[Rewrite] เมืองวุ่นๆ แห่งหุบเขาอาคุมะ : Prolog~

[真白 風見か~]

[glow=lightskyblue,10]เมืองวุ่นๆ แห่งหุบเขาอาคุมะ[/glow]

ประกาศ :

หากท่านต้องการย้ายมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนี้ โปรดไปที่ที่ว่าการอำเภอประจำเมืองอาคุมะเพื่อลงทะเบียนค่ะ

Prolog

[真白 風見か~]

Prolog. . .

- - - - - - - -

       “เอ้า... ฮึบ!!”

หญิงสาวผมเปียค่อยๆดันตัวขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่แข็งแรงพอจะรับน้ำหนักของเธอได้ แล้วค่อยๆ เอนตัวลงนอน โดยใช้แขนต่างหมอน พลางหันหน้ามองไปทางภูเขาด้านหลัง ดวงอาทิตย์ กลมโตค่อยๆทิ้งตัวลงระหว่างช่องเขา ฝูงนกพากันบินกลับรังบนต้นไม้ ช่างเป็นภาพที่ดูสบายตานัก

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

       “วันนี้พอแค่นี้ล่ะ ขอบคุณทุกๆ คนมากนะ”

เด็กสาวในชุดนักเรียนสรุปการประชุม ที่แขนซ้ายมีปลอกแขนสีแดงเขียนไว้ว่ารองประธาน เธอหอบกองเอกสารไว้แล้วเดินออกไปจากห้อง

“วันนี้พี่ก็โดดประชุมอีกแล้ว ..... ทั้งอย่างนั้นทำไมถึงได้เป็นประธานตั้งแต่เข้าม.ต้นมานะ ”

เธอบ่นอุบอิบพลางถอนหายใจ หลังจากลงบันไดมาชั้นหนึ่งแล้วก็ตรงไปยังที่เก็บจักรยาน เวลานี้นักเรียนทุกคนยกเว้นสภานักเรียนก็กลับกันไปหมดแล้ว จึงเหลือเพี่ยงจักรยานเมาท์เท่นไบค์สีดำของเธอเพียงคันเดียว

“เอ๊ะ!!??”

ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอชะงัก

“เอ๋!!!!??????”

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - - -

        “ปล่อยผมนะ!! ปล่อยผมมมมม!!!!”

ชายผมสีดำสนิทร้องโวยวาย กุญแจมือสีหม่นถูกคล้องระหว่างแขนของเขากับนายตำรวจผมสีเงิน

“ไม่ได้จับผมนายซะหน่อย ทำผิดแล้วก็รับซะ!!”

นายตำรวจกล่าว เขาจับชายผมสีดำได้ขณะที่กำลังแย่งลูกอมเด็กแบบหน้าด้านๆ

“แค่ลูกอมเด็กเอง เอางี้  คุณตำรวจมาพนันกับผมดีไหมครับ??”

แววตาสีดำดูเจ้าเล่ห์ขึ้นทันที ในมือข้างที่เป็นอิสระขยับลูกเต๋าสองลูกไปมา

“หืม?? น่าสนุกดีนี่ แต่ฉันไม่คิดจะปล่อยนายหรอกนะ!!”

เขายืนยันหนักแน่น พลางหันความสนใจไปที่ลูกเต๋า

“ถ้างั้นก็....”

...พลั่ก!!..

ชายผมสีดำกำลูกเต๋าไว้แน่นแล้วแล้วทำท่าจะขว้างลงพื้น แต่เขาเบี่ยงแขนขึ้นเล็กน้อยแล้วอัดหมัดหนักๆ เข้าที่หน้าของนายตำรวจ

“อั่ก!!”

ฝ่ายถูกชกเซถลาลงพื้น ด้วยข้อมือที่ถูกเชื่อมกันด้วยกุญแจมือ ชายผมดำจึงล้มลมไปด้วย  ขณะนายตำรวจกำลังมึนงงตาลาย ชายผมดำเลิกเสื้อของเขาขึ้นในท่านั่งคร่อม แล้วหาลูกกุญแจ

ขณะนั้นเอง.....

“ อะ... ”

เด็กสาวผมสีส้มในชุดกะลาสีลายขวางเดินผ่านมาเห็นจังหวะที่ชายผมดำเลิกเสื้อของนายตำรวจขึ้นพอดี

“ขอโทษที่รบกวน!!”

