ฟิคโปเกมอน *<~The Pokemon Future Destiny (Remake)~>*

[Hermit]

เนื่อเรื่องอ่านแล้วเหมือนดิจิมอนไงไม่รู้ซิ

มิน่าดึงคนมานี่เองไม่ให้โปเกมอนไปที่โลกมนุษย์

ไม่งั้นแตกตื่นกันหมด

[ChaosPhoenix]

มาอ่านแล้วนะครับ ชอบที่มีรูปประกอบนี่แหละ

[Porygon-Ω]

ดูๆ แล้วเหมือนจะดาษและซ้ำ ตรงที่เป็น "โดนดูดไปยังโลกอื่นโดยบังเอิญ" นี่แหละค่ะ 

แต่เนื้อหาต่อไปจะัเป็นอย่างไร จะติดตามต่อไปค่ะ (ฮา)

[Kimur@]

ตามมาอ่านอีกเช่นกันครับ ^^" รูปภาพวาดได้ดีมากเลยละครับ อิอิ

[4096]

บรรทัดลายตามากครับ @_@

ผมยังอ่านไม่จบตอนนะครับ แต่จะพยายาม - -

[shadow_of_ching]

มาตั้งแต่เมื่อไร = =

ไปรเวท  << ไม่มั่นใจว่าคำนี้ในพจนานุกรมไทยมีป่าวนะบลูวิน  แต่คำนี้จริงๆมาจากคำว่า private ครับ เท่าที่ทราบมา

[Loveless Nova]

เ้ปลี่ยนไปจากครั้งก่อนเยอะมากเลยนะครับเนี้ยท่านบลูวิน คราวนี้น้องสาวเซจูโร่หายตัวไปยังงั้นเหรอ(แต่ดูเหมือนตัวเอกขะแสดงอาการตกใจน้อยกว่าที่คิดแฮะ)

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นแล้ว จุดที่โผล่ตัวไปก็แตกต่างจากครั้งก่อนด้วย แถมไปเป็นแพ็คคู่อีก สวีทสุดๆไปเลยนะทั้งสองคน >W<

ทำไมเห็นรูปยูกะแล้วนึกถึงตัวละครดิจิม่อนหว่า

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ เหมือนกับตัวละครหญิงในภาคดิจิม่อนเทมเมอร์เลยละครับ(แถมวิธีไปยังโลกโปเกม่อนก็ให้ฟิลลิื่งของดิจิม่อนเต็มๆเลยด้วยครับ)

ปล.อ๊ากกกก!!! ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากร่วมแสดงอ่า!!!!! 

Me/ กรี๊ดร้องอย่างเจ็บปวดรวดร้าว

[BLYTHE]

ขอโทษที่เม้นท์ช้านะคะ(รอบ2)>x<!!!

ตอนนี้ก็บรรยายได้ละเอียดดีนะคะ รูปก็สวย อิอิ

จะเป็นกำลังใจให้นะคะ ชักอยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะสิ...

[snow]

มาอ่านเเล้วค่าๆ >_< อ่านๆไปรู้สึกว่าชีวิตของเซจิโระมันดราม่าเเฮะ - -;(เศร้าเเทน)

ส่วนเรื่องรูปเเนะนำให้ลงสีนะคะ =w=(ถ้าว่าง)

เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปนะคะ 

[bluewind]

เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเยอะเลย

รอบนี้จะให้ยูกะเป็นนางเอกเหรอ งิงิ

ทำไมเห็นรูปยูกะแล้วนึกถึงตัวละครดิจิม่อนหว่า

ปล.นึกถึงตอนช่วงขึ้นต้นตอนแรกของเมื่อก่อน แล้วนั่งอมยิ้ม

ก่อนรีเมค เริ่มด้วยมุขฮา

หลังรีเมค เริ่มด้วยดราม่า =_=

ยูกะ"น่าจะ"เป็นนางเอกนะ แต่ไม่แน่ บางคนที่สมัครมาอาจจะเป็นดาวรุ่งพุ่งมาเป็นนางเอกแทนก็ได้

ว้าว สมกับที่รอคอย มีรูปประกอบด้วย 

อ่า ในที่สุดก็เข้ามาในโลกโปเกม่อนกันแล้วสินะ~

เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปเน้อ

รูปประกอบอัพเลว เพราะยังวาดพระเอกไม่ได้ -*-

โอ้วว มีภาพประกอบด้วย เยี่ยมไปเลย!!

อ่านแล้ว ให้ฟีลลิ่งเหมือนดิจิม่อน เวอร์ชั่นโปเกมอนแฮะ สนุกไปอีกแบบ =w="

ให้ 99/100 ละกันครับ เพราะตรง sfx น่าจะทำเป็นตัวเอียงน้า~

เป็นกำลังใจให้ครับ ^^

บอร์ดเก่ามันเคยทำตัวเอียงแล้วอ่านลำบากแฮะ เลยไม่ได้ใช้ จะลองทำตามดูครับ

เนื่อเรื่องอ่านแล้วเหมือนดิจิมอนไงไม่รู้ซิ

มิน่าดึงคนมานี่เองไม่ให้โปเกมอนไปที่โลกมนุษย์

ไม่งั้นแตกตื่นกันหมด

ก็นะ หัวสมองอันน้อยนิดของผมคิดวิธีพามนุษย์ไปโลกโปเกมอนได้แค่เท่านี้แหละ

มาอ่านแล้วนะครับ ชอบที่มีรูปประกอบนี่แหละ

ขอบคุณครับพี่เอก~

ดูๆ แล้วเหมือนจะดาษและซ้ำ ตรงที่เป็น "โดนดูดไปยังโลกอื่นโดยบังเอิญ" นี่แหละค่ะ 

แต่เนื้อหาต่อไปจะัเป็นอย่างไร จะติดตามต่อไปค่ะ (ฮา)

