[56K Warning]Pkbasic Series : เตรียมตัวสอบเข้า Season II กันได้แล้ว~!!!

[สาววายจงเจริญ]

แอร๊ คุณหลานทำไมเปลี่ยนชือน้อง มิมิว เป็น นินิว ละจ๊ะ

ตาเครทไม่รอดแน่ตอนนี้ ฮึฮึฮึ

[Porygon-Ω]

นี่สินะ ที่มาของ

"รวมกันเราอยู่ แยกตูเป็ดอิ่ม"

[me=Catfish Ohm]โดนน้องมิมิวมุดเข้าหัวกล่อง[/me]

[Risu]

รู้สึกว่ากว่าร้านข้าวหน้าเป็ดจะเปิดคงอีกนานนนนน~

ไว้อาลัยให้แก่เครทคุงล่วงหน้า

[Loveless Nova]

แล้วคุณชายนกก็ถูกเชือดแทนเป็ดสินะ....

ท่านแพมนี้ช่างเป็นคนที่น่าเกรงขามน่ากลัวจริงๆเลย สามารถสยบคิเมร่าที่ในหนังสือสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ได้บอกว่าเป็นสัตว์ร้ายที่อันตรายที่สุดได้ด้วยการมองเพียงอย่างเดียวเท่านั้น น่ากลัวๆ

หวังว่านายจะไม่ตายนะคุณชายนก...

Me/ ยืนไว้อาลัย 1 วิ แล้วเผ่น

[4096]

ตอนที่ 5 กลางดึกในคฤหาสต์

“ก๊าบ... ก๊าบ... แกว๊กกกก!!”

คืนนั้นชาวซอย pkbasic ได้ยินเสียงเป็ดร้องโหยหวนตลอดทั้งคืน....

--------------

กลางดึกของคฤหาสต์ Pkbasic เป็นเวลาที่เหล่าเด็กๆจะได้นอนหลับอยู่บนเตียงเพื่อเตรียมรับการเรียนการสอน

ในวันพรุ่งนี้.... แต่ถ้ามันง่ายขนาดนั้น มันก็ไม่ใช่คฤหาสต์ Pkbasic น่ะสิ

“คุณหนูครับ เลิกเล่นกับคิเมร่าแล้วไปนอนซะเถอะนะครับ” สปอร์ ชายหนุ่มในชุดพ่อบ้านผู้มีหนวดสองเส้นท่าทางเหมือนยุงกำลังเกลี้ยกล่อมนายน้อยของเขา

“ฮ่ะๆๆ ฉันกำลังยุ่งอยู่นายไม่เห็นหรอสปอร์” เด็กน้อยที่สปอร์เรียกว่า”คุณหนูลู”กำลังควบสิ่งมีชีวิตนามคิเมร่า สัตว์ประหลาดที่เหมือนสิงโต แพะ และมังกร

“แต่ว่าพรุ่งนี้คุณหนูต้องไปโรงเรียนนะขอรับ ไม่อยากเจอคุณหนูตี้หรือขอรับ” สปอร์ใช้จุดอ่อนของเด็กน้อยหลอกล่อ

“ฉะ... ฉันไม่เห็นอยากจะเจอตี้ซักนิด” ลูพูดพลางหน้าแดง

“ฉันรู้นะว่านายอยากเจอตี้…” เสียงนั้นดังมาจากด้านหลังของบัทเลอร์สปอร์

“อย่ามาซึนเดเระ!!” เด็กหนุ่มหน้าม่อนามฟลุ๊คพูดพลางชื่อนิ้วมาที่ลู

“ผมไม่ซึนนะ... ผมไม่อยากเจอตี้ซักนิด.... ไอ้พี่บ้า!!”

