Tale Of Leafond (ตำนานราชาอาณาจักร Mystery) - (56K Warning!!) (True Ending)

[Thama]

อ้าวลีฟมาถึงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่[me=Rubysmart]ตะคอกใส่คนตามหาลีฟ(ข้อหาหาไม่ดี)[/me]

----------------------------------------------------

ทำไมภาพเครื่องในมันโหดจิงฟะ(เล่นเอากินหนมม่ะลงเลย)

โหไลท์วีนิสัยต่างจากอารากิเยอะเลยอะ

[epOchs]

ดะ ดะ แดงฉาน น่ากลัวอ่ะ ไอ้จินตนาการเรามันก็ไปไกลกว่าสมองด้วยสิ

ดาร์คไนท์คนนึงนั่นก็ อืมม เตี้ยจัง (ทำไมรู้สึกถึงความน่าจะเป็นของความคุ้นเคย)

[Risu]

ที่วาว่าวาดยังดูไม่ค่อยน่ากลัวแฮะ (เคยเจอที่น่ากลัวกว่านี้อีก)

เอ๊ะ! กลายเป็นไลท์วีแล้วรึเนี่ย

ดาร์กไนท์คนแรกจะเป็นใครหว่า

[..Two..World..]

เคี้ยกกก โหดๆๆ HPTF !!

ถ้าเหล่าดาร์กไนท์ถือเคียวกันคนละอันคงได้บรรยากาศ *0*

[เมต้าซัง]

เจ้าหน้านำ้แข็งมีตับไตไส้พุงกับเค้าด้วยหรอเนี่ย แถมมีเลือดออกมาจากคมมีดด้วย!! *Q* ตอนแรกนึกว่าหุ่นทั้งตัว =w=

[ไมยาเตะ (เชมี่)]

เห็นไปถึงลำไส้เลย...

ดีนะที่กินข้าวมาแล้ว

จะว่าไป NO.5 มีนิสัยคล้ายๆกับ คาราซึมะ โอจิ ในเรื่อง School Rumble เลย

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

- -) มันมาก และ มั่วมาก จริง 555*

มีดิจิไวท์ด้วยวุ้ย 555

[Loveless Nova]

วันศุกร์มาอีกแล้วรึเนี้ยไม่น่าเลย~(อ้าว?) เอาละ! ตอนนี้ก็ขออัญเชิญฟิคชั่นชั้นสูงลงสู่สนามละนะครับทุกท่าน~!!!

(แต่สงสัยต้องไปใส่ 56K Warning ที่หน้ากระทู้แล้วสิ -*-)

---------------------------------------------

- First Battle -

ดาร์กไนท์คนแรกเปิดเผยตัวเองออกมาจากผ้าคลุมแล้ว ร่างของเธอนั้นมีขนสีขาวบริสุทธิ์อยู่ทั้งตัวยกเว้นบริเวณเท้า มือ และปลายของหูที่ยาวตกข้างศีรษะซึ่งมีสีดำอ่อน กลางหน้าผากมีอัญมณีขนาดเล็กสีแดง ส่วนกลางอกนั้นก็มีอัญมณีสีแดงเช่นเดียวกันแต่มีขนาดใหญ่กว่า เธอมีแววตาที่คมกริบและปากยืนออกมาเล็กน้อยในลักษณะของสุนัข ลำคอนั้นมีปลอกคอหนังสีแดงอยู่บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นสุนัขที่มีเจ้าของ(?)

“ชื่อของข้าคือ Dn1 เป็น....”

“เป็นแฟนของผมเองคร้าบ~!!!!”

เสียงหนึ่งจากฝ่ายไฟร์เร้ดพูดขัดจังหวะการพูดของดาร์กไนท์ผู้แรก ทำให้ทุกชีวิตที่อยู่ในที่แห่งนั้นหันไปมองโดยทันที เป็นดาร์กไนท์ในผ้าคลุมที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มนั้นเอง และดูเหมือนคำพูดขัดเมื่อกี้นั้นจะไม่เป็นที่พอใจสำหรับ Dn1 ยิ่งนัก เพราะบัดนี้ค้อนขนาดเล็กจากมือของเธอได้ถูกขว้างจนกระทบหัวดาร์กไนท์ร่างเล็กนั้นเรียบร้อยแล้ว ดาร์กไนท์ตัวนั้นล้มหมอบกับพื้นพร้อมเสียงกระทบของโลหะที่ดังก้องนั้นเอง

“ปากเสียนะ! Dn2 ไอ้หมาหุ่นยนต์ไม่มีเพศเอ้ย~!!!!”

“ถึงเป็นหมาหุ่นยนต์ไม่มีเพศ แต่เขาพร้อมจะเป็นตัวผู้เพื่อที่รักนะจ๊ะ~ โอ้ย~!!!”

หมอบราบคาบไปอีกรอบสำหรับดาร์กไนท์ปากหมาตัวนั้น ทุกคนในที่นั้นยกเว้นไฟร์เร้ดเหงื่อตกกันไปตามๆกัน...จากนั้น Dn1 ก็พาทุกคนเข้าสู่สถานการณ์ปกติอีกครั้ง

“ชื่อของข้าคือ Dn 1 เป็นดาร์กไนท์ผู้นำมาซึ่งพลังสาย Beast!!!”

“ยินดีที่ได้รู้จัก Dn1 ข้า....จะเป็นคู่ต่อสู้กับเธอเอง....”

ลีฟฟ่อนยกมือขึ้นปัดฝุ่นผงที่ติดตามตัวจากการบุกฝ่าด่านป้องกัน 18 ด่านในยานรบบัญชาการ และเขาก็ยกมือขวาที่เป็นถุงมือเหล็กติดอัญมณีสีฟ้าขึ้น แสงสว่างปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือและมีหนังสือเล่มหนาปึกตกลงมา(พร้อมถุงมือที่หายไป) ลีฟฟ่อนในบัดนี้นั้นถือหนังสือเล่มหนาเตรียมพร้อมต่อสู้แล้ว....พร้อมต่อสู้เหรอนั้น?

“จะใช้หนังสือสู้กับข้าเนี้ยนะ ให้ตายสิ ไม่สนุกเอาซะเลย~!!! ไม่มีอาวุธอย่างอื่นแล้วรึไง!!!”

“ข้าจะสู้กับเธอ....”

“เชอะ! ของกระจอกแบบนั้นคิดว่าจะทำอะไรได้รึไง!!”

“ข้าจะสู้กับเธอ....”

“ไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือไง อย่ามาดูถูกข้านักนะ”

“ข้าจะสู้กับเธอ....”

“.....เอ่อๆ เล่นด้วยก็ได้ แล้วแกจะเสียใจที่เลือกไอ้นั้นมาสู้กับข้า~!!!”

----------------- Battle Start!!!! -------------------

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นแล้วแต่สถานการณ์ในสนามยังคงสงบนิ่งอยู่ ต่างฝ่ายต่างจ้องมองตากันอยู่ราวกับว่าหากใครนั้นกระพริบตาก่อนจะแพ้ทันที แต่นี้ไม่ใช่เกมจ้องตาเพราะอย่างนั้น Dn1 ก็เปิดฉากต่อสู้ด้วยการขว้างค้อนบินเล็กเข้าใส่ลีฟฟ่อนในทันที ลีฟฟ่อนผู้สงบดุจน้ำแข็งนั้นยกหนังสือเล่มหนาขึ้นปกป้องตัวเองเอาไว้ ปากของเขาขมุบขมิบเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อะฮ่า~! ใช้หนังสือเป็นอาวุธงั้นเหรอเธอนะ ถ้างั้นก็ลองรับนี้ดูหน่อยเซ้~!!”

