Noname Legend - ตำนานไร้ชื่อ : The Lost Alphabet Santuary

January 22, 2012

เชมี่โลลิมั่กๆ!! จอแบนได้ใจเป็นที่สุดเลย!!!!

เห็นเชมีแล้ว อยากเห็นอาเซอุสอ่า!!!! XD

January 24, 2012

มาลงต่อครับ^^"

บทที่ 20

เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินงัวเงียไปจนถึงที่วางโทรศัพท์ ไม่ลืมโทรไปหาพี่เชสต้า เพราะกลัวจะโดนตามมาด่าถึงที่
และเนื่องจากพี่เชสเซนส์ดีมากๆด้วย จะประมาทพี่เชสไม่ได้เด็ดขาด
ฉันยกโทรศัพท์ขึ้น กดหมายเลขเบอร์โทรของพี่เชส แล้วกดโทรออก
“ตู๊ด... ฮัลโหล สวัสดีตอนเช้า เบต้า” พี่เชสรับสายแล้ว ว่าแต่ เจ๊รู้ได้ไงอะ ว่าฉันโทรมา
“เอ่อ... พี่เชสรู้ได้ไงฮะ ว่าผมเป็นคนโทรมา” ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ทำไมจะไม่รู้ ก็คราวก่อน เบต้าโทรมาด้วยเบอร์นี้หนิ” เอ๋ คราวก่อนฉันโทรด้วยโทรศัพท์มือถือนะ
แต่คราวนี้ฉันโทรด้วยโทรศัพท์ของโรงแรม แล้วทำไมพี่เชสยังจะรู้อีก ว่าเราโทรมา
“ช่างมันเถอะครับ... ผมแค่โทรมาตามที่พี่บอกให้โทรเฉยๆ” ฉันหาเรื่องเปลี่ยนประเด็น
“อืมๆ แล้วตอนนี้จะเดินทางไปไหน”
“เอ่อ... ไปเมืองปาเจียฮะ” ฉันตอบออกไปโดยไม่บอกเหตุผล
“โอเค แค่นี้นะ ฟุ่บ...” พี่เชสวางสายซะที
________________________________________________________________________________
ณ ที่ใดที่หนึ่ง หลังจากวางสาย
‘ทำไมถึงต้องเป็นเมืองปาเจีย ที่นั่นไม่มียิม ไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจด้วย’ เชสต้าคิดคนเดียว ซักพักเริ่มรู้สึกแปลกๆ
‘พลังนี้มัน...’
สายลมเริ่มพัดแรงขึ้น ก้อนเมฆเริ่มจับตัวเป็นก้อน และผู้มาใหม่ก็มายืนอยู่ข้างหน้าเชสต้า
“อ้าว สวัสดีคะ คุณเรซิรั่ม ยังสวยเหมือนเคยนะคะ คุณเซคร่อมก็ยังพูดน้อยเหมือนเดิม” เชสต้าพูดยิ้มๆ
“ขอบใจจ้ะ ฉันแค่มาส่งจดหมายเชิญแค่นั้นแหละ ไม่มีธุระอะไรมากหรอก” เรซิรั่มพูดอย่างเป็นกันเอง
‘จดหมายเชิญ จะให้เราไปไหน’ เชสต้าคิดขึ้น
“เอ้านี่ จดหมาย เปิดอ่านได้เลยนะ ถ้าไม่ไปมีงอนน้า อยากให้คนอื่นไปด้วยก็ได้นะ” เรซิรั่มพูดเสร็จก็เทเลพอร์ทหายไป
“ลาก่อน... แล้วเจอกันใหม่...” เซคร่อมพูดคำเดียวแล้วเทเลพอร์ทไปเลย= =”
“เฮ้อ จดหมายอะไรเนี่ย เปิดดูดีกว่า” เชสต้าเปิดดูจดหมายพบว่า...
“นี่มันจดหมายเชิญไปงานแต่งงาน ทำไมเราไม่รีบเปิดกันนะ จะได้อวยพรให้คุณเรซิรั่มด้วย” เชสต้าคิดอย่างหัวเสีย
“เวลา... 18.00 น. – 19.00 น. สถานที่... เมืองปาเจีย รึว่า...” เชสต้าอ่านเสร็จแล้วยิ้ม
“หวังว่าจะได้เจอเบต้านะ” เชสต้ายิ้มแล้วสั่งโปเกมอน
“เรค... ไปแวะก่อนที่ป่าโบราณก่อนเถอะ” เชสต้าสั่งมังกรสีเขียว
“ครับ ท่านเชสต้า” มังกรตอบรับ แล้วทะยานขึ้นฟ้าโดยมีเชสต้าขี่หลัง
‘เบต้านะเบต้า รู้จักคนระดับนี้หลายคนแต่ไม่ยอมบอก เจอกันมีเฮแน่’
___________________________________________________________________________________________
ขณะเดียวกัน ณ ห้องประชุมของหัวหน้ายิม
“ขอขอบคุณทุกคนที่มาเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้นะคะ” เสียงใสของเด็กสาวคนหนึ่งกล่าว
“ก็เธอขอให้มาหนิ ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงไม่มาหรอก” เสียงผู้ชายก็เอ่ยตอบกลับ
“ว่าแต่ หัวหน้ายิมที่17 เรียกทุกคนที่เป็นหัวหน้ายิมมาประชุม คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยใช่ไหม ฟิน” เสียงผู้ชายอีกคนทัก
“ที่ฉันเรียกมาประชุม เพราะสิ่งนี้แหละ” ฟิน เด็กสาวเพียงคนเดียวในห้องกล่าวขึ้น ภาพข้อมูลอาวุธก็ฉายขึ้นมาบนหน้าจอใหญ่
“นั่นมันข้อมูลอาวุธอะไร” ผู้ชายที่อาวุโสที่สุดในบรรดาหัวหน้ายิม17คนถามอย่างเคร่งเครียด
“ข้อมูลนี้ เราได้มาจากหัวหน้าผู้บัญชาการอัลฟ่า เป็นข้อมูลอาวุธที่กลุ่มที่ชื่อว่าไทม์เลสสร้างขึ้นมา
แต่ข้อมูลนี้คือข้อมูลหลังจากเสร็จสมบูรณ์ ซึ่งคุณอัลฟ่าบอกว่า ตอนนี้ น่าจะยังไม่สมบูรณ์ แต่พลังก็น่าจะร้ายกาจใช่ย่อย” ฟินพูดขึ้นมา
“ที่มาประชุมเพราะให้มาดูข้อมูลอาวุธชิ้นนี้สินะ” ผู้ชายที่อาวุโสที่สุดถามต่อ
“ใช่ เพราะเป็นอาวุธที่ร้ายแรงมาก ที่ฉันจะบอกมีเพียงแค่นี้ เลิกประชุมได้คะ” ฟินพูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง และเดินออกไปจากห้องประชุม
_____________________________________________________________________________________
ณ โรงแรม
หลังจากที่ฉันโทรหาพี่เชสเสร็จแล้ว ก็อาบน้ำ ผ่านไป10นาที ออกมาในสภาพแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
“เบต้า จะกินข้าวเลยไหม” เสียงมิวทูดังออกมาจากห้องครัว
“อืม กินเลยนะ” ฉันพูดตอบกลับ
“ตู้ม!!!”
“เสียงอะไรหน่ะ มิวทู” ฉันรีบวิ่งไปดูที่ระเบียง
“นั่นมัน... บ้าจริงตามมาแล้วหรอ” มิวทูพูดหน้าเครียด
“นั่นอะไรน่ะ มิวทู” ฉันถามมิวทูที่กำลังตื่นตระหนก
________________________________________________________________
ที่กลางเมืองนั้น ได้ปรากฎบุคคลใส่ชุดฮู้ดสีดำโผล่มา จำนวน6คน
“เอาละ... เรามาล่าลูกแมวน้อยกันเถอะ” บุคคลชุดดำพูดขึ้น