จริงๆแล้วถ้าให้โปเกมอนมาชวนเองก็น่าจะได้แฮะ แต่ก็นั่นแหละ เพิ่งคิดได้วันนี้เอง

ตามมาอ่านอีกเช่นกันครับ ^^" รูปภาพวาดได้ดีมากเลยละครับ อิอิ

ขอบคุณนะครับ~

บรรทัดลายตามากครับ @_@

ผมยังอ่านไม่จบตอนนะครับ แต่จะพยายาม - -

ขอโทษครับที่มันลายตา -*-

มาตั้งแต่เมื่อไร = =

ไปรเวท  << ไม่มั่นใจว่าคำนี้ในพจนานุกรมไทยมีป่าวนะบลูวิน  แต่คำนี้จริงๆมาจากคำว่า private ครับ เท่าที่ทราบมา

อ่านะ ตอนใช้ก็รู้ความหมายมันอยู่แล้วแหละ แปลว่าชุดส่วนตัวน่ะ

เ้ปลี่ยนไปจากครั้งก่อนเยอะมากเลยนะครับเนี้ยท่านบลูวิน คราวนี้น้องสาวเซจูโร่หายตัวไปยังงั้นเหรอ(แต่ดูเหมือนตัวเอกขะแสดงอาการตกใจน้อยกว่าที่คิดแฮะ)

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นแล้ว จุดที่โผล่ตัวไปก็แตกต่างจากครั้งก่อนด้วย แถมไปเป็นแพ็คคู่อีก สวีทสุดๆไปเลยนะทั้งสองคน >W<

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ เหมือนกับตัวละครหญิงในภาคดิจิม่อนเทมเมอร์เลยละครับ(แถมวิธีไปยังโลกโปเกม่อนก็ให้ฟิลลิื่งของดิจิม่อนเต็มๆเลยด้วยครับ)

ปล.อ๊ากกกก!!! ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากร่วมแสดงอ่า!!!!! 

Me/ กรี๊ดร้องอย่างเจ็บปวดรวดร้าว

ตกใจมากเดี๋ยวคนข้างบ้านหันมามอง =_=

ไปเป็นแพ็คคู่อย่างนี้คงไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกม้างงงงงงงงงง จริงจริ๊งงงงงงงงงง

สงสัยลายเส้นผมมันคงจะไปคล้ายกับดิจิมอนโดยบังเอิญแฮะ

ถ้าอยากร่วมแสดง จะให้ลูคาริโอ้หรือโซโรอาร์คโผล่ไปซักตัวดีมั้ยนะ?

ขอโทษที่เม้นท์ช้านะคะ(รอบ2)>x<!!!

ตอนนี้ก็บรรยายได้ละเอียดดีนะคะ รูปก็สวย อิอิ

จะเป็นกำลังใจให้นะคะ ชักอยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะสิ...

ขอบคุณนะครับตี้~

มาอ่านเเล้วค่าๆ >_< อ่านๆไปรู้สึกว่าชีวิตของเซจิโระมันดราม่าเเฮะ - -;(เศร้าเเทน)

ส่วนเรื่องรูปเเนะนำให้ลงสีนะคะ =w=(ถ้าว่าง)

เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปนะคะ 

โหมดสารภาพบาป - ข้ากระผมลงสีไม่เป็น...OTL ขนาดตัดเส้นยังไม่เป็นเลย -*-

ดูจากคอมเม้นต์ของหลายๆคนแล้ว รู้สึกว่าจะโดนทักเรื่องคล้ายดิจิมอนเยอะจังเลยแฮะ ผมขอสารภาพตรงๆเลยนะครับว่า ตอนที่เขียนฟิคทั้งก่อนรีเมกและหลังรีเมก ผมไม่ได้นึกถึงเรื่องดิจิมอนเลยซักนิดเดียว พยายามคิดถึงเรื่องโปเกมอนดันเจี้ยนมากกว่า แต่มาถึงขั้นนี้ผมก็คงเปลี่ยนแนวไม่ได้แล้วแหละนะ จะคล้ายยังไงก็ช่างมันเถอะ ถ้าเราไม่ไปนึกถึงมันซะอย่าง ยังไงก็ไม่ออกมาเหมือนหรอก =_=

[Loveless Nova]

ถ้าอยากร่วมแสดง จะให้ลูคาริโอ้หรือโซโรอาร์คโผล่ไปซักตัวดีมั้ยนะ?

ถ้าได้ละก็ ฮึๆๆ จะรัวประวัติให้อย่างเต็มที่เลยทีเดียวเชียว...

ดูจากคอมเม้นต์ของหลายๆคนแล้ว รู้สึกว่าจะโดนทักเรื่องคล้ายดิจิมอนเยอะจังเลยแฮะ ผมขอสารภาพตรงๆเลยนะครับว่า ตอนที่เขียนฟิคทั้งก่อนรีเมกและหลังรีเมก ผมไม่ได้นึกถึงเรื่องดิจิมอนเลยซักนิดเดียว พยายามคิดถึงเรื่องโปเกมอนดันเจี้ยนมากกว่า แต่มาถึงขั้นนี้ผมก็คงเปลี่ยนแนวไม่ได้แล้วแหละนะ จะคล้ายยังไงก็ช่างมันเถอะ ถ้าเราไม่ไปนึกถึงมันซะอย่าง ยังไงก็ไม่ออกมาเหมือนหรอก =_=

ไม่เป็นไรหรอก~ เพราะยังไงโปเกม่อนก็คือโปเกม่อนนี้ละนะ ว่าแต่ภาคนี้โหมดอาวุธของโปเกม่อนจะมีเปลี่ยนไปบ้างรึเปล่านะครับ~

[ChaosPhoenix]

พูดถึงโหมดอาวุธ นึกถึงสนับมือกงเล็บมังกรแฮะ อยากได้เรื่องก่อนรีเมคมาอ่านเหมือนกันแฮะ ไม่รุ้บอร์ดเก่ายังอยู่มั้ย

