พิคา~ชู! - สัมภาษณ์ Ikue Ōtani กับที่มาของเสียงโปเกมอนที่ติดหูคนทั่วโลกมากที่สุด

[Foolboy]

ถ้าพูดถึงโปเกมอนแล้ว ทุกท่านจะนึกถึงสิ่งใดเป็นอันดับแรกกันครับ? ผมมั่นใจว่า มากกว่าครึ่งหนึ่งคงต้องตอบกันว่า "พิคาชู" (Pikachu - ピカチュウ) แน่ๆ เลย ใช่แล้วละครับ เจ้าหนูไฟฟ้าตัวสีเหลืองนี้ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นโปเกมอนได้อย่างดีที่สุด ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปีนับตั้งแต่ที่แฟรนไชส์ของเกมนี้ได้ถูกก่อตั้งขึ้นมา และได้ปรากฏตัวสู่สายตาแฟนๆ โปเกมอนในรูปแบบต่างๆ จนนับครั้งไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นการที่ชาโตชิ (Ash Ketchum - サトシ) พระเอกของเราในโปเกมอนอนิเมะ เลือกใช้พิคาชูเป็นโปเกมอนคู่หูมาอย่างยาวนาน, สินค้าลิขสิทธิ์ต่างๆ ของโปเกมอน ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตา, ฟิกเกอร์ ฯลฯ ที่มักจะหยิบเอาพิคาชู มาเป็นส่วนหนึ่งในรายละเอียด, ดีไซน์ และรูปแบบของสินค้าเหล่านั้น จวบจนกระทั่งกิจกรรมต่างๆ อย่างเป็นทางการของโปเกมอน ที่จัดขึ้นทั้งภายในประเทศญี่ปุ่นเอง และต่างประเทศ รวมถึงประเทศไทยด้วย ที่จะต้องมีไฮไลท์ในงานเป็น การได้พบปะ ถ่ายรูป และได้กอดมาสคอตพิคาชูกันอย่างใกล้ชิดอยู่เสมอๆ เป็นต้น จึงเป็นเรื่องยากมากจริงๆ ครับที่ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้รู้จักกับโปเกมอนแล้ว จะไม่รู้จักกับพิคาชูไปได้ (และหลายต่อหลายคน ก็ได้ตกเป็นทาสการตลาดของพิคาชู จากสินค้าอันหลากหลายของโปเกมอน ที่ขยันทำออกมาวางจำหน่าย จนไตวายกันไปหลายรายแล้วใช่ไหมละครับ 55)

แล้วเหตุผลใดกันครับ ที่ทำให้พิคาชูกลายมาเป็นที่รู้จัก และโด่งดังมากที่สุดในอาณาจักรของโปเกมอนเช่นนี้? หลายคนอาจจะนึกถึงสีเหลืองอันสะดุดตา, รูปร่าง และอุปนิสัยอันเป็นเอกลักษณ์ ตลอดจนไปถึงความสามารถอันโดดเด่น (จนเกินหน้าเกินตา) ในโปเกมอนอนิเมะ แต่ก็ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญครับ นั่นก็คือ เสียงร้องของพิคาชู ที่น่ารัก และฟังติดหู ยากจะหาโปเกมอนตัวอื่นใดมาเทียบเคียงได้นั่นเองครับ ผมจึงขอนำเสนอบทสัมภาษณ์ของ Ikue Ōtani (大谷 育江) นักพากย์เสียง (seiyū: 声優) อนิเมะชื่อดังของญี่ปุ่น ถึงความเห็นของเธอในการได้เป็นผู้พากย์เสียงร้องของโปเกมอนตัวนี้ มาให้ทุกท่านได้อ่านกันครับ

สัมภาษณ์โดย Glenn Kardy ผู้ก่อตั้งบริษัท Japanime และสำนักพิมพ์ Manga University เมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2547

Ikue Ōtani

---

Glenn : คุณเริ่มต้นอาชีพนักพากย์เสียงมาได้อย่างไรหรือครับ?

Ōtani : ในตอนแรก ฉันอยากที่จะเป็นนักแสดงปกติมากกว่านะคะ ซึ่งฉันก็ได้ฝึกฝนทักษะการแสดงของตัวเองมาหลายต่อหลายแห่ง แต่ทว่างานในวงการนี้นั้นหาได้ยากยิ่ง จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันได้มีโอกาสเข้าเรียนในคอร์สช่วงสั้นๆ ซึ่งสอนทักษะการพากย์เสียง นั้นทำให้ฉันเริ่มที่จะพิจารณาถึงอาชีพนี้อย่างจริงจังเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ

