Fiction!!! Pokemon Story

[แร็ปเตอร์คุง]

ตอนที่ 1 ทัวร์นาเมนต์ รอบสุดท้าย!!

ณ เมือง God Town

"เอาล่ะครับท่านผู้ชม!!! ตอนนี้การแข่งขัน Pokemon God Tournament ก็ได้ดำเนินมาถึงรอบสุดท้ายแล้วนะครับ!!! ขอเชิญ ผู้เข้าแข่งขันลงมาสู่สนามได้แล้วนะครับ"กรรมการกล่าวพร้อมเรียกผู้เข้าแข่งขันมาลงแข่งขันในรอบสุดท้ายนี้

"ผู้เข้ารอบท่านแรก คือ คุณ....ต้นหอม ครับ!!!"เสียงกรรมการพูดพร้อมผายมือเพื่อแนะนำผู้เข้าแข่งขัน

ชายร่างสูง ผิวขาวซีด กำลังเดินเข้ามาท่ามกลางเสียงตะโกนเอาใจช่วยเขา....แน่ล่ะ เพราะเขาเคยเป็นแชมป์รายการนี้เมื่อปีที่แล้ว จึงกลายเป็นเทรนเนอร์ที่เก่งที่สุดในขณะนี้

"และ ท่านที่สอง คุณ Stand Alone ครับ!!"

ชายอีกคนหนึ่ง ดูท่าทางอายุน้อยกว่าคนแรกประมาณปี-สองปี ผมสีแดงสดปิดหน้า หุ่นดี หน้าตาดูดีไม่หยอก เดินตรงมาจากห้องพักลงสู่สนามอย่างมั่นใจ....ดูแล้ว เขาคงเป็นขวัญใจสาวหลายๆคน

"เชิญคุณทั้งสองครับ"กรรมการพูด พร้อมเดินนำหน้าลงสู่กลางสนามเพื่อทำการแข่งขัน

"กติกามีอยู่ว่า พวกคุณต้องใช้โปเกมอนคนละตัว เลเวล 30 ซึ่งไม่ถือไอเท็ม และโปเกมอนตัวใดหมดสภาพ ผู้ใช้โปเกมอนตัวนั้น จะเป็นฝ่ายแพ้ครับ"

"ผมขอให้พวกคุณจงโชคดีครับ"กรรมการกล่าวอวยพร และเดินขึ้นไปบนอัฐจรรย์

"เริ่มการแบทเทิลได้!!!!!~"กรรมการพูดประโยคสุดท้าย ก่อนที่เสียงกระดิ่งสัญญาณจะดังขึ้น เพื่อบ่งบอกว่า การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

"ช่วยฉันหน่อยนะ~ ฮาคุริว" ต้นหอม พูดขึ้นพร้อมขว้างโปเกบอลไปข้างหน้า โปเกบอลได้ส่องแสงสว่างและเปิดขึ้นปรากฏร่างโปเกมอนมังกรแต่ร่างคล้ายงูขึ้น

"ริ๊ววววว~"เสียงฮาคุริวร้องลั่น แต่มันหาได้ใช่โปเกมอนปกติไม่!! เพราะร่างกายของมันส่องแสงระยิบระยับ ซึ่งเป็นเครื่องหมายของโปเกมอนหายากรูปแบบโปเกมอน"สีแปลก"

"ความหวังของฉันอยู่ที่นาย~ อาบุโซล ช่วยฉันหน่อย" Stand Alone ก็กล่าวขึ้นเช่นกัน โปเกบอลที่ขว้างออกไปนั้น เปิดออกมาพร้อมโปเกมอนหายาก "อาบุโซล"

Battle Start!!

