[Fiction] <<The frozen Gracidea flower>>

[*~Pocha_Icecream~*]

- ปฐมบท -

ณ สถานที่หนึ่งในเขตซินโอที่อยู่ห่างกับตัวเมืองค่อนค่างมาก... ดอกไม้นับร้อยนับพันดอกสีสันสวยงามบานอยู่เต็มไปหมด... เป็นสถานที่ที่เชมี่ร่าง Sky (Shaymin-Sky) โปเกมอนกวางสีขาว มี่ขนสีเขียวเหมือนผมบนศีรษะ และมีกลีบดอกไม้สีแดงสวยงามตรงคอ...ที่คอยดูแลผืนป่าและดอกไม้ อยู่รวมกันเป็นฝูง ที่นี่คือ สวรรค์แห่งดอกไม้ (Flower Paradise)...

แต่แล้ววันหนึ่ง... ดอกไม้ที่สำคัญที่สุดในสถานที่แห่งนี้... ดอกกราซีเดีย (Gracidea Flower) ก็ได้แข็งไปโดยไม่รู้สาเหตุ...

เกิดน้ำแข็งที่ละลายไม่ได้ขึ้นทั่วบริเวณนั้น...

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป เหล่าเชมี่ที่ไม่ชอบอากาศเย็นก็ถึงกับจับไข้กันเลยทีเดียว เมื่อไร้พลังจากดอกกราซีเดีย เชมี่ทั้งหลายก็กลายร่างกลับเป็นร่างแลนด์ (Land Forme) ที่รูปร่างคล้ายเม่น มีขนสีเขียวบนหลัง และมีดอกไม้สีชมพูติดข้างๆ ตัว

สามวันผ่านไป น้ำแข็งยังไม่ละลาย เชมี่ทุกตัวคิดว่าถึงรอไปนานกว่านี้น้ำแข็งก็คงไม่ละลายแล้ว เชมี่ทั้งหลายเริ่มทนอากาศเย็นไม่ไหว

บ้างก็ล้มตายไปแล้ว หัวหน้าฝูงจึงต้องเรียกประชุมด่วน...

ทำไมอยู่ๆดอกกราซีเดียถึงแข็งไปล่ะ... เชมี่ตัวหนึ่งพูดขึ้นมา

นั่นสิ ดอกอื่นไม่แข็ง มาแข็งเฉพาะดอกกราซีเดียซะงั้น... เชมี่อีกตัวพูด

ดอกนี้ที่อื่นไม่มีซะด้วย... เชมี่ที่ตัวเล็กที่สุดพูด

เราต้องหาคนที่จะมาช่วยคืนชีพให้ดอกกราซีเดียพวกนี้ เชมี่ที่ตัวใหญ่และเป็นหัวหน้าของฝูงเชมี่เสนอขึ้น พวกนายว่าไงล่ะ

แต่จะมีโปเกมอนตัวไหนที่คืนชีพให้กับดอกกราซีเดียได้ล่ะ... เชมี่ทุกตัวเริ่มคิด

เรียกรวมพลโปเกมอนไฟมาละลายน้ำแข็งเป็นไง!! เชมี่ตัวหนึ่งเสนอขึ้น

คิดได้ดี...เอ้ย! จะบ้าเหรอ! เอาไฟละลายน้ำแข็ง ดอกไม้ก็ไหม้ไปด้วยน่ะสิ เชมี่ที่เป็นหัวหน้าพูด

แล้วจะให้โปเกมอนชนิดไหนมมาช่วยล่ะ คิดไม่ออกเลย... เชมี่แต่ละตัวเริ่มบ่น

แล้วใครว่าจะให้โปเกมอนมาช่วยเราล่ะ

เอ๋?! เชมี่ทุกตัวหันไปมองที่หัวหน้า งั้นก็หมายความว่า...

ใช่แล้ว มนุษย์ไงล่ะ พวกเขาต้องช่วยเราได้แน่ๆ เชมี่ที่เป็นหัวหน้าหันไปหาเชมี่ตัวอื่นๆ

เราจะต้องส่งเชมี่ผู้กล้าหาญและเสียสละหนึ่งตัวไปตามหาเทรนเนอร์ที่มีพลังพิเศษสิบห้าคน โดยใช้ดอกกราซีเดียที่เหลืออยู่ดอกสุดท้ายนี้ แปลงเป็นร่างสกายเพื่อบินไปยังตัวเมืองซินโอ...

