[Fiction] The Curse Of Spiritomb

[bluewind]

อายุ 12 แต่แต่งได้ขนาดนี้ ตี้ก็แต่งเก่งมากแล้วละครับ

ผิดคาดแฮะที่ฮากาเนลเป็นผู้หญิง =_= หญิงเหล็กสินะเนี่ย

อยากจะแนะนำตรงนี้หน่อยนะ

“คะ..คุณคือใครครับ?”ลูคาริโอ้เงยหน้าไปมองหัวอันใหญ่โตของผู้ที่ป้องกันเขาจากหินถล่ม หัวของเธอมีสีเงินเป็นมันวาว เขี้ยวซึ่งงอกออกมาจากศีรษะของเธอ สายตาของโปเกมอนตัวนี้จ้องลงมาที่ลูคาริโอ้

อย่างที่เห็น พวกลูคาริโอ้ยังไม่รู้เลยว่าฮากาเนลคือใคร และรูปร่างลักษณะยังบ่งบอกไม่ชัดเจนว่าเป็นเพศอะไร ฉะนั้น เราควรใช้สรรพนามเรียกฮากาเนลในตอนนี้ว่า "มัน" ไม่ใช่ "เธอ"

เพราะคนที่ถูกพูดถึง(ซึ่งก็คือฮากาเนลในร่างโปเกมอน)ยังไม่เห็นลักษณะที่ชัดเจนว่าเป็นผู้หญิง จึงยังไม่ควรใช้สรรพนามให้คนอ่านรู้ว่าเป็นผู้หญิง จนกว่าคนที่ถูกพูดถึง(ฮากาเนล)จะปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นผู้หญิง หรือเจ้าตัวบอกเองว่าเป็นผู้หญิง ถึงตอนนั้นเราจึงใช้คำว่า "เธอ" ได้ครับ

อาจจะเห็นว่าเม้นต์ยาว แต่จริงๆแนะนำแค่เรื่องเดียวเองครับ ไม่ต้องตกใจ

[โฮมุปอร์]

ฮากะเนล เดี๋ยวเธอต้องแอบชอบลูคาริโอ้ใช่ไหม ใช่สิ ใช่เซ่!!!!!!  :pika08: :pika08:

ฟิคนี้เป็นฟิคดีอีกฟิคที่สปอร์ชอบเลยนะเนี่ย (เอาปิกาจูวชูยกแขนไป)

:pika10:

[ShadowSneak]

ฮากาเนล.... หญิงเหล็กใช่มั้ยเนี่ย =w="

ป.ล. ตี้แต่งเก่งมากอ่ะ ขอชูฮกเลย = =b!!

[NuTTo]

ฮากาเนล... สตรีเหล็กสินะ *ผัวะ*

ตั้งใจจะมาอ่านตอนที่ 2 แต่พอมาดูอีกหน้านึงดันมีตอนที่ 3 ซะงั้นเลยอ่านต่อเลย - -

คนที่มาขวางจะเป็นใครกันแน่เนีย?

ปล.ท่านเก่งแล้วแหละ ผมอยู่มาตั้งนานยังไม่เคยแต่งเลยซักเรื่อง = =

[Kimur@]

มาอ่านตอนที่3แล้ว ส่วนมากเรปบนแนะนำไปหมดแล้ว เลยไม่มีอะไรจะพูด จะติดตามต่อน้า

[snow]

เเหะๆมาอ่านช้าไป 1 วัน ขอโทษด้วยนะคะ =w=;; พวกลูคาริโอ้คงจะอายุประมาณมิคัลเก้สินะคะ? เเต่ดูจากที่บรรยายเเล้วสงสัยอายุของฮากาเนล...

ปล. เเอบสังเกตจากลายเซ็นของตี้ซังเเล้ว ฮากาเนลคงจะร่วมเดินทางด้วยสินะ?

