Memento - เนื้อเรื่องของเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำ

[GolGate]

Memento

The Story of Pieces of Memoirs

เนื้อเรื่องของ Pk-Basic Original Character Fiction Fighting #1 - #3 *

โดย GolGate

เพลงประกอบ: Pizuya's Cell - Unknown Memories

สารบัญ

Prologue: Jester - เจสเตอร์

###

หากมีข้อสงสัยใดๆ อย่ากลัวที่จะถาม ถามได้เลย ติดต่อช่องทางใดก็ได้ที่สะดวก

* ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ OCFF#2 ที่จัดโดย spore และ OCFF Mini ที่จัดโดย Kimur@

[GolGate]

Prologue: Jester - เจสเตอร์

เพลงประกอบ: DJ Shadow - Organ Donor

###

"ใกล้ถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว ถ้าพร้อมแล้วก็เข้าไปเลย"

เสียงคอมพิวเตอร์ประกาศในห้องดังขึ้น

มีเพียงเขาอยู่คนเดียวในห้องนี้ ตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามาในสถานที่ที่คล้ายสถานทดลองแห่งนี้ก็มีเสียงพูดคุยกับเขาเรื่อยมา ไม่มีแม้แต่การถามชื่อของกันและกัน ชายผู้เดียวในห้องทดลองที่ดูเหมือนจะร้าง แต่ทำงานได้ด้วยตัวเองมาตลอด

"รีบร้อนจริงเชียว" เขาบ่น แล้วย้อนถาม "คุณบอกเองว่าหลังจากการเปลี่ยนตัวเองเสร็จสิ้นแล้วจะเท่ากับการละทิ้งตัวตนของตัวเองไปตลอดกาล แล้วอะไรต่อนะ?"

"ขั้นตอนสุดท้ายของการเปลี่ยนตัวเองเป็นเจสเตอร์ คือ การกำหนดเป้าหมายและดึงเอาคำสาปของบุคคลคนนั้นมาแปรเป็นพลังใส่ในตัวของเจ้า..." เสียงคอมพิวเตอร์ตอบกลับ "แล้วจะให้พูดย้ำทำไม?"

เขาถอนหายใจ "แค่คิดแล้วมันใจหายนิดหน่อยเอง..."

"เช่นนั้นแล้ว ข้ามีข่าวดีจะบอก" เสียงคอมพิวเตอร์แหลมเล็กเมื่อมันบอกว่า "ความทรงจำของเจ้าจะไม่หายไปไหน"

เขาได้แต่ขบกรามเล่น ห้องทดลองบ้าอะไรไม่รู้อ่านใจได้ ตั้งแต่ที่เขาเข้ามา มันก็ต้อนรับแบบรู้เชิงแล้วว่าต้องการจะเป็นเจสเตอร์

"ขอเวลาคุยกับตัวเองหน่อยสิ"

"ยินดีมอบให้"

เขามองไปรอบๆ ห้อง พยายามสงบจิตใจตัวเอง สายไฟนับไม่ถ้วนถูกฝังอยู่ในพื้นเหล็ก ทั่วทั้งห้อง ทั่วทุกตารางนิ้ว ทุกสายเชื่อมโยงไปที่ห้องโดมเล็กห้องเดียวตรงกลาง ไฟสลัวสีฟ้าอ่อนที่ติดรอบกำแพงทำให้เขารู้สึกตัวสั่นด้วยความหนาว

เดินเข้าไปใกล้ห้องโดมเล็กนั้น มองผ่านเข้าไปในประตูกระจก

ขาว ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลยนอกจากเก้าอี้สีขาวตัวหนึ่ง

แวบหนึ่งในความคิด เขาเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งกอดเข่าตัวเองบนเก้าอี้ตัวนั้น นัยน์ตานิ่งสนิท แต่ตัวสั่นด้วยความกลัว

เด็กผู้หญิงที่เขารักและทะนุถนอมมากที่สุดในชีวิต

น้องสาวของเขา

"เอ้อว่าแต่ ทำไมจ--"

"เฮ้ย ที่บอกนี่คือต้องการให้หุบปากนะเว้ย! หรือว่าคอมพิวเตอร์ไม่เข้าใจการสื่อความหมายกันแน่วะ!?" เขาสะดุ้งตัวและตะโกนด่าลั่น แต่ดูเหมือนว่าเสียงนั้นจะไม่ใส่ใจอะไร แค่หยุดให้เขาตะโกนแล้วถามคำถามต่อ

"ทำไมเจ้าถึงต้องการถอนคำสาปจากน้องของเจ้าล่ะ? นัยน์ตาไร้มลทินมีประโยชน์ในการเจรจาต่อรองมากนะ เจ้ารู้ไหม?"