“แหม่ คุณหนูฟลุ๊คขอรับ เหมือนกับโคนันเลยนะขอรับ” สปอร์ตบมือชม

“แน่นอน ความจริงมีเพียงหนึ่งเด... เอ๊ย ไม่ใช่ละสปอร์”

“ไปนอนได้แล้วลู พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะ” เด็กหนุ่มฟลุ๊คทำท่าทีเปลี่ยนเรื่อง

“ไม่เอ๊า ไอ้พี่บ้า!!” ลูตะโกนพลางวิ่งหนีไปทั่วคฤหาสต์ ทิ้งให้สปอร์และฟลุ๊คยืนงงอยู่ที่เดิม

“เอาไงดีกับไอ้เจ้าเด็กซึนนั่นดีขอรับ คุณหนูฟลุ๊ค”

“หึหึหึ ฉันคิดแผนแกล้งมันได้ละ นายจะร่วมด้วยมั้ยสปอร์?” ฟลุ๊คขอความร่วมมือจากบัทเลอร์ของเขา

“ผมไม่ทรยศต่อคุณหนูลูขอรับ!!” สปอร์พูดเสียงจริงจัง ทำเอาเด็กหนุ่มหน้าม่อฟลุ๊คละอายแก่ใจไปเลย

"เว้นแต่ว่า....." สปอร์ทำท่าทางเอานิ้วถูกันแล้วยิ้มอย่างมีเลสนัย "จะมีอะไรตอบแทนกระผมสักร้อยนึงนะขอรับ"

"เออๆ หน้าเงินเหมือนกันนะ นึกว่าหน้าเหมือนยุงอย่างเดียว" เด็กหนุ่มหน้าม่อพูดจาถากถางบัทเลอร์ของเขาพร้อมกับหยิบแบงค์สีม่วงออกมาจากกระเป๋าเงินของเขา

สปอร์ได้เห็นดังนั้นก็แววตาลุกวาวกับแบงค์สีม่วง "โอ้ ขอบคุณมากขอรับกระผมขอไปร้อยเดียว ให้ตั้งห้าร้อยแน่ะ" สปอร์บัทเลอร์ดีใจมาก

ฟลุ๊คยื่นแบงค์สีม่วงนั้นให้บัทเลอร์ "ทอนมาสี่ร้อย..."

"..."

"จะเอาไม่เอาห้ะ?" สปอร์โดนกดดันอย่างหนัก

"เอาก็เอาฟระ สำนวนไทยว่าไว้ว่ากำแบงค์ห้าร้อยดีกว่ากำตด" สปอร์ตกลงคว้าแบงค์สีม่วงมาพร้อมหยิบแบงค์สีแดงสี่ใบมาทอน

"สำนวนแบบนั้นมันมีที่ไหนกันฟระ!!" ฟลุ๊คล้มโต๊ะอย่างหงุดหงิด

"ว่าแต่แผนล่ะขอรับ..." สปอร์ถามถึงแผนการพร้อมกับเก็บโต๊ะที่คุณหนูหน้าม่อล้มไว้

“ก่อนจะเริ่มแผน...” ฟลุ๊คทำท่าทางจริงจัง “ฉันมีเรื่องอยากจะถามนายหน่อยน่ะสปอร์”

“ได้สิขอรับ ถ้าผมรู้ผมจะตอบให้”

“พรุ่งนี้ฉันจะไปม่อหญิงน่ะ ฉันอยากจะถามนายว่า....” ฟลุ๊คมีท่าทางลังเลเล็กน้อย

"ว่าอะไรหรือขอรับ....?" สปอร์ตั้งใจฟังคำถามของคุณหนูฟลุ๊ค

“ฉะ... ฉันหล่อมะ?” ฟลุ๊คถามพร้อมทำท่าเก๊กหล่ออารมณ์ประมาณว่าตัวเอกเก๊กหล่อแล้วมีเสียง"ชิ้ง~"แบบไม่อายฟ้าดิน

สปอร์มีท่าทางงุนงงเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถาม “เอ่อ... เอาแบบตรงๆหรือถนอมน้ำใจดีล่ะขอรับคุณหนูฟลุ๊ค”

“..." เด็กหนุ่มหน้าม่อฟลุ๊คมีท่าทางเหมือนพูดพ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่สอง “ช่างมันเถอะสปอร์...”

"ถ้าให้แบงค์สีแดงผมอีกซักใบคำตอบอาจจะดีขึ้นนะขอรับ" สปอร์ยื่นข้อเสนอพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลสนัย

"ไม่เอาเฟ้ยยย!!!"

---

คฤหาสต์พีเคเบสิคเวลา 22.45 น.