January 24, 2012

เริ่มเข้มข้นแฮะ

ตกลงนี่ประชุมกันเพื่อบอกว่ารู้จักอาวุธ ไม่มีรายละเอียดอะไรเลย? และจะประชุมทำไมเนี่ย = =*

January 24, 2012

รู้จักกับสองเทพขาวดำด้วย!! นี้เธอเป็นใครกันเนี้ยเชสต้า!!!

ใครมาอีกละนั้น...

me/ ชะโงกหัวจากหน้าต่างห้องโรงแรมใกล้ๆห้องเบต้าเพื่อดู...

January 25, 2012

V.5 : เป็นเรื่องวุ่นที่ไม่เกี่ยวกับเราเล้ย

คนเขียน : จัดให้ไหม เอาแบบหนักๆเลย

V.5 : (Glacier Blade ใส่คนเขียน)

January 26, 2012

มาอัพต่อครับ

(ชักจะเขียนไม่ทันซะละ= =")

“นั่นอะไรหนะ มิวทู” ฉันชี้ไปยังกลางเมืองที่มีผู้คนวิ่งหนีกันอย่างวุ่นวาย
“แก๊งค์ไทม์เลสไงละ มาทำไมตอนนี้” มิวทูพูดหน้าเคร่งเครียด
“แก๊งค์ไทม์เลสงั้นหรอ เราหนีกันดีไหม” เบต้าพูดเสียงตื่นตระหนก
“ไม่ทันแล้ว มันมาแล้ว... เตรียมตัวสู้ได้ เบต้า” มิวทูพูดเสร็จก็เตรียมชาจพลัง
“ตู้ม!!!” กำแพงที่อยู่ใกล้ห้องนอนก็เกิดระเบิดขึ้น
“ไซโคคัท!!” มิวทูวาดมือไปทางห้องนอน กำแพงห้องนอนเละไม่เหลือซาก แต่บุคคลชุดดำก็โผล่ออกมาจากควันระเบิด
“เจอจนได้นะ ลูกแมวน้อย~~~” บุคคลใส่ชุดสีดำพูดขึ้น
“ใครเป็นลูกแมวน้อยกันยะ เอเนอร์จี้ บอล (Energy Ball)” มิวทูเริ่มโกรธ พูดเสียงยัวะ พร้อมปล่อยลูกบอลพลังงานสีเขียวออกไป
“มิวทู เธอรู้จักพวกมันด้วยหรอ ถึงพวกมันเรียกเธอว่าลูกแมวน้อยหนะ” ฉันกระซิบมิวทูด้วยท่าทางที่ไม่แน่ใจนิดหน่อย
“อย่าพูดได้ไหม ฉันขนลุกนะ” มิวทูทำท่าขนลุก
“หึหึ ไม่ได้เจอกันนาน ปากร้ายขึ้นนะ ลูกแมวน้อย” บุคคลชุดดำพูดขึ้นอย่างล้อเลียน
“ฉันไม่ได้เป็นลูกแมวน้อยของนายนะ ออร่า สเฟียร์ (Aura Sphere) เอเนอร์จี้บอล” มิวทูปล่อยบอลพลังสีเขียว และบอลพลังสีฟ้าอีกรอบ
“มิวทู... นี่เธอเป็นอะไรกับหมอนั่น...” ฉันพูดเสียงไม่อยากจะเชื่อ แต่ในใจก็แอบเสียใจเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั่นเลย อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ” มิวทูสั่งแกมบังคับ
“ขอโทษนะ แต่คงจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ทุกคน โจมตี” บุคคลชุดดำสั่งลูกน้องทั้งห้าคน แต่ก็มีแสงมาปรากฎต่อหน้ามิวทูขึ้น
“เราไม่ยอมให้พวกคุณทำตามใจชอบไปมากกว่านี้แล้ว” เสียงๆหนึ่งดังขึ้น
“เครซเซอเรีย ดาร์ไคร ท่านเชมี่ กราวดอน มาทำอะไรที่นี่หนะ” มิวทูพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเทพในร่างมนุษย์ และกราวดอนในไซส์มินิ
ดูน่ารักไปอีกแบบ= =”
“มาช่วยเธอไงละ” เชมี่พูดตอบกลับ
“ชิ พวกนี้ดันเป็นก้างขวางคอซะได้ ทุกคน จัดการพวกมัน” บุคคลชุดดำสั่งลูกน้องทั้งห้าของตนอีกครั้ง ลูกน้องทั้งห้าพุ่งเข้าไปหาพวกดาร์ไคร
“ผั๊วะๆ ตุ๊บๆ บึ้มๆ!!” ลูกน้องทั้งสี่ต่อสู้กับพวกดาร์ไคร ส่วนลูกน้องอีกคนหลุดรอดมาได้แล้วปะทะกับเบต้า
“เบต้า ระวังด้วย มันเก่งพอสมควร พวกลูกน้องคงซ้อมมาดีเพื่อมาสู้กับพวกเรา” ท่านเชมี่เตือนเบต้า แต่ระหว่างที่พูด
ลูกน้องก็ใช้ดาบคิดจะฟันเบต้า