"กรอด..." เขาเลิกขบฟัน "มันก็จริง แต่ว่ามันทำให้น้องผมไม่มีเพื่อนเลย เพราะเธอรู้แม้กระทั่งจิตใต้สำนึกของคนอื่นจนไม่มีใครกล้าคุยด้วย มันจะดีมากเลยถ้าเกิดว่าสิ่งที่เธอรู้ไม่ใช่เรื่องแบบว่า 'อยากได้ตัวเธอไปบำเรอจังเลย' หรือความคิดสกปรกแนวนั้น"

"อย่างน้อยหล่อนก็ได้รู้ว่าคนไหนจริงใจ คนไหนตั้งใจจะหลอก แบบนี้ไม่ดีกับตัวหล่อนเองหรือ?"

"ไม่ดี"

"ทำไมล่ะ?"

"เธอรำพึงให้ผมฟังว่าเธอต้องการหลุดจากคำสาปนี้เสียที" หมัดของเขาเริ่มกำแน่น "วันนั้น... เธอนอนซบตักผม ที่สวนหลังบ้าน เธอจิกขาผม ตายังนิ่งเหมือนเดิม เธอบอกว่าเธออยากร้องไห้ อยากหัวเราะ อยากแสดงความรู้สึกกับครอบครัวเหมือนคนอื่นๆ..."

เขาสูดลมหายใจ แล้วพูดมาช้าๆ

"แต่ว่าเธอติดคำสาป เธอจึงไร้ความรู้สึก..."

สิ้นคำพูดนั้น หมัดของเขาก็พุ่งไปกระแทกกับกระจกห้องโดมเล็ก

ก๊อง!!

กระจกไม่สะเทือน หมัดของเขาไม่บุบสลายอะไร มีแต่เสียงดังก้องกังวาน

เขาสงบลง แล้วบอก "เปิดประตูให้ผมที"

"ก่อนที่จะเปิดประตู เจ้าคิดว่าคอมพิวเตอร์กำลังพูดกับเจ้าอยู่หรือเปล่า?"

เขาถอยออกมาแล้วมองไปรอบๆ

เสียงคอมพิวเตอร์พูดต่อ "ใช่ อาจจะเป็นคอมพิวเตอร์ที่ฉลาดจริงๆ หรืออาจจะเป็นเวทมนตร์ที่คนในเมืองของเจ้าแทบจะไม่เคยเห็น หรือไม่... ก็อาจจะเป็นคนเหมือนกันก็ได้ ใครจะมีโอกาสรู้ได้บ้าง?"

คำพูดนั้นทำให้เขานิ่งสนิท แต่ก่อนที่จะได้คิดต่อ ประตูห้องโดมเล็กก็เลื่อนเปิด

"ไปนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น หลับตา แล้วขอต้อนรับเข้าสู่คณะของเจสเตอร์ล่วงหน้า"

เขาทำตามที่เสียงสั่ง เข้าไป นั่งบนเก้าอี้สีขาว และหลับตา

เสียงประตูกระจกเลื่อนปิดเป็นเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิน

###

"..."

"...หืม?"

