สวัสดีครับ

[Hihikouten]

ผม hihikouten ครับ เรียกสั้นๆว่า ฮิฮิโคเท็น ก็ได้ครับ บอกก่อนเลยว่าเคยเป็นสมาชิกที่บอร์ดนี้เมื่อนานมาแว้ว แต่ไม่ไ่ด้เข้ามานานมาก พอเข้ามาอีกที เอ๊ะ บอร์ดย้ายซะแระ -*- ก็เลยไม่รู้ว่ากระทู้ที่เคยตั้งฟิคโปเกมอนเอาไว้ยังอยู่หรือเปล่า เลยขอโอกาสใช้กระทู้เป้นกระทู้ใหม่ในการลงฟิคฯนะครับ

หลายๆคนเคยอาจจะอ่านไปแล้ว บางคนอาจจะเคยเปิดผ่านๆ ไปแล้วบอกว่าจะกลับมาอ่่าน (หึหึ จำได้นะ) ก็ฟิคเรื่องนี้เรียกได้ว่าเป็นเรื่องแรกที่แต่งก็ว่าได้ครับ ผมคิดว่าคนเราถ้าจะทำอะไรซักอย่างอย่างจริงจัง มันก็ต้องเริ่มมาจากสิ่งที่เราชอบนี่แหละครับ ทั้งๆที่พูดแบบนี้แต่ผมก็ดองฟิคนี้ไว้เกือบสองปีแล้วง่ะ มาคิดๆดู ถ้าเราแค่พยายามอีกซักหน่อย อดทนเขียนไป ผมว่าสองปีที่ผ่านมานี่ผมคงเขียนเสร็จไปนานแระ -*-

ยังไงก็ขอฝากด้วยนะครับ

รายละเอียดของฟิคเรื่องนี้

ถ้าจะเทียบกับเนื้อเรื่องในภาคการ์ตูนคอมมิค ก็น่าจะราวๆในช่วงภาคของเอเมอรัลด์นะผมว่า แต่เป็นเรื่องราวนอกเรื่องนอกรอยที่ไม่ไ่ด้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหาจริงๆเลยแม้แต่น้อย เพราะนี่เป็นเรื่องของพระเอกของเรา เร้ด เนื้อเรื่องของฟิคเรื่องนี้จะอ้างอิงถึงเหตุการณ์บนเกาะแบทเทิล ฟรอนเทียร์เป็นหลัก เกี่ยวพันกับทั้งสมองฟรอนเทียร์ทั้งเจ็ดและตัวละครอื่นๆ ฟิคเรื่องนี้มีครบทุกรสชาติ แอ็คชั่น คอมมีดี้ แฟนตาซีและดราม่า(อันหลังสุดไม่แน่ใจนะครับ อิอิ) ก็อยากให้ลองอ่านกันนะครับ ชอบไม่ชอบยังไงบอกมาได้เลยครับ ผมรับได้หมด ตินู่นนี่นั่นโน่นไหน ขอแค่เพียงจรดปลายนิ้วแล้วกดแป้นตัวอักษรเบาๆ เท่านี้ผมก็ชื่นใจแล้วครับ ขอบคุณครับ จุ๊ฟ

- Hihikouten

Ps. วันนี้ในเซคบรรยาย อาจารย์เปิด ฺBrokeback Mountain ให้ดูด้วย อิอิ

Ps2. อยากทราบว่าถ้าจะเปลี่ยนชื่อหัวกระทู้นี่จะสามารถทำได้ไม๊นิ ถ้าไม่ได้ก็กรรม ซวยไปผม 

[Hihikouten]

First chapter

By the river

และ ณ บัดนี้ขอต้อนรับ แชมป์เปี้ยนโปเม่อนลีก ครั้งที่ 9 ณ ที่ราบสูงเซกิเอ... เร้ด แห่งเมืองมะซาระครับ!

