The Dissidia : สงครามนิรันด์ที่ 9 / (Comic) Last Chapter : After This Day [END]

[ป.โหล่]

โปรน่ารัก+เท่ห์ดีแฮะ -w-

แอนนาอินโนเซนต์มาก

ปล.ไหงไปอยู่บนดวงจันทร์ล่ะเนี่ย

["Pink Marker"]

ดวงจันทร์ แบบนี้ต้องมูนวอร์คหน่อยซะแล้ว!!! *ตึง ตึง เป้าะ!*

อิจิ*ตุ้ดดด* จาก เทพมร*นู้ดดด* มาจากไหนฟระ!!!

"ไหนบอกว่าไม่มีกระต่ายยังไงล่ะคะ~"

"เอ่อ..."

[BLYTHE]

อิจิ*ตุ้ดดด* จาก เทพมร*นู้ดดด* มาจากไหนฟระ!!!

กำลังจะพิมพ์แบบนี้อยู่เลย ฮา 

========================

งืม.....จะว่าไปมันก็จริงนะค่ะ....วันนี้พระจันทร์ดูแปลกไปมากจริงๆ หรือว่าจะป่วยกันนะค่ะ...

อย่างที่พี่บลูวินเคยพูดไป คำว่า"ค่ะ"จะต่อจากประโยคบอกเล่ามากกว่า แต่คะจะต่อจากประโยคคำถาม รวมถึงประโยคที่มี"นะ"นำหน้าด้วย

หนึ่งร่างนั้นคือ ชายชุดดำดุจยมฑูตญี่ปุ่น ผู้ถือดาบยักษ์ที่มีผ้าขาวพันดาบบแบบเหลือปลายให้พลิ้วไปตามลมที่ไม่น่าจะมีได้บนดวงจันทร์ เป็นบุรุษที่น้อยนักอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นนักจะไม่รู้จัก

ตัว"บ"เกินมาอ่ะ - - (ยมทูตเป็นตัว "ท"นะคะ)

ตอนนี้ชอบแอนนา ดูท่าทางน่ารักสดใสดี ^^"

ขอโทษที่ตอนที่แล้วไม่ได้มาเม้นท์นะคะ ลืมจริงๆ T/T (ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วค่า... /me นั่งสำนึกผิด)

ปล.มือแอนนาใหญ่ไปรึเปล่าฮะ = =?

[Thama]

เอิ่ม......อิจิโก.....*ผัวะ*(โดนอัดปิกปาก)

[Guest bulbabenz]

มาตามส่องตอนที่ 7~9

เสียดายตงิด ๆ ที่ไม่ได้อ่าน หะหะหะหะหะ

โรซารี่ช่างแบบว่า (นึกภาพหน้าใส ๆ กระหน่ำรัวเข็มแล้วมันช่าง)

คงความฮาและเพลินไว้ได้ไม่เสื่อมคลาย

แต่แอบหยองนะเธอว์....ครึ่งตัวเชียว ครึ่งตัว........................**บรื๋อ**

แอนนี่นา ไร้เดียงสา หน้าแบ๊วอย่างนี้ โหดชัวร์!

(มันก็โหดได้ทุกตัวนิหว่า)

เอ่อ ยิ่งเม้นท์ยิ่งบ้า เอาเป็นว่าจบเม้นท์เท่านี้เหอะ

**โครม**

[Myanoct]

วาดแอนนาน่ารักมากเลยครับ

(ดูตั้งใจวาดมากกว่าโปรนะ? XD)

งวดนี้รูปมาแค่สองรูปแต่สวยทั้งสองอันเลยครับ

ชอบมุขคุณกระต่ายบนดวงจันทร์ น่ารักมาก~

ฝ่ายเคออสนี่ กระต่ายหน้าคตุ้นๆแต่นึกไม่ออกว่ามาจากไหน "

[bluewind]

วาดรูปประกอบได้เข้ากับเรื่องดีครับ

ชอบความร่าเริงสดใสของแอนนาด้วย >_< เห็นฉากบรรยายดวงจันทร์(โลก)แล้วนึกถึงละครเรื่องพระจันทร์สีรุ้ง...เกี่ยวมั้ยวะ - -

แล้วนั่นมันใครฟระ ยมทูตจาก บรีส ผงซักฟอกรึยังไง!?

ปล.วาว่าครับ เห็นเรพก่อนหน้านี้ของผมรึยังครับ?

[Loveless Nova]

[ChaosPhoenix]

“ดาบนี้เพื่อเพื่อนพ้อง!!!”  ทำไมคำพูดนี้มันเหมือนในบางระจันพิกล อะ เหอๆ

[Guest bulbabenz]

ตามอ่านแล้วจ้า

เอ่อ ภาษาญุ่นนี้เล่นพี่เกิ้ลทรานสะเหลดจริงอ่ะ (รู้สึกค่อนข้างเนียนนะ)

โปรแมนได้ใจมากส์!

[Thama]

......เอิ่ม.......มันกันคนละเรื่องเลยนะยังหัวเราะได้...

พวกนายบ้ามาก!!!!~

[大喬]

รูปไม่ขึ้นแง้ว~~ ไม่ถูกกับอิมเมจชัก

Infinity Sword!!!(ดาบไร้ขัดจำกัด)

เล่นมุกแบบไหนนี่ ขัดจำกีด หรือ ขีดจำกัด?

