[ฟิค]Pokemon mystery dungeon Eevee island~[56k Warning!!!]

[bluewind]

คนอ่านรายใหม่มาแล้วครับ~

เนื้อเรื่องดูจะคล้ายโปเกมอนดันเจี้ยนเลยแฮะ แต่เป็นแบบคิดเองสินะครับ พวกโปเกมอนในปราสาทนี่น่ารักทั้งนั้น อ่านแล้วคลายเครียดดี =_=

อ่านเสร็จก็ขอถามอะไรหน่อย

-เชมี่ในเรื่องนี้เป็นร่างที่บินได้ใช่มั้ยครับ?

-ใครก่อการสังหารหมู่พวกอีวุยอะครับ?

เรื่องจุดที่ต้องแก้ไข...เอ่อ ผมไม่เก่งด้านนี้แฮะ ขอดูไปซักพักก่อนดีกว่า จะได้แนะนำถูก

จะมาตามอ่านเรื่อยๆนะครับ~

[4096]

เชมี่ผมอิมเมจเป็นแลนฟอร์มแฮะ - -

[BLYTHE]

-เชมี่ในเรื่องนี้เป็นร่างที่บินได้ใช่มั้ยครับ?

แม่นแล้วค่า~หมายถึงShaymin-s formอ่ะ(เจ้านี่--->)

-ใครก่อการสังหารหมู่พวกอีวุยอะครับ?

เรื่องนี้ต้องเฉลยในตอนท้ายๆค่ะ จะได้ตื่นเต้นไง อิอิ

[ความฝันนิรันดร์กาล]

เรื่องการบรรยายอาจจะมีมากขึ้นมาย้างนะเจ้าคะ แต่ก็ยังไม่พอเจ้าค่ะ

โปเกมอนแต่ละตัวๆ มีแค่คำพูดเท่านั้น การกระทำขณะที่พูด ความคิด ความรู้สึก ไม่ค่อยสื่อถึงเลยเจ้าค่ะ ให้อารมณ์ประมาณว่า ผู้อ่านกำลังฟังคนคุยกันทางโทรศัพท์อยู่แบบนั้น ต้องมาจินตนาการเอง คิดเอง ว่าใครจะคิดยังไง ใครจะทำอะไร ดังนั้น อยากให้ใส่การกระทำขณะที่พูด หรือใส่ความรู้สึกไปมากกว่านี้ด้วยเจ้าค่ะ อย่างน้อย คนอ่านจะได้เข้าถึงอารมณ์ของตัวละคร และรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปด้วยได้เจ้าค่ะ

เรื่องความสมเหตุสมผล ยังค่อนข้างน้อยนะเจ้าคะ จะลองยกตัวอย่างตามที่จำได้นะเจ้าคะ

"เอาล่ะ..พวกเธอจะเลือกภารกิจแบบไหน"ชาวเวอร์ถาม

"อ่า เอาภารกิจแบบโปเกมอนนอกกฎหมายก็แล้วกัน"นากะตอบ

ตรงนี้อ่าเจ้าค่ะ นากะคือ "คุณหนู" ไม่ใช่เหรอเจ้าคะ ทำไมถึงไม่เกรงกลัวต่อโปเกมอนนอกกฎหมายเลย ทั้งๆ ที่ตอนมาก็ยังปรับตัวอะไรไม่ค่อยได้แท้ๆ (แต่สุดท้ายจู่ๆ ก็ปรับตัวได้เลยแฮะ) แต่จู่ๆ จะไปทำภารกิจแบบนี้ ค่อนข้างผิดวิสัยคุณหนูเจ้าค่ะ

"นี่เราเดินมาไกลมาแล้วนะ~ยังไม่ถึงอีกเหรอ"นากะบ่น

"นะ..นั่นไง อาริอาโดส!!~"ปิกาจูพูดพร้อมชี้ไปที่อาริอาโดสที่กำลังหลับอยู่ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง

เจอง่ายไปไหมเจ้าคะ ถ้ามันเจอง่ายขนาดนั้น โปเกมอนตัวอื่นคงเจอแล้วจัดการไปแล้วละเจ้าค่ะ เพราะนิสัยของมันที่แสดงออกก็ค่อนข้างจะหาเรื่องคนอื่นอยู่แล้ว

"เฮ้ย!!!~"อาริอาโดส ที่ขาทั้งหกถูกแช่แข็งทีละน้อย...

"อะ...อ๊าก~"อาริอาโดสถูกแช่แข็งทั่วทั้งตัวภายในเวลาไม่นานนัก

ชนะแล้ว? ทำไมชนะได้ง่ายจังเลยเจ้าคะ ถ้าชนะได้ง่ายขนาดนั้น โปเกมอนตัวอื่นคงจะจัดการไปก่อนแล้วละเจ้าค่ะ ไม่ต้องรอทีมสำรวจหรอก เพราะขนาด "มือใหม่" ยังเอาชนะได้ง่ายๆ เลย

ณ ปราสาทเชมี่ เวลา17.00น.

ออกไปทำภารกิจตอนตีห้า คุยกันไม่กี่สิบประโยค เดินเข้าป่าค่อนข้างนาน (คำว่านานสำหรับคุณหนู ไม่น่าจะนานมาก เพราะคุณหนูคือ "คุณหนู") จากนั้น เจออาริอาโดส ใช้ท่าเข็มพิษ ช็อตไฟฟ้า ลำแสงแช่แข็ง แล้ววาร์ปมายังปราสาท ทั้งหมดนี้ ใช้เวลา 12 ชั่วโมงเลยเหรอเจ้าคะ ตีห้าถึงห้าโมงเย็น อ่าเจ้าค่ะ

"ขอบคุณมากนะครับ..จิบะ..ที่ช่วยจับอาริอาโดสนอกกฎหมายตัวนี้ให้..จิบะ"จิบะคอยล์กล่าวขอบคุณ

"เราขอมอบนี่ให้..จิบะ.."จิบะคอยล์พูดพร้อมมอบสิ่งของบางอย่างให้นากะ และสิ่งนั้นก็คือ!!!...

"นี่มัน...เครื่องรางวิวัฒนาการ(Evolution Charm)นี่นา!~O.o"ปิกาจูอุทาน

จิบะคอยล์อยู่ในปราสาทเชมี่เหรอเจ้าคะ? ตอนแรกที่อ่าน นึกว่าไม่ได้อยู่ซะอีก เพราะถ้าอยู่ ภารกิจง่ายๆ แค่นี้ไปขอร้องตรงๆ ไม่ต้องเขียนก็จบ แล้วก้ เครื่องรางวิวัฒนาการ ให้กันได้ง่ายๆ เลยเหรอเจ้าคะ เพราะแค่ภารกิจง่ายๆ เองอ่าเจ้าค่ะ หรือว่าที่นั่นมีเครื่องรางกันเยอะเจ้าคะ

"หลังทานอาหารเสร็จมาหาฉันที่ห้องด้วย..."เชมี่พูด

ณ ห้องประชุมขนาดเล็ก ประดับตกแต่งที่ผนังคล้ายพระราชวังสไตล์ยุโรป มีแจกันดอกกุหลาบวางไว้บนโต๊ะกลมใบหนึ่ง พร้อมด้วยองครักษ์ทั้ง4ได้แก่ ชาวเวอร์ ซันดาส บูสเตอร์และแบล็กกี้

ห้องของเชมี่คือห้องประชุมเหรอเจ้าคะ ทั้งๆ ที่เป้นถึงผู้ปกครอง ทำไมรวมห้องของตัวเองไว้เป็นห้องเดียวกับห้องประชุมล่ะเจ้าคะ

"เอาล่ะ จบการประชุมเพียงเท่านี้แล้วก็ พวกเธอก็เข้านอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้ต้องรับภารกิจต่อ"เชมี่พูดด้วยสีหน้าเรียบง่าย

การประชุม ทำไมสั้นจังเจ้าคะ มันเหมือนการพูดเอาฝ่ายเดียวมากกว่า โปเกมอนตัวอื่นไม่เห้นแสดงความเห้นในเชิงเสนอแนะ อะไรเลย ถ้าสั้นขนาดนั้นละก็ พูดกันเฉยๆ ก็ได้เจ้าค่ะ ไม่ต้องนั่งในห้องประชุมหรอกเจ้าค่ะ