“เห้ย บาเรีย” ฉันใช้บาเรียกันดาบที่จะฟันมา
“นายสินะ หมายเลขทดลอง1768 ที่ครอบครองมิวทูอยู่ ฝีมือไม่เลวเลย” เสียงแหลมใสของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเบต้าดังขึ้น
“นี่เธอ เป็นผู้หญิงเหรอ” ฉันถามอย่างอึ้งๆในขณะที่ใช้บาเรียอยู่
“คิดว่าจะมีแต่พวกผู้ชายที่มาทำภารกิจแบบนี้หรือไง” หญิงสาวพูดอย่างฉุนเฉียว
“แล้วหมายเลขทดลอง1768คืออะไร?” ฉันถามออกไป
“นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก แค่รู้ว่า นายจะตายที่นี่ ตอนนี้ก็พอแล้ว” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับหยิบลูกโปเกบอลอีกสองลูก
“ออกมา เพนโดรา (Scolipede) มิคารูเกะ (Spiritomb)” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับมีโปเกมอนสองตัวโผล่ออกมาข้างๆตัวหญิงสาว
โปเกมอนแมลงสีชมพูเข้มตัวสูงเกือบเท่าห้องคลานและมีโปเกมอนผีอยู่ใกล้ๆ
“ชิ ออกมา ลีเฟีย กราเซีย” ฉันจับโปเกบอล แล้วเรียกลีเฟีย กราเซียออกมา
“พี่คะ ที่นี่เกิดอะไรขึ้น” ลีเฟียพูดออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นสภาพห้องที่เคยอยู่มีซากปรักหักพัง
“พวกแก๊งค์ไทม์เลสเข้ามาหนะ ส่วนจุดประสงค์จริงๆยังไม่รู้หรอก” ฉันตอบ ลีเฟีย
“พูดอะไรกันอยู่ เพนโดรา วีโนช็อค (Venoshock)” หญิงสาวตะโกนสั่งโปเกมอน เพนโดราปล่อยของเหลวสีม่วงออกมา
“ลีเฟีย ระวัง” กราเซียเอาตัวเองเข้าไปบัง
“อึก…” กราเซียพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด
“กราเซีย” ลีเฟียร้องออกมา
“ไม่เป็นไรนะ” ลีเฟียพูดกับกราเซีย
“อืม เอาละนะ ลำแสงแช่แข็ง (Ice Beam)” กราเซียพูดเสร็จก็ปล่อยลำแสงสีฟ้าออกมาปะทะกับเพนโดรา
________________________________________________________________________
ณ ป่าโบราณ
‘ป่านี้ก็ยังคงเหมือนเดิมเลย ถึงผ่านมาหลายปี ป่าก็ยังคงอุดมสมบูรณ์’ เชสต้าคิดในใจ พอเดินลึกเข้าไปในป่า ก็พบกับผีเสื้อสีทอง
‘จำได้ว่า ป่านี้ไม่มีผีเสื้อสีทองหนิ มันมาจากไหนกันนะ’
“อ้าว สวัสดีคะ คุณเชสต้า” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังเชสต้า
“สวัสดีคะ คุณเซเลบี้ บอกแล้วหลายครั้งนะคะ ว่าทีหลังอย่าเรียกว่า ‘คุณเชสต้า’ เรียกว่าเชสต้าก็พอแล้ว” เชสต้าพูดเสียงสุภาพ
“ก็เคยชินแล้วหนิ ตอนแรกฉันก็เรียกเธอแบบนั้น”
“แล้ว มีธุระอะไรหรอคะ” เชสต้าถาม
“เกิดเรื่องที่เมืองกลอเรียนะสิ จริงๆ ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อสักครู่นี้เอง” เซเลบี้บอก
‘เมืองกลอเรีย เมืองที่เบต้าอยู่ก่อนไปเมืองปาเจียหนิ เกิดเรื่องขึ้นหมายความว่าไง...’ เชสต้าคิด
“เกิดเรื่องอะไรหรอคะ” เชสต้าถามต่อ
“แก๊งค์ไทม์เลสบุกเข้ามาในเมืองนะสิ” เซเลบี้ตอบกลับ
“...ถ้างั้น ขอตัวค่ะ” เชสต้าพูดเสร็จรีบวิ่งมาที่ปากทางเข้าป่าโบราณ
“ออกมา เรค...” เสียงเชสต้าพูดขึ้น ท้องฟ้าเริ่มจับตัวกันเป็นก้อนสีดำพร้อมมีสายฟ้าโผล่ออกมา
“เรค... บินไปที่เมืองกลอเรีย ยิ่งเร็วยิ่งดีนะ” เชสต้าสั่ง
“ครับ...”

