท่วมท้น การกลับมาอยู่เหนือกว่าอย่างไำม่น่าเชื่อ ดังเช่นที่ชินอิจิสามารถโต้คืนใส่ทาเคชิได้อย่างเหนือความคาดหมาย

---

UNIQUE CARD Column

        กล่าวถึงยูนิคการ์ดสำหรับผู้ที่เพิ่งเคยอ่านหรือได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกอาจจะงงนิดนึง ยูนิคการ์ดก็คือ Fictional Card หรือการ์ดเมคเกอร์ที่แต่งขึ้นมาเองจากจินตนาการของผู้แต่งเสริมเข้ามาในนิยายดัดแปลงเรื่องนี้ ซึ่งจะไม่มีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงนั่นเองค่ะ โดยใน FINAL EVOLUTION จะทิ้งปริศนาเกี่ยวกับยูนิคการ์ดเอาำไว้มากมายซึ่งบทเฉลยเกี่ยวกับยูนิคการ์ดนั้นจะทยอยคลายปมให้ผู้อ่านได้ติดตามกันในภายหลัง

        สำหรับยูนิคการ์ดที่ปรากฏอยู่ในตอนแรกนั้นมีอยู่ทั้งหมดด้วยกัน 3 ใบ จะเป็นการ์ดอะไรบ้างนั้นเราลงไปดูกันเลยดีกว่าค่ะ

[กลาดิอัล แท็กฟอร์ซ]

กับดักปกติ

สามารถใช้งานได้เมื่อมีมอนสเตอร์ที่มีชื่อ [กลาดิอัลบีสท์] ถูกอัญเชิญแบบพิเศษจากในเด็คสำเร็จ. อัญเชิญแบบพิเศษมอนสเตอร์ 1 ตัวที่มีชื่อ [กลาดิอัลบีสท์] ที่มีเลเวลตั้งแต่ 5 ขึ้นไปจากในเด็คของเราโดยไม่สนใจเงื่อนไขในการอัญเชิญ. เอฟเฟ็คท์ของมอนสเตอร์ที่ถูกอัญเชิญแบบพิเศษโดยเอฟเฟ็คท์นี้จะถูกทำให้ไร้ผล.

---

UNIQUE CARD ALERT!!

TUSN-066 [THE UNHOLY SANCTUARY's INDEX]

...

        ยูนิคการ์ดใบแรกเป็นกับดักซัพพอร์ทการอัญเชิญกลาดิอัลบีสท์เลเวลสูง ตั้งใจออกแบบมาเพื่อใช้เรียกสปาร์ติคัสหรืออเล็กซานเดลโดยเฉพาะ ตอนแรกคิดเอาไว้ว่าจะวาดออกมาเป็นแอคชั่นของสปาร์ฺติคัสกำลังจะพุ่งทะยานหรือทำอะไรก็ว่าไป แต่สปาร์ติคัสจะมีอาร์ทเวิร์คอยู่ในยูนิคการ์ดอีกใบที่ใช้เล่นกับมันโดยเฉพาะ เลยแชร์อาร์ทเวิร์คของแท็กฟอร์ซไปให้ออคตาเวียสที่ไม่มีอยู่ในการ์ดซัพพอร์ทใบไหนเลยแทน

[มาเซนารี่คอล]

เวทมนตร์ปกติ

ส่งการ์ดเวทมนตร์สวมใส่ 1 ใบที่มีชื่อ [ศาสตราวุธ] จากบนมือลงสุสาน, สามารถใช้งานได้ในกรณีที่มี [กลาดิอัลบีสท์ สปาร์ติคัส] หงายหน้าอยู่บนฟิลด์ของเราเท่านั้น. นำการ์ดเวทมนตร์สวมใส่ 3 ใบที่มีชื่อ [ศาสตราวุธ] จากในเด็คขึ้นมือ.

---

UNIQUE CARD ALERT!!

TUSN-060 [THE UNHOLY SANCTUARY's INDEX]

...

