เทรนด์นิยม + ปมตัวละคร [คนเขียนฟิคชั่นควรอ่าน !!]

[+ Pangtor Girl +]

ปอลอลิง. ทั้งหมดที่พูดนี่คือเจ้าของบทความพูดนะคะ หนูไม่เกี่ยววว T^T

พอดีไปนั่งอ่านตัวละครที่คนเขาส่งเข้ามาเพื่อเตรียมลงแข่งกิจกรรมที่บอร์ด

อ่านไปก็นั่งฮาไป ตั้งข้อสังเกตไป ว่าเทรนด์ไหนกำลังมาแรง

การสร้างตัวละครก็แล้วแต่จินตนาการของผู้วาดใช่มั้ยครับ

ว่าจะสูงเท่าไร ผิวสีอะไร  อาชีพอะไร

แต่ที่มันฮา มันไม่ใช่พวกนี้ครับ มีอะไรบ้างไปดู

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

1.นามกรนอนอ่านกว่าจะจบ กว่าจะครบเปลืองช่องไฟไปหลายแสน

การตั้งชื่อตัวละครจะมาตั้งดาษ ๆ บ้าน ๆ กเฬวรากไม่ได้ครับ

ชื่อต้องยาว ๆ อ่านยาก ๆ ไม่ใช่ภาษาไทย ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ

ไม่ใช่ภาษาคน....

ต้องมีการโชว์วจนะทางภาษาที่ลึกล้ำ เล่นคำผสมโค้กโซดาอะไรกันไป

ให้มันยาวที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่สุดท้ายคนก็จะเรียกแต่ชื่อเล่นมัน

ซึ่งมึงใช้ชื่อเล่นนั่นไปแต่แรกเลยมั้ย?

แล้วชื่อยาวยังไม่พอนะ ต้องมีรุ่นด้วย มีเชื้อเจ้า ๆ หน่อย

เพื่อให้รู้ว่าคนแบบกูไม่ได้มีคนเดียวในโลก มีมาแล้วสามสิบกว่ารุ่น

น้อยกว่าจตุคามแต่งามไส้ไม่แพ้กัน

เช่นฟิเอเลตต้า เดอลัวร์ ลองแปงซิโน่

นิมอัมเบลล่า ลอตเต้ที่ 16

ชื่อเล่น ฟิล...

แต่บางทีมุขชื่อยาวนี่ก็เป็นอะไรฮา ๆ ที่น่าเอามาเล่นนะครับ ถ้าไม่เฝือจนเกินไป

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

2. อายุเป็นร้อยพันปั่นคะแนน  ทั่วดินแดนฉันแก่สุดเหนือใคร ๆ

ผมก็เคยคิดคาแรคเตอร์ที่มันอายุ 500 600 ละนะ

กะว่าพวกเด็ก 17-18 มันเกลื่อนตลาดแล้ว

เอาตาแก่แอ๊บเด็กไปสักคนคงจะโดดฉีกแนวกับเขาบ้าง

ก็แถ ๆ ไปว่ามันหลับข้ามเวลามาเลยอายุมากแต่หน้าเด็ก

ที่ไหนได้ ชุมชนคนอายุมากทะลักออกมาจากบางแคยังกะเขื่อนแตก

ไม่รู้ได้แรงบันดาลใจมาจากไหนกัน แต่มันออกมาแล้ว

อายุเป็นพัน ๆ ปี บางคนก็บอกเกินหมื่น

บางคนก็มีแอบแฝง เช่น อายุ 7 ขวบ

"แต่จริง ๆ..." สังเกตคำในเครื่องหมายคำพูด "แต่จริง ๆ อายุ 1200 ปีแล้ว"

มีอำพรางแอ๊บเด็กด้วย แล้วทำไมคุณต้องมาหลอกดาวล่ะเนี่ย

ก็จะมีการอธิบายว่า กลับมาเกิดใหม่ในร่างนี้มั่งล่ะ

เพิ่งถูกสร้างโดยใช้วิญญาณของคนอายุ1200

โดยลบความทรงจำมั่งล่ะ เป็นเทพมั่งล่ะ

คือพยายามให้มันเกิดมิติ ให้มันมีมากกว่าตัวเลข

เ็ป็นความแอบสร้างสรรค์อย่างหนึ่ง

แต่คุณคะ ตามจริงแล้ว อายุนั้น เขามีให้ระบุ

เพื่อจะได้ทราบว่ามันแก่แค่ไหน จะได้วาดริ้วรอยตามความแก่หนุ่มได้ถูก

จะได้รู้ว่าคนอายุเท่านี้ ๆ ควรมีสรีระยังไง

อันนี้อายุเป็นร้อย ๆ ยังแรดเป็นสาว ๆ โถไอ่เฒ่า หน้าเด้งเช้งวับเชียวมึง

แล้วต้องคอยมากำกับทีหลังว่า ภายนอกเหมือนคนอายุ 22

ก็เลยเกิดวัฒนธรรมอีกแบบ คือการแอ๊บเด็กเหมือนข้างต้้นนั่นล่ะ

ไม่รู้จะแย่งกันแก่ไปทำไมวะ บางตัวละครมีแต่ตัวเลข

วุฒิภาวะไม่มี แต่อายุเยอะเชียว เอาไว้ให้เค้าด่าเล่น

โรลเพลย์ไม่สมอายุ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3. เผ่าพันธ์พี่แกนั้นหลายหลาก มันเลือกยากขอเหมาหมดจะได้ไหม

