[แชร์ความเห็น]โปเกม่อนภาคแรกของคุณและรู้จักเกมโปเกม่อนได้ยังไงครับ?

[Machy]

ตามนั้นครับ

ของผมรู้จักสมัยประถมภาคแรกคือ ไม่โกลก็ซิลเวอร์จำไม่ได้555 มันติดมากับเครื่องคอมครับเข้ามั่วแล้วเลยกดเจอจำได้ว่าลงป่าเซเลบี้แล้วออกไม่ได้55

[bluewind]

เห็นเพื่อนเล่นภาค gold silver เล่นตอนประถมครับ เพื่อนมุงดูเขากันเต็ม

[Tym]

ของผมถ้าจำไม่ผิดเริ่มรู้จักจากภาคซิลเวอร์ครับ

ตอนนั้นเด็กมาก (อนุบาลได้มั้ง?) จนเล่นไปไหนไม่ถูก ขนาดจะออกจากเมืองแรกยังไม่รู้ว่าต้องทำไงเลย (ฮา)

จากนั้นก็ติดโปเกมอนมาจนทุกวันนี้เลย ถึงจะมีช่วงที่เลิกตามไปพักนึงก็เถอะ

ตอนนี้ก็กำลังเก็บรวบรวมทรัพย์ (เวอร์เชียว) ไว้เตรียมสอย XY กับ 3DS มาเล่นอยู่ครับ

[+ Pangtor Girl +]

ครั้งแรกที่เล่นคือภาครูบี้ค่ะ

แม่ซื้อเกมบอยเป็นของขวัญวันเกิด (ตั้งแต่กี่ขวบไม่รู้) ที่รู้จักก็เพราะพี่ชายเล่นเกมโปเกม่อน

ภาคลีฟกรีนเลยอยากเล่นบ้าง แม่เลยซื้อให้เป็นของขวัญ จากนั้นก็เล่นมาเรื่อยๆและก็ติดตามโปเกม่อนตั้งแต่นั้นมาค่ะ !

[天ノ花 月子]

ของหนูเริ่มรู้จักตอนประถมค่ะ ที่รู้จักภาคแรกก็รู้สึกจะเป็นแพลทินัมน่ะค่ะ เห็นพี่ชายเล่นแล้วรู้สึกสนใจ ก็เลยลองเล่นพวกภาคเก่าๆดูบ้างน่ะค่ะ แต่ไม่ค่อยได้เล่นซะเท่าไหร่...

[Mocoron]

ติดแต่สมัยป.1ป.2มั้งถ้าจำไม่ผิด

ตอนแรกก็ติดเพราะอนิเมะอยู่แล้ว ส่วนเกมนี่ได้เล่นหลังซื้อเกมบอยแอดวานซ์มาไม่นาน

(ถึงไอ้เกมแรกที่ได้มาเล่นก็ไม่ใช่โปเกมอนแต่เป็นบาร์บี้มุ้งมิ้งก็เหอะ ฟฟฟฟฟฟ)

ภาคแรกที่เล่นคือภาคเยลโล่ว์ฮะ //เครื่องแอดวานซ์แต่แผ่นของคอลเลอร์(ฮา)

ตอนนั้นเล่นไม่เคยผ่านทาเคชิเลย(ปั้มแต่เวลปิกัสจูว์~ตัวอื่นไม่มี)

แล้วไม่รู้ว่าไฟฟ้ามันโจมตีดินไม่เข้าเราตอนนั้นก็ได้แต่บนว่าทาเคชิโกง(ทั้งที่ตัวเองโง่เอง lol)

ปัจจุบันแผ่นเยลโลว์นี่ยังอยู่...แต่เปิดไม่ได้แล้ว...

ภาคต่อๆมาที่เล่นก็....(ตามลำดับที่เล่นน่ะนะ)

Gold>>Crystal>>Sapphie>>Emerald>>Leaf Green>>Diamond>>Platinum>>Black>>White2

GoldกะCrystalนี่เล่นช่วงป.3-5 แต่ไม่เคยจบเสียที(เหอๆๆ)

หลังจากนั้นก็มาเล่นภาคSapphieจบไปก่อนแล้วมาเล่นEmerald

ภาคsapphieเราล้มจัตรุเทพไม่ได้เพราะเวลโปเกมอนเราตอนนั้นมันต่ำกว่า40//แล้วเอ็งผ่านยิม8ได้ไงฟระ

จบแค่Emeraldแต่ยังไม่ได้พิชิดฟรอนเทียร์;w;

ต่อมาก็LFเล่นตอนแรกก็อายุราวๆป.6

ตอนนั้นเราผ่านเเค่เมืองยิมพืช(ลืมชื่อขออภัยฮะ)ปรากฏว่าวันต่อมาเซฟหายแล้วเซฟไม่เคยติดอีกเลยจนกระทั่งม.2

เรานึกพิเรนอยากเล่นอีกแต่ไม่รู้ว่าไมเซฟไม่ติดเลยจัดการแงะตลับออกดู เห็นถ่านกลมข้างในเลยเอาตลับเกมHavest moon(ที่เล่นจนเบื่อ)

