[Fiction] The Pokemon Rainbow (After the rain)

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

MY TALK

   ฟิคเรื่องแรก ที่นำเสนอโดยข้าพเจ้าเอง มิใช่ใครอื่น .. ขอฝากเนื้อฝากตัวและ ติชมด่าได้ตามสบายเลยเถิดท่านผู้หลงเข้ามาอ่าน

The Pokemon Rainbow (After the Rain) ..  เรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้เลยขอรับ ..

สำหรับวันนี้ขอเสนอ [280910] อารัมภบท (บทนำของเรื่อง)

สำหรับวันนี้ขอเสนอ [280910] EP 1 MIJUMARU & BLACK

สำหรับวันนี้ขอเสนอ [051010] EP 2 YUNIRAN !

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อารัมภบท

    ตึก ๆ ๆ ~ ~ เสียงฝีเท้าหนักที่ดูเหมือนใครสักคนวิ่งด้วยความเร่งรีบมากถึงมากที่สุด แฮ่ก ๆ ๆ ~ เขาหายใจแรงมากซึ่งมันคงเป็นผลจากการวิ่งด้วยความรีบและเร็วเป็นแน่

เอี๊ยด ปัง !!!!!! ~

ขออนุญาตนะคร๊าบ บ บ .. แฮ่ก ๆ เด็กหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีดำลายทางพร้อมเสื้อกั๊กสีขาวที่ดูเข้ากันกับเสื้อยืดข้างกางกางขายาวสีดำ รองเท้าผ้าใบสีขาวซีด ตะโกนขึ้นหลังจากที่ได้เข้ามาในห้องห้องหนึ่งที่สภาพโดยรวมไม่ต่างจากแลปวิทยาศาสตร์ทั่วไปแต่ดูสะอาดอ้านและการจัดของภายในดูเป็นระเบียบมีเครื่องมือเครื่องใช้และชั้นหนังสือมากมายตั้งเรียงราย

    และจากการตะโกนของเขาเมื่อครู่ ทำให้ คนที่อยู่ภายในห้องดังกล่าวอยู่แล้วหันมามองต้นเสียงด้วยความฉงนสงสัย บ้างก็ด้วยความตกใจเพราะตั้งใจทำอะไรอยู่ แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ได้สนใจเด็กหนุ่มอะไรมากนัก

    เด็กหนุ่มยืนพักจากเหนื่อยหอบเมื่อครู่อยู่หน้าประตูห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปที่เค้าเตอร์ใกล้ประตูซึ่งมีหญิงสาวในชุดกาวน์สีขาวยืนเหมือนเป็นโอเปอเรเตอร์สำหรับสอบถามข้อมูล

เอ่อ .. ผมมาส่งใบสมัครในการขอ Pokedex และ โปเกม่อนเริ่มต้น อ่าครับ ...

เด็กหนุ่มเริ่มบทสนทนากับหญิงสาวที่ยืนทำอะไรจุกจิกคนเดียวอยู่พักหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงเด็กหนุ่มก็หันหน้าขึ้นมามองพร้อมขานรับ

ค่ะ .. สาวน้อยในชุดกาวน์ยิ้มให้หลังพูดจบ ~

เอ๋ .. เด็กหนุ่มทำท่างุนงงเล็กน้อย  ซึ่งในใจเขาก็คิดว่ามันดูง่ายๆและมาส่งใบสมัครจะไม่บอกข้อมูลอย่างอื่นอีกหรอ ?

ค่ะ .. วางไว้ตรงนี้ สาวชุดกาวน์พูดขึ้นพลางชี้ไปที่ตะกร้าเปล่าหน้าเค้าเตอร์ ก่อนจะพูดต่อ

แล้วก็กลับบ้านได้เลยค่ะ ถ้าคุณคือผู้ถูกเลือกเราก็จะติดต่อกลับไปเองขอบคุณที่ใช้บริการ ค่ะ หญิงสาวพูดจบก็ยิ้มตาหยี ก่อนจะหันไปทำอะไรจุกจิกอยู่คนเดียวอีกเหมือนเมื่อเขามาตอนแรกไม่มีผิด ..

อะ ... โอเค ครับขอบคุณครับ .. เด็กหนุ่มยังคงงุนงงต่อไปก่อนจะเออออตามหญิงสาว ก่อนจะสาวเท้ากลับออกไปหน้าประตูก่อนจะถอนหายใจ

เฮ้อ .. นึกว่าจะไม่ทันแล้วซะอีก .. เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองจนเดินมาถึงหน้าประตูแต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อประตูได้ถูกเปิดขึ้นพอดีประจวบเหมาะกับเค้ากำลังจะออกทำให้เขาแล้วคนที่กำลังจะเดินเข้ามาแทบจะชนกัน ซึ่งคนที่เดินเข้ามานั้นเป็นหญิงสาวค่อนข้างมีอายุหน้าตาสะสวยผมผมรวบไปข้างหลังสีน้ำตาลและเธอก็อยู่ในชุดกาวน์ซึ่งเหมือนกับหญิงสาวที่เค้าเตอร์เมื่อครู่ ..

ขะ .. ขอโทษครับ เด็กหนุ่มถอยหลังไปเองด้วยความตกใจพร้อมกล่าวขอโทษพลางก้มหัวป้อย ๆเหมือนสำนึกผิดและตกใจ

ไม่เป็นไร จ๊ะ .. หญิงสาวชุดกาวน์ที่เดินเข้ามาใหม่ยิ้มและตอบรับ จากนั้นเค้าก็เดินไปที่เค้าเตอร์ซึ่งมีหญิงสาวชุดกาวน์ รออยู่แล้วเมื่อเขาเห็นเธอคนนั้นก็ก้มหัวสวัสดีด้วยความนอบน้อม แต่ถึงกระนั้นเด็กหนุ่มก็ไม่ได้สนใจอะไรมากรีบเดินออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็วก่อนจะหายไปจากห้องแห่งนี้ สถาบันวิจัยโปเกม่อนประจำเขตอิชชู

-----------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีคะ ดร. อารารากิ หญิงสาวทักทายผู้เข้ามาเยือนคนใหม่

จ๊ะ .. ว่าแต่คนเมื่อกี๊เขาเข้ามาทำอะไรหรอ ? สาวที่ถูกทักทายขานรับก่อนจะถามเขาที่ทักทายเธอเมื่อครู่ ..

เขามาส่งใบสมัครการขอ Pokedex คะ .. สาวน้อยที่ถูกถามกล่าวตอบอย่างฉะฉาน

เธอไม่ได้บอกเขาหรอ .. ว่าหมดเขตรับสมัครไปแล้ว โปเกม่อนเริ่มต้น ฉันก็เอาไปให้กับเด็กสามคนที่ฉันเลือกไปแล้วเสียด้วยสิ .. ดร.อารารากิพูดขึ้นต่อจากเมื่อครู่ ..

คือ .. ฉันไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจหนะคงะอุตส่าห์มาถึงที่แล้ว .. แฮะ ๆ สาวในชุดกาวน์พูดพลางก้มหัวอย่างสำนึกผิด พร้อมหัวเราะแห้งออกมาเล็กน้อย

เอาเถอะ .. พรุ่งนี้ช่วยติดต่อเขามาพอฉันที่นี่ด้วย .. ดร.อารารากิ ไม่ใส่ใจอะไรเด็กสาว

ค่ะ ..

ดร.อารารากิพูดจบก็หันไปมองที่ประตู พลางคิดถึงเด็กหนุ่มที่ตนเองเจอเมื่อที่ได้ออกไปแล้ว .. ดร.สาวยิ้มเหยาะ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในสถาบันวิจัยซึ่งเป็นของเธอเอง ....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รู้สึกด้วยตัวเองว่า .. ภาษาไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ก็พยายามสู้ต่อไปติชมกันได้ ~

อยากให้ปรับปรุงตรงส่วนไหนอะไร อย่างไร ว่าเลยครับ ~ จะคิดแล้วนำเอาไปปรับปรุงให้ดีที่สุด

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

อื้มมมมมมม (อร่อยแฮะ *ผัวะ*)

อ่าอะ อ่าฮะ เนื้อร่างน่าสนใจดีเหมือนกันนะครับ~ ^^

แต่ทว่า... พิมพ์ผิดเยอะไปนิดนึงนา... (คงจะรีบมากสินะครับ)

ขอเสริมไว้นิดนึงนะเจ้า~

เคาะสเปซบาร์ตรงที่มันไม่ค่อยสำคัญให้น้อยลงหน่อยเน้อ แล้วก็มาเคาะตรงช่วงระหว่างคำแทน~

แนะนำ - พอพิมพ์เสร็จ ลองอ่านดู หากตรงไหนมีช่วงเว้นวรรคก็ให้หยุด แต่ตรงไหนไม่มีก็อ่านต่อเลย จากนั้นใช้ความรู้สึกพิจารณาเลยเน้อ~ ว่าส่วนไหนควรเคาะ ส่วนไหนไม่จำเป็น ; w ;~

จะคอยติดตามนะกร๊าบ~ OwO~

[BLYTHE]

มาอ่านๆ

เนื้อเรื่องน่าสนใจดีนะคะ ถึงจุดบกพร่องของฟิคเรื่องนี้จะเป็น...

