[56K Warning]Pkbasic Series : เตรียมตัวสอบเข้า Season II กันได้แล้ว~!!!

[Guest bulbabenz]

ตามมาอ่าน

แหม่ คิดผิดจริง ๆ ที่มาอ่าน

ตอนกำลังกินข้าวอยู่หน้าคอม

บล๊าด!

ดีนะอุบทัน ไม่งั้นงานเข้า

[me=フシギダナーン]หลบมุม[/me]

[สาววายจงเจริญ]

ตอนที่ 3 ลักพาตัว!!!

         ตี้จังพยายามสอดส่องหาบางสิ่งบางอย่างที่ชื่อ "มิมิว" บนถนนหน้าคฤหาสน์ พลางทำเสียง "มิ้วๆ" เป็นระยะๆ ยกฝาท่อระบายน้ำดูก็แล้ว เปิดฝาถังขยะดูก็แล้ว สารพัดวิธี(ที่ไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงตัวน้อยจะทำได้)ก็แล้ว ก็ยังไม่เจอ "มิมิว" ที่ว่าสักที

         "มิมิวไปเที่ยวซนที่ไหนนะ อย่าให้จับตัวได้นะ จะลงโทษซะให้เข็ดเลย"

         ตี้จังยังคงตามหามิมิวต่อโดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีกระทาชายโรคจิตนายหนึงกำลังจ้องมองอยู่ไม่ห่างมากนัก ยิ่งตี้จังตามหาเจ้ามิมิวก็ยิ่งห่างไกลออกจากตัวปราสาท จนเลยไปถึงร้านขายข้าวหน้าเป็ดซึ่งมีชายที่ดูไม่แข็งแรงนอนพักอยู่บนเปลญวณ

         "ลุงคะลุง ลุงเห็นมิมิวของหนูไหมคะ"

         ชายผู้ถูกเรียกว่าลุงลุกขึ้นและถามกลับ "เรียกเฮียสิจ๊ะน้องสาว ถ้ารียกเฮียจะให้กินขนมหมื่นห้า เอ๊ย เฮียเต็มใจช่วยเสมอ"

         "ค่ะ เฮีย เฮียเห็นมิมิวของหนูไหมคะ เป็นสัตว์ตัวเล็กๆน่ารักๆ ขนฟูๆ สีขาวๆ"

         "เฮียไม่เห็นแฮะ เอาเป็นว่าหนูจะลองชืมข้าวหน้าเป็ดสูตรผสมคอลลาเจ้นดูก่อนแล้วค่อยหาต่อไหม"

         "ไม่เอาค่ะ หนูขอตัวไปหามิมิวต่อก่อนนะคะ" พูดจบตี้จังก็วิ่ง

         "อย่าพึ่งไปสิหนู" เฮียขายข้าวหน้าเป็ดลุกขึ้นจากเปลญวณแต่ก็ร้องโอดโอยเมื่อทำท่าจะวิ่งตาม "โอ๊ย ปวดขา รอก่อนสิหนู...."

         ในขณะที่เฮียขายข้าวหน้าเป็ดปวดขา ตี้จังหาเจ้ามิมิว ชายโรคจิตก็ยังคงตามติดตี้จังไม่เลิก ตี้จังวิ่งมาถึงสวนสาธารณะก็เริ่มเหนื่อย เหงื่อไหลย้อยทำให้แว่นตาเริ่มเคลื่อนลงมาอยู่แถวปลายจมูก ตี้จังจึงถอดแว่นมาเช็ดก่อนจะบิดขี้เกียจหาวหวอดหนึ่งที

         "มิมิวไปอยู่ที่ไหนนะ ตามหาเหนื่อยแล้วนะเนี่ย ฮ้าว หลับรอก่อนแล้วกัน" พูดเสร็จตี้จังก็นอนลงบนเก้าอี้ม้านั่ง เปิดโอกาสให้ชายโรคจิตเข้าใกล้ตัวตี้จังมากขึ้น

         "ฮี่ๆๆๆๆ" ชายโรคจิตค่อยๆย่องเข้ามาหาเมื่อเห็นตี้จังเริ่มกรน ช้อนตัวตี้จังอุ้มเข้าเอว แล้วเดินกลับไปที่รถตู้สีดำ

------------------------------------------------------------------------------

         ในขณะที่ตี้จังถูกชายโรคจิตจับตัวไป ที่สวนของคฤหาสน์กำลังเกิดสงครามปะทะกันระหว่างลูซังและม้ายูนิคอร์นของคุณหญิงทรายทอง โดยมีพ่อบ้านสปอร์คอยเป็นคนห้ามทัพ

         "คุณหนูลูครับ อย่าไปดึงขนยูนิคอร์นของคุณนายเล่นสิครับ"

         "ไม่ได้ดึงซะหน่อย" ลูซังตอบด้วยน้ำเสียงสนุกสนานขณะดึงขนยูนิคอร์นเล่น

         "แ้ล้วในมือของคุณหนูคืออะไรละครับ" สปอร์พยายามจับยูนิคอร์นที่พยายามเอาเด็กลิงลงจากหลัง

