[My Fiction]The Pokemon Dark Soul in My World

[Nameless-san]

สวัสดีคะทุกคน

โดยปกติแล้ว เรามักจะถามๆเรื่องโปเกมอนมาตลอด

คราวนี้ ขอมาแต่งนิยายบ้างคะ  

อาจจะไม่เก่งมาก เหมือนคนอื่นๆ

เพราะประสบการณ์น้อย  

ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ

สารบัญของเรื่อง

บทนำของเรื่อง อยู่หน้า 1 คะ

ตอนที่ 1 อยู่หน้า 1 คะ

ตอนที่ 2 อยู่หน้า 1 คะ

[โฮมุปอร์]

:pika10: ยินดีต้อนรับนักแต่งคนใหม่ รออ่านอยู่ครับ~

[Nameless-san]

บทนำ

ณ เกาะแห่งหนึ่ง มีนามว่า Pokemon Island ซึ่งเกาะแห่งนี้เป็นเกาะที่ไม่มีใครพบเห็นเลย หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เป็นเกาะลึบลับเลยก็ว่าได้ ในเกาะแห่งนี้ มีโปเกมอนมากมายหลายชนิด ตั้งแต่ขนาดเล็ก จนถึงขนาดใหญ่ และผู้ที่ปกครองเกาะแห่งนี้ นั่นก็คือ ลาติโอ (Latio) และลาเตียส (Latias) นั่นเอง

มีอยู่วันหนึ่ง ในขณะที่เหล่าโปเกมอนหลายๆตัวกำลังหลับสบายอยู่นั้น ก็มีเจ้า ซูแบท (Zubat) สีเงิน ปรากฏตัวบน Pokemon Island และได้ขโมยมูนสโตน (Moon Stone) และแซนด์โรส (Sand Rose) ซึ่งเป็นของล้ำค่าของเกาะ Pokemon Island ไป แถมยังขโมยผลไม้ต่างๆที่อยู่ในเกาะแห่งนี้ด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น จิราชิ (Jirachi) ก็ออกมาสำรวจเกาะ และพบว่า มูนสโตนและแซนด์โรส ได้หายไปจากเกาะนี้ รวมทั้งผลไม้ชนิดต่างๆ ที่อยู่ในเกาะแห่งนี้อีกด้วย

"แย่แล้วๆ มูนสโตนกับแซนด์โรสได้หายไป ทำไงดีๆ" จิราชิโวยวาย

"What wrong with you?" เกงการ์ (Gengar) ก็เดินมาถามจิราชิทันทีที่มีเสียงคนโวยวาย

"เกงการ์ๆ ช่วยฉันหน่อยสิ มูนสโตนกับแซนด์โรสได้หายไปจากเกาะของเรานะ แล้วเราจะทำอย่างไรกันดี" จิราชิบอกด้วยความเร่งรีบ

"หา จริงหรอ O_O" ถ้าอย่างนั้น โปเกมอนในเกาะของเราก็จะเกิดความแตกเยกกันนะสิ" เกงการ์พูด

"ไม่ใช่แค่นั้นนะ นอกจากเกาะของเราแล้ว มนุษย์ก็จะเกิดความแตกแยกกันภายใน 1 สัปดาห์นี้อีกด้วย" จิราชิเสริม

"ถ้าอย่างนั้น เราลองไปสอบถามโปเกมอนในเกาะแห่งนี้ดีไหมละ" เกงการ์ถามจิราชิ

แต่จิราชิก็พยักหน้าแทน

ในเวลาต่อมา

"รู้สึกไม่ดีเลยแหะ ไม่มีใครพบมูนสโตนกับแซนด์โรสเลยสักตัว สงสัยพวกเราคงจะก่อเรื่องไม่ดีไม่งามแน่ๆเลย" จิราชิบ่นพึมพำเบาๆ

"จิราชิ เจ้าไปไหนมา ข้าเห็นเจ้ารู้สึกไม่ดีตั้งแต่เจ้าคุยกับเกงการ์มาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ" ลาติโอถามจิราชิในขณะที่จิราชิรู้สึกเศร้าใจ

"มูนสโตนกับแซนด์โรสได้หายไปจากเกาะนี้แล้วเจ้าคะ"

"ว่าไงนะ O_O แล้วมันหายไปได้อย่างไรกัน" ลาติโอถามด้วยความโกรธ

"ข้าพเจ้าลองไปสอบถามมาหมดทุกตัวแล้ว ทุกตัวไม่มีใครพบเห็นเลยเจ้าคะ" จิราชิตอบแบบเศร้าๆ

"นี่ๆ พวกเจ้าทั้ง 2 ตัว ประตูจ่างมิติถูกทำลายไปแล้วนะ พวกเราจะทำอย่างไรกันต่อไปดี" ตาเตียสตะโกนมาจากชายหาด

"แย่แล้ว พวกเราจะทำอย่างไรกันต่อไปดี" จิราชิและลาติโอตะโกนออกมาพร้อมกัน

----------------------------------------------------------------------------

อาจจะดูสั้นเสียหน่อยนะคะ เพราะแต่งคืนเดียวเอง

ยังไงก็ฝาก comment ด้วยนะคะ

ส่วนตอนที่ 1 นั้น กำลังแต่งคะ ^^

[โฮมุปอร์]