ผมขอรับอาสาเองครับ เชมี่ตัวหนึ่งพูดขึ้น เชมี่ตัวนี้เป็นตัวที่ถนัดเรื่องการต่อสู้และเดินทางมากที่สุดในฝูง

โอ้ นายเองรึ... หัวหน้าฝูงยิ้ม เอาล่ะ ตอนนี้ความหวังของเราอยู่ในมือนายคนเดียวแล้วนะ

ครับ ผมจะพยายาม

หัวหน้าฝูงมอบดอกกราซีเดียดอกสุดท้ายที่เก็บมาได้จากแม่น้ำให้แก่เชมี่ผู้เสียสละ

ไปละนะครับ แล้วผมจะพยายามกลับมาให้เร็วที่สุด พูดจบเชมี่ตัวนั้นก็กลายร่างเป็นร่างสกาย บินหายไปบนท้องฟ้า...

ขอให้โชคดีนะ~!! ทุกตัวตะโกนไล่หลัง

.....................................................

สองวันผ่านไป... เชมี่บินมาอยู่เหนือฟุตาบะทาวน์ เมืองทางใต้ของเขตซินโอแล้ว...

สองวันแล้วสินะ...ข้าวก็ยังไม่ได้กิน น้ำก็ยังไม่ได้ดื่ม ในที่สุดก็... เชมี่ค่อยๆร่อนลงไปหน้าบ้านหลังหนึ่ง

ในที่สุดก็...ถึง...แล้ว... เชมี่ร่วงลงพื้นเพราะหมดแรง แล้วก็สลบไปหน้าบ้านหลังนั้น...

-----------------------------------------------------

ยังไงเราก็แต่งฟิคไม่เก่งอยู่ดีแฮะ เฮ่อ...

ติชมกันได้เต็มที่เลย... คราวหน้าจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ...

["Pink Marker"]

ใช้คำว่า "เชมี่" เยอะมากอย่างเห็นได้ชัด

แต่ก็แนะนำไม่ถูกอยู่ดีแหละว่าควรจะทำยังไง...

อ่า เป็นปฐมบทที่ค้างมากก รออ่านจ้า

[ShadowSneak]

มาอ่านแล้วววว >[]<" ใครจะได้ออกเป็นคนแรกน้า~ ตื่นเต้น =w="

ขอติชมเลยละกันนะ

มินนี่จัง แต่งได้ดีนะ แต่บทบรรยายยังน้อยไปนิดนึงอ่ะ ถ้านึกบทบรรยายไม่ออก ลองไปแว้บๆดูที่ฟิคแยมสิครับ อย่างน้อย ผมว่า ถ้าเพิ่มบทบรรยายอีกนิดนึง จะดีขึ้นมากเลยละ =w=

และก็อีกอย่างนะ ผมว่า จากบทสนทนานี้

“ทำไมอยู่ๆดอกกราซีเดียถึงแข็งไปล่ะ...” เชมี่ตัวหนึ่งพูดขึ้นมา

“นั่นสิ ดอกอื่นไม่แข็ง มาแข็งเฉพาะดอกกราซีเดียซะงั้น...” เชมี่อีกตัวพูด

“ดอกนี้ที่อื่นไม่มีซะด้วย...” เชมี่ที่ตัวเล็กที่สุดพูด

ผมคิดว่านะ ตรงช่วงบรรยายที่ว่า เชมี่อีกตัวพูด กับ เชมี่ที่ตัวเล็กที่สุดพูด ไม่ค่อยจำเป็นซักเท่าไหร่นะ เพราะมันเป็นการประชุมใช่ม้า~ เพราะงั้น รายละเอียดเกี่ยวกับผู้เข้าร่วมประชุมน่ะ ไม่จำเป็นต้องละเอียดขนาดนี้หรอกมั้ง~ =w=

เอาละ ที่จะติก็มีอยู่แค่นี้เน้อ เป็นกำลังใจให้น้า~ >w<"

[Risu]