         "ก็บอกว่าไม่ได้ดึงไง" น้ำเสียงลูซังเริ่มงอน "นี่มันขนเป็ดต่างหาก"

         "โถ่คุณหนู อย่าดึงเล่นสิครับ เดี๋ยวคุณหญิงทรายหักเงินเดือนผม" น้ำเสียงสปอร์เริ่มงอนบ้าง

         "งอนฉันหรอ ฮ่าๆ นี่แหนะ" ลูซังดึงขนยูนิคอร์ฯออกมาอีกหนึ่งหย่อม คราวนี้ยูนิคอร์นดิ้นจนหลุดจากมือสปอร์ พร้อมสะบัดลูซังหล่นจากหลัง

         "คุณหนู! ไม่เจ็บใช่ไหมครับ" สปอร์รีบวิ่งเข้าไปหาลูซัง

         "ไม่เจ็บหรอก แค่นี้ แค่นี้ แค่.... แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

         สปอร์พยายามจะดูอาการของลูซังให้ แต่ลูซังก็ดิ่นไปดิ้นมาเอามือตบไปโดนหน้าผากบ้าง โดนจมูกบ้างราวกับว่าสปอร์เป็นยูนิคอร์นรับบาปก็ไม่เชิง แต่หากรู้ไม่ ชายโรคจิตคนเดิมพรอ้มรถตู้สีดำแอบซุ่มมองอยู่

         "คราวนี้แหละเอ็ง เสร็จแน่ๆ ไอ้ลูซึนหงอคง" ว่าแล้วชาวโรคจิตก็กดรีโมทเปิดวิทยุบนรถซึ่งอัดเสียงตี้จังกรนไว้

         "เอ๊ะ" นี่นเสียงกรนอันแสนไพเราะของตี้จังนี่นา" ลูซังหยุดร้องไห้และวิ่งตามเสียงทันที

         "คุณหนูอย่าวิ่งสีครับ" สปอร์รีบลุกขึ้นวิ่งตามลูซังทันที

         ชายโรคจิตสังเกตุลูซังที่กำลังวิ่งเข้ามาทางตน กะระยะห่าง แล้วตัดสินใจ...

ตู้ม!!!

         ถุงผ้าใบผืนใหญ่ยิงออกจากปืนลมคลุมตัวลูซัง(และสปอร์ผู้โชคร้าย) ซึ่งพยายามดิ้นให้หลุดจากถุงแต่ไม่สำเร็จ

         "ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็ได้ตัวซะที ว่าแต่มันหนักจัง ช่างเถอะ ได้ตัวเป็นพอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" " ชายโรคจิตหัวเราะสะใจ เดินไปหิ้วถุงขึ้นหลังรถตู้ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

---------------------------------------------------------------------------

โกดังร้างแห่งหนึ่ง

         "ฮ้าวววววว หลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ยเรา... เอ๊ะ!!!" ตี้จังหาวได้แป๊ปเดียวก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากเมื่อตื่นขึ้นมาบนโซฟาสีแดงหรูแทนที่จะเป็นมานั่งในสวนสาธารณะ ขาของเด็กน้อยถูกมัดติดกัน "ใครทำอะไรหนูเนี่ย ช่วยด้วยยยยยยย"

         "อ้าว ว่าไงเอ่ยตี้จัง" ชายโรคจิตถามด้วยน้ำเสียงเอ็นดู

         "พี่เป้นี่นา ช่วยตี้จังหน่อยสิคะ"

         "พี่มัดหนูเองทำไมพี่ต้องปล่อยหนู พี่จะให้หนูดูอะไรสนุกๆเลยจับมาแหนะ ดูนั่นสิ แท๊นแทนนนน"เป้ผายมือไปด้านหน้าของตี้จัง ลูซังและสปอร์ถูกจับมัดไว้ที่เสาคนละต้น

         "อ๋อ พี่เป้จับพวกเรามาฝึกมายากลกันใช่ไหมคะ ตี้จังชอบมายากลคะ เริ่มเลยเถอะ!"

         "เวรกรรม ไม่ใช่แบบนั้นตี้จัง ตอนแรกพี่จะจับไอ้เด็กลิงมาทรมานให้ตี้จังดูเล่นคนเดียว ดันได้มาสอง ดังนั้นเรามาเล่นเกมลงฑัณฑ์คนซึนกันดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

         "แต่ลูไม่ได้ซึนนี่คะเพราะตี้ไม่ชอบคนซึน แต่คุณพ่อบ้านนี่แอบเป็นบางครั้งแฮะเลยยกเว้นให้ได้"

         "ฉันไม่ซึนหรอก ไอ้... ไอ้... " ลูซังพยายามดิ้น

         "คุณหนูอย่าดิ้นสิครับ เดี๋ยวหมดแรงหรอก"

         "เฮ่อๆ ไอ้เด็กลิง เดี๋ยวเจอดี มาเริ่มเกมกันเลยดีกว่า เย้ๆ"