โฮ่ เนื้อเรื่องน่าสนใจดีเพียงแค่ขาดการบรรยกาศสถานที่เล็กน้อยจ้า

ตามอ่านอยู่น่อ สู้ๆ  

(ใครลบโพสสปอร์ก่อนหน้านี้ได้ ลบเลยน่อ กระทู้จะได้สวยๆ)

[Loveless Nova]

เนื้อเรื่องเริ่มต้นได้สวยดีครับ ถึงแม้จะมีการบรรยายที่ค่อนข้างจะขัดสนในคำสักหน่อยก็เถอะ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับนักเขียนมือใหม่ครับ

ยังไงก็ช่วยบรรยายสภาพการณ์ให้ละเอียดสักนิดหน่อย และทำให้เรื่องดำเนินช้าๆสักนิด รับรองว่าต้องไปได้สวยแน่ครับ ^^

[Nameless-san]

โฮ่ เนื้อเรื่องน่าสนใจดีเพียงแค่ขาดการบรรยกาศสถานที่เล็กน้อยจ้า

ตามอ่านอยู่น่อ สู้ๆ 

(ใครลบโพสสปอร์ก่อนหน้านี้ได้ ลบเลยน่อ กระทู้จะได้สวยๆ)

เนื้อเรื่องเริ่มต้นได้สวยดีครับ ถึงแม้จะมีการบรรยายที่ค่อนข้างจะขัดสนในคำสักหน่อยก็เถอะ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับนักเขียนมือใหม่ครับ

ยังไงก็ช่วยบรรยายสภาพการณ์ให้ละเอียดสักนิดหน่อย และทำให้เรื่องดำเนินช้าๆสักนิด รับรองว่าต้องไปได้สวยแน่ครับ ^^

ขอบคุณที่ให้คำแนะนำคะ ^^

[BLYTHE]

แง่ม~=w=

ฟิคเรื่องใหม่มาอีกแล้ว ตามอ่านๆ

อ่านแล้ัวยังงงๆอยู่นะคะว่า เกนการ์กับจิราชิเป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับเกาะนี้ เกาะนี้รูปร่างเป็นยังไง ฯลฯ

เรื่องการบรรยายนะคะว่าจิราชิรูปร่างเป็นไง เกนการ์รูปร่างเป็นไง ฯลฯ แล้วก็บางอย่างก็ใช้สรรพนามแทนคำนามก็ได้นะคะ เช่น เขาหรือเธอหรืออื่นๆ รูปแบบมันจะได้ไม่จำเจค่ะ

ฟิคเรื่องนี้เริ่มต้นได้ดีมากแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

รออ่านตอนต่อๆไปครับ ~~~~*

[bluewind]

โอ้ ฟิคแต่งคืนเดียวสดๆซิงๆ น่าติดตามแท้ สงสัยอยู่ว่าซูแบทสีเงินตัวนั้นจะเป็นลูกน้องของใครรึเปล่านะ ว่าแต่ซูแบทตัวเล็กนิดเดียวขโมยของไปได้เยอะจังแฮะ =_=

แล้วก็อยากจะถามหน่อยว่า ชื่อลาติโอเนี่ย ตั้งเอง หรือตั้งใจจะเขียนว่า ลาติออส(Latios)ครับ ถ้าเป็นอย่างหลังก็เขียนชื่อผิดแล้วครับ ที่ถูกคือลาติออสอย่างที่บอกไป

จะรอดูตอนต่อไปนะครับ~

[Nameless-san]

ถูกต้องคะ กะจะเขียนแบบนั้น

พอดีว่าลืมดูตรงรูปที่อยู่ในคอมอ่าคะ 

ขอบพระคุณทุกคนที่ให้คำแนะนำคะ

ตอน 1 จะรีบอัพภายในวันพรุ่งนี้คะ จวนจะเสร็จแล้ว

เหลือแค่ปรับแต่งเนื้อเรื่องให้มันดูดีขึ้น

[Satoshi]

เหมือนมีเขียนผิืดอยู่แฮะ ตรงบรรทัดที่ลาเตียสตะโกนมา

เดาๆว่าโปเกมอนเหล่านี้จะออกไปหาเทรนเนอร์..*ผัวะ*

ไม่ก็จับซูแบทสีเงินตัวนั้นมาแกงกินซะก่อน..*ผัวะๆ*

จะรออ่านตอนต่อไปครับ

[Risu]

แง้วๆ ฟิคใหม่

จุดที่ต้องปรับปรุงหลายคนก็บอกไว้แล้ว

รอติดตามตอนต่อไปจ้า

[Nameless-san]

ตอนที่ 1 เมื่อโปเกมอนมาอยู่ที่โลกมนุษย์?

