Noname Legend - ตำนานไร้ชื่อ : The Lost Alphabet Santuary

[Loveless Nova]

ลีเซียโดนจับคู่กับกราเซียซะแล้ว อดโลลิค่อนเลยฉัน

Me/ โดนลูก้าตบ...

เดลต้า...นายช่างเป็นแชมป์ที่สอนอะไรให้กับลูคาริโอ้ได้สร้างสรรค์มากเลยนะ คิๆๆ น่าเอาไปสอนให้สุดเลิฟทั้ง 3 บ้างแฮะ [ว่าแต่มีโปเกม่อนเพศเมียแล้วผิดอะไรเหรอ? หรือว่า...]

Me/ โดนโซโรร่าถีบ

ของรางวัลเป็นการล่องเรืองั้นเหรอ อา...จะมีฉากแบบแจ็คและโรสจากเรื่องไททานิกไหมนะ และอยู่บนเรือก็ต้องนอนในห้อง จากนั้น..

Me/ โดนมูมาจิจังยิงบอลความมืดใส่....ดับอนาถ

ปล.ความโรคจิตของผมคงน้อยกว่าทั้งสองคนกระมั้ง ข้าน้อยชอบแค่การจับคู่ให้คนอื่นไปทั่วเอง ไม่ถึงขั้น 18+ หลายหนเหมือน ศจ. หรือคิดลึกแบบ version 5 หรอก ^^"

[SKYNET]

มันก็ปนกันแหละ รบ รัก รั่ว

Gold(หันไปคุยกับเบต้า) : ฆ่าวาว่ากันดีมั๊ย

[Loveless Nova]

ผมผิดอาร้ายยยย!!!!

ฉันเป็นบรรพบุรุษต้นกำเนินฟิคสำหรับพวกลื้อนะ เคารพกันหน่อยเซ้!!! 

[SKYNET]

Gold : (พยายามทำหน้าโหด<<<ซึ่งก็ไม่โหดเลย)แต่ฉันเกิดมาตั้งนานแล้ว แค่ไม่ได้แจ้งเกิดแค่นั้นแหละ อีกอย่างฉันเป็นถึงจอมทัพจักรวาล ใครจะมาเทียบ

Silver : เจ้าหญิงไง

Gold : อย่านะ เค้ากลัวแย้ว

Gold : (ตะโกนอัดหน้าSilver)พอใจรึยังล่ะ ไอ้บ้า

เหมือนฉากต่อสู้ดูสั้น(มาก)ไปหน่อยนะ

แต่แหม อยากไปเที่ยวเรือกับลาติ๊จังมั่งจังเลย

[Version5]

เบต้า : มาฆ่าวาว่ากันเถอะ

[me=[V]ersion_[5]]โดนตบกลับ[/me]

____________________________________________________________

เนื่งจากผมบอกไว้ว่าว่างๆจะลงข้อมูลตัวละครให้ ก็เลยมาลงง้าบ

1.) เบต้า ไซด์เดอร์

อายุ : 17 เพศ : ชาย น้ำหนัก/ส่วนสูง : 63กก. / 177 ซม.

กรุ๊บเลือด : A สีผม : สีดำ สีตา : ซ้าย สีน้ำตาล ขวา สีม่วง(ผิดขออภัย)

เกิดวัน/เดือน : 19/01

- พระเอกของเรื่องนี้ ที่โดนเจ้าของนิยายทารุณ(?) ให้ไปโดนทดลอง จนได้รับDNAของมิวทู

- สามารถใช้พลังจิตได้

- ทุกๆ15วัน จะกลายร่างเป็นมิวทูครึ่งร่าง(ซึ่ง ผู้เขียนยังไม่รู้เลย ว่าจะให้แปลงร่างตอนไหน= =)

- ตอนเด็กอยู่คนเดียว เชสต้าก็เลยมารับเลี้ยงไว้

- จริงๆไม่ค่อยจะกลัวใคร แต่กลัวเชสต้าเป็นคนเดียว(?)

- เรียนรู้เร็ว รู้เรื่องบางอย่างเยอะ เพราะเชสต้ายัดเกือบทุกเรื่อง

- ไม่เคยอยู่กับผู้หญิง เลยประหม่าตอนมิวทูแปลงร่างเป็นมนุษย์บ่อยๆ

2.) มิวทู

อายุ : xx ปี เพศ : หญิง น้ำหนัก/ส่วนสูง : xx กก./ 169 ซม.

สัดส่วน : xx/xx/xx สีผม(ร่างมนุษย์) : ขาว(ไม่ใช่ผมหงอกนะเออ) สีตา : ม่วง

- นางเอก(?)ของเรื่อง ทำตัวง่ายๆกับคนอื่น แต่เวลาอยู่กับเบต้าจะรู้สึกแปลกๆ

- ร่างมนุษย์น่ารักมาก

- เนื่องจากเคยแปลงร่างเป็นมนุษย์ จึงทำให้อยู่ในร่างมนุษย์สะดวก

- แต่บางครั้ง จะทำอะไรก็ไม่สะดวกเหมือนกัน(ตกลงเอาไง= =)

- ไม่เคยเห็น และเข้าใจในสิ่งที่มนุษย์ทำ จึงแกล้งง่ายมาก

- เล่นซ่อนแอบเก่งมาก โดยเฉพาะตอนที่มิวทูเป็นคนหา

- เรียนรู้เร็วเวอร์ เหมือนไม่ได้เรียน= ="

- ฯลฯ

วันนี้เอาไป2ตัวละครก่อนละกัน คนแต่งไม่ค่อยมั่นใจเรื่องสีตาของเบต้าเลย ว่าข้างไหนม่วง ข้างไหนน้ำตาลดี

Edit : เพิ่มมา1ข้อมูลของเบต้าและมิวทู

Edit รอบที่2 : เพิ่มวัน/เดือน เกิดของเบต้า (ลืมได้ไง)

[SKYNET]

เอิ่ม ลืมลงของตัวเองเลยแฮะ

ทำค้างเอาไว้นี่หว่า เกือบตั้ง 20 ชีวิตในSSP

[Version5]

มาลงข้อมูลตัวละครต่อครับ (เพราะตอนใหม่ยังไม่ได้เรียบเรียง= =")

3.) ลีเฟีย (โปเกมอนที่ผู้เขียนชอบที่สุด )

อายุ : x ปี เพศ : เมีย

- เป็นโปเกมอนตัวแรก(ไม่รวมมิวทู) ที่เบต้าได้มา

- มาอยู่กับเบต้า เพราะเมื่อก่อน ทุกครั้งที่เบต้าจะกลับบ้าน ให้อาหารตลอด

- แอบชอบกราเซีย

- ชอบอ้อน และอ้อนได้สำเร็จเกือบทุกครั้ง

- งอนยาก แต่งอนทีก็นานกว่าจะง้อเสร็จ

- ทำท่าทางเหมือนน้องสาวใสซื่อ

- ชอบช็อคโกแลต หลังจากที่ได้กินในวันคริสต์มาส

4.) กราเซีย

อายุ : x ปี(เท่ากันกับลีเฟีย) เพศ : ผู้

- เป็นโปเกมอนตัวที่สอง(ไม่นับมิวทู) ที่เบต้าได้มา

- แอบชอบลีเฟียตั้งแต่แรกพบ

- มาอยู่กับเต้า เพราะชอบลีเฟีย

- อยากปกป้องลีเฟีย

- ไม่ถูกกับไฟ แต่ชอบน้ำอุ่น(?)

- ชอบช็อคโกแลต หลังจากที่ได้กินในวันคริสต์มาส

[Loveless Nova]

ข้อมูลของแต่ละคนน่ารักดีจัง ^^

[Version5]

วันนี้ กลับมา คอมมันแปลกๆแฮะ เหมือนโดนไวรัสเลย

แต่ พอรีคอม ก็ดีขึ้น สงสัยคิดมากไปมั้ง

มาลงข้อมูลตัวละครเพิ่มครับ 

5.) เดลต้า

อายุ : 20 ปี เพศ : ชาย น้ำหนัก/ส่วนสูง : 67 กก./182 ซม.