"ทั้งสองเป็นเทพที่ควบคุมมิติและเวลาน่ะ"ปิกาจูตอบ

"อืม...ฮ้าว~ง่วงจังเลย"นากะหาวพร้อมล้มตัวลงนอน

นากะถามเอาอะไรกันแน่ มันไม่ได้เหมือนถามเพราะอยากรู้อ่าเจ้าค่ะ เพราะคำตอบก็ยังไม่ได้ชัดเจนอะไร แต่กลับตัดใจแล้วนอน ทั้งๆ ที่เป้นเรื่องใหม่ๆ และควรต้องรู้แท้ๆ รวมถึงนากะเองก็ต้องรู้ข้อมูลให้มากที่สุด เพื่อที่จะใช้ชีวิตให้ได้แท้ๆ การเลิกรับข้อมูลแบบนี้ เลยดูแปลกๆ เจ้าค่ะ

"โปรดช่วยตามหาโปเกมอนแห่งความมืดด้วยครับ...จากจิบะคอยล์"ปิกาจูอ่าน

สรุปแล้วจิบะคอยล์เป้นตัวะไรกันแน่เจ้าคะ มีไอเท็มเปลี่ยนร่าง(แถมให้คนอื่นง่ายๆ อีก ว่าแต่ ทำไมไม่ให้ปิกาจูบ้างล่ะ) สู้อาริอาโดสไม่ได้ ต้องการหาโปเกมอนแห่งความมืด เขียนป้ายของความช่วยเหลือติดบอร์ด อยู่ในปราสาทของเชมี่ คาแรคเตอร์ดูไม่สมเหตุสมผลตามเนื้อเรื่องอ่าเจ้าค่ะ ถ้าหากจิบะคอยล์เป็นคนรับเรื่องแล้วมาลงบอร์ด ชื่อที่บอกว่า จากใคร ก็น่าจะเป็นชื่อผู้ที่เดือดร้อน (ผู้ส่งเรื่องมา) สิเจ้าคะ

"ข้ายังไม่ได้แนะนำคนในปราสาทให้พวกเจ้ารู้เลย.."เชมี่พูด ในขณะที่เบือนหน้ามายังเผ่าอีวุยทั้งหลาย

ตอนประชุม โปเกมอนพวกนี้ไม่ได้เข้าห้องประชุมเหรอเจ้าคะ "การประชุม" เลยนะเจ้าคะ ถ้าเข้าห้องประชุมกันแล้ว เห้นหน้ากันแล้ว น่าจะคุยกันบ้างสิเจ้าคะ คือว่า คุณหนูเองก็อยู่มานานแล้ว แถมคุยๆ กับโปเกมอนพวกนี้แล้ว จะมาแนะนำตอนนี้ ไม่ดูแปลกๆ เหรอเจ้าคะ

ต่อไปก็เรื่องโปเกมอนในปราสาทนะเจ้าคะ แต่ละตัวเหมือนไม่มีอะไรทำ อยู่ที่ปราสาทตลอดเลย โปเกมอนแต่ละตัวก็น่าจะมีงานของตัวเองบ้าง เพราะเหมือนกับว่า วันๆ แค่ออกมายืนคุย ไมได้ทำงานอะไรเลยอ่าเจ้าค่ะ

รู้สึกว่าเราติเหมือนจิกไปนิด ขอโทษด้วยนะเจ้าคะ

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

เอิ่ม... ในฐานะที่ผมเป็นคนริเริ่มให้คุณ"ตี้"เป็นคนเริ่มแต่งฟิก ผมก็เลย... อยากตอบแทนนิดนึงอ่ะครับ

คือว่า เรื่องๆนี้ เป็นเหมือนแฟนฟิกของ "Pokemon Mystery Dungeon" ที่เป็นเกมส์ตลับของทั้งจีบีเอและดีเอส ส่วนจิบะคอยล์.... เป็นเหมือนหัวหน้าสารวัตที่คอยตามหาโปเกม่อนทำผิดต่างๆ โดยจะมีของรางวัลให้หลังจากทำภารกิจเสร็จน่ะครับ - -"

เอิ่ม ข้อมูลส่วนที่เหลือก็อยู่ในเซเลบี้แหละครับ แฮะๆ

[BLYTHE]

เอิ่ม... ในฐานะที่ผมเป็นคนริเริ่มให้คุณ"ตี้"เป็นคนเริ่มแต่งฟิก ผมก็เลย... อยากตอบแทนนิดนึงอ่ะครับ

คือว่า เรื่องๆนี้ เป็นเหมือนแฟนฟิกของ "Pokemon Mystery Dungeon" ที่เป็นเกมส์ตลับของทั้งจีบีเอและดีเอส ส่วนจิบะคอยล์.... เป็นเหมือนหัวหน้าสารวัตที่คอยตามหาโปเกม่อนทำผิดต่างๆ โดยจะมีของรางวัลให้หลังจากทำภารกิจเสร็จน่ะครับ - -"

เอิ่ม ข้อมูลส่วนที่เหลือก็อยู่ในเซเลบี้แหละครับ แฮะๆ

ลูอธิบายได้ถูกต้องทีเดียวเลยค่ะ

ตามที่คุณแยมถามว่าจิบะคอยล์อยู่ในปราสาทหรือเปล่า คำตอบก็คือ "แม่นแล้ว"ค่ะ เนื้อเรื่องในฟิกเรื่องนี้คลายกับMystery Dungeonธรรมดาแต่กลับ

กัน...โปเกมอนในฟิกเรื่องนี้ไม่ได้อยู่แบบเป็นไปตามยถากรรมหรอกค่ะ ปราสาทย่อมต้องมีทหารหรือตำรวจเป็นธรรมดา ที่จิบะคอยล์ให้เครื่องรางไป

ง่ายๆแบบนั้น เพราะจิบะคอยล์เองก็เจ๊ากับเชมี่ไว้แล้ว ในวังเชมี่เคยเป็นนักทำนายมาก่อน เลยรู้ถึงเรื่องราวต่างๆได้ค่ะ ทั้งเทพเทวาทั้งหลาย เชมี่รู้หมด

ราวกับว่าเป็นโปเกมอนจริงๆ...หมายความว่าไง? ความจริงนั้นต้องไปติดตามเอาแล้วกันค่ะ... แล้วที่ชนะเอาซะง่ายๆแบบนั้นเพราะชาวเวอร์บอกเอง

ไม่ใช่เหรอคะ ว่าให้เอาภารกิจง่ายๆไปทำก่อน แล้วที่โปเกมอนตัวอื่นจะไปจัดการก่อน เขาจะตรัสรู้เองมั้ยคะว่าตัวนั้นเป็นตัวที่ทางการตามล่าอยู่?

เรื่องการบรรยายอาจจะมีมากขึ้นมาย้างนะเจ้าคะ แต่ก็ยังไม่พอเจ้าค่ะ

มันต้องเป็นบ้างไม่ใช่หรือคะ= =

...ขอจบการตอบเพียงเท่านี้...ถ้าตอบแบบย้อนๆก็ขออภัยด้วยนะคะ~*

[NuTTo]

เป็นฟิคเรื่องแรกท่ผมติดตามขนาดนี้แฮะ - -

สนุกดีนะท่านไว้ผมจะมาติดตามเรื่อยๆนะครับ

ปล. เครื่องรางเจ๋งแฮะ - -

[Loveless Nova]

เนื้อเรื่องเกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วจังเลยแฮะ แต่ไม่คิดเลยว่าโปเกม่อนในตำนานจะปรากฏตัวให้เห็นเร้วขนาดนี้ เหอๆๆ

แต่ภารกิจแรกก็ได้ของล้ำค่าเลยนี้มันก็....เป็นฟิคที่แปลกดีจัง(แต่ผมชอบของแปลก ฮ่า~)

[BLYTHE]

โวะโฮะโฮ่ว...ชาบอร์ดทั้งหลายเตรียมพบกับ(วันนี้ร่าเริงผิดคาดแฮะ)...

CHAPTER:6The Protector of Plate

............เวลาเที่ยงวันของวันที่สดใสวันหนึ่ง ท้องฟ้ามีโปเกมอนนกบินวนไปวนมาหาอาหารอยู่มากมาย ก้อนเมฆที่นุ่มคล้ายกับสำลีกำลังลอยอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา...ปิกาจูและนากะ...ซึ่ง

วันนี้พวกเขาได้รับภารกิจในแถบทุ่งหญ้าอสนี ทางตะวันออกของอาณาจักรเชมี่ ทุ่งหญ้านั้นมีหญ้าที่สูงยาว มีสีเหลืองราวกับสายฟ้า รกหูรกตาไปหมด ในขณะเดียวกันที่ปิกาจูและนากะ

กำลังเดินทางอย่างสบายใจนั้น.....หารู้ไม่ว่ากำลังมีโปเกมอนจับตาดูอยู่....

