[Fiction]Kingdom Hearts - Resurrection of XIII

[ShadowSneak]

[glow=black,2,300]Contents[/glow]

1st   Hour : Mysterious Figure

2nd  Hour : The Return of XIII

3rd Hour : Destiny Island Coming Soon!

อรรถาธิบาย (ควรอ่าน หากไม่เคยเล่นเกมส์ตระกูล Kingdom Hearts หรือ Final Fantasy มาก่อน)

- ทุกสิ่งที่ลงด้วยด้วย "ร่า" หรือ "ก้า" คือเวทย์มนต์ทั้งสิ้น [i.e. ไฟร่า บลิซซาร่า ธันดาก้า แอโรก้า]

- คีย์เวิร์ดบางคำในเรื่อง

-   Somebody - มนุษย์ปกติ โดยเมื่อซัมบอดี้ได้เสียชีวิตลงแล้ว จะทำการปล่อยก้อนพลังงานออกมาสองก้อนด้วยกัน

คือ Heartless, และ Nobody

-   Heartless - หัวใจของซัมบอดี้ที่ถูกปลดปล่อยออกมาเมื่อซัมบอดี้เสียชีวิตลง แบ่งได้สองประเภท ดังนี้

=> Pureblood ฮาร์ทเลสสีดำทะมึน ไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึกใดๆ มีตัวตนอยู่เพื่อทำลายล้างสิ่งที่ขวางหน้าเท่านั้น

=> Emblem Heartless ฮาร์ทเลสรูปร่างปีศาจทั่วไป มีลักษณะและสีสันที่แตกต่างกัน โดยเมื่อเอ็มเบล็มฮาร์ทเลส

    ได้ถูกกำจัดลงแล้ว จะทำการปลดปล่อย “Heart” ออกมา หัวใจที่ถูกปลดปล่อยออกมานั้น จะกลับไปรวมกันเป็น

    หนึ่งเดียว ณ ดวงจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ “Kingdom Hearts”

-   Nobody –  ร่างกายของซัมบอดี้ที่หลงเหลืออยู่เมื่อซัมบอดี้เสียชีวิตลงแล้ว เปรียบได้ดั่งเปลือกหอยกลวง

ว่างเปล่า ไร้ซึ่งหัวใจและความรู้สึก เมื่อโนบอดี้ได้รับพลังงานที่เรียกว่า "Heart" มาจนถึงระดับหนึ่งแล้ว จะสามารถกลับ

กลายเป็นซัมบอดี้ได้ โดยความนึกคิดจะเป็นของโนบอดี้ตัวนั้น ไม่ใช่ซัมบอดี้ที่ตายไปแล้ว เปรียบเสมือนกับการฟื้นคืน

จากความตาย แต่กลายเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนนั่นเอง

-   Unverse – ปีศาจรูปร่างคล้ายฮาร์ทเลส แต่ทว่า จุดที่แตกต่างกับฮาร์ทเลสก็คือ มันไม่ใช่หัวใจ แต่มันคือ

“ความชั่วร้าย” ที่หลบซ่อนอยู่ในจิตใจของคีย์เบลดวีลด์เดอร์คนหนึ่งนามว่า “เวนทัส” จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อความมืด

ในจิตใจของเวนทัสรวมตัวกันจนถึงขีดสุด และแตกระเบิดออกมา กลายเป็นร่างจำแลงด้านมืดของเวนทัสที่มีนามว่า

“วานิทัส” ในช่วงที่วานิทัสถือกำเนิดขึ้นนั้น ก็ได้เกิดปีศาจจำนวนมากมายมหาศาลกำเนิดตามมาด้วย ซึ่งปีศาจเหล่านั้น

ภายหลังถูกเรียกขานกันว่า “อันเวิร์ส”

- ไว้คิดออก จะมาเพิ่มอีกที =w=

[ShadowSneak]

--------------Prologue----------------------

  ฮาร์ทเลส... สิ่งมีชีวิตที่น่าสังเวชยิ่ง... ไร้ซึ่งความนึกคิด และความรู้สึก...

มีชีวิตเพียงในรัตติกาลอันมืดมิด... ไร้ซึ่งความเป็นอิสระ... ไม่อาจหลุดพ้นจากคำสาปนี้ได้...

มีเพียงโทสะแห่งคีย์เบลดเท่านั้น... ที่สามารถปลดปล่อยหัวใจอันน่าสังเวชนี้ให้เป็นอิสระได้...

จนกว่าเหล่าหัวใจอันน่าสังเวชนี้ จะสานรวมกัน... กลายเป็น "อาณาจักรแห่งหัวใจ"

เมื่อกาลนั้นมาถึง.. มันคือเวลาที่ตัวตนที่แท้จริงของพวกข้า... ได้กลับมาเหยียบย่ำโลกที่น่าชิงชังใบนี้อีกครั้ง...

----------------------------------------------1^st Hour : Mysterious Figure -------

รัตติกาลหนึ่งในโลกที่ไร้ซึ่งการดำรงอยู่ [The World That Never Was]

แฮ่ก...  แฮ่ก...

ปรากฎร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง กำลังวิ่งหนีสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งมีชีวิตนั้น ช่างประหลาดเสียจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

มันมีขนาดตัวที่ราวๆมนุษย์ทั่วไป แต่ทว่า ลำตัวของมันนั้น กลับกลายเป็นสีดำสนิท ไม่มีสีใดมาเจือปนเลยแม้แต่น้อย ราวกับเงาของ

มนุษย์ทั่วไป นัยน์ตาสีเหลืองของมัน บ่งบอกถึงความกระหายเลือดอย่างรุนแรง

"กี๊ซซซ~ กี๊ซซซ~"

"นะ... นี่มันตัวอะไรกันวะเนี่ย!? ทำไมอยู่ๆถึงมาไล่ตามชั้นกันล่ะ??"

พลันนั้น เด็กหนุ่มสังเกตเห็นว่า ถนนเบื้องหน้าของเขานั้น ได้ถูกแบ่งออกเป็นสองทาง

"ทางแยกงั้นหรอวะ... เอาไงดี เอาไงดี เอาไงดี~!!" เด็กหนุ่มเริ่มออกอาการร้อนรน "ซ้ายละกัน!! ไม่มีเวลามาตัดสินใจแล้ว~!!!"

ทันทีที่เด็กหนุ่มออกวิ่งไปทางซ้าย สิ่งที่เขาประสบอยู่เบื้องหน้านั้นคือ... กำแพงสูงตระหง่าน และตึกสูงระฟ้าที่ขนาบตัวเด็กหนุ่มอยู่

"ชิบเป๋ง!!!! ทางตัน!!!!!! แย่ละสิ..."

เมื่อเด็กหนุ่มหยุดวิ่ง เหล่าปีศาจสีดำ ก็เริ่มกระโจนใส่เขาในทันที

"มะ.. ไม่นะ!!"

กึก!

ในวินาทีที่ปีศาจร่างดำทะมึนกำลังจะจู่โจมเพื่อช่วงชิงชีวิตของเด็กหนุ่ม ทุกๆอย่างรอบๆก็พลันหยุดชะงัก ลมที่เคยโบกสะบัด

เมื่อครู่หยุดลง แสงไฟนีออนจากตึกรามต่างๆหยุดกระพิบ รวมถึงปีศาจสีดำ ก็พลันหยุดนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนด้วย...

"กะ... เกิดอะไรขึ้นน่ะ?" เด็กหนุ่มกระซิบขึ้นอย่างเงียบๆ

ตึก... ตึก... ตึก...