วิจารณ์ฟิคไม่ค่อยเก่งแฮะ

แต่รู้สึกยังขาดการบรรยายอยู่นะ

แล้วก็ใช้เชมี่เยอะแฮะ น่าจะใช้สรรพนามบ้างนะ เช่น มัน พวกมัน เขา อะไรประมาณนี้

แต่ถือว่าโอเคในระดับนึง ยังไงก็พยายามเข้านะ จะเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ

[ป.โหล่]

1.ค่อนข้างสั้นไปสักนิดนะครับผม< ข้อนี้ไม่ใส่ใจได้ครับ เพราะเป็นแค่บทเริ่ม

2.เชมี่เยอะเกินไปจนงง เวลาเรียกกันในฝูงไม่ลำบากรึครับ คิดว่าน่าจะมีบรรยาว่าแตกต่างกันตรงใหน หรือชื่อเล่น

3.ในฉากการประชุม สามารถที่จะบรรยายออกมาได้เลย เช่น

เชมี่จำนวนมากมายยืนประชุมกันเป็นกลุ่มใหญ่ และแน่นอนว่าเรื่อที่ประชุมคือดอกกราซิเดียที่แข็งอย่างไม่ทราบสาเหตุ

"ทำไมดอกไม้จึงแข็งล่ะ"

"จะอยู่กันยังไงดีล่ะเนี่ย"

"แย่แล้ววว"

เสียงหลายๆเสียงดังขึ้นจากกลุ่มใหญ่นี้...

ประมาณนี้มั้งครับในความคิดของผม(เน้นว่าในความคิดของผม)

4.มีการบรรยายที่น้อยไปนิดครับ

ขอบอกว่าเก่งแล้วครับ ฝึกอีกนิดก็ก้าวสู่ความเก่งกาจได้แล้ว

[4096]

ใช้คำว่า"เชมี่"มากไปหน่อยนะครับ

และ ... ก็เยอะจนค่อนข้างรกทีเดียว

น่าจะเพิ่มการบรรยายในการสนทนามั่งนะ

แต่เป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ อ่านง่ายดี

[bluewind]

มาอ่านแล้วคร้าบ~ ปฐมบทนี้อ่านแล้วนึกถึงการ์ตูนดิสนีย์บางเรื่องเลยแฮะ

สรรพนามเชมี่ ถ้าคิดไม่ออกว่าจะให้เรียกว่าอะไรดี ก็ลองเรียกเป็นอย่างอื่นก็ได้ เช่น "โปเกมอนกวางหญ้า" "เจ้ากวางสีขาว" "เขา/เธอ/มัน/พวกมัน"

แล้วก็อยากให้บรรยายลักษณะของบุคคลหรือวัตถุสิ่งของที่สำคัญในเรื่องด้วยน่ะครับ เช่นดอกกราซีเดีย มันเป็นดอกไม้สียังไง รูปร่างยังไง บ้านที่เชมี่ร่อนไปนอนสลบเป็นบ้านสีอะไร มี 2-3 ชั้นก็ว่าไป

บรรยากาศในเรื่องออกมาดีแล้วครับ เรื่องการบรรยายค่อยๆพัฒนาไปก็ได้ครับ คนอ่านอย่างเราๆจะคอยแนะนำทีละจุดให้เอง สู้ๆครับ ^^

[System W]

เชมี่37คำ สำหรับโปรล็อกขนาดสั้น

[Loveless Nova]

ดูเหมือนท่านจะรักเชมี่มากเลยจริงๆนะครับเนี้ย มีเยอะซะ...

วิจารญ์ฟิคไม่ค่อยเก่งเช่นกัน แต่ว่ารูปแบบการอธิบายก็เข้าใจง่ายดีว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างและผลสรุปเป็นยังไง นับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับมือใหม่ครับ ^^

Me/ นั่งจิบน้ำชารอดูมนุษย์คนแรกที่จะออกโรง....