January 26, 2012

เรค?

ตัวไรนี่?

January 26, 2012

การปะทะกันเริ่มขึ้นแล้ว นี้ตำนานจะใช้ร่างมนุษย์สู้รึ มันจะเป็นยังไงกันนะ...

กราวด้อนไซมินิ? น่ารักแบบไหนกันนะ....

January 26, 2012

V.5 : แบบที่สุนัขพันธุ์ไซบีเรียยังสู้ไม่ได้มั้ง

V.5 โดนไฟร์บลาส

January 28, 2012

บทที่ 22

‘รู้สึกแปลกๆ เหมือนอะไรที่หายไป’ ฉันคิดไปมาพลางสั่งลีเฟียกับกราเซีย
‘ที่จริงแม่นั่นเรียกโปเกมอนมาสองตัวหนิ แล้วอีกตัวหายไปไหน?’ ฉันคิดต่อ แล้วสังเกตความผิดปกติ
‘หรือว่า...!!’ ฉันรีบหันไปมองหญิงสาวที่กำลังยิ้มเล็กน้อย
“แย่แล้ว!! ลีเฟีย กราเซียระวังข้างหลัง!!” ฉันรีบตะโกนบอก
“สายไปแล้วละ มิคารูเกะ คลื่นแห่งความมืด (Dark Pulse)!” ทันใดนั้น มิคารูเกะก็โผล่มาข้างหลังลีเฟียกับกราเซียแล้วปล่อยคลื่นพลังสีดำ
“อ๊า/อั่ก..” ลีเฟียและกราเซียร้อง ทำให้เสียจังหวะการโจมตีไป
“ตอนนี้ละ เพนโดรา บ่อพิษ (Toxic)!” ฉับพลัน ก็มีบ่อน้ำสีม่วงโผล่มาบนพื้นที่ลีเฟียและกราเซียยืนอยู่
“อึก...” เสียงลีเฟียกับกราเซียร้อง
“จบกันที เพนโดรา เอิร์ทเควก (EarthQuake)” หญิงสาวสั่งโปเกมอน เพนโดราใช้หางตบเข้าใส่พื้นห้องอย่างรุนแรงจนห้องสั่นสะเทือน
“กรี๊ด/อ้าก...” เสียงลีเฟียกับกราเซียร้องอย่างเจ็บปวด
“ลีเฟีย กราเซีย!” ฉันรีบวิ่งไปดู แต่ก็โดนมิคารูเกะขวางทาง
“ไม่ให้ไปหรอก มิคารูเกะ ใช้สายลมแห่งลางร้าย (Ominous Wind)” มิคารูเกะสร้างสายลมสีม่วงเข้มออกมาพัดฉันกระเด็นชนกำแพง
“หึ มาได้แค่นี้หรอ นี่น่ะรึ ผู้ครอบครองมิวทู...” หญิงสาวเดินเข้ามาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก
“…ผิดหวังจริงๆ หมายเลข1768 กระจอกสิ้นดี” หญิงสาวพูดต่อ
“ป่านนี้มิวทูคงโดนพาตัวไปทดลองแล้ว สบายใจได้ นายไม่ได้ตายคนเดียวหรอก” หญิงสาวแสยะยิ้ม ใช้มือบีบคอแล้ว...
“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ให้นายตายสบายๆหรอก เพนโดรา ใช้หางพิษ (Poison Tail)” เพนโดราขยับตัว ใช้หางที่แหลมเหมือนเข็ม
เตรียมจะแทงใส่ฉัน
‘ทดลอง... ไอ้การทดลองที่เปลี่ยนให้ฉันเป็นแบบนี้น่ะนะ!’ ฉันคิดภาพตอนที่กำลังโดนทรมาน ฉันก็เริ่มโกรธขึ้นมา
ทันใดนั้นสีตาฉันเริ่มเปล่งแสง
“บ้าน่า... พลังนี่มัน...” หญิงสาวเริ่มรู้สึกถึงแรงกดดัน
“ตอนนี้ละ ลีเฟีย กราเซีย ใช้ลีฟเบลด (Leaf Blade) กับ ลำแสงแช่แข็ง (Ice Beam)” ฉันรีบสั่งลีเฟียกับกราเซีย
เจ้าสองตัวโผล่มาข้างหลังแล้วจัดการเพนโดรากับมิคารูเกะ
“กี๊สสสส!!” เพนโดรากระเด็นไปชนกับหญิงสาวแล้วพุ่งเข้าหากำแพง
“กรี๊ดดด!!” เสียงหญิงสาวกรีดร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด
“บ้าน่า เจ้าสองตัวนั่นโดนพิษไปแล้ว ทำไมถึงยังขยับได้อีก” หญิงสาวเค้นเสียงออกมา
“พี่เบต้า ทำไมหนูถึงรู้สึกว่า พลังมันเพิ่มขึ้นน่ะคะ” เสียงน่ารักของลีเฟียเอ่ยขึ้น
“นั่นสิฮะ ทำไมพลังถึงเพิ่มขึ้น แล้วทำไมถึงไม่อึดอัดเพราะพิษอีกฮะ” เสียง กราเซียพูดต่อ
“ไม่รู้สิ แต่ก่อนอื่น ถล่มผู้หญิงคนนั้นซะ!!” ฉันสั่งเสียงเหี้ยม
“เอาแค่สลบพอนะคะ” ลีเฟียพูด
“อืม ลืมแต่พวกเธอละกัน ฉันรู้สึกว่าตัวเองโมโหมากไปหน่อย” ฉันพูดเสียงอ่อนลง
“งั้นก็... กิก้า เดรน (Giga Drain)” ลีเฟียยิงพลังใส่หญิงสาวและดูดพลังชีวิตกลับมา
“โอ๊ย...” แล้วหญิงสาวก็สลบไป
“แฮ่ก แฮ่ก... ชนะซะที” ฉันพูดอย่างเหนื่อยหอบ
“ไปดูมิวทูหน่อยดีกว่า ไปกันเถอะ ลีเฟีย กราเซีย” ฉันพูดเสร็จก็เดินออกไปข้างนอกโดยผ่านทางรูกำแพง
เพราะสงสัยท่านเชมี่กลัวว่าจะทำห้องระเบิดละมั้ง ถึงได้ไปสู้ข้างนอก
“โซล่า บีม (Solar Beam)!!” เสียงท่านเชมี่ดังขึ้น
“ตู้มๆๆ!!!” ฉันมองท่านเชมี่ต่อสู้แล้วคิดว่า ท่านเชมี่ก็โหดใช่เล่น พอมองไปอีกทาง ก็เห็นกราวดอนที่เปลี่ยนไซส์เป็นขนาดปกติกำลัง...
“เอิร์ท สตรอม (Earth Storm)!” เสียงกราวดอนดังขึ้น พร้อมมีแผ่นดินแยกออกมาใส่อีกฝ่าย และก็มีสายฟ้าผ่าลงมารอบๆ
“พวกเทพก็โหดจริงๆ ไปดูมิวทูดีกว่า” ฉันรีบหามิวทู
“ไซโคคัท!!” เสียงที่ฉันคุ้นเคยดังขึ้น ฉันรีบวิ่งไปต้นกำเนิดเสียง
“มิวทู!!” ฉันเห็นมิวทูในสภาพสะบักสะบอม
“เบต้า ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไรมาก” เสียงมิวทูตะโกนบอก
“หึ ฉันไม่ให้แกขวางแผนการฉันหรอก หมายเลข1768” บุคคลชุดดำพูดแล้วเรียกโปเกมอนออกมา
“มาเนเนะ (Mime Jr.) ไปถ่วงพวกนั้นไว้” โปเกมอนตัวตลกตัวเล็กเทเลพอร์ทมายืนขวางข้างหน้าฉัน
“ถอยออกไปนะ” ฉันเตรียมสู้กับโปเกมอนตัวนั้น แต่...
“มาเนเนะ ทริครูม (Trick Room) !!” โปเกมอนตัวตลกทำท่าเหมือนแตะอะไรบางอย่าง
“ไม่เห็นมีอะไรเลย” ฉันพูดจบแล้วเดินผ่านโปเกมอนตัวนั้น
“ตู้ม!!” พอฉันเดินเข้าไป เหมือนมีพลังสะท้อนกลับออกมาจนกระเด็นไปชนกำแพง
“เจ็บ... อะไรเนี่ย”

จบไปอีกตอน^ ^"

January 29, 2012

สู้กันดุเดือนดีจัง โปเกม่อนเทพร่างมนุษย์กำลังสู้โดยไม่มีเทรนเนอร์ โอ้ย! จินตนาการภาพไม่ถูกเลยง

คงจะให้ความรู้สึกเหมือนมนุษย์กำลังสู้กับโปเกม่อนละมั้ง

January 31, 2012

ลงฟิคต่อ เพราะวันพุธ - ศุกร์จะไม่อยู่ ^^"