“เห้อ... ป่วนสปอร์กับไอ้พี่หน้าม่อนี่สนุกจริงๆเลยนะ หุหุหุ” เด็กน้อยลูพูดกับตัวเองอย่างสะใจกับชัยชนะของเขา “ดูซิมบ้าดีกว่า~”

ลูเดินไปเปิดทีวีและเครื่องเล่นซีดีของเขาเพื่อเปิดการ์ตูนดิสนีย์ที่เขาคลั่งจนแทบจะเรียกว่าโอตาคุก็ได้

“มาแล้วๆ ต้องสนุกแน่ๆเลย หุหุ”

“ข้า... จะ... ฆ่าเจ้า!!”

"แว้กกกกกกก!!!~~" เสียงนั่นดังมาจากในทีวีของเขา ทำให้เด็กน้อยที่ยังไร้เดียงสาตกใจจนต้องไปซุกอยู่ใต้ผ้าห่มของเขา

“หนอยย ไอ้พี่ฟลุ๊คแน่ๆเลย แอบเปลี่ยนแผ่นการ์ตูนเรากับหนังผีอีกแล้วสินะ แค้นนี้มีชำระ!!” ลูที่ตั้งสติได้แล้วเดินไปปิดทีวีของเขา “ช้านจะฆ่ามานนน!!~” ลูซึนแค้นมากจึงคิดแผนการแก้แค้นพี่ของเขา ในขณะเดียวกัน...

“ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...” เสียงประตูของเขาดังขึ้น ทำเอาเด็กน้อยอายุ 5 ขวบนามว่าลูสะดุ้งเลยทีเดียว

“คะ... คระ.... ใครน่ะ....” ลูตะโกนถามแบบกลัวๆ

“ฉะ... ฉันไม่กลัวแกหรอกนะ” ลูพูดกับตัวเองพร้อมกับเดินไปเปิดประตู แต่ก็ไม่พบใคร

“ก็ไม่มีใครนี่หว่า เราคงจะหูฝาดไปเองนะ ฮ่ะ ฮ่ะ” ลูปลอบใจตัวเอง

“นอนดีกว่าเรา พรุ่งนี้จะได้มีแรงแก้แค้นไอ้พี่หน้าม่อ” ลูเดินกลับไปที่เตียงของเขา

“ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...”  เสียงประตูของเขาดังขึ้นมาอีกครั้ง รอบนี้ลูมีท่าทางผวาเล็กน้อย

“อย่ามาแกล้งกันแบบนี้นะ.... ฮึกๆ.... กระซิกๆ” ลูเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาจากตา

ลูเดินไปเปิดประตูแต่ก็พบกับความว่างเปล่าเหมือนเดิม

“มะ... ไม่เห็นจะมีใครเลย ฉันไม่กะ... กะ.... กลัวหรอก วะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” ลูพูดแบบซึนๆ พลางปาดน้ำตา

“ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก.... ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

"ฮือๆ... ฮึกๆ.... กระซิกๆๆๆๆ..... อย่าแกล้งกันแบบนี้นะ..." รอบนี้ลูไม่วิ่งไปเปิดประตู ได้แต่คลุมตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่มตลอดทั้งคืน จนเผลอหลับไป....

--------------

“ดูเหมือนแผนของเราจะประสบผลสำเร็จนะสปอร์ คุคุคุ”

“นั่นสินะขอรับคุณหนูฟลุ๊ค หึหึหึ”

---

เช้าวันรุ่งขึ้น

“อรุณสวัสดิ์อรับคุณหนูลู” สปอร์ยิ้มอย่างมีเลสนัย

“อะ... อรุณสวัสดิ์นะสปอร์ เมื่อวานฉันฝันร้ายด้วยล่ะ” เด็กน้อยลูเช้านี้มีขอบตาคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอน

“สมน้ำหน้า วะฮ่ะฮ่าฮ่า” เด็กหนุ่มนามฟลุ๊คที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เยาะเย้ยน้องชายของเขา

“ไอ้พี่บ้า ไอ้หน้าม่อ บ้า บ้า บ้า!!” เด็กน้อยที่ได้ยินคำพูดเสียดสีจากพี่ชายหน้าม่อของเขาทนไม่ไหวกระโจนเข้าไปตบตีพี่ชายเขา

และแล้วก็เกิดสงครามขนาดย่อมระหว่างเด็กหนุ่มหน้าม่อกับเด็กน้อยสุดซึนขึ้น....