"ฮาคุริว~ ใช้ท่า ลมหายใจมังกร(Dragon Breath)เลย!!!"ต้นหอมสั่ง ทันใดนั้น ฮาคุริวได้หายใจพ่นเพลิงขนาดเล็กออกมา

"อาบุโซล หลบให้ได้"สิ้นเสียงของ Stand Alone อาบุโซลก็วิ่งหลบหลีกอย่างรวดเร็วมาก

"เฮ้ย!!! มันเร็วขนาดนั้นเลยเรอะ!!!"ต้นหอมตะโกนขึ้น

"อาบุโซล สวนกลับด้วยท่า ชาโดว์ คลอว์(Shadow Claw)"สิ้นเสียงชายหนุ่ม กรงเล็บของอาบุโซลก็ถูกดูดกลืนในความมืดมิด แล้วตรงรี่เข้าตะปบฮาคุริวอย่างจัง!!~

Hit Point Board

อาบุโซล : 150

ฮาคุริว : 260 >> 200

____________________________________________________________________

"ฮาคุริว ใช้ปลดปล่อยความโกรธ(Outrage)ใส่อาบุโซลเลย"ต้นหอมสั่งอีกครั้ง แต่ฮาคุริวกลับขยับไม่ได้

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!! O[]O"ต้นหอมกล่าวด้วยความตกใจเพราะฮาคุริวของตนขยับไม่ได้

"หึหึ~"Stand Alone หัวเราะเบาๆ พลางชี้ไปข้างหลังฮาคุริว

"ก็ดูข้างหลังของฮาคุริวนายสิ"

"เฮ้ย!!"ต้นหอมตะโกนขึ้นอีกครั้ง เพราะความอึ้ง!!!

ภาพที่เขาเห็นคือ อาบุโซลใช้ความรวดเร็วแทรกไปข้างหลังฮาคุริว แล้วปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาจากบูมเมอแรงขนาดใหญ่บนศีรษะ

"ธะ....ธันเดอร์เวฟ(Thunder Wave)เรอะ!!"

"ใช่แล้วล่ะ...หึหึ"

"และท่าเกิดอาการอัมพาตแล้วล่ะก็ ความเร็วจะลดลงอย่างมากเลยเชียวล่ะ!!!!"Stand Alone กล่าวขึ้นด้วยความรู้สึกว่า ตนเองกำลังเป็นฝ่ายได้เปรียบ!!!!

____________________________________________________________________

ตัวอย่างตอนต่อไป

ศึกแบทเทิลรอบสุดท้ายได้เริ่มขึ้นแล้ว Stand Alone เทรนเนอร์ผู้ท้าชิง จะทำยังไงกับฮาคุริวอีก และใครจะเป็นผู้ชนะในแบทเทิลครั้งนี้!!!! ติดตามตอนต่อไป!!!...

_____________________________________________________________________

ตอนที่ 1 นะครับ พึ่งเริ่มแต่งฟิค ยังไงก็ช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ ^^

ปล.แยกกระทู้แล้วนะครับ ~~~ 

[ShadowSneak]

อืม... ถือว่าเริ่มต้นได้"เยี่ยม"เลยละ สำหรับมือใหม่

แอบเห็น แฮะ ระวังจุดนี้ไว้หน่อยละกัน

และก็... เรื่องอีโม มันดูขัดๆกันยังไงชอบกลอ่ะ ทางที่ดี ลองแต่งก่อน แล้วมาอ่านทวนดูนะ ว่าอ่านแล้วสะดุดตรงไหนบ้าง

ก็ ให้ 9.5/10 เลยละกัน ถือว่าเก่งมากครับ! รออ่านๆ =w=

[^_^]

เยี่ยมมากเลยครับ ชอบๆโปเกมอนแบทเทิล

แต่ก็อด ทาวน์ เมืองพระเจ้านี่ เมืองที่เราใส่ในที่อยู่นี่นา แต่ช่างเหอะ

จะรอติดตามตอนต่อไปนะครับ^^

[Cherry Blossom]

สนุกมากเลยค่ะ

[แร็ปเตอร์คุง]

ความเดิมตอนที่แล้ว

การทัวร์นาเมนต์ได้ดำเนินมาจนถึงรอบตัดสินแล้ว "ต้นหอม"แชมเปี้ยนคนเก่า ปะทะ "แสตน อโลน" ผู้ท้าชิง ในสถานะที่เสียเปรียบ แสตน อโลนจะสามารถครองแชมป์ได้หรือไม่ หรือว่า ต้นหอมจะรักษาแชมป์ไว้ได้ ติดตามชมตอนนี้

____________________________________________________________________

ตอนที่ 2 ท่าไม้ตายของฮาคุริว ดาวตกมังกร!!!!