คำถามที่ 1

          "ฉันจะให้พวกนายตอบว่าเฮียคนขายข้าวหน้าเป็ดหน้าตาดีหรือไม่"

         "เกมงี่เง่า" ตี้จังคิด

         "เริ่มจากนายแล้วกันคุณพ่อบ้าน"

         "จะว่าไปเฮียขายข้าวหน้าเป็ดก็หน้าตาใช้ได้นะครับ ถ้าไม่ติดว่าหน้าเถื่อนไปหน่อย"

         "ว่าไงไอ้เด็กลิง"

         "หล่อมาก"

         "งี่เง่าสิ้นดี" ตี้จังเบะปากพลางนึกถึงหน้าเฮียขายข้าวหน้าเป็ด

คำถามที่ 2

         "ถ้าพวกนายอยากจะชมฉันว่าหน้าตาดี นายจะชมฉันว่าไง"

         "ไอ้งี่เง่า" ตี้จังตะโกน

         "ล้อพี่เล่นใช่ไหมตี้จัง"

         "คำถามงี่เง่า"ตี้จังเบะปากพูดเบาๆ

         "ว่าไงคุณพ่อบ้าน"

         "ผมว่าคุณหน้าตาไม่ได้ย่ำแย่มากนะครับ"

         "อะไรกัน พูดแบบนี้ผมก็เขินเป็นนะ" เป้เขินบิดซ้ายบิดขวา เอามือบิดแก้มสปอร์หนึ่งที

         "หน้าตายังกับแมวอดนอน" ลูซังเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนๆ

         "ไอ้เด็กลิง!!! แบบนี้ต้องลงโทษ" เป้หยิบดอกหญ้ามาหนึ่งก้านและปัดเข้าทีซอกคอของลูซัง

         "ฮ่าๆๆๆๆๆ กร้ากกกกๆๆๆๆๆๆ แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอซะที ไม่เห็นจั๊กกะจี้เลย วะฮ่าๆๆๆๆๆ อร๊าาาาาา คร่อก!"

         

---------------------------------------------------------------------------

         "อื้ม ผ่านไปสองคำก็รู้แล้วมั้งว่าใครซึนไม่ซึน"

         "ฉันไม่ได้ซึน!!!"ลูซังตะโกนเสียงดัง

         "คุณหนูลูเบาๆหน่อยสิครับ เราเป็นผู้ดีต้องมีมารยาทนะครับ"

         "ฉันไม่ซึน ฉันไม่ซึน ฉันไม่ซึน"

         "เป็นไงตี้จัง เห็นธาตุแท้ไอ้เด็กลิงรึยัง"

         "ลูซัง" ตี้จังเรียกด้วยน้ำเสียงเจือผิดหวัง ทำเอาลูซังถึงกับเงียบเลยทีเดียว "ทำไมซ่อนน้องมิมิวไว้ในถุงเท้าไม่บอกกันเลย เมื่อกี้ตอนจั๊กกะจี้ ตี้เห็นหนวดมิมิวโผล่มานะ" ตี้จังพูด

         "ก็มันน่ารักดีนี่นา" ลูซังตอบเสร็จ มิมิวก็ค่อยๆโผล่ส่วนที่เหลือออกมาจากถุงเท้าลูซัง

         "ช่างเถอะ แล้วทำไมไม่บอกตี้ว่าซึน จริงๆแล้วตี้ก็...ซึนเหมือนกันนะเออ ตี้ชอบคนซึน แอร๊ย"

         "เฮ้ย ไม่จริงใช่ไหมตี้จัง"

         เป้ถึงกับหน้าเหวอเมื่อได้ยินความจริงจากปากตี้จัง และอาจจะเหวอมากขึ้นเพราะน้องมิมิวไต่ขึ้นมาบริเวณขาเกงเกงตัวเอง ตอนนี้เป้ดิ้นไปมาไม่ต่างกับเด็กฮิพฮอพสักเท่าไหร่ "น้องตี้ นี่มันตัวอะไรเนี่ย เหวอ มันไต่สูงขึ้นมาแล้ว เอามันออกไป๊!!!"

         "อ๋อ ตี้ไปขอพี่สาวที่อยู่ในบาร์ข้างๆบ้านมาค่ะ เห็นบอกว่าเป็นลูกตัวแรกของน้องน้ำตาล น่ารักมากเลย ท่าทางมันจะชอบพี่เป้นะคะ ดูสิจะมุดเข้ากางเกงพี่เป้แล้ว มันชอบที่อุ่นแน่เลย"

         "ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"

         เป้พยายามดึงน้องมิมิวหรือลูกน้องน้ำตาลออกจากกางเกง จนลืมมองไปว่าเชือกที่มัด ตี้ ลูซัง และสปอร์หายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ

         

         "เฮ้ย!!!"