ฟ้าว~!!! คราวนี้สิ่งที่ถูกขว้างมานั้นกลายเป็นขวานคู่เล่มหนาแทน มันหมุนด้วยความเร็วสูงตรงดิ่งเข้าหาลีฟฟ่อน และตัดร่างชุดดำนั้นขาดออกจากกันทันที แต่.....ไม่สิ! สิ่งที่ถูกตัดขาดไปนั้นเป็นเพียงน้ำที่ประกอบร่างจนเหมือนกับลีฟฟ่อนเท่านั้น!!

“บ้าน่า~! หายไปไหนแล้วเนี้ย!!!”

“ไลท์วีช๊อบ!”

เปรี้ยง!!! สันหนังสือเล่มหนากระแทกเข้ากลางศีรษะของร่างสีขาวจนเธอนั้นหัวหมุนคุมสติแทบไม่อยู่ เป็นฝีมือของลีฟฟ่อนที่โผล่มาอยู่ข้างหลังเธอด้วยความเร็วสูงนั้นเอง Dn1 เมื่อได้สติแล้วก็หมุนตัวฟาดกรงเล็บเข้าใส่ลีฟฟ่อนอย่างโกรธแค้นที่ถูกโจมตีโดนเป็นฝ่ายแรก ตอนนี้เธอเริ่มมีจิตใจจะต่อสู้กับลีฟฟ่อนแล้ว

“แล้วแกจะไม่ตายดีแน่!!!”

Dn1 ตั้งหลักสู้กับลีฟฟ่อนอีกครั้งในระยะประชิด เธอประเคนทั้งหมัดและเพลงเตะอย่างรวดเร็วจนลีฟฟ่อนนั้นยกหนังสือขึ้นตั้งรับแทบไม่หวาดไม่ไหว ความรวดเร็วนั้นมากเสียจนนับไม่ทันว่าลีฟฟ่อนต้องรับการโจมตีไปกี่ครั้งแล้ว จนลีฟฟ่อนนั้นก็พลาดท่าหนังสือหลุดจากมือไปเสียจนได้

“เสร็จฉันละ!!!”

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! Dn1 เตะเลียดตัดขาลีฟฟ่อนจนร่างสีดำลอยตัว และซัดเขาขึ้นลอยกลางอากาศด้วยการเตะเขาอย่างรุนแรงด้วยเท้าขวา จากนั้นก็กระโดดขึ้นเหนือร่างลีฟฟ่อนและยันฝ่าเท้าขวาเข้ากลางตัวลีฟฟ่อนอย่างแรง ร่างสีดำร่วงหล่นลงกระแทกพื้นจนพื้นยุบลงเผยให้เห็นพื้นเหล็กที่อยู่ใต้พื้นไปอีกชั้น ร่างสีดำนอนแน่นิ่งอยู่เช่นนั้นจน Dn1 ลงมาสู่พื้น

“จบแค่นี้เองรึ....หึ! อ่อนชะมัดเลย....”

Dn1 ยกสองมือขึ้นยักไหล่อย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะหันหลังให้กับร่างที่นอนนิ่งนั้น แต่ว่า.....สิ่งที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าในทิศทางที่เธอหันไปนั้นคือ ลีฟฟ่อนที่กำลังก้มลงเก็บหนังสืออยู่อย่างสบายๆ ตัวของเขานั้นไม่มีร่องรอยหรืออาการบาดเจ็บจากการถูกโจมตีแม้แต่น้อย และยังคงยิ้มอย่างธรรมดาๆให้แก่คู่ต่อสู้ของเขา....แต่รอยยิ้มนั้นศัตรูของเขากลับมองว่ามันเป็นการเยาะเย้ยเสียมากกว่า

“ทำไมกัน? ก็ข้าซัดแกลงกระแทกพื้นไปแล้วนี้!!!”

“ข้ามันถึกว่ะ โดนแค่นั้นไม่สะเทือนหรอก คิๆๆ เท้าเธอนี้เบาชะมัดเลยนะ...”

“กรอด~!!! ไอ้บ้าแกตาย!!!!”

Dn1 กระโจนเข้าหาลีฟฟ่อนอีกรอบพร้อมขวานคู่ในมือที่สาดซัดเข้าใส่ลีฟฟ่อนในระยะประชิด แม้นการโจมตีนั้นจะรวดเร็วมากแต่ก็ไม่เร็วพอที่จะโจมตีโดนลีฟฟ่อน ร่างสีดำหลบหลีกด้วยท่าท่างที่แสนธรรมดาไม่เหมือนกับตัวเอกในการ์ตูนหรือหนังที่ชอบหลบเล่นท่าพลิกแพลงมากมาย แต่มันก็เพียงพอที่จะหลบการโจมตีตรงหน้านั้นพ้นโดยไม่สูญเสียเรี่ยวแรงมากนัก

“หลบได้หลบดีนักนะ! ลองเจอนี้หน่อยเป็นไง! Strom Bolt!!!”

Dn1 ขว้างค้อนคู่(ค้อน?)เข้าใส่ร่างสีดำ แน่นอนว่าการโจมตีนั้นลีฟฟ่อนก็สามารถหลบได้เหมือนเดิม แต่พลันนั้นขากลับต้องเบิกตากว้างเล็กน้อย เมื่อร่างกายเขานั้นกลับขยับไม่ได้!

“ฮ่าๆๆ ท่านั้นนะจะสร้างสายฟ้าขึ้นมาซึ่งทำให้ขยับไม่ได้ไงละ! ดูซิคราวนี้ยังจะหลบได้อีกไหม!!”

หมัดสีขาวซัดเข้าใส่จอมเวทย์ผู้ขยับไม่ได้ด้วยพิษของสายฟ้าจากการโจมตีของศัตรูจนร่างซวนเซ หมัดอัปเปอร์คัทสองซัดเขาขึ้นเหนือจากพื้น จากนั้นฝ่าเท้านับไม้ถ้วนก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่ลีฟฟ่อนได้รับก่อนที่เขาจะถูกถีบกลิ้งหลุดๆไปกระแทกเข้าอย่างแรงกับกำแพง คราวนี้ลีฟฟ่อนนั้นถึงกับกระอักเลือดออกมาบ่งบอกให้รู้ว่าคราวนี้เป็นร่างจริงของเขาแน่นอน

“ฮะๆๆ อ่อนๆๆ อ่อนชะมัดยากเลย~!!!”

“.....ห่วยแตก.....แรงน้อยเป็นบ้าเลยนะเธอนะ....”

“!!!”

ร่างสีขาวชะงักนิ่งเมื่อผู้นั้น ผู้ที่ตนซัดการโจมตีนับไม่ถ้วนนั้นกลับยืนขึ้นมาได้อย่างหน้าตาเฉย ผลึกที่หลังถุงมือเล็กของลีฟฟ่อนส่องแสงวาวโรจน์ที่คราวนี้เป็นสีเขียวพร้อมรอยช้ำและความเสียหายจากการถูกโจมตีเมื่อครู่นั้นหายไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ถุงมือจะกลายเป็นหนังสือเล่มหนาอีกครั้ง

มันเป็นผลจากเวทมนต์ Regain Life ที่ลีฟฟ่อนได้ใช้ก่อนจะเริ่มการต่อสู้นั้นเอง ซึ่งมันจะทำให้ร่างกายของจอมเวทย์ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วพร้อมรักษาอาการผิดปกติด้วย

“เอาละ ตาข้าบุกบ้างละนะ....ขี้เกียจ ‘เล่น’ กันเธอแล้ว....”

ลีฟฟ่อนกางหนังสือในมือและเริ่มร่ายเวทมนต์อีกครั้ง โดยไม่สนใจว่าคู่ต่อสู้นั้นกำลังพุ่งตรงเข้ามาพร้อมขวานคู่แล้วแล้ว

“สี่สวรรค์ชั้นหน้า สองสวรรค์ชั้นหน้า สามสวรรค์ชั้นหลัง...”

“จะทำอะไรก็ไม่ทันแล้วละ!!!!”

“Thundagra!!!!!”