"นี่!!~ปิกาจู ใกล้จะถึงตรงที่ได้รับจดหมายหรือยัง..แฮ่ก แฮ่ก.."นากะถามปิกาจูในขณะที่กำลังเดินผ่านหญ้าที่สูงจนมิดหัว

"อ่า ถ้าดูตามแผนที่...คงจะใกล้ถึงแล้วล่ะ คงประมาณ300เมตร"ปิกาจูตอบในขณะที่เอาดูแผนที่พร้อมเอามือแหวกหญ้าไปตามทาง

"ฉะ...ฉันเริ่มเหนื่อยแล้วล่ะ เรา...เราพักกันก่อนเหอะ..."นากะพูดพร้อมกระหืดกระหอบด้วยความเหนื่อย

ทันใดนั้นเอง...ก็มีโปเกมอนตัวหนึ่งกระโจนมากจากพงหญ้า...และโปเกมอนตัวนั้นก็คือ!!!~

"แฮ่!!!~"โปเกมอนตัวนั้นกระโจนออกมาจากพงหญ้าสีเหลืองอย่างรวดเร็ว มันมีตัวสีฟ้า ครึ่งตัวข้างหลังเป็นสีดำ จมูกเล็กๆสีแดง ที่หูมีกากบาทสีเหลืองคล้ายดาว(พอจะเดาถูกนะคะ)..และนั่น

ก็คือ"โคริงค์(Shinx)"นั่นเอง!!!~

"ว้ากกกก!!!~/กรี๊ดดดด!!!~"ปิกาจูและนากะร้องขึ้นจนเกือบจะเป็นเสียงเดียวกันด้วยความตกใจ

"พวกเธอ...เป็นใครกันน่ะ?"โคริงค์ตัวนั้นถามด้วยเสียงที่สดใสร่าเริง(ด้วยความความไร้เดียงสา- -?)

"พวกฉัน...เป็นนักสำรวจน่ะ..."ปิกาจูตอบ(ยังไม่หายตกใจดี)

"งั้นเหรอ งั้นพวกเธอมาที่ฝูงฉันหน่อยสิ^ ^"โคริงค์พูดด้วยความขี้เล่น

"นี่!!พวกเราไม่มีเวลามาเล่นกับเธอหรอกนะ"นากะพูดด้วยความเย็นชา....พร้อมทำหน้าถมึงทึงไปด้วย

"อะไรกัน...ใจร้ายT^T"โคริงค์พูดด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือ ขอบตาเริ่มร้อน...น้ำตาอุ่นๆสองสามหยดเริ่มไหลลงมาอาบหน้าของเขา...

"พ่อคร้าบ!!!~โปเกมอนพวกนี้ไม่ยอมมาเล่นกับผม!!~"โคริงค์ร้องหาพ่อ...และพ่อของเขาก็คือ!!!~

"เปรี้ยง!!!~"ฟ้าผ่าลงมายังพื้นดิน พื้นดินที่อยู่บริเวณนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆราวกับว่ามีอุกกาบาตมาถล่ม ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ แล้วก็!!!

"ว้าย!!~>A<"นากะร้องขึ้นพร้อมเอาขาหน้า(?)กุมหัว ในขณะเดียวกันปิกาจูก็หันขวับไปยังข้างหลังของโคริงค์ โปเกมอนตัวหนึ่งซึ่งกำลังคำรามอยู่บนหน้าผา...และโปเกมอนตัวนั้นก้คือ...เลน-

โทร่านั่นเอง!!พร้อมด้วยฝูงรุคชิโอ้ที่มีสมาชิกนับสิบ ปิกาจูสังเกตุว่าหนึ่งในนั้นมีรอยคล้ายถูกอะไรข่วนที่ตา เขาสันนิษฐานว่าเลนโทร่าคือจ่าฝูง รุคชิโอตัวนั้นคือรองจ่าฝูงเป็นแน่!!

"พวกแก...ทำอะไรลูกชั้น..."เลนโทร่า โปเกมอนรูปร่างคล้ายสิงโต ทั่วทั้งตัวมีขนสีดำ มีตาสีเหลืองราวกับสายฟ้า ตะโกนด้วยเสียงอันแข็งกร้าวขึ้น พร้อมกับกระโดดลงมาจากหน้าผานั้น

"พ่อ~พวกนี้ไม่ยอมเล่นกับผมน่ะ"โคริงค์ฟ้องพ่อด้วยแววตาเว้าวอนจนเกือบทำให้หัวใจผู้แต่งละลาย...(อ้าวเฮ้ย= =)

"หงับ!!"เลนโทร่ากัดโคริงค์แบบไม่แรงเท่าไหร ประมาณ30วินาทีแล้วจึงปล่อย

"นี่!!แกอายุเท่าไหร่แล้ว ป่านนี้ยังเล่นอยู่อีก"เลนโทร่าตะคอกใส่โคริงค์

"พ่อ...ผมไม่ทำอีกแล้วคร้าบT^T"โคริงค์ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

"ว่าแต่พวกเธอมาทำอะไรในเขตของฉัน..."เลนโทร่าใจเย็นลงแล้วเบือนหน้าถามมายังปิกาจูและนากะ

"พวกเราเป็นนักสำรวจฮะ กำลังหา...เอ่อ สิ่งที่เรียกว่าเมล็ดฟื้นฟูอยู่"ปิกาจูอธิบาย

"โฮ่ อยู่ใกล้ๆถ้ำของฉันเลย ตามฉันมาสิมีเมล็ดพวกนั้นอยู่มากมายเลยล่ะ"เลนโทร่าพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มในขณะเดียวกันที่ท้องฟ้าค่อยสว่างขึ้นตามอารมณ์ของเขา ปิกาจูและนากะค่อยๆ

เดินตามเลนโทราและฝูงอย่างระมัดระวัง จนถึงถ้ำของพวกเขาจนได้...

"นี่ไง เยอะแยะเลย รีบเก็บไปสิ"เลนโทร่าเอื้อเฟื้อให้พวกปิกาจูและนากะ

"โอ้ ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ"ปิกาจูกล่าวขอบคุณอย่างไม่หยุดปากในขณะที่กำลังเก็บเมล็ดฟื้นฟูจนกระเป๋าตุง

"เอาล่ะ...ถ้าเก็บเสร็จแล้ว ตามฉันมาที่นี่หน่อย..."เลนโทร่าเดินไปช้าๆเข้าไปยังในถ้ำ นั่งลง แล้วปิกาจูกับนากะก็เดินตามไปเช่นกัน

"อะแอ่ม...พวกเธอมาจากอาณาจักรเชมี่ใช่มั้ย"เลนโทร่าถาม

"ใช่ครับ"ปิกาจูตอบ

"ฉันสงสัยมานานแล้ว...ว่าทำไมอีวุยตัวนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้..."เลนโทร่าเบือนหน้ามายังนากะ

นากะสะดุ้งขึ้นทันทีที่เลนโทร่าถามคำถามนี้

"ฉัน...ไม่ใช่โปเกมอนแต่เป็นมนุษย์..."นากะพูดเสียงเบา

"หา!!!~O_o"รุคชิโอและโคริงค์ทั้งฝูงร้องขึ้นด้วยความตกใจแต่เลนโทร่ากลับนิ่งเฉย

"พะ..พ่อเขาเป็นมนุษย์ล่ะ"โคริงค์หันหน้าไปหาเลนโทร่าด้วยความประหลาดใจ

"อืม รู้แล้ว ฉันมีอะไรจะให้พวกเจ้าดู..."เลนโทร่าพูดจบก็หันไปคาบอะไรบางอย่างมาให้ปิกาจูและนากะ

"สิ่งนี้...คือเพลทแห่งสายฟ้า(Zap Plate)มันเคยเป็นส่วนหนึ่งของอัลเซอุส แต่โดนดาร์กไรแย่งไป เมื่อหลายปีก่อนเราสามารถแย่งมันคืนมาได้ จึงมีคนฝากมันไว้ที่ข้า..."เลนโทร่าอธิบาย