---------------------------------------------------------------------------

ณ บริเวณถนนหน้าคฤหาสน์ ที่ที่เป้แอบจ้องตี้จัง

         "ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง เอามันออกไป"

         "พี่เป้ๆเป็นอะไร" ตี้จังเอาไม้จิ้มเป้ที่กำลังก่ายแขนก่ายขา เป้สะดุ้งตื่น

         "อ้าว นี่ นี่ ฝันไปหรอเนี่ย เฮ้อ ฝันร้ายชะมัดยาก"

         "ฝันว่าอะไรหรอ" ตี้จังถาม

         "ไม่มีอะไรหรอก" เป้ถอนหายใจ (และลืมเรื่องที่แอบจ้องตี้จังสนิท)

         "ว่าแต่พี่เห็นน้องมิมิวของหนูไหมคะ มันตัวสีขาวๆ ขนฟูๆ มีหนวดด้วย ชอบอยู่ในที่อุ่นๆ หนูพึ่งขอพี่สาวที่บาร์ข้างบ้านมาเลี้ยงเอง อ๊ะ!"

         "อ๊ะอะไรหรอตี้จัง"

         ตี้จังไม่ตอบ ได้แต่ชี้ไปที่ขากางเกงของเป้ซึ่งขณะนี้น้องนินิวกำลังไต่ขึ้นขาอย่างรวดเร็ว

[4096]

อ่านไปขำไป 5555

ว่าแต่ตอนต่อไปใครแต่ง ><

โชคดีที่อยู่ดึกแฮะ  :pika01: :pika01:

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก~!!!!!!!

โอย... อ่านไปขำไป...

ป้าแต่งลูซังกวนได้ใจมาก ><~!

(แต่นิสัยตัวจริงไม่กวนนะเออ - .. -)

จั๊กจี้คอยังบ้าซะขนาดนี้... แล้วถ้าเอวจะเป็นอย่างไรเนี่ย... =___=

ปล.แง่มม ที่ไม่สปอล์ยก็เพราะอย่างงี้ใช่ไหมมมม~!!!! >[]<

[Satoshi]

ว้ากฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!

ลูกน้องน้ำตาลเองหรอกรึนี่!?

ปล.R.I.P. เป้ล่วงหน้า...

[me=ｻｶﾓﾄ_ｻﾄｼ]โดนเป้กระโดดเตะ[/me]

[~Wallohz~]

ลูกน้ำตาล.....

เอา ไปหนึ่งลูกเลยป้า!!

ต่อไปใครแต่งละเนี้ย พี่ฟรุครึ

[Porygon-Ω]

[me=Catfish Ohm]นั่งขำไปตลอดตอน[/me]

ป้า EPIC WIN ฮะ!!

[BLYTHE]

[me=*~Black_Yin~*]นั่งขำตั้งแต่เช้า[/me]

ป้า~มุกเด็ดมากเลยอ้ะ><

น่าจะจั๊กจี้เท้าลูซังนะ อิอิ*ผัวะ*

ปล.พึ่งรู้ว่าตัวเองชอบคนซึน(อ้าวเฮ้ย= =)

["Pink Marker"]

นินิววววววววววววววว

ลูกน้องน้ำตาลลลล

แม่ชื่อมิมิวววววววววว

พ่อชื่อ....พอล!!!

ปล.มารับค่าโฆษณาโลด *ผลั๊วะ*

[Sonne Iris]

อยากเห็นหน้าลุกน้ำตาล=A=

เป้เอ๋ย....จบแหละละ55+

[Loveless Nova]

ขอโทษที่มาเม้นฟิคช้าคร้าบลูซัง~!!! ติดกิจธุระที่ ตจว. นิดหน่อย ได้อ่านแต่ม่ะได้เม้นอ่าครับ

โหะๆๆ สปอร์กลายเป็นพ่อบ้าน(ที่แสนซวย)ไปซะแล้วรึเนี้ย เปิดตัวไม่ทันไรก็เกือบตายเพราะพื้นหิน กำแพง ปิรันย่า ลูซัง(?) ซะแล้ว แต่หลวงพี่ท่านก็ถึกใช่ย่อยเลยนะเนี้ย(พ่อบ้านอายาเตะหรือไงเฮีย)

อิริกกับลูซังนี้ดูเหมือนจะไม่ถูกกันอย่างรุนแรงเลยหรือเนี้ย เล่นแรงสุดๆ แต่ที่สุดน่าทึ่งก็คือเหล่าสัตว์เลี้ยงของคุณน้องทรายนี้ละ สุดยอดจริงๆเลยนะครับเนี้ย(ถ้ามีมังกรด้วยละ ฮึๆๆ)

น้องน้ำตาลมีลูกชื่อมิมิว น้องน้ำตาลยังน่ากลัวขนาดนั้น แล้วลูกของเธอน่ากลัวขนาดไหนไม่อยากจะคิดภาพเลย...(แต่ก็ต้องคิดเมื่อคุณชายเป้นักม่อโดนไปซะขนาดนั้นแล้ว)

ปล....ลูคุงใจร้าย~!!! ทำไมไม่มีผมในเรื่องบ้างละ!!! หรือว่าผมทำอะไรให้ท่านไม่ชอบเหรอ หรือว่าผมทำอะไรผิดใจท่านเหรอ หรือว่า.....ผมไม่ใช่สมาชิกของบอร์ดนี้แล้วเหรอครับเนี้ย แง~!!!

