กระทู้รวมเรื่องสั้นของkurei up!!~เรื่องห้า องค์ที่1 // ของขวัญที่กลับมา [26/12/2010]

[Sonne Iris]

สารบัญเรื่องสั้น...ของคุเรย์

บทที่1. รักแรก

บทที่2. ความรักของแมวน้อย เซรีฟ

บทที่3. แด่เธอที่รัก

บทที่4. หนี

บทที่5.ของขวัญที่กลับมา...องค์ที่ 1

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รักแรก

พวกคุณเคยได้ยินคำว่ารักแรกพบไหมครับ ผมเพิ่งเข้าใจคำนี้เมื่อมันได้บังเอิญเกิดขึ้นกับผมเข้าอย่างจัง!

ใช่แล้วครับ ผมหลงรักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมีชื่อว่า กันย์ สาวน้อยผมสีน้ำตาลยาวปรกต้นคอ หยักศกเล็กน้อย ใบหน้าเรียวคม ริมฝีปากสวย และรูปร่างบางจนชวนน่าทะนุทถนอม

ผมแอบมองเธอมานานแล้ว เธอมักจะมาขึ้นรถไฟใต้ดินทุกๆวัน

ผมไม่ใช่โรคจิตที่คอยแอบตามเธอนะ แค่เพียงผมกับเธอ มักจะเจอกันที่สถานีรถไฟแห่งนี้เป็นประจำตั้งหาก

ผมคอยเฝ้ามองเธอมาตลอด ไม่เคยจะกล้าไปคุยกับเธอเลยสักครั้ง ได้แต่หลบอยู่มุมเสาคอยแอบมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ

อา....แค่ผมได้มองเธอ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว คนอะไรช่างน่ารักทุกๆอิริยาบถ ไม่ว่าจะยิ้ม จะเดิน จะหัวเราะ

เธอก็ช่างสวยงามเหมือนนางฟ้าไปเสียหมด

ทำไม ผมไม่เข้าไปคุยกับเธอนะเหรอ?ทั้งๆที่แอบมองมาตั้งนานแล้ว

ก็ผมไม่กล้านี้น่า กลัวว่าเธอจะกลัวผมเสียมากกว่า

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

วันนี้ก็เป็นอีกวัน ที่กันย์มายืนรอรถไฟเป็นเวลาเดิม

เธอกำลังหัวเราะต่อกระซิกกับเพื่อนสาวๆที่ห้อมล้อมเธออยู่ อย่างสนุกสนาน รอยยิ้มพิมพ์พรายเป็นประกายระบายอยู่บนใบหน้าสวยของเธอ

อา...วันนี้เธอก็ยังน่ารักเหมือนเคย ส่วนผมก็ยังคงยืนอยู่ตรงมุมเสา คอยลอบมองเธออย่างเป็นปรกติ

แค่นี้แหละ ผมก็มีความสุขอย่างพอเพียงแหละ

โอ๊ะ! มีผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดูหล่อเหลา จู่ๆก็เดินตรงไปหาเธอ

ผมไม่ได้ยินหรอกว่าคุยอะไรกัน แต่เห็นเธอหน้าแดง แล้วเพื่อนๆเธอก็หัวเราะพลางซุบซิบขยิบตากันไปมา

ผมเห็นผู้ชายคนนั้น หยิบมือถือขึ้นมาแล้วส่งให้กันย์กดอะไรสักอย่างลงไป ก่อนจะยิ้มแล้วก็เดินจากไป

ให้ตายสิ!นั้นกันย์ของผมนะ เธอ...ทำไมให้เบอร์ใครไปได้ง่ายดายแบบนี้!!

อ๊ากกกกกก ผมไม่ยอม ผมก็อยากที่จะเข้าไปคุยกับเธอนะ ไม่ได้การแล้ว ถ้าผมมัวแต่มองแบบนี้ละก็

ผมต้องเข้าไปคุยกับเธอบ้างแล้ว ไม่งั้นแมวคงได้คาบไปกินแน่ๆ

ผมพยายามรวบรวมความกล้า ค่อยๆเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ

ที่ละนิด

ที่ละนิด

เข้าไปสะกิดแผ่นหลังอันแสนบอบบางของเธอ

กันย์ครับ

ผมเอ่ยเสียงทักทายอย่างยากลำบาก เมื่อเธอหันหน้ามาประจันกับหน้าของผม ที่ห่างกันไม่กี่ฝ่ามือ

กริ๊ดดดดดดดดดด!!~

ตึงงง!!! วืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!