เคยแซวไปในเอนทรี่รั่ว ๆ ซึน ๆ ว่า

ตัวละครเด็กสมัยนี้มีหลายเชื้อชาติในซองเดียว

ชงน้ำร้อนแล้วได้คุณค่าทางอาหารครบ

มีธัญญาพืชและเม็ดบีชสครับเหง้าเหงือกแถมด้วย

คือโดยปกติ คนก็คงต้องเลือกซักอันล่ะว่า มันเผ่าอะไรกันแน่

ก็ชัดเจนง่าย ๆ ไปเลย แต่เด็กสมัยนี้เค้าล้ำครับ ไม่ยอมหยุดแค่นั้น

เผ่าพันธ์คาแรคเตอร์ของชั้นมันต้องมีมิติ

แอ๊บสแตร็ก มีความเป็นมาอันชวนติดตามและเป็นตัวของตัวเอง

เช่น เผ่า : เอลฟ์ 10% มนุษย์ 50% เทพ 30% ปิศาจ 60%

คำนวนไปคำนวนมาได้ 140%

...มึงแบ่งกันยังไงวะนั่น ...เกิน 100 ซะงั้น

หรือ ถ้าไม่แบ่งเปอร์เซ็นต์ ก็บอกว่าเป็นลูกครึ่่ง

เช่น ครึ่งมนุษย์ ครึ่งเอลฟ์

ครึ่งเทพ ครึ่งมาร

ครึ่งบก ครึ่งน้ำ

ครึ่งควบลูก

ผักครึ่งนึงอย่างอื่นครึ่งนึง

ครึ่งหลังการแข่งขัน สเปอร์นำไปสิบศูนย์ สัสเด๊ยยยย

แล้วก็จะอธิบายกำกับด้วยว่า เดิมทีเป็นมนุษย์ แต่ได้ช่วยเหลือเอลฟ์ไว้ได้

เลยได้พลังของเผ่าเอลฟ์มา แต่มารู้ความจริงเอาทีหลังว่าป้าเป็นเทพ

น้องเมียพ่อเป็นมาร เลยได้พลังของสี่เผ่าพันธุ์มา ....

คุณครับ ....เลือกสักอันก็ดีนะครับ

เอาเผ่าพันธ์ล่าสุดก็ได้

บัตรประชาชนยังมีแค่เชื้อชาติกับสัญชาติเลย

อันนี้ จะไปกรอกยังไงไหววะเนี่ย

แยกประเภททำสถิติก็ยาก แม่งมีชื่ออยู่ในทุกรายการเลย

ทั้งคนทั้งเอลฟ์ ทั้งเทพทั้งมาร

กูจะบ้า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

4. คลุมเคลือชวนสับสนหญิงหรือชาย เค้าหมกไว้แอบแทร็ปแต๊บซ่อนกล

ผู้เขียนที่สร้างตัวละครออกมาแล้วยากจะแยกแยะได้ว่าเพศชายหรือหญิงกันแน่

เป็นที่นิยมในการสร้างตัวละครครับ หน้าตาจะอยู่ในโทนกลาง ๆ

แค่เปลี่ยนพรอพคอสตูม

ก็เป็นเพศอื่นได้อิสระ ทำให้เกิดคำถาม

หรือสร้างความประหลาดใจเสมอเมื่อเฉลยออกมา

ว่า ห๊ะ นี่ผู้ชายเรอะ!!!

บางคนก็ครอสเดรส แทรปกันสนั่นป่าโปร่ง

เล่นเอากรีดร้องไปสามบ้านแปดบ้าน

มานั่งคิดดูตอนนี้ก็ฮาดีครับ

ตอนที่ตัวละครสาวน้อยโลลิต้าถูกเรียกว่าลูกชายโดยคนเขียน....

แต่บางทีก็เป็นที่นิยมกรี๊ดสนั่นอ่าว กับหนุ่มหน้าสวยที่โดนจับคู่คนนั้นคนนี้

เป็นวัตถุดิบท็อปคลาสของสาววายไปซะฉิบ แหม่

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

5. นิสัยย้อนแย้งแบ่งซ้ายขวา อยากบอกว่าอารมณ์ไหนให้สับสน

เช้ารื่นเริงตกค่ำเปลี่ยนเป็นอีกคน เดี๋ยวอ่อนโยนเดี๋ยวโหดสัส มึงเอาไง

การระบุนิสัยก็ไม่แน่นอนครับ

นิสัยเป็นคนร่าเริง แต่บางครั้งก็เก็บกด

เป็นคนโมโหง่าย แต่บางทีก็ใจเย็น

เป็นคนเศร้า ๆ แต่บางวันก็ชอบหัวเราะ

เป็นคนดุ แต่บางครั้งใจดี

เป็นคนใต้ แต่บางทีก็อยู่เหนือ

และอื่น ๆ ที่มันขัดแย้งกันเอง ไม่ไปในระนาบเดียวกัน โดยมีคำว่าบางครั้งบางวันบางทีมาคั่น

ซึ่งก็ไม่รู้มันจะแสดงนิสัยในบางครั้งนั้นออกมาได้ตรงตามสถานการณ์ที่ต้องการหรือเปล่า

เกิดเป็นคนเศร้าบางครั้งก็ชอบหัวเราะคิดดูว่าถ้าไปงานศพแล้วอยากหัวเราะขึ้นมา จะทำไงวะนั่น

ควบคุมไม่ได้

เป็นคนกล้าหาญ แต่บางทีก็เป็นคนขี้อาย

เกิดสู้กับปิศาจอยู่ แล้วอายขึ้นมา กำลังจะฟันปิศาจ แล้วว้าย อาย ปิดหน้าเขิน

โดนปิศาจแดรกหายไปครึ่งตัว...

ไม่ก็พวกนิสัยรักสันโดษ ไม่ชอบยุ่งกับชาวบ้าน

พอเอาเข้าจริง มารั่วกับเขาเป็นปี่เป็นขลุ่ยก็มี...

การระบุนิสัย เป็นปัจจัยหลักของการคงคาแรคเตอร์นะครับ นิสัยเป็นส่วนหนึ่งของคำว่าคาแรคเตอร์

ดังนั้น ควรจะระบุให้ชัดเจน เพื่อการนำไปใช้ จะได้ไม่หลุดจากเดิมนัก

ไม่ก็ระบุกว้าง ๆ ไปเลย

อย่าสับสนในตัวเอง เป็นวัยรุ่นที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่

แต่ผมว่าส่วนใหญ่ ใส่นิสัยตัวเองลงไปในคาแรคเตอร์ซะมากเลยนะครับ เอาสักอย่างสิ...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