[Raining]

โหครั้งนี้แต่ได้สุดยอดมากมาย(แต่ก่อนก็สุดยอดอยู่แล้ว)

...ก็เงาของอะไรบางอย่างมาขดตัวรอบๆพวกเขา

บรรทัดที่2อ่านแล้วงงนิดๆ

[Nameless-san]

ถึงจะ No Comment

แต่แต่งได้สนุกดีคะ

[Loveless Nova]

ฮากะเนลที่เป็นผู้หญิงงั้นเหรอ....จะน่าร้ากกกกขนาดไหนน้า~!!!

แล้วมันผู้ใดกันที่มายืนขวางพวกเขาอยู่ หรือจะเป็นคนที่เอาใบประกาศปรับปรุงออกด้วยนะ...

[Guest bulbabenz]

อ่านเสร็จ ให้อารมณ์ไอเดียบรรเจิดมากกก

แปลงเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ**คิดภาพ**

อนึ่ง ฮากาเนลตัวผู้กะตัวเมีย มีเขี้ยวไม่เท่ากันแหละเธอ.........(เอิ่ร์ม....ลูคาริโอก็เหล็กเหมื้อนกัน คงรู่้มั้ง เหอเหอ)

รอส่องต่อ ไปได้สวย

[BLYTHE]

คำสาปบทที่ 4 : The Keen eyes

...หลังจากที่ฮากะเนล ลูคาริโอ้และโกขะซารุ เดินทางผ่านเข้าไปในถ้ำด้านซ้ายและไล่โปเกมอนป่าออกไปหมดแล้ว แต่ก็ยังมีคนที่ไม่ได้หนีออกไปกับโปเกมอนป่าอีกด้วยนั่นก็คือ... ชายคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนโขดหินริมทาง ความมืดทำให้มองเห็นตัวของเขาได้ไม่ชัดนัก แต่ก็พอจะมองจุดเด่นได้ว่า เขามีผมสีม่วงที่ดูสดุดตา...

นายเป็นใครกันน่ะโกขะถามไปยังชายร่างสูงซึ่งนั่งอยู่บนโขดหินริมทางเดิน

เรียกผมว่าคีนอายส์จะดีกว่านะครับชายหนุ่มดันแว่นที่คล้ายเพชรนั่นขึ้นมาเล็กน้อย แล้วเขาก็กระโดดลงมาจากโขดหินที่เคยนั่งอยู่

แล้วนายมาทำอะไรกันน่ะโกขะเริ่มทำท่าป้องกันตัวให้คีนอายส์ดูเหมือนการขู่ว่าอย่าเข้ามาใกล้

เดี๋ยวๆ ผมไม่ได้มาร้ายนะครับ..คีนอายส์สังเกตเห็นโปเกมอนลิงไฟทำท่าจะต่อสู้ เขาจึงห้ามเอาไว้ก่อน ก่อนที่ตัวเขาเองจะได้รับบาดเจ็บ...

แล้วนายมาขวางพวกเราทำไม..ฮากะเนลถามหนุ่มนามว่าคีนอายส์ ในขณะที่เขาพยายามเดินเข้ามาหาพวกเขาช้าๆ ทางด้านนักเดินทางก็ค่อยๆเดินถอยหลังไปเรื่อยๆเช่นกัน

ผมบอกแล้วไงครับ ว่าผมไม่ได้มาขวาง แค่อยากให้คุณรู้เรื่อง...หินก้อนนั้น...ก้อนที่อยู่ในกระเป๋าของคุณ...คีนอายส์ชี้ไปที่กระเป๋าของลูคาริโอ้ช้าๆ กระเป๋าช่องที่มีหินมิคัลเก้อยู่..