กรุปเลือด : A สีผม : ดำ สีตา : ซ้าย สีแดง ขวา สีฟ้าน้ำเงิน

เกิดวัน/เดือน : 29/09

- เป็นแชมป์เปี้ยน(ที่ไม่ค่อยเหมือนซักเท่าไหร่)

- ในตอนเด็ก เคยโดนจับเป็นตัวประกัน จึงทำให้เสียฟรีซเซอร์ไป

- เพราะเสียฟรีซเซอร์ สีตาจึงสีแดงทั้งสองข้าง แต่ตอนนี้ แดงข้าง ฟ้าข้างละ

- ตอนเด็ก เดลต้าอ่อนแอมาก เป็นเหตุผลที่ทำให้เสียฟรีซเซอร์ จึงอยากเป็นแชมป์เปี้ยน

- และก็ได้เป็นสมใจ

- มีความหลังกับรูคาริโอะของเดลต้าอยู่

- อยู่ในตระกูลร่ำรวย

- ชอบรูคาริโอะของตัวเองมาก~

- สอนอะไรแปลกๆให้รูคาริโอะ เหตุผล...(อย่าคิดไปไกลนะเออ)

6.) รูคาริโอะ (ของเดลต้า)

อายุ : x ปี(น่าจะมากกว่าลีเฟียซัก1ปี) เพศ : เมีย

- เป็นโปเกมอนตัวแรกของเดลต้าเลย(ไม่นับฟรีซเซอร์)

- เดลต้าได้มาตั้งแต่รูคาริโอะยังเป็นไข่อยู่

- เพราะคิดว่าอาจจะมีการล้อเลียน(?) จึงทำตัวให้เหมือนตัวผู้

- แต่ก็โดนเบต้า+มิวทูจับได้

- อ้อนใครไม่เป็น แต่กับเดลต้านี่อ้อนใหญ่เลย

- แอบชอบเดลต้า

- ชอบกินช็อคโกแลตสุดๆ แต่ก็ไม่อ้วนเลย

- ทำตัวเหมือนโตแล้วกับผู้อื่น แต่เวลาอยู่กับเดลต้า 2คน ชอบทำตัวเป็นเด็ก(?)

Edit : เพิ่มวัน/เดือน เกิดของเดลต้า (ลืมได้ไง= =")

[SKYNET]

Gold : เอิ่ม จะซ่อนิสัยทำไมในเมื่อฉันอ่านใจก็รู้อยู่ดี 555+

[me=Professor Perth]โดน Aura sphere อัด(แต่ไม่เป็นไรเลย)[/me]

[Version5]

เหมือนฉากต่อสู้ดูสั้น(มาก)ไปหน่อยนะ

แต่แหม อยากไปเที่ยวเรือกับลาติ๊จังมั่งจังเลย

ผมก็ว่างั้นนะครับ = ="

ฉากต่อสู้น้อยไปจริงๆด้วย เดี๋ยวจะเพิ่มละกันนะครับ

(แต่คงไม่เพิ่มพวก18+หรอก อยากอ่านนักก็ไปอ่านไดอารี่ศ.จ. ไม่ก็ฟิคของคุณวาว่าเต๊อะ)

ปล. ยังไม่ได้อ่านฟิคของท่านวาว่าเลย.    อ่านแต่นิยายเสือขาวหุ่นยนต์กับแมวป่า(ตอนจบมัน18+แฮะ= =")

Gold : เอิ่ม จะซ่อนิสัยทำไมในเมื่อฉันอ่านใจก็รู้อยู่ดี 555+

[me=Professor Perth]โดน Aura sphere อัด(แต่ไม่เป็นไรเลย)[/me]

ผมรู้นะ คิดอะไรกับเดลต้า+รูคาริโอะ อย่ามาซึนเดเระ= =

ปล.ความโรคจิตของผมคงน้อยกว่าทั้งสองคนกระมั้ง ข้าน้อยชอบแค่การจับคู่ให้คนอื่นไปทั่วเอง ไม่ถึงขั้น 18+ หลายหนเหมือน ศจ. หรือคิดลึกแบบ version 5 หรอก ^^"

นี่ผมคิดลึกตรงไหน คนอ่านกับพวกเบต้าต่างหากที่คิดไปไกล อย่ามาใส่ความผมนะ T T

[me="[V]ersion_[5]]โดนพวกเบต้ารุมกระทืบ[/me]

[SKYNET]

ตอนแรกเข้าข้างเบต้า แต่ตอนนี้

Gold(หันไปคุยกับวาว่า) : ฆ่าเบต้ากันดีมั๊ย

[Version5]

ตอนแรกเข้าข้างเบต้า แต่ตอนนี้

Gold(หันไปคุยกับวาว่า) : ฆ่าเบต้ากันดีมั๊ย

เบต้า : ทำไมอะ ผมทำไรผิด= ="

[SKYNET]

Gold : ดูหมิ่นเจ้าหน้าที่ โทษประหาร

(โป๊กกกกก)

Silver : แกล้งชาวบ้านชาวช่องอยู่ได้

[Version5]

Gold : ดูหมิ่นเจ้าหน้าที่ โทษประหาร

โป๊กกกกก

Silver : แกล้งชาวบ้านชาวช่องอยู่ด้วย

เบต้า : ผมดูหมิ่นตอนไหน~~~~~

[SKYNET]

ersion_[5]" post=60368" timestamp="1325246513]

ผมรู้นะ คิดอะไรกับเดลต้า+รูคาริโอะ อย่ามาซึนเดเระ= ="

Gold : แกคิดว่าฉันคิดเรื่องแบบนั้นเรอะ ต้องประ...

(ฉั๊วะ<<<เสียงมีดตัดเนื้อ)

Silver : เงียบไปซักพักละกัน(เช็ดคราบน้ำมันที่ดาบ)

Gold(หัวกลิ้งอยู่ที่พื้น) : ตัดไปก็ไม่เงียบหรอก

[Version5]

หลังจากที่เขียนข้อมูลตัวละครไว้6ตัว ก็มาลงบทใหม่เพิ่มครับ

______________________The Second Chapter_____________________

บทที่ 11

        พอเข้ามาในเรือถึงได้รู้ ว่ามันสวยก็ข้างนอกอีก มีของตกแต่งทำจากทอง คริสตัล เพชรเต็มไปหมด

        บอกตรงๆ ถ้าน้อยกว่านี้อีกนิดก็คงจะสวยกว่านี้เยอะ เพราะมันประกายวิบวับแสบตาสุดๆ

      “ห้องของคุณอยู่ด้านนี้นะครับ จะนอนห้องนอนร่วมกันหรือจะนอนแยกคะ” พนักงานถาม ฉันก็ตอบไป

      “นอนร่วมกันครับ” ตอบแค่นี้ มิวทูกับพนักงานก็อึ้ง แต่มิวทูหน้าแดง ก็มิวทูเป็นโปเกมอนหนิ ต้องนอนห้องเดียวอยู่แล้ว

      “อะ เอ่อ เชิญด้านนี้คะ”

      “ขอบคุณครับ” ฉันยิ้มให้พนักงาน แล้วเดินเข้าห้อง พนักงานที่เหลือก็นินทา

      “โหย คนนั้นหล่อมากเลยอะ”

      “ใช่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็น่ารักนะ แต่ไม่นึกว่าจะใจเร็วอย่างงี้”

      “นั่นสิ ลองแอบฟังไหม”

      “ทำไม่จะไม่ ลองเลยๆ”

      “จะดีหรอ กัปตันมาเห็นคงโดนแน่นะ”

ภายในห้อง

      “เฮ้อเหนื่อยจัง เหนียวตัวด้วย เดี๋ยวขอไปอาบน้ำแปปนะ” ฉันพูดเสร็จก็หยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ตรงตู้เสื้อผ้าออกมา แล้วเดินเข้าห้องน้ำ

        ห้องน้ำก็สุดยอด อ่างอาบน้ำใหญ่มาก กระจกบานใหญ่ เอาเป็นว่า หรูมากละกัน ฉันก็เปิดน้ำทิ้งไว้เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ลงไปแช่ อ่า~ สบายดีจัง