6.ท่ามาก ปวดหัวรั่วประสาท                กลัวจะขาดจะเกินกันไปไหน

ทั้งเรียกเทพเรียกมารบังคับไฟ        มีความไวเป็นเลิศเก่งเวทมนตร์

ทั้งเคยเป็นนักฆ่าล่าสังหาร            อีกเชียวชาญการใช้พิษและล่องหน

วิชาดาบอาวุธลับบังคับคน            ทั้งแปลงตนเป็นสัตว์อัศจรรย์

อีกเหาะเหินเดินอากาศวาดปีกหาง  ทั้งเดินทางข้ามมิติอันพลิกผัน

มีพลังจากอาทิตย์และพระจันทร์      มีกายอันอมตะฆ่าไม่ตาย

มึงไม่ต้องสู้หรอก กูเอามีดแทงคอหอยกูตายเอง

จะเก่งไปไหน มึงจะเก่งไปไหนครับ หนุมานยังไม่เทพปานนั้น

ข้อนี้เห็นกันเยอะมาก เรื่องสกิลไม่เกรงใจใครเนี่ย เห็นมานักต่อนักแล้ว

เลือกไม่ถูก หลายใจมาก อยากได้ไปหมด

คิดสกิลหรือมาช็อปปิ้งกะแม่วะเนี่ย

แม่ออกเงินให้เลยอยากได้ไปหมด

คิดถึงหัวอกคนที่เค้าจะสู้ ตัวละครเทพโคตรแบบนี้ ไปเขียนกำแพงเล่นคนเดียวมั้ย

เกิดสู้ ๆ ไปมันแปลงร่างเป็นมังกรขบหัวแล้ววาร์ปไปเผานอกโลกทำไงวะเนี่ย

จะเอาไปอะไรไปสู้ ดาบฟันไม่เข้า ปืนยิงไม่ตาย เวทมนต์ใช้ไม่ได้ เจอบอสแบบนี้ในเกม กูเลิกเ่ล่นอย่างเดียว

นอกจากจะมีดาบในตำนานฟันหัวทีเดียวตายนั่นแหละ เหมาะกับตัวละครเวอร์ ๆ แบบนี้แล้ว

แล้วเทรนด์ที่มาแรงตอนนี้เลยนะครับ เป็นเทรนด์ที่ขัดทฤษฏีเกมออนไลน์ทุกชนิด

เล่นเกมเนี่ย จะสร้างตัวละคร เขาจะมีกฏความสมดุลย์ใช่หรือไม่

เช่น ถ้าคนโจมตีหนัก ๆ พวกนี้จะแรงควาย โง่นิดหน่อย intต่ำ ใช้เวทไม่ได้

หรือพวกพลังป้องกันสูงอึดถึกควาย ก็จะช้า ใช่มะ ส่วนพวกสายความไว ก็จะบอบบางโจมตีเบา

ไอ้เทรนดฺ์ที่ว่านี่มาครบหมดเลย เก่งดาบ ใช้เวทมนตร์ได้ความไวสูง แถมอึดอีกต่างหาก....ครบหมด

แล้วจุดอ่อนคืออะไรรู้มั้ยครับ

จุดอ่อน : กลัวแมลงสาบ

....

.......

........

............

ทำเป็นการ์ตูนผู้หญิงเล่มละ 40 ไปได้

สาวมั่นเก่งการกีฬาเลิศวิชาคณิตศาสตร์ติดทุนจังหวัด ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน แต่กลัวแมงสาบ

น่ารักกิ๊วก๊าวมาก ๆ

ถ้าจะเอาชนะ ก็ต้องหิ้วเอาหนวดแมงสาบมาหลอกใช่มั้ย

.....นี่แน่ ๆ ยอมแพ้ซะวะฮ่า ๆ ๆ ๆ

นึกสภาพตอนไปปราบปีศาจ ปีศาจสู้ไม่ได้รำพึงกับตัวเอง

"นังผู้กล้าคนนี้มันเก่งมาก เห็นทีต้องใช้ไอ้นั่นซะแล้ว"

แล้วจกแมงสาบออกมา วิ่งไล่นางเอกที่หนีแบบช้างแตกโขลงชนโน่นนี่กระจายน้ำลายเล็ดน้ำตาฟุ้ง

วิ่งวนไปมาเป็นบ้านผีปอบ กลายเป็นการ์ตูนตลกตอนเดียวจบไป

เทรนด์ต่อมา คือแปลงร่าง แปลงแล้วจะเป็นอีกคน เป็นอีกร่าง จะเก่งขึ้นกว่าเดิม บ้ากว่าเดิม กระหายเลือดกว่าเดิม เหมือนปล่อยบุคลิกที่เก็บกดออกมา เทรนดด์นี้ก็แรงพอกัน

แล้วอีกเทรนด์ที่มาแรงตอนนี้นะครับ คิดสกิลมาเยอะ ๆ คิดมาล้านเก้าหกแสนท่า

แล้วมาระบุทีหลังว่า "ไม่ค่อยได้ใช้" "จะไม่ใช้ในการแข่งนี้" หรือไม่ก็ "มักไม่ค่อยใช้ เพราะทำให้เหนื่อย"

เออ ถ้างั้นก็ไม่ต้องระบุมาให้มันรกหรอกครับ คิดมาไว้ข่มชาวบ้านว่ากูเก่งหรือไงกัน

หรือเอาไวโชว์สวย ๆ กินไม่ได้แต่เท่ สกิลหรือโรลออน

อีกเทรนด์ที่มาแรงไม่แพ้กัน สกิลเรียกลูกน้อง

คือมีลูกน้องเยอะมาก มีเป็นตุ๊กตา  มหัศจรรย์พลังน้ำพลังหญ้า ห้าสีห้าแบบ

ความสามารถแตกต่างกันไป

ยังไม่พอ มีวิญญาณติดตามอีกสองตัว นอกจากนั้นยังมีดาบพูดได้ที่มีเทพสิงอยู่

ไม่พอ ยังมีผู้ติดตามอีกคน ....วงเล็บมุมจอว่าท่านแม่ส่งมา

.......แกขนกันมาจัดปาร์ตี้พี้ยาหม่องหรือไง..

มากันเยอะแยะ....