"..."ต้นหอมยืนอึ้งในความสามารถในการใช้โปเกมอนของแสตนเป็นอย่างมาก พลางคิดวางแผนในการรักษาชัยชนะของตน

"อาบุโซล ใช้ท่า ไซโคคัท(Psycho Cut)เลยยยย~"แสตนสั่งขึ้นอีกครั้ง...แน่นอน!!ความเร็วที่สูงกว่าย่อมได้โจมตีก่อน

ฉัวะ!!!!

Hit point board

อาบุโซล 150

ฮาคริว 260 >> 200 >> 60

"โจมตีโดนจุดตายสินะ หึหึ.."ต้นหอมพูดเบาๆพร้อมหัวเราะเบาๆและคิดชื่นชมความสามารถของแสตน

"งั้นฉันจะสั่งบ้าง!! ฮาคุริว ใช้ท่าที่เราฝึกกันมา ดาวตกมังกร!!!!(Drago Meteor)"สิ้นเสียงของต้นหอม ท้องฟ้าเริ่มสว่างไสวผิดปกติและมีลูกไฟขนาดใหญ่จำนวนมากราวกับอุกกาบาตตกลงมาจากบนท้องฟ้า มันมีแรงมหาศาลจนผู้ชมต่างก็รู้สึกถึงความรุนแรงของมัน

"เฮ้ย!!! อะไรกันเนี่ย!!! อาบุโซล หลบให้ได้!!!"เสียงของแสตนสั่งอาบุโซลของเขาอีกครั้งเพราะหากยืนอึ้งล่ะก็อาบุโซลมีหวัง.......เละเป็นโจ๊ก

เมื่ออาบุโซลได้รับคำสั่ง ก็วิ่งหลบลูกไฟอย่างฉิวเฉียด แต่!!!!!!!!อาบุโซลเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจึง.....ล้ม!!!!!

"ผลั่กกกกก!!!~"เสียงร่างของอาบุโซลกระแทกกับพื้นสนามอย่างรุนแรง และ ลูกไฟกำลังตรงดิ่งลงมาบนสนามซึ่งตรงกับร่างของอาบุโซลพอดี

"ลิซาร์ด้อน ใช้ท่า บิน(Fly)!!!"เสียงของบุคคลปริศนากังวานขึ้น พร้อมลิซาร์ด้อนของเขาพุ่งตรงดิ่งด้วยความเร็วสูงเพื่อฉุดตัวแสตนและอาบุโซลของเขาบินขึ้นไปเหนือเวหา!!!

"กะ....เกิดอะไรขึ้น"เสียงกรรมการพูดขึ้นท่ามกลางความงุนงงของเขาและผู้ชมทุกคน

สนามแข่งขันซึ่งบัดนี้เหลือเพียงเทรนเนอร์มืออาชีพร่างสูงกับฮาคุริวของเขาและความตกตะลึงของบรรดากรรมการและผู้ชมได้เงียบสงัดลง หลังจากในระหว่างแข่งมีเสียงเชียร์อยู่เป็นระยะๆ

"หึหึ~ นั่นเธอสินะ....เทรนเนอร์มืออาชีพที่อายุน้อยที่สุด!!!!!"

เหนือเมือง PKbasic

"อ่า......อาบุโซลของนายปลอดภัยแล้วนะ"เสียงของชายร่างสูงเจ้าของลิซาร์ด้อนที่ช่วยอาบุโซลของแสตนพูดขึ้น จากการพิจารณาดูดีๆแล้ว เขาก็หน้าตาดีไม่หยอกเลย แต่ทรงผมแปลกๆของเขาทำให้เสน่ห์ลดถอยลงไป

"เอ่อ....ขอบใจ เหมือนนายจะอายุน้อยกว่าฉันนะ"แสตนกล่าวขึ้นมา และท่าทางมันจะเป็นความจริง

"ผมชื่อ ลิซาร์ด เซเบอร์ครับ อายุ 13 ปี ยินดีที่ได้รู้จัก"ชายคนนั้นกล่าวขึ้น

"ฉัน แสตน อโลน อายุ 18 น่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"แสตนกล่าวขึ้น