เธอวิ่งหน้าตาตื่นๆกลับไปยังทางที่เดินมา ปล่อยให้ชายสองคนตัวแข็งทื่อในท่านั้น

แล้วเหล่าผู้คนก็เริ่มมามุง......

“เหวออออออออ!!!!  ม.... ไม่ใช่นะ!! ”

ทั้งสองคนรีบตะโกนออกมาพร้อมกันพลางลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ด้วยกุญแจมือที่คล้องแขนอยู่นั้นทำให้ทั้งคู่ล้มไม่เป็นท่า.....

        - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ภายใต้แสงอาทิตย์ยามเย็น กิจกรรมต่างๆ ภายในเมืองอาคุมะยังคงดำเนินต่อไปอย่างเนิบช้า  ณ มุมหนึ่งของเมือง เด็กสาวผมสีเขียวน้ำทะเลกำลังรดน้ำ ดูแลดอกไม้หลากสีสัน ซึ่งตอนนี้เริ่มจะหุบกันหมดแล้ว

ฟุ่บ.....

กระถางดอกไม้ในมือของเธอหายไปอย่างรวดเร็วโดยไร้สัณญาณใด้ๆ มีเพียงสายลมที่พัดแรงชั่วขณะหนึ่งผ่านหน้าเธอไปเท่านั้น

“เอ๊ะ!!??”

เธอหันมองตามทิศทางลมที่พัดมา เสื้อคลุมสีเทาตัวโต ผมยาวสีเหลือง กับหมวกฟางติดริบบิ้นสีชมพู.....

ร่างเล็กๆกำลังวิ่งไปอย่างสนุกสนาน....

เธอคงกำลังคิดว่า เด็กคนนั้นกำลังจะวิ่งไปเล่นกับเพื่อนที่ไหนกันนะ... อยู่แน่ๆ...

ถ้าหาก....

ถ้าหาก!!!!

กระถางดอกไม้สุดหวงของเธอไม่ถูกเด็กติดริบบิ้นสีชมพูชูขึ้นอย่างร่าเริง!!

เส้นเลือดปูดโปนเป็นรูปกากบาท บ่งบอกว่าเธอโกรธแล้วววว

“เอาคืนมานะเฟ้ยยยยยยย!!!”

เธอกระโดดข้ามขอบรั้วบ้านแล้ววิ่งไปด้วยแรงพิโรธมหาศาล

“ฮ่าๆๆๆ  ฝันไปเถอะ คราวนี้ตามไม่ทันหรอก~”

เด็กสาววิ่งไป กระโดดลั้นลาไปด้วยความเร็วสูง!!!

“เหวอออออ!!!”

“ฮิฮิ~”

เด็กชายตัวเล็กเดินถือกล่องอาหารเลี้ยวมาพอดี เขามองเด็กสาววิ่งผ่านไปอย่างตกใจ พลางประคองกล่องอาหารที่ทับซ้อนกันหลายชั้นจนสูงกว่าตัวของเขาเอง

“หลีกไปๆๆๆๆๆๆ!!!!”

กว่าจะรู้ตัวและหันมาทางต้นเสียง เด็กชายก็ถูกชนปลิวแล้ว กลุ่มก้อนความโกรธยังคงเคลื่อนที่ต่อไปด้วยความเร็วที่ไม่ตกลงเลย ผู้คนที่ผ่านมาเห็นการไล่ล่า คงจะเห็นอิมเมจของเด็กสาวกำลังกระโดดลั้นลาอย่างสนุกสนานพร้อมฉากหลังเป็นดอกไม้ที่บานด้วยความสดใส กับกลุ่มก้อนของความหายนะที่มีบรรยากาศแบบหายนะวันสิ้นโลก

เด็กชายตัวเล็กที่ถูกชนปลิวทำหน้าเหวอๆ พลางวิ่งมารับกล่องอาหารที่ลอยกระจัดกระจาย พลางคิดว่าเขาต้องโดนผู้จัดการร้านตำหนิยับแน่ๆ

ควับ! ควับ! ควับ! ควับ! ควับ!

“เป็นอะไรไหม??”