“เอ้า เอ้า เอ้า อย่าทะเลาะกันขอรับคุณหนู ต้องรีบเตรียมตัวไปโรงเรียนนะขอรับ”

“บ้ะ ฉันยอมให้เจ้าเด็กซึนก็ได้” เด็กหนุ่มหน้าม่อพูดพลางวิ่งหนีไปที่รถของพ่อเขารอรับการไปโรงเรียน

“ไอ้พี่บ้า!!!~~~” เด็กซึนพูดอย่างหัวเสีย

“นี่สปอร์ ช็อคโกแลตของพี่ที่จะเอาไปม่อสาวอยู่ไหนล่ะ”

“วางอยู่บนโต๊ะน่ะครับ วางไว้ที่เดียวกับโอวัลตินของคุณหนูแหละครับ”

“อ้อ ว่าแต่นายมีน้ำส้มสายชูมั้ยสปอร์”

“จะเอาไปทำไมเหรอขอรับ”

“ฉันก็จะเอาไปแก้แค้นไอ้พี่หน้าม่อน่ะสิ หึหึหึ” เด็กซึนพูดอย่างมีเลสนัย พลางราดน้ำส้มสายชูลงบนช๊อคโกแลตของพี่ม่อของเขา

“เอ้าสปอร์ ห่อช็อคโกแลตได้เลย” นายน้อยสั่งบัทเลอร์ของเขาพร้อมกับจิบโอวัลตินอย่างเอร็ดอร่อย

สปอร์รับช็อคโกแลตมาห่อพลางคิดในใจ “รับใช้ครอบครัวนี่ตรูจะได้แก่ตายมั้ยนะ....”

==============================================

ตอนนี้เป็นตอนแรกที่ผมแต่งและเป็นฟิคเรื่องแรกที่ผมแต่ง ถ้าตกหล่นอะไรไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ orz....

[Sonne Iris]

ความจริงมันมีเพียงหนึ่งเดียว!!!!~

บ้านนี้แปลก!!!~

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!!!~

ลูซึน!!!~

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว

สปอร์ไม่ได้แก่ตายแน่!!!~=[]=

แม่ทราย/หนีไปดูแลคิเมร่า ลั้นล้า~

[BLYTHE]

พี่น้องคู่นี้นี่แกล้งกันไปแกล้งกันมา สนุกดีแฮะ=w="

ว่าแต่พี่ปอม...

ตอนที่ 5 กลางดึกในคฤหาสต์

คฤหาสน์เขียนผิดน่ะ

น่าสงสารสปอร์จังแฮะ อาจจะไม่ได้แก่ตายแล้วมั้ง=w=

[me=>>ขอค้านค่ะ!!!<<]เผ่น~[/me]

[โฮมุปอร์]

- - ไม่ได้แก่ตายแน่เลยคุณพ่อบ้าน....

เป็นพี่น้องสุดกู่จริงๆแหะ

[Thama]

^

^

^

^

สุดที่จะกู่กลับแล้วสินะคับ(ง่ายๆกู่ไม่กลับแล้ว)[me=Rubysmart]เผ่น[/me]

ท่าทางทั่นสปอคงจะตายก่อนแก่แน่นอนคับ...ไม่รอด~

[Satoshi]

ว่าแต่ ฟลุ๊คจะไปจีบใครหว่า...

ลูซึน บันซายยยยยยยยยย!!!

พูดให้ถููก.. ลูคุงน่ะโอตาคุดิสนี่ย์ชัดๆเลยแหละ

[me=ｻｶﾓﾄ_ｻﾄｼ]โดนซิมบ้าน้อยขย้ำ[/me]

[Risu]

แง้วๆ ช่างเป็นพี่น้องที่สนิทกันจังเลย (ใช่ที่ไหนเล่า - -)

ช็อคโกแลตผสมกับน้ำส้มสายชูเหรอ

รสชาติจะเป็นยังไงน้า หง่าวๆ

[Porygon-Ω]

ลูซึน ซึน ซึน ซึน ซึน

[me=Catfish Ohm]โดนงับหัว[/me]

เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น มหากาพย์ของคฤหาสน์หน้าม่อ จะเป็นอะไรมั้ยฮะ... =v=

[สาววายจงเจริญ]

น้ำส้มสายชู!!!  รอบนี้ลูซึนเล่นแรงแฮะ

["Pink Marker"]

ฮามากให้เงินแล้วทอน...

