[เรื่องสั้น]ศึกเทพยุทธ์ ภาค พิเศษ (ตอนเดียวจบ!!)

[ท่านลุงในตำนาน]

Ex Story

เรื่องราวในส่วนนี้ เป็นเรื่องพิเศษที่ถูกทำขึ้นเพื่อให้เข้าใจเรื่องราวในการต่อสู้ของเทพอาวุธมากขึ้น ซึ่งดัดแปลงมาจาก ตอนท้ายๆ ของนิยาย (เรื่องยาวโคตรๆ)ของผมเอง

ภายหลังจากที่ เจียงซื่อหลง ได้ขึ้นครองตำแหน่งเจียงอ๋อง จากผู้เป็นบิดา เขาได้วางแผนทำตามคำทำนายแห่งฟ้า นั่นก็คือ ตามหาผู้ถูกเลือกที่เป็นจตุเทพแห่งแผ่นดิน เพื่อรวบรวมแผ่นดินมังกรให้เป็นปึกแผ่น ซึ่งตัวของ เจียงซื่อหลง ก็เป็นหนึ่งในผู้ถูกเลือกเช่นกัน

จตุเทพแห่งแผ่นดิน คือ ผู้ถูกเลือกที่มี พลังของธาตุทั้งสี่ ได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ และมีสัตว์เทพ ได้แก่ พยัคฆ์ขาว เต่านิล มังกรเขียว หงส์ชาด

เจียงซื่อหลง ร่วมกับ จิวม่อจื่อ หนึ่งในจตุเทพ ผู้ถูกเลือก ธาตุน้ำ เต่านิล ซึ่งเป็นข้ารับใช้เก่าแก่ของแคว้นเจียง ตามหาจตุเทพที่เหลือ ไม่นานนักก็รวบรวมได้อีกสองคน นั่นก็คือ เตียวฟูฉือ ผู้ถูกเลือก ธาตุลม มังกรเขียว และ ปู้เจินซือ ผู้ถูกเลือกธาตุไฟ หงส์ชาด และเหลือเพียง เหมาเซี่ยวู่ ผู้ถูกเลือกธาตุดิน พยัคฆ์ขาว คนเดียวเท่านั้น ที่ยังไม่ให้ความร่วมมือ

เพื่อให้ได้จตุเทพคนสุดท้ายมาใช้งาน เจียงซื่อหลง จึงมีคำสั่งให้ไปช่วยเหลือ หลีเม่ยหลิน คนรักเก่าของเหมาเซี่ยวู่ ที่ถูกกุมตัวที่แคว้นซวน โดยมี ปู้เจินซือ อาสารับหน้าที่นี้

แผนการช่วยเหลือดำเนินไปอย่างไม่ค่อยราบรื่นนัก มีคนมาค่อยขัดขวางตลอด ในตอนท้ายก่อนที่จะหลบหนีออกมาได้ ก็ได้พบกับผู้ถูกเลือกที่มีความแข็งแกร่งที่สุดของแคว้นซวน นั่นก็คือ ซันโจเซี่ยง

พี่น้องทุกคน เร่งหน่อย!!

ปู้เจินซือ ร้องบอกเร่งให้เหล่าลูกน้องผู้ร่วมในแผนการช่วยเหลือ หลีเม่ยหลิน ด้วยเสียงที่ร้อนรน ในขณะที่ควบม้าผ่านป่าชายแดนระหว่างแคว้นซวน-เจียง

ลูกน้องฝีมือดีในแผนการจากเกือบหนึ่งร้อย ตอนนี้เหลือติดตามกลับเพียงไม่กี่คนเท่านั้น เนื่องจากแผนการรั่วไหล แต่ก็ยังโชคดีที่ช่วยเหลือหลีเม่ยหลินมาได้ และตอนนี้ พวกปู้เจินซือรีบหนีจากกำลังถูกตามล่า สุดชีวิต

หลีเม่ยหลินที่ตอนนี้ถูกช่วยออกมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว อยู่ด้านหลังของ ปู้เจินซือ นางรู้สึกเสียใจกับชีวิตที่สละไปเพื่อนางทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกัน

แม่นางปู้ รีบหนีไป แล้วทิ้งข้าไว้ที่นี่เถอะ ถ้าหนีไปคนเดียวยังมีโอกาสรอดมากกว่านี้

ข้าทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ถ้าช่วยท่านได้ เจ้าเหมาเซี่ยวู่ คงจะยอมร่วมมือในการช่วยเหลือเจียงอ๋องช่วงชิงแผ่นดิน ดังนั้นต่อให้ลูกน้องร้อยคนของข้าตายหมด ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว

อ้าก***

ไม่ทันจะสิ้นเสียงคำพูดของปู้เจินซือ เสียงร้องโหยหวนอย่างทรมาน ก็ดังขึ้นจากด้านหลังของพวกนาง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ศัตรูได้ตามมาทันแล้ว

ผ่านไปไม่ถึงอึดใจ เสียงโหยหวนก็พลันเงียบลง ปู้เจินซือตัดสินใจหยุดม้า แล้วกระโดดลง นางยื่นบังเหียนให้หลีเม่ยหลินควบคุมม้าแทน

จับไว้แน่นๆ นะ

แม่นางปู้ท่านจะทำอะไร?

หลีเม่ยหลินถามขึ้นทันที ฝ่ายปู้เจินซือยิ้มน้อยๆ แทนคำตอบ

จริงอย่างที่ท่านว่าล่ะนะ ถ้าหนีไปคนเดียว โอกาสรอดจะมากกว่า

จบคำนางก็ฟาดฝ่ามือลงที่ก้นของม้าอย่างแรง เจ้าม้าออกตัววิ่งด้วยความเร็วสูง

แม่นางปู้!!

ปู้เจินซือมองตามด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย นางหวังว่าหลีเม่ยหลินจะหนีรอดไปได้

ตึก...ตึก...ตึก...ตึก...

ในบรรยากาศที่เงียบสงัด ผลักดันให้เสียงฝีเท้าของคนผู้หนึ่งดังชัดเจนขึ้น ในทุกๆ ย่างก้าวเสียงนั้นก็ยิ่งดังขึ้น แล้วก็เงียบลง ปู้เจินซือหันกลับเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียฝีเท้านั้น

ดูเหมือนว่าแผนการนั่นจะเป็นแผนการสุดท้ายของเจ้าแล้วสินะ

ชายผู้เป็นเจ้าของฝีเท้า เป็นชายอายุราวสามสิบต้นๆ ร่างกายสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา ไร้หนวดเครา สวมชุดขุนนางผ้าไหมชั้นดี สีน้ำเงิน ท่าทางดูน่าเกรงขาม เขาหยุดยืนสองมือไพล่หลังอย่างสบายๆ

ชายผู้นี้ก็คือ ซันโจเซี่ยง!!

ปู้เจินซือฝืนยิ้ม นางรู้ตัวดีว่านางไม่ใช่คู่ต่อกรกับชายผู้นี้เลย แต่เพื่อถ่วงเวลาให้หลีเม่ยหลินไว้ให้นานที่สุด นางจึงเลือกที่จะพูดคุยถ่วงเวลาก่อน

นั่นสินะ นี่อาจจะเป็นแผนการสุดท้ายของข้าแล้ว ข้าอยากจะบอกให้เจ้าได้รับรู้ไว้อย่างหนึ่ง

พูดจบแค่นี้ก็หยุดพูดแล้วยิ้มกว้างมากขึ้น เป็นการข่มขู่ แต่ดูเหมือนซันโจเซี่ยง จะไม่มีท่าทีเกรงกลัวแต่อย่างใด

หึหึ คิดจะขู่ข้างั้นเรอะ มันไม่ได้ผลหรอก แต่หากจะพูดถ่วงเวลา เจ้าก็ลองใช้วิธีอื่นเถอะ

เมื่อพูดคุยถ่วงเวลาใช้ไม่ได้ผล ปู้เจินซือจำต้องใช้วิธีการที่แข็งกร้าวขึ้น นางชักมีดสั้นลายหงส์สีแดงสด จากข้างเอว แล้วชูขึ้น

ปลดผนึกเทพอาวุธ!! มีดสั้นหงส์ชาด!!

มีดสั้นหงส์ชาดเปล่งประกายสีแดงก่อนเกิดเปลวเพลิงลุกไหม้

พลังธาตุไฟขั้นที่สาม!! มีดฝนอัคคี!!

ปู้เจินซือขว้างมีดสั้นหงส์ชาดที่ลุกไหม้ใส่ซันโจเซี่ยง ทันทีที่มีดสั้นพ้นมือ ก็แตกออกเป็นมีดเพลิงนับร้อยนับพัน พุ่งเข้าจู่โจมทั่วทุกทิศ

ซันโจเซี่ยงไม่มีท่าทีว่าจะหลบหลีกหรือป้องกันการโจมตีเลย เขาได้แต่เพียงแสยะยิ้มน้อยๆ อย่างพึงพอใจ

หึๆ รู้ไว้ด้วยว่า ระดับอย่างเจ้าไม่คู่ควรให้ข้าต้องใช้เทพอาวุธหรอกนะ พลังธาตุมืดสายโจมตีขั้นที่หก อัสนีสีนิล!!