      “น้ำอุ่นไหม” มิวทูที่อยู่ข้างนอกถาม

      “อุ่นกำลังดีเลย สบายสุดๆ”

      “ขออาบน้ำด้วยคนนะ” เห้ย อย่านะ

      “จะดีหรอ ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงนะ”

      “ก็มาอยู่ร่างโปเกมอนก็จบ ไม่เห็นเป็นไรเลย ลีเฟียกับกราเซียก็อยากเข้ามาอาบ (เล่น) น้ำด้วย”

      “ก็ได้ๆ เข้ามาเหอะ” ฉันก็ทำตัวเหมือนไปแช่บ่อน้ำร้อนรวม แต่จริงๆ ใจเต้นสุดๆ

      “เข้ามาแล้วนะ ออกมาลีเฟีย กราเซีย”

      “พี่คะ/พี่ฮะ เล่นกัน~” จู่ๆ เจ้าสองตัวนี้ก็กระโจนลงอ่างอาบน้ำ น้ำก็กระเด็นโดนหน้าเต็มๆ

      “อย่าหนีนะ มาให้ขัดซะดีๆ จะได้อาบน้ำมั่ง” ฉันจับลีเฟีย ส่วนมิวทูก็จับกราเซียแล้วขัดตัวให้

นอกห้อง

      “อาบน้ำแล้วๆ อาบน้ำด้วยกันด้วย”

      “จริงอะ ใครเป็นฝ่ายชวน”

      “ฝ่ายชายเข้าไปอาบน้ำก่อน แต่ฝ่ายหญิงขออาบน้ำด้วยคน ฝ่ายชายก็ไม่ปฏิเศษด้วย แต่บางคำก็ไม่ได้ยินนะ”

      “น่าลุ้นๆ ฟังต่อๆ”

ในห้อง

      “สบายตัวขึ้นยัง”

      “อาบน้ำมันสบายอย่างนี้นี่เอง วันหลังชวนหนูมั่งสิ พี่คะ ขัดแรงๆหน่อย” เหมือนลีเฟียจะเคลิ้มแล้ว เฮ้อ

      “เอ่อ บี” มิวทูพูดหน้าแดงจัด

      “ชะ.. ช่วยขัดหลังให้หน่อยสิ” ..... หงะ เอาจิงหงะ แต่เธอเป็นโปเกมอนคงไม่เป็นไรมั้ง

      “อืมๆ หันหลังสิ” แล้วฉันก็ขัดหลังให้ ส่วนเจ้าสองตัวนั้นก็กระซิบกัน แล้วค่อยๆย่องเข้าไปในอ่างอาบน้ำ แล้วปิดม่านเหมือนไม่อยากรบกวน

      “อะ เอ่อ หั้นช่วยขัดหลังให้ไหม” มิวทูพูดขึ้นมา แต่เสียงที่ได้ยินมันเสียงอายๆแหะ

      “อืมๆ” ฉันก็หันหลังให้ แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก ส่วนมิวทูก็หน้าแดงไปขัดหลังไป

        พอเสร็จแล้ว เจ้าสองตัวก็กระโจนออกมาจากอ่างอาบน้ำ

      “พี่คะ/พี่ฮะ เช็ดตัวให้หน่อยสิ”

      “ได้ๆ แปปนะ” ฉันก็นั่งลงเช็ดตัวให้

      “ออกไปข้างนอกก็นะ จะแต่งตัวแปป” แต่งตัวแปปเดียวก็ออกมานอกห้องน้ำ

      “เฮ้อ สบายตัวจังเลย”

      “อืม” มิวทูพูดหน้าแดง

      “เตียงนุ่มจัง~” กราเซียกับลีเฟียก็กระโดดบนเตียงไปมา

นอกห้อง

      “นี่ๆ เสียงแบบนี้มัน...”

      “ไม่ผิดแน่ ปล่อยเค้าทำไปเหอะ”

      “วัยรุ่นสมัยนี้ใจเร็วจังเนอะ”

      “นั่นสิ มีคนเอาอาหารมาเสิร์ฟแล้ว”

ในห้อง

        สำรวจห้องซักพัก ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

      “เอาอาหารมาเสิร์ฟครับ” บริกรบอก

      “มิวทู รีบแปลงร่างเป็นคนด่วนเลย” ฉันรีบบอกกับมิวทู

      “อือ” มิวทูแปลงร่างเสร็จ ฉันก็เรียกให้เข้ามา

      “อาหารเย็นวันนี้มีเสต็กเนื้อชั้นดี ซีซาร์สลัด ส่วนของหวานเป็นไทรเฟิลผลไม้ ทั้งหมดอย่างละ2ที่ ต้องการเพิ่มรึเปล่าครับ”

      “ขอเพิ่มเสต็กเนื้ออีก2ที่ครับ ส่วนน้ำเอาน้ำเปล่าละกันครับ ขอเป็นขวด 2ขวดนะครับ”

        ฉันสั่งเพิ่ม แล้วคนไม่รู้จากไหนก็เข้ามาเสิร์ฟที่ฉันสั่งไปเมื่อกี้มาทันใจดีจริงๆ

      “ขอบคุณครับ” ฉันพูดเสร็จ พนักงานก็เดินออกไป

      “ลีเฟีย กราเซีย มาลองกินไหม” ระหว่างพูด ฉันก็หั่นเสต็กไว้ชิ้นเล็กๆให้เจ้าสองตัวนี้กิน

      “มิวทู ก็มากินสิ”

      “อือ”

      “อร่อยจัง” ทั้งฉัน มิวทู และเจ้าสองตัวก็พูดพร้อมกัน

      “สมแล้วที่เป็นระดับ10ดาว มีคนมาเสิร์ฟถึงที่ อาหารก็อร่อย คิดถูกนะเนี่ยที่มาที่นี่”

      “นี่ก็ดึกแล้ว นอนก็เถอะ” ฉันก็หยิบโปเกบอล3ลูก แต่ก็โดนทั้ง3ห้าม

      “อยากลองนอนบนเตียงมั่งอ่า ได้เปล่าฮะ” กราเซียส่งเสียง

      “อยากนอนกับพี่อะ นะ นะ” ลีเฟียก็อ้อนเข้า

      “อยากนอนข้างนอก ในโปเกบอลนอนไม่ค่อยสะดวก” มิวทูก็บอกมา แต่หน้าก็แดง

      “ก็ได้ๆ นอนบนเตียงเดียวนี่แหละ ใหญ่ดี”

      “แต่ก่อนอื่น แปรงฟันแปป”

      “แปรงฟันด้วยๆๆ” เจ้าสองตัวพูดขึ้นก่อนเลย

      “เอ่อ แปรงไม่น่าจะพอนะ” ฉันหาข้ออ้าง แต่มิวทูก็หยิบกระเป๋ามาดู

      “ดูเหมือนพี่ของนายเซ้นต์ก็ดีเกินไปนะ เตรียมแปรงสีงฟันกับยาสีฟันมาเพียบเลย” เฮ้อ

      “โอเค มาให้หมดเลย ฟันจะได้ไม่ผุ” ฉันก็แปรงฟันตัวเองก่อน แล้วก็แปรงฟันให้ลีเฟีย ส่วนมิวทูก่อนเห็นฉันทำเลยทำตาม

        แล้วก็แปรงฟันให้กราเซีย

      “ล้างปากด้วยนะ” ฉันบอก ทุกคน (ตัว) ก็ทำตาม

      “นอนกันเถอะ วันนี้เหนื่อยจัง” ฉันเดินไปปิดไฟทั้งหมด ยกเว้นโคมไฟใกล้ๆเตียง

      “ราตรีสวัสดิ์นะ” ฉันก็นอนตรงกลาง ลีเฟียก็กระดิกแขนฉันทำเป็นหมอน แล้วนอนข้างๆฉันด้านซ้าย

        กราเซียก็นอนข้างๆลีเฟียโดยมีแขนฉันเป็นหมอน มิวทูก็นอนใกล้ๆข้างขวา แต่จริงๆกอดแขนฉันอยู่

      “Happy New Yearนะ ทุกคน”

      ไฟของโคมไฟดับ กลางคืนอากาศเย็น แต่ก็อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่ามีครอบครัวใหม่ที่ฉันไม่เคยมี เป็นวันที่ดีที่สุดของฉันเลยจริงๆ

      ถ้าความสุขนี้นานอีกซักนิดก็คงดี

[Version5]

Happy New Yearครับ

มาลงตอนใหม่เพิ่มคร้าบ~

บทที่ 12

        ตอนเช้า ฉันคิดว่าน่าจะตื่นคนแรก เพราะมันเช้าจริงๆ พอมองด้านซ้ายเห็นลีเฟียกับกราเซียหลับอยู่ เลยค่อยๆให้หนุนหมอน

        แต่พอมองด้านขวา ไม่เห็นมิวทู ไปไหนนะ

      “เคร๊ง เคร๊ง” เสียงจากในห้องครัวหนิ ใครอยู่นะ มิวทูหรอ พอเดินเข้าไปดูก็...