"นับตั้งแต่นี้...เพลทนี้อยู่ในมือของพวกเจ้าแล้ว..."เลนโทร่าพูด

"ว้าว~เราเอาไปให้ท่านเชมี่กันเถอะนากะ..."ปิกาจูพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"...เดี๋ยวก่อน"นากะพูดแบบไม่มองตา

"ทำไม..นายถึงไม่เอะใจเลยล่ะ ว่าฉันเป็นมนุษย์"นากะถาม

"...เพราะอะไรน่ะหรือ...ก้เพราะว่าข้ามีอายุตั้งหลายศตวรรษแล้วน่ะสิ..."เลนโทร่าพูด

"หา!!~O_o"โคริงค์และรุคชิโอทั้งหลายกระโดดตัวลอยด้วยความตกใจ(อีกครั้ง)

"ว่าอะไรนะพ่อ"โคริงค์ทวนความพูดแบบไม่เชื่อหูตัวเอง

"ฉันเคยได้รับพรจากอัลเซอุส ให้เป็นอมตะเพื่อปกป้องรักษาเพลทนี้"เลนโทร่าพูด

"หะ...โห...แต่ถ้าคุณเลนโทร่าให้พวกเรา เราจะเอาไปทำอะไรล่ะ"ปิกาจูถาม

"เจ้าจงเอาเพลทนี้ไปให้เชมี่ เขาต้องรู้อะไรบางอย่างแน่"เลนโทร่าพูด

"อืม เข้าใจแล้วล่ะ ไปกันเถอะนากะ"ปิกาจูรับคำ พร้อมกำลังจะเขยื้อนกายออกจากถ้ำ

"อืม"นากะตอบเพียงคำสั้นๆเพียงคำเดียวพร้อมเดินออกไปกับปิกาจู

"แล้วมาเล่นกันใหม่น้า~"โคริงค์กล่าวอำลา

"รู้แล้ว ถ้าว่างก็จะมาน้า~"ปิกาจูตะโกนตอบ แล้วทั้งสองก็เดินทางกลับไปยังปราสาทเชมี่ ในตอนนั้นตะวันใกล้ตกดินเแล้ว แต่พวกเขาก็เดินทางไปอย่างไม่ลดละ ถึงแม้ว่าจะหลงทางไปบ้าง แต่

พวกเขาก็สามารถกลับปราสาทได้อย่างปลอดภัย....

-----------------------------------------------------------------

ในตอนต่อไปนั้นเชมี่จะบอกความลับอะไรบางอย่างให้เอ่ย....

To Be Continue....

ปล.วันนี้หัวไม่แล่นเท่าไหร่ แต่ตอนหน้าจะแต่งให้ดีกว่านี้ค่า~

ปล.2 Comment Please~(ขอคอมเม้นท์ด้วยนะเจ้าคะ)

[oorga]

ก็ หนุกดี น๊ะ

[Loveless Nova]

เอาละ! ขอเม้นแบบร่ายยาวเลยนะ!

------------------------------------------------

"แฮ่!!!~"โปเกมอนตัวนั้นกระโจนออกมาจากพงหญ้าสีเหลืองอย่างรวดเร็ว มันมีตัวสีฟ้า ครึ่งตัวข้างหลังเป็นสีดำ จมูกเล็กๆสีแดง ที่หูมีกากบาทสีเหลืองคล้ายดาว(พอจะเดาถูกนะคะ)..และนั่น

ก็คือ"โคริงค์(Shinx)"นั่นเอง!!!~

"ว้ากกกก!!!~/กรี๊ดดดด!!!~"ปิกาจูและนากะร้องขึ้นจนเกือบจะเป็นเสียงเดียวกันด้วยความตกใจ

ตกใจมากไปเปล่านะทั้งสองตัว แค่โคลิงตัวน้อยตัวนิดเองไม่ใช่เหรอ -*-!!

โทร่านั่นเอง!!พร้อมด้วยฝูงรุคชิโอ้ที่มีสมาชิกนับสิบ ปิกาจูสังเกตุว่าหนึ่งในนั้นมีรอยคล้ายถูกอะไรข่วนที่ตา เขาสันนิษฐานว่าเลนโทร่าคือจ่าฝูง รุคชิโอตัวนั้นคือรองจ่าฝูงเป็นแน่!!

หนึ่งในนั้น....แล้วมันตัวไหนละ....แต่ฝูงนี้แปลกจัง มีเลนโทร่ากับโคลิงอย่างละตัวทั้งนั้นเหอๆๆ

"...เพราะอะไรน่ะหรือ...ก้เพราะว่าข้ามีอายุตั้งหลายศตวรรษแล้วน่ะสิ..."เลนโทร่าพูด

"หา!!~O_o"โคริงค์และรุคชิโอทั้งหลายกระโดดตัวลอยด้วยความตกใจ(อีกครั้ง)

"ว่าอะไรนะพ่อ"โคริงค์ทวนความพูดแบบไม่เชื่อหูตัวเอง

"ฉันเคยได้รับพรจากอัลเซอุส ให้เป็นอมตะเพื่อปกป้องรักษาเพลทนี้"เลนโทร่าพูด

เลนโทร่าอมตะ!! หู่! เรื่องแปลกๆแต่ทำไมทุกตัวในฝูงถึงไม่รู้เลยละ -*- (ปล.ทำไมเอ็งไม่เก็บเพลทไว้เองละอัลเซอุสเอ่ย -*-!!)

ในตอนต่อไปนั้นเชมี่จะบอกความลับอะไรบางอย่างให้เอ่ย....

I wil wait you....

[BLYTHE]

อ้างถึง

"แฮ่!!!~"โปเก มอนตัวนั้นกระโจนออกมาจากพงหญ้าสีเหลืองอย่างรวดเร็ว มันมีตัวสีฟ้า ครึ่งตัวข้างหลังเป็นสีดำ จมูกเล็กๆสีแดง ที่หูมีกากบาทสีเหลืองคล้ายดาว(พอจะเดาถูกนะคะ)..และนั่น

ก็คือ"โค ริงค์(Shinx)"นั่นเอง!!!~

"ว้ากกกก!!!~/กรี๊ดดดด!!!~"ปิกาจูและนากะ ร้องขึ้นจนเกือบจะเป็นเสียงเดียวกันด้วยความตกใจ

ตกใจมากไปเปล่านะ ทั้งสองตัว แค่โคลิงตัวน้อยตัวนิดเองไม่ใช่เหรอ -*-!!

ที่ตกใจจนตัวลอยเพราะว่า สองตัวนั่นไม่เคยเห็นโคริงค์มาก่อนค่ะ

โทร่านั่น เอง!!พร้อมด้วยฝูงรุคชิโอ้ที่มีสมาชิกนับสิบ ปิกาจูสังเกตุว่าหนึ่งในนั้นมีรอยคล้ายถูกอะไรข่วนที่ตา เขาสันนิษฐานว่าเลนโทร่าคือจ่าฝูง รุคชิโอตัวนั้นคือรองจ่าฝูงเป็นแน่!!

หนึ่ง ในนั้น....แล้วมันตัวไหนละ....แต่ฝูงนี้แปลกจัง มีเลนโทร่ากับโคลิงอย่างละตัวทั้งนั้นเหอๆๆ

หนึ่งในนั้นคือรุคชิโอ้ที่มีขนาดใหญ่กว่ารุคชิโอ้ทั่วไป แล้วก็มีรอยข่วนที่ตา ว่างๆจะเอารูปมาลงนะคะ(ลืมคำว่า"เลน"น่ะท่าน= =)

"ว่า อะไรนะพ่อ"โคริงค์ทวนความพูดแบบไม่เชื่อหูตัวเอง

"ฉันเคยได้รับพรจาก อัลเซอุส ให้เป็นอมตะเพื่อปกป้องรักษาเพลทนี้"เลนโทร่าพูด

เลน โทร่าอมตะ!! หู่! เรื่องแปลกๆแต่ทำไมทุกตัวในฝูงถึงไม่รู้เลยละ -*- (ปล.ทำไมเอ็งไม่เก็บเพลทไว้เองละอัลเซอุสเอ่ย -*-!!)