"ไม่รักไม่ไหว แล้วไม่ไหว แล้วหัวใจขอยอม รักแล้วไม่อ้อมค้อม ก็มันยอมให้เธอ ที่เหงามาตลอด โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ย คงต้องจอดทั้งหัวใจ รักแล้ว รักแล้ว คงไม่แคล้วที่เคยรอตั้งนาน สิ่งที่จินตนาการหายไป ฝันฉันพังทลาย เธอทำให้กลายเป็นความจริง ~~~"

ฉันชื่อมังกร กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ช่วงนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอม ฉันก็เลยมาเที่ยวงานกว่างที่ที่ว่าการอำเภอ มีร้านค้าให้ซื้อของมากมาย มีการประกวดกว่างสวยงาม และที่นี่คนก็เยอะมากด้วย เมื่อสักครู่นี้ก็เป็นการประกวดร้องเพลง ซึ่งทำให้หลายๆคนประทับใจและอมยิ้มไปตามๆกัน

ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปเล่นเกมปาเป้า ก็มีคนมาตบหลังฉัน แต่พอฉันหันหลังไปกลับไม่เห็นอะไร พอรู้อีกทีก็พบว่า...

"หวัดดีมังกร นี่เรายูเองนะ"

แสดงว่า...คนที่มาตบหลังเรา ก็คือเจ้ายูนะสิ O_O"

เจ้ายูเป็นคนต่างจังหวัด และเป็นนักเรียนชั้น ม.2 หรือ ม.3 เนี่ยแหละ เขาทราบมาว่า มีงานกว่างที่นี่ เขาก็เลยจะมาซื้อกว่างเอาไปเล่นที่บ้าน - -* (เพราะที่บ้านเขาไม่ค่อยจะมี)

"เออ หวัดดียู หนีแฟนมาเที่ยวงานต่างจังหวัดหรอ" ฉันแกล้งถามยู

"ป่าวๆ รู้สึกว่าช่วงนี้เขาจะติดสอบอ่ะนะ ว่าแต่ มังกร"

"มีอะไรหรอ?" ฉันถามยูอีกครั้ง

"เดี๋ยวมังกรจะไปไหนละ"

"ไปเล่นปาเป้า"

"เออ พอดีเลย เราก็จะไปเล่นปาเป้าเหมือนกัน"

เพราะฉะนั้นแล้ว ฉันกับยูก็ไปเล่นปาเป้าด้วยกัน (รู้สึกว่า เหมือนนอกใจแฟนตัวเองแหะแต่ละคน -*-)

ในเวลาต่อมา

"ยู ฉันไม่ยอมแพ้แกได้ง่ายๆหรอก"

"เออ เราก็จะไม่ออมมือให้เหมือนกัน"

ฉันกับยูก็เล่นปาเป้ากันอย่างเมามัน เมื่อจบเกมแล้ว พวกเราก็ได้ของรางวัลมา ฉันได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ 1 ตัวและโปเกบอลอีก 1 ลูก ส่วนยู ก็ได้หมอนรูปโดเรามอนและโปเกบอลมาอีก 1 ลูก

พอฉันและยูเดินออกมาจากร้านที่เล่นเกมปาเป้าแล้ว ยูเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ประมาณว่าเป็นนักเรียนชั้น ม. ปลาย จากการสังเกตเมื่อสักครู่นี้ก็พบว่า ผู้หญิงคนนั้นปาเป้าได้แม่นยำมาก และได้ตุ๊กตาโดเรมอนและโปเกบอลอย่างละ 1 ชิ้น

"นี่ๆมังกร พี่ผู้หญิงคนนั้นปาเป้าได้แม่นมากเลย ว่างั้นไหม" ยูกระซิบถามฉัน

"นั่นนะสิ แต่ว่านะ หน้าตาคุ้นๆ เราลองไป..."

ในขณะที่ฉันพูดยังไม่ทันขาดคำ ผู้หญิงคนที่ปาเป้าเมื่อกี๊ มาพูดกับพวกเราว่า

"นี่หนู ถามหาพี่ใช่ไหม นี่พี่เมเองนะ"

เราทั้ง 2 คนก็ตกใจ เมื่อพบว่า ผู้หญิงที่ฉันพูดถึงเมื่อสักครู่นี้ นั่นก็คือ พี่เมที่ฉันและเจ้ายูที่พวกเรารู้จักกันในเกมออนไลน์นั่นเอง

พวกเราจึงนัดกันไปคุยที่ร้านปลาหมึกย่าง (จะมีใครว่าไหมเนี่ย -*-)

"ว่าแต่ พี่เม หนีพี่ตาลมาหรอคะ" ฉันถามพี่เมด้วยความสงสัย

"ก็ใช่นะสิ ไม่อย่างนั้นคงไม่ดิ่งมาถึงที่นี่หรอกนะ" พี่เมตอบ

"แล้วพี่เมไม่ห่วงพี่ตาลบ้างเลยหรอครับ ว่าพี่ตาลเป็นอย่างไรบ้าง" ยูถามพี่เมในขณะที่ฉันกำลังกินปลาหมึกย่างที่เพิ่งซื้อมา

"ไม่หรอก จะเป็นอย่างไรก็ช่าง พี่ไม่สนใจหรอก" พี่เมตอบแบบคนกำลังซีเรียส

แล้วพวกเราก็กินของที่ซื้อมากันอย่างเอร็ดอร่อย

หลังจากนั้น ฉันและยูต่างก็มองโปเกบอลของแต่ละคน ก็เกิดความสงสัียกันว่า มีอะไรอยู่ข้างในนั้นหรือเปล่า ฉันก็เลยถามยูและพี่เมว่า...