เปรี้ยง!!*** เปรี้ยง!!*** เปรี้ยง!!***

ซันโจเซี่ยงตวาดลั่นพร้อมสะบัดมืออย่างรวดเร็ว เกิดมีสายฟ้าสีดำจำนวนมากผ่าลงมาท่ามกลางฝนมีเพลิง มีดเพลิงทั้งหมดพลันสลายกลายเป็นอากาศธาตุทันที ก่อนที่มันจะมาถึงตัวของเขา นอกจากนั้นยังมีสายฟ้าสีดำอีกหลายสายพุ่งไปเข้าใส่ปู้เจินซืออีก

โชคยังดีที่นางกระโดดหลบได้ทันอย่างเฉียดฉิว แต่ก็ล้มกลิ้งไปหลายตลบ สายฟ้าสีดำเหล่านั้นฟาดเข้าที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง แปลกสลายกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที

เฮอะ!! มีพลังแค่นี้เองเรอะ?

ปู้เจินซือลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าที่เลอะไปด้วยฝุ่นดิน

ทำไงได้ล่ะ ก็ข้ามันไม่ได้มีพลังสายโจมตีเหมือนเจ้า

พูดจบนางก็ประสานมือเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว ราวกับจะทำอะไรสักอย่าง

หืม?

ซันโจเซี่ยงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ พลันสายตาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับมีดสั้นหงส์ชาด ที่ปักอยู่ตรงปลายเท้าของเขา เขากระโดดถอยหลังพลางรีบหลับตาลงทันที

ช้าไป!! พลังธาตุไฟสายจิต เพลิงพันธนาการ!!

ปู้เจินซือตวัดลั่น เกิดพลังสายหนึ่งพุ่งตรงไปยังมีดสั้นหงส์ชาด พลันเกิดลุกไหม้อีกครั้ง นอกจากนั้นเพลิงก็ได้ลุกไหม้ขึ้นไปตามตัวซันโจเซี่ยง ทำให้จิตเขาตกอยู่ในสภาพถูกควบคุม ทำให้เขาหยุดนิ่งไป

ปู้เจินซือรู้ตัวดีว่าพลังในการควบคุมจิตของนางนั้นมีผลไม่นานนัก แถมอีกฝ่ายยังเป็นผู้ถูกเลือกระดับสูง คงจะหยุดไว้ได้ไม่นานเท่าไหร่  เมื่ออีกฝ่ายติดกับดักการควบคุมจิต นางก็รีบพุ่งตัวเข้าไปคว้าเทพอาวุธของนาง และแทงเข้าที่กลางอกของซันโจเซี่ยงทันที

ปึก***

แต่เหตุการณ์ไม่เป็นคาด ซันโจเซี่ยง ใช้ช่วงแขนที่ยาวกว่า ปล่อยหมัดตรงสวนกลับไปก่อนที่มีดสั้นจะมาถึงตัว ความรุนแรงของมันทำให้ร่างของปู้เจินซือปลิวกระเด็นไปไกลหลายสิบก้าว

ไม่ใช่เรื่องแปลกผู้ถูกเลือกระดับ ซันโจเซี่ยง จะสามารถคลายพันธการจิตได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ช่วงที่เขาหลับตา เขาได้ใช้สายโจมตีของตนต่อต้านพลังของปู้เจินซือไว้เรียบร้อยแล้ว

หึๆ ทำได้ไม่เลว ได้เล่นกับเจ้า ข้าสนุกจริงๆ เจ้าไปเถอะ

ซันโจเซี่ยงพูดไว้ชีวิตนางอย่างดูถูก พลางดึงหมัดกลับไปไพล่หลังดังเดิม แล้วกำลังจะเดินจากไป ปู้เจินซือค่อยๆ ฝืนร่างกายลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก แต่ในมือยังกำเทพอาวุธไปอย่างเหนียวแน่น ทำให้เขาต้องหยุดเดิน

ยังคิดจะสู้อีกเรอะ?