"คุณสปอร์ครับสนใจทำประกันชีวิตกับทางเรามั้ยคะ"

"ไม่เอาเฟ้ยครับ!!!"

ปล.เสียงเคาะประตูสามครั้งนั่นมัน...

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

ฮึฮึฮึ... คนเป็นน้องน่ะ.. มักจะแสบกว่าพี่เสมอ วะฮะฮ่า~!

[me=ซิมบ้าตัวน้อย]หัวเราะโรคจิตออกไป[/me]

[Loveless Nova]

ตอนนี้น่าเบื่อจัง ไม่ค่อยสนุกเลย ไม่ฮาด้วย ไม่ชอบตอนที่ลูซังกลัวผีเลยจริงๆ โดยเฉพาะตอนที่ลูแก้เผ็ดกลับด้วยยน้ำสมสายชู กับความหน้าเงินของสปอร

ไม่ฮาสักนิดเลยละครับ

ลูคุง/สปอร์/ฟลุ๊ค : อย่ามาชินเดเระ!!!!

Me/ ถูกเตะกระเด็นออกไปจากรั้วบอร์ด เฮ้ย คฤหาสท์!

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

บทที่ 6 :  เสียงเพลงของคฤหาสน์

ตึง.... ตึง ตึ้ง ตึ่ง.....

เสียงออร์แกนขนาดมหึมาถูกบรรเลงอย่างไพเราะอยู่ภายในห้องมืดๆแห่งหนึ่งกลางคฤหาสน์  มีเพียงแสงจันทร์จากช่องกระจกบานเล็กๆที่ส่องลงมากระทบเด็กชายที่กำลังกดคีย์บอร์ดของออร์แกนอยู่คนเดียว

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก~!

เสียงรบกวนจากภายนอกห้องดังขึ้นอย่างเป็นจังหวะ ทำให้เสียงเพลงอันไพเราะของนักออร์แกนตัวน้อยชะงักลง

“นั่นใครกันนะ...” เขาพึมพัมอยู่ในใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ แล้วเดินไปแง้มประตูดูเหตุการณ์ด้านนอก

ภาพที่เขาเห็นคือเด็กชายตัวน้อยที่มีนามว่า ”ลูซัง” กำลังขี่ยูนิคอร์นแสนงาม ที่ถูกถลกขนออกไปจนเกือบจะหมดตัวกำลังวิ่งไล่พี่ชายผมแดงของเขาอย่างสนุกสนาน แต่ดูเหมือนพี่ชาย

ของเขาคงจะไม่รู้สึกเช่นนั้น....

“ยี๊ฮ่า~!! “ เด็กตัวน้อยตะโกนอย่างสนุกสนาน ไม่เพียงแต่เขาจะขี่ยูนิคอร์นไล่พี่เขาเท่านั้น แต่ยังมีทั้งบาซิลิสก์ขนาดมหึมา, คราเคนที่พ่นนน้ำหมึกเละเทะทั่วคฤหาสน์, คิเมร่าที่พ่นไฟ

เผาเฟอร์นิเจอร์จนมลายหายสิ้นไปหลายชิ้น และยังมีสัตว์ประหลาดตัวเล็กๆตามมาอีกไม่รู้กี่สิบตัววิ่งตามล่าพวกเขาอย่างสนุกสนาน

“ไอน้องบ้า...” ชายหนุ่มนามว่าฟลุ๊กวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต  เหตุผลที่เขาจำเป็นต้องวิ่งน่ะรึ? มันก็เป็นเพียงเพราะว่าขนมปังแสนหวานนุ่มชุ่มลิ้นสั่งตรงจากฝรั่งเศษ ซึ่งทำขึ้นปีละเพียง

500 ชิ้นเท่านั้นของลูซังถูกเขาสวาปามอย่างมรู้คุณค่าของมันแม้แต่น้อย...