ร่างของเธอกรีดร้อง พร้อมเขยิบตัวถอยหนีด้วยสีหน้าตื่นกลัว จนร่วงหล่นไปในจังหวะที่รถไฟได้เข้ามาเทียบท่าที่ชานชาลาพอดิบพอดี

รถไฟขนาดมหึมาได้บดบี้ขยี้ร่างของเธอจนแหลกละเอียด เลือดสีแดงฉาดที่กระจัดกระจายพร้อมชิ้นเนื้อคงเป็นคำอธิบายได้เป็นอย่างดี

และแล้วรอบตัวผมก็เกิดเสียงเอะอะ ร้องตะโกนอย่างดังลั่นไปหมด

กันย์ กันย์ ฮือ....เสียงบรรดากลุ่มเพื่อนเธอ ที่กอดกันตัวกลมดิก นั่งทรุดลงกับเพื่อนร้องไห้

ทำไมเด็กคนนั้น จู่ๆตกลงไปละ และยังคงมีเสียงของคำถามมากมายที่ยังคงดังระงมไปมา

คราวนี้ผมคงคุยกับเธอได้ง่ายขึ้น และเธอก็คงไม่มีวันกลัวผมอีกต่อไปแล้ว

ในเมื่อเธอได้ตายเหมือนผม นั้นคงจะทำให้ผมได้คุยกับเธอตราบนานเท่านาน

กันย์ที่รักของผม....

The Fin

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ปล.เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่องที่ไปทำตอนไปเข้าค่ายนักเขียน อ.ที่เป็นนักเขียนรางวัลซีไรซ์เขาบอกว่าเนื้อเรื่องตื่นเต้นดี...เสียดาย...

สยองไปหน่อย=_=..ไม่ชวนให้อ่านเพราะ ภาษาทำให้ดูสยดสยอง

อีกเรื่องเป็นเรื่อง "ดื้อ" ที่ได้รับคำชม แต่ไม่เอามาลงนะ55+เพราะทางนู้นเขาจะเอาไปตีพิมพ์เลย ไม่เอามาลงจะดีกว่า

[アン__]

มาเรื่องแรกออก แนวเหมือน ผม เลย เฝ้าดูเขาอยู่ทุกวัน 5+

[bluewind]

สั้นๆแต่ถึงใจเหลือเกินนนนนนนนน ชอบบบบบบบบ

ถ้าตัดเรื่องเลือดสาดออกไปนี่ จะสะอาดมาก =o=

[darkman]

ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้

เหอะๆ

[Ceater]

จบแบบหักมุมมากคับ

[4096]

ป้าเอามาลงเหอะ ชอบแนวนี้ 

แต่เหมือนเรื่องนี้คุ้นๆนะ - -

[นายก้อนหินริมทาง]

โอ้ว รักแรก ความหมายลึกซึ้ง อ่าน แล้ว เซอรไพรซ์มาก สนุกดีขอรับ คำนับ 1 จอก > <

[Risu]

มาแบบจบหักมุมสินะ

สนุกดี ถ้าตัดตรงส่วนสยองออกไป โอเคเลยล่ะ

[~Wallohz~]

สั่นๆ ได้จำความ เลยนะ พี่ 

[Sonne Iris]

ความรักของแมวเหมียว นาม เซรีฟ

ในบ้านหลังหนึ่งที่ถูกกอปรด้วยก้อนอิฐ ภายในบ้านที่สวยงามสะอาดตาเป็นที่อยู่ของหญิงสาวคนหนึ่งและแมวสีดำขนปกปุย นาม เซรีฟ

