[ฟิค]Pokemon mystery dungeon Eevee island~[56k Warning!!!]

[Loveless Nova]

ในที่สุดโฟลทเซลก็ชนะแล้วสินะ แหม~ ทำให้ลุ้นแทบแย่แนะนายนี้!

แต่ทางด้านพวกริโอลุกับลูคาริโอ้ดูท่าจะน่าห่วงไม่เบาแฮะ ดันเจอกับศัตรูที่ร้ายกาจอย่างแอปโซลซะได้ แล้วผลการต่อสู้นั้นจะออกมาเป็นเช่นไรน้า~

[bluewind]

ฮว้ากกกกกกกก มันส์มากเลยละตี้~

ในที่สุดโฟลทเซลก็เอาชนะเฮลก้าได้ซะที แต่ฝั่งพวกริโอลุ ดูท่าจะเจอปัญหาหนักเข้าให้ซะแล้วสิเนี่ย หรือว่าเอลเรดกับลูคาริโอ้จะโชว์เทพ ต่อยเพดานพังเป็นชิ้นๆ!?(มั่วละ)

ถึงจะสั้น แต่ผมไม่มีอะไรจะติแฮะ เอาเป็นว่ารอติดตามชมตอนหน้าแน่ครับ!!

ปล.นัยน์ตา ที่ถูกคือเขียนแบบนี้นะครับ

[BLYTHE]

ปล.นัยน์ตา ที่ถูกคือเขียนแบบนี้นะครับ

รับทราบค่ะ(นึกว่ามันเขียนว่า"นัยตา")- -

========================

CHAPTER14:Vs.Manyula ep.4 การแปรพรรคของนิโดคิง

...เพดานไม้ซึ่งกำลังถล่มลงมาอย่างรวดเร็วจนแทบจะทับพวกลูคาริโอ้แต่เขาทั้งสามก็สามารถช่วยตัวเองได้ด้วย....

"ไซโคคิเนซิส(Psychic)"ลูคาริโอ้ชูมือขึ้น ร่างกายของเขาเริ่มเปล่งแสงสีฟ้าอ่อนๆ ในขณะที่ไม้และเศษหินอื่นๆซึ่งกำลังจะถล่มลงมาได้ถูกเคลือบด้วยออร่าบางๆสีม่วงอมฟ้าและลอยอยู่เหนือหัวของพวกเขาไม่กี่เซน.... พลังที่เขาปล่อยออกมาจากร่างกายนั้นราวกับว่ามันสามารถควบคุมสิ่งของซึ่งกำลังจะตกลงตามแรงโน้มถ่วงได้อย่างสบายๆ...หรือเปล่านะ!?!

"ท่านเอลเรด ท่านซาไนท์รีบหนีไปก่อนเถอะครับ....ก่อนที่กระผมจะต้านไม่ไหว...."ลูคาริโอ้เปล่งวาจาด้วยเสียงอันดังเพื่อให้นา่ยทั้งสองของเขาหนีไปเสียก่อนที่เพดานจะพังลงมา..

"ขะ...เข้าใจแล้ว แล้วนายล่ะ ลูคาริโอ้!?!"เอลเรดพูดพร้อมจับมือซาไนท์ ภรรยาสุดที่รักวิ่งไปอีกทางหนึ่ง พร้อมกลับหลังหันไปถามองครักษ์คู่ใจของเขา

"ดะ...เดี๋ยวกระผมตามไปขอรับ รีบไปก่อน..."ลูคาริโอ้พูดเสียงอ่อย เข่าของเขาค่อยๆทรุดลงทีละน้อยจนเขาต้องเอามือข้างหนึ่งยันพื้น

"ชั้นทิ้งนายไปไม่ได้หรอกน่า รีบมาเร็ว!!!"

ในขณะที่เอลเรดกำลังจะวิ่งไปหาลูคาริโอ้ แอบโซลซึ่งยืนมองด้วยความสะใจก็พูดว่า....

"อะฮ้า...ท่าจะไม่ไหวแล้วล่ะสิ..."หมาป่าเขาโง้งพูดอย่างมีชัย เขาของมันค่อยๆเรืองแสงสีขาวอ่อนๆ พร้อมจะปล่อยพลังที่แสนรุนแรงนั่นออกมา...

"พายุใบมีด(Razor wind)!!!"แอบโซลใช้เขาสร้างลมขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ลมรุนแรงกว่าเดิมมากจนกระทั่ง มันกำลังจะพุ่งเข้าไปที่ลูคาริโอ้ แต่แล้วก็....

"ไซโคคัตเตอร์(Psycho cut)!!"แขนของเอลเรดซึ่งคล้ายกับดาบเปล่งแสงสีชมพูขึ้น แล้วก้อนพลังรูปจันทร์เสี้ยวนั้นก็พุ่งไปยังพายุใบมีดของแอบโซล มันปะทะกันอย่างรุนแรงจนระเบิดขึ้นที่เหนือหัวของลูคาริโอ้เพียเล็กน้อย หรือพูดอีกอย่างก็คือ....ระหว่างเศษหินกับเศษไม้นั่นเอง

แต่การระเบิดนั้นทำให้ลูคาริโอ้เสียสมาธิอย่างรุนแรงจนทำให้เขาไม่มีพลังพอที่จะควบคุมเศษหินและไม้อีกต่อไป จนกระทั่งเศษหินและไม้ถล่มลงมาทับเขา ในขณะที่มันกำลังตกลงมาตามแรงโน้มถ่วงก็...

"กำแพงแสง(Reflect)"ซาไนท์ใช้พลังจิดของเธอ สร้างกำแพงคลุมตัวสีฟ้าอ่อนของลูคาริโอ้ไว้ ทั้งเศษหิน แผ่นไม้ที่ตกลงมากระแทกกับกำแพงแสงนั้นแล้วกระเด็นออกไปจากตัวของลูคาริโอ้

ลูคาริโอ้ซึ่งทรุดลงด้วยความเหนื่อยบัดนี้ได้ค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้ว เขาเพ่งมาที่แอบโซลอย่างโกรธแค้น หมาป่านักสู้เอามือมามาใกล้ๆกันที่หลังของเขา จนเริ่มมีก้อนพลังสีฟ้าอยู่ เขาปล่อยก้อนพลังนั้นจนไปกระแทกกับร่างแอบโซลอย่างแรง...

"ออร่าสเฟียร์(Aura Sphere)"ก้อนพลังที่เขาปล่อยนั้นระเบิดที่ตัวแอบโซลที่ยังไม่ทันตั้งตัวอย่างรุนแรงจนมีควันอยู่รอบๆแอบโซล ในใจเขานั้นได้แต่หวังว่า"มันคงไม่โดนริโอลูนะ"....

"...............ตุบ"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นเหมือนวัตถุอะไรบางอย่างตกลงมาที่พื้น... ลูคาริโอ้เริ่มเห็นเงาๆหนึ่งเดินออกมาแบบโซซัดโซเซ เงานั้นเป็นเงาที่มีสองขามีหัวคล้ายสุนัข เมื่อเงาจางไปหมดแล้ว เขาก็พบว่า...

"ระ...ริโอลู...มะ...มันไม่โดนนายจริงๆด้วย"ลูคาริโอ้รีบวิ่งเข้าไปหาน้องชายอย่างเป็นห่วงเป็นใย เขารีบกอดน้องชายของเขา...แต่น้องชายของเขาก็ค่อยๆทรุดตัวลงไปช้าๆ...ร่างของเขามีรอยขูดขีดเต็มไปหมดเปลือกตาของริโอลูพยายามจะเปิดเต็มที่แต่ก็ไม่สามารถจะเปิดได้ และแล้สว เขาก็สลบไปในอ้อมกอดของคนที่เขารัก...

