[FICTION] - Pokemon Topaz & Garnet : Resurrection of Nature

[SuSuMe]

=========================================================================================================================

ความเดิมเมื่อตอน(ภาค)ที่แล้ว : Pokemon Topaz & Garnet II.

'เมย์' หรือ 'สุสุเมะ' เด็กผู้หญิงผู้ซึ่งมีพลังพิเศษในตัวได้เริ่มออกเดินทางโดยมีเป้าหมายคือเข้าแข่งขัน Grand Palace of Lake Contest Festival โดยโปเกม่อนที่ได้รับจากศาสตร์ตราจารย์เป็นโปเกม่อนตัวพิเศษนอกเหนือจาก General Pokemon(ตัวเริ่มทั้ง 12ตัว) ก็คือ อีวุย(Eevee)[イーブイ] การเดินทางของเมย์เดินทางผ่านร้อนผ่านหนาวมาเรื่อยๆนอกจากนี้ยังได้พบกับ สี่จตุรเทพและแชมป์เปี้ยนของเขตชินโอ นอกจากนี้ความทรงจำบางส่วนเมื่ออดีตชาติก็เริ่มจะกลับมาทีละนิดๆ พร้อมกับความรักระหว่างคนกับโปเกม่อนนั่นก็คือ ความรักระหว่างเมย์กับบุยเซรุ(Buizel)[ブイゼル]ของเมย์ที่มีชื่อว่า 'เฟิร์ส'

นอกจากนี้ยังได้พบกับศัตรูจากอดีตชาติ 'ราชินีแห่งความมืด:ยามิ' ซึ่งก็คือปีศาจซัคคิวบัส[succubus]นั่นเองโดยจะอยู่ในร่างของโปเกม่อนDNA เดโอคิชิส(Deoxys)[デオキシス] ตลอดเวลา

เมย์ได้เดินทางเรื่อยมาจนถึง เมืองโนโมเสะ(Pastoria City) และได้พบกับ เอริ เทรนเนอร์จากเขตชินเอ็นที่นั่น เพราะเอริต้องการมาร่วมงาน Champion Battle ระหว่างเขตชินโอและชินเอ็น เมย์จึงได้ร่วมเข้าชมงานนี้ด้วยและได้พบกับเหล่า สี่จตุรเทพและแชมเปี้ยนของเขตชินโอที่เมย์รู้จักอีกครั้ง โดยการแข่งขันแบ่งออกเป็น 5รอบ

=========================================================================================================================

ฝากถึงผู้อ่านฟิคทุกคน จาก ผู้แต่ง

เนื่องด้วยมีผู้มาสมัครตัวละครใหม่และคนเก่าได้ขอเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเกินที่คาดหมาย

ดังนั้นดิฉันจึงต้องขออนุญาตร่นตอนและอาจจะต้องตัดตอนสำคัญบางตอนออกไป

จึงขอแจ้งให้ทราบล่วงหน้าเสียก่อน เพื่อที่จะได้ไม่สงสัยมากนักว่าทำไมถึงต้องร่นไปซะเยอะ

เมย์ (SuSuMe)

=========================================================================================================================

หลังจากที่จบการแข่งขันและเรื่่องวุ่นวายที่สนามแข่งขัน Grand Palace of Lake Contest Festival ผลการแข่งขันออกมาเสมอกันเพราะเนื่องจากคาโอริได้ชนะนูริด้วยเทคนิคการโจมตีที่ขาของบาชาโม่(Blaziken)

ดังนั้นเมย์จึงตัดสินใจออกเดินทางต่อพร้อมกับเอริ จุดมุ่งหมายคือเมืองฟุตาบะ(Twinleaf Town)หรือที่บ้านของเมย์นั่นเอง โดยต้องเดินทางกลับไปขึ้นเรือบินที่เมืองโนโมเสะ(Pastoria City)เสียก่อน

แต่ก็ดันเกิดเรื่องขึ้นนั่นก็คือนักรบของยามิ "Witches 5(ウィッチーズ 5)" 3คนก็คือ ดาร์คแรน(ダークラン) กับ ฟรีสเซียโรสแมรี่(フリーシア・ローズマリー) และ จิรุตัส(ジルタス) ดันมาป่วนงานตอนจบด้วยแผนการอันงี่เง่าของ