Me/ หนีออกไปจากบอร์ด(ที่ไม่ยอมรับเขาเป็นสมาชิก)~

[เฮียเป็ด]

สูตรผสมคอลลาเจน...

...ข้าวหน้าเป็ดมีสูตรนี้ด้วย???!!!???

แวะมาอ่านแล้วนะครับ[me=เจ้าของร้านข้าวหน้าเป็ด]ปูเสื่อนั่งรอตอนต่อไป[/me]

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

*ชะอุ้ย วาว่าโผล่...*

เอาล่ะคร้าบ~* เดี๋ยวเราจะลองประชุมกันอีกทีน้า~ (เอ็งพูดแบบนี้มากี่ทีแล้ว!!!!)

ปล.สำหรับวาว่าซัง มีโอกาสสูงนะครับ(โอกาสที่จะถูกบรรจุลงในฐานข้อมูลตัวละคร =w=)

[me=PsychoSquid]เตรียมห้องประชุมอีกแล้ว....[/me]

[โฮมุปอร์]

[me=Slip]ลืมเม้น[/me]

+++++++++++++++++++++++++++

ในส่วนของตอนที่สามค่อนข้างเน้นไปทางบทสนทนา

จนขาดการบรรยายละมั้งครับ

[สาววายจงเจริญ]

[me=Slip]ลืมเม้น[/me]

+++++++++++++++++++++++++++

ในส่วนของตอนที่สามค่อนข้างเน้นไปทางบทสนทนา

จนขาดการบรรยายละมั้งครับ

ขาดเต็มๆเลยแหละ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[me=Eve ผู้ปราบลูซึน]หัวเราะในความรั่วจนลืมของตัวเอง[/me]

[*~Pocha_Icecream~*]

[me=VictiniLover~]เดินมาอ่าน...[/me]

ป้าแต่งฮามากอะ~

ว่าแต่ เราจะได้โผล่บ้างมั้ยน้อ~~

[เซนโดว เรย์นะ]

กร๊ากกกกกกกกกXD!!

น้ำตาลมีลูกแล้ว เป็นแม่คนแล้วนะเรา!![me=เรย์นะ]ลูบหัวน้ำตาลก่อนโดนงับกบาลเต็มแรง[/me]

ไม่นึกว่าจะมีคนรู้ว่าน้ำตาลเป็นตัวเมีย......ชิ.....=3=

ปล. ขอเล่นด้วยคนได้ไหมอะครับ....?w?/

[Risu]

อ่านแล้วนั่งขำตลอดตอน

น้องน้ำตาลมาหลอกหลอนอีกแล้ว 555+

[Loveless Nova]

จะรอการมีตัวตนของตัวเองนะครับ ฮือๆๆๆ 

[..Two..World..]

แต่งกันหลายๆ คนแบบนี้ลำบากแย่เลย

ขอเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งทุกคนน~

/ ยื่นนิ้วให้ลูกน้ำตาลกิน

[BLYTHE]

ตอนที่ 4 :  แขกที่มาเยือน

จ๊ากกกกกกกกกก~~~~!!!!!!เป้ร้องลั่นขึ้นอีกครั้งในขณะที่สัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่ชื่อมิมิวกำลังไต่ขึ้นไปที่ตัวเขาอย่าง

รวดเร็วและแล้วมันก็ออกมาจากเสื้อของชายหนุ่มได้อย่างปลอดภัย แล้ววิ่งเข้าไปสู่อ้อมกอดของเด็กหญิง

อ๊าาา!!~~ เด็กดื้อมัวไปอยู่ในมา ฉันอุตส่าห์ตามหาเจ้าตั้งนาน.ตี้จังกอดมิมิวอย่างอ่อนโยนก่อนที่เธอจะเดินจากชายหนุ่มไปอย่างไร้เยื่อใย.

ฮือ.ตี้รอพี่ด้วย..ชายหนุ่มยังคงยื้อให้เด็กหญิงอยู่กับเขาก่อนแต่ทว่าเด็กหญิงก็ยังคงไม่ได้สนใจเขาและเดินเข้าไปในคฤหาสน์จนลับสายตาของเขาไป.

หน็อยไอ้เด็กลิง แค้นนี้ต้องชำระเป้พูดอย่างเคียดแค้นพร้อมผูกใจเจ็บลูเอาไว้

ณ ร้านข้าวหน้าเป็ดของซอยพีเคเบสิค  ซึ่งตอนนี้เจ้าของร้านกำลังม่อสาวอยู่หน้าร้านจนลืมหน้าที่ที่จะต้องเชือดเป็ดไปซะแล้ว.