[Thama]

วาว่าเขียนนั่งเป็นนักนะ

-----------------------------

เชมี่เยอะมากคับเยอะมากเกินไป-*-ก็อย่างที่คนอื่นบอกละคนใช้สรรพนามอื่นบ้างก็ได้นะคับ(วิจารไม่เก่งด้วยสิเก่งแต่อ่าน)

[BLYTHE]

อ๊าาาา!!~>[]< มาเม้นท์ช้าไปนิดนึง

ก็อย่างที่คนอื่นๆได้บอกไปนะคะว่าคำว่า"เชมี่"เยอะเกินไป...ใช้สรรพนามแทนมั่งก็ได้นะ(เช่น พวกเขา พวกเธอ ฯลฯ)

แล้วก็น่าจะบรรยายลักษณะให้เยอะขึ้นนะคะ แบบว่า "เชมี่ขนสีอะไร เรืองแสงหรือเปล่า" อะไรแบบนี้...

ความจริงเราก็วิจารณ์ไม่ค่อยเก่งเหมือนกันอ่ะ ประมาณว่าแบบนี้ก็แต่งได้ดีแล้ว

จะเอาใจช่วยนะจ๊า!!!~ เป็นกำลังใจให้นะ อิอิ

[Kimur@]

จริงๆผมอ่านเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวานละ แต่ลืมเม้นเพราะโปรเจค ตามมาอ่านแล้วนะครับ มีคำผิดเยอะเหมือนกัน แต่การบรรยายจะว่าน้อยไปก็ไม่ใช่ เพราะว่าผมอ่านและผมสามารถจินตนาการตามได้ตลอด ถือว่าโอเคแล้วนะครับ

[โฮมุปอร์]

พูดถึงนะ

1.การใช้คำจากภาษาอังกฤษยังดูแข็งๆไม่เนียนนะ~

2.ขาดการบรรยายภาพรวม

3.บางส่วนสอดมุขผิดเวลาแหละ! '3'

'___' พยายามเข้า! สู้ๆจะติดตามผลงานอยู่นะ

[Mocoron]

เราว่าน่าจะใช้คำว่า"เชมี่"ให้น้อยลงหน่อยนึงนะฮะ บางทีการใช้สรรพนามน่าจะดูดีกว่า"เชมี่"ซ้ำๆก็ได้นะ เช่น"เจ้ากวางน้อยสีขาว"อะไรประมาณนี้อ่ะนะ ถึงจะยาวไปนิดแต่ก็ใช้ได้นะฮะ 

[Thama]

^

^

^

^

เข้าข่ายปั้มนะดูวันก่อนโพสด้วยสิ

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

^

^

^

^

ในหมวดกระทู้ฟิก การขุดเพื่อเม้นท์ไม่ผิดกฏเน้อ ถ้าเขายังไม่เลิกแต่งอ่ะนะ

อีกทั้งคนแต่งจะได้ยิ้มได้ด้วยแหละ ว่ายังมีคนอ่านอยู่  ^w^~

[*~Pocha_Icecream~*]

ฟิ้ว...

เข้ามาเพราะมีคนขุด =w=

พอดีว่าช่วงนี้งานที่ รร.เยอะ แต่ไม่ได้ทำ

เลยไม่ได้ลงฟิคเลย

อาจจะลง 2 อาทิตย์หน้าเน้อ~

ขอโทษด้วยจริงๆค่า... >.<

ตบท้ายด้วย...

เราว่าน่าจะใช้คำว่า"เชมี่"ให้น้อยลงหน่อยนึงนะฮะ บางทีการใช้สรรพนามน่าจะดูดีกว่า"เชมี่"ซ้ำๆก็ได้นะ เช่น"เจ้ากวางน้อยสีขาว"อะไรประมาณนี้อ่ะนะ ถึงจะยาวไปนิดแต่ก็ใช้ได้นะฮะ 

หา? ยาวไป??

เขียนผิดปะนั่น...

[Thama]

^

^

^

^

ในหมวดกระทู้ฟิก การขุดเพื่อเม้นท์ไม่ผิดกฏเน้อ ถ้าเขายังไม่เลิกแต่งอ่ะนะ

อีกทั้งคนแต่งจะได้ยิ้มได้ด้วยแหละ ว่ายังมีคนอ่านอยู่  ^w^~

อ้าวหรอลู....ถ้ารู้เร็วกว่านี้เราคงไปแม้นฟิคเก่าๆที่คนแต่งดองยาวจนกระทู้ตก(ใน1สัปดาห์ )ในบอร์ดเก่าละเซ็ง

ปล.ทำไมตรูถึงโดนบีบ(By เพื่อน)ให้แต่งฟิควะย๊าก~

[*~Pocha_Icecream~*]

บทที่ 1 : ดอกไม้จากฟากฟ้า

ณ ฟุตาบะทาวน์... เมืองที่มีบ้านอยู่เพียงสี่หลัง... อากาศสดชื่น มีบ่อน้ำเล็กๆและต้นไม้รอบๆเมือง... เชมี่ที่บินมาจากสวรรค์แห่งดอกไม้สลบไปหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ใหญ่กว่าหลังอื่นๆ...