"เอ่อ....ตอนนี้เราบินอยู่เหนือเมือง PKbasic นะครับ ผมมีรุ่นน้องที่รู้จักอยู่คนหนึ่ง เขาเป็นนักประดิษฐ์ ผมว่าน่าจะช่วยซ่อมของให้คุณได้นะครับ"

"ของของฉันก็ไม่ได้เสียอะไรนี้ =___= จะไปหาทำไม"แสตนพูดขึ้นด้วยความงุนงง

"=___= จะไม่ให้เสียได้ยังไงล่ะ ก็ VS.seeker ของคุณมันช็อตยิ่งกว่าไฟฟ้าแสนโวลต์ของปิกะจูซะอีก"เซเบอร์บอกเพื่อแก้ข้อสงสัย พลางชี้ไปยังเครื่องมืออย่างหนึ่งซึ่งคาดอยู่ตรงเอวใกล้ๆกับกระเป๋าตังค์ของแสตน

"เอ๋? OwO"เขาอุทานขึ้นอย่างสงสัยพร้อมก้มลงไปดูเอวของเขา ซึ่งตอนนี้.........กำลังจะสุกทีเดียว =w=

"เฮ้ยย!!!! เอาฉ้านลงป๊ายยยยยยยยยยยยย!!!!~ O[]O"

หลังจากพักทานอาหารที่เบเกอรี่ข้างๆพาราเรลบาร์

"อิ่มจัง =w="แสตนกล่าว หลังรับประทานขนมปังเมนูพิเศษซึ่งเขาสั่งเอง

"โอ๊ยยย =[]="เซเบอร์อุทานขึ้นบ้าง

"ร้องโอดครวญทำไม =[]="

"ก็ขนมปังสูตรพิเศษของพี่แสตนราคาตั้ง 300 โปเกดอลล์"เซเบอร์กล่าวขึ้นต่อ

"ทำไมล่ะ = ="แสตนเริ่มสงสัย

"ก็ผมต้องจ่ายอาเซ่~~~ ทำไมพี่ไม่จ่ายเองเล่า~~  ตังค์ผมหมดแล้วนา~~~"เซเบอร์กล่าวขึ้นด้วยความอาลัยตายจากกับเงินที่สูญเสียไปถึง 300 โปเกดอลล์

"=[]= ช่วยไม่ได้ กระเป๋าตังค์ฉันไหม้หมดแล้ว เพราะนายไม่ยอมเตือนฉันก่อนนี่นา~ช่างเหอะ ไปหาช่างของนายกันก่อนเถอะน่า"ชายหนุ่มหน้าตาดี(แต่ขี้งก!?)พูดขึ้นเหมือนไม่เป็นเรื่องของตัวเองพร้อมตัดบทให้เซเบอร์พาไปที่ร้านของนักประดิษฐ์ที่เซเบอร์รู้จัก

"ฮือ~~~~ จำไว้เลย!!"เขาพูดขึ้น พร้อมเดินนำหน้าชายร่างสูงผู้อาวุโสกว่าไปตามถนน PK rd. 18 ซึ่งมีทุ่งหญ้าเขียวขจีตามข้างทาง มีโปเกมอนวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาเดินไปชมธรรมชาติไปอย่างเพลิดเพลิน จนถึงบ้านของนักประดิษฐ์ที่เซเบอร์กล่าวที่ปลายสุดถนน

______________________________________________________________________________________________________________________________________

ตัวอย่างตอนต่อไป

เซเบอร์ได้พาแสตนมาหานักประดิษฐ์ที่เขารู้จักที่บ้านที่อยู่ปลายสุดของถนน PK rd.18 ที่ว่ากันว่า สามารถซ่อมของได้ทุกชนิด เขาจะเป็นใครกัน!!! ติดตามได้ ตอนต่อไป....

______________________________________________________________________________________________________________________________________

ตอนที่ 2 ได้สิ้นสุดลงแล้วครับ =[]= หวังว่าคงดีขึ้นจากตอนที่แล้ว ช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ ^^

[Blaster]

โอ้! สนุกเกินคาดครับ!!