      “อรุณสวัสดิ์นะ บี” อะ... เอ่อ มิวทูทำอาหาร โปเกมอนทำได้ด้วยหรอ ในชีวิตไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะ แถมยังใส่ผ้ากันเปื้อนอีก

        นี่คิดจะเป็นแม่บ้านเลยเรอะ

      “อะ... อรุณสวัสดิ์ นี่ทำอาหารเป็นด้วยหรอ”

      “ก็พอบ้างนะ เคยใช้ชีวิตเป็นมนุษย์มาก่อน เมื่อก่อนอยากรู้ว่ามนุษย์เป็นอย่างไร” อ่อ แปลว่า เคยแปลงร่างเป็นมนุษย์มาก่อนสินะ

        ถึงได้ทำอะไรที่คนเค้าทำกันเป็นบ้าง

      “แล้วนี่ทำอะไรน่ะ” อยากบอกตรงๆนะ กลิ่นหอมมาก น่าจะอร่อยแหะ

      “ทำเสต็กน่ะ เห็นเมื่อวานชอบกินหนิ เลยลองทำบ้าง อีกเดี๋ยวของว่างก็เสร็จแล้ว” โอ้ ทำของว่างเป็นด้วย หวังว่าคงเป็นอะไรที่ออกมาดูดีนะ

        ไปอาบน้ำดีกว่า ยังไม่อยากรบกวน

_____________________________________________________________________________________________

ซักพักหนึ่ง

        พออาบน้ำ เปลี่ยนชุดเสร็จ มิวทูก็เดินออกมาจากห้องครัว

      “อาหารเสร็จแล้วนะ ไปปลุกลีเฟียกับกราเซียได้เลยนะ” กลิ่นหอมดีจัง ไปปลุกลีเฟียกับกราเซียดีกว่า แต่ที่หน้ามิวทูติดอะไรหว่า

      “มิวทู มีครีมติดที่หน้าน่ะ” ฉันใช้นิ้วปาดครีมที่หน้าแล้วลองชิมดู

      “อร่อยแหะ ไปปลุกเจ้าสองตัวนั้นก่อนนะ” ฉันก็ไปปลุก ส่วนมิวทูก็หน้าแดงจางๆ

        พอปลุกเสร็จ ก็มากินข้าว ลองชิมซักนิดก่อนละกัน

      “โห อร่อยแหะ ทำอร่อยหนิ” พูดเรื่องจริงนะ อร่อยมากเลยต่างหาก

      “พี่มิวทูคะ/ฮะ อร่อยมากเลยคะ/อร่อยมากเลย~” ลีเฟียกับกราเซียก็พูดขึ้น

      “ต่อไปก็ของหวาน เคยทำแต่แบบนี้น่ะ” มิวทูก็เอาของหวานที่อยู่ในตู้เย็นออกมา สิ้งนั้นคือ....

      “ทะ... ไทรเฟิล” ของหวานทำง่ายๆ แต่ทำไมมิวทูทำแล้วดูน่าอร่อยจัง

[ไทรเฟิล เป็นของหวานที่ใส่ในแก้วใส โดยการนำซอสสตอเบอรี่ใส่ที่ก้นแก้ว ตามด้วยครีม ใส่ก้อนขนมปังเนย แล้วก็ใส่ผลไม้รสหวาน

ต่อจากนั้นก็เป็นชั้นของครีม ทำไปเรื่อยๆจนเต็มแก้ว]

      “ดูดีจัง ลองชิมละนะ” ขอลองชิมหน่อยละ เห็นสตอเบอรี่แล้วอยากกินคู่กับครีม

      “อร่อยอะ สุดยอดเลย” ฉันพูดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แล้วก็ป้อนให้ลีเฟียกับกราเซียกินด้วย

      “อร่อยจาง~” เจ้าสองตัวก็พูดขึ้นพร้อมกัน

      “ขอบคุณสำหรับคำชมนะ” มิวทูยิ้มแล้วก็เก็บของจะล้าง

      “ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันล้างเอง” ฉันพูดขึ้นมา

      “ขอบใจนะ บี”

        พอล้างจานเสร็จ ก็กะจะเดินเล่นบนเรือซะหน่อย

      “มิวทู จะเดินเล่นบนเรือกันไหม”

      “เอาสิ ขอแปลงร่างแปปนะ” มิวทูก็แปลงร่างเป็นผู้หญิงอีกครั้ง น่ารักอะ

      “ลีเฟีย กราเซีย อยู่ในบอลแปปนะ ทนได้ไหม” เจ้าสองตัวก็พูดขึ้นพร้อมกัน

      “ไม่เป็นไรคะ/ฮะ”

      “ก่อนอยู่ในบอล ขอทวงพลังคืนก่อนนะ” มิวทูพูดเสร็จก็ใช้พลังสลับ(Power Swap) ใส่กราเซีย แล้วเก็บเจ้าสองตัวเข้าโปเกบอล

      “งั้นไปกันเลย” ฉันเก็บเจ้าสองตัว ออกจากห้องพร้อมกับมิวทู แล้วก็ล็อคห้อง

________________________________________________________________________________________________

ซักพักหนึ่ง บริเวณใดสักที่บนเรือ

        ซวยสุดๆ ไม่น่ามาตรงนี้เลย มิวทูก็อยู่ด้วย ตายแหงๆ

        ตอนแรกก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ เห็นคนมาตรงนี้เยอะก็ลองเข้ามาดู พอเข้ามาก็มีกฏว่า ไม่สามารถออกได้ จนกว่าจะชนะพนันให้ได้5ครั้ง

        หรือไม่ก็หมดตัว ที่นี่มันบ่อนชัดๆ แต่น่าจะถูกกฏหมายนะ เพราะมีใบประกาศว่าเป็นบ่อนถูกกฏหมาย

        ระหว่างที่คิดๆอยู่ มิวทูก็บอกว่า

      “ลองเล่นอันนี้สิ นายถ้าจะเล่นเป็นนะ” พอมองที่มิวทูชี้ก็รู้เลย ใครจะเล่นไม่เป็นละ พี่เชสยัดเรื่องพวกนี้เข้าสมองไปด้วย เรื่องนี้น่ะหรอ ชนะใส

      “เดี๋ยวเล่นไพ่นกกระจอกให้ดูนะ” พูดเสร็จก็เดินเข้าไปในวง

      “พี่ครับ ขอเล่นซักขาด้วยได้ไหมครับ”

      “เชิญเลย กำลังเริ่มตาใหม่พอดี ขาดขานึงด้วย” เสร็จตู ชนะใสแน่ หึหึหึ

[ไพ่นกกระจอก ต้องเล่นให้ครบ4คนนะ]

        พอเครื่องเรียงกำแพงเสร็จ แจกไพ่ ฉันก็มั่นใจมาก เปิดไพ่ขึ้นมาดู… เสร็จโจรละ อีกใบเดียว พอถึงตาจั่ว จั่วขึ้นมาเสร็จ หึหึ