บทที่ 23

“นี่มัน... อะไรกัน” ฉันคิดพลางเดินเข้าไปแตะอะไรสักอย่างที่คล้ายๆกำแพงโปร่งใส

“ฮ่าฮ่า นายนี่โง่จังนะ เดินเข้าไปโง่ๆอย่างนั้นนะ” บุคคลชุดดำหันหน้ามาหัวเราะฉันแล้วหันกลับไปสู้มิวทูต่อ
‘หนอยแน่ะ... หัวเราะอยู่ได้น่าหมั่นไส้ชะมัด’ ฉันเริ่มโมโหขึ้นมานิดๆ
‘อืม... ปัญหามันอยู่ที่โปเกมอนตัวนั้นสินะ’ ฉันคิดแล้วหันไปทางโปเกมอนตัวตลกตัวเล็ก
‘ดีละ โปเกมอนตัวนั้นท่าทางอ่อนแอถึงแม้ว่ามันจะมีลูกเล่นแปลกๆก็เหอะ’ ฉันคิดแล้วสั่งให้ลีเฟียและกราเซียโจมตีพร้อมกัน
“ราซอร์ ลีฟ (Razor Leaf),สายลมแช่งแข็ง (Icy Wind)”พูดจบลีเฟียและกราเซียก็ปล่อยมีดใบไม้และลมสีฟ้าใส่มาเนเนะ
‘ติดกับแล้ว!!’ บุคคลชุดดำคิดแล้วยิ้มขึ้น
“มาเนเนะ มิเรอร์ เคาท์เตอร์ (Mirror Counter) !!” บุคคลชุดดำพูดเบาๆ มาเนเนะจึงสร้างกระจกสีเลือดหมู
รับการโจมตีของลีเฟียกับกราเซียไว้ และสะท้อนกลับเข้าหาลีเฟียและกราเซีย
“อ๊า/อึก” เสียงลีเฟียกับกราเซียร้องออกมา จนทำให้มิวทูหันไปดู
“มัวเหม่ออะไร ลูกแมวน้อย” บุคคลชุดดำพูดยิ้ม พร้อมสั่งมันมูให้โจมตี
“มันมู หิมะถล่ม (Avalanche) !!” มันมูเรียกหิมะออกมาถล่มใส่มิวทู
“ชิ เทเลพอร์ท” มิวทูเทเลพอร์ทหายไป
“หึ หายไปไหนนะ” บุคคลชุดดำพูดกับตัวเอง
“แฮ่ก แฮ่ก...” เสียงมิวทูหอบด้านหลังตึก
“ฟื้นพลัง (Recover)” มิวทูรวมพลังไว้ แล้วปล่อยให้พลังกระจายอยู่ในตัว บาดแผลของมิวทูเริ่มสมาน
“เจ้านั่นเก่งตั้งแต่ตอนไหนกัน” มิวทูพูดกับตัวเอง พร้อมแง้มดูหลังตึก
“แอบดูอะไรอยู่ หือ” เสียงบุคคลชุดดำพูดออกมาข้างหลังมิวทู
“ชิ เอเนอร์จี้ บอล (Energy Ball)” มิวทูปล่อยลูกพลังสีเขียวออกไป แต่อยู่ดีๆ บอลพลังสีเขียวที่ปล่อยออกไปกลับหายไป
“หึ น่าจะรู้นะ ว่าพลังแบบนี้ไม่มีผลหรอก” บุคคลชุดดำพูดขึ้น
“อย่างน้อย มันก็ต้องซักครั้งแหละน่า สายฟ้าฟาด (Thunder Bolt),เอเนอร์จี้ บอล,ออร่า สเฟียร์,ลำแสงแช่แข็ง,พลังจิต (Psychic)”
มิวทูระดมรัวท่าโจมตีไม่ยั้ง
“หึ ทำอะไรหนะ” บุคคลชุดดำหลบได้หมด
“ไม่ยอมหรอกน่า” มิวทูรัวพลังปล่อยอีกครั้ง
“น่าจะรู้แก่ใจตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ ว่ามันไม่มีทางโดนหรอก” บุคคลชุดดำหลบพลังพลางพูดเยอะเย้ย
‘ตอนนี้ละ’ มิวทูคุมพลังที่โจมตีพลาดให้วนกลับมาโจมตีใหม่
“ชิ” พลังที่มิวทูบังคับโจมตีจากข้างหลังบุคคลชุดดำ แต่ก็ทำได้แค่เฉี่ยว
“แฮ่ก แฮ่ก...” มิวทูเริ่มหอบรัวขึ้น
‘นี่ฉันทำได้แค่เฉี่ยวเองหรอ’ มิวทูคิดในใจ
“หึหึ โจมตีโดนแล้วนะ เพื่อเป็นรางวัล ฉันจะให้เธอดูภาพหน่อยละกัน” บุคคลชุดดำพูดแล้วขว้างรูปภาพใส่มิวทู
“หมับ!” มิวทูรับรูปภาพแล้วคลี่ออกมาดู
“นี่มัน... ภาพเด็กผู้หญิงหนิ” มิวทูดูเสร็จก็มองบุคคลชุดดำ
“ใช่ และเป็นคนที่เธอน่าจะรู้จักดีด้วย...” บุคคลชุดดำพูดพลางแสยะยิ้ม
“...เพราะเป็นเด็กผู้หญิงที่เธอพาหนีออกมาจากห้องทดลองไง” บุคคลชุดดำพูดเสร็จ มิวทูก็เริ่มคุมสติไม่อยู่
“อย่าบอกนะ ที่พวกแกไม่ยอมโผล่หน้าออกมา เพราะว่าพวกแกไปตามตัวเด็กคนนั้นมาตลอดเลยหรอ”
“ถ้างั้น เธอก็น่าจะรู้แล้วหนิ ว่าตอนนี้ เด็กคนนั้นจะเป็นยังไง...” บุคคลชุดดำเริ่มพูดแบบบ้าคลั่ง
“…เด็กคนนั้น โดนการทดลองอย่างที่เธอเคยโดนไงละ” บุคคลชุดดำพูดแบบสะใจ จนทำให้มิวทูขาดสติ
“แก!!!” มิวทูตะคอกเสียงแล้วเทเลพอร์ทหายไป
“อิเล็กทริก ฟิลด์ (Electric Field)” มิวทูโผล่เหนือหัวของบุคคลชุดดำ พร้อมรวมพลังสายฟ้า แล้วปล่อยไปยังบุคคลชุดดำ
“ตู้ม!!”
__________________________________________________________________________________________
ณ ที่แห่งหนึ่งบนท้องฟ้า
“ชิ แบบนี้ ไปไม่ทันแน่” เชสต้าพูดกับตัวเอง
“นี่ เร่งกว่านี้ไม่ได้เหรอ” เชสต้าพูดกับโปเกมอนตัวเอง
“ถ้าอยากจะเร็วกว่านี้ คงต้องใช้พลังแล้วละครับ” มังกรสีเขียวบอก
“ถ้างั้นก็ได้ เอ็กซ์สตรีม สปีด (Extreme Speed) !!” สิ้นเสียงเชสต้า โปเกมอนที่เชสต้าขี่อยู่ก็พุ่งด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเดิม
“รีบหน่อยนะ เรคคูซ่า”

January 31, 2012

ว้าว!! พี่สาวของเบต้ามีโปเกม่อนคู่ใจเป็นเรคคูซ่าเชี่ยวรึเนี้ย!!