รอบตัวเขามีเพียงแสงดาวยามค่ำคืนส่องระยิบระยับไปทั่ว เท้าของเขาไม่ติดกับพื้น เขากำลังลอยอยู่โดดเดี่ยวกลางจักรวาลหรือ นั่นคือความคิดแรกที่เข้ามาในหัว

แต่ความคิดที่ว่าเขาอยู่โดดเดี่ยวก็หายไป เมื่อเห็นร่างเงาสีขาวของผู้หญิงค่อยๆ ลอยมาใกล้เขาเรื่อยๆ

"ผมยาวสวยดีนี่ ต่อจากนี้พี่ไม่อยู่แล้ว ตัดผมไปเสียดายแย่นะ" เขาพูดติดตลก และลอยไปหาเงานั้นเช่นเดียวกัน

มือทั้งสองประสานกัน

ทันใดนั้น ร่างเงาสีขาวก็กลายเป็นสีดำ และสลายเป็นควัน ปกคลุมทั้งตัวของเขา

สัมปชัญญะวูบลงเป็นครั้งที่สอง

###

เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

ห้องโดมเล็กสีขาว เก้าอี้ตัวเดิม มีกระจกเงาใหญ่เพิ่มมาหนึ่งบาน และนั่นทำให้เขารู้ว่าชุดของเขาก็เปลี่ยนไปด้วย เขาลุกขึ้นเดินไปที่กระจกและตรวจเสื้อผ้าอย่างละเอียด

ชุดตัวตลก โทนสีเขียว กางเกงขายาวและขาโป่งจนแอบรำคาญ รองเท้าปลายแหลมส้นสูงสีเขียวขาว สาเหตุที่ทำให้เขาเดินอย่างตลก หมวกตัวตลกลายสีเขียวขาว และหน้ากากสีเงินหน้ายิ้ม แปลกที่สุดคือสีผมของเขากลายเป็นสีน้ำตาลไปเสียแล้ว

"หน้ากากคือตัวตนของเจ้านับจากนี้เป็นต้นไป" เสียงคอมพิวเตอร์ดังขึ้น "วันใดที่เจ้าตาย วันนั้นหน้ากากของเจ้าจะสลายไป"

"ฟังดูดี" เขาพูดตอบ "มีอะไรต้องรู้อีกบ้าง?"

"ต่อจากนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือนจะเป็นการฝึกฝนทักษะของเจ้า รับรู้ระดับและขีดจำกัดของพลังที่ได้มา และพอเสร็จสิ้นการฝึกแล้ว โชคชะตาจะพาเจ้าไปต่อเอง" เสียงคอมพิวเตอร์บอก "เจ้าจะอยู่คนเดียวในศูนย์แห่งนี้ และจะได้ชื่อว่า 'โจ๊กเกอร์' จนกว่าจะถึงเวลาแห่งโชคชะตา สามารถหาชื่อรอไว้ก่อนในห้องสมุดได้"

เขาเดินออกมาจากห้องโดมเล็ก

"ถามจริงๆ เถอะ ก่อนที่จะมาเป็นสถานที่ของเจสเตอร์ ที่นี่เคยเป็นอะไรมาก่อน"

"เป็นความลับ" เสียงคอมพิวเตอร์ทุ้มต่ำเหมือนจะเยาะเย้ยเจสเตอร์เข้าใหม่ "เจ้าคงรู้ในวันใดวันหนึ่ง แล้วก็ เจ้าอยู่ในโดมนานประมาณ 18 ชั่วโมง"

บางทีเขาก็อยากให้เสียงนี้เงียบไปบ้างเหมือนกัน

[varinne]

พระเอกกลายเป็นโจ๊กเกอร์ไปแล้ว ต้องทำอะไรบ้างนิ *-*

ปล. คำพูดบางประโยคมันดูเป็นนิยายไปหน่อยอะ เหมือนไม่ได้พูดออกมาจากใจของตัวละครจิงๆ แล้วก็เนื้อเรื่องต้นๆไม่ค่อยมีที่ไปที่มาเท่าไร แต่ต้องขอแสดงความยินดีกับพระเอกละนะที่หาวิธีถอนคำสาปให้น้องสาวตัวเองได้ =w=

[GolGate]

Joker's Skillsheet

เขียนถึงตัวเอง:

การฝึกครั้งนี้เสร็จสิ้นเสียที

อีกไม่กี่วันก็จะครบกำหนดหนึ่งเดือน

ชะตาจะเป็นอย่างไรก็ขอให้เป็นอย่างนั้นต่อไปก็แล้วกัน

เคยทำตัวเป็นจอมเวท เล่นเกม ใส่หมวกพ่อมด แล้วก็เล่นให้น้องดู

ตะโกนชื่อท่าบ้าบอไป หวังว่าน้องคงขำ

ตอนนี้ขานชื่อท่าไปก็ไม่มีประโยชน์ มันไม่จำเป็น เจ้าคอมพิวเตอร์นั่นบอกไว้ชัดแล้ว

แต่ก็คิดเสียว่าทำเพื่อน้องก็แล้วกัน จะขานท่าต่อไป

ความสามารถของเจสเตอร์แยกตามศาสตร์ได้ดังนี้

؟؟؟ Oplology ???