"นะ... นั่นใคร!?" เด็กหนุ่มร้องถามไปยังต้นเสียง

พลันนั้น ปรากฏร่างผู้ที่เดินมาจากรัตติกาลที่อยู่เบื้องหลังของเหล่าปีศาจสีดำ ชายร่างสูงที่อยู่ในชุดคลุมดำยาว ใบหน้าของเขามิอาจ

มองเห็นได้เพราะฮู้ดสีดำสนิทที่คลุมหัวอยู่

"นะ.. นายเป็นใครกันน่ะ??" เด็กหนุ่มร้องถาม

ชายปริศนาไม่ตอบเด็กหนุ่ม แต่เขายกมือขวาขึ้นมา แล้วเล็งไปทางเด็กหนุ่มแทน

"ดาร์กรา" ชายปริศนากล่าวเบาๆ

ในวินาีทีที่ชายปริศนาเอ่ยคำนั้นออกมา ร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกปกคลุมไปด้วยก้อนพลังงานสีดำทะมึน

"นะ...นี่มันอะไรกัน!?... ไม่นะ... อ๊ากกกกกกกก!!!!!" เด็กหนุ่มร้องตะโกนออกมาด้วยความทุรนทุรายจากก้อนพลังงานที่สูบพลัง

ชีวิตของเขาไปเรื่อยๆ จนร่างกายของเด็กหนุ่มเริ่มทนไม่ไหว เขาทรุดลงไปกองที่พื้น

เมื่อชายปริศนาเห็นว่า เด็กหนุ่มไม่อาจขัดขืนเขาได้แล้ว จึงทำการหยุดใช้เวทย์มนต์นี้ พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เด็กหนุ่ม

"นาย... สนใจจะมาเข้าร่วมอุดมการณ์ของชั้นมั้ย?" ชายปริศนาเอ่ยถาม

"อะ... อุดมการณ์... อุดมการณ์อะไรของนายน่ะ?" เด็กหนุ่มถามกลับ ทั้งๆที่ร่างกายไร้ซึ่งพละกำลัง

"อุดมการณ์ที่ว่า...." ชายปริศนาตอบ แต่ทว่า เขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง.. "ชิ.. เจ้าพวกหนูสกปรกกำลังจะมาที่นี่งั้นรึ... ไม่ได้การละ...

ไว้ชั้นจะมาหานายใหม่ละกัน ถ้านายยังไม่ตกอยู่ในมือของ "เจ้าพวกนั้น" น่ะนะ"

ชายปริศนาเดินถอยห่างจากเด็กหนุ่มไปสองสามก้าว พร้อมกับยกมือขวาของเขาขึ้นมา

เป๊าะ

ทันทีที่เขาดีดนิ้ว ทุกสิ่งทุกอย่างพลันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ลมกลับมาโบกสะบัด ไฟนีออนจากตึกรอบๆกลับมากระพิบ พร้อมๆกับปีศาจสีดำ...

"ลาละ เด็กหนุ่มหมายเลข 15... ชั้นต้องเอานายมาเข้าร่วมองค์กรให้ได้..." ชายปริศนากล่าว

ทันทีที่เขาพูดจบ พลันปรากฏบางสิ่งที่เด็กหนุ่มคิดว่าเป็นไฟสีดำ ห่อหุ้มรอบร่างของชายปริศนาไว้ เมื่อเปลวเพลิงทมิฬมลายหายไปแล้ว

ก็ไม่ปรากฏร่างของผู้ใดยืนอยู่ตรงนั้นอีกเลย

เมื่อชายปริศนาหายไป เหล่าปีศาจก็เริ่มกระโจนใส่เด็กหนุ่มอีกครั้งหนึ่ง!!! แต่ทว่า...

วืด... ตูมม!!!

เกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง ณ เบื้องหน้าของเด็กหนุ่ม ส่งผลให้ตึกที่ขนาบข้างเด็กหนุ่มพังทลายลงในพริบตา กลายเป็นลานกว้างที่

เต็มไปด้วยเศษคอนกรีต และเศษหินกระจัดกระจายอยู่โดยรอบ พร้อมๆกับร่างของปีศาจสีดำ ที่ละลายหายไปในความมืด... ควันจากการ

ระเบิด ฟุ้งกระจายไปทั่วอาณาบริเวณ

"อ๊อก... แค่ก... กะ.. เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย??" เด็กหนุ่มพูดขึ้นมาในสภาพสำลักควัน

เมื่อควันจางลง สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าเด็กหนุ่มคือ กลุ่มของชายหญิง 5 คน ที่มาในสภาพพร้อมรบ คนหนึ่งถืออาวุธที่ดูคล้ายพลอง คนหนึ่ง

ถืออาวุธที่ดูคล้ายแส้ คนหนึ่งถือปืนกระบอกแดงฉานสองกระบอก คนหนึ่งไม่มีอาวุธในมือ แต่คนสุดท้าย มีอาวุธรูปร่างประหลาด ที่ดูคล้ายกับ

ดาบยักษ์รูปร่างกุญแจ...

"โธ่เว้ย! มาช้าไปนิดเดียวเอง! ไม่งั้นคงได้มันส์กันแน่ๆ" ชายหนุ่มที่ถือพลองพูดขึ้น เขามีผมสีส้มเข้ม ทรงผมชี้โด่เด่ไม่เป็นทรง สวมเสื้อ

สูทสีดำทะมึน ที่หูซ้ายของเขามีต่างหูทรงไม้กางเขนสีแดงห้อยอยู่ นัยน์ตาสีม่วงเข้มบ่งบอกถึงความแค้นเคือง "นี่ถ้าเซย์ไม่มัวแต่หาปืนละก็

พี่คงซัดเจ้านั่นให้ปลิวหายไปแล้วแหละ"

"ทำเป็นพูดดีไปเหอะพี่อีริค เห็นพูดงี้มาไม่รู้กี่ครั้ง สุดท้ายก็ปล่อยให้หมอนั่นหนีไปตลอดไม่ใช่รึไง?" เด็กสาวที่ถือปืนสีแดงสองกระบอกพูดโต้

ผมสีเหลืองอ่อนและยาวถึงกลางหลังของเธอ กำลังปลิวพริ้วไหวไปตามลมที่กำลังโบกสะบัดอยู่ นัยน์ตาสีฟ้าอ่อน บ่งบอกถึงความ

ไร้เดียงสา แต่แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม "เอ๊ะ หรือว่าสู้แพ้ แล้วหมอนั่นจากไปเองกันแน่?"

"มะ.. ไม่ได้แพ้นะ!! คะ..แค่ออมมือให้นิดหน่อยเองละน่า! ไม่งั้นชนะง่ายเกินไปก็น่าเบื่อแย่สิ" อีริคกล่าวแบบหัวเสียเล็กน้อย ใบหน้าของเขา

เริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย...

"พวกนาย จัดการไอ้พวกนีโอชาโดว์ก่อน แล้วค่อยคุยกันจะได้รึเปล่า?" หญิงสาวผมสั้นประบ่า ผู้ซึ่งถืออาวุธรูปร่างคล้ายดาบกุญแจพูดขึ้น

เธอมีผมสีน้ำตาล ใบหน้าเรียวยาว นัยน์ตาสีเขียวเข้ม โดยรวมแล้ว เธอถือเป็นผู้หญิงที่สวยเลยทีเดียว ถ้าไม่ดูหยิ่งไปหน่อยน่ะนะ

"หลบนิดนึงครับ พี่เจส" เด็กชายที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มกล่าวขึ้น เขามีผมสั้นสีม่วงเข้ม ทรงผมดูเหมือนเด็กนักเรียนมัธยมต้นทั่วไป นัยน์ตา

สีอำพัน จ้องมองไปที่กลุ่มปีศาจสีดำอย่างไม่ลดละ

เด็กชายยื่นมือซ้ายออกมาข้างหน้า แล้วตะโกนออกไป "โฟลต!!"