“ ขออนุญาตนะคร๊าบ บ บ .. แฮ่ก ๆ ”

ความจริงแล้วเวลาลากเสียงยาวไม่ควรจะพิมพ์เว้นนะคะ ควรจะเพิมพ์เครื่องหมาย"~"แทนค่ะ

นอกนั้นดีหมดเลยค่ะ สรุปแล้วจะติดตามอ่านเรื่อยๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

[4096]

ขอติเรื่องคำบางคำ ไม่ควรใส่เครื่องหมายแปลกๆเกินความจำเป็น เช่น . ! ~ ๆ

แล้วก็เรื่องการใช้สรรพนามในฟิค เช่น ดร.อารารากิ เปลี่ยนเป็น เธอ , ดร. ฯลฯ

และไม่ควรมีช่องไฟมาก

[ShadowSneak]

ช่วงเว้นบรรทัด เหมาะมากครับ อ่านแล้วสบายตา

แต่ช่องไฟ รู้สึกมันห่างไปนิดนุงอ่ะครับ และก็ึคำผิดค่อนข้างมาก ถ้ายังไงตรวจสอบก่อนแล้วค่อยลงจะดีกว่านะครับ =w="

ติดตามๆ น่าสนุกๆ

[Nameless-san]

ใช่ได้ดีคะ

แต่ จะเว้นวรรคเยอะไปหน่อยนะคะ

ตอนต่อไปก็ลองกะๆดูก็แล้วกันคะ

[Satoshi]

อย่างที่ท่านอื่นได้กล่าวไปแล้วว่า"เว้นวรรคมากไป"ครับ

แต่เนื้อเรื่องมาแบบนี้ ผมก็คิดไม่ออกแฮะว่าจะได้อะไรเป็นโปเกมอนเริ่มต้น

คงไม่ใช่เจ้านี่>> หรอกนะ

*ซาคา่โมโตะ ซาโตชิ โดนจับโยนออกนอกกระทู้*

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

EPISODE 1  MIJUMARU & BLACK

เรียวอิกิ .. งั้นหรอ น่าสนใจเหมือนกันนี่ ... เสียงของหญิงสาวดังขึ้นจากมุมมืดมุมหนึ่งในสถาบันวิจัยมีเพียงแสงไฟนีออนดวงเล็กสาดส่องให้เห็นเพียงพื้นที่เล็กๆที่เจ้าของเสียงนั่งอยู่ ...

-----------------------------------------------------------------------------------------

เรียวอิกิ ลูก มีจดหมายจากสถาบันวิจัยมา ส่งแหนะลูก .. เสียงจากหญิงสาวค่อนข้างมีอายุตะโกนขึ้นไปบนห้องชั้นบน

ซึ่งเป็นห้องนอนของเด็กหนุ่มทั่วไปเป็นห้องที่ทำขึ้นจากไม้อัดเป็นฝาหนังทาสีฟ้าอ่อนดูสบายตา มีคอมพิวเตอร์ และโต๊ะหนังสือ และโปสเตอร์โปเกม่อนติดตามฝาผนัง มีเตียงนอนสำหรับหนึ่งคนติดอยู่ริมหน้าต่างที่มีผ้าม่านลายปิกาจู ติดอยู่ ..

และบนเตียงนั้นก็มีเด็กหนุ่มนอนงัวเงีย ~ รำคาญกับเสียงที่ตะโกนขึ้นมาบนห้องซึ่งในหัวเขาตอนนี้ ขาวโพลนอยากนอนแทบแย่ .. แต่เมื่อเรียบเรียงคำพูดที่ตะโกนเมื่อครู่เขาถึงกับกระเด้งตัวขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็วพร้อมกับทำตาเบิกโพลงเหมือนตกใจแบบสุดขีด

จาก สถาบันวิจัย งั้นหรอ !!!!!!!!!!

   เด็กหนุ่มสะบัดผ้าห่มวิ่ง ตึกตัก ลงไปข้างล่างด้วยความเร็วประหนึ่งแสงเลยทีเดียวโดยไม่สนใจอะไร รู้เพียงว่าจดหมายที่ได้คืออะไรกันแน่ ..

แม่ ครับ ! จดหมายหละ ... เด็กหนุ่มถามหญิงสาวที่ตะโกนเรียกเขาเมื่อครู่ด้วยท่าทางเร่งรีบและลุกลี้ลุกลน

จ๊ะ ก็วางอยู่บนโต๊ะ นั่นแหละจ๊ะ ลูกไปทำอะไรไว้ที่นั่นหรอ .. หญิงสาวซึ่งได้ถูกเด็กหนุ่มเมื่อครู่เรียกว่า แม่ ถามขึ้นบ้าง

... เด็กหนุ่มไม่ตอบอะไรตรงปรี่ไปที่โต๊ะอาหารกลางบ้าน ก่อนจะไปหยิบจดจดหมายที่วางอยู่ซองเดียวบนโต๊ะเด็กหนุ่มไม่รอช้ารีบแกะซองจดหมายขึ้นมาอ่านด้วยความเร่งรีบ

เขากางแผ่นกระดาษที่หยิบจากในซองขึ้นมาพร้อมกวาดตาไปทั่วจดหมาย และอ่านด้วยความรวดเร็วก่อนจะได้ใจความว่า .. ดร.อารารากิ ให้ไปหาที่ สถาบันวิจัยวันนี้ตอน 10.00 น. เด็กหนุ่มไม่รอช้า มองไปยัง นาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนัง นี่ก็พึ่งจะ 7 โมงกว่าๆแต่ถึงกระนั้นด้วยความตื่นเต้น เขาก็ไม่รอให้เวลาล่วงไปเฉยๆ รีบวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องอาบน้ำแต่งตัว ให้เสร็จสิ้น ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเสียด้วยซ้ำ ..

ผมไปแล้วนะครับ แม่ ! เด็กหนุ่มตะโกนลั่นบ้าน .. ก่อนจะวิ่งออกไปโดยไม่ทันที่จะฟังคำตอบรับจากแม่ของเค้า

ไม่ทานอะไรก่อนหรอลูก .. หญิงสาววัยกลางตะโกนตอบรับเด็กหนุ่ม .. แต่ก็ได้ยินเสียง

ปัง !!!

ปิดประตูไป สิ่งที่เขาได้พูดไปเมื่อครู่ไม่ทันลูกชายเขาเสียแล้ว เธอส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจแต่ถึงกระนั้นลูกชายตัวดีของเธอก็ไม่เคยทำให้เธอให้เสียใจ ..

-----------------------------------------------------------------------------------------

พู้ ~ ~ ~ ~ เด็กหนุ่มผิวปาก ในขณะที่เท้าก็เดินไปตามทางไปเรื่อย ตอนนี้ในหัวสมองเขาคิดไปเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับเรื่องที่จะได้โปเกดิก และ มีโปเกม่อนเป็นของตัวเองเสียทีถ้าได้มันมาแม่เขาก็จะไม่ห้ามในการออกเดินทางของเขาอีกต่อไปแล้ว

เขายิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความดีใจ ผสมกับความตื่นเต้นที่ผสมปนเปกันจนอธิบายไม่ถูกว่าตอนนี้ตัวเขารู้อะไรกัน เขาเปลี่ยนจากผิวปากเป็นฮัมเพลงหลับตาพริ้มเดินไปตามทางที่จะไปสถาบันวิจัยโปเกม่อน

ระหว่างที่เขาเดินมีฝูงมาเมะพาโตะ(Mamepato)โปเกม่อนนกพิราบสีเทา กว่า 10 ตัวบินผ่านไป ในพงหญ้าแถวนั้นก็มี มิเนซูมิ (Minezumi) 3 4  ตัวโปเกม่อนหน้าตาคล้ายหนูยืนสองขาตาโตสีน้ำตาล โก่งคอมองตามเขาที่ผ่าน

เมื่อเดินมาเรื่อย ๆ เขาก็เห็น โยเทริ (Yoterii) โปเกม่อนหมาสีน้ำตาลหน้ามีขนปกคลุมจนเห็นเพียงแค่ตาวิ่งผ่านมาก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในป่า เพียงเวลาไม่นานโปเกม่อนแมวเหมียวรูปร่างเพรียวหน้าตาน่ารักแต่ท่าทางยิ่ง โชโรเนะโกะ (Choroneko) วิ่งผ่านหน้าเขาตามโปเกม่อนหมาหน้าขนไปติด ๆ ..