ระหว่างที่ทั้งสองวิ่งไล่กันนั้น เด็กชายตัวน้อยที่มีนามว่า “ปอม” ก็ได้กลับไปเล่นออร์แกนขนาดใหญ่เช่นเดิม แต่คราวนี้... เสียงและทำนองเพลงได้เปลี่ยนไป...

ทันทีที่เขากดคีย์บอร์ด เสียงอึกทึกภายนอกก็สงบลงทันที ก่อนที่เขาจะยิ้มแสยะ แล้วกดโน้ตตัวต่อไป...

“ตึง~” เสียงเพลงดังขึ้นอย่างแผ่วเบา แต่ทำให้สัตว์ประหลาดด้านนอกหยุดชะงักในทันที

“เหวอ~!!!!” ลูซังกระเด็นออกจากหลังยูนิคอร์นที่เบรกกระทันหัน พุ่งตรงไปยังกระจกสีแสนสวยภายในคฤหาสน์

“คุณหนูวววววววววววววว์~~~~~~~~~!!!!!”

“ไอน้องงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~!!!!!”

เสียงของผู้เป็นห่วง(?)ทั้งสองต่างก็พุ่งไปหาผู้เป็นที่รัก(?)และห่วงใย(?)ของพวกเขา แต่ทว่า....

ปุ้ง~!

ศรีษะของฟลุ๊กและสปอร์ได้เข้ามาบรรจบกันด้วยความแรงสูง ก่อนจะกลิ้งไปกันคนละทิศคนละทางอย่างน่าสงสาร... แล้วลูซังล่ะ?!?!

เพล้ง~!~!~!~!

ใช่แล้ว... หน้าต่างแสนสวยระยิบระยับประดับประดาด้วยอัญมณีและกระจกสีสวยอันหาค่ามิได้ ถูกหัวนุ่มๆที่มีหูแมวติดอยู่ของเด็กตัวน้อย ชนเข้าอย่างแรง จนชิ้นส่วนแสนงดงาม

กระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้อง แต่ก็มีบางส่วนที่....

“แอ๊ก~!!!”

“โอย~!! “

.....กระเด็นไปตกใส่คุณบัตเลอร์และนายน้อยฟลุ๊กของเรา..

ส่วนทางลูซังที่กำลังร่วงลงบ่อจระเข้ของคุณหญิงทราย ดูท่าทางแล้ว.. คงจะไม่รอด สงสัยซีรีส์พีเคเราคงจะต้องจบเพียงเท่านี้ ราตรีสวัสดิ์ครับทุ.....

.........เดี๋ยวสิ!!

.....................................................

...........................................

..........................

...............

ตึ๊ง ตึง ตึ่งงงงงงงงงงงงงงงงง~!!!!!!!!!!!!

เสียงออร์แกนพ่นลมดั่งลั่นสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบ้าน เศษฝ้าเพดานชิ้นเล็กๆตกกระจายตามพื้น กระจกทุกบานในบ้านเกิดรอยร้าว ในวินาทีนั้น สิ่งมีชีวิตสีขาวสวยรูปร่างคล้ายม้าก็ผงาด

ปีกแล้วพุ่งออกจากท่อออร์แกนไปรับร่างเด็กน้อยได้ทันเวลา

“ฟู่ว... เกือบไปแล้ว....” เด็กน้อยบนหลังม้าพ่นลมหายใจอย่างโล่งใจ

เมื่อดวงตาของเด็กน้อยเหลือบไปเห็นกับสิ่งที่ตนนั่งคือม้าสีขาวบริสุทธิ์ที่ดูเหมือนจะปล่อยออร่าสีขาวออกจากลำตัวและลากเป็นทางยาวตามที่ร่างของมันเดินทางไป โดยปีกที่สง่า

งามทั่งสองข้างก็สร้างสายรุ้งไปตามทางเช่นกัน และแน่นอน.. มันคือเพกาซัสที่สง่างาม...

“นี่มันยูนิคอร์นของหม่ามี๊นี่นา~”

แต่ทว่า.. ลูซังของพวกเรากลับยังคิดว่ามันเป็นยูนิคอร์นที่มารดาของเขาเลี้ยงไว้ เขาจึงเริ่มกิจกรรมที่เขาทำเป็นประจำกับยูนอคอร์นของมารดาเขา...