เซรีฟเป็นแมวฉลาด

ตั้งแต่เจ้าความได้มันก็ได้รับความรักและเอ็นดูจากนายหญิงของมัน

เซรีฟชอบให้นายหญิงเกาคาง ลูบไล้ไปตามขนสีดำนิลอันแสนแวววาวของมัน

เซรีฟเอ๋ยเซรีฟ ฉันรักเจ้าที่สุดเลยเสียงเริงร่าเอ่ยขึ้น ยามที่เซรีฟขึ้นไปนั่งบนตักอันแสนอบอุ่นพร้อมกับแนบอิงอย่างมีความสุขทุกเมื่อ

ผมก็รักคุณไลล่าที่สุดเช่นกันครับเซรีฟเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สุขล้นอย่างแผ่วเบา แม้ว่าสิ่งที่มันพูดมานายหญิงจะไม่เข้าใจก็ตามที

ทุกๆวันของมันที่ผ่านไปมาเต็มไปด้วยความรักของนายหญิงที่มีต่อมัน

ไม่ว่านายหญิงจะไปไหนก็ตาม เซรีฟตัวน้อยก็จะตามติดสอยไปทุกหนทุกแห่ง

และหากนายหญิงทุกข์ใจหรือมีเรื่องเศร้า เซรีฟก็จะเป็นเพียงเพื่อนที่ดีที่เคียงข้างคอยปลอบประโลมใจนายหญิง

เซรีฟหวังให้ทุกๆวันเต็มไปด้วยความสุขเช่นนี้ตลอดไป

แต่แล้วในวันหนึ่ง นายหญิงก็ได้พาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านหลังงาม

ชายหนุ่มที่มาใหม่นั้นมีกลิ่นที่เซรีฟไม่ชอบใจอย่างที่สุด แต่ถึงกระนั้นเมื่อได้เห็นรอยยิ้มอันงดงามของนายหญิง

มีหรือที่แมวตัวเล็กๆอันแสนต้อยต่ำอย่างเขาจะกล้าทำสิ่งใดให้ขัดใจในความสุขของผู้เป็นนายได้

นับวันๆนายหญิงจะเริ่มพูดถึงชายหนุ่มให้กับเซรีฟฟังอย่างมากขึ้นเรื่อยๆ

และเริ่มที่จะไปมาหาชายหนุ่มคนนั้นอย่างบ่อยครั้ง

จนในวันเวลาของเช้าวันหนึ่ง

นายหญิงก็ได้จากมันไปโดย ทิ้งเพียงโน้ตที่มีข้อความสั้นๆแค่ไม่กี่คำกับกำไว้ว่า แล้ววจะกลับมารับ

หัวใจของเซรีฟเศร้าสร้อยลงฉับพลัน

แมวตัวน้อยเริ่มตรอมใจ

ไม่ยอมทานน้ำ

ไม่ยอมทานอาหาร

เอาแต่นอนนิ่ง สายตามองเหม่อออกไปทางหน้าต่าง หวังเพียงแค่ได้เห็นเงาของคนที่คุ้นตา

แต่จนแล้วจนรอด...มันก็ได้เพียงแค่ความว่างเปล่าที่ผ่านพ้นไปในแต่ละวัน

แมวน้อยขนสีดำเริ่มผอมโซและไร้เรี่ยวแรง ยังคงเหม่อมองไปยังที่ไกลๆ หูยังคงตั้งตรงเพื่อรอฟังเสียงฝีเท้าจากคนที่แสนถวิลหา

น้ำตาใสๆรินไหลจากดวงตาคู่สวย เซรีฟทำได้เพียงแต่ก้มหน้าลงแล้วนอนอิงหมอนใบโปรดที่นายหญิงชอบมาหนุนนอน

หวังเพียงแค่รู้สึกถึงกลิ่นกายที่คุ้นเคยจนค่อยๆม่อยหลับ

ในฝันนั้น ช่างเป็นฝันแสนดี

เซรีฟฝันเห็นนายหญิงที่แสนรักอุ้มตัวมันขึ้นมาแนบกายอย่างทะนุถนอม พลางเกาครางให้และหัวเราะอย่างเริงร่า

เห็นนายหญิงหยอกล้อด้วยลูกบอลไหมพรมอันโปรด ตัวมันก็กระโดดตะบปตามสัญชาติญาณแมว สนุกสนานไปมา

ช่างเป็นฝันแสนหวานเสียจริง

หากอยู่ ณ ที่นี้ได้ตลอดไปก็คงดี นายหญิงผู้เป็นที่รักคงไม่ทิ้งขว้างตัวมันไปไหนอีกเป็นแน่

หากได้อยู่ทีนี้ตลอดไป....