แต่ก็รวมๆ แล้ว ทำออกมาได้สุดยอดเช่นเคย ^^

[Risu]

คนละภาษาแต่สื่อกันด้วยความรู้สึกสินะ (ใช่เหรอ - -)

แต่ตอนแรกเนี่ย มันคนละเรื่องจริงๆแฮะ

[ShadowSneak]

เม้นสองตอนรวด!!!

อิจิ-ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดด-โผล่มาจริงๆด้วย!!!!!!!! เมพขริงๆ!!! ><

ภาษายุ่นเนียนซะเรานึกว่าว่าคุงรู้ลึกจริงๆเลยนะเนี่ย = =

[Myanoct]

ทำไมเม้นท์บนๆบอกว่าภาษาญี่ปุ่นเนียนกันหว่า อากู๋แปลมั่วยกกะบิเลยนะนั่น

แต่ไม่เป็นไร อิฮั้นชอบ เพราะอ่านแล้วโคตรฮา !

โดยเฉพาะอันนี้

บ้าเอ้ย!!! = "マッドおやっ!!!" (Mad โอ๊ะย่ะห์ !!!)

กับ

แฮ่กๆๆๆ เก่งเหมือนกันนี้เจ้าหนู... = 任意のこの若者のような他のハッキングが得意..." อากู๋แปลไอ้เสียงหอบแฮ่กๆๆๆเป็นการแฮ็คกิ้งซะงั้น

ขำค้างสามวิเลยทีเดียว XD

ตอนนี้ก็ยังสนุกเหมือนเดิมครับ รูปก็ดูสวยขึ้นเรื่อยๆ สำหรับตอนนี้ชอบรูปปะทะดาบกับรูปอิจิโกะเดี่ยวมาก

รอติดตามต่อนะครับ

ปล. ตอนแรกอ่านท่าไม้ตายโปรคุงเป็น "ดาบเสียวสุดท้าย" แหละ XD

[Kimur@]

สนุกเช่นเคยนะครับ และก็ภาพที่วาดก็เยี่ยมยอดเหมือนเดิม 

ปล.จะทยอยตามให้หมดนะครับ

[ป.โหล่]

ลืมเมนท์ -3-

โปรเท่ห์มาก เก่งโฮกกกก

ภาพวาดน่ารักดีครับ

ส่วนเรื่องยุ่น โนคอมเมนต์ เพราะผมไม่รู้ยุ่น

[Loveless Nova]

ตอนต่อไปมาแล้ว!!!!

-------------------------------------------------

Chapter 10 – Lose Memory & Dear Friend

***------- Lunar Subterrane ------***

อีกด้านหนึ่งของหลุมอุกบาตร(?) สองสตรีกำลังยืนประจัญหน้ากันอยู่ท่ามกลางสายลมที่พันธงชาติอเมริกันที่นีล อาร์มสตรองมาปักไว้ให้ปลิวไสว ร่างหนึ่งคือจอมนางผมทองในชุดขาวผู้มีใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา ส่วนอีกผู้หนึ่งคือกระต่ายร่างยักษ์ถือเคียวติดโว่สีดำที่ดูจากรูปกายภายนอกแล้วไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผู้หญิงได้เลย แต่ก็เป็นผู้หญิงจริงๆนะเออ

“คุณเป็นกระต่าย....ใช่ไหมค่ะ?”

“ก็ใช่ละนะเจ้ามนุษย์....นามของข้านั้นคือ กระต่ายนิลกาฬอาบเลือด B.Rabbit เป็นผู้มาจากการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง Pandora Heart…”

“เอ....ความจริงไม่ควรจะบอกที่มาของตัวเลยนะค่ะเนี้ยคุณกระต่ายเปื้อนเลือด เดี๋ยวคนอ่านไม่ลุ้นกันพอดี”

“ช่วยไม่ได้นิ เดี๋ยวคนอ่านจะไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร แต่นี้ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องไร้สาระกันนะ จับอาวุธขึ้นมาสู้ได้แล้ว!!”

ควับ!! บีแรบบิทควงเคียวขนาดใหญ๋ขึ้นมาชี้ไปยังแอนนา เพื่อหมายสร้างความหวาดกลัวให้กับผู้หญิงที่ท่าทางอ่อนแอเช่นเธอ แต่ความจริงแล้วบีแรบบิทก็แอบเกรงๆเหมือนกัน เพราะเธอนั้นเรียนรู้มาจากการ์ตูนญี่ปุ่นอยู่เสมอๆว่า

.....ไอ้พวกผู้หญิงยิ้มๆ ท่าทางใจดี แสนโมเอะและอ่อนแอเนี้ย แทบทุกคนเลยจะเป็นพวกเก่งโคตรทั้งนั้น!!!.....

ก็เลยยังไม่กล้าสุ่มสี่สุ่มห้าบุกนี้ละน้อ...

“คุณกระต่ายค่ะ”

“มีอะไรอีกละเธอ หยุดชวนพูดเรื่องไร้สาระสักทีได้แล้ว”

“คุณกระต่ายเปื้อนเลือดได้ตำโมจิบ้างรึเปล่าค่ะ แบบว่าใฝ่ฝันอยากจะกินโมจิของคุณกระต่ายบนดวงจันทร์มาตั้งแต่เด็กแล้วละค่ะ”

“ฝันเฟื่อง!!! เธอเชื่อนิยายปรัมปราแบบนั้นด้วยเหรอ!! ของแบบนั้นมันไม่มีจริงหรอกนา!! แล้วข้าก็ไม่ใช่กระต่ายบนดวงจันทร์นี้ด้วย!!” บีแรบบิทตะคอกเสียงใส่แอนนา

“ม....ไม่จริง....” เมื่อได้ฟังดังนั้น แอนนาก็จ๋อยไปและจิตใจก็เริ่มไม่สนใจคู่ต่อสู้

“จังหวะนี้ละ!!”