.....................................................

ภายในบ้านหลังนั้น...

แม่คะ~~!! เสียงเด็กสาวคนหนึ่งตะโกนมาจากชั้นสองของบ้าน แม่ของเด็กคนนั้นที่กำลังล้างจานอยู่ชั้นล่างถึงกับสะดุ้ง

อะไรลูก? เรียกซะตกใจเลย

หนูหาหมวกพจจามะไม่เจอค่ะ!!

ลงมาคุยกันข้างสิ มารีนะ แม่ไม่ได้ยิน

ค่า~ เด็กสาวที่ชื่อมารีนะเดินลงมาชั้นล่าง หนูหาหมวกพจจามะไม่เจอ...

มารีนะ สาวน้อยที่ใส่ชุดกระโปรงสีฟ้า มีลายจุดสีขาวสองจุดบนเสื้อ ผมสีชมพูอ่อน หิ้วกระเป๋าสีม่วงลงมา แล้วทำหน้ากระวนกระวายเพราะหาหมวกรูปพจจามะสุดที่รักไม่เจอ

...แม่จะพูดดีมั้ยเนี่ย... แม่ของมารีนะยิ้ม ลูกก็ถืออยู่ในมือนี่ ติงต๊องจริงๆเลย

ชะอุ๊ย!! มารีนะหน้าแดง อ...อ่า...คือว่า... มารีนะค่อยใส่หมวก แหะๆ...

วันนี้ลูกต้องออกเดินทางแล้วสินะ...

ค่ะ... หนูจะรวบรวมเข็มกลัดมาให้ครบเลย!!

จ้า... สู้ๆนะ แม่เป็นกำลังใจให้

ค่ะ~! ไปแล้วนะคะ!

แล้วมารีนะเปิดประตูบ้านออกไป...

ปึ้ก!!

เอ๋? เหมือนประตูมันไปโดนอะไรเข้านะ... มารีนะเปิดประตูออกไปอีก

แปลกจัง มารีนะหันไปมองหลังประตู เห?!

เสียงตะโกนของมารีนะทำให้เชมี่ฟื้นขึ้นมา มันพยายามเดินตามมารีนะ...

ปัง!!

มารีนะวิ่งเข้าบ้านแล้วปิดประตู เชมี่ผู้โชคร้ายโดนหนีบเข้าเต็มๆ

มีอะไรเหรอมารีนะ? แม่ของมารีนะหันมามองมารีนะที่เดินเข้าบ้านมา

มีโปเกมอนสลบอยู่ค่ะ ช้ำไปทั้งตัวเลย มารีนะพาแม่เดินออกมาดู

โห... ถลอก ช้ำซะขนาดนี้ ลูกคงต้องพามันไปโปเกมอนเซนเตอร์แล้วล่ะ

(ตอนแรกไม่ได้ช้ำขนาดนี้หรอก...) เชมี่คิด

คงต้องทำสินะ... มารีนะอุ้มเชมี่ไว้

(ก็ดีเหมือนกัน...เราจะได้เดินทางต่อสบายๆ...) พูดจบเจ้ากวางน้อยก็หลับไปในอ้อมแขนของมารีนะ

หืม?

มอนสเตอร์บอลที่อยู่ในกระเป๋ามารีนะสั่นจนเธอรู้สึกได้ เธอจึงค่อยๆเอาบอลออกมาจากกระเป๋า

รู้แล้วน่า...โพโพ อยู่แต่ในบอลคงเบื่อสินะ มารีนะปาบอลลูกนั้นออกไป

พจจา พจจา~! พจจามะ (Piplup) โปเกมอนเพนกวินสีฟ้า มีสิ่งที่ดูคล้ายคอปกเสื้ออยู่ใต้คอต่อกับผ้าคลุมสีน้ำเงินที่หลัง จุดสีขาวสองจุดบนตัว กระโดดโลดเต้นเมื่อได้ออกจากบอล มันมีชื่อเล่นว่า โพโพ