เพียงความคิดที่เซรีฟได้คิดเป็นห้วงสุดท้ายนั้นดูจะสมหวัง...

ลมหายใจของมันเบาบางและร่างกายก็เริ่มเย็นเฉียบ

มันนอนยิ้มอย่างมีความสุขภายใต้ความฝันแสนหวานของมันกับนายหญิงแสนรัก

แมวตัวน้อยๆนามเซรีฟได้ลาจากไปภายในบ้านหลังงามที่เคยมีความสุข

แมวตัวน้อยๆนอนหลับสนิทบนหมอนใบโปรดของนายหญิงที่รัก

แมวตัวน้อยๆที่ยังคงเฝ้ารอคอยนายหญิงทุกเมื่อเชื่อวัน

บัดนี้....มันคงไม่ต้องการเวลาที่จะรอคอยใครคนนั้นอีกแล้ว

เพราะแค่ได้เจอในความฝัน แค่นี้....

เซรีฟแมวตัวน้อยๆก็สุขใจแล้ว....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในวันเวลาที่ผ่านไปอีกไม่นาน...

เสียงเปิดประตูดังขึ้นภายในบ้านที่หลังงาม

ร่างหญิงสาวแสนสวยปรากฏกายขึ้นมา พร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

เซรีฟเอ๋ยเซรีฟเพื่อนที่แสนดีของฉัน...ฉันกลับมาแล้ว

หญิงสาวเปล่งเสียงเรียกเพื่อนตัวน้อยๆของเธอ

เธอไม่น่าตามชายคนนั้นไปเลย ชายผู้นั้นช่างเป็นคนที่โกหกและน่ากลัวเสียเหลือเกิน

ตอนนี้เธอเพียงขอแค่ได้กอดเพื่อนตัวน้อยผู้แสนดีก็เพียงพอ

เซรีฟเอ๋ย เซรีฟที่รัก ออกมาให้ฉันกอดเถอะ

พลันสายตาของเธอเหลือบไปเห็น...

ร่างน้อยๆที่เริ่มส่งกลิ่นคละคลุ้ง

นั้นคือร่างของแมวตัวน้อยเพื่อนแสนดีที่คุ้นตาของเธอ

แมวตัวน้อยที่ได้แต่เฝ้ารอเธอมาตลอดอย่างใจจดจ่อ

น้ำตาของหญิงสาวไหลริน พลางใช้มืออันสั่นเทาโอบอุ้มร่างนั้นอย่างไม่รังเกียจขึ้นมาแนบอก

พลางทั้งร่ำไห้ไปมาอย่างไม่อาจจะหยุดน้ำตาที่ไหลรินสองข้างแก้มได้อีกเลย

The Fin

[Risu]

สัตว์เลี้ยงยังซื่อสัตย์กว่าคนบางคนสินะ

เคยเห็นเรื่องสั้นทำนองนี้บ่อยแฮะ

แต่ส่วนใหญ่มักจะเอาหมาเป็นตัวเอก

ปล.ยังชอบเรื่องแรกมากกว่าแฮะ (สงสัยเราจะชอบแบบจบหักมุม งุงุ)

[ShadowSneak]

ชอบเรื่องสองงงง~~~~*

ซึ้ง กินใจมว๊ากกกกกกกก 

[PTR@AFI]

ขยันแฮะเพื่อนตู -0-

[เมต้าซัง]

ชอบทั้งสองเรื่องเลยค่ะ 

[bluewind]

ฮือๆๆๆ

เรื่องที่ 2 นี่ก็กินใจเหลือเกิน น่าสงสารเซรีฟจังเลย

ต้องดูฟิคของเจ๊เป็นตัวอย่างแล้วนะนี่

[BLYTHE]

มะ...มัน...มันช่างกินใจอะไรเช่นนี้...