___________________________________________

ด้านนิโดคิงโปเกมอนหนูยักษ์สีม่วง และเกียราดอสโปเกมอนมังกรฟ้าซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับฝูงยามิการัส(Murkrow)อยู่...

"เอ...เจ้าเชมี่มันคิดยังไงให้ข้ากับเจ้ามาอยู่กลุ่มเดียวกันน่ะ..."โปเกมอนหนูยักษ์สีม่วงพูด

"แค่สู้กับเจ้ากาพวกนี้ให้เสร็จก็พอแล้วมั้ง..."โปเกมอนมังกรฟ้าซึ่งอ้าปากหวออยู่พูดอย่างไม่มีความเคารพยำเกรง

"นี่....เจ้าปากหวอเป็นแค่ทหารของมังกรตัวยาวนั่นอย่าทำเป็นอวดดีนะเฟ้ย!!!"

"หึหึ...อะไรกัน กลุ่มนี้มีแค่พวกเจ้าสองคนอย่างนั้นเหรอ...หวานหมูล่ะสิทีนี้..."กาตัวใหญ่ซึ่งมีแผงคอสีขาวหรือดอนการัส(Honchkrow)กระพือปีกบินลงมาหาพวกเขาช้าๆ...เขาพูดจาหว่านล้อมพวกเขาทั้งสองว่า...

"พวกเจ้าไม่เบื่อบ้างรึยังไง ต้องทำงานเพื่ออาณาจักรนี้อาณาจักรเดียว ถ้าเจ้ามาอยู่ในอาณาจักรของท่านมานิวล่าล่ะก็ รับรองสบายไปทั้งชาติแน่"

"เหลวไหลน่า อาณาจักรของข้านี่แหละ ยิ่งใหญ่ที่สุด เรื่องอะไรต้องไปอยู่ที่บ้านยัยแมวดำนั่นล่ะ"นิโดคิงเริ่มโมโหที่กาดำพูด

"หึหึ...เจ้าไม่อยากได้เงินทองเหรอ...ถึงกองทัพเชมี่จะชนะทัพของมานิวล่าไปแล้ว แต่ท่านมานิวล่าก็ขโมยสมบัติมาได้นี่..."ดอนการัสเริ่มหว่านล้อมเข้ามาเรื่อยๆ นิโดคิงก็เริ่มใจอ่อนขึ้นเรื่อยๆ.........แต่เขาก็ยังไม่ยอมเข้าเป็นพวกมานิวล่า...

"หัวดื้อไม่เบาเลยแฮะ เจ้านี่...ถ้ายังงั้น...ยามิการัส โจมตี!!!!~"

ชั่วพริบตาเดียวฝูงกาทั้งหลายก็พุ่งโจมตีเข้าที่หนููยักษ์และมังกรฟ้าอย่างรวดเร็วในทันที มันทั้งจิกทั้งตี จนร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผล ถึงแม้ว่าเขาจะมีฝีมือไปแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่สามารถจัดการกับฝูงกาขนาดใหญ่แบบนี้ได้

"แฮ่ก แฮ่ก...พอ...พอแล้ว..."นิโดคิงสั่งให้พวกยามิการัสหยุดแต่มีหรือที่พวกมันจะหยุด มันฟังแค่เสียงของเจ้านายมันเท่านั้น

"หยุด"เจ้าหัวหน้าฝูงกาพูดด้วยเสียงอันทรงอำนาจ

"ข้าหยุดก็ได้...ที่ข้าชวนเจ้าก็เพราะว่าเราต้องการกำลังพล...เอาล่ะ พวกเจ้าจะเป็นพวกท่านมานิวล่ามั้ย?"ดอนการัสยียวน

"ปะ..เป็น...เป็นก็ได้..."นิโดคิงและเกียราดอสละล่ำละลักพูด

"ดีมาก~"ดอนการัสแสยะยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์

"ตอนนี้พวกเจ้าเป็นพวกของท่านมานิวล่าแล้ว พวกเจ้าจะได้สมบัติมากมายมหาศาลแน่ หึหึหึหึ"

==================================

นิโดคิงกลายเป็นพวกของมานิวล่าแล้ว ชะตากรรมของEevee's Islandจะเป็นอย่างไร~

To Be Continue....

ปล.ขอคอมเม้นท์เช่นเดิมค่ะ

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ชั่วพริบตาเดียวฝูงกาทั้งหลายก็พุ่งโจมตีเข้าที่หนููยักษ์และมังกรฟ้าอย่าง รวดเร็วในทันที มันทั้งจิกทั้งตี จนร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผล ถึงแม้ว่าเขาจะมีฝีมือไปแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่สามารถจัดการกับฝูงกาขนาดใหญ่แบบนี้ไ

อ่านแล้วงงๆ อ่าาาา

การบรรยายทำได้ดีขึ้นมากจ้าาา แต่ว่า อยากมห้ลอวบรรยายในมุมมองอื่นดูบ้าง เช่น

XXX ปล่อยพลังออกไป ก็ลองเปลี่ยนเป็น พลังถูกปล่อยออกไปโดย XXX ความคิดของคนอ่านจะได้กระโดดโลดแล่นไปบ้าง คือมีสติอยู่กับฟิคเราจ้าาา

เนื่อเรื่องตอนที่ผ่านๆ ดูเหมือนกับว่าเนื้อเรื่องตอนแรกๆ ไร้ค่าไปเลย ตอนแรกโฟกัสของเรื่องเป็นเรื่องของคุณหนูนากะ ที่พลัดหลงเข้ามาในโลกโปเกมอนได้เจอกับปิกาจู แล้วทำภารกิจต่างๆ แต่พอมาตอนหลังๆ นากะกลายเป็นแค่ตัวประกอบที่ไม่มีส่วนได้เสียอะไรกับเหตุการณ์เลย เหมือนกับว่า ตอนนี้นากะไม่ได้มีความหมายอะไรกับเนื้อเรื่องอีกแล้ว อยากให้กล่าวถึงนากะบ้างจ้ะ เพราะจู่ๆ มันเปลี่ยนโฟกัสเรื่องโดยทิ้งตัวเอกไป มันดูไม่ดีนะ ไม่แน่ว่าหลายๆ คนที่อ่านอาจจะลืมนากะแล้วก็ได้จ้าาา

เรื่องของนิโดคิง ดูเปลี่ยนใจง่ายไปนะ เหมือนไม่มีศักดิ์ศรีเหลืออยู่ โดนโจมตีไปก็ยอมเป็นพวกแล้ว เกียราดอสที่อยู่ด้วยก็ไม่ช่วยพูดอะไรเลย อย่างน้อยถ้าไม่เลวโดยกำเนิด ก็น่าจะมีความรักอาณาจักรอยู่บ้าง แต่ถ้าให้นิโดคิงทำเหมือนเป็นพวก แล้วทรยศมานิวล่าทีหลัง ก็อาจจะสนุกไปอีกแบบจ้าาาา

พยายามต่อไปนะ

[Nameless-san]

อ่านไปอ่านมาตั้งแต่เมื่อวาน จนถึงวันนี้

ชักจะสนุกแล้วดิ

ตอนแรกๆก็ดูเหมือนกับว่า

อธิบายไม่ถูกอ่ะคะ

[เหตุการณ์เมือนแวบไปแวบมาอ่ะ ตอนแรกๆ]

แต่ตอนหลังๆชวนให้เสียวละ [นิดๆ]

ส่วนตัวเอก จากตอนแรก คือคนที่กลายมาเป็น Eevee

แล้่วตอนนี้ ตัวเอกหายครับท่าน

[ก็เหมือนที่พี่ ตอนเธอเหงา เราเป็นใคร? comment เมื่อกี๊แหละ -*-]

แต่จะรอติดตามต่อละกันนะคะ

[bluewind]

มาอ่านแล้วนะครับ ตอนนี้ก็สนุกน่ะนะ แต่ว่า...