เด็กหนุ่มยังคงเดินไปโดยไม่สนใจอะไรเพราะตอนนี้มองสิ่งใดมันก็ดูดีไปหมด  เขาเดินมาได้สักพักหนึ่งแล้ว

เขาเหลือบมองไปที่นากาข้อมือสีดำของเขา นี่เก้าโมงกว่าแล้วหรอเนี่ย เขายังคงพึมพำกับตัวเองไปเรื่อยๆโดยไม่ได้มองทางข้างหน้า แต่พอเด็กหนุ่มจะเงยหน้าขึ้นมาเขาก็รู้สึกว่าตัวเองได้ชนกับใครเข้า เขาล้มลงไปกับพื้นในขณะที่คนที่ชนเขานั้นก็ล้มตัวลงมาเช่นกัน

ในขณะนี้ตัวเขาและคนที่ชนอยู่ในท่าคร่อมกันเสียแล้ว เรียวอิกิตกใจกับเหตุการณ์และรหลับตาปี๋ เพราะตกใจกับเหตุการณ์ที่ทำให้เขาล้ม ..

แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่าคนที่ชนเขานั้น หน้าของเขาแทบติดกับหน้าของเรียวอิกิ แต่เมื่อสังเกตุดีคนที่คร่อมเขาอยู่ตอนนี้เป็นผู้ชายผมระต้นคอสีน้ำตาลใส่หมวกสีแดงหน้าตาหล่อเหลาหลับตาปี๋ เช่นเดียวกับเขาก่อนหน้า ...

บัดนี้หน้าของเขาและเด็กหนุ่มตรงหน้าจะชนกันอยู่แล้ว เรียวอิกิตั้งสติได้ก็เบิกตาโพลงขึ้นมาทันที ก่อนจะพลักเด็กหนุ่มตรงหน้าจนกระเด็น เฮ้ย .. เด็กหนุ่มถูกผลักกระเด็นร้องด้วยความตกใจ

เรียวอิกิถอยกรูไปข้างหลังในขณะที่หน้ายังแดงก่ำ ..

นาย .. จะทำอะไรฉัน ฮ้า !! เรียวอิกิตั้งสติได้ก็ตะโกนถามเด็กหนุ่มที่คร่อมเขาเมื่อครู่

เฮ้ย ! ผมเปล่านะ .. ขอโทษทีพอดีผมมองนาฬิกาอยู่เลยไม่ได้มองทาง .. เด็กหนุ่มที่ถูกซักตอบไป..

ทีหลังก็เดิน ดูทางหน่อยแล้วกัน... เรียวอิกิบ่นอุบอิบพลางปัดเสื้อปัดตัวทั้งที่ยังคงนั่งอยู่บนพื้น เขาทำท่าจะลุกแต่ก็มีมือยื่นเข้ามาให้ความช่วยเหลือในการลุกครั้งนี้..

แต่เมื่อเรียวอิกิมองขึ้นไปก็ไม่ใช่ใครนอกจากคนเด็กหนุ่มที่ชนเขาเมื่อครู่ ยิ้มพร้อมกับยื่นมาช่วย

ผม แบล๊ค ยินดีที่ได้รู้จักครับ .. เด็กหนุ่มที่ยื่นมือเข้าไปช่วยเรียวอิกิกล่าวขึ้น..

เรียวอิกิอึ้งไปสักพักก่อนจะยื่นมือตนเองไปวางบนมือเพื่อนใหม่ที่แนะนำตัวเองไปเมื่อครู่ก่อนจะพยุงตัวเองรวมถึงเด็กหนุ่มตรงหน้าก็ช่วยดึงเขาขึ้นมาเช่นเดียวกัน

ขอบคุณ .. ฉัน เรียวอิกิ โค เรียก เรียวอิกิ ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ..

เรียวอิกิกล่าวพลางปัดฝุ่นตามเนื้อตามตัวออกไป ตอนนี้ในใจเขารู้สึกตุ๊มๆต่อม ๆ อย่างไรชอบกล ...

งั้นฉันไปนะ .. เรียวอิกิกล่าวก่อนจะเดินหน้าต่อไปเพื่อไปยังจุดหมายที่รอคอยเค้าอยู่ตอน 10 โมง !

เอ่อ.. เรียวอิกิคุง .. แบล๊ค จู่ๆ ก็เอ่ยขึ้นมาบ้าง ... ทำให้เรียวอิกิที่กำลังจะเดินผงะ ก่อนจะหันหน้ามาแล้วทำหน้าสงสัยว่าเรียกตนทำไม ..

คือ นายไป สถาบันวิจัยโปเกม่อน ของ ดร. อารารากิ ถูกมั้ย .. แบล๊คไม่รอช้าถามไปด้วยความสงสัย เขาเดินวนอยู่แถวนี้นานแล้วแต่ก็ยังไม่เจอสถาบันที่ว่าเสียที ..

อะ !! อื้ม  .. ฉันกำลังจะไป นี่หละ..

เอ๋ ! เรียวอิกิคุงก็เป็นคนที่ถูกรับเลือกหรอ ?

คิดว่าน่าจะใช่นะ เพราะเขาส่งจดหมายมาให้ฉันที่บ้านหนะ

เอ๋ ! เรียวอิกิคุงก็ได้โปเกม่อนเริ่มต้นเหมือนกันหรอ ..

เอ๋ !!! โปเกม่อนเริ่มต้นงั้นหรอ ฉันยังไม่ได้หรอก ! เรียวอิกิเริ่มตกใจกับคำถามบ้าง

ก็ ดร.อารารากิ เขาให้โปเกม่อนเริ่มต้นไปให้ผมเลือกที่บ้าน พร้อมเพื่อนของผมหนะ ผมคิดว่ามีแค่พวกผมสามคนซะอีกที่ได้โปเกม่อนเริ่มต้นเนี่ย.. แบล๊คทำท่างง ๆ กับท่าทางของเรียวอิกิ พลางคิดในใจว่า โปเกม่อนเริ่มต้นมันมีแค่สามตัวไม่ใช่หรอ ?

ฉันไม่เห็นจะมีเลยนี่นา ..ฉันพึ่งส่งใบสมัครไปเมื่อวานหนิ .. เรียวอิกิเกาหัวแกรก เริ่มงงกับเหตุการณ์เข้าไปใหญ่ ..

เอ๋ ! กำหนดส่งใบสมัครหมดไปตั้งแต่ 2 วันที่แล้ว แล้วนี่ครับ ...

อ้าว ! แล้วจดหมายที่ส่งไปที่บ้านคืออะไรหละเนี่ย เรียวอิกิเริ่มรู้สึกหัวเสียและงุนงงกับเหตุการณ์หนักเข้าไปใหญ่ ..

เอาเถอะ ! ลองไปดูก็ไม่เสียหายหรอก .. แบล๊คพูดขึ้นบ้าง ไปกันเถอะ .. แบล๊คว่าก่อนจะเดินนำไปข้างหน้า ..

เฮ้ !! แบล๊ค นายไปถูกหรอ ? เรียวอิกิถามไล่หลังแบล๊ค เขาชะงักกึกก่อนจะหันหน้าเจื่อน ๆไปหาเรียวอิกิซึ่งทำหน้างงๆ เล็กน้อย ..

ไปไม่ถูกหรอก .. แฮะ ๆ แบล๊คหัวเราะแห้งกลบเกลื่อนอาการ ..

ฮ่า ๆ อื้มไปกันเถอะ .. เรียวอิกิหัวเราะก่อนจะยิ้มแล้วเดินไปข้างหน้า เพื่อนำทางให้แก่แบล๊ค เพื่อนใหม่ของเขาที่เจอกันเมื่อครู่

ไม่นานแบล๊คก็วิ่งตามขึ้นมาจนทันเรียวอิกิและเดินไปด้วยกันระหว่างทางก็ได้คุยกันจุกจิก

นี่ แบล๊ค นายเลือกตัวไหน หรอ ? เรียวอิกิ อยู่ๆก็เอ่ยถามขึ้นในขณะที่จบบทสนทนาก่อนหน้านี้ไปเมื่อครู่ ..

เอ๋ ! ตัว ?

โปเกม่อนเริ่มต้นไง ..

อ๋อ !!! ผมเลือกมิจูมารุ (Mijumaru) หนะ.. ผมว่าเจ้านี่มันน่ารักดี   แบล๊คตอบพลางยิ้มแบบชอบออกชอบใจ

อื้ม .. มันก็น่ารักจริง ๆ หละมั้ง .. เรียวอิกิทำหน้าจ๋อย ๆ เขายังไม่เคยเห็นเลยเพิ่งเคยออกเดินทางครั้งแรกแม้จะเห็นโปเกม่อนมาบ้างแต่ก็ไม่เคยโปเกม่อนเริ่มต้นสักที ..

เดี๋ยว ผมให้ดู ~ แบล๊คว่าก่อนจะหยิบมอนสเตอร์บอลในกระเป๋าสะพายข้างของเขาออกมาลูกหนึ่ง ก่อนจะปาออกไปข้างหน้า

มิจูมารุ  !!!