[ป.โหล่]

เม้นชนิดเฮียเต่า อ่านตั้งแต่วันแรกที่พี่ลง เหอร์ๆๆ

ก็โดยรวมถือว่าสนุกมากครับ ไม่มีจุดที่จะติเลยสักนี้ดเดียว  :pika10: เซจิโระกับยูกะไปเมืองโลกใหม่แล้วว สิ่งนั้นคืออะไรน้า~~~

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

เซจิโระโมเอ้ะ~! วาดรูปได้สวยมากเลยครับ =w=~

บรรยายได้สวยงามฮะ มองเห็นไปอย่างชัดเจน แต่ทว่ายังรู้สึกแหม่งๆเล็กน้อย (อาจจะเพราะความมึนของคนอ่านด้วยน่ะครับ - -)

เอาล่ะครับ เป็นกำลังใจช่วยพี่ลมฟ้าไปอีกแรง~ >w<

[bluewind]

วันนี้หัวตื้อ วาดรูปประกอบไม่ออก -*- ไว้ผมจะลงรูปประกอบทีหลังนะครับ ขออภัยด้วยครับ~ m(_ _)m

***********************************************************

ความเดิมตอนที่แล้ว – เด็กหนุ่มนามว่าเซจิโระ ต้องตกใจเมื่อได้รู้ว่าน้องสาวของเขาหายตัวไปจากบ้านของคุณน้า ระหว่างที่เขากำลังรู้สึกกลุ้มใจก็ได้พบกับมิโรคาว่า ยูกะ เพื่อนร่วมชั้นของเขา เธอได้ให้กำลังใจเซจิโระที่เป็นทุกข์กับการหายตัวไปของน้องสาวทำให้เขารู้สึกดีขึ้น ในขณะนั้นเอง พวกเขาก็พบกับแสงประหลาดสีฟ้าที่นำพาพวกเขามาสู่อีกโลกหนึ่ง แล้วพวกเขาก็ได้พบกับใครบางคนที่นั่น...

The Pokemon Future Destiny ตอนที่ 2 สู่บ้านต้นไม้

ทันใดนั้น โคมไฟที่อยู่เหนือช่องที่โคนต้นไม้ก็ถูกเปิดให้สว่างขึ้น ทำให้เซจิโระกับยูกะมองเห็นได้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันคือ ตัวประหลาดหน้าตาเหมือนก้อนเมฆมีหัวกลม ลอยได้...

“อุ๊ย! น่ารักจังเลย~!” ยูกะอุทาน เธอรู้สึกอยากจะเอาเจ้าตัวประหลาดตัวนั้นไปกอดแทนหมอนที่บ้านเสียจริงๆ

“หวา! นะ-นี่นายเป็นตัวอะไรน่ะ!?” เซจิโระดูจะตกใจพอสมควรกับการปรากฏตัวของมัน

“ไม่ต้องตกใจไปหรอกครับ ผมชื่อโปวารุน(Castform) ผมคือสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘โปเกมอน’ ครับ พวกเราคือผู้ที่พาพวกคุณมายังโลกนี้ครับ” โปวารุนแนะนำตัวเอง

“พวกเรา?....ถ้างั้นก็แสดงว่า มีพวกสิ่งมีชีวิตแบบเธออยู่ด้วยอีกหลายตัวเลยสินะ!?” ยูกะพูดอย่างตื่นเต้น เธอคิดว่ากำลังจะได้พบโปเกมอนที่น่ารักๆแบบโปวารุนอีกเยอะ

“แล้วทำไม....นายต้องเรียกเรามาที่นี่ด้วยล่ะ?” เซจิโระตั้งคำถาม สังเกตได้ว่าเขาใช้สรรพนามที่ดูเบาลง จากการที่เขาได้เห็นท่าทีที่เป็นมิตรของโปวารุน ทำให้เขารู้สึกไว้ใจขึ้น

“ตามผมมาสิครับ แล้วพวกคุณจะได้รู้” โปวารุนหมุนตัวกลับหลังหัน แล้วลอยเข้าไปในช่องที่โคนต้นไม้ใหญ่ที่มีแสงไฟส่องออกมา เซจิโระกับยูกะยังคงนั่งหน้างงอยู่ที่เดิม

“เอาไงดีล่ะยูกะ?” เด็กหนุ่มผมส้มหันมาถามเพื่อนที่อยู่ข้างๆ

“ฉันว่าตามเขาไปก็คงไม่เป็นไรหรอก เนอะ” ยูกะพูดอย่างอารมณ์ดี ดูท่าเธอจะไม่ได้ห่วงเรื่องโลกมนุษย์ที่จากมาซะแล้ว

“อืม ตามนั้นละกัน”

เซจิโระและยูกะลุกขึ้น และเดินตามโปวารุนเข้าไปในโคนต้นไม้นั้น...

[glow=chocolate,3,300]O.......................................................................O[/glow]

ภายในโคนต้นไม้เป็นทางเดินที่ดูค่อนข้างกว้างทีเดียว พอที่จะให้คนเดินเข้ามาพร้อมกันสามคนได้สบายๆ บนเพดานมีตะเกียงแขวนซึ่งบรรจุลูกกลมๆที่ส่องแสงสีเหลืองนวลๆเหมือนหลอดไฟชนิดกลมที่ให้ความสว่างภายในนี้

แต่แล้วจู่ๆโปวารุนก็หยุดอยู่กับที่ หันมาพูดกับเซจิโระและยูกะ “อ้อ ทั้งสองคนครับ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง ช่วยทำตามที่ผมบอกอย่างนึงได้มั้ยครับ?”