# ถนัดอาวุธใดในอดีต ใช้อาวุธนั้นต่อ

# เครื่องแต่งกายของเจสเตอร์ใช้เป็นอาวุธได้ทุกอย่าง

# ถ้าชิ้นไหนเป็นอาวุธไม่ได้ ก็เปลี่ยนมันให้เป็นอาวุธเสีย

Uniformshift

- เปลี่ยนรูปแบบของชุดได้ตามใจต้องการ

- ทำให้มีสมบัติเหมือนกับอะไรก็ได้ เช่น เปลี่ยนเกลียวผ้าให้มีสมบัติเหมือนเหล็ก

- ถ้ารู้กลไกภายในของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จะสามารถแปลงเป็นอุปกรณ์นั้นอย่างคร่าวๆ ได้

؟؟؟ Thymology ???

# เจสเตอร์ดำรงชีวิตได้้ด้วยการซึมซับกระแสอารมณ์ของผู้อื่น

# อารมณ์ที่รุนแรง แผ่กระจายออกมาได้มาก ยิ่งเก็บเป็นอาหารได้มาก

# ไม่จำกัดว่าอารมณ์รุนแรงจะรุนแรงในด้านไหน หัวเราะจนตกเก้าอี้หรือโกรธจนต่อยเก้าอี้พังก็มีผลไม่ต่างกัน

# สามารถกินอาหารเหมือนมนุษย์ได้ แต่ความอร่อยจะขึ้นอยู่กับความเอาใส่ใจของผู้ทำแทน

Infinite Emotion

- แปลงหน้ากากให้แสดงรูปอะไรก็ได้

- หน้ากากเหมือนกับกรอบรูปดีๆ นี่เอง เปลี่ยนเป็นแผนที่โลกก็ยังได้

Puppet Master

- นับเป็น Autothanatology ด้วย เพราะใช้พลังชีวิตของตัวเอง

- ใช้พลังชีวิตของตัวเองแปรเป็นกระแสอารมณ์และเข้าแทรกเป้าหมาย

- การบังคับร่างกายตัวเองหลังจากนั้นจะเป็นการบังคับร่างกายของเป้าหมายด้วย

؟؟؟ Apatiology ???

# เกี่ยวข้องกับภาพลวงตาและสิ่งที่มองเห็น ทั้งเป็นจริงและไม่เป็นจริง

# ภาพลวงตาเป็นสาขาที่กว้างมาก คนอื่นใช้กันเยอะ อาจถูกแก้ทางได้ง่าย

Chaotic Fiction

- สร้างเรื่องราวของตัวเองในจินตนาการ

- สามารถส่งอิทธิพลให้กับหนึ่งเป้าหมาย ตัวเอง หรือใครก็ได้

- ยกตัวอย่างเช่น เรื่องของชายผู้พิการสู้ชีวิต ทำให้เป้าหมายรู้สึกฮึกเหิม

- และเรื่องของสายฝนอาจทำให้คนนั้นรู้สึกว่าเห็นฝนตกตลอดเวลา

- ขีดเส้นใต้ตรงคำว่าส่งอิทธิพล เป็นเพียงภาพลวงตาลางๆ เท่านั้น

Alternate Reality

- ทำให้ Chaotic Fiction แสดงผลงานเป็นวงกว้างในพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง

- เหมือนกับเปลี่ยนเป็นโลกใหม่เลย!