พอแยมพูดถึงนากะเท่านั้นแหละ นึกขึ้นได้เลยครับว่านากะหายไปไหน? อยากจะแนะนำว่านากะได้เป็นนางเอกทั้งที ควรจะมีบทบาทซักหน่อยในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้น่ะนะ เ

เช่น อาจจะให้นากะไปพบกับคนหนึ่งคนใดในพวกกองทัพมานิวล่า(ที่เด่นๆหน่อย) เขาคนนั้นกำลังจะทำร้ายนากะ เธอก็พยายามพูดเกลี้ยกล่อมและชักชวนให้เป็นพวก ถึงตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะยอมเป็นพวกหรือไม่ เธอก็ได้มีบทบาทสำคัญแล้วอย่างหนึ่ง

ส่วนเรื่องนิโดคิง แยมก็บอกไปแล้วอ่านะ =_=

จะรอดูตอนต่อไปนะครับ ^^

[Loveless Nova]

ตกลงภารกิจสำเร็จแน่หรือเปล่าเนี้ยลูริโอ้จ้า ช่วยตัวประกันได้แต่ตัวประกันดันบาดเจ็บซะงั้น(แต่อย่างน้อยก็รอดละนะ)

แต่ดูเหมือนว่ากองทัพเชมี่จะแย่ซะแล้วสินะเนี้ย ดันถูกแย่งสมาชิกระดับสูงไปทั้งสองตัวแนะ เรื่องราวต่อไปจากนี้จะเป็นยังไงนะ...

[BLYTHE]

CHAPTER15: To the god Pokemon!!!

...หลังจากที่ดอนการัสได้พวกนิโดคิงมาเป็นพวกแล้ว เขาและกองทัพกำลังรอมานิวล่าซึ่งเขาจะเอาสมบัติและเพลทต่างๆออกมาจากปราสาทเชมี่เว้นเสียแต่ว่า ตอนนี้ราชินีแมวกำลังต่อสู้กับแมวอีกตัวนึงอยู่....

หางของเอเนโกะโรโร่เริ่มเรืองแสงสีขาวและเหวี่ยงไปทางมานิวล่าอย่างเต็มแรง แต่ทว่า.... เล็บของมานิวล่าได้มีเรืองแสงสีเงินเป็นมันเงาจนกลายเป็นท่า"เมตัลคลอว์(Metal Claw)"ในขณะนั้นเอง... ราชินีแมวดำได้เอามือไขว้กันเป็นรูปตัวเอกซ์เพื่อรับการโจมตีอันหนักหน่วงนั้น แต่เอเนโกะโรโร่ก็ไม่ได้ถอย เธอยังใช้"ไอรอนเทล(Iron tail)"โจมตีไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีประโยชน์มากนัก จนกระทั่ง....หลังของมานิวล่าเกิดไปชนฝาเข้า ฝ่ายเอเนโกะโรโร่ได้เตรียมการโจมตีไว้แล้ว ว่าแล้วเธอก็กระโดดเข้าไปเอาหางฟาดมานิวล่า แต่แล้ว....ขณะที่หางของแมวน้่อยจะกระทบกับร่างของแมวดำนั้นเอง มานิวล่าก็เอามือซึ่งยังใช้ท่า"เมตัลคลอว์"อยู่ยับยั้งการเอาหางฟาดโดยจับหางนั้นแล้วมือของเธอก็เริ่มเรืองแสงไปด้วยออร่าสีฟ้าอ่อน มีเกล็ดน้ำแข็งรอบๆแสงนั้น ทันใดนั้นเอง หางของเอเนโกะโรโร่ก็เริ่มเคลือบไปด้วยน้ำแข็งอันเยือกเย็นทีละน้อยๆ ว่าแล้วมานิวล่าก็เหวี่ยงร่างของเธอจนล้มลงไปกับพื้น..... แต่เธอก็สามารถตั้งหลักได้แบบทันควัน

"หนอย....มานิวล่า ฉันไม่ยอมให้เธอเอาเพลทไปหรอก....ถ้าเอาไปโลกต้องพินาศแน่..."ราชินีแมวน้อยกระอักกระอ่วนพูดขึ้น ในขณะที่เธอค่อยๆลุกขึ้นทุลักทุเล

"ชิ...ไม่ขโมยก็โง่น่ะสิ ข้าน่ะต้องการล้างโลกอันโสมมนี้ซะ....ให้กลายเป็นอาณาจักรของความมืดเท่านั้น..."มานิวล่าทำตาเบิกโพลง

"ฮึ้ย..."เอเนโกะโรโร่ร้อง"ฉันไม่ให้เธอทำแบบนั้นหรอกน่า...ท่านอัลเซอุสน่ะไม่มีวันดีใจที่เธอทำแบบนี้แน่!!!"เอเนโกโรโร่ลุกขึ้นและกำลังจะประชันหน้ากับแมวดำ

"สภาพแบบนั้นน่ะหรือจะมาสู้กับฉัน? ตลกน่า~"มานิวล่าทำหน้าเย้ยยัน

ในขณะนั้นนากะก็เริ่มลุกขึ้นมาพร้อมทำท่าสู้กับมานิวล่า มีหรือที่หมาป่าตัวน้อยๆซึ่งบาดเจ็บจะไปสู้กับแมวดำซึ่งแทบไม่มีรอยแผลเลยแล้วชนะ?

"อึ่ก...ฉันไม่ยอมให้เธอทำอะไรท่านราชินีหรอก...แฮ่ก แฮ่ก...."อีวุยตัวน้อยละล่ำละลักพูด

"นากะ!!!"ทุกคนร้องขึ้นจนเกือบจะพร้อมกัน

"จะมีตัวถ่วงไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว...ฉันจะจัดการพวกแกทั้งหมดนี่แหละ!!!"แมวดำพูดอย่างโหดเหี้ยม

"ลำแสงแช่แข็ง(Ice Beam)"มานิวล่าปล่อยลำแสงอันเยือกเย็นออกมาจากปาก พุ่งตรงมายังเอเนโกะโรโร่ นากะ ซันดาส ปิกาจูและเชมี่ เธอหมายจะให้เขาโดนแช่งแข็งไปตามๆกัน...แต่ทว่า...

"ปกป้อง(Protect)"ซันดาสใช้เกราะคุ้มกันสีเขียว ปกป้องรักษาโปเกมอนซึ่งอยู่ภายในเกราะคุ้มกันนั้น ถึงแม้ว่า"ลำแสงแช่แข็ง"จะทำอะไรไม่ได้ แต่เกราะของเขาก็ไม่สามารถทนมันได้นานนัก....จนกระทั่ง มานิวล่าได้เลิกปล่อยลำแสง ในขณะที่ซันดาสก็คลายแล้วพูดว่า

"หึหึหึ ข้าเกือบจะรวบรวมของได้หมดแล้วเว้นเสียแต่ว่า....สร้อยคอของเธอยังไงเล่า เจ้าอีวุย..."มานิวล่าเบือนหน้ามายังนากะ ซึ่งเธอมีอาการกล้าๆกลัวๆเมื่อเห็นนัยน์ตาอันคมกริบของมานิวล่า...