เสียงโฆษกประกาศก้องดังไปทั่วสเตเดี้ยมในแบทเทิล โดมผสมไปกับเสียงเฮลั่นมาจากผู้ชม เร้ดยืนยิ้มอยู่กลางสนามกำลังรอคอยสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายในเวลาอีกไม่กี่อึดใจ สำหรับเขาแล้วสิ่งนี้คือสิ่งที่เขารักมากที่สุด ไม่ใช่เสียงเฮชื่นชม ไม่ใช่ยศตำแหน่งแชมป์เปี้ยน หากแต่เป็น โปเกม่อน แบทเทิล อีกครั้งที่เขาได้มายืนอยู่ตำแหน่งนี้ ตำแหน่งที่เขาจะสามารถแสดงฝีมือการต่อสู้ออกมาได้อย่างเต็มที่

ตื่นเต้นจัง

เร้ดบอกกับตัวเอง พลางสอดส่ายสายตามองหากลุ่มคนบางกลุ่ม และแล้วเขาก็มองเห็น คนเหล่านั้นยิ้มมาให้เขาพร้อมกับโบกมือทักทาย บลูป้องปากตะโกนออกมาซึ่งเร้ดอ่านปากได้เป็นเลาๆว่า เอาชนะให้ได้นะ เยลโล่ว์ชูป้ายสีเหลืองที่มีข้อความเป็นสีแดงว่า คุณเร้ดสู้ๆ ถัดจากเยลโล่ว์ คู่แข่งตลอดกาลของเขาไม่ได้แสดงปฏิกริยาใดๆนอกจากพยักหน้าให้ แต่สายตาของเขามองไม่เห็นเธอคนนั้น หรือว่าเธอไม่ได้มากันแน่นะ แต่ช่างเถอะ เร้ดคิด เขายิ้มมุมปากนิดหนึ่งก่อนจะชูสองนิ้ววีไปให้

แล้วก็ขอต้อนรับเบรนคนแรกของเรา ทิวบ์ ควีนอาซามิครับ!

อาซามิยืนอยู่ประจำตำแหน่งแล้ว เธอยิ้มให้เร้ดนิดหนึ่งก่อนจะขว้างลูกบอลออกไป

ออกมา สึโบะสึโบะ!

เจ้าเต่าหินปรากฎตัวในสนามประลองแทบจะทันทีกับเนียวโรบงของเร้ด เมื่อสิ้นเสียงประกาศว่า เริ่ม เนียวโรบงพุ่งเข้าใส่สึโบะสึโบะทันที มันกระโดดหมุนตัวกลางอากาศ ก่อนจะเล็งเป้า

ไฮโดรปั๊มพ์! เร้ดร้องตะโกน กระแสน้ำรุนแรงพุ่งทะยานมาจากเนียวโรบงสู่เป้าหมาย กระแสน้ำที่รุนแรงราวน้ำตกพุ่งทะยานมาด้วยความเร็วสูง แต่อาซามิไม่พ่ายต่อการโจมตีตื้นๆแบบนี้ สึโบะสึโบะก็เหมือนกัน มันตอบสนองกับไฮโดรปั๊มพ์ของเนียวโรบงได้อย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ กำแพงสีเขียวใสหรือเทคนิคที่เรียกว่า protect ถูกสร้างขึ้นรอบตัวสึโบะสึโบะ กระแสน้ำปะทะกับกำแพงนั้นก่อจะแตกกระจายออกเป็นละอองแล้วหยดลงพื้น ทิ้งไว้เพียงแอ่งน้ำเล็กๆสองสามแห่ง กำแพงนั้นป้องกันมันจากกระแสน้ำเบื้องบนได้อย่างสมบูรณ์ แต่เร้ดและเนียวโรบงไม่ได้หยุดการโจมตีอยู่แค่นี้ เนียวโรบงพุ่งใส่สึโบะสึโบะอีกครั้งทันทีที่เท้าสัมผัสพื้น เทคนิคหมัดรวมจิตพุ่งทะยานด้วยความเร็วสูง และ... ตูม! มันโดนเจ้าเต่าเข้าอย่างจัง สึโบะสึโบะหมดสภาพการต่อสู้ทันที มันหายแว้บเข้าไปในบอลพร้อมๆกับรอยยิ้มของอาซามิ ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นเร้ดก็มองเห็นถึงอะไรบางอย่างที่ตนมองข้ามไป เนียวโรบงค่อยๆล้มลง มันแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว

บ้าน่า นี่มันอะไรกัน!? แต่ดูเหมือนว่าคำถามของเร้ดจะได้รับการตอบโดยอัตโนมัติเมื่อเขามองไปยังพื้นสนาม น้ำที่เจิ่งนองอยู่บนพื้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง คงเป็นเพราะได้รับสารพิษมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง สึโบะสึโบะคงปล่อยสารพิษลงไปปนกับน้ำที่นองอยู่บนพื้น

กลับมา เนียวโร!