      “ซุโมะ จีโฮ ไดซานเก็น ซูอวนโกะ 32000/64000แต้มครับ” หึหึ มันง่ายจริงๆ

[จีโฮ คือ จั่วเทิร์นแรกแล้วชนะเลยสำหรับลูกมือ]

[ซุโมะคือ การชนะแบบหนึ่ง ที่เราขาดหนึ่งใบ แล้วเราจั่วได้]

[แต้มxxx/xxxx คือแต้มที่เราจะได้ แต้มหน้าคือแต้มที่ลูกมือเสีย ส่วนแต้มหลังคือแต้มที่เจ้ามือเสีย เจ้ามือจะเสียมากกว่าลูกมือ2เท่า]

[ไดซานเก็น คือรูปแบบการชนะที่ไพ่ในมือมีไพ่มังกร3ประเภท โดยต้องเป็นไพ่ตอง]

[ซูอวนโกะ คือรูปแบบการชนะที่มีไพ่เหมือน 4 ชุด โดยที่ 4 ชุดนั้นไม่ได้"เรียก"]

      “ไม่จริง” สามคนที่เหลือก็คอตก ช่างสิ ไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวโดนจับได้ อิอิ

      “เอ่อ นี่โกงใช่ไหม เห็นนะ ไม่ใช่ไม่เห็น” มิวทูจับได้ซะแล้ว จับได้เก่งจริงๆ

      “เงียบๆไว้นะ อิอิ เกมแบบนี้มันต้องใช้ดวง ถ้าดวงกุดก็ต้องโกง พวกนั้นดวงกุดเองที่เจอฉัน ไปเล่นอย่างอื่นดีกว่า”

[Version5]

เมื่อวานไปกินข้าวข้างนอกเลยมาลงตอนเพิ่มไม่ได้ 

บทที่13

      “ฉันชนะแล้วนะ แล้วเธอจะเล่นอะไรหละ เอาแบบชนะแน่นอนด้วย”

        มิวทูก็ทำสีหน้าเป็นกังวล ใครจะไม่กังวลละ มิวทูไม่เคยเล่นการพนันนะ

      “ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเล่นการพนันด้วย”

      “เอางี้ดีกว่า เธออ่านสีหน้าออกหนิ ฉันแนะนำให้เล่นอันนี้”

        พูดเสร็จ ฉันก็เดินไปหาการพนันชนิดหนึ่ง

      “มันคืออะไรน่ะ”

      “เกมเฟค แต่ละคนจะได้ไพ่เท่าๆกัน โดยที่คนแรกจะต้องทิ้งไพ่ A ก่อน แล้วไล่ไป 2 3 4 จนถึง10 แล้วก็J Q K

        แต่ก็สามารถลงไพ่ที่ไม่เรียงได้ แต่ถ้าคนอื่นจับได้ และเด้าบ์ดู ถ้าเด้าบ์ถูก คนที่ลงผิดก็ต้องเก็บไพ่ขึ้นมือที่ทุกคนลงในกองทั้งหมด

        แต่ถ้าไม่ถูก คนที่เด้าบ์ต้องเป็นคนเก็บขึ้นมือเอง ใครหมดก่อนชนะ ง่ายมะ”

      “อืมก็พอเข้าใจนะ แต่มันยากพอสมควรนะเนี่ย จะลองดูละกัน”

ผ่านไป5นาที

      “ขอเด้าบ์ค่ะ” เอ่อ นี่ชนะไป5รอบแล้วนะ

      “พอเถอะ ไปที่อื่นกัน”

      “นะๆ ขออีกตา น้า~” มิวทูอ้อนทีไปไม่เป็นเลย

      “โอเคๆ”

ผ่านไปอีก15นาที

      “ขอเด้าบ์ค่ะ” ไหนบอกเล่นยากไง ชนะตลอดเลย

      “เก่งจริง ชนะอีกแล้ว ชนะ20รอบติดแล้วนะ ไม่แบ่งให้คนอื่นบ้างหรอ” เจ้ามือพูดขึ้นแล้วยิ้มหน้าเจื่อนๆ

      “ไม่ค่ะ ขอต่อเลยค่ะ” เอ่อ ฉันว่าเธอเริ่มติดลมละ นี่ชักติดการพนันแล้วนะ

      “เอ่อ พอดีกว่านะ จะได้ไปที่อื่นด้วย” ฉันเริ่มพูดห้าม เพราะขืนเล่นต่ออีก คงไม่เลิกแหงๆ

      “โธ่ กำลังสนุกเลยนะ ขออีกตาเถอะ” มิวทูเริ่มอ้อน

      “ไม่ได้ เธอขออีกตามาตั้งแต่ตาที่6ที่แล้วนะ เห็นเค้าว่าวันนี้มีกิจกรรมพิเศษด้วย”

      “ก็ได้” มิวทูทำหน้าบึ้งๆ แต่ก็เดินตามโดยไม่ลืมเงินที่ได้จากการพนัน

      “ลองไปดาดฟ้าเรือกันเถอะ น่าจะเห็นวิวสวยๆนะ”

ดาดฟ้าเรือ

      “วิวท้องฟ้าในตอนกลางวัน ก็สวยดีแหะ” ฉันบอกกับมิวทู มิวทูก็พยักหน้า

      “อืม นั่นสิ”

      “เอ ว่าแต่ กิจกรรมจะเป็นอะไรนะ” ฉันพูดกับตัวเอง แล้วเสียงจากลำโพงก็ดังขึ้น

      “เอาละครับ ตอนนี้ได้เวลากิจกรรมแล้ว ขอให้ทุกคนมารวมตัวกันที่ดาดฟ้าเรือนะครับ”

      “แล้วกิจกรรมมันอยู่ตรงไหนละเนี่ย เราก็อยู่ดาดฟ้าเรือแล้วนะ”

      “อยู่ข้างบน ต้องขึ้นไปอีก” มิวทูบอก ฉันก็จับมือมิวทูแล้วเดินนำ เพราะคนเริ่มทยอยมากัน เดี๋ยวจะหลงทาง

ลานกิจกรรม

        ลานกิจกรรมอยู่บนดาดฟ้าสุดของเรือ ห้องมีพื้นที่กว้างและโล่งมาก แต่ว่าจะมีคนคอยควบคุมทางเข้าอยู่ ต้องมีบัตรกิจกรรมเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้

      “มีบัตรผ่านนึเปล่าครับ” พนักงานถามฉัน ฉันก็เอาบัตรVIP 2ใบออกมา

      “ใช้บัตรนี้แทนได้รึเปล่าครับ”

      “บัตรVIP... เชิญทางนี้เลยครับ” แล้วพนักงานก็พาฉันกับมิวทูไปอีกทาง

      “เอ่อ พามาตรงนี้ทำไมหรอครับ”

        “มันเป็นกิจกรรมน่ะครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ” พนักงานพูดสุภาพสุดยอดเลย สมแล้วที่เป็นเรือท่องเที่ยวของคนรวย ว่าแต่

        ทำไมตรงนี้มืดจริง แถมน่าจะอยู่สูงซะด้วย

        ระหว่างคิดเรื่อยเปื่อย เสียงลำโพงก็ดังขึ้น

      “เอาละครับ ได้เวลากิจกรรมแล้ว กติกาง่ายๆ ใครจับคู่เดตที่อยู่ในนี้ได้ก็ได้รับรางวัลไปเลย แต่ถ้าภายใน30นาที ไม่มีใครจับได้

        คนที่หนีก็ได้รางวัล สถานที่คือ ทั้งเรือ คนที่จะเข้าร่วมได้ต้องมีบัตรสีเงินที่อยู่บนเสื้อของทุกคนที่อยู่ในนี้นะครับ...” เนื้อหากิจกรรมเยอะมาก

        แล้วใครจะเป็นคนหนีละ

      “ส่วนคนที่ทุกคนจะต้องตามจับคือ..” แล้วแสงไฟก็สว่างมาทางฉันกับมิวทู

      “คนที่มีบัตรVIP ซึ่งจะมีบัตรสีทองอยู่ที่เสื้อทั้งสองนะครับ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ถ้าใครถอดบัตรออก คนนั้นจะต้องออกจากการแข่งขัน