ฟึ่บ!!! บีแรบบิทใช้ช่วงจังหวะที่แอนนาเผลอละสายตาจากเธอมองไปรอบๆอย่างไม่รู้เวล่ำเวลา ถีบตัวตวัดเคียวยักษ์ของตนเข้าใส่เธอในแนวขวาง ทว่า เคียงนั้นกลับถูกบางสิ่งบางอย่างหยุดเอาไว้ได้ก่อนที่จะถึงตัวแอนนา บีแรบบิทเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่เห็นการโจมตีของตนถูกหยุดด้วยอากาศที่ว่างเปล่า

“จะสู้แล้วสินะ ถ้างั้นก็เข้ามาเลยค่ะ! จงออกมาตามคำเรียกของข้า คฑาแห่งการกำเนิด(Rebirth Rod)”

แอนนาตั้งท่าพร้อมต่อสู้ เธอเรียกคฑาสีขาวบริสูทธิ์ พาดพันด้วยโลหะสีทอง ประดับด้วยอัญมณีสีน้ำเงินที่ปลายคฑา อาวุธนี้แผ่พลังเวทมนต์มหาศาลออกมา

“Fire Tower Incantation!!!”

พรึบ!!! แอนนาเหวี่ยงสายเปลวไฟไปมาคล้ายกับแส้ที่ลุกโชติช่วงด้วยเพลิงกาลย์เข้าใส่บีแรบบิทร่างยักษ์ในระยะประชิด บีแรบบิทกระชากเคียวกลับมาขึ้นตั้งป้องกันไว้ ซึ่งสามารถป้องกันได้ส่วนหนึ่งเท่านั้น เธอรีบถอยหลังออกมาก่อนที่มือเธอจะพองเสียก่อนเพราะเคียวที่ทำขากโลหะเริ่มร้อนเสียแล้ว

“หึ! เครื่องชักจะร้อนเสียแล้วสิเจ้ามนุษย์ผู้หญิง”

“อย่าเรียกด้วยชื่ออย่างนั้นสิคะคุณกระต่ายเปื้อนเลือด เขาชื่อออกจะเพราะว่าแอนนา” แอนนาพูดด้วยท่าทางงอนๆ พลางดับเวทมนต์เพลิงที่พวยพุ่งออกมาอย่างสิ้นเปลือกเวทมนต์

“บีแรบบิทย่ะ!! หยุดเรียกข้าด้วยนามนั้นซะแอนนา!!”

บีแรบบิทเอ่ยกล่าวอย่างโกรธๆที่ถูกเรียกด้วยชื่อเช่นนั้น ก็คำว่าเปื้อนเลือดมันดูเล็กน้อยกว่าอาบเลือดนี้หน่า มันเป็นคำดูถูกกับผู้มาจากนรก(Abyss) แห่ง Pandora Heart เลยทีเดียว

แอนนายกมือป้องปาก “อุ๊! ขอโทษค่ะคุณบีแรบบิท”

ท่าทางนั้นแสนกวนโอ้ยเสียจริงๆ เป็นความคิดของบีแรบบิท เธอแปลกใจเหมือนกันที่ท่าทางทำตัวเหมือนตัวเองเป็นแม่พระของแอนนานั้น แสนจะทรมานตาเหลือเกินสำหรับเธอ

“ว้อย!! เลิกทำท่าแบบนั้นซะ รำคาญตาจริง!!!”

ถ้าหากว่าจริงจังกับการต่อสู้มากกว่านี้สักหน่อย บีแรบบิทคงไม่รู้สึกฉุนเฉียวเคี่ยวโมโหเท่านี้หรอกมั้ง

บีแรบบิทกวาดเคียวยักษ์ในแนวนอนเข้าใส่แอนนาอีกครั้ง แต่มันก็ยังคงถูกป้องกันได้อีกด้วยบางสิ่งที่มองไม่เห้นข้างตัวแอนนา แต่ความโกรธของบีแรบบิททำให้เธอไม่คิดจะสนใจว่าสิ่งนั้นเป็นอะไร ยักคงดาหน้าฟันเคียวเข้าใส่ร่างสีขาวอย่างไม่ยั้งมือ ทั้งซ้ายทั้งขวาจนร่างสีขาวนั้นเริ่มโซเซไปมาทุกครั้งที่ใช้พลังประหลาดรับการโจมตีแล้ว

“หว่า~ คุณบีแรบบิทเปื้อนเลือด ขอเวลานอกกันหน่อยสิค่ะ หายใจแทบไม่ทันอยู่แล้วนะค่ะเนี้ย” แอนนาร้องเสียงหวาน แต่กลับเป้นแรงกระตุ้นให้บีแรบบิทยิ่งฉุนเฉียวเข้าไปอีก

“ข้าเกลียดผู้หญิงทำท่าหน่อมแหนมเฟ้ย!! แล้วไม่ต้องมาเติมเปื้อนเลือดอีก!!!“

เปรี้ยง!!! บีแรบบิทดึงเคียวมาประชิดตัวและกระแทกหัวเคียวเข้าใส่แอนนาแบบตรงๆ ร่างสีขาวต้องการโจมตีนั้นอย่างรุนแรง แถมยังถูกถีบเข้าอย่างจังที่หน้าอกจนกระเด็นล้มกลิ้งไม่เป็นท่า ดูเหมือนพลังประหลาดของแอนนาจะไม่สามารถป้องกันด้านหน้าเธอได้นะ

“อุ๊บ! แค่กๆๆ” แอนนาขึ้นจับอก ที่ถูกกระแทกอย่างแรง

“นี้ละผลของการเล่นมากเกินไปในการต่อสู้ยัยมนุษย์ผู้หญิงแอนนา ไม่จริงจังกับการต่อสู้ ระวังไว้เถอะ! อย่าว่าแต่จะปกป้องคนอื่นเลย แม้แต่ชีวิตตัวเองก็อาจจะรักษาเอาไว้ไม่ได้!”