สายฟ้าฟาดขนาดยักษ์จากฟากฟ้าที่สว่างไร้ซึ่งเมฆฝนผ่าลงเข้าหา Dn1 สร้างเสียงระเบิดอันดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ เสียงนั้นเป็นคลื่นสั่นสะเทือนไปในอากาศมากเสียจนทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นยกเว้นลีฟฟ่อนต้องปิดหูกันไปตามๆกัน เมื่อแสงคลายลงจึงพบว่าร่างที่เคยมีสีขาวบริสุทธิ์นั้นบัดนี้ได้หมองลงด้วยสีดำตามส่วนต่างๆของร่างกายแล้วและพื้นก็ไหม้เกรียมเป็นบริเวณกว้าง แต่ Dn1 ก็ยังแสหะยิ้มอยู่ได้เพราะรู้ว่า...

“หึๆๆ ฮ่าๆๆ คิดว่าฟื้นตัวเป็นอยู่คนเดียวรึไง ข้าก็ฟื้นตัวได้เหมือนกันเฟ้ย~!!!”

ถึงจะพูดเช่นนั้น แต่รอยไหม้บนตัวของเธอก็ไม่ได้จางหายไปแม้นเวลาจะผ่านไป ความเสียหายไม่ได้ถูกฟื้นฟูแม้แต่น้อยจนร่างสีขาวเอะใจขึ้นมา

“นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย! ทำไมร่างกายข้าถึงไม่ฟื้นฟูตัวเองละ!?!”

“Disable Regaination....เวทมนต์ที่ยับยั้งการฟื้นตัวของศัตรู เธอถูกใจหรือเปล่าละ?”

ไลท์วีเป็นผู้เฉลยความสงสัยนั้น เขากระเดาะลิ้นอย่างสบายอารมณ์ และยืนเท้าสะเอวอยู่ต่อหน้าศัตรูผู้ซึ่งเขาคิดว่าน่าจะหมดสภาพที่จะสู้ต่อแล้ว Dn1 กัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ

“บ....บ้าที่สุดเลย~!!! กรอดดด~!!!!”

“ดีแต่ปาก.....”

เมื่อถูกเยาะเย้ยเช่นนั้นมันก็ทำให้ความภูมิใจในพลังของร่างสีขาวนั้นพังทลายไปในทันที Dn1 กำหมัดแน่นจนเลือดไหลซิบเพราะเล็บที่กดลงกับเนื้อ แววตที่เกรี้ยวกราดของ Dn1 เปลี่ยนแปลงไปจนทำให้ลีฟฟ่อนนั้นตกใจ(แบบเสแสร้ง) มันแดงฉานและดูน่ากลัวยิ่งนัก อีกทั้งก็มีบางสิ่งบางอย่างต้านทานพลังเวทมนต์ยับยั้งการฟื้นตัวของลีฟฟ่อนออกมา และร่างสีขาวนั้นก็ฟื้นตัวเองได้อีกครั้ง แต่....ดูเหมือนมันจะไม่ใช่แค่การฟื้นตัวเท่านั้นเสียแล้ว

--------------------------------------------------------------------------

โฮก~ เหนือได้ใจเลยนะเนี้ยสำหรับตอนนี้ ทุมทุนสร้างสุดๆเลย เพราะงั้นถ้าอ่านแล้วไม่โพสละก็ เขาจะ....เขาจะ.....เขาจะงอนจริงๆด้วย!(ทำได้แค่นี้ละ...)

ปล1.ขอโทษที่ตอนมันสั้นไปหน่อย เพราะต้องแบ่งเป็น 2 ส่วนอ่ะเนื่องจากเวลาของเด็ก ม.6 อย่างผมมันไม่ค่อยจะมีมากเท่าไหร่ -*-

ปล2. ขอโทษด้วยสำหรับคนเน็ตช้าละกัน....

ปล3. ไม่มีอะไรแ้ล้ว ขอให้รับชมด้วยความสนุกนะครับ~

Me/ ไปวาดภาพประกอบตอนต่อไป...

[epOchs]

สายBeast... เดาออกละว่าเป็นยังไงต่อ แต่หวังว่าคงจะไม่ใช่อย่างที่เดา...

[Risu]

น่าจะเป็นสันหนังสือช๊อปมากกว่าไลท์วีช๊อปเน้อ~

พูดถึงสันหนังสือ....

ตอนเป็นเด็ก ก็โดนพี่สาวใช้สันหนังสือกระแทกหัวบ่อยนี่หว่า (แต่ไม่แรงเหมือนในภาพเน้อ~ แค่เบาๆ)

[Guest bulbabenz]

Thundagra.......

หมอนี่มาจากไฟนอลเรอะ!!!?

[~Wallohz~]

มาแนวเดิมๆ ค่อยๆ เข้ามาสู้ที่ละคน

เหอเหอ

ไม่ตัดกฏของการ์ตูนอีกซักหน่อยหรือ เหอะเหอะ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ใช้อะไรวาดภาพหรือครับ FLash ??

[ไมยาเตะ (เชมี่)]

ลีฟฟ่อนถึกอยู่แล้ว ก็มีพลังชีวิตเยอะสักขนาดนั้น

คงไม่ได้ใช้สูตรโกงอะไรนะ ลีฟฟ่อน

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

มาอ่านแล้วกร๊าบบบบบ แฮะๆ

สันหนังสือนี่... มีพลังทำลายล้างสูงมากสินะ สินะ สินะ.... *เอคโค่*

เอาล่ะ ขอตัวกลับไปปั่นฟิกด้านนี้ต่อละน้า~ >w<

เสียงตะโกนจากบางคน : เอ็งมาเพื่ออู้ใช่ไหมฮ๊าาาา~!

[me=*~ลูซัง~*]โดนเตะกลับไปแต่งฟิกต่อ[/me]

[Thama]

ไลท์วีช็อป=มากะช็อปรึป่าวน้า (ระวังค่าลิขสิทธิ์นะ555)

[SuSuMe]

Hi !! Every one !

I' come back.

แฮะๆ ห่างหายไปนานเลย ในที่สุดก็กลับมาสิงสถิตอีกครั้ง   

[Thama]

อ้าวเจ๊เมย์ก่าจะมา[me=Rubysmart]โกย[/me]

[Loveless Nova]

กลับมาพบกันอีกแล้วนะครับทุกๆคน~ โอ้! ดูเหมือนว่าจะมีผู้เก่าแก่จากบอร์ดเก่าเข้ามาดูด้วย อา~ ช่างเป็นเกียรติอย่างสูงยิ่งจริงๆเลยคร้าบ!

เอาละ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาที่ทุกท่านอุตส่าห์รอผม(หรือเปล่า?)มาตั้ง 1 สัปดาห์ ขอเชิญพบตอนต่อไปได้เลยครับ!!!

เกจ การ์ด เซ็ท ฟิคชั่นกัน ป๊อบเอาท์!!!

-------------------------------------------------------------------

“กรรรรร~!!!!!!!!!!!”

เสียงคำรามดังลั่นไปทั่วบริเวณ ขนทั้งตัวของร่างสีขาวนั้นตั้งชันพร้อมขนาดร่างกายที่ขึ้นจนใหญ่กว่าร่างเดิม หางนั้นก็ยาวขึ้นเป็นฟูฟองแต่สั่นไหวราวกับเปลวไฟ ร่างสีขาวแยกเขี้ยวสีขาวอันคมกริบพร้อมส่งสายตาที่ดูน่าหวาดกลัวยิ่งนักสีแดงจ้องมองลีฟฟ่อนผู้ตัวเล็กยิ่งนักเมื่อเผชิญหน้าเข้ากับสัตว์ประหลาดที่อยู่เบื้องหน้า

“Beast อาละวาดเสียแล้วสิ....” ไฟร์เร้ดแสหะยิ้มพึมพำออกมา

กรงเล็บอันคมกริบตะปบลงเข้าใส่ร่างเล็กอย่างแรงจนพื้นสะเทือน แต่ลีฟฟ่อนนั้นก็หลบการโจมตีนั้นได้อย่างฉิวเฉียดและกระโดดถอยห่างจากการโจมตีต่อไปของ Dn1 ผู้กลายเป็นสัตว์ป่าที่บ้าคลั่งไปแล้ว หนังสือเล่มหนาในมือถูกเปิดขึ้นพร้อมปากของลีฟฟ่อนที่เหมือนจะอ่านทุกคำที่อยู่ในหนังสือเล่มนั้น

“Frost Wave!!!”