[Retia Adolf]

หุๆ... ใช้ได้ทีเดียว พยายามต่อไปเน้อ อ่านเพลินดี ควรเพิ่มเรื่องการบรรยายอีกนิดน่ะนะ แต่แค่นี้ก็โอเคแล้วล่ะ สู้ๆเข้า F-22 คุง  /โดนตบ

[Kimur@]

บรรยายใช้ได้แล้วนะ แต่เรื่องอีโมติค่อนนี่ ผมมองว่าไม่ควรใส่อะ เพราะการที่เราฝึกบรรยาย มันจะดีกว่า (แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับคนด้วยน่ะครับ มีบางกระแสสนับสนุนอีโมเหมือนกัน )

[BLYTHE]

การบรรยายรอบข้างคิดว่าเร็วไปหน่อยนะคะ ส่วนความละเอียดนั้นใช้ได้แล้วค่ะ

จะติดตามตอนต่อไปนะคะ

[Stand Alone]

ตัวละครค่อยๆออกมาแล้วสินะครับ

เหมือนเดิมครับ สนุกดี

[ป.โหล่]

ไม่ใช่ไม่สนับสนุนอีโมนะครับ แต่ว่าอีโมทำให้การบรรยายหน้าตาและลักษณะสภาพอารมณ์ได้ไม่ดีเท่าที่ควร อาจจะทำให้การพัฒนาช้าไปสักเล็กน้อย แต่ว่าโดยรวมแต่งได้ดีนะครับสำหรับทั้งสองตอน พยายามต่อไปต้องเก่งเหมือนรุ่นพี่ๆแน่นอนครับ สู้ๆนะครับ 

[โฮมุปอร์]

(ยิ้ม)

มาถึงกระทู้นี้นะครับ (ฮ่าๆ... ผมไล่เม้นฟิค เยอะเหลือเกินดูท่าทางบอร์ดเราหมวดฟิคจะรุ่งเรื่อง)

การบรรยายบางส่วนยังขาดสภาพของฉากน่ะครับ ^^~

แล้วการบรรยายบางส่วนยังไม่ค่อยสมจริงจนคนอ่านเชื่อได้นะครับ

เมื่ออาบุโซลได้รับคำสั่ง ก็วิ่งหลบลูกไฟอย่างฉิวเฉียด แต่!!!!!!!!อาบุโซลเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจึง.....ล้ม!!!!!

ท่อนนี้ผมค่อนข้างสะดุดนิดหน่อย ตะขิดตะขวงใจนิดๆหน่อยๆ

เมื่ออาบุโซลได้รับคำสั่ง ก็วิ่งหลบลูกไฟได้อย่างฉิวเฉียด แต่... อาบุโซลเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเกินไป

ขาสีขาวสะอาดทั้งสองของมันจึงสะดุดเข้ากับหินบนสนาม ร่างของอาบุโซลไถลลงไปกับพื้นแล้วล้มลงทันที

'___' แบบนี้จะดูมีน้ำหนักมากกว่า หาอะไรก็ตามเข้ามาเพื่อเสริมให้สถานะการ์ณที่เราสร้างขึ้นดูสมจริงสมจังยิ่งขึ้นครับ

ส่วนเรื่องของอีโมติค่อนผมไม่ได้แอนตี้นะ แต่ถ้าไม่ใช่จะดีกว่า ถ้าจะใช้ก็ต้องเลือกใช้ในสถานะการ์ณที่พอเหมาะพอเจาะอะไรแบบนี้

[bluewind]

ฮะๆๆ มีพาลาเรลบาร์ด้วยเฮ้ย ฟิคนี้อ่านสนุกดีแฮะ ต่อสู้ได้มันส์ดี

ผมก็เป็นคนแต่งฟิคคนหนึ่งที่ชอบใช้อีโมติคอนในการบรรยาย แต่ผมจะใส่มันลงไปเฉพาะช่วงขำๆตลกๆครับ เราไม่ควรใช้อีโมติคอนพร่ำเพรื่อ เพราะจะทำให้เรื่องราวขาดความจริงจังและกาลเทศะไป เอาเป็นว่าอย่าใส่มาก+ถี่เกินไปก็พอ