โพโพ เราต้องพาโปเกมอนตัวนี้ไปส่งที่โปเกมอนเซนเตอร์ที่มาซาโกะทาวน์ (Sandgem Town)นะ มารีนะพูดกับโพโพ

พจ~จามะ!! พจจามะร้องตอบ เหมือนดีใจที่จะได้ไปเมืองอื่นบ้าง

เอาล่ะ อดทนหน่อยนะ! มารีนะลูบหัวเชมี่ ไปแล้วนะคะแม่~!

จ้า~ แม่ของมารีนะพูด ขอให้ไปถึงมาซาโกะทาวน์อย่างปลอดภัยนะ

..................................................

ณ ถนนสาย 201...

ฟู่ว์...อีกนิดเดียว...จะถึงแล้วววว~! มารีนะวิ่งผ่านพงหญ้าสีเขียวไปเรื่อยๆพร้อมกับพจจามะ และอุ้มเชมี่ไปด้วย

อา...

พอเดินพ้นพงหญ้าสูงไปได้ มารีนะกับโปเกมอนทั้งสองก็มาถึงมาซาโกะทาว์น...

เอาหล่ะ โปเกมอนเซนเตอร์อยู่ไหนน้า~ หญิงสาวมองไปรอบๆ อ๊ะ! นั่นไง!!

แล้วสายตาของเธอก็มองเห็นโปเกมอนเซนเตอร์ ตึกเล็กๆ ที่มีหลังคาสีส้ม มีรูปมอนสเตอร์บอลสีขาวติดอยู่บนหลังคา

อดทนหน่อยนะ เจ้ากวางน้อย... มารีนะวิ่งเข้าไปในโปเกมอนเซนเตอร์นั้น...

..................................................

ภายในโปเกมอนเซนเตอร์..

เอ๋~!?!? ว่าไงนะคะ!!!

ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ... สาวพยาบาลที่ใส่ชุดสีชมพูเหมือนสีผมพูดกับมารีนะ พอดี ระบบรักษาโปเกมอนของเราเกิดขัดข้อง...

ช่วยไม่ได้นี่น้า...ไปเมืองอื่นแทนละกัน... มารีนะถอนหายใจ

(...) เชมี่ทำเป็นเงียบเมื่อรู้ว่าระบบรักษาของโปเกมอนเซนเตอร์เสีย (คงต้องทนอีกนิดสินะ...)

..................................................

หลังจากออกมากโปเกมอนเซนเตอร์ มารีนะก็เดินไปที่ทางออกจากเมือง เพื่อไปยังโคโตบุกิซิตี้ (Jubilife City)...

แซ่ก... แซ่ก...

หืม? มารีนะเอะใจกับเสียงแปลกๆที่ได้ยิน ค...ใครแอบอยู่ตรงพุ่มไม้นั้นน่ะ!?

"หึหึ...ถ้าไม่มีเชมี่...โลกนี้...ก็จะดีขึ้นเยอะ...  เสียงดังมาจากพุ่มไม้...

ม...หมายความว่าไง? มารีนะสะดุ้ง ลางสังหรณ์ของเธอเริ่มไม่ดีซะแล้ว...

ส่งเชมี่...ในมือแกมา...ซะดีๆ!!

หวา~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

หลังจากที่เสียงใครบางคนที่หลบอยู่ตรงพุ่มไม้พูดจบ ฝูงสเปียร์ (Beedrill) จำนวนมากก็บินออกมาจากพุ่มไม้ แล้วพุ่งเข้าหามารีนะ!!!

ฟั่บ!!

เอ๋? ทำไม...ถึงไม่เจ็บล่ะ?? มารีนะค่อยๆลุกขึ้น บาดแผลบนตัวเธอมีแค่รอยถลอกเล็กน้อยที่เข่าเพราะล้มด้วยความตกใจตอนสเปียร์พุ่งเข้ามาเท่านั้น...

มานิว!!

โปเกมอนแมวดำ ที่มีสิ่งที่คล้ายแผงคอสีชมพูบนศีรษะ มีเพชรสีเหลืองบนหน้าผาก มันยืนอยู่ข้างหน้ามารีนะ เหมือนมากันเธอเอาไว้...