“ยี้~ ฮ่าาาาาาาาา~!!!!!!!”

.....เขาดึงขนมันเล่น....

เมื่อเพกาซัสผู้โชคร้ายของเราถูกกระชากขนที่นุ่มสลวยออกไปสองกำมือ สูญความมั่นใจมนการบินของมันก็หยุดทำงาน แล้วร่วงลงไปในทะเลสาบหลังคฤหาสน์พีเค.. พร้อมลูซัง~!!!!

---

หลายชั่วโมงต่อมา...

---

“อูย.... อูย.... โอ๊ยยยยยย~!!!!!! มันเจ็บนะสปอร์!!!”

“ขะ..ขออภัยครับ แต่ถ้าคุณหนูฟลุ๊กอยู่นิ่งๆมันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอกครับ~!!!”

“เอาเถอะน่า... อูย.... รีบๆดึงเศษกระจกสีแสนคมนั่นออกเร็วๆ เราจะได้ไปตามหาน้องชายจอมป่วนของชั้น”

ระหว่างที่บทสนทนาดำเนินไป ปอมซังผู้ได้ช่วยเหลือน้องชายบุญธรรมของเขาไว้ก็กำลังแอบดีใจในสิ่งที่ตนทำไว้ จากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในห้องมืดๆที่มีออร์แกนแสนรักของเขาอยู่

แล้วบรรเลงเพลงแสนไพเราะเช่นเดิม...

แต่ทว่า....

“ปอม นายเห็นลูซังไหม?” ชายหนุ่มผมแดงเปิดประตูโพลงอย่างเสียมารยาท ก่อนที่บัตเลอร์ประจำคฤหาสน์จะค่อยๆเข้ามาแล้วขออภัยเป็นการใหญ่ในสิ่งที่ชายผมแดงทำไป

“ผมว่าเขาอยู่ชั้นใต้ดินนะพี่ฟลุก” เขาตอบไปทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าลูซังตกลงไปในทะเลสาบ แต่ที่เขาตอบไปอย่างนั้นมิใช่ว่าเขาต้องการแกล้งพี่แต่ประการใด แต่เพราะว่า... เขามึน~!!!

...เมื่อชายสองคนกลับออกไปแล้ว หญิงสาวอีกสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นเหมือนที่ชายหนุ่มสองคนแรกเข้ามา

“ปอม นายเห็นลูซังไหม?” จะเป็นใครได้อีกนอกเสียจากเจ๊พิ้งก์และน้องสาวตี้จังที่กำลังพยายามชวนลูซังไปร่วมปาร์ตี้น้ำชา

“เอ่อ... ผมว่าเขาอยู่บนดาดฟ้านะครับ?”

“โอเค ขอบใจมากนะปอม~” แล้วสองพี่น้องแสนน่ารักก็จากไป

....แต่ก็ตามมาด้วยแม่และพ่อของเขา ด้วยคำถามเดิม....

“เอ่อ.. ผมว่าเขาอยู่ในสวนหลังบ้านนะครับ?”

....ต่อด้วยคุณป้าและคุณลุงข้าวหน้าเป็ดข้างบ้าน

“ผมว่าเขาอยู่ในห้องของเล่นล่ะครับ..”

....ตามมาติดๆ กับคู่อริของน้องชายเขา พี่เป้

“ผะ... ผมคะ.. คิดว่า... อยู่บ้านตี้นะครับ...”

....และสุดท้าย คุณหญิงก้อย

“ผมว่าน้องเค้าคงไป... เอ่อ... ไปป่าช้าหลังวัดมั้งครับ?”

...ผู้มาเยือนคนสุดท้ายก็ได้ออกไปจากห้องของปอม เขาจึงจะกลับมาเริ่มบรรเลงเพลงอีกครั้ง แต่ทว่า....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก....

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เด็กชายปอมจำต้องลุกจากเก้าอี้อย่างเบื่อหน่าย แล้วเดินไปเปิดประตู...

เอี๊ยด....

“สวัสดีฮะพี่ปอม~ ผมเอาเพกาซัสพี่มาคืนฮะ~” เด็กน้อยแสนจะน่ารัก แน่นอน เขาคือลูซังผู้จูงเพกาซัสสีเทาหมองไปหมดทั้งตัว...