ทันใดนั้นเอง มานิวล่าก็กระโดดแล้วตีลังกาไปกระชากเครื่องรางซึ่งห้อยอยู่ที่คอของนากะจนเชือกซึ่งเชื่อมเอาฉีกขาดในทันที ในขณะที่ตีลังกานั้นทุกคนไม่สามารถหยุดเหตุการณ์ที่รวดเร็วเช่นนี้ได้ จนกระทั่งเท้าของมานิวล่าไปกระทบกับขอบหน้าต่างและลงมาตั้งหลักอย่างสวยงาม....

"ตอนนี้ข้ารวบรวมสมบัติได้หมดแล้ว ไปก่อนล่ะ"ว่าแล้วมานิวล่าก็กระโดดลงมาจากจากปราสาทเชมี่ชั้นบนสุด ความสูงขนาดนั้นคงไม่มีใครรอดมาได้....รึเปล่า?

ชั่วพริบตาเดียว ก็มีเงาขนาดใหญ่ รองรับมานิวล่าจนถึงพื้นอย่างปลอดภัย แมวดำรีบส่งสัญญาณโดยใช้ลำแสงแช่งแข็งพุ่งขึ้นไปบนฟ้าให้พวกพ้องของเธอออกจากที่แห่งนี้ไปได้แล้ว...

ทั้งฝูงโปเกมอนธาตุุมืดขนาดใหญ่เมื่อพวกมันมองไปที่ท้องฟ้าพวกันก็เห็แท่งน้ำแข็งขนาดใหญ่ตั้งตระง่านอยู่...

"เอาล่ะ...พวกเราไม่มีเวลาไปสู้กับพวกแกแล้วล่ะ...พวกเราต้องไปปลุกท่านอัลเซอุสซะแล้ว...ข้าไปก่อนล่ะ"เจ้าไดโนเสาร์บันกิรัสพูดพร้อมเรียกกองทัพของมันมารวมพลแล้วเคลื่อนย้ายไปที่มานิวล่า...

จนเมื่อโปเกมอนทุกๆตัวมาถึงจุดนัดพบของมานิวล่าแล้ว ราชินีแมวดำก็ใช้...

"Warp orb!!!"เพียงแค่นั้นเอง ตัวเธอและกองทัพขนาดใหญ่ก็ได้หายไปแล้ว.....เหลือแต่เพียงปราสาทเชมี่ซึ่งกลายเป็นซากปรักหักพัง...

"มานิวล่า...หายไปแล้ว..."เชมี่และพรรคพวกได้แต่มองดูด้วยความอึ้ง.....

"นี่ไม่ใช่เวลามาอึ้งนะ ลงไปข้างล่างกันเร็ว!"ราชินีแมวน้อยตะโกนเรียกให้ทุกๆคนลงไปข้างล่างเพื่อแผนการต่อไป...

ทุกคนได้เดินมาตามทางข้างล่าง พรมแดงเติมไปด้วยรอยไหม้ ร่องรอยการต่อสู้ วอลเปเปอร์แปะผนังก็ฉีกขาด พื้นเต็มไปด้วยเศษไม้และเศษหินซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของปราสาท ปราสาทเชมี่เกือบทั้งหมดเต็มไปด้วยความสูญเสีย.....

------------------------------------------------

ทางด้านมานิวล่า ซึ่งกำลังเฉลิมฉลองภายในปราสาทมืดอย่างยิ่งใหญ่ จนมานิวล่าพูดขึ้นว่า...

"ทหารทั้งหลายเอ๋ย~ พรุ่งนี้พวกเราะไปหาเทพทั้งสามแล้ว..ขอให้พวกเจ้าเตรียมพร้อม พักผ่อนให้เต็มที่เถิด..."เจ้าแมวดำพูด

"เฮ!!!~~~~"ทหารทั้งหลายไชโยขึ้นพร้อมๆกัน ในขณะที่มานิวล่ากำลังหลบเข้าห้องพักอันแสนมืดมิด ที่ไม่มีทั้งแสงสว่างหรือวัตถุให้ความสว่างใดๆเลย...

"อา~ ทำไมวันนี้รู้สึกเพลียๆ อยากนอนจังเลย....."มานิวล่าเดินไปที่เตียงขนาดใหญ่ มีมุ้งผ้ากำมหยี่ไว้ป้องกันแสงอย่างแน่นหนา เธอฟุบลงไปที่เตียงแล้วก็ค่อยๆผล็อยหลับไป....แต่ทว่า มีเงาๆหนึ่งโผล่ออกมาจากตัวของมานิวล่า เงานั้นรูปร่างคล้ายมนุษย์มีหัวยาว ไหล่ของเขาพริ้วไปตามลมและมีลักษณะคล้ายเมฆ เฉกเช่นกับหัวของเขา....เงานั้นพูดขึ้นว่า...

"อีกไม่นานทั้งโลกก็จะตกไปเป็นของข้าแล้ว...."

=============================================

เงานั้นจะเป็นโปเกมอนตัวอะไรกันแน่?

To Be Continue......

ขอคอมเม้นท์เช่นเดิมค่ะ

ปล.เงานั้นเป็นเงาของใครกันหนอ.....

Edit: แก้ชื่อตอน

[Risu]

นั่งอ่านตอนแรกถึงตอนล่าสุดเรียบร้อย

เป็นฟิคที่สนุกมากเลย

เทียบกับตอนแรกๆกับตอนนี้ ตี้พัฒนาขึ้นมากเลย

ตอนล่าสุด นากะโผล่มาแล้ว แต่ทำไมมีบทนิดเดียวเองล่ะ

เงานั้นมันเป็นใคร เป็นศัตรูที่แท้จริงงั้นเหรอ

รออ่านตอนต่อไป แง้วๆ

ปล.ขออภัยที่เพิ่งมาอ่านเน้อ

[bluewind]

มาอ่านแล้วเน้อ ตรงฉากต่อสู้ของเอเนโกโรโร่กับมานิวล่าดุเดือดดี แต่ถ้าเว้นบรรทัดตรงคำว่า "จนกระทั่ง" ไปขึ้นย่อหน้าต่อไปเลยน่าจะดีกว่า อันนี้บรรทัดติดกัน 6 แถวรวดแล้วมันอ่านยากไปนิดนึงน่ะนะ

แล้วก็ตอนที่มานิวล่ากระโดดลงจากปราสาท ยังงงๆอยู่ว่ามีอะไรมารับไว้ เป็นโปเกมอนหรือพลังของมานิวล่าเองล่ะครับ?

ฝ่ายมานิวล่าได้กำชัยชนะไปสินะ...หรือว่าเงาคนๆนั้นจะเป็นบอสใหญ่!?

ปล.ตอนนี้เดาได้ 1 ตัว

[BLYTHE]

นั่งอ่านตอนแรกถึงตอนล่าสุดเรียบร้อย

เป็นฟิคที่สนุกมากเลย

เทียบกับตอนแรกๆกับตอนนี้ ตี้พัฒนาขึ้นมากเลย

ตอนล่าสุด นากะโผล่มาแล้ว แต่ทำไมมีบทนิดเดียวเองล่ะ

เงานั้นมันเป็นใคร เป็นศัตรูที่แท้จริงงั้นเหรอ

รออ่านตอนต่อไป แง้วๆ

ปล.ขออภัยที่เพิ่งมาอ่านเน้อ

ขอบคุณที่อุตสาห์สละเวลามาเม้นท์ค่ะ แต่ตี้ยังไงซะก็ยังอยู่ในขั้นอ่อน

มาอ่านแล้วเน้อ ตรงฉากต่อสู้ของเอเนโกโรโร่กับมานิวล่าดุเดือดดี แต่ถ้าเว้นบรรทัดตรงคำว่า "จนกระทั่ง" ไปขึ้นย่อหน้าต่อไปเลยน่าจะดีกว่า อันนี้บรรทัดติดกัน 6 แถวรวดแล้วมันอ่านยากไปนิดนึงน่ะนะ

แล้วก็ตอนที่มานิวล่ากระโดดลงจากปราสาท ยังงงๆอยู่ว่ามีอะไรมารับไว้ เป็นโปเกมอนหรือพลังของมานิวล่าเองล่ะครับ?