จะรอดูตอนหน้านะครับ

[Risu]

อ่านแล้วรู้สึกว่าเรื่องมันไปเร็วไงไม่รู้แฮะ

การบรรยายถือว่าใช้ได้แล้วล่ะ

ทางนี้เองก็เคยใช้อีโมมาบ้าง แต่ส่วนใหญ่มักตอนที่ออกฮาๆ

ก็อย่างที่บลูวินบอก อีโมใช้ได้ แต่อย่าใช้บ่อย+ถี่จนเกินไปล่ะกัน

[Mocoron]

อ่านเพลินดีฮะ บรรยายฉากต่อสู้มันส์สุดๆเลยล่ะ~! เพียงแต่ต้องให้เนื้อเรื่องช้าลงกว่านี้นะฮะ

(พูดง่ายๆเร็วไปอ่ะ - -

แต่ที่เหลือไม่น่าจะมีปัญหานะฮะ กำลังพอดีทีเดียวเชียว~

แอบเชียร์เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะฮะ สู้ๆ~!!

["Pink Marker"]

ตกใจที่มีชื่อเบเกอร์รี่กะับาร์ตัวเอง

อื้ม...ตามอ่านเงียบๆแล้วกัน =w="

[Nameless-san]

ก็ใช้ได้ดีนะคะ

[แร็ปเตอร์คุง]

ตอนที่ 3 นักประดิษฐ์แห่งคฤหาสน์สีดำ

ขณะนี้....แสตน อโลน และ ลิซาร์ด เซเบอร์ กำลังยืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ มีหลายชั้น ทำจากไม้สีดำทมิฬซึ่งเหมาะกับที่สิงสถิตของเหล่า โปเกมอนผี จากสภาพบ้านอายุน่าจะไม่ต่ำกว่า 50 ปี รอบๆตัวบ้านประดับประดาด้วยรูปปั้นโปเกมอนผี ชนิดต่างๆ ตั้งแต่  เกนการ์ จนไปถึง กิราติน่า ดูๆแล้ว ถ้าเจ้าของบ้านไม่ใช่หมอผีก็คงจะเป็นผีซะเอง

เอ่อ........นี่เรียกว่าบ้านแน่เรอะ!! แสตนกล่าวขึ้นด้วยความสงสัยอย่างถึงที่สุด เพราะจากตัวสภาพของบ้านดูแล้วเหมือนจะพังแหล่ไม่พังแหล่

นี่แหละ!! บ้านของรุ่นน้องที่ผมว่าล่ะ เซเบอร์ตอบอย่างไม่ลังเล ดูจากสายตาอันแข็งแกร่งของเขา เหมือนเขาจะไม่กลัวบ้าน(ผีสิง)นี่แม้แต่นิด

เอาล่ะ เข้าไปกันเถอะ ชายเจ้าของลิซาร์ด้อนกล่าวปิดท้าย พร้อมกระชากแขนแสตนเดินเข้าไปในบ้านอย่างไม่หวาดเกรง...แถมไม่เคาะประตูอีกต่างหาก

นี่~~~~เบลอยู่มั๊ยคร้าบบบบบบบบบ เซเบอร์ตะโกนภายในบ้านสีดำทมิฬซึ่งเป็นที่อยู่ของนักประดิษฐ์คนที่ว่า

...................ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในบ้าน

เอ่อ.....ฉันว่าเรากลับกันเหอะแสตนพูดเสียงสั่นด้วยความกลัว เพราะภายในบ้านมีแสงสว่างเพียงน้อยนิดจากไฟฉายของเซเบอร์ ซึ่งให้แสงสว่างไม่พอที่จะทำให้มองเห็นภายในบ้านได้

จะให้กลับได้ไง!!เราอุตส่าห์มาถึงแล้วนะชายเจ้าของลิซาร์ด้อนกล่าวขึ้นอีกครั้ง

เปรี้ยง!!!!!!เสียงปืนดังขึ้น เซเบอร์และแสตนหันไปดูต้นเสียงด้วยความตกใจ แสงสว่างค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิดจนกระทั่งสว่างพอจะมองเห็นภายในบ้านทั้งหมด