พลันนั้นเอง เหล่าปีศาจสีดำจำนวนมาก ก็ลอยขึ้นไปในอากาศทันที ราวกับถูกเชือกที่มองไม่เห็นมาแขวนพวกมันไว้

"พี่รัล จัดการต่อด้วยครับ" เด็กชายพูดขึ้น

"จัดให้เลย ซา่กิ!!" ชายหนุ่มร่างกำยำที่ถือแส้อยู่ในมือตอบกลับมา ทรงผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยาวถึงหลัง รวมกับร่างกายที่ดูสูงใหญ่เกินขนาด

ผู้คนทั่วไป ทำให้เขาดูน่ายำเกรงใช่เล่นเลยทีเดียว

รัลยื่นมือขวาออกมา เล็งไปที่้เหล่าปีศาจสีดำ พร้อมกับตะโกนขึ้น "ฟิชชั่น ไฟราก้า!!!!

ทันใดนั้นเอง อากาศภายใต้ร่างของเหล่าปีศาจทุกตัว ก็พลันมีไฟลุกขึ้นมาแผดเผาพวกมันทันที!! ร่างของปีศาจ เริ่มละลายหายไปในอากาศ

เรื่อยๆ จนในที่สุด ปีศาจสีดำตัวสุดท้ายก็ละลายหายไป...

"ฟะ... ไฟผุดขึ้นมาจากกลางอากาศ... นี่ผมกำลังฝันไปรึเปล่าเนี่ย??" เด็กหนุ่มพูดขึ้น

"ไม่ต้องพูดมากเลยจ้ะ เดี๋ยวแผลจะหนักกว่าเดิมนะ" หญิงสาวผมสีเหลืองพูดขึ้นมา พร้อมเดินเข้ามาใกล้ตัวเด็กหนุ่ม "อืม... บาดแผลพวกนี้

ไม่ได้เกิดจากเวทย์มนต์ธรรมดาจริงๆด้วยสินะ... คงต้องใช้เวทย์นั้นรักษาแล้วละ.."

หญิงสาวยกมือซ้ายของเธอขึ้นมา ชี้ไปที่ร่างของเด็กหนุ่ม พร้อมกล่าวว่า "รีเฟรช คิวราก้า!"

ทันใดนั้น เด็กหนุ่มรู้สึกว่า ร่างกายเบาหวิว พละกำลังที่หายไปเมื่อครู่ กลับคืนมาทั้งหมด รวมถึงความเจ็บปวดต่างๆ ก็พลันมลายหายไปจน

หมดสิ้น

"นะ... นี่มันอะไรหรือครับ?? ทำไมจู่ๆ ผมถึงหายเจ็บได้ล่ะ?" เด็กหนุ่มเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"หืมม? นี่เธอกำลังจะบอกชั้นว่า เธอไม่รู้จัก "เวทย์มนต์" งั้นหรือจ๊ะ??" หญิงสาวกล่าวถามด้วยใบหน้าฉงน

"เดี๋ยวเซย์... ชั้นว่า เจ้าเด็กนี่มัน..." หญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลพูดขัดขึ้น

"ชั้นก็ว่างั้นละเจส ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่..." เซย์เอ่ย "อ้อ ขอโทษที่เสียมารยาทนะจ๊ะ ชั้นชื่อเซย์มัวร์ เรียกสั้นๆว่าเซย์ก็ได้นะ ส่วนพี่สาว

ผมสั้นคนนี้ชื่อเจสสิก้า เด็กชายผมสั้นสีม่วงคนนั้นชื่อคิซากิ คนตัวใหญ่ๆคนนั้นชื่อรัลลูการ์ด ส่วนเจ้าบื้อผมส้มท่าทางไร้ประโยชน์นี่ ชื่ออีริคน่ะ"

"ชั้นไม่ได้บื้อนะเซย์" อีริคกล่าวด้วยท่าทีฉุนๆ

"จ้าๆ ไม่บื้อก็ไม่บื้อ เอ้อนี่ แล้วนายชื่ออะไรหรอ??" เซย์เอ่ยถาม

"ชะ..โชครับ... มินาโตะ โช" เด็กหนุ่มกล่าวตอบ

"สรุป ไหงเจ้าเด็กนี่ไม่รู้จักเวทย์มนต์ล่ะเนี่ย??" เจสสิก้าเอ่ยถามต่อ แต่ทว่า!!

ตูมมม!!!!!!!!

---------------------------------------------------------------To Be Continued

เฮ้อ เหนื่อยแฮะ รู้เลยว่าแฟนฟิคนี่ยากกว่าฟิคธรรมดา - -*

เม้นกันด้วยนะคร้าบ~ ติชมได้ตามสบายเล้ย~

อ้อ สปอย์เล็กน้อยครับ ใครไม่อยากอ่านก็ข้ามไปเลย

ที่ผมไม่บรรยายลักษณะของโช เพราะหน้าตาของโช จะเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องน่ะครับ ซึ่งยังเผยในตอนนี้ไม่ได้

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

ฉัวะ~! *ปักธงเม้นคนแรก*

ตรอกมืดๆ~ ช่างเป็นที่ที่เริ่มต้นได้ดีจริงๆ~! >w<

เอาล่ะ ได้เวลาเม้นจริงจังแล้ว

ต้องยอมรับตามตรงเลยครับ พี่ฟลุกใช้รูปแบบตัวอักษรได้ดีอีกคน~ วางรูปแบบของตัวอักษรได้อย่างเหมาะพอดี

ส่วนการอธิบาย ถือว่าละเอียดนะครับ แต่ยังหยาบไปนี๊ดดดด นึง นะครับ~

และสุดท้ายที่น่าสนใจที่สุด~ ... บรรทัด เว้นวรรค และการเคาะ เว้นให้ดีฟิกนี้จะงามตามาก~ >w<

---

Total : 97 - 99% ฮะ

เอาล่ะ น้องเล็กคนนี้ก็เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะ ^^~

สู้ๆครับ~! >w<

[4096]

การบรรยายโอเคครับ

ขอติเรื่องคำพูดไม่น่าจะมี"วะ"อะไรพวกนี้นะครับ มันทำคนอ่านสะดุดน่ะครับ

เช่น "นั่นอะไรกันวะ" กับ "นั่นอะไรกันน่ะ"

ชื่อท่าแปลกๆนะครับ น่าจะใช้คำนุ่มๆมากกว่า = =''

โดยรวมดีมากครับสำหรับการเริ่มต้น ให้ 87 เต็ม 100 ครับ >[]<

Edit : เพิ่มเรื่องคำว่า"ชิบเป๋ง"นะครับ น่าจะใช้คำธรรมดาๆเรียบง่ายมากกว่านะครับ ><

*เม้นในฐานะ คนอ่าน นะครับ*

["Pink Marker"]

มาอ่านแล้วจ้า บรรทัดดีมากเลย เลือกใช้คำโอเคเลยทีเดียวล่ะ

แต่่...