ดวงตาสีเขียวมรกตเบิกกว้างกับคำนั้น “ป...ปก...ปกป้อง....งั้นเหรอ...”

ความคิดกำลังไหลย้อน ราวกับคำพูดนั้นของบีแรบบิทจะเป็นกุญแจในการไขปริศนาให้กับความทรงจำที่หายไปของเธอ คำว่าปกป้องนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขั้นฉับพลัน สมองก็หมุนเร็วจนเกิดเสียงเสียดหููราวกับพาวเวอร์ซัพพลายของคอมคนแต่ง(?) บางสิ่งบางอย่างของเธอ.....บอกเธอว่า...

มีบางสิ่งที่เธอไม่สามารถปกป้องได้....สิ่งที่เธอต้องลืมเพราะปกป้องมันไว้ไม่ได้

น้ำตาสีใสไหลออกมาจากสองตาของแอนนา “ปกป้อง...ไว้ไม่ได้..สิ่งสำคัญ...”

/----------- Memery Flashback ---------------

“ไม่ต้องห่วงนะเพื่อน ฉันปกป้องเธอได้แน่”

หญิงสาวจอมเวทมนต์ขาวยืนต่อหน้าเพื่อนของเธอตั้งแต่เด็กและเรียนวิชาเวทมนต์มาจากที่เดียวกัน มังกรสีขาวบริสุทธิ์ในชุดผ้าสีขาวนักเวทมนต์มีปีกแบบนกสีขาวเช่นกัน ซึ่งได้รับบาดเจ็บจากอาวุธของนักล่ามังกร และบัดนี้ต่อหน้าเธอนั้นก็คือกลุ่มชายฉกรรน์นับสิบคนที่มีอาวุธพร้อมมือ ทั้งปืนและดาบเล่มโต

“หนีไปเถอะแอนนา เธอสู้พวกนั้นไม่ไหวหรอก ไม่ต้องห่วงฉัน!!”

“ไม่ได้หรอกนะ เพราะเธอเป็นเพื่อนของฉัน ฉันจึงต้องปกป้องนะสิ เชื่อใจฉันสิไวท์ดราก้อน ฉันจะปกป้องเธอให้ได้เลย ฉันสัญญา!!!”

“อ...แอนนา....”

หญิงสาวสะบัดหน้ามาหาคู่ต่อสู้ของพวกตนอีกครั้ง หนึ่งในกลุ่มนักล่ามังกรนั้นสาวเท้าเข้ามาใกล้เธอ เธอยิ้มและทำสีหน้าเศร้าทั้งเอ่ยปากร้องขอว่า

“โปรดอย่าทำร้ายกันเลยค่ะ ยังไงเขาก็เป็นสิ่งมีชีวิตเหมือนกันนะค่ะ”

“หลบไปซะยัยแม่มด เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก เจ้านี้เป็นมังกร เป็นอสูรร้ายที่อาจจะเป็นภัยของมนุษย์ได้ ยังไงเราก็ต้องฆ่ามัน!!!”

หญิงสาวเปลี่ยนสีหน้าจากเมตตาสู่โหมดเย็นชา “งั้นเหรอค่ะ....แต่...นี้คือพวกพ้องของฉัน ถ้าจะฆ่าพวกเขาละก็ต้องข้ามศพฉันไปก่อน...”

ว่าแล้วการต่อสู้ก็เกิดขึ้น ด้วยพลังเวทมนต์ศักดิ์สิทธิ์ของจอมเวทมนต์ขาว ถึงแม้คู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากกว่าแต่เธอก็สามารถจัดการกลุ่มชายเหล่านั้นได้อย่างสบาย จนทั้งหมดนั้นถูกจัดการจนสิ้นสภาพแทบลุกไม่ขึ้นไป แต่หญิงสาวก็ไม่คิดที่จะสังหารพวกเขา เธอหันหลังเดินกลับไปหามังกรขาวเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กๆของเธอ ที่เติบโตมาด้วยกันกับเธอภายในป่าศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้

“เรียบร้อยแล้วละเพื่อน...เดี๋ยวฉันจะช่วยรักษาเธอให้นะ...”

“ขอบคุณนะแอนนา....” มังกรกรยิ้มให้แอนนา แต่ฉับพลันมันก็เปลี่ยนท่าทีไป

“แอนนาระวัง!!!!”