เมื่อกี๊...กันฉันไว้เหรอ...? เธอถามแมวดำตัวนั้น

มานิว... แมวดำพยักหน้า

เป็นอะไรมั้ยคะ~? สาวน้อยคนหนึ่งวิ่งมาหามารีนะ เธอมีผมสีน้ำตาลปนดำ ผูกโบว์สีฟ้าอันใหญ่ 2 อัน เสื้อสีเขียว มีลายแมวบนเสื้อ กระโปรงสีดำสลับแดง รองเท้าสีชมพู มีโปเกมอนสุนัขตัวใหญ่สีส้มวิ่งตามเขามาด้วย

เธอ...เป็นเจ้าของโปเกมอนตัวนี้เหรอ? มารีนะถาม

ใช่แล้ว~ สาวน้อยตอบ ฉันชื่อซากิ นี่มานิวร่าของฉันเอง

แล้วตัวที่อยู่ข้างๆนั่น...

วินดี้ไงล่ะ โปเกมอนที่ฉันรักมากเลยล่ะ ซากิตอบ

แล้วทำไมถึงมาช่วยฉันล่ะ?

ก็...ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ฉันทนเห็นคนอื่นเดือนร้อนไม่ได้น่ะ... ซากิยิ้ม ...เอ๋?!

ซากิเหลือบไปเห็นเจ้ากวางน้อยสีขาวที่มารีนะอุ้มอยู่...

ช...ช...ช...เชมี่!?!?

เอ๋...ม...มีอะไรเหรอ?

โปเกมอนที่เธออุ้มอยู่...นั่นมันเชมี่ โปเกมอนในตำนาน...

เห?! มารีนะตกใจ จริงสินะ คนที่ใช้สเปียร์เมื่อกี๊ก็พูดถึงเชมี่เหมือนกัน...

พูดถึงแล้ว..คนๆนั้นไปไหนแล้วล่ะ? ซากิถาม

เอ...ไม่รู้สิ คงหนีไปแล้วมั้ง... มารีนะลุกขึ้นยืน

จะไปไหนน่ะ?

จะพาเชมี่ไปโปเกมอนเซนเตอร์น่ะ พอดีโปเกมอนเซนเตอร์ที่นี่ระบบขัดข้อง...

แต่มันอีกตั้งไกลนะกว่าจะถึงเมืองหน้า เชมี่ทรมานแย่เลย ซากิทำหน้าสงสารเชมี่

นั่นสินะ... มารีนะลูบหัวเชมี่เบาๆ อดทนหน่อยนะ...

ไม่ต้องอดทนแล้วล่ะเชมี่ หุหุ!

!!

มารีนะกับเชมี่ต้องตกใจเมื่อเห็นซากิเอามือแตะที่ตัวเชมี่ แล้วก็มีแสงออกมาจากแผล เมื่อแสงจางลง แผลก็หายไปแล้ว...

สุดยอด... มารีนะตาค้าง

(นี่สินะ เทรนเนอร์ผู้มีพลังพิเศษที่เราตามหาคนที่ 1...) เชมี่ยิ้ม แล้วดิ้นออกจากแขนมารีนะแล้วกระโดดลงสู่พื้น

หายดีแล้วสินะ เชมี่!

เชมิ~เชมี้~~~!! เชมี่ร้อง

หุหุ ไม่ต้องขอบคุณหรอก~ ซากิหัวเราะ

เอ๋? ฟังที่เชมี่พูดรู้เรื่องด้วยเหรอ? มารีนะถาม

อืม...ฉันอ่านใจโปเกมอนได้น่ะ

ว้าว...อยากทำได้มั่งจัง~

เชมิ เชมิเชมี้~ เชมี่เริ่มทำหน้าจริงจรัง

หืม? ต้องการความช่วยเหลืองั้นเหรอ? ซากิอ่านใจเชมี่อีกครั้ง ไหนเล่าให้ฟังซิ...