นาย...หมายความว่ายังไงกัน นายรู้จักหินก้อนนี้ด้วยเหรอ...?ลูคาริโอ้ถาม มือของเขาเริ่มคลำไปที่ช่องใส่ของที่มีหินมิคัลเก้อยู่ พร้อมหยิบมันออกมาช้าๆ

ฮากะเนลก็มีสีหน้าตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นหินก้อนนั้น จนดูเหมือนกับว่าเธอเคยเห็นหินก้อนนั้นมาก่อน และวันนี้ก็ได้มาเห็นมันอีกครั้งหนึ่ง

คีนอายส์ผงกหัวเบาๆก่อนที่จะคว้าหินมิคัลเก้จากลูคาริโอ้ไปอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็ค่อยๆพรรณนาเกี่ยวกับหินที่เขาถืออยู่

หินก้อนนี้ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นหินที่ให้ความโชคร้ายต่อผู้ที่ครอบครองเอาไว้ก็ได้ แต่ถ้าผู้ครอบครองนั้น ครอบครองหินก้อนนี้อยู่แต่ไม่เกิดความโชคร้ายใดๆ แสดงว่าผู้ครอบครองนั้นก็คือผู้ถูกเลือกนั่นเองคีนอายส์พูด

เมื่อชายปริศนาพูดจบ ทั้งสามก็หันหน้ามามองกันพร้อมคิดว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของคนๆนี้คืออะไรกันแน่ เพราะจู่ๆก็มาบอกเรื่องแบบนี้ หรือว่าเขาจะเป็นผู้รู้ความลับของมิคัลเก้อีกคนกันนะ

ที่ผมมาบอกพวกคุณในวันนี้ก็เพราะว่าอยากจะเตือนเรื่องหินที่พวกคุณครอบครองอยู่นะครับคีนอายส์พูดราวกับอ่านใจออก พลางเอาหินมิคัลเก้คืนให้ลูคาริโอ้

หมายความว่ายังไง? นายจะบอกว่ามิคัลเก้ไม่ดีอย่างนั้นเหรอลูคาริโอ้เริ่มทำสีหน้าเคร่งเครียดใส่ชายหนุ่มผมม่วง

เมื่อลูคาริโอ้พูดจบ คีนอายส์ก็เอื้อมมือไปถอดแว่นของเขา ปรากฎให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาชนิดที่สาวคนไหนเห็นก็หลงรัก...แม้แต่สาวแกร่งอย่างฮากะเนลยังต้องหน้าแดง

คุณอาจจะไม่รู้ตัว..แต่ดูนั่นคีนอายส์ชี้ไปยังเงาของลูคาริโอ้ซึ่งเกิดขึ้นจากไฟที่ปลายนิ้วของโกขะ เงาของเขาแตกต่างไปจากเดิม นั่นก็คือจากที่เคยเป็นรูปร่างคล้ายมนุษย์ธรรมดาสามัญ กลับมีเงาปริศนาซึ่งรูปร่างคล้ายวิญญาณมาพันรอบเงานั้นเหมือนกับไม่ปล่อยเจ้าของเงานั้นไปง่ายๆ

รู้รึเปล่าว่านั่นเงาอะไร

เฮ้ย...นี่มันเงาอะไรกันน่ะโกขะหันไปมองเงาของลูคาริโอ้พร้อมเอาไฟส่องเข้าไปใกล้ๆ สังเกตดีๆจะเห็นว่าวิญญาณนั้นออกมาจากหินมิคัลเก้ที่ลูคาริโอ้ถืออยู่

นี่มันหมายความว่ายังไงกันน่ะลูคาริโอ้จ้องมองเงาตัวเองพร้อมหันหน้ามาถามคีนอายส์อย่างเป็นกังวล

เงาแบบนี้หมายความว่าคุณเป็นผู้ถูกเลือกน่ะครับคีนอายส์พูดผู้ถูกเลือกไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวหรอกนะ แต่มีคนอื่นๆด้วยและผมก็คือหนึ่งในนั้น...