สิ่งที่ต้องปรับปรุงหลักๆคือ

1.การคำซ้ำมากเกินไป เช่น

ชายปริศนาไม่ตอบเด็กหนุ่ม แต่เขายกมือขวาขึ้นมา แล้วเล็งไปทางเด็กหนุ่มแทน

"ดาร์กรา" ชายปริศนากล่าวเบาๆ

ในวินาีทีที่ชายปริศนาเอ่ยคำนั้นออกมา ร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกปกคลุมไปด้วยก้อนพลังงานสีดำทะมึน

- น่าจะลองเปลี่ยนสรรพนามของชายปริศนาผู้นี้ดูบ้าง เช่นลองไปเปลี่ยนเป็น ชายในชุดคลุมดำ ชายลึกลับ อะไรแบบนี้น่ะจ้า

----

2.บรรยายเกินจนงงๆเง็งๆ (ฮา) เช่น

ปรากฎร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง กำลังวิ่งหนีสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งมีชีวิตนั้น ช่างประหลาดเสียจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

มันมีขนาดตัวที่ราวๆมนุษย์ทั่วไป แต่ทว่า ลำตัวของมันนั้น กลับกลายเป็นสีดำสนิท ไม่มีสีใดมาเจือปนเลยแม้แต่น้อย ราวกับเงาของ

มนุษย์ทั่วไป นัยน์ตาสีเหลืองของมัน บ่งบอกถึงความกระหายเลือดอย่างรุนแรง

- คือมัน เอ่อ มันงงจริงๆนะ เหมือนบรรยายวนไปวนมาน่ะ

----

แล้วที่เหลือ คือเรื่องสภาวะรอบด้านที่บางทีก็นึกภาพตามไม่ค่อยออกน่ะจ้า เช่น ตอนแรก ๆ ที่วิ่งหนีปีศาจอยู่ เราเห็นเป็นฉากมืดๆ โดยมีเด็กหนุ่มวิ่งหนีปีศาจ อยู่เท่านั้น แล้วต่อมาก็มีถนนแยกโผล่ แล้วเมืองก็เด้งขึ้นมา... เออแปลกดีนะ...

----

ทั้งหมดก็มีเท่านี้แหละจ้า~

ปล.นี้เป็นการคอมเม้นจากความคิดเห็นของเราเท่านั้นอ่ะนะ เพราะเราก็ไม่ได้มืออาชีพเลย 'w'"

[BLYTHE]

มาเม้นท์ค่ะ= =

เหมือนครั้งแรกๆจะใช้คำว่า"เด็กหนุ่ม"มากเกินไป(ล่ะมั้ง) อาจจะใช้สรรพนามแทนก็ได้นะคะ เช่น เขา ฯลฯ

แล้วก็บรรยายลักษณะรอบข้าง มืดหรือสว่างอย่างไรนึกภาพไม่ออกเลยแฮะ= ="

แต่ทั่วไปก็ดีแล้วล่ะค่ะ เอาเป็นว่าให้93/100แล้วกัน อิอิ

[Loveless Nova]

ก้าวเข้าสู่เอเรียใหม่เป็นคนต่อมา

อุ! การปรากฏตัวของตัวเอกน่าตกใจกว่าที่คิดแฮะ มาอถึงก็ถูกทาบทามโดยฝ่ายองค์กรเฉยเลย แต่พวกที่มาช่วยนั้นกลับแปลกประหลาดยิ่งกว่าเสียอีก

จะบอกว่าเป็นฝ่ายคีร์เบลดก็ดูไม่ค่อยจะชัดเท่าไหร่(เพราะบางคนไม่ถือดาบกุญแจนี้หน่า) แถมถือยังคุ้นๆอีกด้วย(อิริค) ทำให้รู้สึกว่า ตอนหน้าต้องมีเรื่องสนุกเกินขึ้นแน่ๆ

ปล.คำบรรยายรวดเร็วจนมองภาพ(ในจินตนาการ)ไม่ทันเลยละครับ ^^!!

[ChaosPhoenix]

มาเม้นมั่ง ชื่อท่าผมว่าสะกดเป็นภาษาไทยแล้วมันแปลกๆ ลงเป็นภาษาอังกฤษ แล้วมีวงเล็บคาแปลไว้จะดีกว่ามั้ย เช่น Fire Arrow (ศรอัคคี)

[โฮมุปอร์]

ส่วนตัวนะ -

ถือว่าดำเนินเรื่องได้ดี คำบรรยายไม่มากไม่น้อยไป การเว้นดีเลยทีเดียว

มีแค่ส่วนเดียวที่แปลกๆคือ

ปรากฎร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง กำลังวิ่งหนีสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งมีชีวิตนั้น ช่างประหลาดเสียจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

มันมีขนาดตัวที่ราวๆมนุษย์ทั่วไป แต่ทว่า ลำตัวของมันนั้น กลับกลายเป็นสีดำสนิท ไม่มีสีใดมาเจือปนเลยแม้แต่น้อย ราวกับเงาของ

มนุษย์ทั่วไป นัยน์ตาสีเหลืองของมัน บ่งบอกถึงความกระหายเลือดอย่างรุนแรง

V

V

ถ้าลองเป็นแบบนี้ล่ะ

ปรากฎร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง กำลังวิ่งหนีสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งมีชีวิตนั้น ช่างประหลาดเสียจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

มันมีขนาดตัวที่ราวๆมนุษย์ทั่วไป แต่ทว่า ลำตัวของมันนั้น กลับกลายเป็นสีดำสนิท ไม่มีสีใดมาเจือปนเลยแม้แต่น้อย ราวกับเงาของ

มนุษย์ทั่วไป นัยน์ตาสีเหลืองของมัน บ่งบอกถึงความกระหายเลือดอย่างรุนแรง

' ' ถ้าเป็นแบบนี้จะอ่านได้ใจความเร็วขึ้น แต่วนไปวนมาแหละ

ปรากฎร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง

การใช้ปรากฎร่างในช่วงตอนนี้มันดูแปลกๆแหม่งๆอ่านะ การที่มีเสียงหอบ

ขึ้นก่อนอาจจะขึ้นด้วยการอธิบายเกี่ยวกับเสียงหอบก่อนก็ได้

แฮ่ก แฮ่ก

เสียงเหนื่อยหอบดังขึ้น ก่อนจะปรากฎร่างของเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง

กำลังวิ่งหนีสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งมีชีวิตนั้น ช่างประหลาดเสียจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

'__' เป็นการเน้นย้ำที่ซ้ำเติมจนฟังแล้วงง!

เหมือนประโยคว่า ผมซื้อเสื้อสีแดงมา มันช่างเป็นเสื้อที่สีแดงมาก

ในกรณีนี้อาจจะใช้คำคุณศัพท์ที่ต่างกันแทนได้นะ

กำลังวิ่งหนีสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งมีชีวิตนั้นน่าหวาดผวาเสียจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

แต่ทว่า ลำตัวของมันนั้น กลับกลายเป็นสีดำสนิท ไม่มีสีใดมาเจือปนเลยแม้แต่น้อย

อันแรก กลับกลาย เป็นคำที่แสดงการเปลี่ยนแปลงครับไม่ใช่ความขัดแข้ง

อันสอง สีดำสนิท นั้นมีความหมายในตัวว่า Only สีดำแล้ว (ตะลึ่งตึ่งโป๊ะ)

ราวกับเงาของมนุษย์ทั่วไป นัยน์ตาสีเหลืองของมัน บ่งบอกถึงความกระหายเลือดอย่างรุนแรง

'__' ในที่นี้จะใช้ทั่วไป หรือไม่ใช่ก็ได้ แต่สปอร์เลือกไม่ใช่เพราะว่าเป็นการ

ไม่ใช่คำซ้ำมากเกินไป อีกอย่าง มนุษย์ กับ มนุษย์ทั่วไป ให้ความหมายได้

เหมือนกันอยู่แล้ว (ชะเอิงเอย)

---------------------------------------

นอกคำคอมเม้น

XD ชอบ~อีริก FC

(จะตามสโตรกเกอร์ฟิคนี้ต่อไป)

[Guest bulbabenz]

ตามอ่านตามส่อง

ไม่มีอะไรติ(ก็ไม่รู้จะติดอะไรนี่-0-)

แต่ปัญหาแค่ว่า คงเพราะบ้านเราใช้จอเล็ก บรรทัดเลยตกแหลกลาญ(ฟิคคนอื่นก็เป็น พอออกมาอีกฟิคก็ชัดเลย--*) แค่นั้น ไม่มีอะไร เนะ.