ทันใดนั้นแสงสีแดงก็พุ่งออกมาจากมอนสเตอร์บอลขาวแดงนั้นพร้อมปรากฏร่าง นาคน้อยหัวกลมสีขาวมีหูเล็กๆบนหัวีน้ำเงินหน้าจิ้มลิ้ม ที่ท้องมีเปลือกหอยติดอยู่เมื่อมันออกมาจากมอนสเตอร์บอลก็ดีใจกระโดดไปมาด้วยความร่าเริง ~

นี่หนะ หรอมิจูมารุ .. เรียวอิกิทำตาเป็นประกายวิบวับ ..

มิจูมารุ .. นี่เรียวอิกิคุงเพื่อนใหม่ฉันเอง .. แบล๊คพูดกับมิจูมารุพลางชี้ไปที่เรียวอิกิที่ยังคงทำตาเป็นประกายวิบวับอยู่ข้างๆ

มิจู ~ มิจู ~~ มิจูมารุหันไปทางเรียวอิกิ ยิ้มให้แล้วก็กระโดดโลดเต้นเหมือนเดิม ~

ยินดีที่ได้รู้จักนะมิจูมารุจัง ~ เรียวอิกิพูดกับมิจูมารุบ้างก่อนจะเอามือไปลูบหัวมิจูมารุ ซึ่งมันก็ยอมแต่โดยดี

เอาหละ ไปกันเถอะแบล๊ค ฉันชักอยากจะเห็นโปเกม่อนของฉันแล้วสิ (ซึ่งไม่รู้ว่าจะได้รึเปล่า) เรียวอิกิฮึดก่อนจะเดินนำแบล๊คไป.. เขาได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วก็เดินตามเรียวอิกิไปโดยมี มิจูมารุ เดินตามมาอีกที

To Be Continue ..

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ยาวไปรึเปล่าไม่แน่ใจเอาเป็นว่าติชมกันได้เหมือนเดิม ภาษา การเว้นวรรคงดีขึ้นมานิดนึงมั้งไม่แน่ ~

ขอบคุณที่มารับชมจะพยายามอัพให้บ่อยเท่าที่จะทำได้ ~

แล้วจะมาอัพ .. โปเกม่อนที่กล่าวถึงรวมถึงที่เจอในตอนนี้ให้ได้เห้นหน้าตากันด้วยนะครับ ~

(ขอทำเหมือน ฟิค แยมจัง ~ ให้เครดิต 55+)

มาเมะพาโตะ(Mamepato)

มิเนซูมิ (Minezumi)

โยเทริ (Yoterii)

โชโรเนะโกะ (Choroneko)

มิจูมารุ (Mijumaru)

EX : สำหรับตอนหน้าพระเอกของเราก็จะได้โปเกม่อนตัวแรกมาทายกันดีกว่าว่าเขาจะได้ตัวอะไร ~ :

[Satoshi]

ยังมีส่วนที่เว้นวรรคโดยไม่จำเป็น หรือลืมเว้นวรรคอยู่บ้างครับ

ยาวได้ใจ ชดเชยกับบทนำดีครับ

ตอนหน้าจะได้เห็นโปเกมอนเริ่มต้นของเรียวอิกิแล้วสินะ... 

จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ

ขอโฮกเป็นการส่วนตัวครับ

ในขณะนี้ตัวเขาและคนที่ชนอยู่ในท่าคร่อมกันเสียแล้ว เรียวอิกิตกใจกับเหตุการณ์และรหลับตาปี๋ เพราะตกใจกับเหตุการณ์ที่ทำให้เขาล้ม ..

แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่าคนที่ชนเขานั้น หน้าของเขาแทบติดกับหน้าของเรียวอิกิ แต่เมื่อสังเกตุดีคนที่คร่อมเขาอยู่ตอนนี้เป็นผู้ชายผมระต้นคอสีน้ำตาลใส่หมวกสีแดงหน้าตาหล่อเหลาหลับตาปี๋ เช่นเดียวกับเขาก่อนหน้า ...

โฮกกกก!!! กดกันเลยเซ่~!!!!!!!! *ซาคาโมโตะ ซาโตชิ ถูกเตะออกนอกจักรวาล*

[Risu]

รู้สึกว่ายังเห็นคำผิดหรือส่วนที่พิมพ์ตกอยู่นะ

ยังต้องปรับปรุงเรื่องการเว้นวรรคนะ

แง้วๆ เรียวอิกิจะได้โปเกมอนตัวไหนน้า

รออ่าน งุงุ

[Loveless Nova]

การบรรยายเป็นไปได้อย่างสวยงามและลื่นไหล คำอธิบายก็ละเอียดแทบไม่มีที่ติ.....ไม่มีที่ติจริงๆนั้นละครับ ^^!

เป็นฟิคที่เล่าเกี่ยวกับการผจญภัยในภาพ BW สินะ แค่เริ่มต้นก็ชักสนุกแล้ว เห็นทีว่าผม....จะต้องไปหาโปเกม่อนภาคนี้มาเล่นสักหน่อยแล้วสิ~

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

ยังมีส่วนที่เว้นวรรคโดยไม่จำเป็น หรือลืมเว้นวรรคอยู่บ้างครับ

ยาวได้ใจ ชดเชยกับบทนำดีครับ

ตอนหน้าจะได้เห็นโปเกมอนเริ่มต้นของเรียวอิกิแล้วสินะ... 

จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ

ขอโฮกเป็นการส่วนตัวครับ

โฮกกกก!!! กดกันเลยเซ่~!!!!!!!! *ซาคาโมโตะ ซาโตชิ ถูกเตะออกนอกจักรวาล*

จะไปปรับปรุงขอรับ (-/-) ~

รู้สึกว่ายังเห็นคำผิดหรือส่วนที่พิมพ์ตกอยู่นะ

ยังต้องปรับปรุงเรื่องการเว้นวรรคนะ

แง้วๆ เรียวอิกิจะได้โปเกมอนตัวไหนน้า

รออ่าน งุงุ

จะไปปรับปรุงครับ เอ๊ะ ~!! เรื่องเดิมซ้ำซากซะไม่มี *ผัวะ*

การบรรยายเป็นไปได้อย่างสวยงามและลื่นไหล คำอธิบายก็ละเอียดแทบไม่มีที่ติ.....ไม่มีที่ติจริงๆนั้นละครับ ^^!

เป็นฟิคที่เล่าเกี่ยวกับการผจญภัยในภาพ BW สินะ แค่เริ่มต้นก็ชักสนุกแล้ว เห็นทีว่าผม....จะต้องไปหาโปเกม่อนภาคนี้มาเล่นสักหน่อยแล้วสิ~

ขอบคุณครับ >< ~

มาอ่านๆ

เนื้อเรื่องน่าสนใจดีนะคะ ถึงจุดบกพร่องของฟิคเรื่องนี้จะเป็น...

ความจริงแล้วเวลาลากเสียงยาวไม่ควรจะพิมพ์เว้นนะคะ ควรจะเพิมพ์เครื่องหมาย"~"แทนค่ะ

นอกนั้นดีหมดเลยค่ะ สรุปแล้วจะติดตามอ่านเรื่อยๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอติเรื่องคำบางคำ ไม่ควรใส่เครื่องหมายแปลกๆเกินความจำเป็น เช่น . ! ~ ๆ

แล้วก็เรื่องการใช้สรรพนามในฟิค เช่น ดร.อารารากิ เปลี่ยนเป็น เธอ , ดร. ฯลฯ

และไม่ควรมีช่องไฟมาก

รับทราบในการติชมขอรับ แต่ผมจะใช้ "~" หรือไม่ใช้ดี ?! = ='''

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามขอรับ ^^ ~

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

EPISODE 2 - YUNIRAN !

ความเดิมตอนที่แล้ว

    เรียวอิกิได้รับจดหมายจากสถาบันวิจัยโปเกม่อน และ ออกเดินทางมาในตอนเช้าด้วยความตื่นเต้นแต่ระหว่างทางได้พบเด็กหนุ่มมาชน

และก็ทราบเขาก็เป็นหนึ่งในผู้ถูกเลือกและกำลังจะเดินทางไปที่สถาบันวิขัยโปเกม่อนซึ่งเขาทั้งคู่และมีจุดหมายเดียวกัน เด็กหนุ่มที่เขาเจอ

นามว่า " แบล๊ค " กับโปเกม่อนคู่หู " มิจูมารุ " กำลังจะเดินทางไป สถาบันวิจัยพร้อมกับ เรียวอิกิ ณ. บัดนี้

-----------------------------------------------------------------------------------------

ขณะนี้เป็นเวลา ~ 10.00 น. ~ กริ๊งกร่องกาไก่ (?)