แล้วทำไมนายถึงเอาเรื่องนี้มาบอกกับเราล่ะฮากะเนลถามบ้าง คีนอายส์ถึงกับแสยะยิ้มนิดหน่อยก่อนที่จะพูดต่อว่า

ท่านผู้นั้นฝากให้ผมมาบอกน่ะครับ ฝากบอกผู้ถูกเลือกคนอื่นๆด้วย ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น อีกอย่างคือถ้าพวกคุณอยากจะแก้คำสาปให้มิคัลเก้ล่ะก็ คิดถึงผลที่จะตามมาให้ดีก่อนนะ เพราะลองนึกดูว่าเมื่อพันปีก่อนเทพกักขังมิคัลเก้เพื่ออะไร?คีนอายส์พูดด้วยสีหน้าอันเรียบเฉยแต่จริงจัง ทำให้ทุกคนคิดเรื่องนี้ตามๆกันไปด้วย

ข้างนอกใกล้จะมืดแล้ว ผมไปก่อนล่ะครับ หวังว่าเราคงจะเจอกันอีกนะครับว่าแล้วชายผมม่วงก็กลับหลังหันแล้ววิ่งออกไปยังทางออกอย่างรวดเร็วราวกับลมพัด

หลังจากที่คีนอายส์ไปแล้ว ทั้งสามได้แต่ยืนงงในสิ่งที่เขาพูด เพราะสิ่งที่คีนอายส์พูดไปนั้น มันก็อาจจะเชื่อได้บางส่วนและเชื่อไม่ได้บางส่วน

อะไรกัน...หมอนี่...โกขะมองคีนอายส์ที่วิ่งหายไปลับตาด้วยความงุนงงว่าที่เขาพูดมันน่าเชื่อถือหรือไม่

นี่...พวกเธอคือผู้ถูกเลือกในการปลดปล่อยคำสาปมิคัลเก้สินะฮากะเนลถามทั้งสองด้วยเสียงอันแผ่วเบา

ครับ...ว่าแต่คุณฮากะเนลรู้เรื่องวพกนี้ด้วยเหรอครับ?ลูคาริโอ้ถาม แต่ทันใดนั้นเองกระเป๋าของลูคาริโอ้ก็สั่นอย่างรุนแรงและหินมิคัลเก้ก็เริ่มลอยออกจากกระเป๋าช้าๆ

ทั้งสองคนคะ...ที่คุณคีนอายส์พูดก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วค่ะ...พวกคุณน่าจะคิดดูก่อนนะคะว่า การแก้คำสาปให้ฉันน่ะมันเป็นเรื่องดีมั้ย..

ต้องเป็นเรื่องดีอยู่แล้วล่ะเสียงของสาวแกร่งนามว่าฮากะเนลดังขึ้นจนทั้งสองหันมามอง

ฉันเคยได้ยินคำสาปนี้มาจากอาจารย์ที่เคยสอนน่ะ ฉันคิดว่าการปลดปล่อยเธอน่ะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง เพราะทุกๆคนก็ควรมีอิสระไม่ใช่เหรอ?

เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้จากฮากะเนล ทั้งสองก็มีกำลังใจในการช่วยปลดปล่อยมิคัลเก้เพิ่มขึ้นอีกมาก

ขอบคุณนะคะคุณฮากะเนลใบหน้าของมิคัลเก้ปรากฏรอยยิ้มเล็กๆ ก่อนที่เธอจะยอมให้ลูคาริโอ้เก็บเธอเข้าไปในกระเป๋าอีกครั้งนึง

เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อนฮากะเนลชักชวนพร้อมเคลื่อนกายออกจากปากเหมือง...

และแล้ว พวกเขาทั้งสามก็เดินออกไปจากเหมืองนี้อย่างสวัสดิภาพ ไกลออกไปจากทางออกของเหมืองเล็กน้อยก็จะเห็นหมู่บ้านแห่งหนึ่ง แต่ระหว่างสองข้างทางนั้นเต็มไปด้วยป่าทึบและในเวลานั้นก็ค่อนข้างมืดแล้วด้วย...