ก่อนหน้านี้ ฉันยังมีความเข้าใจที่ผิดๆ อยู่ ว่าอาชีพนักพากย์เสียง และนักแสดงปกตินั้นมีความแตกต่างกัน ซึ่งก็คงไม่ต่างจากความคิดของหลายๆ คนใช่ไหมละคะ? แต่ฉันได้ตระหนักจากการเรียนในครั้งนั้นแล้วว่า แท้ที่จริงแล้ว อาชีพทั้งสองไม่ได้มีความแตกต่างกันมากในแง่การใช้ทักษะการแสดงเลย ฉันจึงเริ่มที่จะเรียนรู้ และทำงานในสายอาชีพนี้ให้มากขึ้นนั้นเองค่ะ ซึ่งครั้งแรกที่ฉันได้มีโอกาสเข้าทดสอบเสียง (Voice Audition) นั้น ฉันก็ได้ตระหนักอีกเช่นกันว่านักพากย์นั้น ไม่มีโอกาสได้เลือกงานพากย์เองอย่างอิสระ แต่จะขึ้นอยู่กับผู้จัดการของทีมนักพากย์ว่า จะส่งใครไปทดสอบเสียงพากย์ ที่เหมาะสมกับงานพากย์ดังกล่าวบ้างนั่นเองค่ะ

อนิเมะเรื่องแรกที่ฉันได้เปิดตัวผลงานพากย์เสียงของตัวเองก็คือ Ganbare, Kickers! (がんばれ!キッカーズ) เรื่องราวของเด็กๆ กับฟุตบอล ซึ่งฉันได้รับเลือกให้พากย์เสียงเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งในเรื่องค่ะ งานดังกล่าวทำให้ฉันได้รู้ซึ้งว่า ถ้าฉันไม่สามารถใส่ทักษะการแสดงของตัวเองลงไปในเสียงพากย์ได้อย่างดีแล้วละก็ คงไม่มีทางที่ฉันจะเป็นนักแสดงที่ดีได้เช่นกัน ฉันเลยตัดสินใจที่จะเริ่มทำงานในสายอาชีพนี้อย่างจริงจังในตอนนั้นเองค่ะ ความแตกต่างของงานนักแสดงทั่วไป กับงานนักพากย์เสียงนั้น มีเพียงแค่การที่ผู้ชมได้มองเห็นตัวของฉัน หรือว่าได้ยินเสียงของฉันเท่านั้นเอง นอกจากนั้นแล้ว ฉันจำเป็นต้องเรียนรู้ และฝึกฝนทักษะการแสดง ไม่แตกต่างจากนักแสดงทั่วไปเลยค่ะ

Glenn : คุณพอจะเล่าให้เราฟังถึงงานพากย์เสียงต่างๆ ที่คุณได้ทำมา ก่อนที่จะมาถึงบทบาทของพิคาชูหน่อยได้ไหมครับ?

Ōtani : ฉันมีโอกาสได้ทำงานพากย์เสียงมามากจริงๆ ค่ะ มากเสียจนกระทั่งฉันลืมตัวละครบางตัวที่เคยพากย์เสียงไปแล้ว! คงจะยากนะคะถ้าจะให้บอกว่าตัวละครตัวไหนที่เป็นที่จดจำของฉันมากที่สุดก่อนหน้านี้ บริษัทแมวมองที่เคยช่วยเหลือให้ฉันได้รับบทบาทพากย์เสียงใน Ganbare, Kickers! ยังรับจัดหานักพากย์ให้กับละครซิทคอมฯ หรือซีรีย์ต่างประเทศที่ออกอากาศในประเทศญี่ปุ่นอีกด้วย จึงทำให้ฉันได้มีโอกาสทำงานพากย์เสียงให้กับบางเรื่องไปโดยปริยายค่ะ ยกตัวอย่างเช่น ซิทคอมฯ ของอเมริกาเรื่อง Family Ties ที่นำแสดงโดย Michael J. Fox ฉันได้พากย์เสียงเป็นพี่ชายของตัวเอกในเรื่อง Andy

โดยปกติแล้ว เนื่องจากเสียง (อันแหลมสูง) ของฉัน เลยทำให้ฉันมักจะได้รับบทบาทพากย์เสียงตัวละครที่เป็นเด็กอยู่เสมอๆ เลยค่ะ ตั้งแต่เด็กแบเบาะ ไปจนถึงอายุไม่เกิน 11 ปี มีน้อยครั้งเหลือเกินค่ะที่ฉันจะได้พากย์เสียงเป็นตัวละครวัยรุ่น หรือว่าผู้ใหญ่ อย่างเช่นบทพากย์เสียงตัวละครเอกหญิง ฮิเมโกะ ใน Hime-chan's Ribbon (姫ちゃんのリボン) หรือว่าเสียงพากย์ภาษาญี่ปุ่นของตัวละครผู้ใหญ่ในซีรีย์ Dallas ของอเมริกา เป็นต้น

Glenn : แล้วคุณได้บทพากย์เสียงพิคาชูอย่างไรหรือครับ?