แท่งน้ำแข็งปรากฏขึ้นจากพื้นเบื้องหน้าลีฟฟ่อนและตรงดิ่งเข้าหาร่างสีขวาที่กำลังพุ่งตรงมานั้น ขาทั้งสองถูกแช่แข็งจนทำให้ขยับไม่ได้ แต่มันก็รั้งผู้ที่คลุ้มคลั่งนั้นได้ไม่นานนัก เมื่อ Dn1 สะบัดขาทั้งคู่จนน้ำแข็งที่เกาะแตกกระจาย ขวานคู่ยักษ์ปรากฏขึ้นในมือที่มีเล็บอันแหลมคมและมันก็ถูกขว้างเข้าหาราชาอาณาจักนมิสเทอรี้ด้วยความเร็วสูง ลีฟฟ่อนเงยหน้าขึ้นมองมัน เขาสะบัดฝ่ามือวาดสัญลักษณ์บางอย่างเบื้องหน้าตน พลันนั้นกำแพงไฟขนาดยักษ์ก็ปรากฏขึ้นหลอมละลายและสลายขวานยักษ์จนกลายเป็นผุยผง

“กรรร~!!!!”

ลีฟฟ่อนวาดสัญลักษณ์กลางอากาศอีกครั้งพร้อมถอยตัวหลบการโจมตีอันรุนแรงของร่างยักษ์สีขาว เวทมนต์ไฟและน้ำพุ่งประกบจากด้านซ้ายและขวาเข้ากระแทกสร้างความเสียหายให้กับ Dn1 จนมันนั้นหยุดชะงักเล็กน้อย แต่เพียงแป๊บเดียวเท่านั้นมันก็กระทืบเท้าสร้างความสั่นสะเทือนให้กับพื้นดิน แต่ลีฟฟ่อนก็สามารถหลุดพ้นจากการชะงักเพราะการสะเทือนนั้นได้ทันท่วงทีด้วยการกระโดดขึ้น

แต่นั้นเป็นเพียงการล่อหลอกเท่านั้น! เมื่ออยู่กลางอากาศก็ย่อมเสียหนทางที่จะหลบหนี กรงเล็บหนึ่งจากร่างยักษ์พุ่งเข้าตะปบลีฟฟ่อนแล้ว

“Alphabet Protecter!”

หนังสือในมือลีฟฟ่อนเปิดกางขึ้นพร้อมมีตัวอักขระสีดำจำนวนมากลอยออกมาหมุนเวียนเป็นเกราะกำบังลีฟฟ่อนจากการโจมตีอันหนังหน่วงของเอาไว้ และฝ่ายโจมตีนั้นก็ถูกพลังลับจากอักขระกระแทกจนกระเด็นถอยห่างออกไป ลีฟฟ่อนกลับลงสู่พื้นอย่างนิ่มนวล ตัวอักษรที่ลอยอยู่บนฟ้าก็เคลื่อนกลับเข้าสู่หนังสือสู่ที่เดิมที่มันนั้นเคยอยู่

“การต่อสู้....ขอจบลงเพียงแค่นี้ละนะ....”

ลีฟฟ่อนเอ่ยพูดอย่างเบาๆต่อหน้าร่างยักษ์ขาวที่ซัดขวานยักษ์เข้าใส่ลีฟฟ่อนอีกครั้ง แต่คราวนี้สิ่งที่ปกป้องลีฟฟ่อนไว้นั้นคือแท่งเหล็กที่ผุดขึ้นมาจากพื้น และมันก็ล้อบกรอบร่างยักษ์นั้นอย่างรวดเร็วจนไร้ซึ่งทางหนี หนังสือในมือลีฟฟ่อนค่อยๆลอยขึ้น ฝ่ามือของลีฟฟ่อนส่องแสงว่าวโรจน์คล้ายกับมีพลังอะไรมาหมุนวน...

และลีฟฟ่อนก็เริ่มร่ายคาถาอย่างรวดเร็ว รวดเร็วเสียจนฟังไม่ทัน รวดเร็วเสียจนคนทั่วไปนั้นทำไม่ได้!!!

“กรรรรรร~!!!!!”

ร่างสีขาวกระโจนขึ้นฟ้าออกมาจากกรงแท่งเหล็กนั้น แต่มันก็อยู่ภายใต้แผนการณ์ของลีฟฟ่อนอยู่แล้ว

“Frozen Tower!!!!”

น้ำแข็งอย่างหนาปรากฏขึ้นและห่อหุ้มร่างทั้งร่างของ Dn1 เอาไว้อยู่กลางอากาศโดยไม่มีทีท่าว่าจะตกลงมา คราวนี้มันไม่สามารถทำลายน้ำแข็งที่หนามากขนาดนี้ได้แล้ว แต่ลีฟฟ่อนนั้นก็ยังไม่หยุดร่ายเวทมนต์คาถา ไม่ช้าก็มีหอกธาตุสี่หกอันได้แก่ ธาตุ ไฟ น้ำ สายฟ้า แสง ความมืด และดิน ได้ปรากฏขึ้นรอบร่างที่ถูกผนึกในน้ำแข็งไว้ เตรียมพร้อมกับการโจมตีปิดท้ายแล้ว

“ Elemental Overdrive....”

เอเลเมนทัลน์โอเวอร์ไดรท์ เป็นสุดยอดการโจมตีทางเวทมนต์สายธาตุ การโจมตีของหอกธาตุแต่ละครั้งจะสร้างความเสียหายแก่เป้าหมายพร้อมทั้งทำให้เป้าหมายซึมซับธาตุนั้นเข้าสู่ร่างกาย และธาตุต่อไปที่เป็นธาตุซึ่งธาตุก่อนหน้านั้นแพ้ทางจะโจมตีเข้าอีกครั้งสร้างความเสียหายเป็นลูกโซ่ให้แก่เป้าหมาย

นั้นหมายความว่า...เป้าหมายจะต้องได้รับบาดเจ็บเป็นสองเท่าทุกครั้งที่ถูกโจมตี!

เสียงระเบิดดังขึ้นเป็นระลอกอย่างไม่มีหยุด ค่าดาเมจที่เกิดขึ้นจากการโจมตีนั้นมีมากกว่าพลังชีวิตทั้งหมดของร่างที่ติดอยู่ในน้ำแข็งเสียอีก จนเมื่อสิ้นเสียงการโจมตีอันหนักหน่วงนั้น เวทมนต์ของลีฟฟ่อนก็ได้คลายลง ร่างสีขาวในสภาพบาดเจ็บหนักก็ได้หล่นร่วงลงสู่พื้นพร้อมกลับคืนร่างเดิม หมดสิ้นสภาพที่จะสู้ต่อในทันที ลีฟฟ่อนเดินเข้าหาร่างสีขาวนั้นที่แม้นจะนอนนิ่งอยู่แต่สติก็ยังไม่ได้ไปจากร่าง จิตใจช่างเข้มแข็งยิ่งนัก

ลีฟฟ่อนยื่นมือให้แก่ศัตรูของเธอที่นอนหมอบอยู่บนพื้น

“อั๊ก....ให้ตายสิ......นี้ข้าแพ้หนังสือไปได้รึเนี้ย..อั๊ก!!”