เรื่องนี้เลนโทร่าไม่ได้บอก เพราะว่ามันเป้นความลับ ก็เลยพึ่งมาบอกตอนที่นากะมาค่ะ= =

[bluewind]

มาอ่านแล้ว~ รอบนี้เหมือนแต่งออกมาได้อารมณ์ขึ้นนะ

ถึงทั้ง 2 จะไม่เคยเห็นโคลิงค์ก็เหอะ แต่ตกใจกันง่ายจังแฮะ =_=

[BLYTHE]

กราบขออภัยทุกท่านที่เมื่อวานไม่ได้ลงฟิคเพราะไปเล่นPOไปแนะนำบอร์ดให้เด็กใหม่ต่างหาก(แถไปเรื่อยๆ= =)เลยขอทำโทษตัวเอง

ด้วยการแต่งฟิคตอนนี้ให้ยาวกว่าทุกวัน เชิญรับชมได้เลยค่า....

CHAPTER7:The Guardian of aura

...ในขณะที่ปิกาจูและนากะกำลังย่างกรายเข้าปราสาทเชมี่ บูสเตอร์ก็วิ่งหน้าตื่นขึ้นมาบอกว่า"พระราชา/ราชินีของอาณาจักรต่างๆมาถึงแล้ว

ให้ไปที่ห้องประชุมด่วน!!!

ณ ห้องประชุมของปราสาทเชมี่

"อะแฮ่ม หัวข้อที่เราจะเริ่มประชุึมในตอนนี้เกี่ยงกับแผนร้ายของราชินีมานิวล่า..."เชมี่กล่าวเปิดประเด็น พร้อมด้วยราชา/ราชินีของอาณาจักรต่างๆ  ยกเว้นราชินีแมวดำมานิวล่าที่ไม่ได้ถูกรับเชิญ(ก็แหงล่ะ) ซึ่งการประชุมดูคล้ายๆสภาโต๊ะกลม...

"แผนที่เราไปสืบมาคือ ราชินีมานิวล่าจะปลุกอัลเซอุสขึ้นมาโดยใช้เพลททั้ง16 เราอยากให้พวกท่านทุกคนรักษาเพลทพวกนี้เอาไว้ให้ดีที่สุด เพื่อรักษาอนาคตของโลกเอาไว้... แต่ว่า การที่จะปลุกอัลเซอุสได้นั้นจะต้องมี เทพแห่งเวลา...เทพแห่งมิติ...เสียก่อน

เหล่าราชาและราชินีทั้งหลายของอาณาจักรต่างๆพยักหน้าหงึกๆเหมือนเห็นด้วย

"อะแฮ่ม แต่ข้าว่าไปลุยมันเลยไม่ดีกว่าหรือ?"นิโดคิงราชาแห่งอาณาจักรที่อยู่ทางทิศใต้เสนอความคิดในขณะที่คนอื่นไม่เห็นด้วย

"เราไม่ควรจะหุนหันพลันแล่นไปนะครับ"เอรูเรโดเสนอความคิดบ้าง

"นั่นสิคะ กำลังของเราอาจจะไม่พอ เพราะว่าอีกฝ่ายรวบรวมเพลทได่้ค่อนข้างมากแล้วค่ะ"เซอร์ไนท์ออกความเห็นบ้าง

"เอาล่ะ...ข้าว่าเราควรจะไปตามหาโปเกมอนในตำนานตัวอื่นๆเสียก่อน เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ว่า...ข้าอยากให้ไปตามหาโปเกมอนแห่งมายาเสียก่อน...

"โปเกมอนแ่ห่งมายาที่ว่านี้คืออะไรน่ะ?"นากะกระซิบถาม

"โปเกมอนแห่งมายาคือโปเกมอนที่สามารถควบคุมจิตใจหรือทำบางสิ่งบางอย่างที่โปเกมอนเทพบางตัวทำไม่ได้(และอื่นๆอีกมากมายที่ยังไม่สามรถเปิดเผยได้= =)"ปิกาจูกระซิบด้วยเสียงอันแผ่วเบา

"พวกเราเห็นด้วย!!!~"โปเกมอนทุกตัวในห้องประชุมพูดขึ้นพร้อมกัน

"ดีมาก...ข้าจะให้เธอ!นากะกับปิกาจู ไปตามหามิวที่เกาะอันไกลโพ้น~"เชมี่พูด

"เดี๋ยวสิ!เรายังไม่รู้ว่าต้องทำอะไร แล้วเกาะนั่นมันอยู่ไหนกันน่ะ!!!"นากะตะโกนเสียงดังจนทุกคนในห้องตกใจเป็นอันมาก...

"นะ...นี่นากะ เบาๆหน่อยสิ เกาะที่ว่านี้คือห่างจากเกาะของเราไปไกลมากๆๆๆๆซึ่งต้องเทเลพอร์ท(Teleport)ไป- -' "เชมี่อธิบาย

"...ข้า...จะไปด้วย!!!~"เสียงๆหนึ่งพูดขึ้น ทุกคนหันขวับไปที่ต้นกำเนิดเสียง เสียงนั้นเป็นเสียงของลูคาริโอ้นั่นเอง!~

"ข้าจะไปตามหาพ่อกับแม่ที่หายไป..."ลูคาริโอ้พูด แต่แล้วก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งพูดแทรก

"พี่ ผมจะไปด้วย!~"ริโอลูขออาสาอีกคน

"ดีมากก ในเมื่ออาสากันเยอะขนาดนี้ ข้าจะเตรียมของเอาไว้ให้!!!^ ^"เชมี่พูด

"อะไรหรือขอรับ"ปิกาจูถามด้วยความงงงวย

"ความลับน่ะ...ข้าจะเปิดเผยพรุ่งนี้ เอาล่ะ ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ขอเชิญพวกท่านไปพักผ่อนและทานอาหารตามสบาย(เหมือนไล่ส่งเลย- -)"

เมื่อเชมี่พูดจบ โปเกมอนทุกตัวที่อยู่ในห้องประชุมก็ทยอยออกมาตามลำดับ ปิกาจูรีบสาวเท้าเข้ามาใกล้ๆลูคาริโอ้แล้วถามว่า...

"ขอโทษนะครับท่านลูคาริโอ้ พ่อแม่ของท่านหายไปไหนหรือครับ?"ปิกาจูถาม ลูคาริโอ้นิ่งเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า...

"พ่อแม่ของฉันน่ะ...ทิ้งฉันไปแล้วน่ะสิ"ลูคาริโอ้พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ทำไมล่ะครับO_o" ปิกาจูถามด้วยสีหน้าตกใจอย่างมาก

"ฉันโดนพ่อกับแม่ทิ้ง...พอฉันตื่นมาฉันก็พบว่าตัวเองอยู่หน้าอาณาจักรเอรูเรโด โดยมีไข่อีกใบหนึ่งในห่อผ้าวางไว้ข้างๆ"ลูคาริโอเล่าให้ฟัง

"เพราะแบบนี้นี่เอง...ปิกาจูรำพึงกับตัวเองเบาๆ แล้วเดินไปจากลูคาริโอ้ช้าๆ

วันรุ่งขึ้น(ขอข้ามตอนหลังกินข้าวไปเลยนะคะ= =)ทุกคนจึงมารวมตัวที่ห้องประชุม

"ถ้าทุกคนพร้อมแล้วล่ะก็...โปรดฟังทางนี้ด้วย"เชมี่พูด

"ในวันนี้ ข้าจะส่ง นากะ ปิกาจู ลูคาริโอ้และริโอลูไปทางเกาะอันไกลโพ้นก่อน"เชมี่อธิบายให้ฟังในขณะที่ทุกคนก็พยักหน้าหงึกหงัก

"แล้วจะเป็นยังไงหรือครับ?"ปิกาจูถาม

"เราจะไปด้วยนี่ไง!!แอ่น...แอน...แอ๊น!!!~"เอรูเรโดพูดพร้อมโชว์ตัวคนที่จะเทเลพอร์ทไปและนั่นก็คือ...เนทิโอ(Xatu)นั่นเอง!!!~

".........หืม?"เนทิโอขยับตัวไปมาราวกับพึ่งตื่น(ซะงั้น= =)

"เอาล่ะ นากะ ปิกาจู ลูคาริโอ้ ริโอลูไปหาท่านเทิโอและเกาะแน่นๆนะ"เชมี่พูด

"การเทเลพอร์ทจะเริ่มขึ้นนะบัดนี้..."เนทิโอพูดพร้อทกางปีกออกจนเห็นหน้าอกที่มีรูปคล้ายแมวอยู่

"คีน...คีน...คีน....แกว๊กกก!!!~O[]O"เนทิโอร้องขึ้นแล้วโปเกมอนที่เกาะเขามาก็หายไปยังเกาะอันไกลโพ้นในทันที...