Ōtani : คือว่า ฉันได้รับเชิญให้ไปทดสอบเสียงในงานพากย์หนึ่งน่ะค่ะ ซึ่งฉันเองก็ยังไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากนักเกี่ยวกับงานดังกล่าว พอไปถึงสถานที่จัดการทดสอบ ก็ได้พบกับนักพากย์เสียงหลายคนรอคอยอยู่ก่อนแล้ว ในตอนนั้น เกมโปเกมอนภาคแรกบน Game Boy ได้กลายเป็นเกมยอดฮิตในญี่ปุ่นไปเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าฉันกลับไม่เคยได้ข่าวคราวเหล่านั้นมาก่อนเลยค่ะ ไม่แม้แต่จะระแคะระคายด้วยซ้ำ! พอฉันได้เห็นโปสเตอร์ของโปเกมอน ที่แปะอยู่เต็มห้องทดสอบเสียงพากย์ และผู้อำนวยการสร้างอนิเมะฯ ได้มาเล่าให้ฉันและคนอื่นๆ ฟังว่า ตัวละครต่างๆ ในโปเกมอน กำลังเป็นที่นิยมชื่นชอบของเด็กๆ ชาวญี่ปุ่นอย่างมาก ฉันถึงกับอุทานออกมาเลยคะว่า "โอ้, จริงหรือคะนี่!?" นักพากย์เสียงคนอื่นๆ ที่มาร่วมเข้าทดสอบเสียง ต่างก็แสดงอาการคล้ายๆ กันออกมาพอได้ทราบข้อมูลนี้ ไม่มีใครในกลุ่มของเราเลยค่ะที่จะทราบถึงความโด่งดังของโปเกมอนมาก่อน

อย่าว่าแต่ทีมนักพากย์เลยค่ะ แม้แต่ทีมงานอำนวยการสร้างเอง ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะให้ตัวละครโปเกมอนเหล่านั้น แสดงบทบาทออกมาอย่างไรดีในรูปแบบอนิเมะ ในตอนแรกนั้น พวกเขาอยากให้โปเกมอนค่อยๆ เรียนรู้วิธีการพูดเป็นภาษามนุษย์ ดังนั้นแล้ว พิคาชูจะพูดได้แต่เพียงแค่ชื่อของตัวเองในตอนแรก แต่เมื่อเรื่องราวดำเนินต่อไป ก็จะสามารถพูดออกมาเป็นประโยคภาษาญี่ปุ่นได้น่ะค่ะ อย่างที่ทุกคนคงทราบกันแล้วนะคะ พวกเขาเปลี่ยนใจในท้ายที่สุด และโปเกมอนส่วนใหญ่ในอนิเมะปัจจุบันนี้ ก็ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงร้องออกมาเป็นชื่อตัวเองเท่านั้น

Glenn : แสดงว่าคุณตั้งใจจะพากย์เสียงเป็นพิคาชูตั้งแต่แรกเลยหรือครับ?

Ōtani : เป็นความเข้าใจผิดแท้ๆ เลยน่ะค่ะ คิดว่าตัวเองกำลังนั่งรอคิวของการทดสอบเสียงของเนียส (Meowth - ニャース) ที่เลือกเอาไว้ในใจเสียอีก เพราะฉันมีบทพูดของตัวละครนี้อยู่กับตัว ในระหว่างนั้น นักพากย์คนอื่นๆ ก็กำลังเข้ารับการทดสอบเสียงของตัวละครอื่นๆ อยู่เช่นเดียวกันค่ะ ดังนั้นแล้ว พอถึงคิวของการทดสอบเสี่ยงของพิคาชู ทุกคนที่มีบทพูดของพิคาชูอยู่ในมือต่างก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องทดสอบกันหมดยกเว้นฉัน สักพักหนึ่งก็มีคนเดินออกมาจากห้องทดสอบฯ แล้วมาเรียกฉันให้เข้าไปทดสอบ แต่ฉันบอกไปว่าฉันไม่ได้จะเข้ารับการทดสอบเสียงของพิคาชูเสียหน่อย เขาก็ยังยืนกรานว่า "ผิดแล้ว ตาคุณนั่นแหละ" (หัวเราะ)

Glenn : มีวิธีการพูดคำว่า "พิคาชู" เท่าที่คุณเรียนรู้ที่จะพากย์ออกมากี่แบบหรือครับ?

Ōtani : ฉันเองก็ตอบไม่ได้หรอกค่ะ มันค่อนข้างจะซับซ้อนสักหน่อย เพราะว่านักพากย์นั้นจะต้องเปล่งเสียงออกมา ให้เข้ากับการขยับปากของตัวละครที่ปรากฏบนหน้าจอ ณ ขณะนั้นด้วยน่ะค่ะ นอกจากนั้นแล้ว เสียงที่เปล่งออกมาจำเป็นต้องขึ้นอยู่กับสภาพการณ์ หรือว่าความรู้สึกที่ตัวละครนั้นๆ กำลังประสบอยู่อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นดีใจ เศร้าโศก ตื่นเต้น หรือว่าหวาดกลัว ฉันจะต้องแปลงความรู้สึกเหล่านั้นให้กลายเป็นเสียง “Pika chu!” “Pi-ka...” “Pika-CHU!” เอาเองค่ะ

Glenn : แสดงว่าคุณไม่มีบทพูดของพิคาชูให้เตรียมตัวล่วงหน้า แต่ต้องตัดสินใจเอาเองว่าจะพากย์เสียงอย่างไร หลังจากที่ได้ดูอนิเมะแล้วอย่างนั้นหรือครับ?