“ข้ามีชื่อนะ เรียกชื่อข้าบ้างสิไอ้หนู ข้าชื่อลีฟฟ่อน...ลีฟฟ่อน ไลท์วี”

“อา..งั้นเหรอ....ยินดีที่ได้รู้จัก....ไลท์วี...”

“พยายามได้ดีมากไอ้หนู ข้าขอชื่นชมจากใจจริง...”

“...ขอบคุณ...”

และศัตรูที่นอนหมอบอยู่บนพื้นก็จับมือเขาตอบเช่นกัน

Battle End!! Leafond Win!!!!

ฟ้าว!!! เมื่อสิ้นสุดการต่อสู้ ดาร์กไนท์ผู้มีร่างเตี้ยที่สุดในกลุ่มก็วิ่งตรงเข้ามาหาร่างสีขาวทันทีอย่างเป็นห่วง ในขนาดที่ไฟร์เร้ดนั้นเหมือนจะเอ่ยคำผลุสวาทออกมาและทำท่าทางไม่พอใจในการต่อสู้นั้น ไม่ยินดียินร้ายแม้นลูกน้องนั้นจะบาดเจ็บหนัก ช่างเป็นชายที่แสนจะเย็นชาและเยือกเย็นเสียจริงๆ

“ที่รักๆๆ เป็นยังไงบ้างอ่ะๆ เจ็บไหมอ่ะๆๆๆๆ เขาเป็นห่วงมากเลยนะขอบอก มาๆๆ เดี๋ยวเขาพาไปส่งห้องพยาบาลเอง”

_ ใช้ไม้ยมกไปกี่อันในหนึ่งประโยคละนั้น _

“เจ็บดิถามได้ไอ้หมาไร้เพศเอ้ย!!! อีกอย่างข้าก็ไม่ใช่ที่รักแกด้วย!!! เชอะ! ฝากจัดการตรงนี้ด้วยละนะ!!!”

Dn1 สะบัดหน้าใส่ดาร์กไนท์ผู้เป็นห่วงตนแต่ก็แอบหน้าแดงเล็กน้อยจนลีฟฟ่อนนั้นก็แอบหัวเราะคิกๆด้วย ร่างสีขาวชันตัวลุกขึ้นอย่างอ่อนแรงและได้ไหล่ของดาร์กไนท์คนหนึ่งที่ร่างสูงนั้นค่อยๆพาเธอกลับเข้าประตูด้านหนึ่งไป ในพื้นที่จึงเหลือเพียงดาร์กไนท์ที่ถูกขนานนามว่าหมาหุ่นยนต์ (ไร้เพศ) อยู่เท่านั้นดาร์กไนท์ผู้นั้นสะบัดผ้าคลุมออกไปพร้อมตะโกนก้องว่า

“คราวนี้ผมเป็นคู่ต่อสู้ให้เองนะ จะล้างแค้นแทนสุดที่รักให้ได้เลยค่อยดูสิ!!!”

------------------------------------------------------------------

ชู่ว~ จบลงไปอีกหนึ่งตอน ช่างเหนื่อยสุดยอดอะไรยังงี้~!!!

และทุกคน....ตอนต่อไปอาจจะลงช้าสักนิด หรือช้ามากจนเลยวันศุกร์ไปนะจ๊ะ เพราะว่าพรุ่งนี้ผมต้องเรียนพิเศษทั้งวัน และสัปดาห์หน้าก็ยังมีงานกีฬาสีด้วย และที่สำคัญที่สุดก็คือ....

ตอนหน้าภาพประกอบมันเยอะเหลือแสน!!!

เพราะงั้น....อดใจรอกันหน่อยนะคร้าบ~!!!

ปล. การเม้นเยอะๆอาจทำให้ฟิคมาเร็วได้นะขอบอก คริๆๆ

[epOchs]

ตอนนี้ ดูสั้นๆแปลกๆ ดังนั้น จะเม้นแปลกๆบ้าง

ปล. อ่านจากเชาว์บ็อก ไม่ได้เล่นเกมออนไลน์ แต่ว่า ไหงทั้งหนังสือ (เวทย?) สายbeast มันตรงกับเกมๆนึงจังเลย

ปล.2 เม้นเยอะๆแล้วมาเร็วจริงหรอ ?

ปล.3 magic สะกดผิด รีบปั่นรึป่าวเนี่ย

ปล.4 แปลกพอมั้ย ปล.ยาวกว่าข้อความหลัก

[Risu]

และแล้วชัยชนะก็เป็นของไลท์วี

ดูเหมือน Dn1 จะมีความรักขึ้นมาแล้วสินะ อิอิ

ในรูปผิดตรงคำว่า magic นะ

[~Wallohz~]

Elemental Overdrive....

...

ท่าแบบนี้

....

ฉันเคยเห็น

....

ในเรื่องนั้นสินะ สินะ  สินะ  สินะ    สินะ.........................

[me=Wallohz]บ่นงุบงิบงุบงิบแล้วจากไป [/me]

[Thama]

Elemental.......Hero(ไม่ใช่ยูกินะ-*-)

OverDrive......Star Dust OverDrive(บอกว่าไม่ใช่ยูกิไงเฟ้ย)

[ไมยาเตะ (เชมี่)]

ภาพแรกนี่ เหมือนจะเป็นเกมใน XBox360 (X Y A B เนี่ยใช่แน่ๆ)

Elemental Overdrive... ผมว่าผมเข้าใจนะ...

[Loveless Nova]

Sorry For Delay....ผมไม่เหตุผลที่จะกล่าวอ้างได้ว่าทำไมมันช้านักสำหรับตอนนี้ แต่จงไปอ่านฟิคผมเสียเถิดว่าทำไม...

-----------------------------------------------------------------

Dn2 สะบัดผ้าคลุมของตนทิ้งเผยให้เห็นบอดี้ที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมนั้น ร่างสีดำสะท้อนแสงมันวาวซึ่งทำด้วยโลหะที่มองดูเหมือนพลาสติกทั้งตัว ลักษณะนั้นเป็นสัตว์สี่เท้าเลี้ยงลูกด้วยนมที่ชื่อว่าสุนัขไม่มีผิด ใบหูเป็นเหล็กสีดำที่ดูทนทานและลักษณะคล้ายใบมีดทว่ากลับขยับ(และกระดิก)ได้อย่างอิสระจนดูเหมือนกับจะเป็นหูจริงๆและหางของมันนั้นก็ยาวแต่บางราวกับสายไฟซึ่งปลายหากก็มีมีดสามเล่มอยู่ด้วย ผลึกกลางหน้าผากนั้นส่องประกายสีแดงเจิดจรัสและแววตาสีแดงที่ดูมุ่งมั่นก็กำลังมองมาทางฝ่ายลีฟฟ่อนด้วย

แต่น่าแปลก ทั้งๆที่ผู้อยู่ตรงหน้าเป็นหุ่นยนต์สุนัขแท้ๆแต่อุ้งเท้าทั้งสีนั้นหามีกรงเล็บไม่ จึงคาดไม่ได้จริงๆว่ามันนั้นจะใช้อาวุธใดในการต่อสู้กันแน่

“ชื่อของผมคือ Dn2 พลังความรักแห่งจักรกลจะนำความพ่ายแพ้ให้แก่คุณ!!!”

Dn2 เต๊ะท่ายืนสองขาและชี้นิ้ว...ไม่สิ! ต้องอุ้งเท้าต่างหากมาทางลีฟฟ่อน จนทำให้ลีฟฟ่อนและสมาชิกของไฟร์เร้ดต่างเหงื่อตกกันไปแต่ตามกัน

“นายบอกว่าจะต่อสู้เพื่อที่รักงั้นเหรอ?”

“ใช่แล้วละ ผมจะพิสูจน์ให้ที่รักผมได้เห็นให้ได้ ว่าความรักของผมที่มีต่อเธอมันยิ่งใหญ่แค่ไหน!!!”