"อา...ไปแล้วสินะ"เชมี่พูดขึ้นเบาๆ

ณ เกาะอันไกลโพ้น..มีบางสิ่งบางอย่างตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างแรง

บึ้ม!!!~เสียงโปเกมอนทั้งสี่ตัวตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรง

"อา...ที่นี่ เกาะอันไกลโพ้นหรือนี่..."นากะพูดด้วยอาการที่ยังมึนนิดๆ

"รีบไปกันได้หรือยังล่ะ พวกเธอเป็นนักสำรวจซะเปล่าแต่กว่าจะฟื้นตัวได้ นานชะมัด"ริโอลูกล่าวดูถูก

"ว่าไงนะ...นาย!!!"นากะทำท่าจะหาเรื่อง

"พอๆๆพอแล้ว..เลิกทะเลาะกันแล้วไปกันเถอะ"ลูคาริโอ้พูดพร้อมวิ่งไปจากตรงที่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว ภูมิประเทศของเกาะนี้ มีลักษณะเป็นป่าทึบ แต่มีภูเขาที่สูงใหญ่อยู่ตรงกลางของเกาะ พวกเขาสังเกตเห็นแสงอะไรบางอย่างตรงยอดเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะว่ากำลังรีบ...

พวกเขาวิ่ง...วิ่ง...และวิ่ง...จนถึงยอดเขาภายในเวลาไม่กี่นาที ลูคาริโอ้ถึงกับตะลึง!!เพราะว่าตรงหน้าของเขานั้นมีลูคาริโอ้สีทอง(Shiny)

กำลังคุกเข่าต่อหน้าโปเกมอนตัวหนึ่งที่มีรูปร่างคล้ายแมวก็ไม่ใช่ หมาก็ไม่เชิง มีสีชนพูนวล ลำตัวยาวประมาณหนึ่งฟุตได้....

ลูคาริโอ้สีทองตัวนั้นชายตาของเขาเหลียวมามองที่ลูคาริโอ้และริโอลู ซึ่งอยู่ข้างหลังของเขา...

"พะ...พ่อ.."ลูคาริโอ้เปล่งเสียงออกมาด้วยความแน่ใจ เพราะตั้งแต่เขาจำความได้ พ่อของเขามีลำตัวสีทอง  และออกจากบ้านไปตั้งแต่เขายังเด็ก ทันใดนั้น ลูคาริโอ้ตัวนั้นก็!!!~

"ผัวะ!!!~"ลูคาริโอ้สีทองใช้กระดูก(Bone Rush)ฟาดเข้าที่ลิ้นปี่ของลูคาริโอ้โดยที่ไม่ได้ดูตำแหน่ง ลูคาริโอเอามือกุมตรงที่ถูกฟาดด้วยตวามเจ็บปวดแล้วก็...ค่อยๆล้มลง...

"...พ่อ...ทำไมทำอย่างนี้..."ลูคาริโอ้พูดไปกระอักโลหิตไปแบบไม่ขาดสาย...

======================================================

ลูคาริโอ้สีทองตัวนี้เป็นใคร? เป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่?...

To Be Continue....

Ps.Comment please~

[bluewind]

เย้ ตอนใหม่มาแล้ว~

Bone Rush ธาตุดินนี่นะ แถมยังโดนจุดสำคัญอีกตะหาก ไม่สลบนี่เหลือเชื่อแล้วนะนี่ =_=

แต่โปเกมอนสีชมพูตัวนั้น...ขอเดาว่า เอฟี่รึเปล่านะ?

[Loveless Nova]

ได้สมาชิกสุดแกร่งเข้ามาเป็นพวกแล้วรึเนี้ยนากะ~ แต่จู่ๆก็ได้รับภารกิจตามหาโปเกม่อนในตำนานเลย นี้มันไม่ลัดขั้นตอนไปหน่อยสำหรับนักสำรวจมือใหม่(ที่ไม่รู้จักแม้แต่โคลิงก์)เหรอ?

ลูคาริโอ้เจอพ่อของตัวเองแล้วแต่กลับถูกทำร้ายเสียแบบนี้ แล้วตอนต่อไปจะเป็นยังไงต่อละเนี้ย!!!

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ก็เหมือนเดิมๆ ที่เคยบอกไปนะเจ้าคะ เรื่องเก่าๆ ที่เคยติยังไม่ขอพูดอะไรมาก ตรงนี้เรามีข้อสังเกตนิดนึงเจ้าค่ะ

ณ เกาะอันไกลโพ้น..มีบางสิ่งบางอย่างตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างแรง

บึ้ม!!!~เสียงโปเกมอนทั้งสี่ตัวตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรง

ตรงนี้ คำว่าอย่างแรง ทั้งสองคำ เราว่ามันอยู่ใกล้กันมากจนเกินไป คือว่า คำๆ เดียวกันที่มีความหมายเหมือนกัน เราว่าการเอามาอยู่ใกล้กันนี้ มันทำให้เกิดการอ่านค่อนข้างสะดุดเจ้าค่ะ ถ้าเป็นไปได้ เวลาแต่งแล้วมีคำซ้ำๆ อยู่ใกล้ๆ กัน อยากจะให้พยายามหาคำอื่นที่มีความหมายคล้ายๆ กันมาแทนเจ้าค่ะ

ในส่วนของการบรรยาย เราว่าเริ่มโอเคขึ้นบ้างเจ้าค่ะ แต่การบรรยายยังเป็นแบบรวบรัดตัดตอนอยู่ นั่นคือ เหมือนกับว่าบรรยายส่วนหนึ่งเสร็จ แล้วก็ไปบรรยายส่วนหนึ่งต่อ ไม่ได้มีการขยายความมากนัก ถ้าลองปรับเป็นการบรรยายแบบว่า บรรยายจุดสำคัญจุดหนึ่ง แล้วขยายความจุดสำคัญนั้น อาจจะสอดแทรกความเห้นส่วนตัวลงไปบ้าง พอบรรยายจุดนั้นเสร็จ ค่อยกระโดดไปบรรยายจุดอื่นต่อ เราว่าคงจะดูดีกว่านี้เจ้าค่ะ

แล้วก็ อันนี้เป้นความเห้นส่วนตัวนะเจ้าคะ อยากให้ลองใช้เส้นแบ่งเพื่อนแทนการตัดฉาก บ้างเจ้าค่ะ เราว่าข้อความันจะดูเป้นระเบียบและแบ่งแยกได้ชัดเจนมากขึ้นเจ้าค่ะ เพราะบางครั้งที่ตี้เขียน ข้อความมันก็ต่อๆ กันไปเลย บางทีเหมือนอยากจะตัดฉาก แต่ฉากเดิมยังไม่จบ ก็ตัดไปซะดื้อๆ เราเลยอยากให้มีเส้นแบ่งอ่าเจ้าค่ะ อย่างน้อย มันเป็นการหยุดอารมณ์ผู้อ่าน บอกผู้อ่านก่อนว่า ต่อไปจะตัดฉากแล้วนะ ทำให้ผู้อ่านพอจะปรับอารมณ์ตามได้บ้างเจ้าค่ะ

[BLYTHE]

CHAPTER8:ความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุด

"พะ...พ่อทำไมทำ...แบบนี้..."ลูคาริโอ้พูดขึ้นด้วยความเจ็บปวดพร้อมกระอักเลือดออกมาเป็นระยะๆ

"ที่นี่..เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่อท่านมิวเหตุใดจึงไม่ทำความเคารพอีก..."ลูคาริโอ้สีทอง...ที่เป้นพ่อของลูคาริโอ้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสุดเย็นชา= =ในขณะที่กระดูกที่เขาถือค่อยๆเลือนหายไป...เพราะ นั่นเป็นกระดูกที่สร้างมากจากพลังปราณนั่นเอง!!!~

"พี่..เป็นอะไรหรือเปล่าO_o!!!!~"ริโอลูวิ่งเข้าไปหาพี่ชายด้วยความเป็นห่วงพร้อมด้วยนากะและปิกาจูที่ช่วยกันพยุงเขาขึ้น

"พอเถอะ...ลูคาริโอ้ ว่าแต่พวกเจ้ามีธุระอะไร"มิว โปเกมอนสายพันธุ์ใหม่พูดด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความเรียบร้อย

"แต่ท่านมิวครับ...เราไม่ควรจะละเลยกฎนะครับใครที่ไม่เคารพท่านจะโดนลงโทษอย่างลูคาริโอ้ตัวนี้"ลูคาริโอ้สีทองรบเร้ามิวไม่ให้ปล่อยลูคาิริโอ้ซึ่งเป็นลูกชาย"แท้ๆ"ของตนไป

"เอาล่ะ ถ้าพวกเจ้าไม่มีธุระอะไรพวกข้าจะขอจำศีลต่อ..."มิวพูดพร้อมหันหลังกลับไปพร้อมลูคาริโอ้สีทอง

"เดี๋ยว..พวกเรามีธุระจะคุยด้วย"นากะเรียกมิวให้หันกลับมา

"เอิ่ม...ว่ามาสิ"

"ท่านเชมี่ขอให้เรามาเชิญท่านไปที่อาณาจักร...เรื่องดาร์กไร!!!"