ทีนี้ก็เสมอกันแล้วนะจ๊ะ อาซามิยิ้ม เป็นเบรนที่ประมาทไม่ได้เลยจริงๆ เร้ดคิด ต่อไปก็... ฮาบุเนค!

ฮาบุเนคกระโจนออกมาจากบอลกลางอากาศ มันขู่ฟ่อใส่เร้ด เร้ดยิ้มอีกครั้งก่อนจะส่งโปเกม่อนอีกตัวลงไป ลำตัวและปีกสีเทาทะยานขึ้นสู่เบื้องบน เพทรา โปเกม่อนนกโบราณร้องคำรามลั่น ก่อนจะโบกปีกไปมา ลอยอยู่กลางอากาศเพื่อรอคำสั่ง

ปูเต้ ใช้หินผาถล่ม!

เพทราคำรามอีกครั้ง ก่อนจะส่งพายุลูกหินขนาดเท่าลูกฟุตบอลออกมาจากปากใหญ่โตของมัน ลูกหินกระทบกับฟื้นสนามประลองเสียงดังสนั่นหวั่นไหว แต่ด้วยความเร็วของฮาบุเนค มันเลื้อยฉวัดเฉวียนไปมา หลบลูกหินได้อย่างคลองแคล่ว ทำให้เร้ดกัดริมฝีปากอย่างครุ่นคิด ต่างจากอาซามิที่กำลังยืนยิ้ม ไม่ได้กังวลอะไรทั้งสิ้น

เปลี่ยนตัว! ออกมา มิโรคาลอส!

มังกรน้ำทะยานออกมาจากบอล มันหลบพายุหินด้วยความว่องไวพอๆกับฮานุเนค แต่ต่างกันตรงที่มัน เก่งกาจกว่าฮาบุเนคหลายเท่านัก

ไอซ์บีม!

อาซามิประกาศก้อง ไอซ์บีมของมิโรคาลอสถูกปล่อยภายในเวลาเสี้ยววินาที เพทราบินหลบด้วยความว่องไวแต่ยังไวไม่พอ ลำแสงสีฟ้าถูกเข้าที่ปีกขวาของเพทราเข้าอย่างจัง มันกรีดร้องแต่ยังคงฝืนทนไว้ มันสะบัดปีกขวาที่ถูกน้ำแข็งเกาะก่อนจะบินขึ้นสูงอีก

อดทนไว้ปูเต้! เร้ดกัดฟันกรอด เพทราพยักหน้าเข้าใจ ถึงแม้ไอซ์บีมนั้นไม่ได้โดนตัวมันตรงๆ แต่สัมผัสเพียงที่ปีกที่บางเฉียบราวกับพังผืดของมันก็เกินพอแล้ว ใช้ลำแสงทำลายล้าง!

เพทรารวบรวมพลังครั้งสุดท้าย บอลพลังงานถูกรวบรวมไว้ที่ปากกว้างของมัน ชั่ววินาทีที่กระพริบตา บอลพลังงานนั้นขยายใหญ่อย่างรวดเร็วก่อนจะแปรสภาพเป็นลำแสงสีรุ้งพุ่งทะยานใส่มิโรคาลอส ลำแสงแหวกอากาศสู่มิโรคาลอสภายในพริบตา เกิดแสงสว่างวาบขึ้นไปทั่วทั้งโดม เมื่อแสงสว่างค่อยๆเลือนหายไป ปรากฎร่างของเพทรานอนหมดสภาพอยู่กลางสนามประลอง มันหายใจหอบถี่จากผลสะท้อนของลำแสงทำลายล้างที่มันปล่อยออกมา พื้นสนามตรงที่ที่มิโรคาลอสเคยอยู่เป็นรูกว้าง เร้ดเห็นมิโรคาลอสก็มีสภาพไม่ต่างกัน

รึว่า... เทคนิคมิเรอร์ โค้ท!?