    เสียงบอกเวลาจากหอนาฬิกาดังสนั่นไปทั่วเมือง " เมืองคาโนโกะ " "อ๊ากกก สายแล้วเพราะนายคนเดียวเลยแบล๊ค มัวแต่ชื่นชมป่าเขาอยู่นั่นแหละ แฮ่ก ๆ"

เสียงจากหนุ่มรูปร่างดี สวมกั๊กสีขาวข้างในเสื้อยืดลายทางสีดำซึ่งเข้าได้ดีเพราะสีที่ตัดกัน เขาใส่กางเกงขายาวสีขาวเช่นเดียวกับเสื้อกั๊กของเขาที่หลังสะพายเป้ใบใหญ่แต่ถึงกระนั้นภายในก็ไม่มีอะไรมากมาย กำลังวิ่งหอบแฮ่ก ๆ ไปที่ไหนสักแห่ง

ข้างกายเด็กหนุ่ม มีเด็กหนุ่มอีกคนหน้าตาล่อเหล่าผมสีน้ำตาลระต้นคอใส่หมวกสีแดงรูปมอนสเตอร์บอล เขามาในชุดฮู๊ดสีน้ำเงินกางเกงขายาวสีดำ และรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อ แต่ในขณะนี้เด็กหนุ่มทำหน้าเจื่อน ๆ ซึ่งไม่เข้ากับหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาเสียเลยข้างกายเด็กหนุ่มผู้หล่อเหลามีโกม่อนนาคหัวกลมที่ท้องมีเปลือกหอยติดอยู่วิ่งมาพร้อมกันท่าทางเหนื่อยเต็มที่เช่นเดียวกับนายของมัน

ขณะนี้เรียวอิกิ และ แบล๊ค ได้มาถึงหน้าประตูสถาบันวิจัยโปเกม่อนประจำเขตอิชชูแล้วเรียบร้อย

" เฮ้อ ~ ถึงเสียที เหนื่อยจะแย่นี่ดีนะ เกินเวลาไปไม่ถึง 2 นาที " เรียวอิกิบ่นอุบอิบคนเดียวตาก็มองนาใกป้อย มือก็กำลังจะเปิดประตูเข้า

" เอ๋ !! เรียวอิกิ ? " เสียงแบล๊คเด็กหนุ่มที่มาพร้อมกับเขาเอ่ยขึ้นก่อนที่ เรียวอิกิจะดันประตูเข้ไปเสียซ้ำ ..

" อะไรอีกหละ .. " เรียวอิกิพูดแบบไม่สบอารมณ์มากนักเพราะเหตุที่ทำให้เขาต้องเหนื่อยก็เพราะ เขาแล้วนี่ก็เกินเวลามาแล้วจะมัวชักช้าอยู่ใย(?) เรียวอิกิในใจ

" คือ เมืองนี้มันคุ้นมาก... " แบล๊คเริ่มสนทนาบทใหม่ขึ้น ทำให้เรียวอิกิที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์หันกลับมาฟังแบล๊คที่ตอนนี้ หันซ้ายขวามองบรรยากาศรอบที่แห่งนี้

" ก็เมืองคาโนโกะไง นายจะไม่คุ้นได้ยังไงดังจะตายไป สถาบันวิจัยก็ตั้งอยู่ที่เมืองนี้ " เรียวอิกิพูดยาวยืด แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ทำให้แบล๊คที่เมืองไปรอบ หันมาสนใจเค้าได้

" นายจะคุ้นอะไรก็เรื่องของนายแล้วกัน ฉันขอเข้าไปข้างในก่อนนะ .. " เรียวอิกิพูดขึ้นอีกบ้าง ด้วยการตัดบทแล้วก็ดันประตูเข้าไปสู่ภายในสถาบันวิจัยแต่อยู่แบล๊คก็จับมือเรียวอิกิเหมือนยังไม่อยากให้เข้า ..

" อะไรอีกหละ นายเนี่ยปัญหาเยอะชะมัด " คราวนี้เรียวอิกิเริ่มโมโหแบบจริงจริงหน้าตาเรียวอิกิตอนนี้จริงจังมากแต่ก็ไม่ทำให้แบล๊คสะทกสะท้านเลยสักนิดเดียว

" คือ ถัดจากที่นี่ไปสามหลังเป็นบ้านผม .. " แบล๊คพูดขึ้นบ้างด้วยหน้าตาเรียบเฉย ในหัวพลางคิดที่ ตูเดินไปยันไหนที่หมายความว่าไงฟะเนี่ย !

" ฮ้า !!!!!! กร๊ากกก " เรียวอิกิที่ทำหน้าเครียดเมื่อครู่ถึงกับหัวเราะกร๊ากออกมา ในใจพลางคิดว่า ไอบ้านี่เดินไปยันไหนวะเนี่ย ที่ไหนได้บ้านเขากับสถาบันวิจัยห่างหันไม่กี่ก้าว ตอนนี้เรียวอิกิหัวเราะอย่างหยุดไม่ได้น้ำหูน้ำตาไหลออกมาด้วยความขบขัน " แบล๊ค นายนี่นะ ~ ฮ่า ๆ ๆ "

" เหอๆ " แบล๊คทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ ให้เรียวอิกิที่ยืนหัวเราะกุมท้องอยู่เมื่อครู่ " เอาเถอะ ๆ เราเข้าไปข้างในเถอะ .. " แบล๊คตัดบทแล้วเดินเข้าไปข้างในสถาบันวิจัยด้วยความอายนิดๆ

" ฮ่า ๆ " เรียวอิกิยังคงหัวเราะอย่างเสียไม่ได้ ในใจพลางคิด น่าจะเข้าไปได้ตั้งแล้วหละเว้ย แต่ปากยังคงหัวเราะร่วนก่อนจะเดินตามแบ๊คเข้าไปในสถาบันวิจัย

-----------------------------------------------------------------------------------------

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิดยังคงมีชายหญฺงชุดกาวน์เดินให้ว่อนในสถานที่แห่งนี้ โดยขณะนี้กลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่แล้วหนึ่งในนั้น มีคนที่เรียวอิกิคุ้นหน้าคือ หญิงสาวที่เจอเขาที่แห่งนี้เมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร และมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูท(?)สีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมาวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

เรียวอิกิเดินตามแบล๊คเข้ามาที่ตอนนี้ แบลีคกำลังเดินตรงไปที่กลุ่มสนทนาที่ประกอบด้วยสมาชิกทั้ง 3 คนที่กล่าวไปข้างต้น เมื่อไปถึงกลุ่มนั้น แบล๊คก็กล่าวทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเอง

" สวัสดีครับ ดร.อารารากิ " แบล๊คทักทายหญิงสาวที่มีอายุมากที่สุดในกลุ่มซึ่งเธอใส่ชุดกาวน์เช่นเดิมผมรวบสูงสีน้ำตาลยังคงไม่เปลี่ยนทรงเหมือนที่เรียวอิกิเห็นเมื่อวานไม่มีผิดไป

ในตอนนี้เด็กหนุ่มใส่แว่นและเด็กสาวผมเหลืองเริ่มหันเข้าไปร่วมวงสนทนากับแบล๊ค และหญิงสาวที่ถูกเรียกว่า ดร.อารารากิ .. ซึ่ง ขณะนี้เรยวอิกิได้แต่เพียงยืนมองพวกเขาคุยกันในขณะนี้เรียวอิกิรู้สึกตัวเองเป็นเพียงส่วนเกินเท่านั้น

" อ๋า ! ลืมซะสนิทเลย ทุกคนครับนี่ เรียวอิกิ .. " แบล๊คที่ร่วมวงสนทนาอยู่เมื่อครู่ก็นึกอะไรออกพร้อมตัดบทก่อนจะชี้ไปที่เรียวอิกิที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาทำให้ 3 สมาชิกที่เหลือหันมามองเป็นตาเดียวกัน

" อะ ! สวัสดีครับ .. " เรียวอิกิทำท่าเลิ่กลั่กก่อนจะก้มลงทักทายทุกคนหลังจากที่เข้ามาภายในที่นี้ได้สักพักหนุ่งแล้ว

" สวัสดีจ๊ะ เด็กหนุ่มที่ส่งใบสมัครเมื่อวานนี่เอง " หญิงสาวนาม ดร.อารารากิ กล่าวขึ้นทักทายกลับเด็กหนุ่มข้างๆแบล๊คที่ทักทายเขาเมื่อครู่ ..

" ครับ .. " เด็กหนุ่มยิ้มตอบพลางรูปหัวตัวเองป้อยๆด้วยความเขินอาย ..