ผมเลยคิดตัวละครมาประชดตัวนึง มีสกิลเรียกปีศาจได้เก้าตัว ใช้คำสาปได้สิบแบบ

เอาให้แม่งตายไปข้างเลย

ถึงกระนั้นก็ยังแรงสู้พวกมันไม่ได้อยู่ดี ผมมีแค่ปิศาจ มันมีอาวุธอีกร้อยกว่าแบบ....ยอม กูยอมแล้ว

บ้าอาวุธที่ว่าคือเทรนด์สุดท้าย

ไอ้พวกบ้าอาวุธครับ บ้านพ่ิองเป็นคลังแสง ขนอาวุธมาทั้งตำบล มีดาบโน่นดาบนี่ดาบนั่น พันกว่าเล่ม แบกมาทั้งบ้าน จะเอามาเปิดท้ายขายมือสองหรืออะไรก็ยังไม่รู้ มีชื่อมีความสามารถอีกร้อยแปดพันเก้า

คิดถึงหัวอกคนวาดมั่งก็ดีนะครับ หรือถ้าไม่คิดถึงหัวอกคนวาด ก็คิดถึงหัวอกตัวเองนั่นแหละ

ถามที เป็นคุณ คุณวาดหมดเหรอ

บางคนคะนองปากสักแต่เขียนมา ไม่ได้คำนึงถึงการเอาไปใช้เลย

พอสต๊าฟควบคุม บอกให้วาดรายละเอียดอาวุธทั้งหมดให้ดู มันก็วาดไม่ได้กัน

คนคิดยังทำไม่สำเร็จ ใครจะมาตามพวกแกได้

การคิดสกิลนะครับ

มีสกิลอย่างเดียวก็เอาไปพลิกแพลงครอบคลุมได้เยอะแล้ว เช่น การใช้ไฟ ควบคุมไฟได้

มันเล่นแร่แปรธาตุได้เป็นร้อยเป็นพันตามสถานการณ์ ดูจะฉลาดกว่าไอ้พวกตลกอุปกรณ์ด้วย

น้อยชิ้นแต่เน้นคุณภาพ ดีกว่าขนมาทั้งบ้างแล้วเลือกมาใช้ไม่ถูกเหมือนโดเรม่อนโดนสิงโตไล่แดรก

ถ้ากำหนดให้มีสกิลเดี่ยว ๆ เจ๋ง ๆ พลิกแพลงกระบวนท่าได้

ผมว่าแค่นี้มันก็เพียงพอต่อการต่อสู้แล้วครับ ใช้อย่างเดียว เอาให้เต็มที่

ไม่งั้นสกิลที่คิดมา เยอะแยะมากมาย แต่ใช้ไม่หมด .....น้องคิดมาถมที่ดินกันน้ำท่วมเหรอครับ

คำนึงถึงความสมดุลย์และการเอาไปใช้หน่อยก็ดีนะจ๊ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

7.ประวัติลึกลับสุดซับซ้อน          มันยอกย้อนเกินกว่าค้นหาได้

เลยจำกัดความสั้น ๆ แบบนั้นไป  "เป็นปริศนา" เออเล่นง่าย สบายจัง

การระบุประวัติ หรือแบล็คกราวด์ ทำให้เรารู้เบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคร เพื่อโยงไปสู่การกระทำในอนาคต

การบอกเบื้องหลังของตัวละครสามารถกำหนดทิศทางของตัวละครได้

แต่เทรนด์ตอนนี้ คือ "เป็นปริศนา"

ทุกอย่างก็เลยเต็มไปด้วยปริศนา ปรากฏตัวแบบเมา ๆ เล่าแบบงง ๆ กูมาทำไมที่นี่ ที่นี่ที่ไหน กูเป็นครายยย

จำเลขที่บ้านไม่ได้กันเลยทีเดียว

คือถ้าจะบอกว่าสูญเสียความจำก็ยังพอยอมรับได้

หรือถ้าจะเป็นปริศนา ก็ต้องเป็นตัวละครลับที่ยังเปิดเผยไม่ได้ในตอนนั้น

ไม่งั้นมันดูจะขี้เกียจเกินไปนะครับ

หรือหมดพลังสมองไปกับการคิดนิสัยและสกิลหมดแล้ว...?

แหงล่ะ เยอะซะขนาดโน้น

แล้วทีนี้มาคิดขำ ๆ นะฮะว่า หากเมื่อรวมทั้งเจ็ดประการในตัวเดียว

ความพินาศสันตะโรอะไรจะปรากฏ

บ้าง

ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป ขอเชิญท่านพบกับ ตัวละคร เมพขริงจิงกาเบล ในตำนานนนนน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อรวมทั้งเจ็ดประการไว้เป็นหนึ่ง คงน่าทึ่งตะลึงตับระดับขมัง

โคตรพ่อเทพจักรวาลบันดาลพลัง เชิญไปนั่งเขียนทรายเล่นกันเอาเอง ...เอย

ตัวอย่างการรวมฮิตเทรนด์นิยมเอาไว้ด้วยกัน

เราก็จะได้ตัวละครในตำนานโคตรพ่องอเมซิ่งสุดติ่งกระดิ่งโดเรม่อน

ดังต่อไปนี้

ชื่อ : มิกิฮะ อาราโนะ มิสึจิคันนาทารุโอะ ที่16 (คนชื่อยาว ๆ แบบแกมีถึง16รุ่น ทรมานคนเรียกมาเป็นทศวรรษเชียวเรอะ)

อายุ :18 (แต่จริง ๆ อายุ 800 ปีแล้ว เพราะเป็นมังกรผสมเอลฟ์และโสมเกาหลีตังกุยจับ)

เผ่า : เอลฟ์ 10% มนุษย์ 50% เทพ 30% ปิศาจ 60%  ธาตุเหล็ก 0.1% ไฟเบอร์ 0.5% แคลเซียม 0.7%

โปรตีน 0.10% ถั่งเช่า แป๊ะก๊วย ใบบัวบก อย่างละ 20% และสารอาหารอีกกว่า 10 ชนิด ไอ้บ้าเอ๊ยย 

(มึงเป็นM 150 ผสมเปปทีนรึไงวะ แล้วมังกรกะโสมเกาหลีอยู่ไหนน่ะ...)