"ว่าไงนะ...ดาร์กไร!!"มิวทูและลูคาริโอ้สีทองพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจจนเกือบจะเป็นเสียงเดียวกัน

"...เข้าใจแล้ว...ตามมา่ที่ถ้ำนี้..."

มิวชี้ไปยังถ้ำที่ตั้งอยู่กลางเกาะ มีปล่องภูเขาไฟรูปร่างคล้ายมังกรอยู่ แถมมีแม็กม่าร้อนปุดๆเหมือนน้ำสุกี้ปะทุขึ้นมาเป็นระยะๆ แต่ก่อนไปนากะพูดว่า...

"เดี๋ยวก่อน..ช่วยรักษาคุณลูคาริโอ้ก่อนสิ"นากะพูดพร้อมเบือนหน้ามายังลูคาริโอ้ที่กำลังเอามือกุมตรงลิ้นปี่ที่ถูกตีอยู่...

ลูคาริโอ้สีทองทำหน้ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะนั่งยองๆแล้วยกมือขึ้นมาแบเป็นแนวตั้งแล้วทันใดนั้นก็มีละอองเล็กๆสีทองๆเปล่งแสงออร่าออกมาจากมือของเขา...แสงนั้นราวกับว่าการแบ่งพลังให้เพื่อรักษาบาดแผล ภายในเวลาไม่นานมากนัก บาดแผลก็ค่อยๆเลือนหายไป...ลูคาริโอ้สีทองเห็นว่าแผลค่อยๆจางหายไปแล้วจึงหยุด ลุกขึ้นแล้วค่อยๆเดินตามมิวไป จากนั้นลูคาริโอ้ค่อยๆลุกขึ้น พร้อมด้วยนากะ ปิกาจูและริโอลู

พวกเขาเดินเข้าไปในถ้ำแล้วมิวก็พูดว่า...

"...เดิมทีข้าเป็นเทพแห่งปราณโดยมีลูคาริโอ้เป็นผู้พิทักษ์ ลูคาริโอ้ตัวนี้ใกล้จะหมดวาระแล้ว...คนใกล้ตัวของเขานี่แหละที่จะกลายเป็นผู้พิทักษ์แห่งปราณรุ่นต่อไป...ซึ่งเป็นรุ่นที่44!~"

"รุ่นที่44...หรือว่า..."ลูคาริโอ้คิดในใจ

"ปราณที่ว่านี้คือพลังชีวิตที่ทุกคนมีเป็นของตัวเอง ของใครที่มีแสงออร่าอันใหญ่แสดงว่ามีพลังปราณสูง ของใครอันเล็กจะมีพลังปราณต่ำ เอาล่ะ...นี่คือวิหารแห่งสวรรค์ ซึ่งเป็นที่อยู่ที่เชื่อมต่อระหว่างโลกเทพและโลกโปเกมอนธรรมดา"มิวอธิบายด้วยสีหน้าเรียบง่ายพร้อมเบือนหน้าไปยังวิหารขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ข้างในถ้ำใต้ปล่องภูเขาไฟ...

"แต่ว่า...นี่คงได้เวลาแล้วกระมัง ลูคาริโอ้..."มิวพูด ในขณะเดียวกันลูคาริโอ้สีทองก็เบือนหน้ามายังลูคาริโอ้ แล้วก้มหน้าลงในขณะที่ร่างของเขามีแสงสว่างอยู่รอบตัว ทำทีราวกับว่าจะหายไป...

"...พ่อ เกิดอะไรขึ้นน่ะพ่อ!!!"ลูคาริโอ้และริโอลูพูดขึ้นพร้อมกันขณะที่รีบวิ่งไปหาลูคาริโอ้สีทอง ปิกาจูและนากะก็รีบวิ่งไปดูเหมือนกัน...

"ลูกพ่อ...พ่อคงไม่ได้อยู่เห็นลูกเจริญเติบโตไปมากกว่านี้ ตอนแรกที่พ่อเห็นลูกย่างเข้ามาในเกาะแห่งนี้ ที่พ่อตีลูกเพราะพ่ออยากจะทดสอบลูกพ่อทิ้งลูกไม่ได้แปลว่าพ่อไม่รักลูก แต่พ่ออยากให้ลูกเจริญเติบโตได้ด้วยตัวเองไม่อยากให้ลูกเกาะคนอื่นกิน พ่อเลยหวังว่าลูกจะไปรับใช้ราชาและราชินีแห่งอาณาจักรเอรูเรโด้...อึ่ก...เวลาเหลือไม่มากแล้ว พ่อขอสั่งเสียตั้งแต่ตอนนี้...เจ้าจงเป็นองครักษ์ที่ดีของราชวงศ์เอรูเรโดและพ่อขอฝากต่ำแหน่งผู้พิทักษ์แห่งปราณให้เจ้าด้วย มันเป็นต่ำแหน่งทีสืบทอดโดยสายเลือด!!...อึ่ก..."สิ้นคำสั่งเสียลูคาริโอ้สีทองร่างค่อยๆเลือนหายไป...เหมือนฝุ่นละอองสีทอง

"พ่อ...อย่างพึ่งไปสิ...รอผมก่อน...พ่อ!!!!!~T_T"ริโอลูวิ่งเข้าไปกอดพ่อถึงแม้ว่าร่างของเขาจะเลือนหายไปโดยสมบูรณ์แล้วก็ตาม...

น้ำตาที่เอ่อล้น...โดยไม่สามารถหยุดมันได้...เหมือนวันนั้น ที่เราแยกจากกัน... เสียงนี้เข้ามาในจิตสำนึกของลูคาริโอ้

"พ่อ...พะ...ผม...จะรักษาต่ำแหน่งนี้..ไว้อย่างนี้เลย ฮือ..."ลูคาริโอ้พูดปนกับสะอื้น...นากะและปิกาจูก็เกือบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

"เอาล่ะ...ตอนนี้ข้าขอแต่งตั้งเจ้า ลูคาริโอ้เป็นผู้พิทักษ์แห่งปราณโดยสมบูรณ์!!!~"มิวพูดขึ้นด้วยเสียงอันทรงอำนาจ

"ฮะ...ฮึ่ย...ครับท่าน แต่ภารกิจของเราคือมาเชิญท่านไปยังอาณาจักรเชมี่นะครับ..."ลูคาริโอ้พูดไปปาดน้ำตาไปด้วยเสียงสะอึกสะอื้นที่ยังไม่หายไป

"อืม...ข้ารู้แล้ว..ข้าจะไปพร้อมพวกเจ้า"มิวหลับตาลงเบาๆ..ตัวค่อยๆลอยสูงขึ้นและเปล่งแสง

"เทเลพอร์ท(Teleport)!!!~"มิวเริ่มใช้ท่าทุกคนตัวค่อยๆลอยขึ้นและหายไปในพริบตา!!!~

=====================================================

To Be Continue...

ปล.เช่นเคย คอมเม้นท์หน่อยค่า

ปล.2 รีพลายที่400 เยสเซอร์ !!!~

วันนี้สั้นไปหน่อยต้องขออภัยอย่างแรงนะคะ...m(_ _)m

[bluewind]

ฮือๆๆๆ ท่านพ่อ~! ใครฆ่าท่านพ่อ~!(ไม่ใช่แล้ว -*-)

โปเกมอนสีชมพูตัวนั้นคือมิวหรือเนี่ย แต่ผมสงสัยอยู่อย่างตรงนี้น่ะ

"พ่อ...อย่างพึ่งไปสิ...รอผมก่อน...พ่อ!!!!!~T_T"ริโอลูวิ่งเข้าไปกอดพ่อถึงแม้ว่าร่างของเขาจะเลือนหายไปโดยสมบูรณ์แล้วก็ตาม...