ฝ่ายมานิวล่าได้กำชัยชนะไปสินะ...หรือว่าเงาคนๆนั้นจะเป็นบอสใหญ่!?

ปล.ตอนนี้เดาได้ 1 ตัว

เฮ่อๆ อันนี้ต้องติดตามดูค่ะ อาจจะเป็นบอสใหญ่ก็ได้ล่ะมั้ง...อิอิ

===========================

Final CHAPTER: Let's Go Home~

....เช้าวันรุ่งขึ้น ปราสาทเชมี่ที่เคยตกแต่งในสไตล์ตะวันตกกลับกลายเป็นซากปรักหักพังภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเพราะการบุกเข้ามาของกองทัพมานิวล่าอันใหญ่โตนั้น.... แต่ทางด้านทหารเชมี่และอาณาจักรพันธมิตรอื่นๆก็ยังไม่ได้ท้อถอย พวกเขายังคงสร้างเสริมกำลัง แต่แล้วก็มีทหารนายหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเชมี่ เจ้าหมาป่าสีขาวอย่างเหนื่อยหอบ เขาต้องการจะพูดว่า....

"ท่านเชมี่...กระผมได้ยินชาวบ้านพูดกันว่า....เห็นมานิวล่าอยู่บนภูเขาลูกหนึ่งน่ะขอรับ...รู้สึกว่าจะเป็นภูเขาแห่งห้วงมิติเวลาน่ะขอรับ..."

"ถ้างั้นเราจะมัวรอช้าไม่ได้แล้ว....ทุกๆคนฟังทางนี้!!"เขาประกาศด้วยเสียงอันดัง

"ภายในวันนี้ เราจะต้องหยุดมานิวล่าให้ได้....ไม่งั้นโลกต้องสูญสลายแน่....พวกเราต้องรวมพลังกันนะ"เชมี่พูดด้วยความกล้าหาญ

"ขอร้าบ!!!~~~~~"ทหารทุกนายพูดขึ้นพร้อมๆกัน

_____________________________________

ทางด้านมานิวล่า ผู้ที่กำลังพาทหารจำนวนหนึ่งเดินขึ้นไปบนเขาแห่งห้วงมิติเวลาซึ่ง มีลักษณะเป็นภูเขาคดเคี้ยวลาดชัน มีป่าไม้ปกคลุมทั้งสองข้างทาง ถึงแม้ว่าการเดินทางจะไม่ค่อยสะดวกนักแต่ทำไมมานิวล่าถึงต้องการไปที่นี่กันหนอ...

"ทะ...ท่านมานิวล่าขอรับ ท่านต้องการไปที่นี่ทำไมขอรับ"ดอนการัส เจ้ากาดำพูดอย่างหวาดเกรงเจ้านายของเขา

"โธ่...ถามมาได้ เพราะที่นี่น่ะเป็นภูเขาที่อัลเซอุสสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นประตูเชื่อมต่อระหว่างเทพกับโปเกมอนธรรมดานะ รู้มั้ย!!!"เธอพูดอย่างหัวเสีย แล้วจากนั้นก็พยายามเดินต่อไป...แต่ทว่า....ขาของเธอก็ดันไปติดที่ซอกหินเข้า..

"อ๊ะ..ขะ..ขาฉัน..."มานิวล่าตกใจมากเมื่อขาของเธอดันไปติดที่ซอกหินระหว่างที่กำลังปีนหน้าผาอันคดเคี้ยวอยู่

"ท่านมานิวล่า!!! กระผมช่วยนะขอรับ..."ดอสนการัสพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังเกรงกลัวแต่ก็ยังเปี่ยมไปด้วยความเป็นห่วงเล็กๆภายใต้เสียงนั้น... แต่แล้วเขาก็นำจะงอยปากของเขาดันขาของเธอออกมาจากซอกหินนั้น ทำให้เสียเวลาไปพอสมควร ถึงแม้ว่่าเขาจะไม่ได้รับคำขอบคุณเลยแม้แต่น้อย แต่เขาก็เต็มใจทำเช่นนี้ มันเป็นเพราะอะไรกันนะ....

เมื่อขาของเธอหลุดออกจากซอกหินแล้ว พวกเขาก็เดินและปีนหน้าผาต่อไป....

_____________________________________

ทางด้านเชมี่ซึ่งกำลังจะออกจากปราสาทของเขาซึ่งมีเพียงองครักษ์และผู้นำของอาณาจักรต่างๆเท่านั้น ว่าแล้วพวกเขาก็ออกเดินทางจากปราสาทเชมี่ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักจากภูเขาแห่งห้วงมิติเวลา....

ในขณะที่เขากำลังเดินทางนั้น นากะก็รู้สึกสังหรณ์ใจว่า"เธอต้องลาจากอะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆซะแล้ว..."

พวกเขาทั้งเดินทั้งวิ่งไป....ภายในเวลาไม่นานนักเขาก็ใกล้ถึงยอดเขาซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของอัลเซอุสและเทพต่างๆซึ่งเคยอยู่บนภูเขาลูกนี้....

"ปะ...ปิกาจู เมื่อไหร่จะถึงสักที....."นากะพูดไปหอบไปด้วยความเหนื่อยล้าเต็มกำลัง

"ใกล้ถึงแล้วล่ะ...."ทางด้านเจ้าหนูไฟฟ้าเองก็กำลังแย่ เพราะยิ่งขึ้นไปสูง อากศยิ่งเบาบางจนหายใจลำบาก ในที่สุดพวกเขาก็เข้าไปถึงยอดเขาจนได้.....

"มะ...มานิวล่า!!!"เชมี่พูดด้วยน้ำเสียงอันเคียดแค้น ในขณะที่ภาพที่เขาเห็นคือมานิวล่ารวบรวมเพลททั้ง16 ไปวางกับพื้นเป็นรูปวงกลมในขณะนั้น วงกลมวึ่งล้อมรอบไปด้วยเพลททั้ง16ก็ลอยขึ้น ข้างในรัศมีของมันมีลักษณะคล้ายอากาศถูกบิดเบือน อากาศถูกดูดเข้าไปในนั้น....

"หึหึ มาได้เวลาพอดีเลยนี่ เชมี่ ฉันจะให้แกดูอะไรดีๆก่อนที่โลกนี้จะสลายไปซะก่อน...."

ว่าแล้ว ที่ประตูแห่งห้วงมิติเวลาก็ถูกเปิดออกสิ่งที่ออกมานั้นโปเกมอนทั้งหลายแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง เพราะมันมีลำตัวสีขาวนวลอันใหญ่โตมโหฬาล เพชรสีเขียวสดซึ่งฝังอยู่ในวงแหวนสีทองของเขาก็สะท้อนแสงอาทิตย์แวววาว...เทพเจ้าของโปเกมอนทั้งลาย....."อัลเซอุส"นั่นเอง....