" เฮ้ ~ เรียวอิกิ นี่ เบล และ เชอเรน นะเพื่อนผมเองหละที่ผมเล่าให้ฟังตอนที่เดินมาด้วยกันไง " แบล๊คกล่าวขึ้นบ้างพลางแนะนำ เพื่อนๆของเขาให้เรียวอิกิ ทำความรู้จัก

" สวัสดีครับ.. " เรียวอิกิหันไปทักทายเด็กหนุ่มและเด็กสาวอีกฝั่ง เด็กสาวผมเหลืองท่าทางร่าเริงยิ้มตอบกลับ " สวัสดีจ๊ะ เรียวอิกิ คุงยินดีที่ได้รู้จักนะ "

แต่เด็กหนุ่มอีกคนกลับทำท่านิ่งเฉยไม่ไหวติงอะไรก่อนจะเอ่ยขึ้น " ฉัน เชอเรน ยินดีที่ได้รู้จัก.." เด็กหนุ่มใส่แว่นเริ่มกล่าวและยื่นมือไปเป็นนัย ว่าจะให้เรียวอิกิจับมือเพื่อตอบรับการทำความรู้จัก เรียวอิกิไม่รอช้ายิ้มตาหยี พลางยื่นมือไปจับเด็กหนุ่มตรงหน้า ในใจเรียวอิกิตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับคิด .. ผู้ชายบ้าอะไรน่ารักเป็นบ้า

" เอาหละจ๊ะ..เด็กๆ เรามาคุยถึงธุระของเรากันก่อนดีกว่า เรื่องของ เบล เชอเรน และ แบล๊ค " ดร.อารากิเริ่มพูดขึ้นบ้างเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปมากกว่านี้เพราะนี้มันก็สายกว่าเวลาเลทมามากแล้ว

" ครับ / คะ ! " เด็กหนุ่มเด็กสาวตรงหน้าตาเธอตอบรับเธอเป็นเสียงเดียวกัน

" สำหรับ 3 คนหลังจากที่ได้โปเกม่อนเริ่มต้นไปแล้วฉันจะให้ โปเกดิคกับพวกเธอสำหรับเดินทางไปทั่วเขตเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลโปเกม่อนทุกชนิดในเขตนี้มาให้ครบ สำหรับข้อมูลนี้ไม่มีกำหนดส่งจะทำถึงเมื่อไหร่ก็เพราะข้อมูลดังกล่าวจะส่งผ่านมาทางออนไลน์เมื่อเธอพบโปเกม่อนตัวใหม่ ระหว่างเดินทางเธอสามารถจะเข้าแข่งขันอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นยิมลีดเดอร์ เฟสติวัล ต่างๆ ได้ตามสบายใจไม่ต้องห่วง นี่จ๊ะ.. โปเกดิค สำหรับพวกเธอ .. " ดร.อารากิกล่าวพร้อมกับยื่นเครื่องอะไรสักอย่างรูปทรงสี่เหลี่ยมสีแดงให้กับแบล๊ค เชอเรนและ เรียวอิกิ

" ขอบคุณครับ .. " แบล๊คทำตาเป็นประกายแวววับเมื่อได้รับเคื่องโปเกดิคมาอยู่ในมือ เขาไม่รอช้ารีบเปิดดูอย่างรวดเร็วๆ ด้วยความตื่นเต้น โดยมีเรียวอิกิส่องด้วยอารมณ์ตื่นเต้นช่นเดียวกัน

"ขอบคุณเช่นเดียวกันครับ /คะ " เชอเรนและเบลกล่าวขอบคุณ ดร.สาว พร้อมกันแต่ด้วยท่าทางไม่ตื่นเต้นมากเท่ากับแบล๊คที่ยืนกดเครื่องเหลี่ยมนั้นอยู่สำหรับเชอเรน

" และนี้จ๊ะ มอนสเตอร์บอลสำหรับจำโปเกม่อนตัวต่อๆไปมาเป็นคู่หู ในการจับโปเกม่อนห้ามเกิน 6 ตัวสำหรับใช้ในการต่อสู้นะจ๊ะ " ดร.อารารากิ กล่าวขึ้นต่อพร้อมทำท่าทางเหมือนผู้ให้คำแนะนำ

" ครับ/คะ " เชอเรน เบล และ แบล๊ค ตอบขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง ก่อนจะรับบอลจำนวนหนึ่งมาจาก ดร.สาวตรงหน้าพวกเขา

" สำหรับพวกเธอก็เท่านี้แหละจ๊ะ จะอยู่รอดูวิธีจับโปเกม่อนมั้ยหละ ถ้าจะดูหละก็ไปรอที่หน้าทางเข้าเมืองได้เลยเดียวฉันขอคุยกับเรียวอิกิจัง เสียหน่อย " ดร.สาวยังคงพูดต่อก่อนหันหน้าไปทางเรียวอิกิซึ่งยืนดู แบล๊คเล่นโปเดิคของเขาอยู่ ..

" คร๊าบบบ " แบล๊คตอบก่อนจะเดินออกจากสถาบันวิจัยไปเป็นคนแรก " ทราบแล้วครับ/คะ " ไม่นานเชอเรและเบลก็ตามแบล๊คออกไป

" เอาหละจ๊ะ ..เรียวอิกิ เธอคงสงสัยสินะว่าฉันเรียกเธอมาทำไม .. " ดร.สาวเริ่มบทสทนาขึ้นมาหลังจากเด็กทั้ง 3 ออกจากสถาบันไปแล้ว

" ครับ .. " เด็กหนุ่มท่บัดนี้อยู่คนเดียวทำท่างุนงงกับท่าทางของ ดร.อารารากิ สาวสวยตรงหน้า

" จริงๆ ฉันเหลือโปเกดิค อีกอันหนะ จริงๆฉันก็ไม่ได้จะเอามาใช้หรอก แต่เก็บไว้ก็ไม่ได้ทำอะไรจึงพยายามตามหาเด็ก ที่น่าสนใจหนะ.. "

" และก็เจอเธอ .. นี่จ๊ะโปเกดิคของเธอ .. " ดร.สาวไม่รอช้าหยิบโปเกดิคที่สีแตกต่างจากโปเกดิคของทั้ง 3 คนก่อนหน้านี้ คือมันเป็นสีน้ำเงิน..

" สีแปลกแต่ความสามารถก็ไม่แตกต่างกันหรอกจ๊ะ " ดร.สาวกล่าวเหมือนรู้ทันความคิดเด็กหนุ่มตรงหน้า

" อ่า ครับ .. ขอบคุณมากเลยครับ " เด็กหนุ่มตรงหน้า ดร.สาว หยิบโปเกดิคที่ ดร.สาวยื่นมาให้เขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับทำตาประกายแวบวับด้วยความดีใจ

" จ๊ะ สำหรับโปเกม่อนเริ่มต้นของเธอ .. จริงๆ โปเกม่อนเริ่มต้นหนะมันมีแค่ 3 ตัวเท่านั้นหละ แต่ก็มีอีก 2 ตัวที่ตอนนี้ต้องการข้อมูลในการพัฒนาหนะ ซึ่งกำลังทำการทดลองอยู่แต่ก็ไม่ได้คืบหน้าอะไรมากนักหรอก .. "

" ครับ .. " เด็กหนุ่มตอบรับอย่างเข้าใจ ในใจก็ตื่นเต้นว่าสิ่งที่ตนได้มันจะเป็นตัวอะไรกันนะ

" ตัวหนึ่ง มีคนได้รับมันไปแล้วหละ มันเป็นสิทธิพิเศษแบบเธอนี่หละ ตอนนี้ก็เลยเหลือโปเกม่อนพิเศษอีกตัวเดียวเท่านั้น .. "

" นี่จ๊ะ .. " หญิงสาวไม่รีรอให้ความตื่นเต้นของเรียวอิกิพลุ่งพล่านไปมากกว่านี้ ยื่นมอนสเตอร์บอลสีขาวแดงให้กับเรียวอิกิ เด็กหนุ่มตรงหน้าของเธอ

" ตัวอะไรหรอครับ.. " เรียวอิกิรับมา ทันทีพร้อมกับถามขึ้นทันทีเช่นกัน ..

" เปิดดูสิจ๊ะ .. " ดร.สาวสวยตอบพลางยิ้มให้กับเด็กหนุ่มตรงหน้า

" มันเป็นของเธอแล้วนะ .. "

" ครับ.. " เรียวอิกิว่าก่อนจะ ปาบอลออกไปข้างหน้า " ออกมาเลย ! " พลันแสงสีแดงก็พุ่งออกมาก็ปรากฏให้เห็นโปเกม่อน รูปร่างกลมสีเขียวร่างกายของมันเหมือนวุ้นเป็นเปลือกนอก และข้างในวุ้นใสสีเขียวนั้นก็มี ใบหน้าสีเขียวที่อ่อนกว่าสีเขียวที่เป้นเปลือกวุ้นของมันมีตาสีดำและจุกเหลืองๆข้างในด้วย โดยรวมรูปของมันเหมือนเซลล์พืชเสียมากกว่าลูกบอกเสียอีก

" มันคือ ' ยูนิรัน (Yuniran) ' จ๊ะ " ดร.สาวกล่าวกับเรียวอิกิที่ยืนอึ้งกับโปเกม่อนตับแรกในชีวิตของเด็กหนุ่ม นาม " เรียวอิกิ "

To Be Continue ..