Metagame

- ยกเลิกมนตร์สายเดียวกันของผู้อื่นที่มีกำลังมีผลต่อตัวเองทั้งหมด

- ถ้าพูดให้เข้าใจง่ายคือ ภาพลวงตาใดๆ ก็ตามจะไม่มีผลต่อตัวเรา

Red Herring

- ใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลาง รบกวนประสาทสัมผัสของคนที่อยู่รอบ ทำให้เล็งผู้้ใช้ได้คลาดเคลื่อน

- "ก่อนนี้อยู่ที่นี้ เสี้ยววินาที ตอนนี้ไม่อยู่ที่นี่แล้ว"

- สามารถเปลี่ยนศูนย์กลางการรบกวนได้ แต่จะไม่สามารถซ้ำจุดเดิมได้ในช่วงเหตุการณ์นั้น

- กล่าวคือ ถ้าเอาศูนย์กลางออกจากตัวแล้ว จะไม่สามารถเอากลับมาวางไว้ที่ตัวเองได้อีก

؟؟؟ Stoicheiology ???

# ศึกษาส่วนประกอบต่างๆ ของอุปกรณ์

# ดิน น้ำ ลม ไฟ ควบคุมได้แต่ไม่อิสระเท่ากับจอมเวทโดยตรง ใช้เพียงแค่อำนวยความสะดวก

Alchemy

- Pure White Alchemy: สังเวยของชิ้นใดชิ้นหนึ่งเพื่อเปลี่ยนแปลงมันเป็นธาตุบริสุทธิ์

- Tainted Black Alchemy: สามารถรวมธาตุบริสุทธิ์หลายธาตุเพื่อสมบัติที่เพิ่มขึ้น ผลลัพท์จะไม่นับเป็นธาตุบริสุทธิ์อีก

Yimechla

- ในกรณีที่เป็นธาตุวิทยาศาสตร์: เปลี่ยนแปลงรูปแบบของธาตุบริสุทธิ์ที่ได้ตามสะดวก

- ในกรณีที่เป็นธาตุเวทมนตร์: สลับเปลี่ยน ดิน-น้ำ-ลม-ไฟ

؟؟؟ Autothanatology ???

# ดึงเอาพลังชีวิตของตัวเองมาใช้เพื่อเปิดความสามารถนี้

# มักเกี่ยวกับความตายและวิญญาณ

# เจสเตอร์สามารถดูอายุขัยของตัวเองจากสภาพหน้ากาก

# ใช้พลังชีวิตเยอะมากเสียจนสามารถดึงอายุขัยให้เหลือเพียงหนึ่งปีข้างหน้าได้ ด้วยการใช้ติดต่อกันเป็นเวลาสองเดือน

ไม่สงสัยเลย ทำไมมันบอกว่าเจสเตอร์อายุสั้น

Necrobolt

- ชี้นิ้วไปที่เป้าหมาย สร้างพลังคล้ายสายฟ้าฟาดลงไปตรงนั้น ทำลายวิญญาณของสิ่งที่ถูกกระทบโดยตรง

- ช่วงที่กำลังใช้ เนื้อของมือตัวเองจะจางหายไป เห็นแต่กระดูก

Maelstorm

- ไม่เป็น Autothanatology เต็มตัวเสียทีเดียว

- ใช้เวทมนตร์ดึงดูดสิ่งที่ต้องการมาในรูปแบบของน้ำวน

- หากใส่พลังชีวิตของตัวเองไปในตอนใช้ จะสามารถดูดวิญญาณของสิ่งใดก็ได้ตามใจตั้งมั่น

Miasma

- ดึงเอากระแสอารมณ์รอบตัวมา และแปรเป็นกลุ่มควันของพลังร้าย ระเบิดใส่เป้าหมาย

- ถ้ากระแสอารมณ์แถวนั้นไม่มี จะต้องดึงออกมาจากตัวเอง และนั่นจะส่งผลต่อพลังชีวิตด้วย

Exitium

- จบชีวิตการเป็นเจสเตอร์ด้วยการเค้นเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ใช้ในการดำรงชีวิตมาทำลายเป้าหมาย

ฆ่าตัวตายชัดๆ

- เจ้าคอมพิวเตอร์บอกว่า "ทำลาย" ยังเรียกว่าน้อยเกินไปสำหรับอานุภาพของมัน