เปรี้ยง!!! กระสุนปืนลั่นมาจากด้านหลังแอนนา ดูเหมือนว่าหนึ่งในกลุ่มนักล่ามังกรนั้นจะใช้แรงเฮือกสุดท้ายก่อนทีจะสูญเสียสติไปยกปืนขึ้นยิงหมายจะเอาชีวิตแอนนา แต่....มังกรขาวก็ใช้แรงฮึดโผตัวมารับกระสุนนั้นไว้แทน กระสุนสำหรับฆ่ามังกรโดยเฉพาะถูกเป้าเข้าที่กลางอกของมังกร จนร่างขาวนั้นทรุดนอนแผ่หลาลงไป หญิงสาวรีบเข้าไปดูเพื่อนตนอย่างร้อนรน

“ว....ไวซ์ดราก้อน!!!”

มังกรขาวพูดขึ้นอย่างอ่อนแรงและพยายามยกมือขึ้นสัมผัสแก้มแอนน่า

“แอนนา.......ขอบคุณนะที่อยากจะปกป้องฉัน......แต่ขอโทษที่ฉันทำให้มันสูญเปล่าไป...”

“ไวซ์ดราก้อน เธอจะต้องไม่เป็นอะไรนะ ฉันจะปกป้องเธอเอง ฉันจะปกป้อง ฉันสัญญาว่าจะปกป้อง เพราะงั้นอย่าเป็นอะไรนะ!!”

หญิงสาวพูดทั้งๆที่มือกำลังประสิทธิ์เวทมนต์เพื่อรักษามังกรขาวอยู่ แม้จะรู้ทั้งรู้ว่ามันคงสายไปเสียแล้ว เพราะมังกรขาวได้รับบาดเจ็บมากเกินไป บุพผาเลือดกลางอกมังกรยังแผ่ออกมาไม่หยุด

“แอนนนา.....เธอจะเป็นเพื่อนของฉัน....ตลอดไป...”

มือสีขาวหล่นร่วงลงสู่พื้นอย่างไร้เรี่ยงแรง ลมหายใจของมังกรขาวก็สิ้นไป นัตย์ตาสีเขียวมรกตเบิกตากว้างให้น้ำตานับลิตรหลั่งไหลออกมาอย่างไม่มีปิดกั้น ทั้งๆที่สัญญาแล้วว่าจะปกป้องแต่กลับทำไมได้ และกลับกลายเป็นฝ่ายที่ปกป้องแทน สิ่งสำคัญที่อยู่ด้วยกันมานาน แต่นับจากนี้ต่อไปจะไม่มีวันได้พูดคุยกันอีกแล้ว ความเจ็บปวดนั้นร้ายแรงเกินกว่าหญิงสาวจะรับไหว

“ว....ไวซดราก้อนนนนนนนน!!!!!!!!!!”

/----------- Memery FlashOut---------------

“บอกว่าอย่าเหม่อในการต่อสู้ยังไงละยัยผู้หญิงมนุษย์แอนนา!!!”

เสียงของบีแรบบิทเรียกสติของแอนนาให้กลับมา พร้อมกับปลายเคียวที่พุ่งเข้าใกล้ตัวเธอแล้ว แอนนาเบี่ยงตัวหลบเคียวนั้นไปทางซ้ายเฉียดปลายเส้นผมเธอไปนิดเดียว เคียวปักพื้นดวงจันทร์จนเกิดเสียงกระแทกดังสนั่น

แม้ว่าสมองยังคงครุ่นถึงความทรงจำที่เสียไปซึ่งกลับมาแล้ว แต่ร่างเธอก็ยังคงสู้อยู่ แอนนาเขวี้ยงคฑาแห่งการถือกำเนิดเข้ากระแทกกลางหน้าผากบีแรบบิท พร้อมกันนั้นก็ปลีกตัวออกห่าง

“Wind Tonedo Incantation!!!”

แอนนาร่ายมนต์เรียกลมหมุนเกลียวที่รุนแรงออกมาจากคฑาที่ยังลอยอยู่เหนือแสกหน้าของบีแรบบิทนั้น สายลมที่รุนแรงซัดเข้าใส่เต็มหน้าของร่างสีดำพร้อมส่งร่างนั้นให้ลอยละลิ่วขึ้นฟ้าอย่างไร้ทางป้องกัน

ผัวะ!!! แอนนาใช้พลังประหลาดกระแทกคฑาขึ้นไปอยู่เหนือบีแรบบิทอีกครั้ง

”Rain Cutter Incantation!!!”

ทันทีที่สิ้นคำร่ายมนต์ ก้อนกลุ่มน้ำรูบเคียวถูกยิงอัญมณีปลายคฑาของแอนนานับหลายสิบกลุ่ม มันพุ่งดิ่งเข้าตัดร่างบีแรบบิทที่ไร้อาวุธจะป้องกันตัวอย่างไม่ปราณี ค่าดาเมจผุดขึ้นจากร่างนั้นับไม่ถ้วน จนบีแรบบิทกระแทกพื้นดวงจันทร์อย่างแรง

“อั๊ก!!!” ค่าดาเมจของการโจมตีนั้นทำเอาบีแรบบิทเหลือพลังชีวิตเพียงแค่ครึ่งเดียวแล้ว

“แฮ่กๆๆ จะปกป้อง.....ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน....แต่รู้สึกว่าหากปกป้องเพื่อนคนนี้ไม่ได้ ฉันจะต้องรู้สึกเจ็บปวดใจมากแน่ๆ”

แอนนายกมือขึ้นรับคฑาที่ตกลงมาสู่มืออย่างแม่นยำ แววตาของนั้นมีความแน่วแน่มากกว่าก่อนหน้าบ่งบอกถึงความมุ่งมั่นของเธอ

ตอนนี้เธอจำทุกอย่างได้แล้ว ความทรงจำที่ถูกสรวงสวรรค์ผู้ให้ชีวิตใหม่แก่เธอลบไป เพราะรูู้ว่าหากเธอยังมีความทรงจำนั้นอยูู่อาจจะทำให้เธอกลายเป็นคนเย็นชาอย่างสุุดๆได้......แต่นั้นก็เป็นตอนที่เธอยังไม่มีคนสำคัญที่ให้ปกป้องละนะ แต่ว่าตอนนี้เธอมีบุคคลที่ว่าแล้วสองคน ที่เชื่อมั่นในเธอ

“....นี้คือพวกพ้องของฉัน ถ้าจะฆ่าพวกเขาละก็ต้องข้ามศพฉันไปก่อน...”