ทีนี้ตำนานของโฮเอ็นก็มาสองตัวแล้ว.....แล้วไคโอก้าไปไหนละเนี้ย = ="

January 31, 2012

ดำน้ำเล่น

[me=[V]ersion_[5]]โดนไฮโดรปั้มใส่กระเด็น[/me]

February 1, 2012

นี่ๆๆ

เร็วขนาดนั้นถ้าเกาะไม่อยู่ เดี๋ยวก็ร่วงหรอก

February 4, 2012

มาลงต่อ หลังจาก(อู้)ไปเข้าค่าย

บทที่ 24

“แฮ่ก แฮ่ก...” ฉันยืนหอบอยู่ใกล้ๆกับลีเฟียและกราเซีย ที่หอบไม่แพ้กัน

“จะทำยังไงดี ใช้หมดทุกท่าแต่ก็สะท้อนออกมาหมดเลย” ฉันพูดคนเดียว โดยที่ด้านหน้าฉัน มีมาเนเนะกำลังนั่งสมาธิอยู่

“ถ้ามันทำสมาธิเพื่อสร้างบาเรียสะท้อนละก็ ต้องทำให้มันหลุดจากสมาธิก่อน” ฉันคิดได้แล้วรีบพุ่งไปหามาเนเนะ

“ลองนี่หน่อย!!” ฉันยกตัวมาเนเนะที่กำลังนั่งสมาธิให้ลอยขึ้น

“ย๊าก~~!” ฉันใช้แรงทั้งหมด โยนมานาเนะไปทางกำแพงล่องหน

“ตู้ม!” กำแพงสะท้อนมาเนเนะให้ดีดกลับออกมาอย่างแรง

“อั๊ย...” มาเนเนะร้องเสียงหลง

“ตอนนี้แหละ ลีเฟีย กราเซีย ลาส รีสอร์ท(Last Resort)!!” ลีเฟียกับกราเซียรวมพลังไว้ทั้งหมด แล้วปล่อยใส่มาเนเนะ

“อั๊ย~~~” มาเนเนะร้องขึ้นมา แล้วก็สลบไป

“ไหวไหม ลีเฟีย กราเซีย” ฉันถามเจ้าสองตัว

“ขอ... ขอพักหน่อยละกันนะคะ” ลีเฟียพูดเสร็จก็ฟุ่บลงไปนอนกับพื้นเลย

“เหนื่อย... ฮะ...” กราเซียพูดเสร็จก็ฟุ่บตามลีเฟีย

“งั้นก็ เข้าไปอยู่ในบอลก่อนละกัน” ฉันนำโปเกบอลออกมา แล้วเรียกให้ลีเฟียกับกราเซียกลับมาอยู่ในบอล

“ตอนนี้ มิวทูอยู่ไหนนะ” ฉันพูดคนเดียว แล้วรีบวิ่งหามิวทู

____________________________________________________________________________________

ด้านมิวทู

“อิเล็กทริก ฟิลด์!!” มิวทูรวมพลังแล้วปล่อยสายฟ้า ผ่าลงมายังบุคคลชุดดำ

“ตู้ม!!” ความรุนแรงทำให้เกิดควันฟุ้งกระจายและซากปรักหักพัง แต่ก็เห็นเงาลางๆเหมือนเงาของคน

“…” เมื่อควันจางหาย ก็เห็นบุคคลชุดดำในสภาพที่บาดเจ็บเล็กน้อย

“บอกแล้วไง ว่าไม่ได้ผล” เสียงบุคคลชุดดำพูดอย่างเยอะเย้ย

“หมดเวลาเล่นแล้วหละ ลาก่อนนะ ลูกแมวน้อย” บุคคลชุดดำพูดเสียงเยือกเย็น

“ไม่ยอมหรอกน่า!” มิวทูคิดจะเข้าไปใช้ไซโคคัท แต่กลับขยับไม่ได้

‘ทำไมขยับไม่ได้...’ มิวทูพยายามที่จะขยับตัว แต่ก็ไม่สำเร็จ

“หึหึ อุตส่าห์วางแผนนี้ไว้ตั้งแต่แรกเลยนะ ถ้าอยากจะรู้ว่าทำไม ก็ลองดูข้างหลังสิ” บุคคลชุดดำพูดแบบสะใจ มิวทูรีบหันไปข้างหลัง

“บ้าน่า แก้งก้าร์ (Gengar) มาตอนไหนกัน” มิวทูเห็นแก้งก้าร์ยืนอยู่บนเงาของมิวทูเอง

“ตั้งนานแล้วหละ ประมาณตอนที่เธอแอบอยู่หลังตึกละมั้ง” บุคคลชุดดำพูดด้วยเสียงที่ลึกลับกว่าเดิม

“แก้งก้าร์... เฮ้กซ์ (Hex) !!” สิ้นเสียงบุคคลชุดดำ แก้งก้าร์ก็เริ่มปล่อยควันออกมาจากตัว พุ่งล้อมรอบมิวทู

“กรี๊ด~~~!!” มิวทูกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” บุคคลชุดดำหัวเราะด้วยความสะใจ

________________________________________________________________________________________

ด้านเบต้า

“นี่มัน เสียงมิวทูหนิ” ฉันได้ยินแล้วรีบวิ่งไปทางต้นเสียง

“มิวทู!!” ฉันเห็นมิวทูในสภาพลอยอยู่กลางอากาศแล้วมีควันล้อมรอบตัวอยู่

“อ๊า...” มิวทูส่งเสียงร้องออกมาแล้วสลบไป

“ปล่อยมิวทูนะ” ฉันพุ่งเข้าไปเตรียมใช้ไซโคคัท

“เกะกะ!!” จู่ๆ มันมูก็เข้ามาขวาง

“มันมู เอิร์ทเควก!!” ทันใดนั้น ก็เกิดแผ่นดินไหว ทำให้ฉันทรงตัวแทบไม่ได้

“แก้งก้าร์ ชาโดว์ บอล (Shadow Ball) !!” แก้งก้าร์ยิงบอลความมืดใส่

“อั๊ก!!” ฉันโดนเข้าไปจังๆ แต่ก็ยังฝืนยืนต่อไป

“ไม่ยอมหรอกน่า ไซโคคัท!” ฉันวาดมือออกไปให้พลังออกมาเป็นคลื่น

“กระจอกจริงๆ หมายเลข1768 กระจอกกว่าที่คิดไว้เยอะ” บุคคลชุดดำพูดเสียงแกมดูถูก แล้วหลบไซโคคัทอย่างง่ายดาย

“พลังจิต!!”