แนะนำเล็ก ๆ ~ ถ้าว่างพอช่วยลิสต์รายชื่อเวทย์ที่ออกหน่อยจิ อย่างดาร์กรา เวทย์สายความมืดแรงประมาณไหน หรืออะไร(ข้อมูลในเกมก็ว่า) แถม ๆ มา(เหอเหอเหอ)

[真白 風見か~]

แวะมาอ่านน่อ ไม่มีอะไรจะเม้น =w=

[~Wallohz~]

นี้นะเรอะ 15

มินาโตะ โช....

.....

มินามิโมโตะ โช!!!

*ผัวะ

ไม่ใช่ละ เหอๆๆๆๆ

คำซ้ำเยอะไป ~ บางบรรทัดก็ยาวเกินความจำเป็นด้วย~

[-A-ngel~-E-mblem]

ไม่มีอะไรจะติเเล้ว เรปบนๆน่าจะครบทุกประเด็น...(มาอ่านช้าไปหน่อย)

เเต่โดยรวมเเล้วสนุกครับ เว้นบรรทัดได้ดี ไม่ลายตาเกินไปทำให้อ่านง่าย

จะติดตามอ่านต่อไปครับ

[Satoshi]

เอ.. ผมอ่านๆไป หรือว่าโชจะเป็นโนบอดี้ของใครบางคน? ถึงเปิดเผยรายละเอียดไม่ได้(มั่ว)

ตอนนี้ก็กำลังสงสัยว่าพวกเจสสิก้าใช่องค์กร XIII มั้ย แล้วโชจะเป็นฝ่ายไหนกันแน่

ซาโตชิ : เอาเหอะ... ตอนต่อๆไปๆคงจะมีบทพวกเราบ้างแหละน่า... *ตบบ่าตัวละครคนอื่น*

[Liar Rape kill]

กราบเรียนท่านผู็แต่ง และสวัสดีชาวบอร์ดทุกคน(ทางการไปมั้ย)

จากการที่ผมได้ทำการอ่านฟิคนี้แล้ว จะขอคอมเม้นว่า......

ว่า...ไรดีอ่ะ - - คือคนอื่นๆเค้าก็พูดไปหมดแระ เหอๆ แต่ก็ขอเ้น้นย้ำตรงที่ว่าคำฟุ่มเฟื่อย การบรรยายที่เหมือนยัดเยียด มันทำให้คนอ่านเขาเลือกที่จะปิดหน้านี้ไปเลยนะ

ตัวอย่างที่เหนได้ชัด ผมเอง - - ว่าจะลองเข้ามาดู พออ่านไปแรกๆ ปิดเลยครับ ขี้เกียจอ่านมาก ก็แค่นี้แหละครับ ไม่มีไรจะคอมเม้นมาก 

ปล."ฟิชชั่น ไฟราก้า!!!!" ตอนแรกนึกว่า "ฟิชชั่น ยาราไนก้า!!!!"

[..Two..World..]

ตามที่ท่านอื่น ๆ ว่านะฟลุ๊คคุง พยายามเข้า!

แต่งเสร็จแ้ล้วลองเอามาอ่านเองดูว่ามันพอ จะนึกภาพตามเป็นช็อต ๆ ได้ไหม

อ่านเองสะดุดเองหรือไม่ พระเอกของเราตอนแรกนี้ บทพูดมีแต่คำถามแฮะ เอิ้ก ๆ

ว่าแต่องค์กรเหล่านี้มีอาวุธอื่นด้วยรึ!

* โดนกระทืบข้อหาโง่ไม่เข้าเรื่อง

[ShadowSneak]

[bluewind]

มาอ่านแล้วนะครับ~

รู้สึกว่าเปิดตัวได้รุนแรงเกินไปหน่อย ปุบปับก็โชว์อะไรออกมาให้ดูซะตั้งหลายอย่างเชียว ผมนึกภาพไม่ค่อยทันแฮะ - - แต่เว้นบรรทัดได้ดีครับ อ่านง่าย

ไม่รู้เหมือนกันนะว่าฟลุ๊คเพิ่งแต่งฟิคเป็นครั้งแรกรึเปล่า แต่ถ้าเป็นครั้งแรกละก็ เยี่ยมครับ ดีกว่าตอนที่ผมเพิ่งแต่งเป็นครั้งแรกซะอีก =_=

ไม่รู้จะเม้นต์อะไรอ่านะ เพราะคนอื่นเขาก็พูดไปหมดแล้ว -*- ขอเก็บคำเม้นต์ไว้ตอนหน้าละกัน ขอโทษที่มาอ่านช้าไปหน่อยนะ =_=

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

เป็นฟิคอีกเรื่อง ที่น่าติดตาม (เพราะมีตัวละครฉันอยู่ในเรื่อง == 55*

ติดตามฟิคฟลุ๊ค ? ไปเรื่อยจ้า >< ~

ปล. อ่านสะดุดแบบที่หลายๆเม้นว่าแหละแต่ถือว่าดีแล้วฮิๆ สุดยอด ด ละเอียดดี

[Thama]

Firaga,Curaga~

โชคงไม่ใช่

Nobodyของใครสักคนในเรื่องหรอกนะถึงเปิดเผยไม่ได้

พอดีเพิ่งเล่นKingdoms heartจบไปเลยมาอ่านหน่อย~

[Liar Rape kill]

ขอโทดนะครับที่ว่ามันเหมือนยัดเยียด แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจิงๆนะ(รึเรารู้สึกคนเดียว?)

[ShadowSneak]

----------------------------------------------2^nd Hour : The Return of XIII -------

ตูมมมม~!!

เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วอาณาบริเวณ ฝุ่นควันจากแรงระเบิดกระจายไปรอบๆ เศษซากของตึกแถวๆนั้นกระเด็นไปทั่ว

พลันปรากฏร่างสูงร่างหนึ่งเดินเข้ามาท่ามกลางฝุ่นควันนั้น

แกเป็นใครน่ะ!? เปิดเผยตัวเองเดี๋ยวนี้นะ! เจสสิก้าตะโกนถาม

มันไม่สำคัญหรอกครับ ที่จะเปิดเผยตัวต่อพวกอ่อนหัดอย่างพวกคุณน่ะ เสียงผู้ชายดังขึ้นมาจากภายในฝุ่นควัน

ซึ่งหนาเสียจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าและรูปร่างลำตัวของชายผู้นั้นอย่างชัดเจน

เสียงนี้มัน... ไม่จริง! อีริคร้องออกมา พร้อมๆกับชักอาวุธของตนขึ้น เมื่อสมาชิกที่เหลือในกลุ่มเห็นดังนั้น

จึงทำตามอีริคอย่างงงๆ

นาย... นายตายไปแล้วไม่ใช่รึไง ยิซ!! อีริคตะโกนถามชายหนุ่มนิรนาม

ใครหรอพี่อีริค? เซย์เอ่ยถามเบาๆ

หมอนี่.... ยิซ อาร์นอน เคยเป็นนักล่าเงินรางวัลที่โดนประกาศจับจากหลายๆดาวมาแล้วน่ะ อีริคตอบ

เคยเป็นพาร์ทเนอร์ของชั้นเมื่อสมัยที่ชั้นยังไม่ได้เข้ากับพระราชาน่ะ หมอนี่เป็นนักวางแผนที่แยบยลมาก แต่เค้า... โดน

ฮาร์ทเลสช่วงชิงจิตใจไป...