Ōtani : ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ จริงๆ แล้วมีบทพูดเตรียมเอาไว้อยู่นะคะ แต่ทว่าการขยับปากของพิคาชูจะแตกต่างจากลำดับที่เขียนเอาไว้ในบทพูดอยู่เล็กน้อยเสมอ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าพิคาชูอยากจะพูดว่า やってやろうぜ! (Yatte Yarouze - จัดไป!, ลุยเลย!) ฉันก็จะพูดออกมาว่า “Pika-pika-chu!”

Glenn : มีวิธีการเปล่งเสียงของพิคาชูแบบไหนที่คุณชื่นชอบเป็นพิเศษไหมครับ?

Ōtani : มีเสียงอยู่แบบหนึ่งค่ะที่ฉันไม่ค่อยได้ใช้มากนัก ในอนิเมะตอนแรกๆ นั้น มีอยู่ฉากหนึ่งที่พิคาชูอ้าปากหาวหวอดเลยละค่ะ แต่คำว่า "พิคาชู" ไม่มีตรงไหนที่สามารถใช้แทนเสียงหาวได้เลย ดังนั้นแล้วแทนที่จะนำเสียง "ชู" มาใช้ ฉันได้สร้างเสียงใหม่ขึ้นมาสำหรับใช้กับตอนหาวโดยเฉพาะเลย นอกจากนี้แล้ว เสียงพิเศษนี้ยังถูกเอามาใช้ เวลาที่พิคาชูอยากให้ตัวละครอื่นๆ หันมาสนใจอีกด้วย เพราะว่านานๆ ทีที่พิคาชูจะมีโอกาสได้ทำเสียงเช่นนี้ จึงเป็นเสียงที่พิเศษมากสำหรับฉันเลยละค่ะ

Glenn : เวลาคุณอยู่ตัวคนเดียวที่บ้าน คุณเคยพูดขึ้นมาลอยๆ ว่า "พิคาชู" บ้างไหมครับ?

Ōtani : เอิ่ม คงไม่ได้บ่อยครั้งอย่างที่คุณคิดหรอกนะคะ แต่ฉันก็คงปฎิเสธไม่ได้ว่าบางสถานการณ์ ฉันก็หลุดปากพูดออกมาเหมือนกัน (หัวเราะ)

Glenn : หมายความว่าคุณอยู่บ้าน กำลังล้างจานหรืออะไรทำนองนั้น แล้วทันใดนั้นก็ "พิคาชูววว!" อย่างนั้นหรือครับ?

Ōtani : ใช่เสียที่ไหนกันละคะ! (หัวเราะ) ฉันลองยกตัวอย่างตลกๆ ขึ้นมาสักอันหนึ่งละกัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันได้รับบทพากย์เป็น ฮานะจัง ในเรื่อง แม่มดน้อยโดเรมี (おジャ魔女どれみ - Magical Doremi) ตัวละครนี้เป็นเด็กน้อยที่ชื่นชอบสี่สาวน้อยเวทย์มนต์ซึ่งเป็นตัวละครเอกในเรื่องอย่างมาก และอยากที่จะเป็นเหมือนกับพวกเธอเหล่านั้น ฉันต้องทำเสียงร้องตอนร่ายมนต์ของฮานะจังเพื่อให้แสดงออกมาถึงความรู้สึกดังกล่าว แต่พอมาฟังดูดีๆ อีกทีแล้ว เสียงที่ฉันเปล่งออกไปแทบไม่แตกต่างจากเสียง “Pi!” ของพิคาชูเลย

 
Glenn : ชื่อของโปเกมอนนั้นจะถูกเรียกแตกต่างกันออกไปในแต่ละประเทศที่ออกอากาศฉายฯ ยกตัวอย่างเช่น เซนิกาเมะ (ゼニガメ) ในญี่ปุ่น จะถูกเรียกว่า Squirtle ในอเมริกา เป็นต้น อย่างไรก็ตาม ชื่อของพิคาชูนั้นถูกกำหนดให้ใช้เหมือนกันทั่วโลก ทำให้เด็กๆ ทุกคนได้ยินเสียงของคุณเหมือนๆ กัน และนั่นทำให้คุณอาจเป็นหนึ่งในนักพากย์เสียงที่มีคนรู้จักมากที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้นะครับนี่

ไม่ว่าคุณจะไปในที่แห่งใด ลองคุณได้ทำเสียง "พิคาชู" ออกมาแล้วละก็ ต้องมีใครสักคนหนึ่งที่หันมาบอกได้ทันทีว่าคุณคือใคร นั่นจะทำให้คุณรู้สึกอย่างไรบ้างครับ?

Ōtani : เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและแปลกใจมากเลยละค่ะ ฉันเคยได้รับเชิญให้ไปที่ New York ในช่วงที่อนิเมะเรื่องนี้ได้ออกอากาศที่อเมริกา และได้พบกับกระแสตอบรับที่ดีเยี่ยม เล่นเอาฉันตะลึงไปเลยละค่ะ

Glenn : แถมพวกของเล่นรูปพิคาชูที่ทำออกมาวางขาย และเปล่งเสียงพูดได้นั้น นั่นก็เสียงของคุณเหมือนกันใช่ไหมครับ?