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 2 ก็  ฤกษ์งามยามดีได้ลงแล้ว อ๊ากเรียวอิกิได้โปเกม่อนแล้วดีใจ วิ้ว

รอบนี้คงดีขึ้นกว่าเดิมกระมั้งหลังจากที่มีการคอมเม้นเรื่องการเว้นวรรคมาอย่าง

หนาหู 55* ติดตามต่อไปด้วยนะครับขอบคุณครับ

ยูนิรัน (Yuniran)

เรียวอิกิถูกท้าสู้ โดย ? และเขาต้องใช้ ยูนิรันต่อสู้ จะชนะหรือไม่อย่างไรนั้นเตรียมพบกับ EP3

[ป.โหล่]

งานนี้ต่อไปรันคุรุสต้องได้ออกโรงชัวร์ - - แต่ก็ดี รันคุรุสก็เก่งพอตัว

[โฮมุปอร์]

รู้หรือไม่?

การจัดวางหน้ามีผลต่อนิยายนะ..... เริ่มแรก

1.ขนาดตัวอักษร - ในกรณีที่เราต้องเพ่งอ่านตัวอักษรมากเกินไปมีผลต่อสายตาครับ ฉะนั้นน่าจะจัดวางตัวหนังสือให้ใหญ่ขึ้นเล็กน้อย

อาจจะใช้คำสั่งในบอร์ดกดเป็น size 10 หรือ 11 ก็น่าจะใช้ได้ครับ

5. ควรปรับขนาดของตัวหนังสือให้พอเหมาะ ดูสบายตา ไม่ควรเล็กเกินไป

credits : http://www.ku.ac.th/e-magazine/june48/it/computer.html

2.การเคาะบรรทัด

“ อะ ... โอเค ครับขอบคุณครับ .. ” เด็กหนุ่มยังคงงุนงงต่อไปก่อนจะเออออตามหญิงสาว ก่อนจะสาวเท้ากลับออกไปหน้าประตูก่อนจะถอนหายใจ

...

..

.

ตัวอย่างนี้เห็นได้ชัดเจน อ่านไปเรื่อยๆแล้วสะดุด ก่อนจะถอน!! เฮ้ยถอนอะไรวะ

แล้วอ่านบรรทัดต่อไป  อ๋อ หายใจ (เล่นเอาถอนหายใจตามเลยทีเดียว)

การเคาะบรรทัดจะทำให้ฟิคท่าน่าอ่านขึ้นมากที่เดียวแล้วทำให้อาการลายตา

หรือแพ้ตัวอักษรของนักอ่านหลายท่านลดน้อยลงไปจริงๆ '[]'

3.ใช้ จุด(..) มากเกินไปทำให้ลายตาด้วยนะ (..)

"นี่มัน!!" (ให้อารมณ์ตื่นเต้น รุนแรง)

"นี่มัน.." (ให้อารมณ์เบาๆ ช็อค หรือใช้ความคิด)

กรณีท่านนั้นใช้จนดูรกเกินไปแหละ 'w' บางทีใช้ "" ปิดเลยก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กๆที่น่าเอากลับมาคิดนะ ความจริงฟิคหลายฟิคเนื้อหาดี น่าติดตามแต่รูปร่างการวางแย่

ทำให้เราเองไม่อยากอ่านไปเลยเหมือนกัน

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

รู้หรือไม่?

การจัดวางหน้ามีผลต่อนิยายนะ..... เริ่มแรก

1.ขนาดตัวอักษร - ในกรณีที่เราต้องเพ่งอ่านตัวอักษรมากเกินไปมีผลต่อสายตาครับ ฉะนั้นน่าจะจัดวางตัวหนังสือให้ใหญ่ขึ้นเล็กน้อย

อาจจะใช้คำสั่งในบอร์ดกดเป็น size 10 หรือ 11 ก็น่าจะใช้ได้ครับ

2.การเคาะบรรทัด

อะ ... โอเค ครับขอบคุณครับ .. เด็กหนุ่มยังคงงุนงงต่อไปก่อนจะเออออตามหญิงสาว ก่อนจะสาวเท้ากลับออกไปหน้าประตูก่อนจะถอนหายใจ

...

..

.

ตัวอย่างนี้เห็นได้ชัดเจน อ่านไปเรื่อยๆแล้วสะดุด ก่อนจะถอน!! เฮ้ยถอนอะไรวะ

แล้วอ่านบรรทัดต่อไป  อ๋อ หายใจ (เล่นเอาถอนหายใจตามเลยทีเดียว)

การเคาะบรรทัดจะทำให้ฟิคท่าน่าอ่านขึ้นมากที่เดียวแล้วทำให้อาการลายตา

หรือแพ้ตัวอักษรของนักอ่านหลายท่านลดน้อยลงไปจริงๆ '[]'

3.ใช้ จุด(..) มากเกินไปทำให้ลายตาด้วยนะ (..)

"นี่มัน!!" (ให้อารมณ์ตื่นเต้น รุนแรง)

"นี่มัน.." (ให้อารมณ์เบาๆ ช็อค หรือใช้ความคิด)

กรณีท่านนั้นใช้จนดูรกเกินไปแหละ 'w' บางทีใช้ "" ปิดเลยก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กๆที่น่าเอากลับมาคิดนะ ความจริงฟิคหลายฟิคเนื้อหาดี น่าติดตามแต่รูปร่างการวางแย่

ทำให้เราเองไม่อยากอ่านไปเลยเหมือนกัน

อยากรู้วิธีแก้ไขอย่างจริงจัง = =;;; ~

เพราะรู้สึกได้ว่าโดนแต่เรื่องเดิมๆ 55+

พยายามแก้ไขแต่ผลที่ออกมาเท่าเดิมนี่พยายามเว้นวรรคให้น้อยที่สุดแล้ว (?)

แล้วก็เรื่อง จุดเยอะ คงต้องแก้ไขแบบจริงจังครับ *0* ~~

[โฮมุปอร์]

Ex.

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิดยังคงมีชาย หญฺงชุดกาวน์เดินให้ว่อนในสถานที่แห่งนี้ โดยขณะนี้กลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่แล้วหนึ่งในนั้น มีคนที่เรียวอิกิคุ้นหน้าคือ หญิงสาวที่เจอเขาที่แห่งนี้เมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร และมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูท(?)สีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมาวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

เวอร์ชั่นแก้ไข

1.ดำเนินการแก้ไขเบื้อง

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิด

ยังคงมีชายหญิงชุดกาวน์เดินให้ว่อนในสถานที่แห่งนี้ โดยขณะนี้(ตรง)กลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่

แล้วหนึ่งในนั้น มีคนที่เรียวอิกิคุ้นหน้าคือ หญิงสาวที่เจอเขาที่แห่งนี้เมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร

และมี(นอกจากนี้ก็ยังมี)เด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูท(?)สีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม

ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ

สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมาวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตา

กระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

l

l

l

l

V

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิด

ยังคงมีชายหญิงชุดกาวน์เดินให้ว่อน ตรงกลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่

หนึ่งในนั้น คือ หญิงสาวที่เจอเมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร

นอกจากนี้ก็ยังมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูทสีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม

ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน

ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ

เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

l

l

l

V

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิด(เว้นตรงนี้หมายถึงสถาบัน)

ยังคงมีชายหญิงชุดกาวน์เดินให้ว่อน ตรงกลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่(เสริมว่ามีคนอยู่)

หนึ่งในนั้น คือ หญิงสาวที่เจอเมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร (ซูมภาพลงไปว่ามีคนรู้จัก)

(เคาะบรรทัด จากนี้ไม่เกี่ยวกับบรรยากาศในสถาบัน)

นอกจากนี้ก็ยังมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูทสีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม (เคาะเพื่อให้อ่านได้ง่าย)

ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน

(เคาะบรรทัด จากนี้ไม่เกี่ยวกับเชอเรน)

ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ(ให้อ่านง่าย)

เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

------------------------------------------

'__' เพราะอธิบายไม่เป็นน่ะนะ... เลยลองทำให้ดูก่อนเผื่อจะเข้าใจมากขึ้น

สปอร์คิดว่าแบบนี้มันสบายตากว่านิดนึง อาจจะไม่ต้องเว้นถี่ขนาดนี้ก็ได้ หรือเว้นแบบเดิมก็ได้นะ

(สำหรับนำไปตีพิมพ์ในหนังสือนิยายยังไงเ้ค้าก็จับยัดให้จำนวนหน้าน้อยที่สุดเท่าที่ทำได้อยู่แล้ว)

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

Ex.