        เพราะถ้าถอดแล้วใส่คืนไม่ได้นะครับ แล้วถ้าคนหนีถอดออก คนที่อยู่ใกล้คนหนีที่สุดจะได้รับรางวัลโดยปริยายนะครับ ขอเชิญคนหนี

        หนีได้เลยนะครับ มีเวลา2นาทีในการหนีนะครับ...” อ่าวเห้ย ซวยสุดๆละ

      “มิวทู หนีเถอะ” ฉันก็จูงมือหนีออกทางประตูที่เข้ามา พอกำลังจะถึงประตูที่เข้ามาสำหรับVIP มิวทูก็ห้ามไว้

      “นี่ ซ่อนตัวในนี้แหละ เพราะคงไม่มีใครเข้ามาหรอก มันเป็นพื้นที่สำหรับVIPไม่ใช่หรอ”

      “รู้ได้ไง ว่ามันเป็นพื้นที่สำหรับVIP”

      “ดูป้ายสิ” มิวทูก็ชี้ไปทางป้าย ฉันก็หันไปอ่าน

… พื้นที่สำหรับพนักงานและแขกVIP ห้ามเข้า …

      “งั้นก็ลองซ่อนก่อนละกัน ถ้าได้ยินเสียงคนที่เข้ามาใกล้เกิน1เมตร ใช้เทเลพอร์ทหนีไปที่ห้องเราเลยนะ” มันไม่มีกฏห้ามใช้ท่าของโปเกมอนหนิ

      “อื้ม” มิวทูพยักหน้ายิ้มๆ น่ารักหงะ

ผ่านไป10นาที

        ในนี้มืด คงไม่มีใครสังเกตหรอก ดีด้วยซ้ำ แต่มันเงียบ แต่ก็ยังพอได้ยินเสียงอยู่ และตอนนี้อยู่กัยมิวทู2-2ด้วย แล้วยิ่งมิวทูอยู่ในร่างผู้หญิงน่ารัก

        เป็นใครก็ต้องเหนื่อย แถมฉันไม่เคยอยู่2-2กับผู้หญิงนะเฟร้ย(ไม่นับพี่เชส)

      “เอ่อ บี” มิวทูกระตุกแขน ฉันพยายามไม่สนใจ เพราะขืนสนใจ คงหน้าแดงให้มิวทูเห็นแหงมๆ

      “เอ่อ บี ไม่เป็นไรแน่นะ” เป็นนะสิ โอย อีกกี่นาทีเนี่ย

ผ่านไปอีก10นาที

        เงียบ ทุกอย่างเงียบกริบ เหมือนไม่ได้อยู่บนเรือ ถึงมันจะดีก็เถอะ แต่มันเงียบเกินไป มันเงียบเหมือน... เมื่อก่อน เมื่อก่อนที่ฉันอยู่คนเดียว

        พอคิดไปซักพัก ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ดังมาจากข้างหลัง

      “ฮือ...” พอหันไปข้างหลัง ก็เห็นมิวทูร้องไห้อยู่

      “มิวทู เป็นอะไร”

      “มะ ไม่เป็นอะไร หระ... หรอก ฮึก” ไม่เป็นอะไรได้ไง ก็เธอร้องไห้อยู่

      “มีอะไรบอกได้นะ”

      “มะ ไม่มีอะไรหรอก ฮึก”

      “นี่ มิวทู เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ อย่าลืมสิ เธอยังมีฉันอยู่นะ มีอะไรก็บอกมาเถอะ” ฉันก็พยายามไม่ให้เธอร้องมากกว่านี้ ในที่สุด

        มิวทูก็พูดออกมา

      “ฮึก... ฉันเกลียด เกลียดความเงียบ ฉันไม่ชอบอยู่ตัวคนเดียว โดยเฉพาะความเงียบที่มาพร้อมกับความว่างเปล่า ตั้งแต่ฉันเพิ่งถูกสร้างมา

        ฉันก็ต้องอยู่แต่ในห้องมืดๆ หนาวๆ และเงียบๆ...” มิวทูพูดก็ร้องไห้ไป ฉันก็กอดมิวทูแล้วก็ลูบหัวปลอบใจ

      “ในตอนนั้น ฉันไม่มีใครเลย ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตัวเองอยู่ที่นั่นได้ยังไง ฉันคือใคร ฉันยังไม่รู้เลย คนที่สร้างฉันก็เอาแต่ทำการทดลอง

        ตอนนั้น ฉันอยากหนี แต่ก็มีโซ่มาล่ามฉัน แล้วห้องนั้นก็เป็นห้องกักพลัง ไม่สามารถใช้พลังได้ ฉันคิดด้วยซ้ำว่า ฉันอยากตาย”

      “แต่พอฉันจับเคล็ดการใช้พลังได้ แต่ฉันก็ทำเป็นว่าใช้พลังไม่เป็น เพื่อให้พวกนั้นวางใจ ฉันลองให้โอกาสพวกนั้นดู

        ว่าพวกนั้นจะยอมปล่อยฉันไหม ตอนนั้น ฉันไม่คิดเลย ว่าจะมีใครโดนเหมือนฉัน แต่ในที่สุด สิ่งที่ทำให้ฉันระเบิดก็มาถึง…”

      “พวกนั้นบังคับให้ฉันฆ่าคน เด็กผู้หญิงที่มีสภาพไม่ต่างจากฉันโดนล่ามโซ่ไว้ มีรอยแผลเต็มไปหมดที่ตัวเด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันเห็นแล้วโกรธมาก

        ฉันจึง... ฆ่าคนที่มีส่วนในการทำการทดลองทั้งหมด…” พอพูดถึงตรงนี้ มิวทูก็ร้องไห้ดังขึ้น

      “จริงๆ ฉันแค่อยากทำให้พวกนั้นสลบ แล้วพาเด็กออกไป แต่ฉันยับยั้งความโกรธไม่อยู่ พอฆ่าเสร็จ เพราะฉันใช้พลังมากเกินไป

        และพวกนั้นก็โจมตีฉัน ฉันเลยพาเด็กออกไปจากที่นั่น พาไปจนฉันเริ่มจะเดินไม่ไหว ฉันเลยพักในป่าแห่งหนึ่ง ที่คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามา”

      “ในตอนนั้น ฉันคิดด้วยซ้ำว่า ถ้าตายในนี้คงจะดีไม่น้อย พอเริ่มไม่มีสติ สายตาเลือนลาง ฉันเลยฟุบลงไป เลือดก็ไหลกองกับพื้น ฉันคิดว่า

        ฉันได้รับอิสระแล้ว แต่พอตื่นมาอีกที ฉันก็อยู่บนเตียงอย่างดี แต่พอจะขยับ ก็รู้สึกเจ็บ แล้วก็เริ่มคิดได้ว่า ฉันยังไม่ตาย จริงๆฉันอยากตายมาก        แต่ทำไมคราวนี้ กลับโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็มีคนสองคนเดินมาหาฉัน แล้วบอกให้ฉันตามพวกเขาไป ฉันก็พยายามเดิน

        ความรู้สึกเจ็บที่ท้องก็แรงขึ้น แต่สองคนนั้นก็ช่วยฉันพยุงไปถึงห้องหนึ่ง แล้วฉันก็ได้รู้จักพวกอัลเซอุส...”

      “เพราะอย่างนั้น ฉันจึงเกลียดความเงียบที่มาพร้อมกับความว่างเปล่า ฉันถึงอยากลองเป็นมนุษย์ดู เพราะมนุษย์สามารถหาเพื่อนได้

        แต่ฉันก็ไม่เคยชิน ไม่คุยกับใคร แต่หลังจากนั้น ฉันก็ได้มาพบกับนาย…” อดีตของมิวทูเป็นแบบนี้เองหรอ ฉันก็คอยปลอบมิวทู

      “ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่กับเธอเสมอ ไม่ต้องกลัวหรอก” พูดเสร็จ มิวทูก็กระโจนให้ฉันนอนแล้วร้องไห้อีกรอบ

      “ขอบใจนะ ที่อยู่เป็นเพื่อน...”