“อืม ได้สิ อะไรเหรอจ๊ะ?” ยูกะถาม ส่วนเซจิโระก็เอาแต่ยืนงงอยู่คนเดียว

“เห็นดอกไม้ในกระถางนั้นมั้ยครับ?” โปวารุนหันหน้าไปให้เซจิโระกับยูกะหันตาม พวกเขาเห็นดอกไม้สีม่วงสวยต้นหนึ่งในกระถางดินเผาเล็กๆ “ช่วยสูดดมกลิ่นดอกไม้นั้นเข้าไปให้เต็มปอดเลยนะครับ”

“เอ๋? สูดกลิ่นเข้าไป???” ยูกะพูดอย่างงงๆ

“เอ่อ คงไม่ใช่ดอกไม้พิษหรอกนะ?” เซจิโระถามคำถามที่ฟังดูไม่เข้าท่า

“เราขอยืนยันครับว่าพวกเราไม่ได้มีเจตนาร้ายกับพวกคุณ เอาหัวเป็นประกันได้เลยครับ หลังจากที่คุณสูดกลิ่นนั้นเข้าไปแล้ว พวกเราจะอธิบายให้ฟังทีหลังเองครับว่าทำไม” โปวารุนแสดงท่าทางขอร้อง แม้แต่ยูกะเองก็ยังลังเลว่าจะทำตามที่โปวารุนบอกดีหรือไม่สำหรับการเจอกันครั้งแรก แต่...

“อืม ก็ได้จ้ะ” ยูกะรับปาก เซจิโระมีท่าทีตกใจเล็กน้อยกับคำพูดของเธอ เด็กสาวเข้าไปใกล้ๆดอกไม้ดอกนั้นแล้วสูดเข้าไปเต็มที่....กลิ่นของมันหอมคล้ายดอกลาเวนเดอร์

“......เฮ้อ เอาละ เรียบร้อยแล้ว เซจิโระก็เอาด้วยสิ” ยูกะเรียกให้เซจิโระมาด้วย เขาเห็นว่าตัวเธอที่สูดกลิ่นเข้าไปแล้วเหมือนจะไม่เป็นอะไร ก็ยอมทำตามแต่โดยดี เขาเข้าไปใกล้ๆแล้วสูดกลิ่นของมันเต็มปอด “โอ่ย จมูกบานพอดี -*-“

“ขอบคุณทั้งสองคนมากครับที่ทำตามที่เราบอก ทีนี้เราไปกันต่อได้เลยครับ” โปวารุนโค้งคำนับแสดงความขอบคุณครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเชิญให้พวกเขาเดินไปต่อ

ทางเดินนี้นำพวกเขาไปสู่ห้องที่มีกล่องใส่ของมากมายหลายขนาดตามซอกตามมุมห้อง ซึ่งวางไว้อย่างพอเป็นระเบียบ แลดูราวกับว่าที่นี่เป็นห้องเก็บของอะไรซักอย่าง

พร้อมด้วยมนุษย์อีกหนึ่งคนอยู่ในห้องนั้น...

“เอ๋!? คนนี่นา!?” ทั้งเซจิโระและยูกะอุทานอย่างตกใจ

“อ้าว? พวกเธอเองก็เป็นมนุษย์ที่ถูกเรียกมายังโลกโปเกมอนนี้ด้วยสินะ?” มนุษย์คนนั้นพูดกับเซจิโระและยูกะ เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำเงิน สวมเสื้อโค้ทสีเดียวกันทับเสื้อคอกลมสีขาว พร้อมกางเกงยีนส์และรองเท้ากีฬาสีกรมท่า จากภาพลักษณ์ของเขาที่มีอายุกว่าพวกเขาทั้งสอง ในขณะเดียวกันเขาก็ดูหน้าตาดีชนิดที่ว่าสาวคนไหนเห็นก็ต้องสะดุดตาทีเดียว

“เอ่อ ค-ครับ! ล-แล้วคุณมา-ที่นี่ได้ยังไงครับ?” เซจิโระเริ่มรู้สึกตื่นเต้นและงุนงงจนพูดเสียงสั่น

“โปวารุนจ๊ะ คนๆนี้คือ...” ยูกะถามโปวารุน

“ครับ เขาเองก็เข้าประตูมิติแบบพวกคุณมาที่โลกนี้เหมือนกันครับ แต่เขามาอยู่ที่นี่ก่อนพวกคุณได้สี่วันแล้วละครับ และยังเป็นมนุษย์คนแรกที่พวกเราเรียกมายังโลกนี้ด้วยครับ” โปวารุนอธิบายให้ฟัง คาออสก็พยักหน้าประกอบคำพูดของมันให้ครั้งนึง แล้วเข้ามาทักทายเซจิโระกับยูกะ

“ไหนๆจากนี้ไปพวกเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วละนะ รู้จักกันไว้จะดีกว่า ฉันคาออส ดราโกนิกซ์ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“อ่า...ครับ ผมคาเซงากิ เซจิโระครับ”

“เอ่อ...มิโรคาว่า ยูกะค่ะ”

ทั้งสองคนแนะนำตัวตอบ แต่ตัวพวกเขาก็ยังแข็งทื่อด้วยความประหม่าตื่นเต้น แม้พวกเขาพอจะรู้ว่าชายหนุ่มที่ชื่อคาออสนี้จะเป็นมิตรก็ตาม โดยเฉพาะยูกะนั้นหน้าแดงขึ้นมาเลยทีเดียว ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความตื่นเต้นหรือเพราะความหน้าตาดีของเขากันแน่

“ฉันคิดว่าตอนนี้พวกเธอต้องตามโปวารุนขึ้นไปข้างบนต่อจะดีกว่า ฉันต้องเข้าไปเอาของในห้องเสบียงก่อนน่ะนะ แล้วเจอกัน” คาออสยิ้มให้ทั้งสองอย่างเป็นมิตร ก่อนที่เขาจะเดินสวนทางกับเซจิโระเข้าไปในห้องที่อยู่ข้างๆ

“ไปกันต่อเถอะครับทั้งสองคน ขึ้นมาตามบันไดนี้ได้เลย” เสียงเรียกของโปวารุนทำให้เซจิโระกับยูกะเกิดอาการสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะหันมองหาต้นเสียงอย่างงงๆ