ว่าไงจ๊ะน้องสาว  สนใจจะไปเดทกับพี่มั้ยจ๊ะเฮียร้านขายข้าวหน้าเป็ดเก๊กหล่อขึ้นมาทันใดขณะที่เห็นสาวสวยกำลังกิน

ข้าวหน้าเป็ดอยู่หน้าร้าน

อะเอ่อพอดีไม่ว่างน่ะค่ะวะ..ไว้วันหลังได้มั้ยคะ..ลูกค้าสาวสวยพูดอย่างหวาดเกรง

โฮ่ๆ วันไหนก็ได้จ้ะ พี่ว่างทั้งนั้น อิอิเจ้าของร้านข้าวหน้าเป็ดยังคงม่อสาวอยู่ หารู้ไม่ว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้น

ทันใดนั้นเองก็มีอะไรลอยมาจากด้านหลังของร้าน

ฟ้าววว~~ฉึก!!!!เฮียนก เจ้าของร้านข้าวหน้าเป็ดถึงกับหน้าซีดเผือกเมื่อสิ่งที่ลอยมาจากด้านหลังคือมีดอีโต้ขนาดใหญ่ลอยมาจากหลังร้านแล้วปักกับเขียงจนเชือดคอเป็ดอย่างพอดิบพอดี หญิงสาวที่โดนม่อจึงใช้โอกาสนี้หลบหนีไปทั้งๆที่ยังไม่ได้จ่ายเงิน

นก...เมื่อกี๊ฉันทำมีดหลุดมือไปน่ะ ช่วยหยิบมาให้หน่อยสิเสียงแพม เจ้าแม่แห่งซอยพีเคเบสิค ดังออกมาจากหลังร้าน  ในขณะที่เฮียนกกำลังตัวสั่นเป็นลูกนกอยู่ที่หน้าร้าน

ดะ..เดี๋ยวเอาไปให้จ้ะ...

เฮียนกซึ่งกลัวสุดขีดในขณะนั้น รีบเอามีดไปให้เจ้าแม่ในทันใด จนกระทั่ง.

เดี๋ยวฉันจะไปหาก้อยนะ เฝ้าร้านให้ดีๆล่ะ ห้ามม่อสาวไม่อย่างงั้นเจ๊แพมเอานิ้วก้อยเชือดคอให้เฮียนกดู จากนั้นหญิงสาวก็เดินตรงไปยังคฤหาสน์พีเคเบสิคหลังจากที่แพมไปแล้วเฮียนกก็สังเกตที่หลังร้านว่า

อ้าว คอมยังไม่ได้ปิดนี่นาไปปิดสักหน่อยดีกว่าเมื่อพูดจบเขาก็เดินไปยังหลังร้านเพื่อปิดคอม แต่ทว่าเขาดันเปิดไปเห็นเว็บเฟซบุ๊กที่ยังไม่ได้ปิด

หุหุ เว็บยังไม่ได้ปิดงั้นหรือไปจีบสาวสักหน่อยดีกว่าอิอิว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้าไปนั่งจนลืมหน้าที่เชือดเป็ดไปโดยสิ้น

เชิง....

ในขณะเดียวกันที่หน้าคฤหาสน์พีเคเบสิค ที่ๆเจ๊แพมกำลังจะย่างกรายเข้ามา

สวัสดีคร้าบ ท่านแพม เอ่อมีธุระอะไรเหรอครับ? สปอร์ พ่อบ้านของคฤหาสน์ถามอย่างสุภาพ

อ๋อ มาหาก้อยน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าก้อยอยู่หรือเปล่าคะ?หญิงสาวกล่าวอย่างสุภาพเช่นกัน

คุณหญิงก้อยอยู่ในคฤหาสน์น่ะครับ เชิญเข้าไปได้เลย อ๊ะ!แต่เวลาเข้าไปต้องระวังหน่อยนะครับ เพราะ

โฮกกก~~!!!แฮ่~~~!!!สปอร์พูดยังไม่ทันขาดคำ สัตว์เลี้ยงนามว่าคิเมร่าซึ่งมีหัวเป็นสิงโตตัวเป็นแพะและหางเป็นงู มีนัยน์ตาอันครมกริบราวกับมีด กระโจนออกมาหาแขกของคฤหาสน์ด้วยความเป็นมิตร(?)แล้วแยกเขี้ยวออกมาด้วยความดีใจ(?)

กะกรี๊ดดดด~~!!!!นี่มันตะตัวอะไร.แพมตกใจเป็นอย่างมากจนถอยกรูดเข้าไปหลบข้างหลังสปอร์เมื่อเห็นสัตว์เลี้ยงของคุณหญิงทรายกระโจนออกมาและแยกเขี้ยวใส่เธออย่างเป็นมิตร(?)

นี่คิเมร่าครับ เป็นสัตว์เลี้ยงที่แสนจะน่ารักของคุณหญิงทรายครับสปอร์อธิบาย

ดูท่ามันจะชอบท่านแพมนะครับ

ว้าก~ไม่ได้นะคิเมร่า~เสียงเด็กชายคนหนึ่งดังออกมาจากหลังประตูคฤหาสน์ พร้อมวิ่งตามมาติดๆ

อ๊ะ นายน้อยลู! อย่าเอาคิเมร่ามาเล่นข้างนอกสิครับสปอรยังคงทำหน้ายิ้มแย้ม

ก็เขาออกมาเองนี่ครับลูทำหน้าเบ้ก่อนที่....