[เฮือก!!!!] ร่างหนึ่งที่นอนทำการรักษาพยาบาลอยู่สะดุ้งเฮือกอย่างไม่มีเหตุผล

“ถ้างั้นข้าก็เอาบ้างสิ...ข้าก็จะสู้เพื่อคนที่ข้ารักยิ่ง(?)...”

ลีฟฟ่อนทำท่าชักดาบออกมาจากด้านหลังที่ว่างเปล่า แต่จู่ๆในมือของลีฟฟ่อนก็ปรากฏดาบขึ้นราวกับดึงดาบออกมาจากฝักล่องหนยังไงยังงั้น ดาบที่ลีฟฟ่อนถือเป็นดาบเหล็กกล้าสีขาวบริสุทธิ์ทั้งเล่มที่มีคมทั้งสองด้าน เขายกมันขึ้นมาด้วยมือขวาและชี้มันไปทางคู่ต่อสู้ของเขา

“ชื่อของข้าคือ ลีฟฟ่อน ไลท์วี พลังความรักแห่งโปเกม่อนจะนำชัยชนะมาสู้ข้า....”

[เฮือก!!!] สองร่างที่กำลังควบคุมป้อมปืนประจำประจำยานลอยฟ้าลีฟฟ่อนสะดุ้งเฮือกอย่างไม่มีเหตุผลและไม่ทราบสาเหตุ ก่อนจะจามราวกับถูกใครกล่าวถึง

- Battle Start!!!! -

วืด!!! ทันทีที่เสียงสัญญาณเริ่มการต่อสู้เปิดฉากขึ้น อาวุธของหุ่นยนต์สุนัขบอดี้สีดำนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นแล้ว กลางหลังของมันได้มีใบดาบสีดำส่วนคมสีขาวที่เคลื่อนไหวและหมุนได้อย่างอิสระ 360 องศาเกิดขึ้นจนดูราวกับว่าเป็นปีกของ Dn2

อีกทั้งบริเวณเกราะเหล็กที่ครอบต้นขาหน้าทั้งสองของมันนั้นก็ได้ปรากฏใบดาบขึ้นมาอีกด้วย ซึ่งก็เป็นใบมีดที่เคลื่อนไหวได้อิสระเช่นเดียวกัน เมื่อนับรวมกับใบมีดที่โผล่ออกมาจากข้อมือเท้าหน้าและบริเวณศีรษะแล้ว ดาบที่ศัตรูของลีฟฟ่อนมีอยู่มันมีถึง 9 อันเลยทีเดียว!!! (9 อีกแล้วรึ?)

“นี้คืออาวุธของผม เตรียมตัวรับมือให้ดีนะครับ”

Dn2 ย่อตัวลงจนใบมีดที่ข้อมือนั้นแตะกับพื้นจนคล้ายกับกำลังยืนด้วยเท้าถึงสี่เท้า นัตย์ตาสีน้ำเงินสดใสเงยขึ้นมองลีฟฟ่อนอย่างแน่วแน่ ว่าศึกนี้มันจะต้องชนะเป็นแน่แท้ ลีฟฟ่อนพอมองเห็นอาวุธของศัตรูแล้วก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและกระเดาะลิ้นอย่างสบายอารมณ์ตามนิสัยของตน

“เห~ ใช้ของมีคมเป็นอาวุธเหรอแกนะ ถ้างั้นก็เป็นศัตรูคู่ปรับกับข้าที่กำลังจะเป็นผู้ใช้ดาบสินะ แต่ยังไงก็ไม่ยอมให้ชนะง่ายๆหรอกนะ...”

ลีฟฟ่อนล้วงมือของตนหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาจากความว่างเปล่าอีกครั้ง สิ่งนั้นมีลักษณะเป็นกล่องสีเหลี่ยมที่มีปุ่มกดและมีภาพของใบไม้ติดอยู่ที่ด้านหลังซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสินค้าที่มาจากบริษัทของลีฟฟ่อน ลีฟฟ่อนกดปุ่มที่อยู่บนกล่องนั้น ซึ่งก็ทำให้กล่องนั้น.....ระเบิดควันสีขาวออกมาทันที!

“อ....อะไรกันนะ...”

ไม่ช้านานควันสีขาวก็ได้หายไป พร้อมกับลีฟฟ่อนที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม แต่ทว่าชุดที่ใส่อยู่นั้นได้แปรเปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นชุดเสื้อเกราะบางสีดำมีลายคล้ายกับซี่โครงกระดูกและกางเกงสีดำพร้อมถุงมือสีดำ(ไลท์อาร์มเมอร์) มิหน่ำซ้ำ.....ดาบที่ถืออยู่ก็ยังเป็นดาบสีดำขลับทั้งเล่มที่มีคมของดาบเป็นสีแดงเลือดอีกด้วย

“เซ็ตอำมหิต เป็นชุดรบชุดแรกของข้าเลยนะเนี้ย เอาละ! มาสู้กันเถอะ!!!”

“รอตั้งนานแล้วครับผม!”

เคร้ง!!! ประกายแสงสีเหล็กเกิดขึ้นเมื่อดาบแรกของทั้งสองฝ่ายได้เข้าปะทะกัน ทำให้ลีฟฟ่อนตระหนักดีได้ถึงความร้ายกาจของอาวุธที่ศัตรูมีอยู่ เพราะขนาดโจมตีตรงๆจากด้านหลังซึ่งน่าจะเป็นมุมอับของดาบทุกเล่ม แต่ทว่าดาบที่หลังนั้นๆก็หมุนคมมารับการโจมตีของเขาได้อย่างรวดเร็วเสียงั้น และตอนนี้ก็ยังประดาบกับลีฟฟ่อนได้อย่างสูสีอีกด้วย

“ไม่เบาเลยนี้หน่าแกนะ เป็นแค่หุ่นยนต์สุนัขแท้ๆยังใช้ดาบได้อย่างคล่องแคล่วขนาดนี้ ประสาทสัมผัสทำด้วยอะไรกันถึงได้ควบคุมมีด 9 เล่มได้เร็วอย่างนี้”

“แฮะๆๆ ขอบคุณที่ชมนะ ที่ผมทำได้ขนาดนี้ก็เพราะผม....เป็นหุ่นยนต์ไงละครับ!”

ผัวะ!!! Dn2 หมุนตัวพร้อมใช้แผ่นดาบที่กลางซึ่งเคลื่อนมาอยู่ข้างลำตัวตีเข้าใส่ด้านข้างของลีฟฟ่อนอย่างรุนแรง ลีฟฟ่อนสามารถหมุนดาบมาป้องกันได้ทัน แต่มันก้ทำให้ตัวเขาพุ่งกระเด็นไปตามกระแทกอย่างเร็ว ลีฟฟ่อนเบิกตากว้างเพราะทิศทางที่เขากระเด็นไปนั้นคือกระจกของห้องบัญชาการที่จะนำพาไปสู่อากาศนั้นเอง ลีฟฟ่อนกัดฟันต้านกับความชาจากการถูกตีเมื่อครู่นี้และปักดาบลงพื้นหยุดการกระเด็นของตัวเองได้ทันท่วงที...

“เกือบจะไม่รอด!...แฮ่กๆๆ”

“เก่งเหมือนกันนะครับเนี้ย”

“นายเองก็ไม่เบาเลยนี้หน่า~!!! ขอข้าตอบโต้บางทีเถอะ!!!”