โรสแมรี่ที่คิดว่ามันเพอร์เฟค ทำให้เร็น(Riolu)ได้รับบาดเจ็บพร้อมกับเรียนทักษะ ระเบิดรวมจิต(Focus Blast)ได้สำเร็จ ส่วนวี(Eevee)กลับสงสัยว่าจิรุตัสจะเป็นอดีตเจ้าของของตน

จนถึงเวลาก่อนเดินทางไปยังเมืองโนโมเสะ เร็นนึกถึงอาจารย์ขึ้นมา จึงออกจากกลุ่มของเมย์เพื่อตามอาจารย์ไป

Pokemon Topaz & Garnet : Resurrection of Nature : ตอนที่ 1 : การตัดสินใจของเร็น

ในที่สุดเมย์และเอริได้เดินทางมาถึงเมืองโนโมเสะ ทั้งคู่ตรงดิ่งไปที่ PC หรือที่รู้จักกันในนามไทยว่า "โปเกม่อนเซ็นเตอร์" ซึ่งสาวกPKMทุกคนต้องเคยใช้บริการมาก่อน(แน่ละใครเล่นPKMแล้วไม่เข้าPCบ้าง{หรือว่ามีละ??})

เมย์ทำหน้าที่จองห้องพักและนำสัมภาระไปไว้ ส่วนเอริเป็นคนนำเหล่าโปเกม่อนไปฟิ้นสภาพ

ทันทีที่เมย์วางกระเป๋าของตัวเองลงบนเตียง จดหมายของเร็นที่เขียนไว้ให้ซึ่งอยู่ในกระเป๋าใส่โปเกบอลก็หล่นลงมาทันที เมย์เองก็สังเกตเห็นพอดีจึงคลี่ออกอ่าน ข้อความในจดหมายทำเอาเมย์หน้าซีด สติล่องลอยทันที

" พี่เอริ !! " เมย์รีบวิ่งออกจากห้องตรงไปหาเอริพร้อมตะโกนเรียกเอริไปด้วย

" หืม?? เกิดอะไรขึ้นเหรอเมย์?? " เอริพูดขณะที่กำลังต่อแถวนำโปเกบอลส่งไปรักษาอยู่

" ระ . . . เร็นเค้า . . . .  " เมย์ที่วิ่งมาเหนื่อยพูดด้วยเสียงที่ขาดเป็นช่วงๆ

" เร็นเค้าออกจากกลุ่มไปแล้วคะ !! " เมย์เค้นแรงตอบเอริ พร้อมกับยื่นจดหมายของเร็นให้เอริอ่านทำเอาเอริตะลึงไปเหมือนกัน

" จะทำยังไงดีละ? เร็็นเองก็ยังบาดเจ็บอยู่แล้วดันหนีออกจากกลุ่มไปแบบนี้น่ะ "

" เมย์ . . . . . " เอริที่อ่านจดหมายเสร็จก็ยิ้มอย่างน่าประหลาดหลังจากที่ตะลึงไปซักพัก

" ไม่ต้องห่วงเร็นหรอกนะ "

" เอ๋ !! เพราะอะไรเหรอคะพี่เอริ?? " เมย์สงสัยกับคำพูดของเอริ

" เมย์น่ะ . . . . อ่านแต่ข้อความท่อนบนเท่านั้น แต่มันยังมีต่อข้างล่างนะ " เอริชี้ให้เมย์เห็นข้อความทิ้งท้ายของเร็นที่อยู่มุมขวาล่างสุดของจดหมาย

" 'เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วจะรีบตามไป . . . ไม่นานหรอก' " เมย์อ่านข้อความทิ้งท้าย พร้อมกับหันไปมองเอริด้วยสีหน้าอายๆ

" แฮะๆๆ นะ . . . นั่นสินะคะ สงสัยเมย์จะกังวลมากไปเอง "

" จ๊ะ . . . อย่ากังวลมากเกินไปสิเมย์ " เอริตบไห่ลของเมย์เอาๆเชิงปลอบขวัญ

" เชื่อใจในโปเกม่อนของเราสิ "