แน่นอน ข้ายังเหลือลูกเล่นกับเจ้าอีกอย่าง

ปู้เจินซือฝืนยิ้ม เทพอาวุธ มีดสั้นหงส์ชาด เกิดเพลิงลุกไหม้อีกครั้ง

นี่คือพลังสุดท้ายของข้า!! ปลดผนึกสัตว์เทพ!! ออกมาเถอะ!! หงส์อัคคี!!

เปลวเพลิงที่มีดสั้นหงส์ชาด พลันขยายใหญ่และลอยสูงขึ้น เกิดเป็นร่างของหงส์สีแดงเพลิงตัวใหญ่ ที่มีเส้นขนลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงอันร้อนแรง ความร้อนแรงของเปลวเพลิงบนเส้นขนของมัน ยังทำให้ต้นไม้บริเวณใกล้เคียงเริ่มเหี่ยวแห้ง แม้แต่ซันโจเซี่ยงที่ยืนอยู่ห่างออกไป ยังรู้สึกได้ถึงความร้อน

พลังธาตุไฟขั้นที่ห้า เพลิงสีน้ำเงิน!!

ยังไม่หมดเพียงเท่านั่น ปู้เจินซือยังรวบรวมพลังสุดท้าย ใช้พลังขั้นสูงสุดที่นางทำได้ เปลวเพลิงที่ลุกไหม้เทพอาวุธจากสีส้มแดงเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน ความร้อนแรงของเปลวเพลิงสีน้ำเงินนั้น รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า นอกจากนั้นพลังเพลิงสีน้ำเงิน ยังส่งผลให้กับสัตว์เทพหงส์อัคคีอีกด้วย เส้นขนของมันแปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินตาม

ทั้งนางและสัตว์เทพพุ่งเข้าโจมตีซันโจเซี่ยงพร้อมกัน

ตายซะเถอะ!! ซันโจเซี่ยง!!

ตูม***

ซันโจเซี่ยงยิ้มอย่างพึงพอใจ พลันเกิดกลุ่มก้อนพลังสีดำสนิทขนาดย่อมด้านหน้า เขาค่อยๆ ยืนมือเข้าไปในก้อนพลังสีดำนั้น ในช่วงเวลาที่ปู้เจินซือ เข้ามาถึงตัว เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง จนพื้นป่าโดยรอบสลายไปในชั่วพริบตา

...............................

ในเวลานี้เหลือเพียงซันโจเซี่ยงเท่านั้น ที่ยืนโดดเดี่ยวท่ามกลางพื้นที่ที่ว่างเปล่า

พลังของจตุเทพแห่งแผ่นดินนี่ ดูถูกไม่เลยแฮะ

เขตชายแดนแคว้นซวน-เจียง

กลับมา!! พลังธาตุน้ำสายอัญเชิญ!!

ว้าย~ ตูม***

ร่างของปู้เจินซือปรากฏขึ้นผ่านวงแหวนอาคมเหนือลำธารสายหนึ่ง ก่อนจะตกลงไปในน้ำ ดีที่น้ำไม่ลึกนางจึงไม่จมลง ชายอายุราวสามสิบต้นๆ ผู้หนึ่ง เดินลุยน้ำเข้าไปประคองร่างของนางขึ้นยืน เดินเข้าฝั่ง

ชายผู้นี้คือ จิวม่อจื่อ หนึ่งในจตุเทพแห่งแผ่นดิน ผู้ถูกเลือกธาตุน้ำสายอัญเชิญ ที่ถูกส่งมาเป็นกำลังเสริม ในแผนการช่วยเหลือครั้งนี้ ซึ่งเขาถูกตรึงกำลังไว้ที่ชายแดน

ไม่เป็นไรใช่ไหม?

เรื่องเล็กน้อยน่า

ปู้เจินซือยิ้มน้อยๆ นางไม่ได้เป็นอะไรมาก โชคดีที่นางถูกพลังของสายอัญเชิญเรียกกลับมาทันก่อน

แล้วหลีเม่ยหลินล่ะ นางหนีมาได้ไหม?

จิวม่อจื่อหันหน้าไปทางฝั่ง ปู้เจินซือหันตาม พบว่าหลีเม่ยหลินยืนรอนางอยู่แล้ว

ภารกิจเสร็จสิ้น กลับกันเถอะ

จบภาคพิเศษ

[ChaosPhoenix]

โอ้ว เขียนได้สนุกไม่เลวเลยครับ ส่วนเรื่องเอกลักษณ์ตัวละครยังไม่ค่อยเน้นนัก อาจจะเป็นเพราะเป็นตอนพิเศษสินะ