ซึ้ง...เกี่ยวกับความซื่อสัตย์ของสัตว์เลี้ยงหลายๆตัวบนโลกนี้...ที่ถุกเจ้านายของมันทอดทิ้ง จนตรอมใจตาย....

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

T^T โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก

*น้ำตาคลอ* แมวน้อย.... แมวตัวน้อย....

อ่านฟิกนี้... ทำให้ผมคิดถึงสัตว์เลี้ยงหลายตัวที่ตายไปเพราะความโง่ของผม....

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

*อย่าได้สนใจเลยครับ - -"*

ปล.ฟิกนี้บรรยายสวยมาก ถึงจะมีคำพูดเพียงไม่กี่ประโยค แต่ก็กัดกินหัวใจผมจนผมจะไม่มีหัวใจปี๊มเลือดแย้วววว > <"

[นายก้อนหินริมทาง]

ซึ้งได้อีก

ฮึกๆ เอามาเซฟอีก หนุกมากขอบอกครับ คาราวะอีก 1 จอก

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

เศร้าถึงจึง เซรีฟ เอ๋ย เจ้าจงหลับให้สุขสบายภายใต้ผืนนิทราที่เงียบสงบและมีความสุขในความฝันตลอดไป

[Sonne Iris]

^^~ขอบคุณๆทุกๆคอมเม้นจ๊า ดีใจนะเนี้ยที่พอกลับมาแต่งเรื่องสั้นแล้วก็ยังมีคนตามอ่าน^^~

เรื่องเซรีฟที่จริงตั้งให้เซรีฟเป็นตัวแทนของความรักเล็กๆที่มั่นคง

ส่วนเจ้านายนั้นไลล่าก็คือLieที่เป็นทั้งการโกหก ความลังเลไม่แน่นอนและความไม่พอ

ส่วนผู้ชายที่เอ่ยออกมาน้อยนั้นเป็นแค่สิ่งที่ยั่วยุและจูงใจให้ความลังเลไม่แน่นอนและการโกหกตื่นขึ้น

แต่สุดท้ายไลล่าก็กลับมาหาความรักที่มั่นคงแต่ในบางที่พอกลับมา อาจจะได้เห็นว่ามันสูญสลายไปแล้วก็ได้...

มันเป้นมุมความคิดที่คิดไว้นานแหละละ อาจจะเหมือนกะเรื่องอื่นๆที่ใช้สัตว์กระมั้ง

ตอนแรกก็ไม่ได้มีแค่เซรีฟหรอกกะวางตัวละครแมวอีกตัวที่เฝ้ารอเซรีฟแต่คิดอีกที่ว่าไม่ลงจะดีกว่าเลยแต่งแค่มุมมองของเซรีฟพอ^^~

ถ้าว่างแล้วได้แต่งตอนที่3จะมาลงเพิ่มอีกน่าจ๊า ขอบคุณทุกๆคอมเม้นจริงๆจ๊า^^~

[Loveless Nova]

เรื่องสองซึ้งกินใจสุดๆเลยคร้าบ~!!!!

ถึงแม้ความฉลาดของสัตว์เลี้ยงอาจจะไม่ได้เท่ามนุษย์ แต่ความซื่อสัตย์นี้สิ มนุษย์บางคนยังเทียบไม่ได้เลย

เฮ้อ~ ทำไมคนเรากว่าจะเห็นใครสักคนสำคัญ ก็ต้องรอเวลาที่จะสูญเสียมันไปทุกทีนะ...