" พี่เอริพูดเหมือนกันว่าเคยพลัดพรากจากโปเกม่อนมาก่อนงั้นแหละคะ?? " เมย์สงสัยในคำพูดของเอริ พร้อมกับหยิบถาดใส่บอลที่รักษาเสร็จแล้วของตัวเองกับเอริมา

" ก็เคยน่ะสิ. . .คุราร่ายังไงละ " เอริตอบพร้อมกับปล่อยคุราร่าหรือบาคุฟุน(Typhlosion)ออกจากบอลมาแล้วลูบหัวมันเบาๆ

" เอ๋!! แล้วๆ แล้วตอนนั้นมันเป็นยังไงเหรอคะ? " เมย์ทึ่งกับเรื่องราวของเอริพร้อมขอให้เอริเล่าให้ฟัง

" ไม่มีอะไรมากหรอกจ๊ะ . . . ตอนนั้นเราโดนโปเกม่อนโจมตีน่ะ แล้วคุราร่าก็ตกทะเลหายไป แต่สุดท้ายก็เจอนั่นแหละ " เอริแค่บอกเล่าเกริ่นๆเท่านั้น

" อย่างงั้นเหรอคะ . . . . " เมย์พยักหน้าให้เอริเล็กน้อย

" เพราะอย่างนั้น. . .เชื่อใจในโปเกม่อนของเรานะเมย์ " เอริยังคงปลอบใจเมย์เรื่องของเร็นตามเคย

" เข้าใจละคะ . . . . ถ้างั้นเมย์ขอไปที่ริมทะเลนะคะพี่เอริ!! " เมย์หยิบบอลของเฟิร์สออกมาพร้อมกับวิ่งออกไป ปล่อยให้เอริมองตามอย่างกังวลใจ

=========================================================================================================================

ณ เมืองนางิสะ(Sunyshore City)เมืองที่เต็มไปด้วยแผงโซลาร์เซลล์อันคุ้นตาจากการคิดค้นของอดีตหัวหน้ายิม เด็นจิ(デンジ) ทำให้เมืองนี้เต็มไปด้วยพลังงานแสงอาทิตย์

ณ เมืองแห่งนี้ เร็นได้เดินทางมาถึงหน้าประตูยิมนางิสะแล้วขณะนี้ เร็นกำลังจ้องมองที่ป้ายชื่อหัวหน้ายิมที่มีตัวอักษร ยุ(ユ) กับ ระ(ラ) ซึ่งอ่านได้ว่า " ยูร่า "

" อาจารย์คะ!! ข้ามาแล้วคะ!! " เร็นเริ่มเคาะที่แผงโซลาร์เซลล์ที่ขอบประตูทันที แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมา

" อาจารย์คะ!!! ข้าเองคะ !!! เร็นยังไงละคะ!!!! " เร็นยังคงทุบต่อไปแต่คราวนี้่เร็นทุบที่ประตูโดยตรงเลย แต่ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม จนเร็นจำเป็นต้องเรียกบอลปราณเตรียมพังประตู จังหวะนั้นก็มีเสียงดังขึ้น

" เฮ้ย!!นั่นใครวะ จะทำอะไรบ้านข้า!! " เสียงของชายแก่คนหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังของเร็น เร็นจึงรีบหันไปทันทีก็พบกับชายแก่ที่ตัวสูงพอๆกับเร็น(คนแคระมั้ง )ไว้หนวดยาวลากดิน ใส่เสื้อผ้าคล้ายๆนักพรตประมาณนั้น

" อ้าวเฮ้ย!ไอ้เร็นเรอะนั่น! " ชายแก่คนนั้นก็คือ ยูร่า หัวหน้ายิมคนใหม่ของนางิสะนั่นเอง

" อาจารย์! ข้าเองคะ ! ข้ามาตามที่อาจารย์บอกแล้ว! " เร็นคุกเข่าลงแสดงความนับถือและเคารพต่อยูร่า

" เฮ้ย!ข้าแค่พูดเล่นนะเว่ย! ข้าไม่ได้บอกให้เอ็งหนีจากเค้ามาหาข้าซักกะนิด " ยูร่าตวาดใส่เร็นทันที ทำเอาเร็นถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย

"เอ่อ. . . .ข้าเขียนจดหมายบอกเขาไว้แล้วคะ!" เร็นบอกกับยูร่าขณะเดียวกันก็สังเกตเห็นโปเกม่อนตัวหนึ่งกำลังแบกของมาเยอะแยะอยู่ข้างหลังยูร่า

" เฮ้!ตาลุงแก่! บอกว่าจะพาไปเดินห้างแล้วนี่อะไร! หลอกให้ช่วยถือของชัดๆ!!! " เสียงของโปเกม่อนตัวนั้นดังขึ้นพร้อมกับวางของลงข้างหลังของยูร่า โปเกม่อนตัวนั้นก็คือริโอลุนั่นเอง

" อารายของเอ็งวะ!ไอ้เน็น แค่ให้ช่วยไปถือแค่นี้ทำบ่นเรอะ! ทีเอ็งมาอยู่บ้านข้าแล้วยังมีของให้กินฟรี แค่ให้ช่วยแค่นี้ทำบ่นเรอะ " ยูร่าตะคอกใส่ริโอลุที่ชื่อเน็นทันที

" แล้วทำไมไม่ขอดีๆเล่าตาแก่!! " เน็นเถียงทันที

" เออๆข้าผิดเอง! " ยูร่าตอบปัดๆพร้อมกับบ่น ' ไอนี่มันย้อน ' ก่อนจะหันมาสบหน้าของเร็น

" เออ! แล้วเอ็งมีธุระอะไรกับข้าละเจ้าเร็น? " ยูร่ากับเน็นหยิบหิ้วของต่างๆกลับเข้าไปข้างในยิมพร้อมกับถามเร็นไปด้วย

" อาจารย์คะ. . . ช่วยฝึกพลังให้ข้าด้วยคะ!!! " เร็นตะโกนขอร้องให้ยูร่าช่วยฝึกพลังให้ทันที แต่ยูร่ายังมีท่าทีนิ่งๆไม่ตอบอะไร

=========================================================================================================================

ณ ริมทะเลเมืองโนโมเสะ เมย์ปล่อยเฟิร์สออกจากบอลแล้วและตอนนี้เฟิร์สนอนอยู่บนตักของเมย์อย่างสบายใจ แต่สีหน้าของเมย์ยังดูกังวลอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง จนเฟิร์สต้องหาวิธีปลอบทันที

" เอ่อ. . . .เมย์ มีอะไรก็ปรึกษาได้นะ อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิ " เฟิร์สลุกจากตักของเมย์พร้อมกับถามทันที

" ก็นะ. . .เฟิร์สจะคิดยังไงละ ถ้าใครซักคนจะไปไหนโดยไม่บอกกล่าวกันน่ะ " เมย์หันไปสบหน้ากับเฟิร์สด้วยใบหน้าเศร้า

" เอ่อ. . .เกี่ยวกับเร็นน่ะเหรอ อย่าไปคิดมากเลยน่ะเมย์ " เฟิร์สเหงื่อตกทันทีเพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าเมย์ยังไม่ลืมเรื่องนี้

" ไม่ว่าคนหรือโปเกม่อนน่ะ ถ้ามีเรื่องจำเป็นหรือรีบร้อนน่ะ ก็มักจะทำอะไรโดยไม่บอกกล่าวทั้งนั้นแหละน่า "

" มันอยู่ที่ว่ามันสำคัญแค่ไหน ดูจากที่เร็นเขาทำน่ะ มันคงสำคัญละมั้ง แต่ยัยนั่นยังทิ้งจดหมายไว้นี่นา แสดงว่ามันสำคัญนิดๆน่ะ "

" แต่ถ้ามันสำคัญแค่นั้นก็น่าจะบอกกันบ้างน่ะนะว่าจะไปที่ไหนน่ะ ไม่น่าทำให้คนเขากังวลขนาดนี้เลยโดยเฉพาะเมย์ด้วย "

" สรุปแล้วถ้ามีเรื่องอะไรที่อยากจะทำก็ควรจะบอกงั้นเหรอ? " เมย์ถาม

" กะ ก็ . . . ประมาณนั้นแหละ " เฟิร์สตอบอย่างอึกอักเล็กน้อย

" งั้นเค้าขออนุญาตเข้าไปเที่ยวงานเทศกาลนะเฟิร์ส ^ ^ " เมย์ลุกขึ้นแล้วชี้ให้เฟิร์สเห็นงานเทศกาลที่จัดอยู่ภายในตัวเมือง