ขณะนี้โปวารุนอยู่ที่หน้าบันไดไม้ ณ ด้านหนึ่งของห้องเก็บของ ว่าแล้วมันก็ลอยตัวขึ้นไปตามทางขึ้นบันไดนั้น เซจิโระกับยูกะก็ตามโปวารุนไปต่อ ทั้งสองสังเกตเห็นว่าทางขึ้นนี้ไม่มีราวบันได และทางก็ดูกว้างพอๆกับทางเดินที่พวกเขาเข้ามาเช่นกัน

จนกระทั่งมาถึงชั้นสอง คราวนี้เป็นห้องเล็กๆที่มีประตูอยู่สองบาน บนผนังห้องมีป้ายประกาศบอกข่าวสารอะไรซักอย่าง แม้จะดูน่าสนใจ แต่สิ่งที่พวกเซจิโระสนใจยิ่งกว่าคือที่ๆโปวารุนจะพาพวกเขาไปต่างหาก

“คุณเกรเซีย กับคุณคุจีโต้รออยู่ในห้องนี้แล้วครับ เชิญพวกคุณทั้งสองเข้าไปได้เลยครับ” โปวารุนลอยไปหาประตูบานใหญ่ที่อยู่ทางซ้าย เซจิโระกับยูกะก็เดินตามมันมาที่หน้าประตู หลังจากเซจิโระขยับประตูอยู่ซักครู่ก็ได้รู้ว่าเป็นประตูเลื่อนแบบพับเป็นชั้นๆ เขาเลื่อนประตูเปิดออก...

[glow=crimson,3,300]O.......................................................................O[/glow]

ห้องที่อยู่เบื้องหลังประตูนี้เป็นห้องขนาดใหญ่ที่ปูพรมสี่เหลี่ยมผืนใหญ่สีแดงที่มีสิ่งของแปลกๆหลายอย่างตั้งอยู่ในห้อง เช่นแจกันโบราณ รูปสลัก กระดานดำ ลูกโลก ฯลฯ รอบห้องมีตะเกียงบรรจุลูกแสงแบบที่พวกเขาเห็นก่อนหน้านี้แขวนไว้รอบผนังห้อง ซึ่งให้แสงสว่างแก่ห้องนี้มากทีเดียว

และผู้ที่รอคอยพวกเขาอยู่ภายในห้องนี้อยู่แล้ว คือเกรเซีย(Glaceon) โปเกมอนจิ้งจอกสีฟ้า และคุจีโต้(Mawile) โปเกมอนผู้มีขากรรไกรขนาดใหญ่บนหัว

“อา พวกคุณสองคนคือมนุษย์สินะคะ พวกเรากำลังรอคอยพวกคุณอยู่พอดี เชิญนั่งลงที่พรมนี้ได้เลยค่ะ” เกรเซียทักทายอย่างสุภาพ พร้อมเชื้อเชิญให้เซจิโระกับยูกะมานั่งลงบนพรมสีแดง เซจิโระรู้สึกงงๆอยู่นิดหนึ่ง ในขณะที่ยูกะกำลังตื่นเต้นที่เห็นโปเกมอนน่ารักๆ ก่อนที่จะเดินเข้ามานั่งลง ส่วนโปวารุนก็ลอยเข้ามาอยู่ที่ฝั่งเกรเซียด้วยเช่นกัน

“พวกเราจะขอแนะนำตัวกันก่อน พวกเราคือสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า โปเกมอน พวกเราอาศัยอยู่บนโลกใบนี้ซึ่งเรียกว่า โลกโปเกมอน โลกใบนี้มีส่วนที่คล้ายกับโลกที่พวกคุณอยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งแวดล้อมต่างๆ ต้นไม้ใบหญ้าลำธาร หรือแม้แต่บรรยากาศ แต่สิ่งที่แตกต่างก็คือ โลกใบนี้เป็นที่อยู่อาศัยของพวกโปเกมอนอย่างพวกเรา” เกรเซียอธิบาย จากนั้นเธอก็แนะนำตัวเอง “ฉันคือเกรเซีย หัวหน้าของสมาชิกบ้านต้นไม้ที่อยู่ที่นี่”

“ฉันคุจีโต้ เป็นหนึ่งในสมาชิกบ้านต้นไม้ เอ่อ...ที่อยู่ที่นี่ค่ะ” คุจีโต้แนะนำตัว แต่ดูท่าทางมันจะกระอักกระอ่วนใจพอสมควรที่จะต้องพูดลงท้ายว่า ‘ค่ะ’

“ส่วนผมก็โปวารุน อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ละครับ ผมเองก็เป็นหนึ่งในสมาชิกบ้านต้นไม้เช่นกันครับ” โปวารุนแนะนำตัวอีกครั้ง

“คาเซงากิ เซจิโระครับ” “มิโรคาว่า ยูกะค่ะ” ทั้งสองแนะนำตัวตอบ

“เอ่อ...คุณชื่อเกรเซียใช่มั้ยครับ ผมจะขอถามอะไรหน่อยนะครับ” เซจิโระยกมือขึ้นถาม เกรเซียก็พยักหน้าอนุญาต “ที่ๆเราอยู่ตอนนี้คือที่ไหน และสมาชิกบ้านต้นไม้คืออะไรครับ?”

“ตอนนี้พวกคุณกำลังอยู่ในสถานที่ที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า บ้านต้นไม้ และมีชื่ออย่างเป็นทางการคือบ้านต้นไม้แห่งอุบาเมะครับ เพราะต้นไม้ต้นนี้เป็นต้นไม้อันเก่าแก่ที่มีอายุนับพันปี ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัยโดยคุณเซเรบี้ ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านต้นไม้ต้นนี้ครับ สำหรับความหมายของ ’สมาชิกบ้านต้นไม้’ เราต้องขอยกยอดไว้ตอบในเวลาอื่นนะครับ” โปวารุนอธิบาย

“มีเหตุผลบางอย่างสินะ...งั้นฉันขอถามบ้างนะจ๊ะ” ยูกะยกมือถามต่อ “ทั้งๆที่พวกเรามาจากโลกอื่น แถมคุณคาออสที่เราเจอก็ดูเหมือนจะมาจากประเทศอื่นด้วย แสดงว่าภาษาที่ใช้ต้องต่างกันแน่ๆ แต่ทำไมพวกเราถึงยังคุยกันรู้เรื่องล่ะ?”