[アン__]

เยส เพ่ ซึ้ง มากกๆๆๆๆๆ    :pika12: :pika12:

[นกนางแอ่นในเชียงใหม่]

ช่างเป็นแมวที่ซื่อสัตร์ต่อเจ้าของงงงT^T

Ho my cat

[Sonne Iris]

แด่ผู้เป็นที่รัก 1

ฉันกับเขาเราต่างอยุ่กันคนละทาง...ฝั่งฟากของถนนในเมืองใหญ่

ฉันอยู่ทางซ้าย

เขาอยุ่ทางขวา

เราทั้งสองต่างมีอะไรที่แสนจะแตกต่างกัน

+++++++++++++

+++++++++

+++

+

ฉันชอบกาแฟรสขม เข้มกลมกล่อม เพื่อจะได้มีแรงในสุ้กับการทำงานอันแสนวุ่นวายในชีวิตประจำวัน

ส่วนเขาชอบกาแฟรสหวานละมุนลิ้น เขาชอบจิบมันที่ละนิดเพื่อรสชาติอันแสนอร่อย และเพลินกับรสชาติของมันในเวลานั้น

++++++++++++++++++++

+++++++

+++

+

ฉันชอบนั่งรถ เพราะเมื่อขึ้นปุ๊ป ฉันจะได้เอนพิงเบาะเพื่องีบหลับเอาแรง

ส่วนเขาชอบเดิน เพื่อที่จะได้เมียงมองธรรมชาติและผู้คนที่ผลัดเปลี่ยนไปมาบนถนนอย่างสนุกตา

++++++++++++++++++

+++++

+++

+

ฉันชอบสีดำ ขาว เทา สามสีที่มองดูทึบๆแต่มันก็เป็นโลกที่ดูเหมาะกับผู้หญิงอย่างฉัน...

เขาชอบสีสันอันแสนสดใส ชมพู เหลือง เขียว แดง ฟ้า ม่วง...สีสันหลากหลายที่แต่งแต้มให้โลกดูสดชื่น ช่างเป็นสีที่เหมาะกับชายหนุ่มที่ยิ้มแย้มอย่างเขา

++++++++++++++++++++

++++++++++++

+++

+

ฉันชอบใช้ชีวิตวันหยุดในห้องแคบๆของฉัน เพื่อนอนพักจากวันเวลาที่เหนื่อยล้า ทั้งทางกายและใจ

เขาชอบใช้ชีวิตวันหยุดภายใต้การเดินทางที่แสนสนุก ออกตระเวนไปตามสถานที่ทางๆอย่างไม่รุ้หน่าย พร้อมร้อยยิ้ม

+++++++++++++++++++++++++++

++++++++++

++++

+

ฉันชอบเวลาหิมะโปรยปราย เพราะทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกกลบให้เป็นสีขาว แม้มันจะหนาวแต่การได้เห็นทุกสิ่งในสายตาฉันถูกกลบให้มิดลงในสีขาวอันแสนว่างเปล่า เมื่อทุกอย่างหลับใหลเบื้องหน้า กลับทำให้ฉันรู้สึกสงบใจอย่างบอกไม่ถูก

เขาชอบเวลาฤดูใบไม้ผลิ ใบไม้แตกยอดออกใบแต่งแต้มสีสันสลับไปมา เหล่าดอกไม้ก็ต่างเบ่งบานอย่างสนุกสนาน นั้นเป็นช่วงเวลาอันแสนวิเศษที่จะได้เห็นการเริ่มต้นของชีวิต

++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++

++++++++

+++

+

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++

++++++++++++++

++++++

+

แล้ววันเวลาไม่นานที่เราต่างสวนกันคนละทาง มองกันคนละมุม โชคชะตาก็พาให้ได้มาพบกัน

เขาชักชวนให้ฉันลองดื่มกาแฟรสหวาน ดูบ้าง เพื่อให้ฉันได้พบรสชาติใหม่ๆนอกจากความขม

ส่วนฉันก็ลองให้เขาลิ้มรสกาแฟรสขมเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เขายอมดื่มจนหมดแม้จะทำหน้าตาเหยเกแต่ก็ยังคงส่งยิ้มแล้วพูดว่า

"ขมมาก แต่ว่าอร่อยเหมือนกัน"เขายิ้มละไมพร้อมกับเอ่ยถามว่า"แล้วแก้วกาแฟรสหวานในมือเธอละ อร่อยถูกปากไหม?"