น้ำตาที่เอ่อล้น...โดยไม่สามารถหยุดมันได้...เหมือนวันนั้น ที่เราแยกจากกัน... เสียงนี้เข้ามาในจิตสำนึกของลูคาริโอ้

ทำไมต้องทำตรงนี้ให้เป็นสีขาวละเนี่ย =_=

แล้วก็สงสัยอีกอย่าง ทำไมผู้พิทักษ์ที่หมดวาระแล้วต้องหายไปด้วยครับ

ปล.เม้นต์ไม่ค่อยออกแฮะเพราะสั้นเกิน ได้แต่ถามอย่างเดียว -*-

[BLYTHE]

"พ่อ...อย่างพึ่งไปสิ...รอผมก่อน...พ่อ!!!!!~T_T"ริโอลูวิ่งเข้าไปกอดพ่อถึงแม้ว่าร่างของเขาจะเลือนหายไปโดยสมบูรณ์แล้วก็ตาม...

น้ำตาที่เอ่อล้น...โดยไม่สามารถหยุดมันได้...เหมือนวันนั้น ที่เราแยกจากกัน... เสียงนี้เข้ามาในจิตสำนึกของลูคาริโอ้

ทำไมต้องทำตรงนี้ให้เป็นสีขาวละเนี่ย =_=

ที่เป็นสีขาวเพราะปรับสีผิดเองค่ะ= = ขอโทษด้วยนะคะ

แล้วก็สงสัยอีกอย่าง ทำไมผู้พิทักษ์ที่หมดวาระแล้วต้องหายไปด้วยครับ

เพราะว่ามันก็เหมือนกับหลักธรรมชาตินั่นแหละค่ะ แต่เขาแค่ตายอย่างสงบคือ สูญสลายหายไป โดยไม่ต้องทุกข์ทรมาณ แล้วที่หมดวาระก็ต้องให้รุ่นต่อไปทำ เช่น พ่อ-> ลูก-> หลาน-> เหลน...ไปเรื่อยๆ

ปล.เม้นต์ไม่ค่อยออกแฮะเพราะสั้นเกิน ได้แต่ถามอย่างเดียว -*

เอิ่ม...ต้องขอโทษจริงนะคะ เพราะว่าเหนื่อยเนื่องจากไปสอบที่อื่นค่ะ คราวหน้าจะแต่งให้ยาวกว่านี้ ขอดทษจริงๆค่าT^T

[Kimur@]

ตามมาอ่านตอนที่3ครับ คำวิจารณ์ หลายๆท่านคงวิจารณ์ไว้ละ ผมขอตามอ่านอย่างเดียวละครับ

[Loveless Nova]

ลูคาริโอ้ทอง - นี้ข้ามาได้สองตอนก็หมดบทแล้วเหรอ!!!!!

[tam007]

ว้าว มีคนแต่งเรื่องของ อีวี่ แล้ว ดีใจจัง อีวี่ Fe อีกด้วย อิอิ ผมก็คิดอยู่ ฟิค อีวี่ อยู่เหมือนกัน

แต่หัวไม่แล่นแฮะ - -a 

เอ้า ๆ มาเข้าเรื่องวิจารณ์ดีกว่าเนอะ

อ่านแล้วครับ ผมขอวิจารณ์ตามภาษาของคนอ่านแล้วกัน(วิจารณ์ในบางส่วนที่ชาวบ้านเค้าไม่วิจารณ์)

1.เรื่องของตัวละคร นากะ

1.1 มนุษย์นากะ >>  คุณเจ้าของกระทู้ว่าหล่อนเป็นมนุษย์ใช่ไหม แต่ทำไมรู้ว่าตัวเองเป็นโปเกม่อนแล้ว เหมือนไม่ค่อย

                          มีปฏิกิริยาตอบโต้เลย - -a ราวกับว่าเจ้าหล่อนเคยเป็นโปเกม่อนมาจนชินแล้ว(ประเภทเปลี่ยนร่าง

                          กลับไปมาบ่อย ๆ เนี่ย)ดูจะปรับตัวได้เร็วจริง ๆ

1.2 อีวี่ นากะ    >>  ดูเจ้าหล่อนจะใช้ร่างโปเกม่อนได้อย่างง่ายด่ายจริง ๆ เหมือนกับข้อ1.1

2. การบรรยาย

2.1 การกระทำ  >>  ผมว่าเหมือนเวลาทำอะไร ๆ เร็วจังเลย  มันน่าจะลอง อธิบายช้าลงหน่อยก็ดี

                            ให้ผู้อ่าน เคลิ้ม เอ้ยไม่ใช่ ๆ  คล้อยตามเนื้อเรื่องจะได้อยู่บนหัวคนอ่าน นาน ๆ

2.2 ฉาก          >>  อันนี้สำหรับผมคิดว่า น่าจะพอแล้ว เอาไปเน้น 2.1 ดีกว่า

3. อื่น ๆ ผสมกัน >>  ตามที่คนอื่นได้วิจารณ์ไปแล้วครับ

ท้าย ๆ

ข้อชื่นชม >> แต่งฟิคได้เก่งดีเนอะ  อัพเร็วดี หัวให้เลย   

ข้อเสนอแนะ  >>  ผมว่าถ้าแต่ละตอนยาว ๆ หน่อยก็ดีนะ  (ไม่ใช่เอาตอนมาแปะกันน่ะ) อธิบายละเอียดขึ้นหน่อย

                        น่าจะช่วยให้ฟิคดูดีมาก ๆ เลย จริง ๆ ครับ

ปล. ผมไม่ได้บ้าเน้อ แค่ความเห็นส่วนตัว - -a

กำลังรอชมตอนต่อไปอยู่ครับ

[bluewind]

^

วิจารณ์ดูเป็นทางการดีแฮะ =_=

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ อย่าลืมไปแนะนำตัวที่ กระทู้นี้ ด้วยเน้อ

[BLYTHE]

1.1 มนุษย์นากะ >>  คุณเจ้าของกระทู้ว่าหล่อนเป็นมนุษย์ใช่ไหม แต่ทำไมรู้ว่าตัวเองเป็นโปเกม่อนแล้ว เหมือนไม่ค่อย

                          มีปฏิกิริยาตอบโต้เลย - -a ราวกับว่าเจ้าหล่อนเคยเป็นโปเกม่อนมาจนชินแล้ว(ประเภทเปลี่ยนร่าง

                          กลับไปมาบ่อย ๆ เนี่ย)ดูจะปรับตัวได้เร็วจริง ๆ

อ่า....รู้สึกว่าจะจริงอย่างที่ท่านติค่ะ ขอโทษที่แต่งได้ไม่ดีนักค่ะ

2.1 การกระทำ  >>  ผมว่าเหมือนเวลาทำอะไร ๆ เร็วจังเลย  มันน่าจะลอง อธิบายช้าลงหน่อยก็ดี

                            ให้ผู้อ่าน เคลิ้ม เอ้ยไม่ใช่ ๆ  คล้อยตามเนื้อเรื่องจะได้อยู่บนหัวคนอ่าน นาน ๆ

บรรยายเร็วเกินจริงๆด้วย- -(พึ่งมาอ่านจริงๆจังๆ)เป็นเพราะว่าใส่การสนทนามากเกินไปค่ะ คราวหน้าจะปรับให้ดีกว่านี้นะคะ

ข้อเสนอแนะ  >>  ผมว่าถ้าแต่ละตอนยาว ๆ หน่อยก็ดีนะ  (ไม่ใช่เอาตอนมาแปะกันน่ะ) อธิบายละเอียดขึ้นหน่อย

                        น่าจะช่วยให้ฟิคดูดีมาก ๆ เลย จริง ๆ ครับ

ตอนต่อไปจะเอาให้ยาวขึ้นค่ะ เพราะตอนนี้มันสั้นเกิน= = เนื่องจากว่าตอนนี้เป็นตอนที่ค่อนข้างเด่น(?) เลยบรรยายรอบข้างมากขึ้นจน เนื้อเรื่องมันน้อยลง- - ขอโทษจริงๆค่ะ

เอิ่ม... ท่านเป็นผู้วิจารณ์ฟิคได้ค่อนข้างดีค่ะ วิจารณ์ได้อย่างลึกซึ้ง   ถ้าจะแต่งฟิค เราจะลองไปอ่านดูนะ