“คำถามนั้นฉันขอตอบเองนะเด็กๆ” จู่ๆเสียงของคาออสก็ดังขึ้นจากข้างหลังพวกเซจิโระ ทั้งสองหันไปหาด้วยความประหลาดใจ พบว่าคาออสปรากฎตัวอยู่ที่หน้าประตูเข้าห้องนี้แล้ว “คุณคาออส!?”

“ที่พวกเราคุยกันรู้เรื่องแม้จะใช้ต่างภาษากัน เป็นเพราะเจ้านี่ยังไงล่ะ”

ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้ามานั่งตรงฝั่งเกรเซีย แล้วยื่นถุงที่ทำจากหนังใบเล็กๆให้ดู ภายในนั้นมีลูกอมสีน้ำตาลคล้ายกะละแมห่อไว้ด้วยวัตถุบางใสที่ดูคล้ายห่อพลาสติก

“เมื่อกี้ฉันเข้าไปในห้องเสบียงก็เพื่อเอาลูกอมนี่มาให้ดูแหละนะ นี่เป็นลูกอมแปลภาษา มีคุณสมบัติพิเศษที่ทำให้ชาวต่างโลกที่กินเข้าไปจะพูดและฟังภาษาโปเกมอนรู้เรื่อง ซึ่งจะมีผลอยู่ได้นานประมาณหนึ่งอาทิตย์ หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ตอนนี้ทุกคนกำลังพูดและฟังภาษาโปเกมอนแบบพวกเราอยู่น่ะ เพราะฉะนั้น ทุกคนจึงคุยกันรู้เรื่องยังไงล่ะ” คาออสอธิบาย

“อ๊ะ แต่ว่าพวกเรายังไม่เคยกินลูกอมนั้นเข้าไปเลย แล้วทำไมพวกเราถึงคุยกันได้รู้เรื่องได้ล่ะครับ?” เซจิโระถาม

ยูกะนั่งใช้ความคิดอยู่พักหนึ่งก็รู้ได้ทันที “อ๋อ! หรือว่าจะเป็นดอกไม้นั่น!?”

“ถูกต้องครับ ดอกไม้ที่คุณเซจิโระกับคุณยูกะสูดเข้าไป คือดอกคอมมิวนิค วัตถุดิบที่ใช้ทำลูกอมนี้ขึ้นมายังไงล่ะครับ” โปวารุนกล่าวพลางยิ้มที่ยูกะสามารถรู้ได้ทันที

“อืม...เป็นอย่างนี้นี่เอง” เซจิโระมองยูกะอย่างชื่นชมที่เธอรู้สาเหตุ ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรขึ้นได้ "อ๊ะ ถ้าเราสูดดอกไม้นั่นตั้งแต่เราเข้ามาในบ้านต้นไม้ แล้วก่อนหน้านี้ทำไมโปวารุนยังคุยกับพวกเรารู้เรื่องล่ะ?"

"อ๋อ นั่นเป็นเพราะผมกินลูกอมภาษามนุษย์เข้าไปครับ ทำให้โปเกมอนที่กินเข้าไปเข้าใจภาษามนุษย์ แต่เพราะใช้งานได้ไม่สะดวก ลูกอมนี้ก็เลยทำไว้แค่อันเดียวแล้วไปทำลูกอมแปลภาษาขึ้นมาแทน ส่วนลูกอมภาษามนุษย์ที่มีอยู่แค่อันเดียวก็ไม่รู้จะเอาไว้ทำอะไร ผมก็เลยกินซะเลย แหะๆๆ =///=" โปวารุนหัวเราะแก้เขิน

"อ๋อเหรอ นายก็เลยอาสามารับพวกเรา เพราะคุยกันรู้เรื่องสินะ =_=" เซจิโระยิ้มขำๆ

"แต่กลิ่นของดอกคอมมิวนิคน่ะจะมีฤทธิ์แค่วันเดียว ถ้าปล่อยให้ถึงวันพรุ่งนี้ละก็คงคุยกับพวกโปเกมอนไม่รู้เรื่องแน่ๆ ฉะนั้น เอาไปกินคนละเม็ด เอ้าเชิญเลย" คาออสพูดแล้วก็ยื่นถุงใส่ลูกอมเข้ามาใกล้พวกเซจิโระอีกนิด

"เอ แล้วถ้ากินมากกว่าหนึ่งเม็ดนี่จะเป็นอะไรมั้ยคะ?" ยูกะถามพลางมองดูลูกอมในถุง

"ก็ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลืองลูกอมโดยใช่เหตุเท่านั้นแหละ ไม่มีผลข้างเคียง สบายใจได้" คุจีโต้ตอบเนือยๆ ดูแล้วไม่ค่อยอ่อนน้อมเหมือนอย่างเกรเซียกับโปวารุนเลย แต่ถึงอย่างนั้นเซจิโระกับยูกะก็ไม่ได้ใส่ใจ ทั้งสองหยิบลูกอมคนละเม็ด แกะห่อแล้วเอาเข้าปาก

"อืม...อร่อยแฮะ หวานดี เหมือนรสน้ำตาล" เขาถือโอกาสถามต่อทั้งที่ยังอมลูกอมอยู่ “ถ้างั้นฉันขอถามอีกคำถามนึง ที่จริงเราถามกับโปวารุนตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วละครับว่า ทำไมต้องเรียกพวกเรามาที่นี่?”