“บอกแล้วไง ว่ากระจอก” บุคคลชุดดำปัดพลังออกไปหมด ตาฉันเริ่มเปล่งแสง แล้วจู่ๆ ก็มีคลื่นพลังเข้าใส่บุคคลชุดดำจากไหนก็ไม่รู้

“เห้ย” บุคคลชุดดำโดนคลื่นพลังเฉือนเนื้อ

“ชิ พลังอะไรกัน รีบฆ่าดีกว่า แก้งก้าร์ เฮ้กซ์” สิ้นเสียง แก้งก้าร์ปล่อยควันดำเตรียมก็พุ่งเข้าหาฉัน

“ไม่ยอมหรอก!” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นบนท้องฟ้า

“คลื่นมังกร (Dragon Pulse)!!” สิ้นเสียงจากบนท้องฟ้า มีคลื่นสีทองผ่าลงมากันฉันกับบุคคลชุดดำเอาไว้ และทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง

“พี่เชส!!” เมื่อเห็นพี่เชส จิตใจฉันเริ่มแป้วลงแทนที่มันจะดีขึ้น พร้อมคิดไปไกล

‘พี่เชสมาแบบนี้... จะมาคิดบัญชีเรื่องที่ฉันไม่ยอมโทรไปหาพี่เชสหรอเนี่ย...’

“ขนาดเจ้าหญิงผู้สาบสูญยังมาเลยเหรอ เห็นทีคงต้องหนีแล้วละ…” บุคคลชุดดำพูด พร้อมหาทางหนี

“ฉันไม่ให้แกหนีหรอก” เชสต้าพูดเสียงเย็น แล้วเรคคูซ่าก็พุ่งเข้าไปรัดบุคคลชุดดำ

“เสียใจนะ ถึงรัดฉันไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก แก้งก้าร์ เฮ็กซ์” แก้งก้าร์ปล่อยควันใส่เจ้านายของมันเอง

“บ้าน่า ถ้าทำอย่างนั้น...” ฉันรีบพูดขึ้น เพราะถ้าทำอย่างนั้น บุคคลชุดดำนั่นก็เจ็บเต็มๆสิ

“ลาก่อน หมายเลข1769 เจ้าหญิงผู้สาบสูญ” บุคคลชุดดำพูดขึ้นมา แล้วหายพร้อมกับโปเกมอนและ...

“มิวทู!!!” ฉันตะโกนแล้วรีบวิ่งไปหามิวทู เพราะร่างมิวทูเริ่มจาง และ... หายไปในที่สุด

“ชิ หนีไปซะได้” เชสต้าพูดขึ้นอย่างเจ็บใจ

“ไม่เป็นไรใช่ไหม เบต้า…” เชสต้าพูดขึ้น แล้วเห็นไหล่ฉันสั่นๆ แต่ไม่มีเสียงออกมา จึงเริ่มรับรู้อะไรบ้าง

“...ถ้างั้น พี่ขอแวะเข้าเมืองก่อนนะ มีเรื่องอะไรก็บอกพี่ละกัน” เชสต้าพูดเสร็จก็เก็บเรคคูซ่า แล้วหายตัวไป

“มิวทู...”

February 5, 2012

คู่รัก(มั้ง)ต้องพลัดพรากจากกับซะแล้วเหรอเนี้ย....

*บอกว่ามั้งก็เพราะไม่เห็นมันจะบอกรักกันซะที*

February 5, 2012

Gold : (เดือดสุดๆ!)พรากคู่รักแบบนี้อภัยให้ไม่ได้แล้ว!

Gold : อยากไปช่วยแต่.....

(ฟิ้ววววววววววววววววววววววว)

Gold : (โยกหัวหลบมิสไซล์)ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย = =*

February 8, 2012

หลังจากโดนกองงานท่วมหัวเป็นระยะเวลายาวนาน ทำให้ลงตอนใหม่ช้านิดนึงT^T

แต่สุดท้าย ก็ลงได้ซะที^^"