"ยู พี่เม พวกเราจะทำอย่างไรกับโปเกบอลเหล่านี้ดี"

"เอาทิ้งเสียเลยสิ เก็บไว้ทำไม" ยูตอบ

"อย่าเลยน่า ลองโยนดูก่อน อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ข้างในนั้นก็ได้" พี่เมพูด

พวกเราตัดสินใจได้แล้วว่า จะลองโยนโปเกบอลเหล่านี้ดู ทุกคนก็ลองโยนโปเกบอลตามที่พี่เมบอก

แต่ก็มีเสียงบางอย่างปรากฏขึ้นมา

"พาจี๊ ~~~"

แต่แล้ว สิ่งที่พี่เมพูดนั้น กลับเป็นความจริง O_O"

ฉันตกใจมาก เมื่อพบว่า มีโปเกมอนอยู่ภายในโปเกบอลจริงๆ

ภายในโปเกบอลของฉัน มีพาจิลิสอยู่ข้างในนั้น

แต่ก็มีเสียงบางอย่างอยู่ใกล้ๆพี่เมเช่นกัน

"โทเคปี้ ~~~"

ของพี่เมก็มีเช่นกัน นั่นก็คือ โทเกปี้นั่นเอง

แต่ทว่า...

"แล้วของผมละ T^T" ยูพูด

"พี่ว่า มันน่าจะ..."

พี่เมพูดยังไม่ทันขาดคำ โปเกบอลของยูก็เด้งออกมา

"คูโบน ~~~" (มันร้องแบบนี้หรือเปล่าคะ - -*)

"นั่นมัน คูโบนของผมใช่ไหม *-*" เจ้ายูพูดพร้อมกับตาประกาย

"น่าจะใช่นะยู แม้แต่ยังไม่ได้โยนโปเกบอลมาเลยนะ" ฉันบอกยู

"เออ นั่นดิ" ยูพูดพร้อมกับหน้าเสีย

ในขณะที่พวกเราคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้น แต่แล้วก็มีการทะเลาะกันที่หน้าเวที พวกเราทั้ง 3 คนจึงเดินออกมาดู ในขณะนั้น ก็มีเด็กวัยรุ่น 2 คน เป็นผู้ชาย 1 และผู้หญิง 1 ทั้ง 2 คนก็อุ้มโปเกมอนมาด้วยคนละ 1 ตัว วิ่งออกมาจากสถานที่แห่งนั้น

"แฮก แฮก เหนื่อยจัง ทำไมต้องมีศึกสงครามกันตอนนี้ด้วยละเนี่ย" เด็กผู้ชายที่ชื่อนิว วิ่งมาพร้อมกับอุ้มดาเอโทรุมาด้วย

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ดีๆ ก็มีคนตบตีกันในงานเฉยเลย กำลังสนุกอยู่แท้ๆ" ผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ชื่อเวีย วิ่งมาพร้อมกับนิวและอุ้มปิก้าจูมาด้วย

ในขณะที่ทั้ง 2 คนกำลังวิ่งหนีมาจากหน้าเวที ฉันก็สังเกตเห็นว่า ร้านที่อยู่ใกล้ๆกับร้านขายปลาหมึกปิ้งที่ฉันนั่งกินอยู่นั้น มีการทะเลาะกันเกิดขึ้น พวกเราทั้ง 5 คน (มีฉัน ยู พี่เม นิว และพี่เวีย) ก็พากันหนีออกจากงานพร้อมทั้งอุ้มโปเกมอนของแต่ละคนออกมาด้วย

มังกร -> พาจิลิส

ยู -> คูโบน

พี่เม -> โทเกปี้

นิว -> ดาเอโทรุ

พี่เวีย -> ปิก้าจู

"พาจิ พาจิ พาจิ พาจี๊ ~~~"

(โลกมนุษย์เกิดเรื่องแล้วพาจี๊ ~~~)

พาจิลิสของฉันร้องโวยวายในขณะที่พวกเรากำลังวิ่งออกมาจากที่ว่าการอำเภอ

"อย่าร้องสิพาจิลิส เดี๋ยวเราต้องนี้ก่อนนะ ไม่งั้นจะโดนลูกหลงเอา" ฉันบอกให้พาจิลิสหยุดร้อง แต่ก็ไม่ยอมหยุดเสียที

แต่ทว่า...