ไอ้น้องบ้า~~บอกแล้วไงว่าอย่าเอาสัตว์เลี้ยงคุณหญิงทรายออกมานอกบ้านนนนน~~!!!ชายหนุ่มผมแดงนามว่าอีริค ตะโกนใส่น้องเขาด้วยเสียงอันดัง

อ้าว เมื่อกี๊นายน้อยบอกว่าคิเมร่าออกมาเองนี่ครับ?สปอร์ถามพร้อมทำหน้าฉงน

อะไรเนี่ยลู!! นี่นายซึนเหรอ???อีริคถามน้องชายของเขา

ไม่นะผมไม่ได้ซึน ผมไม่ได้ซึน ผมไม่ได้ซึน...

ในขณะนี้ 3 หนุ่มซึ่งอยู่นอกคฤหาสน์ได้ทะเลาะกันเสียแล้ว แต่แล้วก็.....

งะ...แง้ว~~~!!!ทันใดนั้นเอง สัตว์เลี้ยงผู้แสนน่ารัก(?) คิเมร่าก็ได้เกิดอาการแปลกประหลาด นั่นก็คือ หางซึ่งเป็นงูของมันขดไปมา  ตัวของมันสั่นระริกๆ เหมือนกับเจออะไรที่น่ากลัวที่สุดเข้า...

คิเมร่า แกเป็นอะไรไปน่ะลูซังถามอย่างเป็นกังวล

ดูท่าจะกลัวอะไรบางอย่างนะครับนายน้อยลูคุณพ่อบ้านสันนิษฐาน

เอ้อ ว่าแต่ท่านแพมจะมาหาคุณหญิงก้อยใช่มั้ยครับ ชะ..เชิญด้านในก่อนเลยครับ แหะๆสปอร์ยิ้มเจื่อนๆ

อะ เอ่อ...ได้ค่ะว่าแล้วแพมก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์  เพียงแค่แพมเดินเข้าไปเท่านั้น คิเมร่าซึ่งกลัวจนตัวสั่นก็หายกลัวเป็นปลิดทิ้งไปในทันใด...

ง่า...พอเจ๊แพมเดินเข้าไปแล้วคิเมร่าก็หายกลัวเลยแฮะ..ลูซังพูดขึ้น

__________________________________________

ข้างในคฤหาสน์พีเคเบสิค

อ้าวแพม มาแล้วเหรอจ๊ะ~มานั่งก่อนเลยจ้า~คุณหญิงก้อยแห่งบ้านพีเคเบสิคพูดขึ้นด้วยความดีใจ

อ่าจ้ะ วันนี้มีเรื่องมาเมาท์เต็มเลยแหละหญิงสาวพูดพร้อมกำลังจะนั่งบนเก้าอี้

วันนี้นะ ฉันสับผักอยู่หลังร้านแล้วมีดเกิดหลุดมือกระเด็นไปหน้าร้าน เชือดเป็ดพอดีเลยแหละ ตอนนั้นนกก็กำลังม่อสาวอยู่ด้วย...แพมพูดด้วยสีหน้าที่เคียดแค้นเล็กน้อย

อิอิ แล้ววันนี้เขายังม่อสาวผ่านทางเฟซบุ๊กอยู่มั้ยล่ะ?ก้อยยิ้มพร้อมพูดต่อ

ไม่รู้สิ...ถ้าฉันเจอล่ะก็....แพมใช้มือดัดนิ้วไปมาดังกร๊อบ

เอ้อ! จะว่าไปฉันยังไม่ได้ปิดคอมที่อยู่หลังร้านนี่นา แย่แล้วๆ..เมื่อแพมนึกได้เธอก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

อะ...อ้าวจะกลับแล้วเหรอ ฉันยังไม่ได้เมาท์เลยนะ....ก้อยพูดอย่างผิดหวังเล็กน้อย

เอิ่ม...เดี๋ยวฉันมาเมาท์วันหลังได้มั้ย เดี๋ยวฉันต้องไปดูตานกแล้วโทนเสียงของแพมเริ่มต่ำลงเรื่อยๆ จิตใจของเธอก็เริ่มกระวนกระวาย

อ่า ก็ได้จ้า~ก้อยเริ่มผิดหวังมากขึ้นและมากขึ้นแต่เธอก็ยอมปล่อยให้เพื่อนรักของเธอกลับไป

โอเค งั้นฉันไปล่ะ บายจ้า~ว่าแล้วแพมก็รีบหอบกระเป๋าแล้ววิ่งออกไปที่ประตูของคฤหาสน์

อ้าวจะกลับแล้วเหรอครับ ท่านแพม?!?สปอร์หันมาถามในขณะที่เมื่อกี๊เขามองนายน้อยทั้งสองกำลังเล่นกับสัตว์เลี้ยงน่ารัก แต่แล้วก็.....