ยิซ? เขาคือใครกันน่ะครับ?? ผมไม่เห็นจะรู้จักเลย เสียงปริศนดังออกมาจากภายในกลุ่มควันนั่น

เอ๋? นะ..นายไม่ใช่ยิซงั้นหรอ? ถ้างั้น ทำไมเสียงถึงเหมือนกับยิซเลยล่ะ? อีริคเอ่ยถามด้วยความสงสัย

หึหึหึ... ไม่แปลกหรอกครับ... เพราะ ผมเป็นโนบอดี้ของเขายังไงล่ะ.. ฝุ่นควันเริ่มจางลง

ทำให้ใบหน้าและรูปร่างของชายผู้นั้นถูกเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจน ผม ซิกส์ อาร์นอน ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ตาที่ดูแล้วค่อนข้างจะคม จมูกโด่ง มีรอยยิ้มเปื้อนที่มุมปากตลอดเวลา เมื่อประกอบเข้ากับทรงผมที่ดูยุ่งๆไม่เป็นทรง

รวมๆแล้ว ใบหน้าของเขาไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย กลับดูดีซะด้วยซ้ำ เสื้อคลุมสีดำยาวของเขาทำให้เขาดูแล้วลึกลับมากขึ้นอีกเป็นทวีคูณ

โนบอดี้? โชเอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัย

ไว้ก่อน เดี๋ยวเคลียร์เรื่องพวกนี้แล้วชั้นจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟังเอง อีริคพูดขึ้นมา เมื่อเห็นใบหน้างงงวยของโช

เอาเหอะ.. ผมไม่อยากมากความน่ะนะ เดี๋ยวจะไม่ตรงตามวัตถุประสงค์ซะเปล่าๆ ซิกส์พูดขึ้นมาอย่างห้วนๆ

ที่ผมมาวันนี้ก็เพื่อ... รับตัวผู้ชายคนนั้นไปน่ะ เขาบุ้ยบ้ายไปทางโช

รับตัวหมอนี่ไป.. เพื่ออะไรกันนะ? เจสสิก้าครุ่นคิดในใจ

ไม่มีทาง!! แกข้ามศพชั้นไปก่อนเหอะ ไอ้โนบอดี้เวร!! รัลลูคาร์ดตะโกนออกมาอย่างกึกก้อง พลันพุ่งไปที่ซิกส์ในทันที!

หยุดนะรัล!! จิตสังหารของหมอนั่นน่ะ มันมากกว่าที่นายจะเอาชนะได้นะ!!! อีริคตะโกนห้ามรัล แต่ไม่ทันการเสียแล้ว

รัลลูคาร์ดพุ่งตรงไปที่ตัวของซิกส์อย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยทีเดียว

หึ... ช่างโง่เง่านัก... นี่น่ะรึ กลุ่มผู้ต่อต้านที่ต้องการล้มล้างท่านผู้นั้นน่ะ... ซิกส์เอ่ยออกมาอย่างดูถูก

เขาไม่มีท่าทีหวาดหวั่นต่อร่างสูงเจ็ดฟุตที่พุ่งตรงมาหาเขาเลยแม้แต่น้อย คิดว่าผมไม่มีการเตรียมตัวอะไรเลยรึไง?

ซิกส์ยกมือซ้ายของเขาขึ้นมา ปากพึมพำอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น วังวนนาฬิกาขนาดใหญ่ก็ล้อมรอบตัวรัลในทันที!

ฟู่วว~!!

นะ...นี่มันอะไรกันน่ะ!? รัลร้องออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เวทย์นี่มัน..

สะ..สต็อปร่า (Stopra) เวทย์ที่มีผลทำให้เวลาหยุดลงได้... เซย์มัวร์พูดออกมาอย่างอึ้งๆ นี่มันเวทย์มนต์ขั้นสูง (High Magic)

หมอนี่... ไม่ใช่คนธรรมดาซะแล้ว...

เวทย์มนต์ขั้นสูง? นี่เวทย์มนต์มีการแบ่งชั้นด้วยหรอครับ? โชถามอย่างงงๆ

จ้ะ เวทย์มนต์ในจักรวาลนี้แบ่งออกเป็น 4 ชนิด คือเวทย์มนต์ดำ (Black Magic) เวทย์มนต์ขาว (White Magic)

เวทย์มนต์ดึกดำบรรพ์ (Ancient Magic) และเวทย์มนต์ชั้นสูงยังไงล่ะ เซย์อธิบายให้ฟัง

เวทย์มนต์ที่ชั้นใช้รักษาเธอเมื่อกี้ เป็นหนึ่งในเวทย์มนต์ดึกดำบรรพ์น่ะ ส่วนเวทย์มนต์ที่หมอนั่นใช้ เซย์หยุดอธิบายไปชั่วครู่

ตัวของเธอเริ่มสั่นสะท้านจากความหวาดกลัว มันไม่ใช่เวทย์มนต์ที่คนทั่วไปจะสามารถใช้ได้เลย...พี่อีริค หมอนั่นเป็นใครกันแน่?

เมื่อก่อนมันยังใช้เวทย์มนต์ดำธรรมดาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ.... อีริคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อย

หึ... ถ้านายยังเห็นผมเป็นเหมือนเมื่อก่อนน่ะ นายคิดผิดแล้วละ อีริค ซิกส์พูดขึ้นมา สายตายังคงจับจ้องไปที่วังวนไฟขนาดยักษ์ที่อยู่เบื้องหน้า

หมายความว่าไงน่ะซิกส์!! อย่าบอกนะ ว่านายลืมความฝันของเราสองคนไปแล้วน่ะ!! ชายหนุ่มผมแดงร้องตะโกนถาม

ด้วยเสียงแค้นเคือง

ความฝันโง่ๆพรรค์นั้นน่ะ ใครจะไปจำให้รกสมองล่ะ เจ้าโง่เอ๊ย!! ซิกส์พูดตอบด้วยน้ำเสียงยียวน อีริค นายจงจำเอาไว้นะ...

ยิซ อาร์นอนน่ะ มันตายไปแล้ว ที่ยืนอยู่ตรงนี้คือซิกส์ต่างหากเว้ย!!

ธันดาก้า!! (Thundaga) ชายหนุ่มในชุดคลุมดำตะโกนออกมา!

พลันนั้น สายฟ้าขนาดมหึมา ได้ฟาดลงที่ใจกลางของวังวนนาฬิกาในทันใด!!

เปรี้ยง!!!!

รัล!!!!!! เจสตะโกนออกมา ในขณะที่ทั้งอีริค เซย์มัวร์ และคิซากิได้แต่ยืนอึ้ง

แก!! ไอ้สารเลวเอ๊ยยย~!!! เจสตะโกนกึกก้อง มือซ้ายชี้ไปที่ใบหน้าของซิกส์ พร้อมพุ่งเข้าไป

ใบหน้าแสดงความโกรธแค้นอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่มือขวาฟาดฟันอาวุธที่มีลักษณะคล้ายกุญแจสีดำสนิท....

หืม..? มะ..ไม่จริงน่า!? ซิกส์พึมพัมด้วยสายตาที่แทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไหนท่านผู้นั้นบอกว่า

ไม่มีผู้ใช้คีย์เบลดอยู่ในกลุ่มนี้ซักคนไงล่ะ แล้วยัยนี่มาจากไหนกัน??

ปกติ ชั้นไม่มีวันชักคีย์เบลดออกมาใช้กับสวะอย่างพวกแกยังไงล่ะ!! ไอ้หมอนั่นมันเลยนึกว่า ไม่มีผู้ใช้คีย์เบลดอยู่ในกลุ่มนี้!!

เจสตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง

อืม... ท่านผู้นั้นก็พลาดเป็นเหมือนกันแฮะ... แต่ถึงจะมีหรือไม่มี... ซิกส์พูดขึ้น รอยยิ้มแห่งชัยชนะสาดกระจายไปทั่วใบหน้า

มันก็ไม่ได้แตกต่างกันซักเท่าไหร่หรอกครับ

ทันทีที่ซิกส์พูดจบ ทุกๆอย่าง ทั้งเจสสิก้า พวกอีริค แสงไฟนีออนตามตึกสูงต่างๆ กระทั่งสายลมที่กำลังโบกสะบัด

ก็หยุดการเคลื่อนไหวลง

กะ.. เกิดอะไรขึ้นน่ะ!? โชพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงความตกใจอย่างมาก คุณเซย์! คุณอีริค! คุณเจส! ทุกคน...

เป็นอะไรกันไปหมด!?

เขาลองใช้มือทั้งสองเขย่าเซย์ แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ

อืม.. ผมพอจะรู้แล้วละ ว่าทำไมท่านผู้นั้นถึงต้องการตัวคุณ... ซิกส์เอ่ยขึ้น พร้อมเดินมาหาตัวโช ทั้งที่ผมใช้สต็อปก้า (Stopga)

หยุดเวลารอบๆในรัศมี 3 กิโลเมตรเอาไว้หมดแล้ว แต่ทำไม นายถึงยังขยับตัวได้กันน้า~ ไม่เข้าใจเลยจริงๆแฮะ...

เพราะว่า เขา เป็นผู้ที่ถูกเลือกมาเพื่อทำลายองค์กร 13 ที่กำลังจะฟื้นคืนขึ้นมาใหม่ ยังไงล่ะ

!!! ซิกส์สะดุ้งสุดตัวกับคำพูดเมื่อครู่ กะ... แกเป็นใครกัน!?

เฮ้ยๆๆๆ นายลืมชั้นไปได้ไงว้า~ ไม่ไหวเลยนะ ยิซ ไม่สิ...  เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมาจากมุมมืดในตรอกละแวกนั้น  ซิกส์ อาร์นอน

แกเป็นใครกันน่ะ!? อย่ามาพูดจากวนประสาทแถวนี้นะ!!! ซิกส์ตะโกนขึ้นมา น้ำเสียงเริ่มบ่งบอกถึงความหวาดหวั่น

ชิ... ไม่สบอารมณ์เลยว่ะ ลืมคนที่เอาชนะแกเมื่อ 2 ปีก่อนไปซะได้เนี่ย... เสียงปริศนายังคงก้องดังมาจากในตรอกนั่น

2 ปีก่อน... ระ.. หรือว่า ตอนที่ชั้นยังเป็นยิซอยู่!?

บิงโก!!!! ในที่สุด ความทรงจำที่น่ารังเกียจสุดๆนั่นก็เริ่มกลับคืนมาแล้วสิน้า~ เสียงปริศนาเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ดีแล้วๆ

ชั้นจะได้ไม่ต้องอธิบายยาวยืด~ มันไม่เข้ากับนิสัยของชั้นซักเท่าไหร่น่ะ

พลันนั้น ปรากฏร่างชายหนุ่มสูงปานกลาง ณ ปากตรอกบริเวณละแวกนั้น ทรงผมสีดำยาวถูกรวบไว้ด้านหลัง

ผิวที่ขาวราวหิมะ ใบหน้าที่หวานละม้ายคล้ายผู้หญิง ดวงตาสีแดงสด สวมชุดแจ็กเก็ตหนังสีดำขลับที่กลืนไปกับบรรยากาศรอบข้าง

เรียกได้ว่า หากมองเผินๆแล้ว เขาจะดูคล้ายกับแวมไพร์เลยทีเดียว

ดาร์กร่า!! (Darkra) ชายผู้นั้นตะโกนออกมาพร้อมๆกับยกมือซ้ายเล็งไปที่ซิกส์

ทันใดนั้น ปรากฏก้อนพลังงานความมืดขนาดเท่าลูกฟุตบอล พุ่งตรงไปที่ซิกส์ในทันที!!

สต็อป!! (Stop) ในวินาทีนั้น ก้อนพลังงานความมืดก็ถูกทำให้หยุดลง กลายสภาพเป็นกลุ่มควันความมืด

ลอยเคว้งอยู่ในอากาศอย่างไร้ซึ่งพิษภัย

หืม...? ผมไม่ยักจำได้แฮะว่านายใช้เวทย์มนต์เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่... ชายปริศนากล่าวด้วยน้ำเสียงกวนๆ

สปอร์ เอส ดาร์คเดธ ซิกส์พึมพำ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความแค้นอย่างหนัก ดวงตามุ่งอาฆาตแสดงให้เห็นถึง

ความต้องการโค่นผู้ชายตรงหน้าลงให้ได้

เฮ้~!!! จำชื่อผมได้ด้วยเว้ยเฮ้ย ดีใจจัง สปอร์ยังคงใช้น้ำเสียงกวนประสาท ไม่มีท่าทีที่จะลดละ

ฝากไว้ก่อนเหอะ... คราวหน้า... ซิกส์เอ่ยขึ้น ดวงตายังคงแสดงความอาฆาตศัตรูเบื้องหน้า ชั้นฆ่าแกแน่...

ซู่ววว...

คะ... คุณ...สปอร์.. ใช่มั้ยครับ? โชเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

อืม.. นาย... คนที่ซิกส์บอกว่าต้องการตัวใช่มั้ย? สปอร์ถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง ซักแป๊ปนึงนะ ขอชั้นคลายเวทย์ก่อน

ดีสเปล! (Dispel)

ทันใดนั้น ทุกอย่างรอบๆตัว ทั้งแสงไฟนีออนตามตึก สายลม รวมถึงพวกอีริค ก็กลับมาเคลื่อนไหวตามปกติ

ซิกส์!!! แกตาย~!!! ... เอ๋? ซิกส์? เจสสิก้าตะโกนขึ้นอย่างงงๆ

หมอนั่นไปแล้วละครับคุณเจสสิก้า สปอร์เอ่ย

นาย... สปอร์ เอส ดาร์คเดธ ใช่มั้ย? อีริคถามขึ้นมา สมาชิกใหม่ของกลุ่มต่อต้าน ที่พระราชาบอกว่าจะประกาศชื่อให้ทราบ

หลังจากได้ตัวเด็กคนนี้น่ะ?

ใช่ครับ ผม สปอร์ เอส ดาร์คเดธคนนั้นแหละ สปอร์ตอบ พร้อมโค้งคำนับ พวกคุณ 5 แกนนำของกลุ่มต่อต้านใช่มั้ยเอ่ย?

ยินดีที่ได้รู้จักคร้าบ~

ตะกี้มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ... เอ๊ะ... พี่รัล!!!! เซย์มัวร์พูดขึ้น พร้อมวิ่งไปบริเวณที่รัลโดนเวทย์มนต์ยิงใส่ทันที

ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรมากนะครับ คุณคนนั้นน่ะ พลังป้องกันเวทย์มนต์มากโขทีเดียว... สปอร์อธิบายให้ฟัง  เมื่อซักครู่นี้

ซิกส์ร่ายเวทย์สต็อปก้าใส่พวกคุณน่ะครับ แต่ผมมาทีหลัง เลยไม่โดนเอฟเฟคต์ของเวทย์ครับผม

ซิกส์... มันต้องการตัวโชไปทำอะไรกันแน่น่ะ? คิซากิ เด็กหนุ่มร่างเล็กพูดขัดขึ้นมา

เรื่องนั้น... เอ่อ... สปอร์พูดอย่างกล้าๆกลัวๆ ผมจะบอกดีมั้ยเนี่ย?