ฉันได้แต่ยิ้มอย่างเอียงอายตอบกลับไปว่า"อืม...มันหวานอร่อยดีจัง"

+++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++

++++++++

++

+

เขาเริ่มพาฉันออกเดินในเมืองใหญ่ที่เราอยุ่ ฉันพึ่งจะรู้อะไรใหม่ๆหลายอย่างจากการได้ท่องเดินกลับเขา

ได้เห็นชีวิตผู้คนมากมาย ได้เห็นแสงสีอันแปลกตา

และสิ่งที่ฉันชอบมากกว่านั้น....

คือการที่เราได้กุมมือเดินเคียงข้างกันไป....

เราต่างเริ่มแลกเปลี่ยนสิ่งต่างๆมากขึ้น เริ่มพูดคุย เริ่มพยายามเข้าใจในกันและกัน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++

++++

+

เขาเข้ามาในชีวิตของฉัน และเริ่มแต่งแต้มโลกสีทึบๆของฉันให้มีสีสันอื่นๆขึ้นมากมาย

แต่เขาก็ไม่เคยรังเกียจสีทึบๆที่ไม่สดสวยเลยเสียด้วย กลับบอกว่า"ทั้งสีขาว สีดำ สีเทา ต่างก็เป็นสีสันเหมือนกัน ผมก็ชอบนะ สีเทาดูเท่ห์ดีออก สีดำไปอยุ่กับสีไหนสีนั้นก็ดูโดดเด่นนะ ส่วนสีขาวก็สวยดีออก ทั้งสามสีที่คุณบอกต่างก็เป็นสีที่แสนวิเศษจะตายไม่เห็นมีสีไหนที่ดูทึบๆหรือหม่นหมองสักหน่อยเลย"

นั้นเป็นประโยคแรกที่มีคนพูดแบบนี้กับฉัน......อา...ฉันดีใจเหลือเกิน

++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++

+++++

+

วันเวลาเริ่มพาเราทั้งสองให้สนิทกันมากขึ้น

เขาเริ่มพาฉันออกมาจากโลกของฉัน พามาพบเจอผู้คนมากมาย พบสิ่งแปลกใหม่ที่เติมเต็มโลกใบนี้ที่ละอย่างและสถานที่อื่นๆที่แสนแปลก

บางทีเขาก็มาอยู่ในโลกของฉันบ้าง แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกอบอุ่นเมื่อโลกของฉันมีเขา

และเขาก็เช่นกัน เขามักบอกเสมอกับฉันว่า

"ดีใจที่ได้มาพบคุณและโลกของคุณ"

ฉันเองก็อยากจะบอกว่า

"ฉันดีใจเช่นกันที่พบคุณและโลกของคุณ"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++

+++++++

+

+

และแล้วในวันเวลาอีกช่วงหนึ่ง

ในเช้าวันรุ่งขึ้น ที่ฉันลืมตามาแล้วไร้ร่างของเขา

เขาหายไปไหนเสียแล้ว...ชายที่รักของฉัน

เขาทิ้งเพียงโน้ตสั้นๆเพียงว่า

"จะกลับมา"

นั้นเป็นสิ่งทำให้ฉันใจคอไม่ดีเอาเสียเลย

เขาไม่เคยเขียนโน้ตไว้

เขาไม่เคยจะไปไหนโดยไม่บอกกล่าว

เขาไม่เคยลืมที่จะปลุกคนขี้เซาแบบฉัน ด้วยจูบรับอรุณในยามเช้ากับฉัน

ฉันพลันลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างรวดเร็ว เพื่อจะออกจากบ้าน จนแทบจะลืมสวมรองเท้าคู่โปรด

ฉันอยากตระเวนตามหาเขาอย่างรีบร้อน โดยไม่สนผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง

เมื่อเปิดประตูออกมาพบเจอเมืองใหญ่เบื้องหน้า ที่ไม่มีเขาส่งยิ้มให้ หัวใจฉันเริ่มรู้สึกหวาดกลัว

+++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++

++++++

+

+

ฉันเริ่มออกเดินตามทางอย่างคนบ้า....