มาแงะออกแล้วเอาถ่านมาเปลี่ยนดูมั่วๆ...ปรากฏว่าฟลุกเซฟได้อีกครั้ง เลยเล่นจนจบเกมเคลียร์เนื้อเรื่องทั้งมวลได้ใน2เดือนTwT

ภาคต่อมาที่เล่นก็Diamondพึ่งเล่นตอนม.1(รึม.2หว่า....)เล่นจนจบในอีมูเลเตอร์แล้วก็มาเล่นภาคPlatinumต่อจบไปอีกภาค

จากนั้นมาม.2เทอม2 หลังเล่นLFจบก็ได้ลองโหลดภาคBlackมาดู(ภาคญี่ปุ่น)แต่ล้มแค่ยิมแรกก็เลิกเพราะคอมเราเสปกต่ำเล่นอีมูได้ค้างมากๆ

(คอมเราRam 258 MB....)

ต่อมาก็โหลดภาคWhite2มา...ปรากฏว่าเล่นได้ไม่ถึงไหนก็เลิกอีก...ด้วยเหตผลเดียวกับภาคBlack...

(ด้วยเหตนี้หลายคนจะเห็นได้ว่าเราไม่คึ่อยมีความรู้โปเกมอนGen5ซักเท่าไหร่//เพราะคอมสเปกต่ำเลยไม่ได้เล่น....)

แต่ไม่นานนี้เราพึ่งได้คอมใหม่มาสเปกร้านเกม ก็คิดๆอยู่เลยว่าจะกลับมาเล่นทั้ง2ภาคให้จบล่ะนะ ^^

เราติดโปเกมอนมานานแสนนาน ยึดเป็นเกมส์ในดวงใจเลยทีเดียวเชียว(ฮา)

[บุ๊ค'กะแมว]

รู้จักเพราะตอนนั้นมีคนเอาGameboy Advanceมาให้1เครื่อง (เครื่องยาวๆ แนวนอน ใส่ถ่านเล่น)

แล้วไปเจอตลับเกมรวมซึ่ง...

"มีโปเกม่อนภาคคริสตัลอยู่" (แน่นอนว่ามันเซฟไม่ได้)

ทนเล่นภาคคริสตัลนั่นไป ถ่านหมดก็ซื้อถ่านใส่ใหม่เล่นใหม่ไปเรื่อยๆเพราะมันไม่มีเซฟ... T T (น่าเศร้าฝุดๆ) ...

ปัจจุบันก็ยังเล่นโปเกม่อนอยู่นะ เล่นภาคxแหละ ใครเล่นแอด FC มาได้นะ Bookky1611 FC : 0576-5665-0372

[เฮียเป็ด]

เล่นครั้งแรก ภาค Gold กับ Crystal ตอนมัธยม...

(ยังจำได้ดีว่าตลับภาค Crystal ของเพื่อนโดนบั๊กกิน ปั๊มเทพเล่นได้สบายใจเฉิบ)

[Foolboy]

ขอคัดลอกข้อความของผมเอง เมื่อสองปีที่แล้ว มาตอบละกันนะครับ

...

ราว 13 ปีก่อน ผมยังเป็นแค่เด็กน้อยธรรมดาๆ ในโรงเรียนธรรมดาๆ แห่งหนึ่งของประเทศที่กำลังพัฒนาธรรมดาๆ ในเวลาว่างๆ ถ้าผมไม่นั่งขลุกอยู่กับการใช้งาน PC ที่สมัยนั้นยังเป็น Windows 3.11 หรือว่าเรียนดนตรีไทยตามเทรนด์ของพ่อแม่ในยุคนั้นแล้วละก็ ผมก็มักจะนั่งเล่นอยู่กับกลุ่มเพื่อนตามประสาเด็กผู้ชายทั่วไป ซึ่งสมัยนั้นเรียกได้ว่าแทบไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจสำหรับผมเลย

อยู่มาวันหนึ่ง ผมได้รับของขวัญในฐานะเรียนดี (จริงเหรอเนี่ย) เป็นเครื่อง Nintendo Game Boy ซึ่งสมัยนั้นใครมีนี่ถือว่าเทพมากๆ ถ้าไม่เอาไปเหมารวมกับเครื่อง Super หรืออะไรเทือกนั้นแล้ว Game Boy เรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่เปิดประสบการณ์ชีวิตของผมเลยทีเดียว และแน่นอน ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา เกือบทุกคนที่ผมรู้จักก็มีเจ้าเครื่องเล่นนี้ติดมือกันหมดแล้ว และเล่นกันอย่างเมามันส์ในระหว่างพักหรือทุกๆ โอกาสที่จะอำนวย