คุณฮากะเนลครับ อีกนานมั้ยกว่าจะถึงน่ะ นี่ก็มืดแล้วด้วยนะครับลูคาริโอ้ถามโปเกมอนงูเหล็ก ฮากะเนลหันหน้าไปมองลูคาริโอ้ช้าๆ ก่อนที่จะพูดว่า

อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วล่ะลูคาริโอ้ อีกไม่นานเกินรอหรอก เดินตามมาดีๆแล้วกัน แถวนี้มืดแล้วมันอันตรายน่ะนะฮากะเนลรีบเดินทางต่อ เพราะเกรงว่าจะมีอันตรายอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับนักเดินทางทั้งสองคนนี้

ว่าแต่คุณฮากะเนลไม่ลำบากเหรอครับ เห็นตอนแรกบอกว่าจะส่งแค่ปากทางออกแต่นี่ไปส่งจนถึงหมู่บ้านเลย..ลูคาริโอ้ถามเสียงอ่อย เพราะความเหนื่อยส่วนนึงและความเกรงใจอีกส่วนนึง

อืม...ไม่เป็นไรหรอก รีบเดินตามมาเถอะฮากะเนลยิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะเดินตามทางที่มีป่าไม้ข้างทางต่อไป...

นักเดินทางเดินกันจนแทบจะหมดแรง ทางก็มืดจนแทบจะมองไม่เห็น มีแค่แสงจันทร์คอยนำทางเท่านั้น แถมยังมีเสียงโปเกมอนป่าต่างๆดังกึกก้องไปทั่วไปหมด จนกระทั่ง...

ถึงแล้วล่ะ...ทั้งสองคน..ฮากะเนลพูดพลางชี้ไปข้างหน้า เบื้องหน้าของทั้งสามมีหมู่บ้านขนาดเล็กอยู่ บ้านแต่ละหลังมีตะเกียงแขวนอยู่หน้าบ้านเพื่อให้แสงสว่าง อาจจะเป็นเพราะดึกแล้วเลยไม่มีคนมาเดินเพ่นพ่านอยู่ในหมู่บ้านดั่งเช่นตอนกลางวัน

ที่นี่....หมู่บ้านแสงจันทร์อย่างนั้นเหรอ..ลูคาริโอ้พูดไปหอบไปเพราะความเหนื่อย หมู่บ้านแห่งตกแต่งสไตล์ตะวันออกมีกระถางต้นไม้อยู่ข้างๆประตูบ้านเกือบทุกหลัง พื้นถูกปูด้วยหินก้อนแบนๆเป็นทางยาว...ถึงแม้ว่ามันจะมือ แต่ก็ยังพอมองเห็นความงดงามของหมู่บ้านแห่งนี้

พวกเธอรีบๆพักผ่อนซะเถอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่มีแรงไปต่อเมื่อพูดจบโปเกมอนงูเหล็กก็กลับหลังหันแล้วเคลื่อนไปตัวไปตามทางออกหมู่บ้านเพื่อกลับไปยังเมืองอัลฟาร์

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ คุณฮากะเนล~!ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่จะเข้าไปยังที่พักนักเดินทางในหมู่บ้านแห่งแสงจันทร์

หลังจากที่ทั้งสองเข้าไปพักผ่อนในบ้านพักขนาดใหญ่ของหมู่บ้านแล้ว เสียงๆหนึ่งก็รำพึงขึ้นกับตนเองเบาๆว่า..

นักเดินทางผู้ปลดปล่อยคำสาปงั้นรึ....จะไปกันได้สักกี่น้ำเชียว...

ถึงเสียงนั้นจะเบา แต่ก็พอจะแยกกออกว่าเป็นเสียงของผู้หญิงแน่ๆ...

========================================

[โฮมุปอร์]

เสียงนั้น!!  :pika08: มันต้องเป็นเสียงที่ฉันคิดแน่ๆ!!

+++++++++++

อีกฟิคที่อยากกด LIKE สนใจมาเป็น PK-basic พับลิซซิ่งกับเราไหมเคอะ

[ป.โหล่]

น้อยอายมาแล้ว!!!

ใครคือเจ้าของเสียงนั้นกัน!!!

มิคัลเก้ถูกผรึกเพราะอะไร!!!