Ōtani : ใช่แล้วละค่ะ เพราะว่าไม่มีนักพากย์คนอื่นเลยที่รับงานพากย์เสียงพิคาชูของซาโตชิ แต่จะไปพากย์เสียงพิคาชูของเทรนเนอร์คนอื่นๆ หรือพิคาชูที่ยังไม่ถูกจับกันแทนค่ะ

Glenn : มีโอกาสไหมครับที่เราจะได้ฟังพิคาชูพูดออกมาเป็นประโยคเต็มๆ บ้าง?

Ōtani : อย่างที่ฉันได้บอกไปในตอนต้นน่ะค่ะ พิคาชูเคยถูกกำหนดเอาไว้ว่าจะสามารถเรียนรู้ภาษาได้ เหมือนกับเด็กๆ แรกเกิด และนั่นเป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจจะพากย์ออกมาในทีแรกด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม อีกสองสามเดือนถัดมา ผู้อำนวยการสร้างฯ ก็มาบอกฉันทีหลังว่า พวกเขาตกลงกันแล้วว่าจะไม่ให้พิคาชูพูดภาษามนุษย์ได้ ซึ่งฉันก็ผิดหวังอยู่เหมือนกันในทีแรกนะคะ แต่การที่พิคาชูไม่มีบทพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นนี่เอง ทำให้เด็กๆ ทั่วโลกที่มีโอกาสได้ชมอนิเมะเรื่องนี้ ได้ยินเสียงของฉันเหมือนๆ กันหมด ซึ่งก็กลายมาเป็นข้อดีที่ฉันยอมรับได้ในท้ายที่สุด รวมทั้งล้มเลิกความฝันที่จะให้พิคาชูมีโอกาสพูดภาษาญี่ปุ่นไปได้นั่นเอง

Glenn : ในความคิดของคุณ อะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้พิคาชู เป็นที่ชื่นชอบมากของเด็กๆ ครับ?

Ōtani : มันคงเหมือนกับการที่คุณได้เป็นเจ้าของ และเลี้ยงดูสุนัขสักตัวหนึ่งน่ะค่ะ คุณมักจะสงสัยอยู่เสมอว่าสุนัขของคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คุณเองก็ยังเชื่ออยู่ในใจว่า คุณเข้าใจถึงความรู้สึกของสุนัขของคุณเองดีกว่าใครทั้งหมด คุณเพียงแต่ดูสีหน้า ท่าทาง และการแสดงออกของมัน ก็สามารถบอกได้ว่ามันกำลังต้องการจะสื่ออะไรกับคุณ ลักษณะนี้ก็คงเหมือนกับการสื่อสารระหว่างพิคาชูกับซาโตชินั่นละค่ะ เพราะว่าพิคาชูไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากส่งเสียงร้องเป็นชื่อตัวเอง ผู้ชมจะต้องคิดเองว่า เสียง "พิคาชู" ที่แตกต่างกันออกไปนั้นหมายความว่าอะไรบ้าง และเริ่มที่จะเข้าใจถึงตัวละครนั้นๆ มากขึ้น ในที่สุดแล้ว ฉันคิดว่าเด็กๆ คงจะรู้สึกราวกับว่าได้กลายเป็นเจ้าของพิคาชูกันทุกคนเลยละค่ะ

Glenn : ว่าแต่ พิคาชูนี่ เป็น "he" หรือ "she" กันครับ?

Ōtani : โปเกมอนใน Generation แรกนั้น ไม่ได้มีการบ่งบอกเพศเอาไว้ แต่พอเริ่มต้น Generation ที่สองเป็นต้นมา ก็เริ่มมีการกำหนดเพศของโปเกมอนแต่ละตัวขึ้น สำหรับฉันแล้ว ฉันไม่ได้ยึดถือกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่นักนะคะ แต่ว่าทีมงานผู้อำนวยการสร้างนั้น เห็นว่าพิคาชูของชาโตชินั้นควรจะเป็นเพศชาย นั่นก็เพราะว่าถ้าเป็นผู้หญิงแล้วละก็ นั่นจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างซาโตชิและพิคาชูกลับตาลปัตรไปได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดนี้เสียทีเดียวนะคะ

เช่นเดียวกับภาคภาษาอังกฤษ ที่ทีมงานพากย์ของฝรั่ง ก็ใช้คำว่า "it" แทนตัวของพิคาชูเช่นกัน แทนที่จะใช้ "he" หรือ "she" นั่นทำให้ฉันรู้สึกชอบเลยค่ะ ที่ได้ยินพิคาชูถูกใช้สรรพนามแทนตัวว่า "it"

Glenn : แล้วคุณเคยรู้สึกเบื่อกับการพากย์เสียงพิคาชูไหมครับ?