เพศ : ชาย / บางครั้งก็เปลี่ยนเป็นหญิง ตามเวลาน้ำขึ้นน้ำลง

ความสามารถ -แปลงร่างได้

                    - ใช้เวทมนตร์ได้ทุกชนิด

                    - ใช้อาวุธได้ทุกชนิด

                    - มีคุณค่าทางอาหารทุกชนิด (สรัด)

                    - เรียกสัตว์ภูติได้12.5แบบ

(สาธยายเป็นรายตัว ชวด ฉลู ขาล เถาะ เมถุน พฤษภ เอาให้ครบจักรราษีเลยมั้ยฝรัด)

                    - เรียกใช้วิญญาณประจำตัวซ้ายและขวาได้ (สาธยายเป็นรายวิญญาณ)

อาวุธ : ดาบแห่งเทพและดาบแห่งมาร มีปิศาจและเทพสถิตย์อยู่ สามารถเรียกออกมาได้ด้วยการจุดธูปสามดอกบนหัวหมูและไก่ต้ม

เทพถึงจะออกมาจากศาลพระภูมิ เอ้ย ดาบเทพ

จุดเด่น :  มีความไวสูง ร่างกายถึกอดทน ต้านทานและใช้เวทมนตร์ได้  พลังป้องกันสูง พลังโจมตีรุนแรง

เป็นอมตะ ลมพัดแล้วคืนชีพ ตายแล้วกลายเป็นไข่ ถอดหัวใจฝากไว้ที่ฤาษี

จุดด้อย : กลัวเต่าทองแอนตาร์กติก (ต้องไปตามหามาขู่บังคับให้มันยอมแพ้)

นิสัย : รั่ว ๆ บางครั้งก็ซึน ๆ (ซึน=เย็นชา)  กล้าหาญ บางทีก็ขี้อาย ฉลาด บางทีก็โง่ ร่าเริง บางทีก็เศร้า

ศรีธัญญาบางทีก็สวนปรุง

งานอดิเรก : พบแพทย์  (สมควรล่ะ)

ประวัติ : เป็นความลับ ปัจจุบันอาศัยในโรงพยาบาลบ้า

....จบเห่เอวัง

ไม่ต้องแข่งกันล่ะ ไปเขียนกำแพงเล่นเองที่บ้านดีกว่ากู

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คือเรามาเล่นกิจกรรมแบบนี้นะครับ

พยายามอย่าสร้างภาระทางความคิดให้ผู้เล่นคนอื่น

ข้อนิยมอื่น ๆ ก็พอรับได้ พวกชื่อยาว เพศกลาง ๆ ก็ถือว่าเป็นสมัยนิยม

แต่ที่อยากโฟกัสคือไอ้ประเภทเก่งมากจนคนอื่นทำอะไรแทบไม่ได้

นอกจากตั้งศาลให้แล้วจุดธูปไหว้นี่ก็เกินไปนะ

จำไว้ว่า กิจกรรมร่วม เราไม่ได้สนุกอยู่คนเดียว

จะคิดจะค้นอะไรที่มันพิศดารล้านเก้าก็คำนึงถึงการนำไปใช้ร่วมกับคนอื่นบ้าง

มันเป็นความฟุ่มเฟือยทางแนวคิดครับ

จริง ๆ ไอ้สิ่งพวกนีเราสามารถแตกเป็นตัวละครได้อีกเยอะเลย

เก็บไว้ใช้งานอื่นบ้างก็ได้ อย่าเอามายัดรวมกันทีเดียวแบบนี้

สำหรับนักวาดรุ่นใหม่ ๆ บางทีการจำกัดความคิดของเราไว้บ้าง

มันก็เป็นสิ่งจำเป็นเหมือนกัน

มันเอาอีกแล้วครับ ไอ้เอ๋อมันเอาอีกแล้ว

คราวก่อนว่ากันเรื่องการกรอกประวัติไปที่ คราวนี้เรามาดูเรื่องความเป็นมาและกายภาพของตัวละครกันบ้าง

เพราะนอกจากความโดดเด่นทางเผ่าพันธ์ที่อุดมไปด้วยสิ่งมีชีวิตหลากสปีชีส์ที่มารวมตัวเป็นสัตว์หลายเซลฟ์แล้ว

ยังมีความโดดเด่นในด้านความดราม่ากีก้าไบรท์ในเรื่องความเป็นมาด้วย

ไม่ได้บอกว่ามันผิดนะครับ ผมอาจจะจิกกัดตามสันดานบ้าง แต่ต้องการเสนอความนิยมของมัน

มีรูปแบบไหนบ้าง ที่ใช้กันเกร่อเหมาโหลทั่วบ้านทั่วเมือง ไปดูกันครับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

1.  สงครามสองเผ่าเจ้าอยู่กลาง  เห็นแล้วขวางหูตาเนรเทศ

นิยมอันดับหนึ่งเห็นมานานแล้ว ก็พวกมีปมด้อยเพราะเกิดมาท่ามกลางความขัดแย้งของสองเผ่าพันธ์

แถมยังเป็นลูกครึ่งอีก พ่อเป็นเทพ แม่เป็นมาร สองเผ่านี้ไม่ลงรอยกัน

ตัวเองเป็นลูกครึ่ง สังคมเลยรังเกียจ ถูกรังแก ถูกเนรเทศ จุดมุ่งหมายคือกลับไปแก้แค้น

ไม่ก็ไปไกล่เกลี่ยให้สองเผ่าลงรอยกันให้ได้

พล็อตแบบนี้เราจะเจอกันประจำ เรียกว่าเป็นมาตรฐานโลกไปแล้ว

ให้คะแนนความเบื่อ เจ็ดดาว

ปล. มาอยู่เมืองไทยคงจะได้เป็นดารา เพราะเรานิยมลูกครึ่ง อร๊าย นักร้องชื่อดังดงบังกูสราด

ลูกครึ่งเทพมาร พ่อเป็นเทพสามตา แม่เป็นปิศาจยาเบื่อ เกิดเกาหลี เรียนป.สี่สวีเดน เรียนเต้นที่ญี่ปุ่น

ลดหุ่นที่เกาะปีนัง ตายแล้วฝังที่ลำลูกกา อะไรก็ว่ากันไป

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

2. เกิดมาน่าเศร้าเราไ้ร้เพศ  ก้าวข้ามเขตหญิงชายในเผ่าพัีนธ์

พล็อตที่มาแรงอีกแบบคือตัวละครเกิดมา ไม่ใช่สิงมีชีวิตปกติ ไม่อาจระบุได้ว่าชายหรือหญิง

ไม่ใช่แบบที่แปลงร่างได้นะ ไม่ใช่แบบที่เกิดมาเพศหนึ่งแต่บุคลิกภายนอกเป็นอีกเพศหนึ่งด้วย

คือกูไม่มีเพศอะใครจะทำไมวะ ไม่มีอะไรเลย โล่งเรียว ๆ เยี่ยวทางรูขุมขน อะไรแบบนั้น

พวกนี้ส่วนใหญ่จะเป็นเทพ เป็นสัตว์เซลพ์เดียว มนุษย์ทดลอง เป็นอินคิวบัส ยังไม่ถึงวัยเลือกเพศ