ครืน....เคียวที่ปักอยู่กับพื้นห่างจากตัวบีแรบบิทค่อยๆขยับ และจากนั้นก็ลอยละลิ่งไปยังเจ้าของที่ยังนอนจมพื้นดิน มือสีดำพุ่งพรวดออกมาจากพื้นและรับมันไว้ ก่อนที่ร่างกระต่ายยักษ์จะค่อยๆผุดลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ กวาดสายตาสีโลหิตไปยังผู้ที่สามารถต้อนเธอให้บาดเจ็บได้ถึงขนาดนี้

“ว๊ากกก!!! B.Rabbit Absolute!!!”

บีแรบบิทเหวี่ยงคมเคียวเข้าใส่แอนนาในแนวเฉียงแต่ก็ถูกแอนนาใช้ปีก....ใช่แล้ว! สิ่งที่แอนนาใช้ปกป้องตัวเองมาตลอดนั้นก็คือปีกขนาดใหญ่ที่หลังของเธอซึ่งคนทั่วไปไม่อาจจะมองเห็นได้  ทว่าการโจมตีของบีแรบบิทไม่ได้สิ้นสุดเพียงแค่นั้น

“ว๊ากกก!!! ว๊ากก!!! ว๊าก!!!”

บีแรบบิทปาดเคียวแนวขวางเข้าใส่อีกครั้ง ดึงกลับฟาดเคียวแนวตั้งเข้าเข้าใส่ จากนั้นก็ตวัดเสยขึ้นและกดเคียวลงโจมตีอีกรอบอย่างไม่ยอมหยุดง่ายๆ จนปีกของแอนนาเริ่มรับแรงกระแทกไม่ไหว เท้าที่ยันพื้นไว้กค่อยๆครูดไปกับพื้นเมื่อต้องการโจมตีที่หนักหน่วงนั้น จนเมื่อบีแรบบิทฟาดเคียวสุดท้ายที่อันแน่นด้วยพลังแห่งโลกมือตวัดขึ้นเสย ปีกล่องหนก็มีอันแตกกระจายไปพร้อมกลืนพลังชีวิตของแอนนาไปมากกว่าครึ่ง

“ยักไม่จบแค่นี้หรอกนะ!!!” บีแรบบิทดักเคียวขึ้นฟ้าเตรียมกะจะฟาดเข้าใส่แอนนาที่ไร้ปีกแล้วอย่างเต็มๆเพื่อดับชีวิตที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของเธอ

“Dash!!!”

แอนนาก้มหน้าและตะโกนออกมาอย่างไม่แคร์ความเสียหายของตนเมื่อครู่ ปีกที่แตกสลายไปกลับมารวมตัวอีกครั้งและส่งร่างของแอนนาไปพุ่งไปข้างหน้าโดยห่อหุ้มเธอไว้ เธอกระแทกเคียวของบีแรบบิทจนกระเด็นและพุ่งเข้าประชิดร่างสีดำ

“Askance wing!!!”

ปีกล่องหนขยายกว้างออกเป็นสามเท่า แอนนาใช้มันฟาดเต็มแรงเข้าใส่บีแรบบิทพร้อมส่งร่างนั้นให้ปลิวไปกินลมเล่นบนฟ้าอีกรอบหนึ่ง ซึ่งดาเมจจากการโจมตีนี้นั้นทำให้พลังชีวิตของบีแรบบิทเข้าขั้นที่จะใช้ท่าไม้ตายปิดฉากได้แล้ว และแอนนาที่โกรธจัดถึงขีดสุดก็ไม่ปล่อยโอกาสนั้นให้หลุดลอยไป

“Close Combat : interweave of explode!!!”

ลูกทรงกลมแห่งธาตุทั้งหกของโลก(ดิน น้ำ ลม ไฟ แสงสว่าง ความมืด)ปรากฏขึ้นรายล้อมร่างสีดำที่โดนล็อกให้แน่นิ่งกลางอากาศ แอนนาถือคฑาชี้มาทางบีแรบบิท จนเมื่อเธอสะบัดปลายคฑาลง เหล่าลูกพลังธาตุนั้นก็พุ่งตรงเข้าใส่บีแรบบิททันที เกิดระเบิดพลังงานธาตุเป็นลูกโซ่ขึ้นมาหลายต่อหลายทอดสร้างดาเมจให้สูงขึ้นเรื่อยๆราวกับเป็นปฏิกิริยานิวเคลียร์ที่เกิดมาจากเวทมนต์ จนเมื่อถึงขั้นสูงสุด แอนนาก็ได้หันหลังให้กับร่างนั้น และเกิดระเบิดขนาดใหญ่ที่สร้างแสงสีขาวไปทั่วทุกทิศทาง

---------------------------------------------------------------------------------------------

ร่างกระต่ายสีดำค่อยๆหายไปแตกสลายเป็นละอองแห่งความมืดมิด แอนนามองภาพของบีแรบบิทจนลับตาและก้ถอนหายใจออกมา เธอยกมือขึ้นมามอง ตอนนี้เธอได้ความทรงจำที่แสนเจ็บปวดนั้นกลับมาแล้ว และทุกครั้งที่เธอนึกถึงมันก็ยังคงสร้างความเจ็บปวดใจอยู่ แต่เธอก็ยังยิ้มได้อยู่ เพราะตอนนี้...