Ōtani : ไม่เลยค่ะ ฉันแค่ต้องตระหนักอยู่เสมอว่า ตัวตนของพิคาชูไม่ได้อยู่ที่เสียงเพียงอย่างเดียว จริงอยู่นะคะที่ฉันสามารถเลือกเปล่งเสียงของพิคาชูออกไปได้โดยไม่ต้องคิด แต่ในฐานะของนักพากย์เสียง ที่มุ่งมั่นจะแสดงความรู้สึกของตัวละครต่างๆ ออกมาให้ได้อย่างมีศิลป์เช่นฉันแล้ว ฉันต้องพยายามหนักมากเลยละค่ะเพื่อให้แน่ใจว่า ฉันสามารถเข้าถึงตัวตน และจิตใจของพิคาชูได้จริงๆ

Glenn : ฟังดูยากมากจริงๆ เลยครับ เมื่อนึกถึงว่าคุณต้องใช้คำเพียงคำเดียว เพื่อแสดงความรู้สึกของตัวละครนั้นออกมา แทนที่จะสามารถพูดออกมาเป็นประโยคได้ อย่างซาโตชิ

Ōtani : ถูกเผงเลยละค่ะ มันยากมากจริงๆ ในบางครั้งแล้ว ฉันจะได้รับบทพูดของทั้งของพิคาชู แล้วก็ตัวละครมนุษย์ในเรื่องพร้อมๆ กัน นั่นทำให้ฉันเข้าใจอย่างลึกซึ่งถึงความยากง่ายในการแสดงความรู้สึกของตัวละคร ดังที่คุณยกตัวอย่างมาเลยค่ะ

Glenn : เช่นนั้นแล้ว บางครั้งคุณรู้สึกอิจฉานักพากย์เสียงคนอื่นในทีม ที่ได้พากย์เสียงเป็นตัวละครมนุษย์บ้างหรือเปล่าครับ เพราะว่าพวกเขาได้ทำงานพากย์ที่ง่ายกว่า?

Ōtani : อืม จะบอกว่าพวกเขาได้ทำงานง่ายกว่าก็คงจะไม่ถูกต้องเสียทีเดียวนะคะ แต่ในบางครั้ง ฉันก็รู้สึกอิจฉาพวกเขาอยู่บ้างเหมือนกัน ในแง่ที่ว่า ตัวละครมนุษย์นั้น จะมีองค์ประกอบของบุคลิกภาพ และประวัติภูมิหลังเอาไว้ให้ตัดสินใจว่า บทบาทของตัวละครนั้นๆ จะสามารถจะดำเนินเรื่อง และพัฒนาไปในทิศทางใดบ้างน่ะค่ะ

Glenn : มีโปเกมอนตัวอื่นที่คุณได้ให้เสียงพากย์บ้างไหมครับ?

Ōtani : มีค่ะ ตัวแรกที่ฉันได้พากย์นอกจากพิคาชูคือ โทซาคินโตะ (Goldeen - トサキント) โปเกมอนปลาทองตาสุดเซ็กซี่, หลังจากนั้นก็ ซานีโกะ (Corsola - サニーゴ) และ นาโซโนะคุสะ (Oddish - ナゾノクサ) แน่ละค่ะ โปเกมอนเหล่านี้มีอยู่ทั่วไปในอนิเมะ และก็มีนักพากย์เสียงคนอื่นที่พากย์เสียงให้กับโปเกมอนเหล่านี้ด้วยเช่นกัน แต่ว่าฉันเป็นคนแรกที่ได้พากย์เสียงให้น่ะค่ะ

Glenn : อะไรคือคำถามที่น่าขำที่สุด เท่าที่เคยมีคนถามคุณ เมื่อกล่าวถึงบทพากย์เสียงพิคาชูหรือครับ?

Ōtani : คำถามของคุณนั่นเองค่ะ ตอนที่คุณถามว่าฉันเบื่อกับการพากย์เสียงพิคาชูหรือเปล่า นั่นถือเป็นคำถามที่น่าสนใจมากเลยนะคะ เพราะว่ามีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งจริงๆ ที่ฉันอยากจะลาออกไปพักร้อน แล้วทิ้งเรื่องราวของพิคาชูนี้เอาไว้ข้างหลัง แต่ทว่าโปเกมอนนั้นออกอากาศทุกสัปดาห์ ฉันเลยต้องไปอัดเสียงพากย์ที่สตูดิโอทุกสัปดาห์เช่นกัน นั่นทำให้ฉันไม่อาจพักร้อนได้นานๆ อย่างที่ใจต้องการค่ะ

Glenn : คำถามสุดท้ายครับ คุณหลงรักในตัวของพิคาชูไหมครับ?