ไม่ก็เป็นสิ่งมีชีวิตไม่ระบุสัญชาติ

คือไม่รู้ว่ารสนิยมเด็กเดี๋ยวนี้เป็นยังไงนะครับ คือชอบวาดผู้หญิงหรือผู้ชายแล้วดูไม่ออก

จะเป็นชายก็ได้ เป็นหญิงก็ได้ หน้าตามันกลาง ๆ นั่งสองแถวก็นั่งแถวกลาง จังหวัดที่อยู่ก็อยู่ภาคกลาง

ออกเดินทางเพื่อเสาะหาดินแดนที่ไม่แบ่งแยกเพศ

ผมเข้าใจว่ามาจากระแสยาโอยส่วนหนึ่งนะ เพราะนายเอกหน้าตาน่ารักแบบผู้หญิงมีเยอะมาก

ออกแนวเคะ ๆ กันซะหมด เลยทำให้เกิดตัวละครไร้เพศออกมา

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3. คำสาปติดตัวมาแต่เกิด  เหง้ากำเนิดโดนแช่งแม่งแสบสันต์

ปมนี้เป็นอีกปมตัวละครที่นิยมครับ คือกูโดนสาปมา กำลังจะตายแล้ว

คำสาปแดรกเป็นมะเร็งเกร็งไปค่อนตัวแล้ว ไม่สามารถแก้ไขได้ รอวันตายอย่างเดียว

ก่อนตายขอทำความดีสักครั้ง อยากแข่งโอลิมปิกวิชาการ อะไรเทือกนี้

เหมือนกับเล่งฮู้ชงที่โดนลมปราณห้าสายกระจายในร่าง ต้องเดินทางหาทางแก้ไข

แต่ส่วนใหญ่จะไม่ได้มาเจอเอง จะเป็นมาตั้งแต่เกิด ประมาณบรรพบุรุษไปเหียบหัวแม่ตีนเทพสุนัขเข้า

ลูกหลานเลยต้องคำสาปมีหมาในปากกันทุกคน เป็นต้น

เอ๊ะเหมือนด่าตัวเอง

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

4. นั่งคุยกับอาวุธกันทั้งวัน  บางทีนั้นก็เฮี้ยนสดปรากฏตัว

พวกอาวุธมีชีวิตครับ ดาบที่มีเทพสถิตย์ ดาบวิเศษมีชีวิตจิตใจ หอกวิเศษปรากฏตัวออกมาเป็นคนได้ให้เลขให้หวย

หรือพวกที่มีวิญญาณสถิตย์แต่คนทั่วไปมองไม่เห็น ต้องเป็นผู็มีพลังวิญญาณถึงจะเห็นได้

บางทีก็ดาบเถียงกับคนใช้ ตบตีอีรุงตุงนัง

ผมว่าพล็อตนี้มาจากเรื่องเทพมรณะครับ ยมทูตสามารถพูดคุยกับดาบได้เพื่อเปล่งพลัง

แบบพระเอกที่เข้าไปเรียนฟันดาบกับดาบตัวเองในโลกมิติ

"โอ้วว จงอิ๊อ๊างสิ โนบุโกะ !!! "

"จงครวญคราง มิยาบิ!!!"

แอร๊ย เรท..

แล้วเวลาเดินทางก็คุยกับดาบให้คนทั่วไปมองแบบแหยง ๆ งง ๆ ว่าไอ้นี่คุยกับใคร

ใหม่ ๆ ก็แปลกดีครับ หลังมาซะเยอะเลย แล้วถ้าอาวุธพวกนี้มันเจอพวกเดียวกัน เวลาปะทะกันมันก็จะคุยกันครับ

เช่น หอกดาบปะทะกันเช้งงง

ดาบ : "อ้าวว ว่าไง หอกศักดิ์ โหสนิมบานเลย เจ้าของไม่อาบน้ำให้เรอะ"

หอก : "มึงก็เหมือนกันนะสันดาบมารู เจ้าของไม่ค่อยพาไปตัดขนล่ะสิ พู่ห้อยดาบยาวเชียว"

เจ้าของ : พวกมึงสองด้ามไปนั่งคุยกันใต้ต้นไม้มั้ย กูสองคนจะต่อยกันเอง แสรดด

อะไรแบบนี้..

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

5.เก็บกดแอบมีพลังแฝง เทรนด์นี้แรงซีเรียส อย่าเล่นหัว

พวกนี้มักจะเริ่มต้นด้วยการเป็นคนธรรมดาโลกขี้เกียจจำ ชีวิตนี้ไม่มีซากอ้อยส้นตึกอะไรให้ปวกดตับเลย

มีพ่อมีแม่ครบ แต่เมื่อผ่านไปกลาง ๆ เรื่อง ๆ พลังมันจะเริ่มตื่น

ไม่รู้ใครไปตั้งปลุกมันตอนไหน พอตื่นมาปั๊บ พลังจะเริ่มงอแงงัวเงียโวยวายร้องกินนม

ทำให้พระเอกควบคุมไม่ค่อยได้ ต้องฝึกในการใช้พลังแฝง

แล้วชอบระเบิดมาตอนคับขันพอดี ปีศาจกำลังจะโบ้หัวด้วยขวานอันเท่าบ้าน

พระเอกพลังตื่นได้จังหวะจะโคนหยุดขวานด้วยมือเปล่าแล้วบีบคมแตก

แล้วพอพลังตื่น ต้องหน้าโฉดขึ้น ผมลุกพรึ่บ ๆ มีสัญลักษณ์ที่ร่างกาย

แลวก็จะเฉลยว่าจริง ๆ แล้วเด็กคนนี้โดนผนึกพลังไว้ในตัว โดนสะกดไว้ เพราะพลังมีอำนาจทำลายล้างสูง

หากไม่ถึงเวลาแล้วระเบิดออกมาก่อน จะเป็นอันตราย เก็บไว้ตอนปีศาจจามหัวเท่านั้น

พล็อตนี้ผมว่ามาจากนารุโตะชัวร์ ที่เก็บจิ้งจอกเก้าหางไว้ในสะดือ พอขาดสติ ก็คลายสะกดออกมาฮึ่มแฮร่

แดรกตับกันวุ่นวาย พอคืนสติก็จะจำอะไรไม่ได้ เหมือนโดนล้างสมอง ละเมอไปเผาบ้านคนวอดไปหนึ่งตำบลครึ่ง