        การ์ดเสิร์ชจำนวนมากที่อาจจะดูเหมือนโกงแต่ไม่โกง? เพราะดันต้องมาเล่นกับสปาร์ฺติคัสที่ไม่มีคนใช้ สำหรับในนิยายชุดนี้จะเน้นทำการ์ดซัพพอร์ทให้มอนสเตอร์ตัวเก่าๆที่ไม่ค่อยมีคนเล่นเสียเยอะ โดยเฉพาะการ์ดใบนี้ที่ทางผู้แต่งก็ไม่รู้ว่าทาเคชิจะได้หยิบสปาร์ติคัสออกมาเล่นอีกเมื่อไหร่

[ศาสตราวุธของกลาดิอัลบีสท์ ทวินแลนซ์]

เวทมนตร์สวมใส่

สวมให้ได้กับมอนสเตอร์ที่มีชื่อ [กลาดิอัลบีสท์] เท่านั้น. สามารถใช้งานได้ในระหว่างช่วงแบทเทิลเฟสที่มอนสเตอร์ที่สวมได้โจมตีไปแล้ว. โดยส่งการ์ดใบนี้กับการ์ดเวทมนตร์สวมใส่ 1 ใบที่มีชื่อ [ศาสตราวุธ] ที่หงายหน้าอยู่บนฟิลด์ของเราลงสุสาน, ในเทิร์นนี้มอนสเตอร์ที่สวมจะสามารถโจมตีได้อีก 1 ครั้ง. ต่อจากนั้น, ในกรณีที่การโจมตีนั้นเป็นการโจมตีใส่มอนสเตอร์, พลังโจมตีของมอนสเตอร์ที่กำลังโจมตีจะเพิ่มขึ้นตามครึ่งหนึ่งจากพลังป้องกันของมอนสเตอร์ที่เป็นเป้าโจมตีในช่วงคำนวณดาเมจ. เมื่อการ์ดใบนี้ถูกส่งลงสุสานจากการที่มอนสเตอร์ที่สวมถูกนำกลัีบเข้าเด็คจากบนฟิลด์ของเรา, นำการ์ดใบนี้กลับขึ้นมือ.

---

UNIQUE CARD ALERT!!

TUSN-061 [THE UNHOLY SANCTUARY's INDEX]

...

        สำหรับทวินแลนซ์ตอนแรกออกแบบให้เป็นหอกคู่ แต่พอนึกภาพเกโอดิอัซแบกหามอาวุธเยอะๆแล้วมันดูติงต๊องชอบกลก็เลยตัดทอนให้เป็นหอกสองปลายแทน ส่วนเรื่องเอฟเฟ็คท์ของการ์ดใบนี้เป็นแบบใช้แล้วทิ้ง คือออกแบบมาเพื่อให้เกโอดิอัซได้ปาซ้ำได้ก็แค่นั้น ไม่ได้วางแผนจะใช้ต่อในอนาคต(มั้งนะ)

---

        ก็จบกันไปสำหรับคอมเมนทารี่ในตอนแรกนี้นะคะ ลองอ่านดูแล้วรู้สึกยังไงก็ขอคอมเมนท์กันหน่อยก็แล้วกันค่ะ จะเป็นการติชมหรือแนะนำยังไงก็ได้ แค่ได้รับคอมเมนท์แม้จะเพียงสั้นๆแต่ก็ทำให้ผู้แต่งรู้สึกปลื่มปิติที่ผลงานของตัวเองมีผู้ให้ความสนใจ ยังไงก็ขอฝากตัวอีกครั้งนะึคะ แล้วเอาไว้พบกันใหม่้ฉบับหน้าค่ะ บับบายยย~ Q(>__,@Q )

DeaTX_SCvTHE

Writer of the FINAL EVOLUTION

---

[Hanabira]

Reserve for the 1st CHAPTER.

        Now Loading, please wait.

[บุ๊ค'กะแมว]

ชอบอ้ะ ฉากดูเอลสนุกดีนะ 

รอติดตามอ่านอยุ่จ้าาาาาา