Ōtani : ถามออกมาได้ไงคะนี่!? ฉันรักพิคาชูมากๆ เลยค่ะ

---

ที่มาของรายงาน

http://www.howtodrawmanga.com/blogs/peek-at-chu/69336005-pika-chu-an-interview-with-ikue-otani-the-voice-of-pikachu

http://kotaku.com/five-things-you-might-not-know-about-pikachu-1744581971

http://www.nintendojo.com/features/specials/pikachu-fun-facts

http://moviepilot.com/posts/3657627

[Foolboy]

เกี่ยวกับ "พิคาชู"

พิคาชู คือชื่อเรียกของตัวละครโปเกมอนสายพันธุ์หนึ่ง สัตว์ประหลาดในโลกสมมตินี้ ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมๆ กับการถือกำเนิดของซีรีย์เกม "โปเกมอน" เมื่อกว่า 20 ปีก่อน และในปัจจุบัน พิคาชูก็ยังคงปรากฏตัวอยู่ในสื่อบันเทิงต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นเกม, หนังสือการ์ตูน, แอนิเมชั่น และภาพยนตร์ เป็นต้น โดยมีเจ้าของลิขสิทธิ์ในปัจจุบันคือ The Pokémon Company บริษัทลูกของ Nintendo ที่ทำหน้าที่ดูแลลิขสิทธิ์ของ Franchise นี้โดยเฉพาะ ในฐานะที่เป็นมาสคอตอย่างเป็นทางการของ Franchise นี้ อาจกล่าวได้ว่า พิคาชูคือหนึ่งในโปเกมอน หรืออาจเป็นตัวการ์ตูนจากประเทศญี่ปุ่น ที่มีผู้คนรู้จักมากที่สุดในโลก และได้กลายมาเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่โดดเด่น ของวัฒนธรรมสมัยนิยมจากประเทศญี่ปุ่น ตลอดช่วงระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา

พิคาชู ถือกำเนิดขึ้นมาจาก GAME FREAK บริษัทผู้พัฒนาเกมสัญชาติญี่ปุ่น โดยเป็นส่วนหนึ่งของสัตว์ประหลาดในเกม "โปเกมอน" เกมซึ่งมีจุดมุ่งหมายให้ผู้เล่น ซึ่งมีฐานะในเกมว่า "เทรนเนอร์" ทำการค้นหา และจับสัตว์ประหลาด "โปเกมอน" ที่มีอยู่มากมายหลายสายพันธุ์ นำมาฝึกฝน พัฒนาฝีมือ ประลองความสามารถในการต่อสู้ของโปเกมอนดังกล่าวกับผู้เล่นคนอื่น และมีปฎิสัมพันธ์กับเนื้อเรื่องภายในเกม พิคาชูมีจุดเริ่มต้นมาจากแนวคิดของทีมดีไซเนอร์ภายใน GAME FREAK พร้อมๆ กับโปเกมอนตัวอื่นอีกมากมาย ก่อนที่จะถูกวาดให้ออกมาเป็นรูปร่างโดย Ken Sugimori ส่วนชื่อ "พิคาชู" นั้น Satoshi Tajiri ผู้อำนวยการสร้างเกมโปเกมอนในตอนนั้นได้อธิบายว่า มาจากคำว่า "Pika" (ピカ) ซึ่งเป็นคำเลียนเสียงกระแสไฟฟ้าสปาร์ก ในภาษาญี่ปุ่น และคำว่า "Chu" (チュウ) เสียงร้องของหนูในภาษาญี่ปุ่นเช่นเดียวกัน นอกจากนี้ Junichi Masuda นักพัฒนาซอฟต์แวร์และประพันธ์เพลงให้กับเกมฯ ในขณะนั้น ยังออกความเห็นเพิ่มเติมอีกด้วยว่า ชื่อของพิคาชูนั้น เป็นหนึ่งในชื่อของโปเกมอนที่ตั้งออกมาได้ยากที่สุด เพราะว่าต้องทำให้เข้าถึงได้ทั้งผู้เล่นเกมชาวญี่ปุ่นและชาวต่างชาตินั่นเอง เกมโปเกมอนภาคแรก Pokémon Red และ Pokémon Green วางจำหน่ายโดย Nintendo บนเครื่องเล่นเกมพกพา Game Boy ในประเทศญี่ปุ่น เมื่อปี พ.ศ. 2539 หรือเกือบ 20 ปีก่อน ก่อนที่จะวางจำหน่ายในสหรัฐอเมริกา ภายใต้ชื่อ Pokémon Red และ Pokémon Blue ในเวลาต่อมา

ถูกเรียกว่า "โปเกมอนหนู" ตามข้อมูลในสมุดภาพโปเกมอน (Pokédex) พิคาชูเป็นโปเกมอนธาตุไฟฟ้าตัวแรกที่ถูกออกแบบขึ้นมาในโลกของโปเกมอน โดยมีลักษณะของสายฟ้าและกระแสไฟฟ้า ปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัดในเค้าโครงรูปร่าง ตลอดทั้งตัวของพิคาชูปกคลุมไปด้วยขนสั้นสีเหลืองสดใส มีแถบขนสีน้ำดาลเด่นชัดอยู่ที่หลัง พร้อมกับหางชี้เป็นรูปสายฟ้า มีหูแหลมเรียวแต้มสีดำตรงปลาย และแก้มสีแดงที่โป่งออกมาลักษณะคล้ายกับถุง ซึ่งเป็นจุดที่สามารถปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาได้ และพิคาชูจะใช้กระแสไฟฟ้านี้ในการโจมตีโปเกมอนฝ่ายตรงข้ามเป็นหลัก