"ดาเอะ ดาเอะ ดาเอ๊ ~~~ ToT"

(อย่าพาผมไปตายนะ ดาเอ๊ ~~~ ToT)

ดาเอโทรุของนิวส่งเสียงดังพอๆกับพาจิลิสของฉัน

"มังกร จะพาพวกเราไปที่ไหนอ่ะ เหนื่อยแล้วนะ" ยูถามฉันด้วยความแปลกใจ

"ร้านผัดไท พวกเราจะไปพักกันที่นั่น พวกเรา วิ่งตามมาเลย" ฉันบอกให้ทุกคนวิ่งตามฉันมาด้วยความรวดเร็ว จนถึงตลาดโต้รุ่ง

--------------------------------------------------------------

เสร็จไปแล้วตอนที่ 1 =_=

พิมพ์จนเมื่อยมือเลยแหะเรา

มันจะมีบางอย่างที่เราอาจจะยังไม่ได้แก้ไขนะคะ

ยังไงก็ฝาก comment ด้วยนะคะ

แต่ง 3 วัน

[ส่วนใหญ่เอาเวลาไปเล่น Magic School ^^"]

ตอนที่ 2 อาจจะรอนานนิดหน่อยนะคะ

ตัวละครยังได้ไม่ครบคะ

--------------------------------------------------------

อาจจะสงสัยว่า

มันมีลูกศรอยู่ช่วงหนึ่งของตอน

มันคืออะไร

คำตอบก็คือ

แต่ละคนอ่ะ อุ้มตัวอะไรไปบ้าง

[เผื่อไม่รู้กัน]

เช่น...

พี่เม -> โทเกปี้

พี่เมอุ้มโทเกปี้

แบบนี้อ่าคะ ^^"

[Risu]

อ่านแล้วงงๆ แฮะ

ยังขาดบรรยายอยู่นะ น่าจะบรรยายลักษณะตัวละคร โปเกมอนบ้างนะ

ตรงลูกศร แนะนำว่าอย่าใช้เลยดีกว่า มันดูแล้วแปลกๆ น่ะ

น่าบรรยายว่า "พวกเราทั้ง 5 คน พากันหนีออกจากงานพร้อมทั้งอุ้มโปเกมอนออกมาด้วย โดยฉันอุ้มพาจิริส ยูอุ้มคูโบน......"

ประมาณนี้น่ะ

ปล.เต่าพืชชื่อนาเอโตรุจ้า แล้วคูโบนคือโปเกมอนหัวกะโหลกใช่ม่ะ ชื่อญี่ปุ่นของมันคือ คาระคาระจ้า

[Loveless Nova]

^

^

^

เป็นไปตามข้างบนพูดนั้นละครับ นอกนั้นไม่มีอะไรจะติแล้วละ ^^

ลักษณะการบรรยายยังดูเหมือนกับกำลังเล่น Chat อยู่เลยนะครับ แถมเหตุการณ์ก็ผ่านไปเร็วไปหน่อย(คงเพราะไม่ค่อยมีการอธิบายนี้ละ) อีกทั้งยังมีการตัดฉากที่เร็วเกินไปประมาณว่า "จู่ๆก็มีหญิงสาวนามมังกรขึ้นมาอย่างไม่มีการท้าวความอะไร" "แล้วพวกโปเกม่อนในตอนที่แล้วไปไหนหมด" อะไรประมาณนี้อ่ะ

แต่โดยรวมแล้ว....เรื่องราวยังคงน่าลุ้นน่าติดตามครับ!!! (เรียกว่าศึกสงครามมันไม่แรงไปหน่อยเหรอครับ?)

ปล. ชื่อนางเอกนี้แปลกถูกใจจอร์จมากครับ~

[bluewind]

อ่านละครับ = =

แต่เหมือนจะรู้สึกว่า พวกคนอื่นเขาไม่ค่อยตกใจที่มีโปเกมอนออกมากันจริงๆเลยแฮะ - -

[Nameless-san]

ตอน 2 ข้าพเจ้าแต่งเสร็จเรียบร้อยแล้วนะขอร๊าบ

เหลือแค่ Edit บทบาท เนื้อเรื่อง และลักษณะให้ดูดีขึ้น

ส่วนมาคราวนี้ จะตอบ comment เล็กๆน้อยๆก่อนนะขอรับ

[วันนี้ข้าพเจ้าปวดหัวด้วยนะ อาจจะอัพไม่ได้ภายในวันนี้]

ยังขาดบรรยายอยู่นะ น่าจะบรรยายลักษณะตัวละคร โปเกมอนบ้างนะ

รู้สึกว่า ข้าพเจ้าจะบกพร่องจุดนี้ไปเยอะ โดยส่วนใหญ่คือตัวละครนั่นแหละขอรับ [โปเกมอนด้วย -*-] ตอน 2 จะพยายามปรับให้ดีขึ้นขอรับ

ตรงลูกศร แนะนำว่าอย่าใช้เลยดีกว่า มันดูแล้วแปลกๆ น่ะ

น่าบรรยายว่า "พวกเราทั้ง 5 คน พากันหนีออกจากงานพร้อมทั้งอุ้มโปเกมอนออกมาด้วย โดยฉันอุ้มพาจิริส ยูอุ้มคูโบน......"