“เราต้องขออภัยพวกคุณจริงๆ แต่พวกเรากำลังต้องการขอความช่วยเหลือจากพวกคุณ” เกรเซียพูด

“ขอความช่วยเหลือ? เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอเหรอ?” ยูกะถาม

“ภัยพิบัติบางอย่างกำลังมาเยือนโลกโปเกมอนของเรา...ก่อนอื่นเราจะขอเท้าความเกี่ยวกับตำนานของโลกโปเกมอนนี้เสียก่อน”

เมื่อจิ้งจอกสาวตัวนี้พูดจบ คุจีโต้ก็ยื่นม้วนคัมภีร์เก่าๆให้คาออสกางออกมาให้ทุกคนดูเป็นภาพประกอบ แล้วเกรเซียก็พูดต่อ “นี่คือคัมภีร์บันทึกประวัติศาสตร์ของท่านจอมเทพสูงสุด อัลเซอุส ที่เคยบันทึกไว้เมื่อประมาณ 700 ปีก่อน”

สายตาของทุกคนมองไปยังเนื้อหาในคัมภีร์ มีแต่รูปวาดประหลาดกับตัวหนังสือแปลกๆที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน ด้วยความเก่าแก่ของม้วนคัมภีร์ ทำให้รูปวาดกับตัวหนังสือเหล่านี้ดูจางลงไปมาก บางจุดก็แหว่งหายไป ริมกระดาษมีรอยขาดที่เกิดจากการเปื่อยของกระดาษ เกรเซียเริ่มเล่าเนื้อความในคัมภีร์ตามความเข้าใจของเธอ ซึ่งต่างจากเนื้อหาในคัมภีร์ที่เขียนในมุมมองของตัวอัลเซอุสเอง

“ตั้งแต่ท่านอัลเซอุสได้สร้างเผ่าพันธุ์โปเกมอนรุ่นแรกๆ ซึ่งก็คือเหล่าทวยเทพทั้งหลายที่สิงสถิตอยู่ในดินแดนต่างๆทั่วโลกนั่นเอง โปเกมอนเหล่านั้นมีอำนาจในการสร้างสิ่งแวดล้อมต่างๆให้บังเกิดขึ้นจนดาวที่เคยรกร้างถูกเติมเต็มไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นไดรุก้า เทพเจ้าแห่งกาลเวลา , พัลเคีย เทพเจ้าผู้สร้างสมดุลของอวกาศ , กราด้อน เทพเจ้าผู้ก่อแผ่นดิน , ไคออก้า เทพเจ้าผู้ให้กำเนิดท้องทะเล , และเรควอซ่า เทพเจ้าผู้ควบคุมภูมิอากาศ...ทั้งหมดนี้คือผู้ที่สร้างชีวิตของพวกเราให้เกิดขึ้นมาได้”

คาออสดึงม้วนคัมภีร์ช่วงต่อไปออกมา

“แต่ทว่ากลับมีโปเกมอนตัวหนึ่ง ที่สร้างหายนะในระหว่างที่โลกโปเกมอนกำลังถูกเติมเต็มจนจะเสร็จสมบูรณ์ นั่นคือกิราติน่า เทพเจ้าผู้ปกครองมิติ จู่ๆกิราติน่าก็เกิดอาการวิกลจริตอย่างไม่ทราบสาเหตุ และหลุดจากโลกต่างมิติซึ่งเป็นที่อยู่เดิมออกมายังโลกจริง โปเกมอนรุ่นแรกเหล่านั้นเกรงว่ากิราติน่าจะใช้พลังที่จะทำให้โลกจริงหลุดไปอยู่มิติอื่น แม้จะไม่มีอะไรมายืนยันได้แม้กระทั่งท่านอัลเซอุสก็ตาม พวกเขาได้พยายามหยุดยั้งความบ้าคลั่งของกิราติน่า แต่ก็ไม่สามารถทำได้...”

คาออสดึงม้วนคัมภีร์ช่วงสุดท้ายให้ดูอย่างระมัดระวัง ซึ่งมีส่วนที่กระดาษขาดแหว่งหายไปอยู่บางส่วน แต่ดูเหมือนจะไม่สำคัญนัก เพราะจุดที่แหว่งหายไปนั้นเป็นรูปภาพประกอบ

“แต่ทว่า สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์กลุ่มหนึ่ง ที่มายังโลกโปเกมอนได้โดยบังเอิญ กลับมีพลังเร้นลับที่ใช้ปัดเป่าหายนะให้หมดสิ้นไปได้ เหล่าโปเกมอนรุ่นแรกได้ผนึกกำลังเข้ากับมนุษย์เหล่านั้น และสามารถปิดผนึกกิราติน่าได้สำเร็จ น่าเสียดายที่มนุษย์มีอายุขัยที่สั้นกว่าโปเกมอนเหล่านั้นมาก ทำให้มนุษย์เหล่านั้นต้องตายจากไปไม่นาน ด้วยความช่วยเหลือของมนุษย์ในครั้งนั้น ทำให้เทพเจ้ารุ่นต่อๆมาสามารถสร้างโลกโปเกมอนต่อไปได้จนเสร็จสมบูรณ์ และก่อเกิดโปเกมอนสามัญชนอย่างพวกเรานี่แหละ”

คาออสค่อยๆม้วนเก็บกระดาษให้เข้าที่ แล้วยื่นกลับไปให้คุจีโต้ตามเดิม

“ตอนนี้ โปเกมอนปริศนาตัวหนึ่งที่ชั่วร้าย กำลังคิดจะคืนชีพกิราติน่าให้รุกรานโลกโปเกมอนนี้อีกครั้งด้วยจุดประสงค์อะไรบางอย่าง พวกเราต้องการความช่วยเหลือจากมนุษย์ที่มีพลังเร้นลับที่ช่วยปัดเป่าหายนะนั้น” เกรเซียบอก

“ถ้างั้นก็หมายความว่า...”