ฉันเดินผ่านหน้าร้านคอฟฟี่ช้อป สถานที่แรกที่เราได้รู้จักกัน

อา....แต่ก็ไร้เงาของเขา

ฉันเลือนลอยเดินไปยังสวนสาธารณะกว้าง ที่มีเหล่าต้นไม้ใหญ่ปกคลุม สถานที่ ที่เขาชอบมานั่งผ่อนคลายอารมณ์

อา...แต่ก็ไร้เงาของเขา

ฉันเดินอย่างเจ็บปวดทุกๆฝีก้าว เดินอย่างโซซัดโซเซ ไปถามหาเขาในทุกๆที ที่คิดว่าเขาจะไป....

อา...แต่ก็ไร้เงาของเขา

น้ำตาฉันเริ่มไหลริน...ฉันปาดมัน ก่อนจะก้มหน้าเดินตามหาเขาต่อไป....อย่างหนาวเหน็บ ในเช้าวันที่ตื่นมาแล้วไร้เงาของเขา......

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++

+++++

+

ผ่านมาแล้วราวหนึ่งอาทิตย์....แต่ก็ไม่มีเขาอยู่ตรงหน้าฉัน

หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันหวาดกลัว

หนึ่งอาทิตย์ที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้สะอื้น

หนึ่งอาทิตย์ที่แสนปวดร้าว

หนึ่งอาทิตย์ที่ไม่มีเสียงของเขา

หนึ่งอาทิตย์ที่ไม่มีรอยยิ้มของเขา

หนึ่งอาทิตย์..........ที่ไม่มีเขาค่อยกุมมือของฉัน

หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันต้องสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย โดยไม่มีเขาค่อยปลอบโยน

หนึ่งอาทิตย์ที่ไม่มีร่างของเขาให้ฉันได้พิงเอนกายในอ้อมกอดที่อบอุ่น

หนึ่งอาทิตย์ที่ไร้มืออันแสนอบอุ่น คอยจับประคองฉัน

หนึ่งอาทิตย์........ที่ช่างโหดร้ายสำหรับฉัน

ฉันได้แต่ภาวนากับพระเจ้า พลางขอให้เขากลับมาโดยเร็วไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน

อา..น้ำตาไหลรินอย่างมิเคยขาด ตั้งแต่เขาหายไป

โลกของฉันกลับมาอย่างหม่นหมอง

จะมีประโยชน์อะไร

เมื่อลิ้มรสกาแฟแสนหวานโดยไม่มีเขาเคียงข้าง

จะมีประโยชน์อะไร

เมื่อดอกไม้ผลิบาน แต่ไม่มีเขาคอยยืนมองดูด้วยกัน

จะมีประโยชน์อะไร

เมื่อต้องเดินในเมืองที่แสนวุ่นวายและแตกต่างโดยไม่มีมือของเขาคอยกุมประคอง

จะมีประโยชน์อะไร

กับสีสันที่สดใส เมื่อไม่มีเขาอยุ่ข้างๆฉัน....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++

++++++

+

+

น้ำตาหญิงสาวรินไหลอาบแก้ม เธอโน้มตัวผล็อยหลับด้วยความเหนื่อยล้าและอาการปวดใจที่แสนรวดร้าว

ถึงกระนั้นก็เป็นการพักผ่อนที่แสนทรมาน

เพราะแม้แต่ในความฝัน...เธอก็ยังคงเฝ้าตามหา ชายที่รักที่หายไป

ริมฝีปากบางที่ซีดเซียวกระซิบถ้อยคำอย่างแผ่วเบาไปมาอย่างอ่อนล้า

"เขาอยู่ที่ไหน...."

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ปล.เอาเรื่องเก่ามาลงสำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านนะ^^~

มีเวอร์ชั่นภาพประกอบอยุ่ที่เว็บนี้ ต้องขอบคุณพี่บานาน่าที่ทำให้^^~ ฮิ้ว

http://www.thaithesims3.com/topic.php?topic=20241

รอพาสสองตอนเย็นๆนะ จะลงพาสแรกให้อ่านก่อน

[4096]

ง่ะ อ่านแล้ว เสียดาย ><