ต้นฉบับที่จริงข้าพเจ้าไม่ได้เขียนส่วนนี้หรอก แต่ช่วงที่พิมพ์ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี ก็เลย อธิบายแบบมั่วซั่วอย่างนั้นแหละขอรับ [มั่วได้ไงนั่น]

ปล.เต่าพืชชื่อนาเอโตรุจ้า แล้วคูโบนคือโปเกมอนหัวกะโหลกใช่ม่ะ ชื่อญี่ปุ่นของมันคือ คาระคาระจ้า

[ถึงไม่ใช่ comment แต่ก็อยากตอบ]

เพิ่งรู้นะเนี่ย

ลักษณะการบรรยายยังดูเหมือนกับกำลังเล่น Chat อยู่เลยนะครับ แถมเหตุการณ์ก็ผ่านไปเร็วไปหน่อย(คงเพราะไม่ค่อยมีการอธิบายนี้ละ) อีกทั้งยังมีการตัดฉากที่เร็วเกินไปประมาณว่า "จู่ๆก็มีหญิงสาวนามมังกรขึ้นมาอย่างไม่มีการท้าวความอะไร" "แล้วพวกโปเกม่อนในตอนที่แล้วไปไหนหมด" อะไรประมาณนี้อ่ะ

ดูท่าข้าพเจ้าจะตัดบทบางช่วงมากไปหน่อยนะขอรับ ตอน 2 อาจจะได้ยืดกว่านี้เสียแล้วกระมัง

ปล. ชื่อนางเอกนี้แปลกถูกใจจอร์จมากครับ~

[ถึงไม่ใช่ comment แต่ก็อยากตอบ]

ก็เอามาจากชื่อนามแฝงที่มาที่นี่เมื่อตอนแรกนั่นแหละขอรับ ^^"

แต่เหมือนจะรู้สึกว่า พวกคนอื่นเขาไม่ค่อยตกใจที่มีโปเกมอนออกมากันจริงๆเลยแฮะ - -

จริงด้วยแหะ -*-

จบการ comment สุดยาวยืดของข้าพเจ้า

ขอไปพักก่อนนะขอรับ พรุ่งนี้จะรีบมาอัพด่วนๆเลย

[Nameless-san]

ตอนที่ 2 แคปซูลแปลภาษาและความสงสัย

ณ ตลาดโต้รุ่ง

หลังจากที่พวกเราวิ่งกันมาอย่างเหนื่อยหอบมาจากงานกว่างเมื่อครู่นั้น ก็พากันวิ่งมาที่ร้านผัดไทแห่งหนึ่ง แต่ละคนก็รีบมานั่งกันด้วยความรวดเร็ว

"พี่เม ผมขอนั่งตรงนี้นะ" พี่ยูพูดกับพี่เม

"มังกร พี่ขอนั่งข้างๆพี่เมนะ" พี่เวียพูดกับฉัน

"พี่ยู ของนั่งข้างๆด้วยนะ" นิวพูด แล้วทำท่าเด้งก้นใส่พี่ยู แล้วเขาก็ล้มลงไป

"โอ๊ย เจ็บจัง มังกรจ๋า อุ้มพี่ขึ้นหน่อยสิ" พี่ยูพูดพร้อมกับทำท่าจะอ้อนฉัน

"ไม่มีทางหรอก หนักก็หนัก ยิ่งผู้หญิงยิ่งผู้ชายอีก ใครจะให้ทำกันละ" ฉันบ่นอยู่ในใจ

แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ต้องบ่นให้พี่ยูรู้เสียแล้ว = ="

"พี่ยู พี่ก็ลุกเองสิคะ พี่ก็มีแขน มีขา ไม่เหมือนคนพิการนี่คะ" ฉันบ่นเหมือนคนอารมณ์เสีย

"แต่พี่เจ็บนะ T^T" พี่ยูทำท่าจะยังไม่หายเจ็บ

แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ต้องทำให้พี่เขาลุกขึ้นให้ได้ (แต่ความจริงจะไม่อยากให้ลุกด้วยซ้ำ)

"ถ้าอย่างนั้น หนูเอาพี่ลุกขึ้นก็ได้คะ" ฉันก็เอามือยืนไปให้พี่ยู เพื่อที่จะให้เขาลุกขึ้นมาให้ได้

เขาก็พยายามอยู่พักหนึ่ง แล้วเขาก็สามารถลุกขึ้นเองได้

หลังจากนั้น เขาก็มาบอกฉันว่า

"ขอบคุณนะมังกร" พร้อมกับทำท่าจะจูบฉัน (ทุเรศมากๆเลย >o<)

"เอ้ย พี่ยู หนูไม่ใช่แฟนพี่นะ - -*" ฉันพูดแล้วก็พยายามเดินถอยหลัง (โชคดีนะที่ข้างหลังเป็นฟุตบาทอย่างเดียว ไม่มีอะไรกีดขวาง)

"พี่ไม่ได้บ้า แต่เราบ้่าเพื่อ..."