ลีฟฟ่อนพุ่งกลับเข้าหาศัตรูอีกหน เขาเข้าฟาดฟันดาบเข้าใส่ Dn2 จากหลายทิศทางด้วยความเร็วสูง ดาบปะทะดาบจนเกิดประกายแสงจากโลหะเสียดสีเต็มไปหมด และด้วยการโจมตีจากหลายทิศทางของลีฟฟ่อนนั้นก็ต้องทำให้ Dn2 เริ่มจะเป็นฝ่ายแย่เพราะต้องหมุนตัวตามการโจมตีของลีฟฟ่อนไปซ้ายทีขวาที แถมดาบที่มีถึง 9 เล่มบนตัวเขาก็เหมือนจะทำให้เขาลำบากอีก เมื่อบางครั้งก็ควบคุมพลาดทำให้ดาบตีกันเองซะงั้น

จนมาถึงช่วงจังหวะของลีฟฟ่อน เมื่อดาบทุกเล่มของ Dn2 หมุนตามเข้าหาเขาไม่ทันจนเกิดช่องว่างในการป้องกัน ลีฟฟ่อนยิ้มกริบกับจังหวะนั้น เขาทรุดตัวลงแนบกับพื้นอย่างสุดๆและเสยหมัดอัปเปอร์คัทเข้าใส่ลำตัวด้านล่างของ Dn2 อย่างเต็มอัตราเร่งของหมัด จนมันนั้นจุกเสียจนควบคุมแผ่นดาบไม่ไหวและลอยขึ้นอากาศ

ทันใดนั้น ดาบของลีฟฟ่อนก็เปล่งประกายแสงสีแดงอาบชะโลมดาบทั้งเล่ม และแสงสีแดงที่เคลื่อนไหวอย่างเร็วก็ปรากฏขึ้นเมื่อลีฟฟ่อนควงดาบประกายแสงที่อยู่ในมือนั้นไปมารอบกาย เขากระโจนเข้าหาศัตรูที่อยู่กลางอากาศพร้อมประกาศชื่อท่าให้โลกได้รับรู้

“Weapon Destroyer!!!!!”

เพล้ง!!! แผ่นดาบทั้งสี่ที่โผล่ออกมาจากเกราะต้นขาของ Dn2 ได้แตกสลายไปเมื่อปะทะเข้ากับการฟาดดาบในแนวนอนอย่างรุนแรงของลีฟฟ่อน ในขณะที่ใบดาบที่เหลืออยู่นั้นต่างก็เกิดรอยร้าวขึ้นแต่ไม่ถึงกับแตกออก แต่การโจมตีของลีฟฟ่อนไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น...

“Armor Destroyer!!!!!”

เพล้ง!!! เกราะเหล็กที่พิทักษ์ต้นขาทั้งสี่ของ Dn2 ถูกทำลายลงเมื่อต้องการโจมตีจากกระบวนท่าฟันเฉียงที่สองของชายชุดดำ ซึ่งกลัวว่าศัตรูอาจจะสามารถสร้างใบดาบขึ้นมาใหม่จากจุดเดิมได้ และกระบวนท่านั้นของเขายังส่งผมทำให้เกราะส่วนที่มีสีดำของ Dn2 เกิดรอยร้าวขึ้นมาอีกด้วย แต่การโจมตีกลางอากาศนั้นก็ยังไม่จบ...

“Accessory Destroye!!!!!”

ตูม!!! กำไลเหล็กช่วยเพิ่มความเร็วที่ข้อเท้าทั้งสี่ของ Dn2 สลายหายไปพร้อมร่างของหุ่นยนต์สุนัขที่ลงกระแทกกับพื้นอย่างแรงจนพื้นยุบ เมื่อรับการโจมตีสุดท้ายของลีฟฟ่อน ซึ่งลงสู้ภาคพื้นดินอีกครั้วหลักจากลอยฟ้าอยู่นาน พร้อมกับถอยห่างจากศัตรูเพื่อตั้งหลักอีกครั้ง เพราะเขาไม่แน่ใจว่าศัตรูยังมีอาวุธอื่นอยู่อีกหรือเปล่า

“โอ้ย~ โอ้ย~ เจ็บจัง...เล่นฟันไม่ยั้งแบบนี้ตั้งตัวไม่ทันนะครับ แฮ่กๆๆ”

Dn2 ค่อยๆชันตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆและสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อต้องรับการโจมตีอันหนักหน่วงเมื่อครู่นี้  แม้ร่างกายจะถูกโจมตีจนพังไปทั้งตัว แม้ตัวจะเจ็บปวดจนขาสั่นแทบยืนไม่ไหว แต่ศัตรูผู้อยู่ตรงหน้านั้นยังคงมีแววตาที่มุ่งมั่นไม่เปลี่ยนจากตอนเริ่มการต่อสู้ ถึงแม้บางมุมจะดูเหมือนมันจะพยายามฝืนไม่ให้ตัวเองร้องไห้ก็ตามที่เถอะ

“จะเอาไงต่อละแกนะเกราะก็ร้าว อาวุธก็พังหมดแล้ว แถมใบมีดที่มีอยู่ก็ไม่รู้จะรับการโจมตีอีกครั้งของข้าได้รึเปล่าด้วย จะยอมแพ้ไหมละ?”

“ใครบอก! อาวุธผมไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะครับ!!”

“!?!”

หุ่นยนต์สุนัข(ไร้เพศ)ตั้งท่าเตรียมรบอีกครั้ง อัญมณีสีแดงกลางหน้าผากของ Dn2 เลื่อนหายเข้าไปในศีรษะของมันและค่อยมีอีกสิ่งยืนออกมาปรากฏแทนที่ มันมีลักษณะ คล้ายกระบอกปืนซึ่งมันก็คือกระบอกปืนพลังงานจริงๆนั้นละ!

ตูม!!! พื้นข้างตัวลีฟฟ่อนสลายเป็นเถ้าถ่านไปเมื่อ Dn2 โชว์ออฟอาวุธของตนให้ลีฟฟ่อนได้เห็น ดาร์กไนท์แห่งเครื่องจักรเหยีดรอยยิ้มแห่งชัยชนะ ในขนาดที่ลีฟฟ่อนก็กัดฟันกรอดเล็กน้อย เพราะเมื่อเทียบกับเขาในตอนนี้แล้ว....เขาแพ้ทางกับอาวุธของศัตรูตรงหน้าเป็นที่สุด อาวุธระยะประชิดมีจุดอ่อนกับอาวุธระยะไกลนั้นเอง แต่....ถึงแม้กระนั้นเขาก็ยังไม่เปลี่ยนอาวุธที่เขาถืออยู่ดี

“เอาเถอะ! ถึงจะเป็นอาวุธระยะไกล แต่ถ้ายิงไม่โดนก็คงทำอะไรข้าไม่ได้อยู่ดีละ อีกอย่างนะ อย่าคิดว่าดาบของข้าจะฟันเจ้าลูกพลังงานของแกไม่ได้ละ Dn2...”

“อุ! ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับที่เรียกชื่อผม แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกครับ คุณลีฟฟ่อน!!”

สิ้นบทสนทนาการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้นอีกระลอก กระสุนพลังงานถูกระดมยิงเข้าหาลีฟฟ่อนไม่ยั้งอย่างไม่เปิดทางให้ลีฟฟ่อนหลบหรือเข้ามาใกล้ได้ ลีฟฟ่อนหรี่ตาลงและใช้กระบวนท่า Sword Delay Cancel ซึ่งช่วยลดดีเลย์ในการควงอาวุธและทำให้ฟาดฟันได้เร็วมากขึ้นเป็นเท่าตัว ดาบของเขาสะท้อนกระสุนพลังงานของ Dn2 ไประเบิดอย่างต่อเนื่องในพื้นที่โดยรอบ แต่แล้วก็มีกระสุนพลังงานลูกหนึ่งถูกสะท้อนย้อนการโจมตีเข้าใส่ Dn2 อย่างจัง

“อ๊าก!!!!”