อะไรแบบนั้น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

6. แปลงร่างเป็นสัตว์ถนัดตัว  แมวไก่วัวมังกรหนอนแก้วปลา

แตกแขนงมาจากข้อบน แต่นี่เป็นพลังของสัตว์ โดยเฉพาะเผ่าเทพมังกรนี่ฮอตมาก

เห็นเยอะแล้ว เผ่ามังกรที่เก็บหัวซ่อนเขา แต่ยังมีสิ่งที่บ่งบอกความเป็นมังกร

แปลงร่างเป็นมังกรเหาะเหินเดินอากาศได้

เห็นแล้วอยากจะเอาดราก้อนบอลทีร่ได้จากการเขียนบล็อกไปขอพรให้เผ่านี้มันสูญพันธุ์ไปซะที

ทั้งนี้ต้องมีที่มาครับว่าทำไมได้พลังเห้ห่านและสารพันสัตว์พวกนี้มาได้

คือต้องเคยช่วยเหลือหรือเกี่ยวพันกับสัตว์ นั้น ๆ ก่อน โดนกัดมั่ง บรรพบุรุษเคยช่วยชีวิตไว้เลยมามอบพลังแทนคุณมั่ง

เป็นสายเลือกที่สืบทอดกันมามั่ง

บางคนมีแปลงเป็นสองร่างสามร่าง บรรพบุรุษโดนสัตว์กัดมากี่ตัววะเนี่ย

แล้วพวกนี้พล็อตก็จะประมาณ อยู่ร่วมกับคนไม่ค่อยได้ ต้องอยู่ในป่า มีพลังของสัตว์ป่า อยู่ในน้ำมีพลังมังกร

โลกบาดาลโลกประปาโพลาลิสต์อะไรทำนองโน้น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

7. ผิดพลาดมาจากการทดลอง    เขาจึงต้องหลบหนีลี้ภัยหนา

พล็อตอีกตัวออกแนวไซไฟหน่อย ๆ คือเป็นหุ่นยนต์ ไม่ก็ พวกชีวะทดลองที่ผิดพลาด

มีรหัสเป็นหมายเลขนั่นนี่ ต้องหนีออกมา ไม่ก็ระเบิดศูนย์ทดลองแล้วหนีออกมา

อันนี้ก็พบกันมากครับ แล้วพวกเค้าก็จะโดนสั่งเก็บ เพราะเป็นผลการทดลองที่ผิดพลาด

ต้องทำลายทิ้ง ไม่ก็พวกรอดจากการทำลายอะไรแบบนั้น

ปีนี้ที่บอร์ดมีพวก AI มาเยอะพอสมควรเลย อย่างว่า พิมพ์นิยมครับ

แต่กรูเบื่ออออออ้าาาา

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องสุดท้ายเรามาว่าเรื่องหน้าตา  นิยมมาสองสามปีกันแล้วเอย

ยุคนี้เป็นยุคอคาเดมี่ และเดอะสตาร์ครับ ตัวละครที่แต่ละคนวาด ๆ กันมาจะหน้าตาดี

หนุ่มหล่อสาวสวย ที่จะมาวาดคนแก่ พี่หนวด พี่กล้าม หรือพวกมนุษย์ประหลาดกันไม่ค่อยเป็นแล้ว

ให้ออกแบบสัตว์ประหลาดก็ทำกันไม่ค่อยได้ ถนัดแต่หนุ่มหล่อท็อปโมเดิ้ล โตขึ้นหนูจะเป้นโมเดลลิ่ง

หน้าตาจะมาเทรนด์นี้กันหมด ความหลากหลายทางกายภาพต่ำครับ หุ่นดี ผอมเพรียว หน้าตาดี

ตาเป็นสีโน้นผมเป็นสีนี้ แต่งตัวเท่ ออกแนวบอยแบนด์เกาหลี นักร้องเจป๊อบ นักดนตรีเจร็อก

จะมาแนว ๆ นี้หมด

ผมว่าคำว่าคาแรคเตอร์ มันควรจะมีความโดดเด่นมากกว่านี้ครับ ไม่ใช่แค่นิสัยและการแสดงออกทางคำพูดเท่านั้น

แต่ด้านสรีระร่างกายก็ควรจะโดดเด่นด้วย ยุคนี้เราจะไม่เห็นคาแรคเตอร์พี่กล้ามกอลลิล่า

ไอ้หนูเฒ่าทารกตัวครึ่งข้อเข่า ไม่เห็นอีสาวปีศาจปีกนกขาไก่

ความโดดเด่นมันหายไป ออกมาเป็นเทรนด์นิยมหมด คือหนุ่มหล่อสาวสวย หมวยโลลิ

และที่นิยมกันเหลือเกินคือพวกเทรนด์นิยมของการ์ตูนญี่ปุ่นครับ

1. ชุดเมด

2. หูแมว

3. โกธิค

จะออกมาทำนองนี้ซะมาก

คำว่าคาแรคเตอร์สำหรับผม มันคือบุคลิกจำเพาะบุคคลครับ ประกอบด้วย ลักษณะ นิสัย

เป็นความโดดเด่นทางสรีระกายภาพและอื่น ๆ ที่รวมออกมาเป็นตัวบุคคลนั้น ๆ หรือที่เราเรียกว่า ปัจเจก-เอกลักษณ์ครับ

ถ้าไม่สามารถขับเน้นให้คำว่าคาแรคเตอร์โดดเด่นออกมาได้ เราก็จะกลายเป็นหนึ่งในประชากรทั่วไปที่ดารดาษ

ไม่มีอะไีรน่าสนใจครับ การสร้างตัวละคร ต้องใส่คำว่าบุคลิกภาพส่วนบุคคลลงไปด้วย

มันถึงจะเป็นตัวละครที่มีคาแรคเตอร์ที่ชัดเจนครับ

ว่ากันไม่ได้นะครับ ผมไปว่าเค้าไม่ได้ เพราะเค้าอยากสร้างแบบนั้น เค้าก็ว่าผมไม่ได้ เพราะผมมีสิทธิ์ไม่ชอบ

สินค้าแบบไหนมันล้นตลาดความน่าสนใจมันก็ต่ำลงไปตามปริมาณนั่นแหละครับ

ถ้าจะคิดคาแรคเตอร์ให้เกิดความโดดเด่นน่าสนใจ เราต้องมีมากกว่าหลักการพื้นฐานที่ทำตามกันมาครับ