ทันใดนั้นเอง ร่างของราชินีแมวดำมานิวล่าก็เกิดล้มลงไปกองกับพื้น เงาของเธอนั้นมีอะไรโผล่ออกมาอย่างรวดเร็ว เงานั้นแยกออกเป็นอีกส่วนหนึ่งอย่างรวดเร็วจนมันโผล่ขึ้นมาเหนือพื้น หัวและไหล่ของมันพริ้วไปตามลม ร่างกายมีสีดำขลับ ตาของมันมีสีครามราวกับน้ำทะเลอย่างเห็นได้ชัด....เพราะโปเกมอนตัวนี้คือ...ดาร์กไรซึ่งบางคนถือเสมือนว่าเขาเป็นปิศาจร้ายซึ่งคอยทำร้ายผู้คนอยู่เรื่อยมา.....

"หึหึหึ อัลเซอุสที่ข้ามาในวันนี้เพราะ...ข้าต้องการจะครอบครองโลกของโปเกมอนทั้งหลายข้ารวมเพลททั้งหลายมาให้เจ้าแล้ว เจ้าสามารถทำให้ข้าสมปรารถนาได้หรือไม่...?"ดาร์กไรพูดด้วยเสียงโทนต่ำ เปี่ยมไปด้วยความน่าเกรงขามเข้าไปลึกๆ...

"ถึงอัลเซอุสจะให้ แต่ฉันยอมไม่ได้หรอกดาร์กไร.."หมาป่าสีขาวพูดขึ้น

"ชะ...เชมี่ การต่อกรกับอัลเซอุสน่ะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้นะ.."ราชินีแมวน้อยพูดขึ้น

"ฉันรู้ แต่...."เชมี่กระอักกระอ่วนพูดเล็กน้อย

"ถึงแม้ว่าฉันจะต้องหายไปก็ตาม แต่ฉันก็จะป้องปกป้องโลกนี้เอาไว้ให้ได้...."เชมี่พูดพร้อมยิ้มไปหาคนรักของเขา

"ดาร์กไร...สิ่งที่เจ้าขอนั้น เป็นไปไม่ได้หรอกนะ....แต่ว่า เจ้าสามารถรวบรวมเพลททั้งหลายมาให้ข้าได้แล้วข้าก็จะพยายามทำให้คำขอนั้นเป็นจริง..."เพชรสีเขียวของโปเกมอนม้าสวรรค์เริ่มเรืองแสง ท้องฟ้าก็พลันมืดมิดไปด้วย ทิ้งเมฆดำและเมฆขาวต่างรวมตัวกันปกปิดดวงอาทิตย์จนกลายเป็นท้องฟ้าอันมืดครึ้ม....

"มะ....ไม่ได้การแล้ว...."เชมี่พูดอย่างเป็นกังวล

ทันใดนั้นเอง ก็มีแสงประหลาดนับร้อยแสงตกลงมาจากท้องฟ้า กระแทกลงมายันผืนดินจนโปเกมอนทั้งหลายต้องวิ่งกันอย่างจ้าละหวั่น เชมี่ยังจำได้ดี เพราะท่านี้เคยถูกเรียกว่า"จัดจ์เม้นท์(Judgement)"ซึ่งเป็นท่าศักดิ์สิทธิ์ที่โปเกมอนเทพเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้ได้....

"ข้าจะทำลายโลกนี้ แล้วสร้างโลกขึ้นมาใหม่...สำหรับคนที่รวบรวมเพลททั้ง16นี้ให้ข้า...."จอมเทพอัลเซอุสรู้สึกว่าตัวของเขาถูกอะไรครอบงำอยู่ โดยที่ตัวของเขาเองก็ไม่สามารถควบคุมมันได้เลยแม้แต่นิดเดียว....

"ยะ...อย่านะอัลเซอุส"นากะตะโกนไปที่อัลเซอุส แต่เสียงอันดังของเธอก็ไม่สามารถเข้าไปยังโสตประสาทของอัลเซอุสได้เลยแม้แต่นิดเดียว

"เปล่าประโยชน์น่ายัยหนู"โปเกมอนแห่งความมืดพูดขึ้น

"อัลเซอุสน่ะ ถูกอำนาจมืดอันทรงพลังครอบงำไปเสียแล้วล่ะ...."

"มะ...ไม่จริง โลกของโปเกมอนจะถูกทำลายหรือ..."เอเนโกะโรโร่พูดด้วยเสียงอันสั่นเครือ

"ฉันไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอกน่า!! เอเนอจี้ บอล(Energy Ball)!!!~"

ก้อนพลังงานสีเขียวเริ่มก่อตัวเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ แล้วลูกบอลอันทรงพลังนั้นก็ระเบิดตรงที่เพลทอันหนึ่ง หลังจากนั้น ก็มีอะไรบางอย่างกระเด็นออกมาจากรอยร้าว...

"นากะ นี่มันเครื่องรางที่คุณจิบะคอยล์ให้เธอนี่นา??"ปิกาจูซึ่งเอื้อมลงไปเก็บเครื่องรางสีดำแล้วร้องขึ้นด้วยความตกใจ พร้อมยื่นเครื่องรางไปที่คู่หูของเขา

"ดีล่ะ ถ้ามีเครื่องรางนี่เราอาจจะชนะเจ้าดาร์กไรนั่นน่ะนะ...ถ้าเรารวมพลังกัน"เอลเรดออกความเห็น

"ถึงพวกแกจะรวมพลังกันยังไงก็ชนะอัลเซอุสไม่ได้หรอก..."

"ถึงพวกเราจะชนะอัลเซอุสไม่ได้ เราก็ต้องปกป้องโลกนี้ให้ได้..."

เมื่อเชมี่พูดจบ ร่างของดาร์กไรก็เริ่มจมลงไปในพื้นอย่างรวดเร็วแล้วแหวกว่ายไปตามเงาของคนต่างๆเพื่อทำการโจมตีที่เรียกว่า....

"ชาโดว์สนีค(Shadow Sneak)"ดาร์กไรพุ่งโจมตีไปที่เงาของโปเกมอนทั้งหลายโดยเอามือของเขาพุ่งทะลุเข้าไปที่เงานั้นๆื โปเกมอนที่โดนการโจมตีนี้จะรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งแทงทะลุอกจนได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก หลังจากนั้นทหารที่โดนการโจมตีนี้ก็ค่อยๆล้มไปทีละตัวๆ...

"หน็อย ดาร์กไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ยอมให้แกทำแบบนี้หรอกน่า"หมาป่าสีขาวพูดอย่างเกรี้ยวกราด

"ถ้าทำได้ก็ลองดูซี่...."

ในขณะที่ดาร์กไรกำลังพูดซากโบราณสถานของภูเขาแห่งห้วงมิติเวลาก็เริ่มสลายออกมาเป็นก้อนพลังงานเล็กๆสีม่วง แล้วมันก็ค่อยๆสลายไปตามลม ขณะนี้ภูเขาและป่าไม้อื่นก็มีก้อนพลังงานสลายเต็มไปหมด หรือนี่จะเป็นผลของท่าจัดจ์เม้นท์(Judgement)กัน???

"นี่มันอะไรกัน..."นากะพูดอย่างใจหาย เพราะเธอรู้สึกว่าทุกอย่างใกล้จะถึงจุดจบลง..

"ไม่ต้องกลัวหรอกนากะ แึค่เราทำลายเพลทพวกนั้นก็ใช้ได้แล้ว"

"เอาล่ะทุกคน ปล่อยพลังที่แกร่งกล้าที่สุดของพวกเราออกมา~"เชมี่ออกคำสั่งในขณะที่ทุกๆคนพยายามต่อสู้อย่างสุดกำลังโดยทั้งปล่อยไฟฟ้า น้ำ ไฟ และธาตุอื่นๆออกมาอย่างไม่ลดละ เพื่อที่จะทำให้เพลททั้ง16แตกให้ได้....