ชายตัวสูงในชุดผ้าคลุมสีน้ำตาลโทรมๆ ปรากฏตัวขึ้นพร้อมรับกล่องอาหารอย่างรวดเร็วราวกับคณะกายกรรม ดวงตาดูดุดัน ทว่าเจือไปด้วยความอ่อนโยนและเยือกเย็น

“ข.......ขอบคุณฮะ”

เด็กชายโค้งให้ก่อนรีบเดินต่อไป ชายตัวสูงเงยหน้าขึ้น และมองไปทางภูเขาเหมือนมีอะไรบางอย่าง แล้วเขาก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

“อ๊ะ! โดนเห็นซะแล้วๆ ฮะ ฮะ ฮะ”

เสียงใสๆ ดังขึ้นจากต้นไม้กลางศาลเจ้าบนภูเขาสูง  สาวแว่นผมเปียในชุดมิโกะผละออกจากกล้องส่องทางไกลชนิดซูมพิเศษที่เธอสั่งทำมา แม้ที่นี่จะห่างจากตัวเมืองหลายกิโล แต่เธอก็สามารถมองเห็นได้ชัดแจ๋ว ทำให้สามารถรู้เหตุการณ์ต่างๆ ในเมืองจากที่นี่ จุดที่สูงที่สุดของเมืองนี้ได้ ซึ่งเธอพึ่งจ้องตากับชายพเนจรในชุดคลุมสีน้ำตาลในเมืองเมื่อครู่

ตื๊ดดดดดดด....    ตื๊ดดดดดดด....... Cho-Henshin!!! Kamenrider Kuugaaaaaaaa ~

โทรศัพท์สีฟ้าของเธอส่งเสียงเรียกเข้าออกมาเป็นเพลงเปิดซีรีส์ที่เธอชื่นชอบ เธอเปิดฝาพับออกมาดูเบอร์ หน้าจอแสดงรูปของเด็กสาวผมสั้นในชุดนอนกำลังหลับน้ำลายยืด มีตัวหนังสือเขียนว่า ฟุมิจัง

“พี่คะ!! แย่แล้วค่ะ!! รีบกลับบ้านด้วย หนูเจอ @#%$^&*()!?>#@><B”

เธอหยิบมือถือออกจากหูทันที เนื่องจากจบสามสี่ระโยคแรก น้องสาวของเธอก็ลนลานพูดไม่เป็นศัพท์

“งั้นวันนี้พอแค่นี้ละกัน”

เธอเก็บกล้องส่องทางไกล และค่อยๆปีนลงจากต้นไม้อย่างช้าๆ....

....... ขณะนั้นเอง .........

พลั่ก!!  อุ๊บ!!  ว๊าย!!  ตุบ!!

“โอย... เจ็บๆๆๆๆ”

ก้อนสีขาวๆ เล็กปลิวมาชนเธอจนตกต้นไม้และทับเธออยู่ ชุดมิโกะสีขาวเปื้อนไปด้วยเศษดิน

“หืม??”

เธอค่อยๆลืมตาขึ้น ก้อนขาวๆที่ว่าใช่ว่ะจะมีเพียงสีขาวไปเสียทีเดียว เธอเอามือไปจับและยกขึ้นจากตัว

                     

........อุ่น??

“เอ๋!!!!!!!!!!??????????”

คนนี่นา!!??

- - - - - - - - -

Prolog…. Fin…

ฮู่วววว..... จากครั้งก่อนออกทะเล+เอาแต่ใจไปหน่อย มาครั้งนี้ขอกลับมาแก้ตัวค่ะ ช่วยติชมด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

[Kimur@]

วิจารณ์ได้อย่างเดียวว่า เหมือนกำลังดูอนิเมะญี่ปุ่น  จะติดตามต่อครับ

[Porygon-Ω]

ขาดแต่การบรรยายที่เหมือนจะไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่ (หรือว่าโอมอ่านไม่ดีเอง? w) เหมือนแต่งเพื่อเร่งให้จบตอนไปนิดส์ค่ะ เหอๆ

ที่เหลือก็โอเคแล้วล่ะค่ะ~ เว้นอะไรได้อ่านง่ายดี (แต่เอาติดกันบ้างก็ได้นะคะ โอมไม่ค่อยชอบเด็ดสเปซ w)

จะรออ่านต่อไปนะงิ! พยายามเข้า!

[Loveless Nova]

ตัวละครที่ทยอยโผล่มาเป็นใครกันบ้างนะ อยากรู้จริงๆ..