ท่านผู้นั้นเป็นใคร!!!

ปริศนาหลายข้อปรากฏในตอนนี้!!

[bluewind]

หืม~ ผู้ที่ถูกเลือกงั้นรึ

รอบนี้ไม่มีอะไรจะติแฮะ ทำได้ดีครับ วางปริศนาเอาไว้ได้น่าสนใจทีเดียว จะรอดูตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

ปล.ท่านผู้นั้น...หรือว่าท่านผู้ที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ!! เขาต้องเป็น โวลxxxxxx แน่ๆ!

["Pink Marker"]

ตอนนี้มีแต่ปริศนาทิ้งไว้แฮะ

ผู้ถูกเลือกของอะไรกัน โปรดติดตาม!

ตี้ผูกเรื่องน่าสนใจมากเลยล่ะ สั้นไปหน่อยแต่อ่านเพลินมากฮะ =w=

[Raining]

“นักเดินทางผู้ปลดปล่อยคำสาปงั้นรึ....จะไปกันได้สึกกี่น้ำเชียว...”

อ้าวมาตอนไหนเนี่ยมาติดตามอ่านแล้วครับผม

แจ๋มมากเลยครับ

ดีขึ้นทุกๆตอนเลย

ใครจะถูกเลือกบ้างน๊า

[Risu]

ตอนนี้ปริศนามาเพียบเลย

เสียงปริศนานั้นคือเสียงของใคร

แล้วใครเป็นผู้ถูกเลือกบ้าง

ต้องรอดูต่อไป

[Porygon-Ω]

ลอร์ดโวลเดอร์-อุ๊ดดดดดด-!!!

*โดนตี้โบก*

รออ่านต่อออ กรี๊ดกร๊าดดดดดดดด

ผู้ที่ถูกเลือก...

ให้ดึงดาบเอ็กคาลิ-อุ๊ดดด- จากหินมิคัลเก้!!!

*โดนถีบหายไป*

[Loveless Nova]

ผู้ปลดปล่อยไม่ได้มีคนเดียวรึนี้!!! บุรุษผมม่วงผู้ทำเท่ห์ไม่ยอมเอ่ยนามนั้นเป็นใครกัน!!!

แล้วศัตรูที่แท้จริงของผู้ปลดปล่อยคือใครกันแน่ละเนี้ย!?!

[BLYTHE]

[Guest bulbabenz]

เบิ้ลสองตอน ฟินิช!

ลายตาไปนิดนึงแฮะ @@

เนื้อเรื่องไหลไปเรื่อย ๆ และได้อารมณ์อยู่

[me=フシギダナーン]รอตอนต่อ[/me]

[Nameless-san]

ไม่ได้ติดตามมาประมาณ 2 - 3 ตอน  (ขอโทษที่ไม่ได้มอง  )

แต่ยังไงก็จะรอติดตามเช่นเดิมคะ

[Porygon-Ω]

เนื้อเรื่องกำลังไปได้ดีเลยแฮะ...

โกคะ นายช่างไม่รู้อะไรเสียเลย...

ลูคามันกำลังโดนความรักบังตาอยู่ต่างหากล่ะ!!! *โดนถีบยอดหน้า*

ผู้ที่ถูกเลือกหลายคน...

แปลว่ามีคนช่วยดึงดาบออกจากหินหลายตัวสินะ *โดนถีบซ้ำ*

[snow]

รู้สึกว่าตอนนี้สั้นไปหน่อยอ่ะค่ะ >< สารภาพว่าเเอบจิ้นลูคาริโอ้กับโกขะตอนที่โกขะมาวิ่งดักหน้าลูคาริโอ้ 55+

(รู้สึกว่ามาเม้นเเบบไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่ =A=)

[Risu]

เกิดความสับสนในจิตใจของลูคาซะแล้วสิเนี่ย

(สับสนในความรักล่ะสิเนี่ย *ผัวะ*)

ผู้ถูกเลือกจะมีใครบ้างน้า

รอดูต่อไป