ใช่แล้ว แน่นอนล่ะว่าสำหรับมิโรคาลอสแล้วการต่อกรกับโปเกม่อนประเภทหินน่ะไม่ใช่เรื่องยากเลย แต่ว่ากับเพทราของเธอน่ะมันต่างกัน โปเกม่อนตัวนั้นมีทั้งความเร็วกับพลังที่โจมตีหนักหน่วงเป็นอาวุธ แถมยังบินได้อีกต่างหาก ก็เลยต้องใช้แผนนี้ล่ะนะ

หึ อีกแล้ว อาซามิคนนี้ทำให้เขาอึ้งได้อีกแล้ว ทีนี้ทั้งเขาและอาซามิต่างเหลือโปเกม่อนกันคนละตัว เร้ดเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อหยิบลูกบอลออกมาโดยที่ไม่ได้มองหรือเลือกโปเกม่อนใดๆทั้งสิ้น เขารู้อยู่แล้วว่าโปเกม่อนของอาซามิตัวสุดท้ายนั้นคือฮาบุเนค การจะเลือกโปเกม่อนที่ได้เปรียบนั้น สำหรับเร้ดแล้วเขาคิดว่ามันเป็นการเอาเปรียบเกินไป เขาหยิบลูกบอลมาไว้ในมือโดยที่ไม่ได้มองมันแม้แต่น้อย อาซามิทำท่าทีประหลาดใจ แต่แล้วก็หายสงสัย เธอยิ้มให้เร้ด

ไม่ต้องเป็นสุภาพบุรุษขนาดนั้นก็ได้หรอกน่า นี่เธอดูถูกฉันหรือไงกัน

คุณจะว่าแบบนั้นก็ได้นะครับ เร้ดบอก เพียงแต่ว่ายังมีอีกเหตุผลนึงที่ผมตัดสินใจว่าจะไม่เลือกโปเกม่อน

ทำไมล่ะ?

แต่เร้ดยังไม่ตอบทันที เขาหลับตาลงก่อนจะเงยหน้ามองอาซามิ แล้วพูดออกมาว่า

คุณเป็นเบรนผู้ทดสอบโชคไม่ใช่หรือไงครับ

แต่คราวนี้ต่างกัน เร้ดกลับเป็นคนที่ทำให้อาซามิอึ้งเสียเอง เธอมองเร้ดที่กำลังมองตอบมา ก่อนจะถอนหายใจกับความหยิ่งทรนงของเขา ผู้ชายแบบนี้เธอเองก็เพิ่งเคยพบเจอ

นั่นสินะ อาซามิตอบ ถ้าอย่างนั้น เร้ดแห่งมะซาระ! ทิวบ์ ควีนอาซามิคนนี้ จะเป็นผู้ทดสอบโชคของเธอให้เอง!

สิ้นคำประกาศก้องของอาซามิ ฮาบุเนคกระโจนออกมาอีกครั้ง พร้อมกับโปเกม่อนตัวสุดท้ายของเร้ดที่กระโจนออกมา และเมื่อมองจากบนอัฒจันทร์แล้ว ลำตัวสีชมพูอ่อนของมันตัดกับลำตัวสำดำสนิทของฮาบุเนคอย่างชัดเจน

ให้ตายสิ เร้ดแห่งมะซาระ อาซามิบอกกับตัวเอง พลางจ้องมองโปเกม่อนของเร้ด เอฟี่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าฮาบุเนคของเธอ ก้อนกลมบนหน้าผากของมันเปล่งแสงวิบวับ

พลังจิต!

เร้ดตะโกนลั่น เพียงไม่กี่อึดใจหลังจากนั้น เสียงผู้ชมโห่ร้องสนั่นไปทั่วโดม เร้ดมองเห็นบลูกำลังยืนกอดอยู่กับเยลโลว์พลางกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ มองเห็นกรีนที่กำลังยิ้มมาให้เขา เขายิ้มตอบก่อนจะชูนิ้วโป้งขึ้นมา

ริมแม่น้ำใกล้ๆกับแบทเทิล พาเลซ เร้ดนั่งอยู่ที่นั่น ขณะกำลังมองแม่น้ำไหลร่วงลงสู่น้ำตกอย่างสบายอารมณ์ ไม่นานนักเสียงใสๆก็ดังขึ้นข้างหลัง

เป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่านายชนะนี่

ยังไม่ทันที่เขาจะทันหันกลับไปมอง เจ้าของเสียงก็มานั่งลงข้างๆเขา ผมสีส้มอ่อนที่ตอนนี้ยาวเลยหูมาไม่ถึงสองนิ้วถูกปล่อยสยายอยู่ด้านหลัง คาสึมิไม่รอฟังคำตอบเธอถามต่อ

ให้ตายเถอะเร้ด นายเนี่ยน้า ถ้าเกิดว่าตัวที่ออกมาไม่ใช่เอฟี่ล่ะจะทำยังไง หือ?