ถึงแม้พี่ยูจะพูดยังไม่จบ แต่ทุกคน ก็ร่วมใจกัน "แกล้งอาเจียน" กัน (รวมทั้งเหล่าโปเกมอนอีกด้วย -*-)

"ว่าแต่... พี่เมกับพี่เวียหายไปไหนนะ" ฉันคิดอยู่ในใจ เมื่อพบว่า พี่เมกับพี่เวียหายไป (ส่วนนิวรออาหารที่สั่งไป)

ฉันมองซ้ายมองขวา ก็เห็นเพียงแค่เจ้าของร้าน นิว พี่ยู และเหล่าโปเกมอนอีก 5 ตัว

"นิวๆ นายเห็นพี่เวียกับพี่เมไหม" ฉันเดินเข้าไปถามนิว ซ้ำกำลังเล่นกับโปเกมอนของเขาอยู่ (ก็ดาเอโทรุไง)

"อ๋อ เขาไปเดินเที่ยวกันแถวๆตลาดอ่ะ อีกสักครู่เดี๋ยวก็คงจะมาแล้วละ" นิวพูด

พอสักพัก อาหารที่สั่งทั้งหมด ก็อยู่บนโต๊ะพอดี

"มาแล้วๆ อ้าว อาหารมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" พี่เมกับพี่เวียพูดพร้อมกับวิ่งกลับมา

"ทานแล้วนะ คะ/ครับ"

ทุกคนจึงทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย

ในเวลาต่อมา

"อิ่มจัง อร่อยมากด้วย" ฉันพูดขึ้นมาก่อนเพราะทานเสร็จคนแรก

"ใครมีหน้าที่จ่ายเงินละ" นิวถามฉัน

"แบ่งกันจ่ายอ่ะนิว" ฉันพูดกับนิว

"เอ้า รีบๆจ่ายเถอะ ว่าแต่ จะไปไหนกันต่อหรอมังกร" พี่เวียจ่ายเงินแล้วมาพูดกับฉัน

"ไปอีกฟากของถนน เพื่อที่จะไปซื้ออะไรกินกัน" ฉันตอบพี่เวีย

"พวกเราก็กินอาหารเย็นกันไปแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไมเราต้องกินอีกละ" นิวถามฉัน

ฉันก็ครุ่นคิดไปอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดว่า...

"ไม่ได้หมายความว่า พวกเราจะกินกันตอนนี้สัหน่อย ก็เวลาพวกเราหิวอะไรกันในช่วงดึก ก็เอามากินกันเลยไง"

"ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง -*-" พี่ยูพูด

แล้วหลังจากนั้น พวกเราก็แบ่งกลุ่มกันเป็น 2 กลุ่มกันไป โดยกลุ่มแรก (ฉันและนิว พร้อมทั้งจิลิสและดาเอโทรุ) ไปที่ 7 - Eleven ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง (พี่ยู พี่เม และพี่เวีย พร้อมทั้งคูโบน โทเกปี้ และปิก้าจู) ก็ไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลไปจาก 7 - Eleven มากนัก ซึ่งพวกเราทั้งหมดต้องเดินข้ามถนนไป

ฉันสังเกตได้ว่า บนนถนนในตอนนี้ว่างเปล่้า ไม่มีรถสักคันที่วิ่งเลย แต่ร้านค้าต่างๆก็ยังคงเปิดให้บริการตามปกติ ฉันกับนิวก็พากันวิ่งข้ามถนนพร้อมกับอุ้มโปเกมอนของแต่ละคนไป แต่ทว่า...

"พาจี๊ ~~~"

(หยุดก่อน ~~~)

ฉันตกใจมาก เมื่อรู้ว่า พาจิลิสของฉันร้องเสียงดัง

"มีอะไรหรอพาจิลิส" ฉันถามพาจิลิส

"อ้าว พาจิลิสของมังกรเป็นอะไรหรือเปล่าละ" นิวถามฉัน

"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน" ฉันตอบนิว

"พาจิ พาจิ พาจิ พาจิ พาจี๊ ~~~"

(นี่ๆ กินยานี้สิ แล้วพวกเธอจะสามาถสื่อสารกับพวกเราได้นะพาจี๊ ~~~)

พาจิลิสยื่นยาบางอย่างให้ฉันกับนิว

ยานั้นคล้ายๆกับยาแคปซูล มีสีฟ้าใสทั้งหมด มีขนาดกว้างพอๆกับนิวก้อย แต่มีขนาดยาว 1/3 ของนิ้วกลาง

ฉันก็มองอย่าง-งงๆและก็ถามพาจิลิสของฉันว่า

"กินแล้วยาจะหมดฤทธิ์ภายในกี่ชั่วโมงละ"

"ดาเอะ ดาเอะ ดาเอ๊ ~~~"

(ภายใน 30 วันนะดาเอ๊ ~~~)

"อ๋อ ดาเอโทรุของเราบอกว่า มันจะหมดฤทธิ์ภายใน 30 วันแนะ"

ดาเอโทรุของนิวร้องและนิวเป็นคนแปล

"นิว นายแปลคำพูดของดาเอโทรุได้อย่างไรกันนะ" ฉันคิดอยู่ในใจ

ในขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่นั้น นิวก็มาจ้องหน้าฉัน (ด้วยความงุนงง)