ในขณะที่ทุกคนกำลังต่อสู้อยู่นั้น นากะซึ่งไม่ได้ร่วมด้วยก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่างนั่นก็คือ รอยร้าวของเพลทต่างๆซึ่งกำลังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ...

"เปรี๊ยะ...เปรี๊ยะ....เปรี๊ยะ...เพล้ง!!!!~"

เสียงเพลททั้ง16 ต่างก็ดังขึ้นพร้อมกัน จนทุกคนต้องหยุด เพราะร่างกายของอัลเซอุสตอนนี้มีแค่รอยช้ำ รอยไหม้เต็มไปหมด เพราะเพลทซึ่งเคยปกป้องเขาได้แตกออกไปหมดแล้ว....เหมือนกับแก้วที่แตกไปแล้วโดยสิ้นเชิง บัดนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้รับอิสรภาพอีกครั้งหนึ่ง

"มะ...ไม่...."ดาร์กไรตกใจมากที่เห็นเพลทซึ่งเขาอุตส่าห์ใช้ร่างของมานิวล่าขโมยมาจากอาณาจักรต่างๆ เขาเริ่มเอามือกุมหัวราวกับว่าตัวเขากำลังจะสูญสลายไป...แล้วเขาก็สลายไปจริงๆด้วย เพราะตัวของเขาไม่ต่างจากโบราณสถานบนภูเขาแห่งห้วงมิติเวลาที่เมื่อกี๊เกือบจะหายไประหว่างห้วงมิติซะแล้ว...ร่างของเขาค่อยๆสลายไปเรื่อยๆจนไม่เหลืออะไรเลย...ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

"ในที่สุด....."เอเนโกะโรโร่พูดอย่างตื้นตัน

"เราก็สามารถช่วยโลกไว้ได้แล้ว~~!!"โปเกมอนทุกตัวต่างพูดขึ้นพร้อมกัน บางตัวถึงกับกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงบันเทิงใจ จนกระทั่ง...เทพม้าสวรรค์หรืออัลเซอุสได้รู้สึกตัวราวกับดอกไม้ซึ่งเบ่งบานอย่างเต็มที่ เขาหันมาพูดด้วยน้ำเสียงอันทรงอำนาจว่า...

"พวกท่าน...ข้าขอขอบคุณที่ได้ทำให้ข้ากลับมามีชีวิตอีกครั้ง...."

"ไม่เป็นไรหรอกอัลเซอุส...แต่ข้าอยากจะขออะไรท่านสักอย่าง"เชมี่ทำเสียงอ้อนวอน

"อะไรรึ???"

"ช่วยพาอีวุยตัวนี้กลับไปยังโลกของเธอและขอให้เกาะแห่งนี้เต็มไปด้วยอีวุยที่เคยหายสาบสูญไปเมื่อหลายร้อยปีกลับมาทีครับ"เชมี่ชี้ไปทางนากะหรืออีวุยตัวน้อยของพวกเรา...

"ทำไมล่ะเชมี่....ทำไมนายถึงต้องทำเพื่อฉันถึงขนาดนี้..."น้ำตาของนากะเริ่มไหลรินลงมาเป็นหยดสองหยดแล้วไหลมาตามรูปหน้าของเธอ

"ไม่มีอะไรหรอกน่ะ นากะเธอไม่ใช่คนในโลกนี้ เธอควรจะกลับไปนะ..."เชมี่ยิ้มพร้อมหันหน้ามาทางนากะถึงแม้ว่ารอยยิ้มของเขาจะมีความเศร้าแฝงอยู่ด้วยก็ตาม...

"ได้สิ ยัยหนู มาทางนี้สิ"ม้าสวรรค์พูดพร้อมเชิญชวนนากะให้เข้ามาใกล้ๆ

"นี่คงได้เวลาแล้ว ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ...ลาก่อนนะทุกคน..."นากะสะอึกสะอื้นพูดขณะที่กำลังจะหายไปในห้วงมิติกับอัลเซอุส

"ละ...ลาก่อนนะ นากะ ฉะ...ฉันจะไม่ลืมเธอเลย....ละ...ลาก่อน"เจ้าหนูสีเหลืองเริ่มร้องไห้ ความรู้สึกของเขาในตอนนี้คงรู้สึกเศร้าไม่แพ้กัน

"ลาก่อนนะนากะ พวกเราจะไม่ลืมเธอเลยนะ...."โปเกมอนผู้นำแห่งอาณาจักรต่างๆพูดขึ้นพร้อมโบกมือไปมา

"เอาล่ะ ยัยหนู ไปกันเถอะ กลับโลกของเธอกัน.."อัลเซอุสพูดในขณะที่นากะพยักหน้าและกำลังจะก้าวเข้าไป....

"ลาก่อนนะ...ลูกรัก..."เชมี่พูดเสียงเบาถึงแม้ว่าจะไม่มีใครได้ยินเสียงนั้น แต่นากะก็สามารถได้ยินเสียงของเขาแม้ว่ามันจะแผ่วเบาลง...

และแล้วร่างของอีวุยตัวน้อยก็หายเข้าไปในห้วงมิติเวลาอันมืดมิด.....เมื่อร่างของเธอหายไปยังประตูห้วงมิติเวลาทุกคนก็พูดขึ้นว่า....

"ไปแล้วสินะ..."

                                            ..........................................................

                                                  ...........................................

                                                            .....................

                                                                ............

                                                                    ......

                                                                      ..

                                                           

_____________________________

"จิ๊บจิ๊บจิ๊บ~"เสียงนกตัวน้อยซึ่งกำลังร้องเพลงอยู่ริมหน้าต่าง เสียงนี้ทะลุเข้ามาในโสตประสาทของเด็กสาวคนหนึ่ง...

"อืม...ที่นี่...ที่ไหน"เด็กสาวคนนั้นร้องขึ้น ผมอันยาวเหยียดสีน้ำตาลของเธอถูกผูกด้วยริบบิ้นอย่างเรียบร้อยพร้อมกับมีกระดิ่งห้อยอยู่ ในขณะที่เธอยังอยู่ในชุดลูกไม้สีฟ้าอ่อน... เธอจ้องมาดูมือของเธอแล้วพูดว่า

"มะ...มือฉัน...ฉะ...ฉันกลับไปเป็นมนุษย์แล้ว~~~!!!!!"เธอตะโกนลั่นคฤหาสน์สไตล์ยุโรปอันใหญ่โตมโหฬาลของเธอ

"คุณหนูนากะ~เป็นอะไรไปคะ"เสียงคนใช้ใส่ชุดเมดสีดำและมีผ้ากันเปื้อนสีขาวติดลูกไม้ดังขึ้นมาจากนอกห้องนอนของเธอ ตอนนี้เธอกำลังคิดว่า...

"แล้วเรื่องโปเกมอนนี่...เป็นความฝันหรือไงนะ..."เธอคิด แต่แล้วมือของเธอก็เกิดไปโดนอะไรบางอย่างสีดำขึ้นมา...

"มะ..ไม่ใช่ความฝัน..."นากะยิ้มพร้อมเก็บเครื่องรางที่โปเกมอนแม่เหล็กเคยให้เธอมา และแล้วเธอก็พร้อมที่จะดำเนินชีวิตประจำวันต่อไป.....

==============================

Pokemon Mystery Dungeon Eevee's Island                                                                                            The End.

==============================

อา~ กว่าจะจบฟิคเรื่องนี้ได้ตั้งนานแน่ะ - -  ความจริงฟิคเรื่องนี้คิดมาตั้งนานแล้วค่ะ แต่พึ่งจะเอามาลงเมื่อเดือนมิถุนายนนี้

สุดท้ายนี้...