มะ...เมี้ยว....เจ้าคิเมร่าเริ่มเกิดอาการกลัวบางสิ่งบางอย่างขึ้นอีกครั้ง ตัวของมันเริ่มสั่น หางของมันก็ขด....

อื้อ ไปล่ะนะ ฝากสวัสดีคนอื่นด้วยหญิงสาวพูดพลางรีบสวิ่งไปทางร้าน

เมื่อหญิงสาววิ่งจากไปเจ้าคิเมร่าก็กลับสู่สภาพเดิมอีกครั้งคือมีชีวิตชีวาและเล่นกับลูกของนายมันอีกครั้ง

เอ..หรือว่าคิเมร่าจะกลัวท่านแพมหว่า ทั้งๆที่กล้าหาญขนาดนั้น พึมพำพึมพำหัวสมองของพ่อบ้านเริ่มคิด...

และแล้วแพมรีบวิ่งออกจากคฤหาสน์ไปอย่างรวดเร็ว ตรงดิ่งไปยังร้านขายข้าวหน้าเป็ด ซึ่งยังไม่มีลูกค้าเลยแม้แต่คนเดียวในตอนนี้

คุคุคุคุ~เสียงเฮียร้านข้าวหน้าเป็ดหัวเราะคิกคักอยู่หน้าคอม โดยหารู้ไม่ว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้น....

เอ...ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆหว่า...ช่างเถอะ ม่อสาวต่อดีกว่า อิอิอิ

แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...เสียงหอบของหญิงสาวเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอมาถึง....

ถะ...ถึงที่ร้านแล้ว....อ๊ะ เป็ดที่ยังไม่ได้ถูกเชือดมีอยู่ตั้งเยอะแล้วทำไม....แพมพูดยังไม่ทันขาดคำ สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มซึ่งสวมหมวกที่มีรูปเป็ดและเขียนว่าข้าวหน้าเป็ดกำลังนั่งจิ้มคีย์บอร์ดพั่บๆๆๆอยู่ต่อหน้าต่อตา และแล้วชายหนุ่มก็ชะเง้อหน้าไปมองหน้าร้านเพื่อดูว่าคนที่มาหน้าร้าน เมื่อเขาเห็นดังนั้นแล้วเขาก็...

ชะอุ๊ย..แพมจ๋า~มะ...มันไม่ใช่อย่างที่เธอเห็นนะจ๊ะ..เขาพูดอย่างหวาดเกรงโดยที่หลักฐานยังคาตาหญิงสาวอยู่

ฉันบอกว่าให้ไปเชือดเป็ดใช่มั้ยจ๊ะ ทำไมไม่เชือดล่ะจ๊ะ นกคุง....แพมเดินเข้ามาใกล้พร้อมยิ้มแหยๆในขณะที่มือของเธอกำลังดัดนิ้วดังกร๊อบ...กร็อบอยู่...

==============================

Edit: แก้คำผิด

[bell]

โฮ่ๆ วันไหนก็ได้จ้ะ พี่ว่างทั้งนั้น อิอิเจ้าของร้านข้าวหน้าเปิดยังคงม่อสาวอยู่ หารู้ไม่ว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้น

คุณหญิงก้อยอยู่ในคฤหาสน์น่ะครับ เขิญเข้าไปได้เลย อ๊ะ!แต่เวลาเข้าไปต้องระวังหน่อยนะครับ เพราะ

อ๊ากเฮียนกจะเป็นไงละเนี้ย

สนุกมากเลยครับ

ป.ล.เสียวเฮียนกคงโดนมีดเชือดไก้ฆาตกรรม อิอิ

[Sonne Iris]

คิเมร่าจังกลัวแพมหรือจ๊ะเนี้ย...

*ลูบหัว*

><~สนุกมากเลยอะ

[โฮมุปอร์]

มาอ่านแล้ว ตอนนี้เน้นคำสนทนาซะส่วนใหญ่เนอะ~

*พี่แพมเนี่ยน่าเกรงขามดีแหะ

[me=Slip]โดนตบ[/me]

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

ลู - แม่ทรายฮะ คิดว่าเราจะได้กินข้าวหน้าเป็ดกันไหมครับช่วงนี้?

แม่ทราย - โอ๋... แม่คิดว่า เราคงต้องกินอย่างอื่นไปก่อนละนะลูกรัก

ลู - แล้วทำไมเราถึงไม่ได้กินละฮะ?

แม่ทราย - เพราะ.. เอิ่ม... เพราะเหตุผลเดียวกันเวลาปาป๊าแอบไปหาผู้หญิงนอกบ้านคนอื่นไงละจ๊ะ

ลู - เอิ่ม... ถึงยังไงผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี - 3 -

แม่ทราย - โตขึ้นลูกจะรู้เองจ้ะ แต่ระหว่างรอ มารับการลงทัณฑ์ที่ดึงขนยูนิคอร์นแม่ซะดีๆ....ฮึฮึฮึ

---

[me=Little Luba]เผ่น[/me]