ผมแนะนำให้อ่านงานของคุณชาติ SS งานของเดอะดวง งานของPuck หรืองานของพี่Wesong

บุคคลเหล่านี้มีความโดดเด่นด้านการออกแบบคาแรคเตอร์ที่อยู่ในระดับดีมากครับ

ลองศึกษาเป็นแนวทาง เราจะหลีกความจำเจได้เยอะเลย

เดี๋ยวนี้พล๊อตก็แนวข้างต้นซะหมด ส่วนรูปร่างหน้าตาก็อย่างที่บอก ออกแนวอคาเดมี่พี่หล่อลากซะมาก

หนุ่มหล่อ สาวสวย หนุ่มสวย สาวหล่อ

ส่วนตัวผมพยายามสร้างไอ้ตัวเจ้าเล่กรุยกรายมาดขันที เด็กก็เอาไปวาดเป็นหนุ่มสวย

สร้างตัวหน้าโฉด ๆ หัวตั้ง ๆ ก็ยังหล่ออยู่ดี

คงเป็นเพราะพลังความนิยมครับ ทำให้ผมวาดให้มันหน้าตาดีตามไปด้วย

สิ่งที่เราเห็นเจนตาจะเป็นตัวเลือกแรก ๆ ที่จะนำมาใช้ในงานครับ

เราไม่ได้เห็นช่วงรุ่งเรื่องของสัตว์ประหลาดแล้ว และหมดยุคของคินนิคุแมนกล้าม ๆ แล้ว

ยุคนี้เป็นยุคยาโอยครับ มีแต่หนุ่มเมะกับหนุ่มเคะเกลื่อนไปหมด

ทำให้เกิดอิทธิพลการล้นตลาดของความหน้าตาดี

เราจะไม่ได้เห็นซุปเปอร์ฮีโร่หญิงน่องล่ำ ๆ และหมดยุคของตัวร้ายสาวผู้เหี้ยมโหดอย่างเจ้าแม่วังน้ำทิพย์ เจ้าหญิงวังค้างคาว

ยุคนี้เป็นยุคโลลิ หูแมว และชุดเมดครับ

อีกอิทธิพลหนึุ่งก็คือเกมออนไลน์ครับ เกมออนไลน์ต้นสมัยคือแร็คนาร็อก

ตัวละครไม่มีความโดดเด่นทางหน้าตาเลยครับ ทำให้เราจินตนาการได้ยาก และงานแฟนอาร์ทยุคต้น ๆ

ก็มีแต่คาแรคเตอร์ระดับวีระบุรุษทั้งนั้น หน้าตาดียกทีม เพิ่งจะมีหน้าบากสักคิ้วกันช่วงหลัง ๆ นี่เอง

แล้วเกมออนไลนยุคหลัง ๆ ก็ไม่ได้ฉีกกันเท่าไร มีแต่เครื่องหน้าของหนุ่มสาวให้เลือกสร้างกัน

ความโดดเด่นทางคาแรคเตอร์ก็เลยไม่มี ทุกคนตาคม จมูกโด่งหน้าเด้งเช้งวับขาวระยับกวนอิมกันหมด

ก็เป็นอีกปัจจัยให้เกิดการสร้างคาแรคเตอร์หน้าตาดี

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ก็ว่ากันคร่าว ๆ นะครับ ยกมาให้ดูกันเป็นข้อ ๆ เลยว่ามีอะไรบ้าง

อาจจะมีจิกกัดนิดหน่อย แต่ไม่ได้รุนแรงอะไร

ใครโดนไปกี่ข้อมั่งครับ ยกมือขึ้น

ก็แขวะแล้วเผ่นเป็นธรรมเนียมกันเช่นเคย

http://urza.exteen.com/20090203/entry

http://urza.exteen.com/20090207/entry

[Tym]

อ่าน ๆ ดูแล้ว อนิเม มังงะ หรือนิยายที่เจอ ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้แทบทั้งนั้นจริง ๆ น่ะแหละนะ -w-a

นิยายที่คิดจะแต่งก็ตรงกับบางข้อเหมือนกัน

สรุปสั้น ๆ คือ ไม่ต้องไปคิดอะไรที่มันยุ่งยากจนเกินไปสินะ

แต่อ่าน ๆ ไปมันก็เอามาปรับเป็นแนวทางในการสร้างคาแร็กเตอร์ของตัวเองได้เหมือนกันนะเออ

[SKYNET]

หลายอย่างนะ ตรงกับSSP

แต่ว่าพูดโดยรวมแล้ว มันก็แทบจะเป็นคอนเซ็ปของนิยายทั่วๆไปเลยแหละ

[♏☤ṧ⊥εґ ℉]

เห็นกันเกลือนกลานเลยครับตามที่ว่ามา ทั้งหนัง อะนิเมะ มังงะ นิยาย เรื่องสั้น

ถือเป็นเรื่องยากอยู่ที่จะแต่งได้โดยไม่อยู่ในนี้

แต่ก็อย่างว่าอาจเลียงการแต่งโดยใช้ในหัวข้อพวกนี้ได้ยากในบ้างครั้ง

[Mocoron]

แหม่....ตรงตัวเองไปหลายดอกทีเดียวเชียว=A="

ก็จริงอ่ะหล่ะเห็นทั้ง เมะ นิยาย เกม ตัวละครทำนองนี้นี่เพียบเบย บางที่เห็นบ่อยไปจนเอียนก็มี

แต่จะให้เลี่ยงนี่ก็ท่าจะยากเอาการแฮะ เพราะบางทีจะให้ตัวละครแบบธรรมดาๆ(จนจืดชืด)หรือแปลกๆ(ชนิดชาวบ้านไม่เหมือน)เพื่อไม่ให้ซ้ำกับข้อที่ยกมานี่ก็เกินไป

สมัยนี้คนที่ใช้จินตนาการมันมีเยอะ ไม่แปลกหรอกที่จะมีซ้ำซากจำเจในแบบเดิมๆ(เว้นแต่จะเป็นพวกหัวปิ้งไอเดียใหม่อ่านะ)

เราว่าเอาจากในนี้มาปรับๆใช้ก็ดีตัวละครเราจะได้ไม่ซ้ำซาก แต่อย่าปรับเลี่ยงจนกลายเป็นว่าตัวละครที่สร้างมาไม่ใช่ตัวละครที่มาจาก"จินตนาการดั้งเดิม"ของตัวเองละกันฮะ