      “ไม่เป็นไรหรอก” พอเสร็จ ฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิง

      “นี่ๆ มีเสียงร้องไห้ด้วย อยู่ในนี้รึเปล่า...” พอเสียงหมด เสียงผู้ชายก็พูดต่อ

      “เข้าไปเถอะ ยังไม่ได้ค้นในนี้เลย”

      “มิวทู หนีเถอะ อีก45วิก็หมดเวลาแล้ว” ฉันรีบลุกแล้วอุ้มมิวทูหนี ส่วนมิวทูก็หน้าแดงปนเสียงสะอื้น

      “พะ... พอเถอะ ฉันวิ่งเองได้” ฉันไม่ฟัง แล้ววิ่งไปจุดที่ฉันเคยยืนเมื่อ30นาทีก่อน แล้วฉันก็... กระโดดลงไปที่ความสูง4เมตร

      “กะ... กรี๊ด~~” มิวทูก็ร้องออกมา พอขาฉันถึงพื้น เสียงก็ดังขึ้น

      “หมดเวลาแล้วครับ คนหนีกรุณามารับรางวัลที่ดาดฟ้าเรือด้วยครับ” หมดเวลาแล้วหรอ เกือบไปเลย เจ็บขาสุดๆ

      “ว่าแต่ เธอกรี๊ดทำไมน่ะ เธอน่าจะเคยกระโดดสูงกว่านี้หนิ” ฉันถาม  มิวทู

      “ก็ฉันไม่เคยโดนอุ้มแล้วกระโดดลงมาหนิ ฉันอายนะ อุบ” พอพูดแล้วก็เอามาปิดปาก แล้วก็หนน้าแดง เห็นอย่างนี้แล้วน่ารักจริงๆ น่าแกล้งต่อแหะ

      “ไปรับรางวัลกันเถอะ...นะ” ฉันพูดเสร็จก็อุ้มมิวทูแล้วเดินไปรับรางวัล

      “ปะ ปล่อยนะ~”

[SKYNET]

เริ่มหวานแล้วแฮะคู่นี้

เบต้า(หรือมิวทู)จะปิดได้อีกนานมั๊ยเนี่ย

[Version5]

เริ่มหวานแล้วแฮะคู่นี้

เบต้า(หรือมิวทู)จะปิดได้อีกนานมั๊ยเนี่ย

เบต้า : ปิดอะไรหละ ศ.จ.= ="

[SKYNET]

Gold : ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งปิดกั้นความรู้สึกตัวเองอยู่เลย

[Loveless Nova]

แฮ่กๆๆ เกือบจะอ่านตามไม่ทันแนะ ฝนตกน้ำท่วมเน็ตถูกตัดขาดไปแค่ 5 วันเอง

มีแต่เรื่องน่ารักๆเกิดขึ้นให้หน้าแดงหัวเราะคิกๆตามได้เลยสินาเรื่องนี้ แต่ชอบจัง Love Love!! 

[SKYNET]

Gold : (พูดแหย่)หวานกันจั๊ง

Silver : (= =*)แกกับลาติ๊จังตอนจีบกันใหม่ๆก็พอกันแหละ

[Version5]

กลับบ้านมาก็มาลงต่อครับ^ ^"

บทที่14

        เมืองกลอเรีย ตั้งอยู่บนเกาะทางใต้ เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยความสุข และอาหารทะเล(?) ผู้คนที่นี่จึงชอบอาหารทะเลมาก เพราะสดจากทะเล

        รางวัลที่ได้จากการหนีมาก็ได้เป็นตั๋วพักโรงแรมระดับ10ดาวฟรี 2 วัน 1คืน คงเป็นครั้งแรกที่ได้มาพักที่โรงแรมหรูระดับนี้

        เพราะค่าห้องแพงโครต

        ฉันเข้าโรงแรม แล้วขึ้นไปเก็บของในห้อง มิวทูก็บอกมาว่า

      “ที่นี่เมืองกลอเรียใช่ไหม ฉันจำได้ว่าส่วนใหญ่วิคตินี่จะอยู่ที่เกาะนี้นะ” ถ้าพูดกันตรงๆ ไม่ค่อยอยากเจอซักเท่าไหร่เลย กวนโอ๊ยสุดยอด

      “ว่าแต่ เทพแต่ละตนมีหน้าที่อะไรบ้างน่ะ” ฉันสงสัยจริงๆ เพราะแต่ละตนจะว่างงานมากจนมาเดินเล่นกับมาปิคนิคได้เนี่ย

      “หน้าที่จะแตกต่างตามกันไปน่ะ อย่างเช่นอัลเซอุสมีหน้าที่ควบคุมพลังทั้ง17 ส่วนไดอาเกีย พัลเกีย เครซเซอเรีย ดาร์กไร ฉันบอกไปแล้ว

        ส่วนท่านเชมี่มีหน้าที่ปกป้องป่าไม้ และในบางครั้ง ก็เป็นนักทำนาย เพราะสามารถอ่านอนาคตได้”

      “แล้ววิคตินี่ละ เห็นร่อนไปร่อนมา” ฉันพูดถึงหน้าที่ของวิคตินี่ มิวทูก็สะดุ้งและเหมือนไม่อยากพูด แต่ก็พูดขึ้นมา

      “ถ้าเทียบกับหน้าที่แล้ว เทพทุกตนต่างก็คิดเหมือนกันหมด ว่าวิคตินี่มีหน้าที่ที่ใหญ่หลวงที่สุด เป็นฉัน ฉันยังทำไม่ได้เลย”

      “ทำไมละ” แล้วมิวทูก็เงียบไป

      “ช่างมันเถอะ ที่นี่มียิมหนิ ไปกันเถอะ”

      “อืม”

_________________________________________________________________________________________________________

ณ ที่แห่งหนึ่ง

      “วิคตินี่ จะรับหน้าที่นี้ต่ออีกหรอ” เชมี่พูดกับวิคตินี่ด้วยน้ำเสียงสงสาร

      “ไม่เป็นไรหรอก เชมี่ ฉันรับมานานแล้ว ตอนนี้ก็ชินแล้วหละ อีกอย่าง ฉันไม่คิดว่าจะมีใครมารับหน้าที่นี้แทนได้” วิคตินี่พูดต่อ

      “แต่ฉันว่า นายควรได้พักบ้างนะ” อัลเซอุสพูดเป็นห่วง

      “ไม่เป็นไร อัลเซอุส ฉันยังไหว อย่างน้อยก็พอที่จะดูตำนานเรื่องนี้จนจบ” วิคตินี่พูดเสียงเบาลง

      “ฉันไม่ห้ามนะ แต่อย่าหักโหมเกินไปหละ คนอื่นเค้าก็เป็นห่วงนะ” เชมี่พูดน้ำเสียงสงสาร

      “อืม ฉันรู้อยู่แล้ว” วิคตินี่พูดแล้วก็หายไป

      “ทั้งๆที่ฉันเองก็รู้ ว่าไม่มีใครมารับหน้าที่นี้ได้ดีเท่าวิคตินี่ แต่ฉันกลัว ว่าวิคตินี่จะทนรับเหตุการณ์ทั้งหมดรึเปล่า” เชมี่พูดแล้วร้องไห้

      “เชื่อวิคตินี่สิ เพราะวิคตินี่รับหน้าที่มาตลอดตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของโลกนี้นะ” อัลเซอุสพูดปลอบใจเชมี่

      “อื้ม” เชมี่ยิ้ม แต่ก็ร้องไห้ไม่หยุด

_______________________________________________________________________________________________________

กลางเมืองกลอเรีย

      “นี่ยิม3 ยิมแมลงหรอกหรอ” ฉันพูดเป็นกังวล เพราะลีเฟีย แพ้ทางเต็มๆ

      “ไม่เป็นไรหรอก ใช้กราเซียก็ได้นะ เพราะแมลงแพ้น้ำแข็ง”