เบลลลลลลลล~~~เทรนเนอร์วัยสิบห้าปีกล่าวขึ้นด้วยความยินดี

ภาพที่แสตนเห็นคือเด็กชาย ใส่แว่นผิวขาวซีด ร่างกายผอมแห้ง ผมสีดำเข้ม ใส่หมวกสีแดงและเสื้อกันหนาวขนสัตว์สีขาว กางเกงยินส์สีดำ ถือปืนสีดำหนึ่งกระบอกเอาไว้ในมือและทำท่าเหนี่ยวไกเป็นท่าทีบอกว่าถ้าทำให้เขาไม่พอใจ กระสุนในอาวุธสีดำทมิฬอาจเข้าไปอยู่ในศีรษะของเขาก็เป็นได้

อ้าว....นึกว่าใคร นั่นพี่จิ้งจกกับผองเพื่อนนั่นเอง~เด็กชายนามว่าเบลกล่าวขึ้น พลางเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน

ขึ้นมาก่อนสิพี่ ผมมีอะไรให้ดู~~ อ้อ!!แล้วเพื่อนพี่ก็ขึ้นมาด้วยก็ได้นะเขากล่าวขึ้นอีกครั้งพร้อมดีดนิ้วแล้วหายไปในพริบตา

ณ ชั้นสองของบ้าน

นี่ไงพี่!! สนามโปเกมอนแบทเทิลรุ่นใหม่ที่ผมออกแบบให้ บริษัท Pkbasic คอรัปชั่น สนามนี้พัฒนาจากสนามที่แล้วมากเลยนะ ทั้งสภาพภูมิอากาศตามผลของโปเกมอน แถมเราสามารถเข้าไปสั่งโดยไม่ได้รับผลจากภูมิอากาศนั้น แต่โปเกมอนของเรายังได้รับอยู่ แถมยังมีตาราง HP อัพเดตอัตโนมัติด้วย เป็นไงล่ะ!!เด็กชายกล่าวขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

เอ่อ....บริษัท Pkbasic คอเปอเรชั่นไม่ใช่เรอะ!!ชายหนุ่มเจ้าของลิซาร์ด้อนกล่าวขึ้น พลางทำท่าทางเกาหัว

แล้วพี่จะลองแบทเทิลได้มั๊ยเนี่ยชายหนุ่มกล่าวขึ้นอีกครั้ง

ได้สิพี่!! แต่ผมอยากลองสู้กับพี่คนนั้นอ่ะเด็กหนุ่มกล่าวขึ้น พลางกระโดดโลดเต้นแล้วชี้ไปทางแสตน...คล้ายกับเด็กขอพ่อแม่ของเขาซื้อตุ๊กตาปิ๊ปปี้

เอาสิๆๆ พี่ก็อยากเห็นเขาสู้เหมือนกันเซเบอร์พูดสนับสนุน

งั้น....พี่จะแบทเทิลด้วยก็ได้นะแสตนกล่าวปิดท้าย พร้อมเดินไปตรงกลางแบทเทิลฟิลด์ที่เต็มไปด้วยสายสีแดงบ้าง ดำบ้าง ระโยงระยางเต็มไปหมด

"งั้นผมจะแบทเทิลกับพี่เอง"เบลพูด พร้อมเดินมาตรงกลางแบทเทิลฟิลด์ขนาดใหญ่เช่นเดียวกัน

Battle Start

"ช่วยหน่อยนะ อาบุโซล~!!"เสียงของชายหนุ่มผมสีแดงดังขึ้น พร้อมขว้างวัตถุรูปร่างคล้ายบอลสีแดงออกมา เมื่อวัตถุนั้นเปิดออก โปเกมอนรูปร่างคล้ายสุนัขป่าขนสีขาว ก็ได้ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเขา

"ว้าวววว อาบุโซล!! งั้นผมจะยอมแพ้ไม่ได้ บาจาโม่ จัดการที!!!"สิ้นเสียงของเด็กชาย โปเกมอนรูปร่างคล้ายไก่ได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า พร้อมตั้งท่าข่มขู่ศัตรู