“ถึงแม้ครั้งนั้นฉันจะปกป้องไม่ได้....แต่ครั้งนี้ฉันปกป้องได้แล้วนะ...ไวซ์ดราก้อน....”

แอนนากลับหลังหันให้กับสถานที่ต่อสู้ของตนเพื่อกลับไปหาพวกพ้องที่รอเธออยู่อีกครั้ง ร่างสีขาวค่อยๆก้าวไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่แม้ตอนนี้จะมีความทรงจำที่ถ้าเป็นคนทั่วไปคงอยากจะลืมอยู่ก็ตาม...

“แอน.....นา.....”

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากเบื้องหลังของแอนนา เธอหันควับไปมองทันที

น้ำตาแทบไหลพรากเมื่อได้เห็นร่างนั้น ร่างมังกรสีขาวอันแสนคุ้นเคยเมื่อนานมาแล้ว ทว่าคราวนี้ร่างกลับดูจางและกลมกลืนไปกับพื้นหลังราวกับจะหายไปได้ทุกเมื่อ บอกให้รู้ถึงความไม่มีตัวตนของร่างนั้นได้เป็นอย่างดี

“ไวซ์.....ดราก้อน...”

มังกรขาวยิ้มให้กับแอนนา “...ในที่สุดเธอก็จำฉันได้สักที ในที่สุดฉันก็สามารถคุยกับเธอได้สักทีแอนนา....นี้เป็น...คริสตัลของเธอ...”

มังกรขาวยื่นสองมือมายังแอนนา ในอุ้งมือนั้นมีอัญมณีทรงกลมสีขาวที่มีข้างในเป้นสีน้ำเงินอยู่ แอนนาค่อยๆยืนมือไปรับมันอย่างสั่นเทา และพบว่าสิ่งที่เธอสัมผัสได้นั้นมีเพียงคริสตัลเท่านั้น เพราะมือเธอทะลุผ่านมือของมังกรขาวและหยิบคริสตัลนั้นมา

แอนนาเงยหน้ามองมังกรขาวด้วยแววตาที่สั่นไหว “ไวซ์ดราก้อน....ฉันขอโทษที่ผิดสัญญา ฉันปกป้องเธอไม่ได้...”

“ไม่เป็นไรแอนนา...ฉันไม่เคยเกลียดเธอเลยนะ เธอยังคงเป็นเพื่อนของฉันอยู่เสมอ...”

ร่างของมังกรขาววูบไหว และเริ่มจางหายไปอีกครั้ง  แอนนาเห็นดังนั้นก็เผลอยื่นมือเข้าไปเหมือนจะคว้าแขนของมังกรดำ แต่มือนั้นกลับทะลุผ่านไป น้ำตาสีใสหลั่งออกมาจากดวงตาของนางฟ้าอีกครั้ง

“อย่าร้องไห้สิแอนนา เธอต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องสิ่งสำคัญของเธอนะ”

“ต....แต่....ฉันอยากจะคุยกับเธอตลอดไปนี้หน่าไวซ์ดราก้อน ได้โปรดเถอะ อย่าหายไปไหนอีกเลย ได้โปรดอยู่กับฉันตลอดไปด้วยเถอะ ไวซ์ดราก้อน! อย่าจากฉันไปอีกเลย!!”

มังกรขาวฟังคำของแอนนาแล้วเงียบไปชั่วครู่นึงจากนั้นก็ยิ้มออกมา มือที่โปร่งแสงยืนมาปาดน้ำตาของแอนนาให้ออกจากแก้มใสๆของเธอทั้งๆที่ความจริงไม่น่าจะสัมผัสได้  ดวงตาของมังกรขาวรีลง ปากยืนยาวคล้ายจะยิ้มอย่างดีใจให้กับแอนนา

“ฉันไม่เคยจากเธอไปไหนแอนนนา ฉันอยู่ปกป้องเธอมาตลอดเลย เพราะนั้นคือคำสัญญาของฉันที่มีให้กับเธอมาตั้งแต่เด็กแล้ว...ฉันสัญญากับจิตวิญญาณของตัวเอง...ว่าจะปกป้องเธอตลอดไป...”

ฟู่ว~ ร่างสีขาวแตกกระจายเป็นละอองสีขาว และมัน....ก็ค่อยๆรวมตัวกลับไปเป็นรูปร่างเดิมของมันเองที่กลางหลังของแอนนา

ใช่แล้ว!! ปีกขนาดใหญ่ที่หลังของแอนนาคือสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากวิญญาณของมังกรขาวที่มารวมตัวกันนั้นเอง!

“ไวซ์ดราก้อน....นี้เธออยู่กับฉันมาตลอดเลยเหรอ!?”