      “งั้นลุยกันเถอะ กราเซีย” ฉันเรียกกราเซียออกมา แล้วเข้าไปในยิม

_______________________________________________________________________________________________________

ในยิม3 ผ่านไป30นาที

        ฉันก็สู้กับคนในยิมครบ แล้วมาสู้กับหัวหน้ายิมที่อยู่ข้างในสุด

      “นายสินะ หัวหน้ายิม” ฉันพูดกับคนที่อยู่ข้างในสุดของยิม

      “ใช้น้ำแข็ง ระวังจะแพ้ไม่รู้ตัวนะครับ ออกมาสเปียร์” หัวหน้ายิมก็เรียกสเปียร์ออกมา

      “กราเซีย ใช้พายุน้ำแข็ง (Blizzard)” ฉันสั่งกราเซีย แต่จู่ๆ สเปียร์ก็หลบได้ดื้อๆ

      “บอกแล้วนะครับ สเปียร์ ใช้บริค เบรก (Brick Break)” สเปียร์ก็ใช้เข็มที่มือ ฟาดเข้าใส่กราเซีย

      “อึก” กราเซียร้องออกมา แย่ละ ทำไงดี

      ‘บี ใช้ผลึกน้ำแข็ง (Ice Shard) ใส่ปีกไปเรื่อยๆนะ ฉันรู้วิธีแล้ว’ มิวทูส่งกระแสจิตมาหา ฉันก็สั่งกราเซีย

      “กราเซีย ผลึกน้ำแข็ง (Ice Shard) ที่ปีกสเปียร์” ฉันสั่งกราเซีย กราเซียก็พ่นน้ำแข็งออกมารัวๆ พอปีกของสเปียร์ขยับไม่ได้ก็โดนเข้าไปเต็มๆ

      “ชิ เล็งจุดอ่อนหรอ ออกมา สไตรค์” โปเกมอนออกมาเตรียมโจมตี

      “สไตรค์ วาคูม เวฟ(Vacuum Wave)” สไตรค์ปล่อยคลื่นพลังใส่กราเซีย  กราเซียกระโดดหนีได้หมด

      “กราเซีย ผลึกน้ำแข็ง(Ice Shard)” กราซียก็ปล่อยน้ำแข็งใส่สไตรค์ และสไตรค์ก็หนีได้หมด ผลัดกันโจมตีและหลบหลีก จนในที่สุด

      “กราเซีย/สไตรค์” ฉันกับหัวหน้ายิมพูดพร้อมกัน กราเซียกับสไตรค์แทบจะไม่มีแรงลุกแล้ว ทำยังไงดี

        แต่ถึงจะไม่มีแรง กราเซียกับสไตรค์ก็ลุกขึ้น และพุ่งเข้าใส่กัน

      “กราเซีย...” เข้าใจละ ไม่อยากแพ้สินะ

      “กราเซีย ใช้พายุหิมะไหวไหม”

      “ยัง... ยังไหวฮะ” กราเซียหอบแล้ว ใช้พายุหิมะได้ครั้งเดียว ต้องอยู่ที่จังหวะสินะ

      “มันเหนื่อยแล้ว สไตรค์ ใช้ บัคไบท์ (Bug Bite)” แย่ละ มันพุ่งเข้ามา

      “กราเซีย กรงเล็บน้ำแข็ง (Ice Fang)” กราเซียก็พุ่งเข้าใส่กัดสไตรค์ สไตรค์ก็กัดกราเซียกลับ

      “กราเซีย ใชพายุหิมะ (Blizzard)” กราเซียเรียกพายุหิมะใส่สไตรค์เต็มๆ

      “สไตรค์~” หัวหน้ายิมก็วิ่งไปดูสไตรค์

      “ทำได้ดีมากนะ สไตรค์” หัวหน้ายิมก็เก็บสไตรค์เข้าบอล

      “นายชนะแล้ว สนุกมากเลยนะ เอ้านี่ เข็มกลัดของยิมนี้ เพิ่มความเร็วและความเชื่อง คราวหน้ามาสู้ใหม่นะ” หัวหน้ายิมยื่นเข็มกลัดให้

      “ขอบคุณครับ” ฉันรับเข็มกลัดแล้วไปดูกราเซีย

      “ไม่เป็นไรนะ กราเซีย”

      “ไม่เป็นไรฮะ” ถึงกราเซียจะพูดอย่างนั้น แต่เจอการโจมตีครั้งสุดท้ายของสไตรค์เต็มๆคงเจ็บไม่น้อย

      “พักเถอะ เดี๋ยวลีเฟียเป็นห่วง” พูดถึงลีเฟีย กราเซียก็หน้าแดงจาง

      “ฮะ...” กราเซียไม่ค่อยหน้าแดงหนิ หรือว่าปิดบังอะไรกัน

      “ไปกันเถอะ บี” มิวทูเรียกกลับ ฉันก็เก็บกราเซียแล้วออกจากยิม3

_____________________________________________________________________

ฌ มิติแห่งเทพ

      “ผมจะต้องดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนี้ต่อไปหรอ” วิคตินี่พูดกับใครบางคน

      “อืม ต้องขอโทษด้วยนะ เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นมันคงทำให้นายกับ  มิวทูเจ็บปวดแน่ เพราะฉันรู้นะ ถึงนายจะแกล้งเบต้ามากแค่ไหน

        แต่จริงๆนายเป็นห่วงมากกว่า เพราะไม่อยากให้คนนั้นเหมือนนายในอดีตหรอ” โปเกมอนตัวนั้นพูดขึ้น

      “ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงว่า เหตุการณ์นี้ มิวทูจะคลั่งขึ้นมา ถ้าคลั่งจริง ผมไม่อยากดูต่อไปแล้ว ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...” วิคตินี่พูดขึ้นมา

      “มิวทูไม่คลั่งหรอก หากอนาคตยังมีทางแก้ไข อีกอย่าง ฉันเตรียมแผนรับมือไว้แล้ว ที่เหลือก็รอเวลา”

      “ครับ... ท่าน [____]” วิคตินี่พูดเสร็จก็หายไป

      “ฉันก็หวังว่ามิวทูจะไม่คลั่งถึงขนาดถล่มทั้งดาวนะ...”

___________________________________________________________________

ณ โรงแรม

      “พยายามได้ดีมากนะกราเซีย” ฉันชมกราเซีย

      “ขอบคุณฮะ” กราเซียเสร็จ มิวทูก็เดินเข้ามา

      “ฉันทำช็อคโกแลตที่ได้จากวันคริสมาสมาทำเป็นไอศครีม ลองชิมดูสิ”

        ฉันก็ตักไอศครีมขึ้นมาชิม แล้วก็ตักให้ลีเฟียกับกราเซียทาน

      “อร่อยจัง” ฉันกับเจ้าสองตัวพูดขึ้นมา

      “ขอบใจ” มิวทูพูดขึ้นยิ้มๆ

      “ขออาบน้ำก่อนนะ” ฉันก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ จริงๆคือ อยากรู้ว่า  กราเซียกับลีเฟียปิดบังอะไร

      “งั้นฉันล้างจานแปปนะ” มิวทูก็หายไปในห้องครัวเหมือนจะรู้ว่าฉันคิดอะไร เหลือกราเซียกับลีเฟียในห้องนอน

      “กราเซีย สำหรับการชนะของนายนะ” ลีเฟียพูดขึ้นแล้วก็หอมแก้มกราเซีย แล้วก็หันหน้าหนีกราเซีย

      “ขอบใจนะ ลีเฟีย” ลีเฟียกับกราเซียก็อายกัน โดยที่ไม่รู้ว่าฉันแอบดูอยู่

        ‘กราเซียกับลีเฟียถึงขั้นนี้แล้วหรอเนี่ย’ ฉันคิดในใจ

ผ่านไป 10นาที

      ฉันออกจากห้องน้ำในสภาพแต่งตัวเสร็จแล้ว มิวทูก็ออกมาจากห้องครัว

      “นอนกันเถอะ ไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีก” ฉันพูดกับทุกคน

      “อืม ราตรีสวัสดิ์นะ” มิวทูก็เข้ามานอนใกล้ฉัน

      “ราตรีสวัสดิ์นะคะ/ราตรีสวัสดิ์ฮะ” ลีเฟียกับกราเซียพูดพร้อมกัน