"อาบุโซล ใช้ท่า ธันเดอร์เวฟ เลย!!!"สิ้นคำสั่งของแสตน อาบุโซลได้วิ่งอย่างรวดเร็วด้วยขาสีขาวสะอาดของมันไปตรงหน้าบาจาโม่แล้วปล่อยคลื่นไฟฟ้าจากเขาบนหัวของมัน

"จาโม่!!!!~"เสียงบาจาโม่กรีดร้องด้วยความทรมาณดังขึ้น เพราะจากคลื่นไฟฟ้าทำให้มันช้าลง

"หึหึ ไม่มีปัญหา!!บาชาโม่ ใช้ท่า สกาย อัพเพอร์คัท เลย!!!"เด็กหนุ่มสั่งขึ้น ทันใดนั้น บาจาโม่ได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วปานกลางเข้าโจมตีอาบุโซลด้วยการชกใต้คางจนลอยขึ้นไปบนฟ้า

พลั่กกกกก!!!

อาบุโซลตกลงจากฟ้า ลงสู่พื้นดินอย่างรุนแรง ตอนนี้ขนสีขาวสะอาดของมันเริ่มเปรอะเปรื้อนไปด้วยฝุ่นละอองจากระบบพิเศษของแบทเทิลฟิลด์

Hit Point Board

อาบุโซล 150 >> 0 = Fainted!!

บาจาโม่(Paralyzed) 130

"หึหึ...ได้เวลาเอาจริงแล้วสินะ"ชายหนุ่มคิด พลางยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย พร้อมหยิบโปเกบอลลูกที่สองออกมาจากกระเป๋าของเขา!!!

_____________________________________________________________________

จบแล้วนะครับสำหรับตอนที่สาม =[]= หากผิดพลาดประการใดช่วยคอมเม้นต์ด้วยนะครับ จะได้เอาไปปรับปรุง

ปล.พยายามปรับปรุงมา 3 ตอนแล้ว

ปล.แต่ก็ยังไม่ดีซักที =[]=

[NuTTo]

เท่าที่แอบอ่านมา?

รู้สึกว่าท่านเริ่มบรรยายเก่งขึ้นแล้วสินะ

แล้วผมก็ชอบฟิคแนวนี้ซะด้วยสิ(สู้้้ๆๆ เดินทางๆๆ)

ปล.ขอให้เก่งขึ้นเรื่อยๆนะครับ

[bell]

โห บาจาโม่โหดไม่ใช่เล่นแฮะ

(ตอนแรกแอบคิดว่าจะแพ้ซะแล้วT.T)

[BLYTHE]

การบรรยายดีขึ้นมากแล้วล่ะค่ะ =w= แต่...

อ้าว....นึกว่าใคร นั่นพี่จิ้งจกกับผองเพื่อนนั่นเอง~เด็กชายนามว่าเบลกล่าวขึ้น พลางเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน

ตรงที่เน้นคำว่า"เบล"น่าจะใช้ตัวหน้าแทนค่ะ เพราะจะได้รู้ว่าเน้นตรงไหน เพราะถ้าใช้เครื่องหมายคำพูด คนอ่านก็อาจจะงงก็ได้ค่ะ

ตอนที่ 4 จะเป็นยังไงหว่า น่าตื่นเต้นดีจริง อิอิ

เป็นกำลังใจให้จ้า~

[Mocoron]

ยังสนุกเหมือนเดิมเลยล่ะฮะ~!! 

[Risu]

บรรยายเริ่มดีขึ้นมากเลยจ้า

ตอนหน้าจะเป็นยังไงน้า~

(เดาว่าแสตนชนะ)

[โฮมุปอร์]

บรรยายเก่งขึ้นมากเลยครับ ทีนี้จะมีปัญหาเรื่องการลากตัวอักษร

เช่น

“นี่~~~~เบลอยู่มั๊ยคร้าบบบบบบบบบ”

บางทีการลากตัวอักษรยาวเกินไปมันทำให้ฟิคเราดูรกได้นะ ใช้สัก 3-4 ตัวก็พอแล้วแหละ (สปอร์ว่านะ)

ยังไงก็สู้ๆนะครับ!

[^_^]

สนุกมากครับ จะรอติดตามตอนต่อไปนะครับ