“ใช่ อย่างที่คุณเข้าใจ ขณะนี้หายนะจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง นั่นเป็นสาเหตุที่พวกเราเรียกพวกคุณมา” เกรเซียพูดอย่างจริงจัง เธอย่อขาหน้าลงซึ่งดูเหมือนท่าก้มหัวอย่างไม่ผิดเพี้ยน “มนุษย์อย่างพวกท่านมีพลังเร้นลับนั้นอยู่ ขอร้องล่ะ ช่วยโลกของพวกเราด้วยเถอะ”

[glow=black,3,300]O.......................................................................O[/glow]

โปรดติดตามตอนต่อไปในตอนที่ 3 ครับ

["Pink Marker"]

เอาล่ะ จะเข้าเรื่องแล้วสินะ~ บรรทัดตอนนี้ดีขึ้นมาก~ แทรกอีโมช่วงเอาฮา โอเคให้อภัย

สรุปตอนนี้คุยกันเรื่องลูกอมแปลภาษากันเกือบทั้งตอน (ฮา)

รอต่อไป...

[BLYTHE]

มาเม้นท์คนที่สองงงงง>w<~

อ่า...ตอนนี้เนื้อเรื่องก็โอเค สนุกค่ะ แต่ว่า...

จากภาพลักษณ์ของเขาที่มีอายุกว่าพวกเขาทั้งสอง

มีอะไรกว่าเหรอคะ- -?

เอาล่ะๆ ตอนนี้ไม่ค่อยมีคำผิดนะคะ เว้นบรรทัดดี อ่านง่ายสบายตา ถือว่าเก่งมากๆเลยค่า

เป็นกำลังใจให้นะคะ จะมาอ่านต่อค่า

[Hermit]

คราวนี่โดเรม่อนซิน่ะ แล้วต่อๆไปมันจะมีไหมน่ะพวกเทพพระรองถูกสร้างมาอีกทำไม

[Risu]

มาอ่านแล้วนะ

รอบนี้เว้นบรรทัดใช้ได้ อ่านแล้วสบายตาดี

อ่านแล้วอยากให้คุจีโตะนิสัยซึนจริงๆจังแฮะ งิงิ ^^

ตอนสมัครน่าจะใส่เพิ่มว่า ยูกะมักจะเรียกคุจีโตะว่าคุจีโกะ

พอถูกเรียกแบบนั้น คุจีโตะมักจะหน้าแดง แล้วพูดตอบกลับไปว่า "ฉันชื่อคุจีโตะ ไม่ใช่คุจีโกะ"

ปล.นี่เป็นความคิดส่วนตัวที่แสนจะติงต๊องของเจ้าของตัวละคร ไม่ต้องใส่ในเนื้อเรื่องก็ได้นะ (แต่ถ้าใส่ก็ดี มันคงจะสนุกไม่ใช่น้อย งุงุ)

[..Two..World..]

โอ้ เว้นดีขึ้น อ่านง่ายขึ้นจมเลย =w=~

วุ้นแปลภาษารึ อืม...

/โดนถีบข้อหาเม้นไม่รู้เรื่อง

[ChaosPhoenix]

ตอนแรกบอกกิราติน่า ถูกปิดผนึกไป ตอนหลังบอกจะฟื้นคืนชีพให้กิราติน่า นี่หมายความว่ากิราติน่าตายไปแล้วสิ ไม่ใช่แค่ถูกผนึกไว้

  ผมว่าความหมายมันขัดๆๆกันนะครับ ส่วนอย่างอื่นไม่รุ้จะติอะไร

ปล. ปลื้มคาออสออกมาหล่อ(เหมือนตัวจริง)ได้ใจมาก เหอๆๆๆ

[โฮมุปอร์]

' ' มาอ่านแล้วววววว  ชอบแนวคิดหลายๆอย่าง เท่ห์มาก

บางส่วนอ่านยากไปนิดนึง อีโมติค่อนสปอร์เองไม่สนับสนุนนะเออ แต่มันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรมาก ฮ่าๆ

[Porygon-Ω]

เฮาโดนแย่งติไปหมดแย้ว /me โดนตบ

เอาเป็นว่า ลุ้นอยู่ว่าโปเกม่อนที่จะนำหายนะกลับมาจะเป็นตัวอะไร

[Loveless Nova]

มีคนมาก่อนซะแล้วเหรอเนี้ย นึกว่าเซจูโร่ผู้เป็นพระเอกจะมาก่อนเสียอีก แต่ดูเหมือนเซจูโร่จะพบกับคู่หูของเขาแล้วสินะ(อาวุธที่ผนึกขึ้นมาจะยังคงเป็นถุงมืออยู่หรือเปล่าน้า)

ลูกอมแปลภาษาของฟิคนี้ทำให้ผมรู้สึกนึกถึงวุ้นแปลภาษาของโดเรม่อนเลยนะเนี้ย แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นของสะดวกดีนะนั้น ช่างคิดจริงๆเลยนะครับคุณสายลมสีฟ้า ^^

ปล.เรื่องเล่าในคััมภีร์นั้นทำให้ผมรู้สึกนึกถึงดิจิม่อนอีกแล้ว เหมือนกับตำนานของดิจิม่อนฟอนเทียร์เลย แต่ต่างไปเพราะว่าในสมัยโบราณของดิจิม่อนนั้น ผู้ที่หยุดความชั่วร้ายไว้คือ 10 นักรบในตำนานดิจิม่อน ไม่ใช่มนุษย์อานะ

ปล2.ไม่ซีเรียสเรื่องภาพประกอบครับ เพราะแค่ที่อธิบายอยู่ตอนนี้ก็มองเห็นภาพแล้วละครับ ^^

[~Wallohz~]

โอ้ว อัพแล้วๆ

สนุกดีครับ

การเว้นบรรทัดก็ดีขึ้น

อยากรู้แล้วแหะว่าโปเกม่อนตัวนั้นมันตัวอะไร ?????