" เฮ้ย! งั้นที่ถามนี่ก็. . .เรื่องนี้งั้นเหรอ!? แล้ว. . .เรื่องของเร็นละ? " เฟิร์สเริ่มหัวเสียเล็กน้อย

" เดี๋ยวเขาก็กลับน่าาาา " เมย์รีบวิ่งไปทันทีเพราะเฟิร์สเริ่มจะโกรธนิดๆ

" กลับมาให้ลงโทษเลยนะเมย์!!! มาหลอกให้เป็นห่วงแบบนี้ได้ไงกัน!!!!! " เฟิร์สวิ่งไล่ตามเมย์ทันที ทั้งคู่วิ่งไล่กันอย่างสนุกสนานทันที

=========================================================================================================================

" เอ็งอยากให้ข้าฝึกให้จริงๆเรอะ? " ยูร่าถามเร็นที่กำลังคุกเข่าขอร้อง

" จริงคะ! ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะขอมาฝึกฝนตัวเอง เพราะฉะนั้นกรุณาด้วยคะอาจารย์!! " เร็นตอบและยังคงคุกเข่าขอร้องยูร่าต่อไป

" ถ้าจะให้ข้าฝึก....ต้องจากเขาไปตลอดเจ้าจะยอมฝึกมั้ย? " ยูร่าถาม เน็นถึงกับตกใจทันที ส่วนเร็นอึ้งอยู่เล็กน้อย

" ถ้าไม่อยากจากเขา ก็กลับไปซะ! " ยูร่าทำท่าจะหยิบของเร็นก็ลุกขึ้น

" ถ้างั้นก็ขอความกรุณาด้วยคะอาจารย์!! " เร็นตอบ ยูร่าหันมามองทันที

" ต่อให้ต้องอยู่กับข้าตลอดก็ยอมงั้นรึ? "

" ถ้าข้ากลับไปก็คงปกป้องพวกเขาไม่ได้อยู่ดี! แล้วจะมีประโยชน์อะไรกันละคะอาจารย์!! " เร็นตอบอย่างมั่นใจ ยูร่าแอบยิ้มเล็กน้อย

" เฮอะๆ เจ้านี่มันฉลาดสมกับเป็นศิษย์ข้าซะจริง! " ยูร่าถือของหอบใหญ่เดินเข้าไปข้างในทันที

" โห! พี่เร็นตอบเก่งชะมัดเลยน้าาา " เน็นตบไหล่ของเร็นเบาๆ

ครืนนนนน

" ฮะ . . เฮ้! ได้ยินเสียงนั้นมั้ยพี่เร็น! " เน็นถามเร็นทันทีที่รู้สึกได้ยินเสียง

" อื้ม! น่าจะเป็นแผ่นดินไหวนะ คงจะแรงมากเลยละ! อ๊ะ! อาจารย์ละ! " เร็นพูดจบก็รีบวิ่งตามอาจารย์ไปทันทีพร้อมกับเน็น

" อาจารย์ คะ/ครับ!!! รีบหลบก่อนเร็วเมื่อตะกี้เหมือนจะได้ยินเสียงแผ่นดินไหวนะ!! " เร็นกับเน็นพูดขึ้นพร้อมกัน

" เฮ้ย!!!! เมื่อตะกี้เสียงข้าผายลมเฟ้ย!!!! พวกเอ็งนี่หัดทำเป้นไม่สนใจมั่งสิฟ่ะ!!!!!!!!! " ยูร่าที่หลบอยู่ตะโกนขึ้นมาทันที ทำเอาเร็นกับเน็นต้องรีบปิดจมูกทันที

" มิน่ากลิ่นถึงได้เหมือนมิลค์แทงค์นมบูด -*- " เน็นพูด   :pika09:

=========================================================================================================================

[Kimur@]

มาอ่านแล้วนะครับ ยาวพอสมควรละ แต่การบรรยายทำออกมาได้ดีมากครับ จากที่ดู ผมว่ายังไม่มีอะไรให้ตินะ