เร้ดส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่บอก เขายิ้มแล้วแกว่งเท้าตัวเองเล่นอย่างกวนอารมณ์

นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว เร้ดพูดโดยที่ยังคงไม่ได้ละสายตาไปจากเท้าตัวเองในแม่น้ำ

ใครจะมาไม่มาเล่า ก็... ก็นายแข่งทั้งทีนี่นา คาสึมิพูดเสียงเบา เธอเองก็ไม่ได้มองหน้าเร้ดเหมือนกัน เฮอะ ถ้ารู้ว่ากวนอย่างนี้ ไม่มาซะดีกว่า

คาสึมิเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เร้ดหัวเราะเบาๆกับน้ำเสียงกึ่งประชดกึ่งงอนของเธอ

มาว่าคนอื่น แล้วตัวเองหายไปไหนมาเมื่อวาน มองหาไม่เห็นเจอ เร้ดกระเซ้าหญิงสาวที่นั่งข้างๆเขา ไม่ได้เจอกันกี่เดือนแล้วนะ เขาคิดในใจ เธอยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง เขามองหน้าเธอก่อนจะอมยิ้ม แต่คาสึมิไม่ยิ้มตอบ

ใครเค้าจะมีเวลาว่างทั้งวันเหมือนนายล่ะ คาสึมิแหววใส่ก่อนจะนั่งกอดเข่าหันตัวหนีเด็กหนุ่ม เอาเถอะ คนอย่างนายน่ะเข้าใจยากเสมอแหละ คนบ้า เธอบ่นให้แต่เพียงตัวเองได้ยิน

แต่เร้ดกลับกระเถิบเข้าไปใกล้ๆคาสึมิก่อนจะยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหูอย่างแผ่วเบา

ถึงจะบ้าก็บ้ารักนะจ๊ะ เพียงเท่านี้คนที่ฟังก็หน้าแดงปรี๊ด เร้ดหัวเราะออกมาอีกครั้ง แต่คาสึมิสะบัดหน้ากลับมา ก่อนจะร้องยี้

เสี่ยวย่ะ! เธอทำท่าจะลุกหนีแต่เร้ดกลับจับข้อมือเอาไว้

แล้ว... ไม่มีรางวัลให้บ้างเลยหรือไง เร้ดถาม คาสึมิหันหน้ากลับมา

รางวัลอะ...

ยังไม่ทันที่จะพูดจบ เร้ดก็ดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ ใกล้เสียจนทั้งคู่ได้ยินเสียงหัวใจของกันและกันเต้นไม่เป็นส่ำ และก่อนที่คาสึมิจะได้ตกใจอีกครั้ง เร้ดประกบริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล คนถูกจูบเบิกตากว้างอย่างตกใจแต่แล้วเธอจูบตอบเขาอย่างนุ่มนวลเช่นกัน หลังจากเพียงเวลาไม่กี่วินาทีที่คาสึมิรู้สึกยาวนานเป็นวัน เร้ดถอนริมฝีปากออก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายที่ขวยเขิน

นั่นสิ รางวัลอะไรกันนะ เร้ดตอบยิ้มๆ

End chapter

[4096]

เปลี่ยนชื่อกระทู้ได้ครับ กด"แก้ไข"ที่รีพลายแรก

[Risu]

เรื่องนี้นี่เอง ยังจำได้อยู่ลางๆ

รอบนี้จะลงให้จบเลยเหรอเปล่าจ๊ะ งุงุ

ภาคลุยฟรอนเทียร์เร้ดคู่กับคาสึมิสินะ งิงิ

ปล.เรื่องเปลี่ยนชื่อกระทู้ ตามที่ปอมคุงบอกจ้า