ก็บอกมาสิ ไอ้ซีด!! มัวแต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่ยังงั้นแล้วให้พวกชั้นนั่งทางในรึไงยะ!!?? เจสสิก้าตะคอกใส่ด้วยท่าทีฉุนเฉียว

น้ำเสียงของเธอบ่งบอกถึงความอารมณ์เสียจากการพ่ายแพ้ในการต่อสู้เมื่อครู่

ครับๆๆ แหม่ ผู้หญิงอะไร โหดจริง = = สปอร์พึมพัม

ตะกี้แกว่าอะไรนะ? ไอ้สปริง????? เจสสิก้าตะคอกใส่สปอร์ด้วยน้ำเสียงรุนแรงกว่าเดิม

ปะ.. เปล่าคร้าบบ~ ที่ผมกำลังจะเล่าให้ทุกคนฟังนี่คือความจริงทุกประการนะครับ... สปอร์กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ทุกคนคงทราบดีแล้วใช่ไหมครับว่า พระราชาได้ไปสืบเกี่ยวกับ ชายลึกลับ คนนั้นมาแล้ว

อืม... แล้วไงต่อล่ะ? อีริคเอ่ยถาม

พระราชาสืบได้ความมาว่า คนๆนั้น มีความต้องการที่จะ.... ฟื้นคืนองค์กร 13 เพื่อสร้างศูนย์รวมของหัวใจจำนวนมหาศาล

คิงด้อม ฮาร์ต (Kingdom Hearts) ขึ้นมาอีกครั้งครับ

!!!!!!!!

มะ... ไม่จริง.. ก็องค์กร 13 ถูกโซระทำลายลงไปแล้วนี่!? เซย์พูดขึ้น สีหน้าแสดงถึงความตกใจเป็นอย่างมาก

ด้วยพลังของเขาในตอนนี้  กับแค่การ ย้อนเวลา มันไม่เกินความสามารถของเขาหรอกครับ... สปอร์กล่าว

สีหน้ายังคงเคร่งเครียดไม่เปลี่ยน

ไทม์แทรเวล (Time Travel) เจสพึมพำออกมา เวทย์มนต์ต้องห้ามในนิทานปรัมปรานั่น มันมีจริงสินะ...

ถูกเผงครับ!! คุณนี่ก็ฉลาดไม่เบาน้า~ ไม่สมกับหน้าตาเลยนะครับ สปอร์พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ

.... อยากโดนส้นตึก หรือฝ่ามือล่ะจ๊ะ สปริงคุง~??? เจสย้อนถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ

เอาเป็นว่า อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยครับ ตอนนี้เรากลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า โลกนี้เคยเป็นฐานบัญชาการใหญ่ขององค์กร 13 ซะด้วย

คุยกันที่นี่ไม่ปลอดภัยแน่นอนครับ.. คิซากิพูดขัดขึ้นมา

อืม... ตามนั้นละกัน อีริคพูดขึ้น ไปกันเถอะโช เดี๋ยวชั้นจะอธิบายทุกอย่างให้นายฟังเอง

------------------------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง ณ ปราสาทหลงลืม (Castle Oblivion) ปราสาทสีขาวสนิท ไม่มีสีใดมาเจือปน

ในห้องโถงกว้างโอ่โถ ซึ่งมีเก้าอี้ขนาดสูงเกินกว่าสายตาคนปกติจะมองขึ้นไปได้ตั้งอยู่ประมาณ 25 ตัวด้วยกัน

กลุ่มชายและหญิงกลุ่มหนึ่ง กำลังนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยบนเก้าอี้สูงลิบ ทันใดนั้น ปรากฏกลุ่มก้อนพลังงานความมืด

ณ เก้าอี้ที่สูงรองลงมาจากเก้าอี้ตัวที่สูงที่สุด

ซู่ววว

เป็นไงซิกส์ ได้ตัวเด็กนั่นมามั้ย? ชายหนุ่มผมยาวสีฟ้าอ่อน มีรอยแผลเป็นรูปตัว x ที่ใบหน้าเอ่ยถามขึ้น

มีสวะมาขัดขวางน่ะซาอิกซ์ เลยยังไม่ได้ตัว ซิกส์ตอบ พร้อมเอียงตัวลงนอนบนเก้าอี้นั่น ขาทั้งสองพาดลงบนพนักเก้าอี้พร้อมหนุนหัวลงบนพนักเก้าอี้อีกข้าง

สวะ? พวกพระราชา หรือว่าเจ้าเด็กนั่นล่ะ? ชายหนุ่มอีกคน ผู้มีผมสีชมพูยาวถึงหลังเอ่ยถาม

แล้วมันเรื่องอะไรที่แกจะต้องรู้ด้วยล่ะวะมาร์ลุกเชีย!? ซิกส์ตะคอกกลับไป

พูดงี้ก็สวยสิวะ ไอ้หน้าใหม่!! มาร์ลุกเชียตะโกน พร้อมเรียกเคียวขนาดใหญ่ออกมา เคียวเล่มนั้นมีด้ามจับสีเขียวเข้ม  ใบมีดเป็นสีชมพูคล้ายสีของดอกดาเลีย...

อย่าทะเลาะกันสิฟระ อายคนอื่นเค้ามั่ง... ชายหนุ่มอีกคนพูดขัดขึ้นมา ทรงผมสีแดงสดชี้โดเด่ไม่เป็นทรง บวกกับใบหน้ากวนๆของเขา ทำให้ไม่ว่าใครที่เจอหน้าเขาครั้งแรก อาจรู้สึกหงุดหงิดกับใบหน้ากวนๆนั่นได้เลย

พูดมากน่าแอ็คเซล! แกเองก็เคยทะเลาะกับร็อคซัสไม่ใช่เรอะไง!? มาร์ลุกเชียตะคอกข้ามฝั่งกลับไป

ไร้สาระ... ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยขึ้นมาเบาๆ เขามีทรงผมที่ดูยุ่งๆไม่เป็นทรง มีผ้าปิดตาทั้งสองข้างอยู่ ชั้นไปดีกว่า ไม่อยากยุ่งด้วย...

ซู่ววว

ทำไมพวกเด็กใหม่นี่มันไม่เข้าใจอะไรเลยวะ!? น่ารำคาญชิบ... เดี๋ยวปั๊ดเชือดทิ้งให้หมดเลย มาร์ลุกเชียพูดขึ้นมาด้วยท่าทีฉุนๆ ทันใดนั้น ณ เก้าอี้ตัวที่สูงที่สุด ปรากฏก้อนพลังงานความมืดขึ้นมา

ซู่ววว...

โย่วบอส แอ็คเซลกล่าวทักทายผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงร่าเริง

เริ่มแผนการกันได้แล้ว ชายหนุ่มผู้ที่ถูกเรียกว่าบอส พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความชั่วร้าย คืนนี้ เราจะรวบรวมคิงด้อม ฮาร์ตกัน... ท่านผู้นั้นมอบพลังใหม่ให้พวกเราทุกคนแล้ว... ตั้งแต่นี้ไป เราไม่จำเป็นต้องพึ่งเจ้าหนูนั่นอีก!

---------------------------------------------------------------To Be Continued

[真白 風見か~]

มาอ่านแล้วค่ะ กว่าจะได้อ่านตอนที่ 2 นี่ก็นานเหมือนกัน

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

ตะกี้แกว่าอะไรนะ? ไอ้สปริง?????

สปอร์กลายเป็นสวิงเบอร์ 2 !!!!!!!!!!

[me=ตูก็มีเพื่อนจากโลกวิญญาณ~]เผ่น[/me]

เรื่องการบรรยายยังติดๆ ขัดๆ อยู่สักนิด แต่งไปอีกสัก 2-3 ตอนน่าจะลื่นขึ้นนะครับ 'w'

[me=ตูก็มีเพื่อนจากโลกวิญญาณ~]โบกธงเชียร์ท่านพี่ ก่อนกลับไปเคลียร์ KH 1 = ="[/me]

[Thama]

[me=Rubysmart]เล่นKingdom heartไปอ่านไปนึกหน้าทุกคนในองกร13ออกเลย[/me]