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิดยังคงมีชาย หญฺงชุดกาวน์เดินให้ว่อนในสถานที่แห่งนี้ โดยขณะนี้กลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่แล้วหนึ่งในนั้น มีคนที่เรียวอิกิคุ้นหน้าคือ หญิงสาวที่เจอเขาที่แห่งนี้เมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร และมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูท(?)สีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมาวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

เวอร์ชั่นแก้ไข

1.ดำเนินการแก้ไขเบื้อง

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิด

ยังคงมีชายหญิงชุดกาวน์เดินให้ว่อนในสถานที่แห่งนี้ โดยขณะนี้(ตรง)กลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่

แล้วหนึ่งในนั้น มีคนที่เรียวอิกิคุ้นหน้าคือ หญิงสาวที่เจอเขาที่แห่งนี้เมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร

และมี(นอกจากนี้ก็ยังมี)เด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูท(?)สีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม

ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ

สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมาวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตา

กระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

l

l

l

l

V

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิด

ยังคงมีชายหญิงชุดกาวน์เดินให้ว่อน ตรงกลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่

หนึ่งในนั้น คือ หญิงสาวที่เจอเมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร

นอกจากนี้ก็ยังมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูทสีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม

ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน

ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ

เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

l

l

l

V

ในสถาบันวิจัยโปเกม่อนเขตอิชชู สภาพภายในมันยังคงไม่แตกต่างจากตอนแรกที่เรียวอิกิเข้ามาสักนิด(เว้นตรงนี้หมายถึงสถาบัน)

ยังคงมีชายหญิงชุดกาวน์เดินให้ว่อน ตรงกลางสถาบันวิจัยมีคนสามคนยืนรออยู่(เสริมว่ามีคนอยู่)

หนึ่งในนั้น คือ หญิงสาวที่เจอเมื่อวานตอนมาส่งใบสมัคร (ซูมภาพลงไปว่ามีคนรู้จัก)

(เคาะบรรทัด จากนี้ไม่เกี่ยวกับบรรยากาศในสถาบัน)

นอกจากนี้ก็ยังมีเด็กผู้ชายผมดำระต้นคอใส่แว่น หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมาในชุดเสื้อสูทสีฟ้าตัดน้ำเงินเข้ม (เคาะเพื่อให้อ่านได้ง่าย)

ข้างในเป็นเสื้อเชิ๊ต พร้อมแน็กไทต์สีแดง กางเกงรัดรูปสีดำรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงิน

(เคาะบรรทัด จากนี้ไม่เกี่ยวกับเชอเรน)

ข้างกายเด็กหนุ่มมีเด็กผู้หญิงท่าทางโก๊ะ สวมหมวกสีเขียวภายใต้หมวกนั้น มีผมของเธอซึ่งเป็นสีเหลืองยาวระต้นคอ(ให้อ่านง่าย)

เธอใส่เสื้อสีส้ม แขนตุ๊กตากระโปรงสีขาวยาวถึงใต้เข่า รองเท้าคัทชู สีเหลือง

------------------------------------------

'__' เพราะอธิบายไม่เป็นน่ะนะ... เลยลองทำให้ดูก่อนเผื่อจะเข้าใจมากขึ้น

สปอร์คิดว่าแบบนี้มันสบายตากว่านิดนึง อาจจะไม่ต้องเว้นถี่ขนาดนี้ก็ได้ หรือเว้นแบบเดิมก็ได้นะ

(สำหรับนำไปตีพิมพ์ในหนังสือนิยายยังไงเ้ค้าก็จับยัดให้จำนวนหน้าน้อยที่สุดเท่าที่ทำได้อยู่แล้ว)

ซาบซึ้งขอบคุณพระคุณมากครับ ท่านสปอร์ พยายามอ่านให้เยอะ

แล้วเอามาทำของตัวเองให้ดี เว้น ๆ เคาะ >< ~

ประโยขน์ ~

[Risu]

มาอ่านแล้วจ้า แง้วๆ

ไม่รู้จะวิจารณ์อะไร เพราะสปอร์วิจารณ์ไปแล้ว แง้วๆ

เรียวอิกิได้ยูนิรันเหรอเนี่ย

อีกตัวใครเป็นคนได้ไปป่าว แต่คิดว่าตัวนั้นน่าจะเป็นโกชิมุ

ในใจเรียวอิกิตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับคิด .. ผู้ชายบ้าอะไรน่ารักเป็นบ้า

เรียวอิกิคิดจะจีบเชเรนสินะ แง้วๆ

[me=Heroine&N]โดนเตะออกกระทู้[/me]

[Loveless Nova]

คุณชายแบล็คนี้หลงทางยังไงกันเนี้ย ศูนย์วิจัยอยู่ใกล้บ้านแค่นี้ดันเลยข้ามป่าข้ามเขาไปเสียได้ 

แต่เด็กหนุ่มอีกคนกลับทำท่านิ่งเฉยไม่ไหวติงอะไรก่อนจะเอ่ยขึ้น " ฉัน เชอเรน ยินดีที่ได้รู้จัก.." เด็กหนุ่มใส่แว่นเริ่มกล่าวและยื่นมือไปเป็นนัย ว่าจะให้เรียวอิกิจับมือเพื่อตอบรับการทำความรู้จัก เรียวอิกิไม่รอช้ายิ้มตาหยี พลางยื่นมือไปจับเด็กหนุ่มตรงหน้า ในใจเรียวอิกิตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับคิด .. ผู้ชายบ้าอะไรน่า รักเป็นบ้า

อย่าทำให้ฉันต้องจิน Y สิ...เรียวอิจิคุง 

ได้โปเกม่อน(ที่ดูท่าทางว่าจะ)เทพตั้งแต่ต้นเลยเหรอเนี้ยเรียวอิจิ แถมยังได้โปเกเด็กซ์แบบ Shinny(สีแปลก) ด้วย อยากรู้จักว่าการเดินทางของเขาจะเป็นยัไง จะเป็นโปเกม่อนมาสเตอร์ หรือเป็นคอนดิเอเตอร์กันน้า~

[bluewind]

อ่านนานแล้วแหละ แต่ไม่ได้เม้นต์ซักที ขอโทษนะ =_=

รันคุรุสตัวยังเป็นวุ้นอยู่เลยนะเฮ้ย จะเอาไปสู้ชาวบ้านเขาได้ยังไง =_=

อย่าทำให้ฉันต้องจิน Y สิ...เรียวอิจิคุง 

แต่ฉันอยากดู(ถ้ามี) เหอๆ - -+

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

อ่านนานแล้วแหละ แต่ไม่ได้เม้นต์ซักที ขอโทษนะ =_=

รันคุรุสตัวยังเป็นวุ้นอยู่เลยนะเฮ้ย จะเอาไปสู้ชาวบ้านเขาได้ยังไง =_=

แต่ฉันอยากดู(ถ้ามี) เหอๆ - -+

*-* !! จะพยายาม Y 555*  ~~

ชอบอยู่อะไรวาย ๆ เนี่ย 555

คุณชายแบล็คนี้หลงทางยังไงกันเนี้ย ศูนย์วิจัยอยู่ใกล้บ้านแค่นี้ดันเลยข้ามป่าข้ามเขาไปเสียได้ 

อย่าทำให้ฉันต้องจิน Y สิ...เรียวอิจิคุง 

ได้โปเกม่อน(ที่ดูท่าทางว่าจะ)เทพตั้งแต่ต้นเลยเหรอเนี้ยเรียวอิจิ แถมยังได้โปเกเด็กซ์แบบ Shinny(สีแปลก) ด้วย อยากรู้จักว่าการเดินทางของเขาจะเป็นยัไง จะเป็นโปเกม่อนมาสเตอร์ หรือเป็นคอนดิเอเตอร์กันน้า~

>< ~ ~ ขอบคุณที่ติดตามครับ

เตรียมจิ้นได้เลยถ้าสองคนนี้ยังอยู่ด้วยกัน

มันก็ยังคงวายต่อไปเรื่อยๆ 55

แอร๊ย ๆ มีเชอเรนอีกคน..

มาอ่านแล้วจ้า แง้วๆ

ไม่รู้จะวิจารณ์อะไร เพราะสปอร์วิจารณ์ไปแล้ว แง้วๆ

เรียวอิกิได้ยูนิรันเหรอเนี่ย

อีกตัวใครเป็นคนได้ไปป่าว แต่คิดว่าตัวนั้นน่าจะเป็นโกชิมุ

เรียวอิกิคิดจะจีบเชเรนสินะ แง้วๆ

[me=Heroine&N]โดนเตะออกกระทู้[/me]

คิดจะจีบรึเปล่าไม่แน่ใจ ฮ่า ๆ !! ไปถามเรียวอิกิเอาเอง

เรียวอิกิท่าทางจะหลงสาว เอ๊ย หนุ่มแว่น กระมัง !!!

เรียวอิกิยังไม่ได้เจอ N เลยนี่เนอะ !!!

คิคิ ~ ตอนต่อไปยังไม่มีกำหนด TT ~ พยายามหาคนอ่าน หรือต้องเปิดกระทู้สมัครตัวละครดี *0*

[นายmax]

ติดตามอ่านอยู่นะคร้าบบ อยากเห็นยูนิรันบู๊กับเขาซะที!!

(ดูซิว่าน้องวุ้นจะเอาอะไรไปสู้กับเค้า 5555)

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

ตอนต่อไปจะพยายามหาเวลามาอัพแม้จะไม่มีคนอ่าน

กำหนดยังไม่มีแน่ชัด ถึงแม้อาจจะไม่มีคนรอก็จะลง

กระซิก กระซิก ฟิ้ว ~~~*