"มังกร เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่า" นิวถามฉัน

"เปล่าๆ ^^" ไม่มีอะไร ว่าแต่... นายกินยาไปแล้วหรอ" ฉันถามเขา

"กินแล้ว ถ้ายังไม่กินก็คงแปลคำพูดของดาเอโทรุของเราไม่ได้หรอก" เขาพูด

หลังจากนั้น ฉันก็พยายามกินยาเม็ดนั้นเข้าไป แต่กินไม่ได้ (เพราะไม่มีน้ำไง -*-)

"นี่มังกร เธอไม่เอาน้ำหรอ กินยาเม็ดหรือแคปซูลแล้วไม่มีน้ำมันดูแปลกๆนะ" นิวพูดพร้อมกับยื่นขวดน้ำมาให้ฉัน

"Thank you" ฉันขอบคุณเขา

พอฉันกินยานั่นเข้าไปแล้ว ฉันก็ลองทดสอบกับพาจิลิสของฉันดู

"พาจิลิส"

"มีอะไรหรอ พาจี๊ ~~~"

"หิวอะไรหรือเปล่าละตอนนี้"

"หิวน้ำอ่ะ พาจี๊ ~~~"

นิวยิ้มให้ฉัน และถามฉันว่า

"ทีนี้เธอสามารถพูดคุยกับพาจิลิสได้แล้วหรือยัง"

"อืม ได้แล้วละ ^^" ฉันตอบนิว

แล้วทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างร้อง

"ดาเอหิวน้ำนะ ดาเอ๊ ~~~" ดาเอโทรุของนิวร้องส่งเสียงดัง

"จะพาไปเดี๋ยวนี้แหละนะ" นิวตอบดาเอโทรุของเขา

พวกเราทั้ง 4 จึงพากันวิ่งไปที่ 7 - Eleven ด้วยความรวดเร็ว

------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้อาจจะดูแปลกๆนิดหน่อยนะคะ ^^"

แล้วเรื่องราวสหายทั้ง 10 จะเป็นเช่นไร

โปรดติดตามได้ ตอนที่ 3 คะ

* พี่ยูในตอนที่ 2 นี้ ก็คือยูในตอนที่ 1 คะ (เพราะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับตัวละครเล็กน้อย)

[Risu]

อ่านแล้วงงๆ (คงเป็นเพราะตัวละครมันเยอะละมั้งเนี่ย)

เริ่มมีการบรรยายมากขึ้น แต่ยังขาดการบรรยายตัวละครอยู่

น่าจะมีการบรรยายสีหน้าหรือท่าทางของแต่ละคนในขณะที่พูดด้วยนะ

(ขออภัยที่ไม่ได้ยกตัวอย่าง เพราะทางนี้เองก็ไม่ค่อยเก่งบรรยายซะเท่าไหร่ - - )

[Loveless Nova]

สบายๆเพราะเล่น Chat บ่อยครับ ตามเนื้อเรื่องได้สบาย

อยู่ในยุคที่มี 7 - Eleven ด้วยสินะ เป็นโลกที่คล้ายกับโลกเราจริงๆเลย แล้วเมื่อไหร่มันจะเริ่มเข้าเนื้อเรื่องละเนี้ยขอรับ...

[bluewind]

ถ้าไม่คำนึงถึงความเป็นจริงว่ามนุษย์คนอื่นจะแตกตื่นกับโปเกมอนหรือเปล่า นี่ก็เป็นบรรยากาศแบบที่ผมชอบโคตรๆเลยละครับ >w< พาโปเกมอนไปเที่ยวในโลกเรา เอิ้ว

ไม่แนะนำให้พิมพ์บทสนทนาของตัวละครเป็นภาษาอังกฤษครับ มันดูแตกแยกกับบทสนทนาอื่นๆ ถ้าจะพิมพ์ก็ทับศัพท์ไปเลยดีกว่า ว่า "แท้งค์กิ้ว" , "แท้งค์ยู" อะไรประมาณนี้น่ะครับ

[BLYTHE]

กำลังสงสัยว่าพนักงาน 7-11 จะไม่สงสัยสิ่งที่ถือมาเหรอ....

*โดนยิงทิ้ง*

ตอนนี้การบรรยายยังน้อยไปหน่อยนะคะ โดยเฉพาะตอนที่สั่งอาหารกินกัน *พล่อก*

เพิ่มการบรรยายอีกนิดก็ใช้ไเด้แล้วค่ะ^^เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ~><

[Nameless-san]

ถ้าถามว่า เรื่องจิงๆ จะมาตอนไหน

ก็รอกันเสาร์นี้คร๊ะ

(เรื่องราวเสดแร้ว แต่มานไม่ค่อยมีเวลาแก้ไข)

เด่วต้องรอดูก้อแร้วกันเนอะ

ว่าเหตุการณ์มานจาเปนยังงัยต่อไป

ปล. เค้าถนัดชนิดที่ว่า ตอนต้นมันจะเขียนไม่ได้เรื่องหรือนอกเรื่องอ่ะนะ (กล่าวง่ายๆ ให้รอดูเรื่องจิงๆอีกทีคร๊ะ)