ในช่วงแรกของ Franchise นั้น ทั้งพิคาชู และปิปปี (Clefairy - ピッピ) ได้ถูกวางตัวให้เป็นตัวละครหลัก ในการใช้โปรโมต และประชาสัมพันธ์ให้ทุกคนได้รู้จักกับ Franchise นี้ โดยในส่วนของปิปปีนั้น ถึงกับมีบทนำในหนังสือการ์ตูนโปเกมอนช่วงแรกๆ เลยด้วย อย่างไรก็ตาม โปเกมอนในรูปแบบแอนิเมชั่นนั้น พิคาชูได้ถูกเลือกให้เป็นตัวละครนำแทน เพราะความตั้งใจของทีมอำนวยการสร้าง ที่ต้องการให้ผู้ชม โดยเฉพาะเด็กๆ มองว่าพิคาชูเป็นเหมือนกับสัตว์เลี้ยงของตนเอง ซึ่งแม้แต่เรื่องของสี ก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่นำมาใช้พิจารณาในการเลือกตัวละครนำนี้อีกด้วย เนื่องจากสีเหลืองเป็นแม่สี จึงสามารถสังเกตและจดจำได้ง่ายจากระยะไกล อาจเทียบเคียงการตัดสินใจนี้ได้กับตัวละครจากการ์ตูนหนึ่งที่โด่งดังอยู่ในยุคนั้นเช่นกัน วินนี่-เดอะ-พูห์

Satoshi Tajiri กล่าวในภายหลังว่า ถึงแม้ว่าเขาจะทราบดีว่าพิคาชูเป็นที่นิยมมาก ทั้งในเด็กผู้หญิง ที่เป็นกลุ่มผู้ชมเป้าหมายของทีมงานอำนวยการสร้างในตอนแรก รวมถึงเด็กผู้ชายอีกด้วย แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนออกความคิดเห็นในท้ายที่สุดเพื่อให้พิคาชูเป็นมาสคอตของ Franchise "เด็กๆ (ชาวญี่ปุ่น) นั้น พร้อมที่จะหลงรักพิคาชูกันตั้งแต่ต้นแล้วละครับ ไม่จำเป็นต้องให้ผู้ใหญ่อย่างเราๆ มาออกความเห็นให้อีก" Tajiri กล่าว

เพราะความโด่งดังของพิคาชูนี่เอง ทำให้ในปี พ.ศ. 2542 นิตยสาย Time ได้จัดอันดับให้พิคาชู เป็น "บุคคลยอดเยี่ยม" อันดับที่ 2 (อันดับที่ 1 คือ Ricky Martin) โดยกล่าวว่าเป็น "ตัวการ์ตูนที่เป็นที่หลงรักมากที่สุด นับตั้งแต่มี เฮลโลคิตตี" แซงหน้านักเขียนนวนิยายชื่อดังเจ้าของหนังสือ แฮรี่ พอตเตอร์ J.K. Rowling (อันดับที่ 4) ไปได้อีกด้วย ส่วนในปี พ.ศ. 2546 นิตยสาย Forbes ยังจัดอันดับให้พิคาชู เป็นตัวละครสมมติที่ทำรายได้รวมสูงที่สุดเป็นอันดับ 8 ของโลก ด้วยจำนวนเงินทั้งหมด 825 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ต่อปี (เทียบเท่ากับ 1,070 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปีนี้ เมื่อคิดถึงอัตราเงินเฟ้อ) ส่วนอันดับ 1 คือ วินนี่-เดอะ-พูห์ นั่นเอง ที่มีรายได้รวมสูงถึง 5,200 ล้านเหรียญสหรัฐฯ

ความโด่งดังของพิคาชู ยังทำให้ชื่อนี้ไปปรากฏอยู่บนสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวของโปเกมอนอีกด้วย ยกตัวอย่างเช่นในปี พ.ศ. 2551 มูลนิธิสถาบันชีวเคมีโอซากา (Osaka Bioscience Institute Foundation 大阪バイオサイエンス研究) ได้มีการค้นพบ ligand (สารประกอบ ที่สามารถจับตัวเข้ากับโมเลกุลบางชนิด เพื่อทำหน้าที่ทางชีวภาพในร่างกายของสิ่งมีชีวิต) ชนิดใหม่ ที่เชื่อว่าสามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการมองเห็นของมนุษย์ได้ สารประกอบ ligand ดังกล่าวได้รับการตั้งชื่อในเวลาต่อมาว่า Pikachurin อันเนื่องมาจากคุณสมบัติของตัวพิคาชูที่เคลื่อนที่ได้อย่างว่องไว และปลดปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ หรือในมหกรรมฟุตบอลโลก 2014 ที่ประเทศบราซิล พิคาชู และโปเกมอนตัวอื่นๆ รวมทั้งสิ้น 11 ตัว ยังได้รับเลือกให้เป็นมาสคอตอย่างเป็นทางการของทีมชาติญี่ปุ่นอีกด้วย

 

---

ที่มาของเนื้อหา: https://en.wikipedia.org/wiki/Pikachu