สองสามเดือนต่อมา ผมเริ่มได้ยินศัพท์แปลกๆ มาจากกลุ่มเพื่อนที่เล่นเกมกัน "เฮ้ย ฟูชิกิดาเนะของแกแปลงร่างได้หรือยัง ทำไง", "เซนิกาเมะอย่างเจ๋งเลยอ่าาา พ่นน้ำทีนี่" "ใครว่าละพวกเอ็ง ฮิโตคาเงะของข้าต่างหากเฟ้ยที่เจ๋งสุด" เฮ้ย พวกเอ็งกำลังพูดอะไรกันอยู่น่ะ? ผมก็เลยลองถามไปดู "เฮ้ย นิว ยังไม่รู้อีกเหรอ เล่นหรือยังน่ะ พ็อคเก็ต มอนสเตอร์ เร้ด กรีน บลู ไปหาซื้อมาเล่นไป๊ จะได้รู้เรื่องราวกับเค้าบ้าง" นั่นละ จุกถึงไส้ติ่งเลย ทำไมโลกนี้มันถึงได้โหดร้ายอย่างนี้ ว่าแล้วเย็นวันนั้นผมก็บึ่งไปดูแถวๆพาต้าปิ่นเกล้า ซึ่งในช่วงนั้นเป็นโซนขายเกมบอยที่ใกล้บ้านผมที่สุด เพื่อซื้อตลับเกม Pocket Monster Red Version มาเล่นโดยด่วน...

ผ่านการลองผิดลองถูกมาหลายครั้งหลายครา เวียนหัวกับการจำ Pattern ของคำภาษาญี่ปุ่นที่อ่านไม่ออกสักคำ เดาสุ่ม ค้นหา ต่อสู้ ผจญภัยร่วมไปกับเพื่อนๆ (มีกระทั่งบางครั้งเพื่อนผมเซฟหายเพราะแบตฯ ในตลับเกมหมด ถึงกับหลั่งน้ำตากันเลยทีเดียว) นับได้ว่า Pocket Monster ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งที่เติมเต็มชีวิตผมในช่วงวัยประถมเลยทีเดียว พร้อมๆกับการฉายครั้งแรกของ Pokemon Anime ในช่อง 9 การ์ตูน จึงยิ่งเพิ่มเชื้อไฟให้กับกลุ่มผู้เล่นในสมัยนั้นได้เป็นอย่างดี

แต่งานเลี้ยงก็ต้องย่อมมีวันเลิกรา ผมได้ติดตามข่าวคราวของโปเกมอนมาตลอดจนกระทั่งถึงช่วงมัธยมต้น อันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตคนหลายๆคน สิ่งใหม่ๆเริ่มเข้ามาในชีวิต ทั้งรถทามิยา ไพ่ยูกิ ร้านเกมและอินเตอร์เน็ต โทรศัพท์มือถือ ฯลฯ ผมถึงแม้จะไม่ได้ให้ความสนใจกับของเหล่านั้นสักเท่าใดนัก แต่ทว่าเพื่อนของผมที่เล่นเกมโปเกมอนมาด้วยกันกลับละทิ้งสิ่งที่เขาเคยยึดถือมาตลอด และหันไปตามกระแสโลกาภิวัฒน์เหล่านี้แทน ประกอบกับช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่ผมต้องให้ความสำคัญกับการเรียนเป็นอันดับแรก (โถ พ่อคนดี 55) ทำให้ผมจำใจต้องหันหลังให้กับวงการนี้ โดยภาคสุดท้ายของ Pokemon ที่ผมเล่นหยุดอยู่แค่ Gold และ Silver เท่านั้น...

ละทิ้ง เปลี่ยนแปลง เติบใหญ่ ฟันฝ่าอุปสรรค พบพานคนใหม่ โอกาสใหม่ๆ ช่วงเวลา 10 ปีที่ผ่านมานี้ ถึงแม้ว่าผมเองจะยังไม่ได้ก้าวขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต แต่ผมก็ตัดสินใจว่า จะไม่ทิ้งอดีตของตัวเองเอาไว้เบื้องหลังอีกต่อไป และนี่ก็เป็นที่มาว่า ทำไมผมกลับมาอีกครั้ง

...

"ตอนที่คุณยังเป็นเด็กน้อย และเพิ่งได้จักรยานคันแรกมา คุณคงอยากที่จะปั่นมันออกไปดูโลกกว้างที่คุณไม่เคยเห็น โปเกมอนก็เป็นแบบนั้นแหละครับ

ใครๆ ต่างก็เล่าประสบการณ์ที่ตัวเองเคยพบมาได้ แต่ทุกคนต่างก็อยากออกไปสัมผัสมันด้วยตัวเองกันทั้งนั้น คุณเองก็ทำแบบนั้นได้นะครับ"

- ซาโตชิ ทาจิริ ผู้ให้กำเกิดโปเกมอน

นี่ละครับ จึงเป็นเหตุผลว่าทำไม ผมถึงชื่นชอบโปเกมอนมาโดยตลอด และยังเป็นสิ่งที่ชักจูงให้ผมมาเป็นส่วนหนึ่งของเว็บบอร์ดแห่งนี้อีกด้วยครับ