ว่าไงบ้าง? มารีนะทำหน้าสงสัย

เชมี่บอกว่า... ซากิพูดเรื่องที่อ่านใจเชมี่ได้ทั้งหมดออกมา

ที่สวรรค์แห่งดอกไม้บ้านเกิดพวกเรา... เกิดน้ำแข็งที่ไม่ยอมละลายบนดอกกราซีเดีย...ดอกไม้ที่จำเป็นต่อเรามาก...ตอนนี้พวกเชมี่ที่นั่นคงล้มตายกันเพิ่มอีก...พวกเราแพ้อากาศหนาวด้วยเลยยิ่งไปกันใหญ่...หัวหน้าฝูงเชมี่มอบกราซีเดียดอกสุดท้ายให้ผม...ให้มาตามหาเทรนเนอร์ซึ่งมีพลังวิเศษสิบห้าคน... แล้วผมก็เดินทางมาจนสลบไปหน้าบ้านคุณมารีนะ...

งั้นเหรอ... สาวน้อยทั้งสองพอได้ฟังก็เกิดสงสาร

เชมิ เชมี้~~

จ...จะให้ฉันเป็นหนึ่งในสิบห้าคนนั้นด้วยยังงั้นเหรอ? ซากิยิ้มดีใจ ตกลงสิ~! ตกลงอยู่แล้ว~!

เห~~! ฉันขอเป็นด้วยได้มั้ยอ้ะ? มารีนะขอเชมี่

(ได้ไงหล่ะ เธอไม่มีพลังพิเศษนี่) ซากิแปลคำพูดของเชมี่

ทำไมจะไม่มีล่ะ... มารีนะหยิบของบางอย่างขึ้นมา...

(หืม?) เชมี่มองไปที่ของชิ้นนั้นอย่างสงสัย...

..................................................

แต่งยังไงมันก็ไม่ดีซะทีแฮะ...

ปล.ภาพประกอบสแกนแล้วสีอ่อนลง = =

[Porygon-Ω]

ยังขาดเรื่องการบรรยายอยู่เน้อ มีตกๆ หล่นๆ ไปบ้าง~

มีบทสนทนาเยอะดีแท้ =u=;

ปล. ภาพประกอบน่ารักมากๆ เลยนะฮะ!~

[Risu]

ยังต้องปรับปรุงเรื่องการบรรยายนะ

แต่ก็พัฒนาจากตอนแรกขึ้นเยอะ

สู้ๆต่อไปเน้อ~

ปล.รูปน่ารักดีจ้า แง้วๆ

[BLYTHE]

รูปประกอบโมเอ้>w<~

[me=>>ขอค้านค่ะ!!!<<]โดนตบ[/me]

ตอนนี้ขาดการบรรยายไปนิดนึงนะ ตรงที่บรรยายว่าเมืองโคโตบุกิเป็นยังไงน่ะ(เช่น มีทีวีใหญ่ๆ อะไรแบบนี้น่ะ)

ดูจากตอนแรกแล้วมินนี่พัฒนาขึ้นมากเลยนะ เป็นกำลังใจให้จ้า สู้ต่อไป~~!!!

[bluewind]

เชมี่กำลังถูกไล่ล่างั้นหรือ มารีนะ นางเอกของเราเข้าไปพัวพันเข้าให้แล้วสิเนี่ย...แล้วของที่ว่านั้นมันคืออะไรกันนะ

ตอนนี้ขาดการบรรยายไปนิดนึงนะ ตรงที่บรรยายว่าเมืองโคโตบุกิเป็นยังไงน่ะ(เช่น มีทีวีใหญ่ๆ อะไรแบบนี้น่ะ)

อืม...เพราะตัวเอกของเรายังไปไม่ถึงเมืองนั้นไงครับ ยังอยู่บนเส้นทางธรรมดาๆอยู่เลย

ขอรอดูอีกตอนก่อนดีกว่าว่าจะชี้แนะอะไรได้บ้าง =_=

ปล.รูปวาดน่ารักดี =w=

[Loveless Nova]

พลังพิเศษของนางเอกจะเป็นพลังแบบไหนกันนะ

แต่นางเอกของเรื่องนี้ก็ต๊องได้ใจจริงๆเลย~ ถือของในมือแล้วยังหาอีก หุๆๆ ส่วนเชมีคุงก็ซวยไปซะงั้น (ประตูน้อยหนีบกวาง...)

[Blaster]

อ่านง่ายมากครับผม (ต้องพยายามมั้งแล้ว)ดันขุดอีก