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่เคยมาเม้นท์และติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ~

[Dreammaker]

ขอติรวมๆ ในภาพรวมของเรื่องละกัน

การแต่งแบบนี้เหมือนจะ "พยายาม" เก็บรายละเอียดทั้งหมด ยัดลงไปในตอนๆ เดียว บางทีมันก็เลยดูไม่ค่อยราบลื่นเท่าไหร่ แบบว่า อ๊ะ ไอ้นี่โผล่มาแล้วเหรอ ไอ้นั่นโผล่มาแล้วเหรอ อ่าว ไอ้นั่นหายไปไหน อ๊ะ โผล่มาตอนนี้เหรอ อะไรประมาณนี้ เหมือนกับว่า ไม่ได้วางแผนอย่างรอบคอบซะก่อนอ่านะ พอมีอะไรที่พยายามเอารายละเอียดต่างๆ มาเชื่อมถึงกันอย่างรวดเร็วแบบนี้ มันดลยดูเหมือนตัดจบไปเลยทีเดียว

มีการเบนประเด็นอยู่เยอะมาก เพราะตอนแรก ประเด็นอยู่ที่ว่า นากะมาได้ยังไง โฟกัสของปริศนาคือ มาทำไม มีเหตุผลอะไรที่ถูกส่งมา นากะจะเป็นตัวละครหลักที่มีบทบาทอะไร เพราะมีการกล่าวถึงว่า นากะเป็นอีวุยตัวสุดท้ายของโลก ในเมื่อเป็นโปเกมอนหายากและสำคัญขนาดนี้ ทุกคนกลับมองเป้นเรื่องธรรมดาๆ นากะก็ใช้ชีวิตได้อย่างธรรมดาๆ เฉยๆ ไร้แก่นสารใดๆ

ลองมาดูความแตกต่างของประเด็นที่ผู้แต่งก่อขึ้น ในช่วงแรกกับช่วงหลังนะ

ช่วงแรก

- นากะหลุดมาที่โลกนี้ทำไม

- นากะเป็นอีวุยตัวสุดท้าย แล้วอีวุยตัวสุดท้ายแบบนี้ จะมีบทบาทยังไง มีความสำตัญแค่ไหน

- นากะจะกลับได้ยังไง แล้วจะใช้ชีวิตในโลกแบบนี้ยังไง

- นากะเป็นคีย์ สำคัญอะไรไหม ประมาณว่า ถ้าไม่มีนากะ ในภายหลัง โลกนี้ก็จะตกอยู่ในความมืด

แต่ความคาดหวังของผู้อ่านในช่วงหลังกลับกลายเป็น

ช่วงหลัง

- มานิวร่าจะทำอะไร

- เชมี่จะชนะมานิวล่ายังไง

- แล้วจะสู้อัลเซอุสได้ยังไง

- สุดท้ายแล้ว ใครจะเป็นฝ่ายชนะ

ทำนองนี้อ่ะนะ ก็อย่างที่เห็นๆ ว่า ประเด็นมันถูกเปลี่ยนโดยที่ยังตอบประเด็นเก่าได้ไม่ครบเลย นอกจากนี้ ยังมีปริศนาอื่นๆ อีกที่ปรากฏแล้วยังไม่ได้รับการแก้ไข

ตัวอย่าง

- เครื่องรางของจิบะคอย สรุปแล้วได้ใช้ทำอะไร?

- โปเกมอนที่ไปรวบรวมมา มีความสำคัญอะไรมากมายอะไรขนาดต้องบรรยายถึงขนาดการไปรวบรวม

- เกียราดอสกับนิโดคิง พอเป็นพวกมานิวล่าแล้ว มันหายไปไหน ไม่มีบทบาทเลยเหรอ

- อัลเซอุสทำไมอ่อนจัง ชนะง่ายไปไหม แบบนี้ที่ผ่านมาจะเตรียมการรบอะไรต่ออะไรไปเพื่ออะไร

อย่างที่บอกครับ เขียนในกระดาษก่อนแล้วค่อยมาลงดีกว่า อย่างน้อยเราจะได้ตรวจทานมันก่อนที่จะลง แล้วก็ มันทำให้ค่อนข้างสะดวกด้วย เวลาที่แต่งแล้วเราต้องย้อนกลับไปอ่านตอนที่แล้วๆ มา

เรื่องหน้าอยากให้ลิสประเด็นปริศนาต่างๆ ที่ทิ้งไว้ด้วย อย่างน้อยก็อยากให้คลี่คลายปัญหา ปริศนา และโฟกัสของเรื่องได้ทั้งหมด รวมถึง แก้ไปในทางที่มันควรจะเป็นและสามารถเป็นได้ด้วยนะ

ติแค่นี้พอมั้ง อิอิ

[PPF]

^

^

^

^

จบไม่เคียร์สินะ

แต่อัลเซซุสก็ตายง่ายไปจริงๆแหล่ะ

[Risu]

ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับตี้ด้วย

ที่สามารถผ่าอาถรรพ์มาได้ แง้วๆ

อ่านแล้วรู้สึกไม่เคลียร์ในหลายๆเรื่องแฮะ

แต่ก็โอเคในระดับหนึ่งแล้วล่ะ แง้วๆ

ฟิคเรื่องหน้าพยายามเข้านะ จะเอาใจช่วย สู้ๆ ^^

[bluewind]

อ่าฮะ ในที่สุดก็จบลงได้ =w=

ตี้เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถทำลายอาถรรพ์แห่งพีเคเบสิคลงได้(ฮา)

แต่ก็นะ รู้สึกว่าจบไม่ค่อยมีเหตุผล แล้วก็เงื่อนงำอย่างอื่นตามที่นินบอกก็ไม่ได้พูดถึง -*-

แต่โดยรวมๆก็เก่งแล้วละครับ จากตอนเริ่มแรกสุดที่การบรรยายยังไม่เท่าไหร่ พัฒนาจนเทียบชั้นคนแต่งฟิคคนอื่นๆได้ แต่ดูเหมือนว่าจะใส่ใจเรื่องการบรรยายมากไปจนลืมดึงแนวเรื่องให้กลับมาอยู่ในจุดที่มันควรจะเป็นน่ะนะ =_=

จะเอาใจช่วยในผลงานเรื่องต่อไปนะครับ~

[Loveless Nova]

อีกหนึ่งฟิคที่สามารถทำลายคำสาป "แต่งไม่เคยจบ" ของบอร์ดนี้ได้แล้วสินะ หึๆๆ ยินดีด้วยครับ

แหม..เป็นการจบที่ทิ้งปริศนาไว้ได้เยอะจริงๆเลยนะครับเนี้ย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของมานิวล่ากับลูกน้อง เรื่องของดาร์กไรที่ไม่แน่ใจว่าหายหรือตาย แล้วหลังจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกับมานิวร่าและกองทัพของพวกเธอ(ก็เล่นก่อการร้ายซะขนาดนั้นนี้) และสุดท้ายก็คงเป็นเรื่องของ นากะนี้ละ.....ทำไมเชมี่ถึงเรียกนากะว่าลูกรักกันนะ...

หรือว่าความจริง......เชมี่จะเคยเป็นมนุษย์มาก่อนงั้นเหรอ!!!

น่าสงสัย.....น่าสงสัยจริงๆ.....(แต่ก็สนุกดีงับ)

ปล. น่าจะมีตอนพิเศษหลังจากนี้ซักหน่อยก็ดีนะครับ เล่าถึงเรื่องราวของตัวละครต่างๆหลังจากวันนี้อ่ะ...

[Cherry Blossom]

เป็นฟิคที่สนุกมากๆเลยค่ะ

สุดยอด!!!!!!!!!!!