“อะ...อะ..อืม....” ปอมจึงรีบรับเพกาซัส แล้วเดินไปกดคีย์บอร์ดออรืแกนเพื่อเรียกเพกาซัสกลับ..

“ว่าแต่? พี่ปอมรู้ไหมว่าวันนี้คนในบ้านหายไปไหนกันหมด?”

“เอ่อ.... ไม่รู้สิ” เขาตอบเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แน่ล่ะ... เขาก็คิดอย่างงั้นเหมือนกัน

แล้วหนุ่มน้อยก็เดินจากไป ทำให้ปอมซังกลับมาบรรเลงเพลงอันแสนไพเราะ.... ไปพร้อมกับเสียงสมาชิกในบ้านที่ตะโกนเรียกหาลูซังกันยกใหญ่.... ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะและลงตัว

กันเสียจริงๆ~♪

[Sonne Iris]

....ลูจังค่ะ แม่หาลูจังเจอเมื่อไร จับขังเดี่ยวนะค่ะ

แล้วก็งดห้ามเล่นกับยูนิจังแล้วก้เพกาคุงนะค่ะ

แม่จะให้Cerberusเป็นเพื่อนแทนละกัน จะได้ทนมือลุจัง

รู้ไหมว่าแม่ต้องเปลี่ยนหน้าต่าง เปลี่ยนผ้าม่านใหม่เลยนะลูก...

อย่าทำอีกนะค่ะ^^~

["Pink Marker"]

ปอม : หึ เป็นไปตามแผน ขัดตรูเล่นออร์แกนอยู่ได้!!!

ปอมมึนมาก...ได้ใจ!!!

ตอนนี้ฮาเอาไป +10 > <

[Satoshi]

....ลูจังค่ะ แม่หาลูจังเจอเมื่อไร จับขังเดี่ยวนะค่ะ

แล้วก็งดห้ามเล่นกับยูนิจังแล้วก้เพกาคุงนะค่ะ

แม่จะให้Cerberusเป็นเพื่อนแทนละกัน จะได้ทนมือลุจัง

รู้ไหมว่าแม่ต้องเปลี่ยนหน้าต่าง เปลี่ยนผ้าม่านใหม่เลยนะลูก...

อย่าทำอีกนะค่ะ^^~

น้าทรายโหด...

ลูคุงจะเจอนางเงือกหัวแดงมาช่วยมั้ยหนอ? หรือจะเจอถ้ำใต้ทะเล?

[me=ｻｶﾓﾄ_ｻﾄｼ]โดนลูกสิงโตขย้ำ[/me]

[..Two..World..]

ไปหาจ้าวสมุทรกันเถอะ!!!

อย่าลืมเอาไอ้ปูแดง(ปากมาก) กับปลาการ์ตูนกลับมาให้กินด้วยเน้อ~

ปล. ยี้ฮิ้ว!~

[Risu]

ทำไมถึงมึนได้ขนาดนี้ละ ปอม

คุณหญิงก้อยไปหาลูซังที่ป่าช้าหลังวัดเหรอ

หาไปหามาก็ไม่ใช่ไปจ๊ะเอ๋กับมิโดริหรอกนะ

(มั่วแล้วเจ๊ - -")

[สาววายจงเจริญ]

ทำไมถึงมึนได้ขนาดนี้ละ ปอม

คุณหญิงก้อยไปหาลูซังที่ป่าช้าหลังวัดเหรอ

หาไปหามาก็ไม่ใช่ไปจ๊ะเอ๋กับมิโดริหรอกนะ

(มั่วแล้วเจ๊ - -")

เป็นไปได้นะเออ

ลูซึนโดนคุณแม่ทำโทษแน่ๆ เอิ๊กๆ

[Thama]

.......?

มีคนออกเยอะแยะแต่ไม่ชักกะมีคนเห็นลูคุงซะอย่างนั้น~

ปอมมันชั่ง.......

[BLYTHE]

พี่ปอมมึนสมชื่อ~*ผัวะ*

ว่าแต่ถามคำถามเดิมกันหมดเลยเหรอ เหอะๆๆๆๆ