Dn2 ร้องเสียงหลงเพราะการโจมตีนั้นทำให้เกราะและมีดที่ร้าวอยู่แล้วยิ่งร้าวมากขึ้น อีกทั้งปากกระบอกปืนบนหัวก็ยังพังเพราะการโจมตีนั้นเสียอีกด้วย ลีฟฟ่อนเมื่อเห็นว่าศัตรูคงโจมตีมาไม่ได้แล้วก็พักดาบไว้ที่ไหล่ของตน

“ร้อยกระสุนของแก ข้าผู้นี้จะโต้ให้ได้ทั้งหมดเลย ยิงมาอีกสิ หึๆๆ”

“อึก! อึก! ย๊ากกก~!!! ท่าพิฆาตไวด์ไวท์บอล(Wide White Ball)”

โดยฉับพลันนั้นเอง ภายในอุ้งเท้ามือขวา(?)ของ Dn2 ได้ปรากฏลูกพลังงานขึ้นและมันก็ขว้างเข้าหาลีฟฟ่อนด้วยความเร็วระดับกระสุน แต่คราวนี้มาเพียงแค่ลูกเดียวและเป็นลูกพลังงานที่มีขนาดใหญ่มาก ทั้งยังสร้างประกายสายฟ้ามหาศาลในเส้นทางที่มันวิ่งผ่าน ซึ่งกระสุนพลังงานลูกนี้ไม่ได้วิ่งตรงๆเสียด้วย

เพราะมันวิ่งซิกแซงหักเหในแนวนอนอย่างรวดเร็วนะสิ!!! (ประมาณว่าวิ่งซิกแซกแบบตัว W นั้นเอง) ซึ่งกระสุนพลังงานนี้แน่นอนว่าจะโจมตีโดนลีฟฟ่อนแน่นอน แต่จะมาจากด้านซ้ายหรือด้านขวาละ?

“กระสุนพลังงานอะไรกันนั้นนะ....แต่....ถึงมาประหลาดแบบนั้น ข้าก็สะท้อนได้อยู่ดี!!!!”

ลีฟฟ่อน ไลท์วียกดาบขึ้นตั้งท่าอีกครั้ง เขากระโจนขึ้นกลางเวหาเข้าหาลูกพลังงานที่กำลังพุ่งตรงมาหาเขาและเมื่อมันมาถึง เขาก็เปิดวงสวิงของดาบทันที โดยไม่สนว่าลูกพลังงานนั้นจะมาจากซ้ายหรือขวาก็ตาม!

“ท่าพิฆาต วงสวิงฟูลมูน(Swing of Full Moon)!!!”

เปรี้ยง!!! ลีฟฟ่อนหมุนดาบด้วยความเร็วสูงในลักษณะหมุนรอบด้านหน้าตัวเป็นวงกลม ซึ่งด้วยการฟันแบบกินพื้นที่ด้านหน้าตัวเขาทั้งหมดเช่นนั้น ทำให้กระสุนพลังงานขนาดใหญ่ถูกสะท้อนออกไปได้อย่างง่ายดาย และทิศทางที่พุ่งไปก็คือจุดที่ Dn2 อยู่นั้นเอง แต่มันก็ยังคงหลบได้ทันแม้จะบาดเจ็บอยู่ก็ตามที

“เอานี้ไปต่อสิคร้าบ!!! ท่าพิฆาตวันเดอร์ไวท์ไวท์บอล(Wonder White White Ball)!!!!”

Dn2 กัดฟันแน่น มันกระโจนขึ้นกลางอากาศพร้อมซัดกระสุนพลังลูกใหญ่ออกมาอีกครั้ง ลูกพลังงานนี้ยังคงเป็นลูกหักเหเช่นเดิม แต่.....ดูเหมือนกระสุนพลังงานลูกนี้จะหักเหในแนวตั้งขึ้นลงด้วยหนักหน่วงและด้วยความเร็วสูงกว่าลูกที่แล้วมากมายมหาศาลยิ่งกว่า(ประมาณว่าวิ่งซิกแซกแบบ WWW นั้นเอง)  คราวนี้ลีฟฟ่อนจะรับมือลูกที่ว่ายังไงดี!?!

เห....แต่ทำไมชายชุดดำผู้นั้นยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนไม่สนใจลูกพลังงานที่กำลังพุ่งมาละ?

“หึ! ยังไงลูกพลังงานนั้นก็ต้องมาหาข้าตรงนี้อยู่แล้วนี้นะ ยังไงซะแกก็เป็นหุ่นยนต์ชั้นเลิศนี้นะ มีทักษะการฟันดาบที่อัจฉริยะ แถมยังเป็นนักขว้างมือฉมังที่คอนโทรลลูกพลังงานได้เยี่ยมอย่างไม่มีพลาด....เพราะอย่างงั้น....กระสุนนั้นจะต้องมาตรงนี้อย่างแน่นอน!!!”

ลีฟฟ่อนยกดาบขึ้นด้วยท่าทางเตรียมตีลูกของนักกอร์ฟ และเมื่อจังหวะนั้นมาถึง...จังหวะที่ลูกพลังหักเหมาอยู่บนพื้นตรงหน้าเขา ท่าพิฆาตของลีฟฟ่อนก็ถูกใช้เพื่อสะท้อนท่าพิฆาตทันที!

“ท่าพิฆาต.....ไดร์เวอร์ช็อต(Driver Short)!!!!”

เปรี้ยง!!! กระสุนพลังงานถูกวงสวิงจากล่างขึ้นบนแบบการตีกอร์ฟ สะท้อนกลับเข้าหาผู้เข้ายิ่งอย่างรวดเร็ว กระสุนตรงเข้าปะทะจุดที่ Dn2 ยืนอยู่จนเกิดระเบิดขึ้น

....แต่ควรจะเรียกว่าเคยอยู่มากกว่า เพราะดูเหมือน Dn2 จะไม่ได้อยู่ที่นั้นเสียแล้ว!!!

แล้วเขาหายไปไหนละ?

“ตามหลักของการ์ตูนแล้ว....ศัตรูที่หายตัวได้หรือเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง.....จะต้องโจมตีจากมุมอับอย่างเช่นข้างหลังแน่นอน!!!”

กิ้ง!!!! ลีฟฟ่อนยกดาบขึ้นป้องกันการโจมตีด้วยความเร็วสูงของ Dn2 จากมุมอับได้อย่างทันท่วง เขาอาศัยแรงกระแทกจากการตั้งรับ หมุนตัวเล็กน้อยและฟาดแผ่นดาบเข้าใส่เจ้าหมาเกราะเหล็กอย่างรุนแรง จนเกิดเสียงสะท้านของโลหะขึ้น พลันนั้นร่างของ Dn2 ก็กระแทกกับพื้นสิ้นเรี่ยวแรงไป พร้อมเกราะเหล็กที่แตกสลายสิ้นเหลือเพียงโครงเหล็กที่มีสายไฟโผล่มาบางจุดเท่านั้น อยู่ในสภาพที่น่าสมเพศเหลือแสน...

“ข้าชนะแล้ว.....สู้ได้ดีมากเจ้าหมาน้อย....”

“ข....ขอโทษครับ...ท่านไฟร์เร้ด....Dn1...ผมแพ้เสียแล้ว....อั๊ก!”

Battle End!! Leafond Win!!!!

---------------------------------------------------------------------------------------------

หากว่าท่านแยมคือเจ้าหญิงแห่งการแต่งฟิคชั่น....ตัวผมก็ขอเป็นเจ้าชายแห่งภาพประกอบละนะ!!!

แล้วก็....ตอนต่อไปก็ยังติด Delay เหมือนเดิมนะครับ ขอโทษด้วยเพราะยังไม่ได้วางแผนอะไรที

ปล.เม้นกันหน่อยน้า~ ทุ่มทุนสร้างขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่เม้นละก็เขาจะ....เขาจะ...เขาจะร้องไห้จริงๆด้วย แง~

Me/ หนีไปแล้ว...แต่ฟุ่บไปกลางทางด้วยความเหนื่อย

[Risu]

อืม...สู้เพื่อความรัก - -

ถ้าเอาสองไม้ตายสุดท้ายของลีฟฟ่ิอนไปใช้ในการแข่งกอล์ฟ

มันจะชนะมั้ยหว่า