แอนนาเอียงตัวหันไปคุยกับปีกของตัวเองอย่างแปลกคน ตอนนี้ปีกของเธอมีสีขาวบริสุทธิ์ ดูแข็งแรง สามารถมองเห็นและสัมผัสได้แล้ว ร่างโปร่งแสงที่มีเพียงแอนนาเท่านั้นที่มองเห็นเอื้อมมือมาสัมผัสแอนนา

“แฮะๆๆ ใช่แล้วแอนนา เพียงแต่พึ่งจะมาพูดกับเธอได้ก็เมื่อได้รับพลังจากคริสตัลของเธอนี้ละ แต่ตอนนี้กลับไปหาพวกพ้องของ.....ของพวกเรากันเถอะแอนนา~”

“อือ!! ไปกันเถอะ มังกรของฉัน! ปีกของฉัน!”

แล้วแอนนาก็ออกวิ่งไปหาพวกพ้องคนสำคัญของเธอที่รอเธออยู่ที่ก้นหลุมระเบิดยักษ์พร้อมกับร้องเพลงอย่างร่าเริงอีกครั้ง ทั้งความทรงจำที่สูญเสียไป ความสงบสุขและเพื่อนคนสำคัญที่ปกป้องไว้ไม่ได้ในกาลก่อน มาบัดนี้ เธอ....อัฟฟาทัส ซาเทอร์เลอร์ หรือแอนนา....ได้รับมันคืนกลับมาทั้งหมดแล้ว!!!

-----------------------------------------------------------------------------

ในที่สุดนักรบทั้ง 10 ก็ได้คริสตัลกันหมดแล้ว (ฟอร์ธจะได้ในตอนหน้าและจะกลับไปรวมตัวกันที่เทพคอสมอส) อีกไม่ช้านักรบทั้ง 10 ก็ต้องเปิดศึกครั้งใหม่กับเทพคาออสและนักรบลับอีกหนึ่งคนแล้วสินะ(หนึ่งจากในสามผู้สมัครที่เหลือ) และ....อีกสองตัวละครลับฝ่ายคอสมอสก็จะออกโรงเพื่อสู้กับคนๆนั้นแล้ว!!

อุ๊! สปอยเยอะไปแล้ว แล้วเจอกันใหม่คร้าบ~!!!

Me/ นั่งถอนหายใจ หลังจากเจอวิกฤติโพสไม่ได้ ตั้งกระทู้ใหม่ไม่ได้...

[Thama]

อย่าสปอยกันเซ่~

ถ้าจะสปอยก็เอามากให้หมดเลย*แอ๊ฟ*

อืมตอนนี้หนุกเหมือนเดิมแต่ตอนนี้ไม่มีเวลาอ่านเด๋วเล่นเกมแล้วจะอ่านแบบละเอียดอีกทีน่อ

[Risu]

ช่วงแรกๆอารมณ์ออกแนวฮานิดๆ

ช่วงต่อมาเริ่มเครียดล่ะ แต่ก็สนุกดี

ตอนหน้าจะเข้าสู่การต่อสู้อันดุเดือดแล้วสินะ

["Pink Marker"]

เม้นรวบยอด

ตอนที่แล้วภาษายุ่นมั่วไป(เยอะ)แต่รับได้

อืมมม ไม่เป็นไรแต่รู้สึกใ่แบบนี้ในฟิคแล้วดูแปลกตายังไงไม่รู้สิฮะ?

ส่วนตอนนี้ชอบเนื้อเรื่องตัวเองมากๆ วาว่าซังแต่งได้ประทับใจสุดๆไปเลย!

ซึ่งแบบน้ำตาซึม อ่ารูปกระกอบเยอะมากๆเลยแฮะ....

อ่า ว่างๆจะวาดไวท์ดราก้อนดีมั้ยนะ ว้ากกกก!!!

เอาล่ะ ยังไงก็ตามอ่านกันต่อไปนะจ้ะ~

[bluewind]

อ้าวชิบหาย ลืมอ่านของวาว่า O_O

ขอเวลาย้อนไปอ่านตอนก่อนๆแปปนะ - -

[ShadowSneak]

OCFF มา ลืมอ่านเลยอ่ะ ขอโทษษษษษ llllorz

แอนนาโหดดด wwwww

ชอบฟิคว่าตรงที่มีรูปประกอบจริงๆแฮะ ทำให้จินตนาการง่ายขึ้นเยอะมากก ><

สู้ๆเน้ออ รออ่านๆ

[bluewind]

อะแฮ่ม บนดวงจันทร์เป็นลานต่อสู้ที่อลังการก็จริงอยู่นะครับ แต่ผมอยากบอกว่า บนดวงจันทร์ไม่มีลมให้พัด ฉะนั้นธงย่อมไม่ปลิว จะกางค้างเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมอยู่อย่างนั้น

คลิปประกอบ(วินาทีที่ 46)

จากตอนนี้ ดูๆไปแล้วเหมือนแอนนาจะเป็นคนที่มีความสุขหลังการต่อสู้มากที่สุดเลยนะครับ ยินดีด้วยนะแอนนา~

ตอนหน้า เทพคาออส นักรบลับ...ใครฟระ ต้องรอดูแล้ว = =

[Myanoct]

ตอนใหม่มาแบบไม่ทันเห็นอีกแล้ว "orz

ตอนแรกเห็นรูปมังกรเป็นกระต่ายแหละ -__-"

งวดนี้ฝ่ายเคออส บีแรบบิทดูอ่อนด้อยยิ่งนัก รู้สึกแอนนาเหนือกว่าจม

เห็นด้วยกะบลูวินตรงที่ แฮปปี้เอนดิ้งที่สุดแล้วในทั้งสิบคน =[]=b

รอตอนหน้าก้ะ -_-b