บทที่ 25

ทำไมกัน... ทำไมต้องเป็นมิวทูด้วย... เพราะอะไรกัน...
ฉันเดินเข้าไปในห้องพักที่โรงแรม ซึ่งห้องเละไปแล้วบางส่วน ห้องแต่ห้องนอนกับห้องครัว ที่ยังเป็นปกติดี ฉันวางโปเกบอลไว้บนเตียง
แล้วเดินไปในห้องครัว เห็นอาหารที่มิวทูทำให้ เลยจัดการหาพลาสติกมาแร็ปไว้
จู่ๆลีเฟียกับกราเซีย ก็ออกมานอกโปเกบอล
“ให้พี่เบต้าอยู่คนเดียวไปก่อนเถอะ อย่าไปรบกวนพี่เลย” กราเซียกระซิบลีเฟีย
“อื้ม” ลีเฟียพยักหน้าแล้วทั้งสองก็ค่อยๆย่องหาที่ที่ไม่รบกวนเบต้า
______________________________________________________________________________________
มิติแห่งเทพ
“ฮึก ฮึก มิวทู...” ท่านเชมี่ห้องไห้คร่ำครวญ
“รู้แบบนี้ฉันน่าจะไปเองดีกว่า ฉันนึกไม่ถึงเลย ว่ามันจะเป็นแบบนี้” อัลเซอุสพูดแบบเจ็บใจ
“ถ้า... ถ้าผมออกไปช่วย... คงไม่เป็นแบบนี้หรอก” วิคตินี่พูดเสียงสั่นๆ
“ไม่ได้... ฉันรู้ ว่าเธอมองอยู่ทุกที่ แต่ถึงยังไง เธอก็ห้ามเข้าไปยุ่งทุกเหตุการณ์เด็ดขาด... อย่าลืมหน้าที่ตัวเองสิ”
อัลเซอุสพูดเตือนสติของวิคตินี่
“ตะ... แต่…” วิคตินี่กำลังจะพูดคัดค้าน แต่ก็มีคนแทรกขึ้น
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้น่าจะคิดหาวิธีพามิวทูกลับมาอย่างปลอดภัยมากกว่านะ” [___] พูดขึ้น
“นั่นสิ… แต่เรายังไม่รู้ฐานใหญ่ของพวกมันเลยนะ” ไดอัลเกียพูดด้วยท่าทีกังวล
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง อีกสักพัก ก็คงได้ข้อมูลมา” [___] ตอบด้วยท่าทีปกติ แต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเป็นห่วง
____________________________________________________________________________________
ณ โรงงานใหญ่
มิวทูเริ่มลืมตาตื่น
‘ที่นี่ที่ไหน...’ มิวทูกำลังจะวางมือลง แต่ก็ได้ยินเสียง...
“เคร๊ง!!” เสียงดังขึ้น ทำให้มิวทูหันไปมอง
‘โดนล่ามโซ่ไว้ด้วย งั้นลองนี่หน่อย’ มิวทูรวมรวบพลังไว้ แต่ซักพัก โซ่เริ่มเปลี่ยนสีจากสีเงินเป็นสีเหลือง
“เปรี๊ยะ... เปรี๊ยะ...” เสียงเหมือนไฟฟ้าสถิตเริ่มดัง แต่มิวทูไม่สนใจ พยายามที่จะรวมพลังต่อ
“เปรี๊ยะ!!” มิวทูชาจพลังใกล้เสร็จ แต่ก็โดนไฟฟ้าช็อต
“อ๊า~~” เสียงมิวทูร้อง เมื่อโดนไฟฟ้าช็อต
“แฮ่ก... แฮ่ก...”
“อ่าว ตื่นแล้วเหรอ” เสียงผู้ชายดังขึ้นอีกฟากของมิวทู
“...” มิวทูไม่ตอบ
“หึหึ สงสัยจะไม่มีอะไรคุยสินะ ไม่ต้องห่วงหรอก ถึงไงๆ เธอก็ไม่ได้คุยอยู่ดี” เสียงผู้ชายพูดขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
‘อย่างน้อย คิดว่าถ้าใช้พลังจนถึงกำหนด ไฟฟ้าก็จะช็อต แต่ถ้าใช้พลังอ่อนๆ ไม่น่าจะช็อตได้นะ…’ มิวทูคิดในใจ
‘…ถ้างั้น อย่างน้อยไปส่งกระแสจิตไปหาเบต้าหน่อยก็คงดี’ เมื่อคิดขึ้น มิวทูก็รวมพลังอ่อนๆ ส่งกระแสจิต...
“หึหึ ฉันไม่ยอมให้เธอทำตามอำเภอใจหรอก” เมื่อสิ้นเสียง โซ่ด้านหลังคอก็เริ่มเปล่งแสง
‘ทำไม... คุมพลังไม่ได้...’ พลังมิวทูเริ่มปะทุในตัว และ...
“เปรี๊ยะ!!” โซ่ที่มัดแขน ขา ไว้ก็ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา
“อ๊า~~~” มิวทูร้องมาด้วยความเจ็บปวด
_____________________________________________________________________________________________
ณ โรงแรม
“ทำไมรู้สึกเหงา... เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย...” ฉันพูดกับตัวเอง
“หลังจากวันนั้น... มันไม่รู้สึกเหงาอีกแล้ว...”
“... แต่วันนี้ มิวทูไม่อยู่ข้างฉันอีกแล้ว...” ฉันพูดอยู่คนเดียว แต่จู่ๆ เสียงที่คุ้นเคยที่ไม่น่าจะได้ยินก็ได้ยิน
<บะ... เบต้า> เสียงมิวทูดังได้ถึงหูฉัน
“มะ... มิวทู” ฉันรีบหันซ้าย หันขวา แต่ก็ไม่เจอมิวทู
<เบต้า... ได้ยินไหม... ฉันส่งกระแส อ๊า~> ฉันได้ยินเสียงมิวทูร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
<มิวทู มิวทู> ฉันรีบส่งกระแสจิตไป แต่ผลที่ได้ ไม่มีเสียงตอบกลับมา...
‘ทำยังไงดี...’ ฉันคิดในใจคนเดียว แต่แล้ว ฉันก็คิดสิ่งหนึ่งขึ้นได้
“พี่เชส!!” ฉันนึกขึ้นได้ แล้วรีบออกมาจากห้อง...

February 8, 2012

เริ่มเครียดแฮะ

คุณเชสต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ๆ

February 11, 2012

พักนี้งานเริ่มเยอะ บวกกับใกล้สอบแล้ว ทำเอามึนหมดเลย

บทที่ 26 1/2

มิติแห่งเทพ

“ข้อมูลของโรงงานใหญ่ แกมม่าส่งไฟล์ให้ฉันแล้ว สถานที่อยู่แถวๆป่าโบราณ...” เชสต้าอธิบายสถานที่ของโรงงาน

“ตอนแรกฉันคิดว่าแกมม่าจะแค่อยากลองไปเป็นพวกไทม์เลสดูเพราะอยากลองของแปลก แต่ไหนกลับกลายเป็นสายลับหละ”

[___] ถามกลับด้วยความสงสัย

“ไหนๆอยากลองของแปลกทั้งที ถ้าไม่เป็นสายลับไปด้วยก็แย่น่ะสิ อีกอย่าง แกมม่าอยากลองเป็นสายลับเหมือนกัน”

เชสต้าพูดเสร็จ แล้วเริ่มมีลางสังหรขึ้นมา

“…ดูเหมือนต้องไปแล้วหละ เบต้าคงกำลังตามหาฉันอยู่” เชสต้าพูดจบแล้วหายตัวไป...

“เฮ้อ... สุดท้ายแล้วก็ต้องรอคนที่จะมาใหม่อยู่ดีแหละ” พัลเกียพูดอย่างหน่ายๆ

“คงต้องเป็นแบบนั้นจริงๆแหละ...” ไดอัลเกียตอบกลับ

__________________________________________________________________________________________

ณ ใจกลางเมือง

‘พี่เชสอยู่ไหนนะ’ ฉันวิ่งหาในใจกลางเมือง แล้วฉันก็เจอพี่เชสที่กำลังจิบกาแฟสบายใจเฉิบ

‘เจอแล้ว... แต่เวลาแบบนี้ยังมีหน้ามาจิบกาแฟอีกหรอ’ ฉันวิ่งตรงไปยังร้านกาแฟ ผลักประตูร้านอย่างแรง แล้วเดินเข้าไปหา

“พี่เชส อธิบายมาให้หมดเลยนะครับ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้ว‘เจ้าหญิงผู้สาบสูญ’อีก มันหมายความว่าไงครับ”

ฉันพยายามระงับความโกรธ

เมื่อเชสต้าได้ยิน ก็หลับตาซักพัก แล้วลืมตาขึ้นมาใหม่ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม และสีตาเปลี่ยนเป็นสีเขียว

“คุยกันในนี้ไม่สะดวกหรอก เข้าไปคุยในห้องก่อนเถอะ” เชสต้ายื่นมือมาทางประตู ที่เมื่อสักครู่มันไม่มีอยู่

“...” ฉันไม่ตอบกลับ และเข้าห้องอย่างโดยดี

2/2 <อัพวันที่14/02/55>

ณ มิติแห่งเทพ

ฉันเข้ามาในห้อง เมื่อเข้ามาแล้ว กลับเป็นพื้นที่ที่ฉันรู้จักดี เพราะเคยมาฝึกกับมิวทูบ่อยๆ

“ที่นี่มัน... มิติแห่งเทพหนิ” ฉันพูดกับพี่เชส

“ใช่... เคยมาแล้วเหรอ” เชสต้าถามอย่างงงๆ

“ครับ เคยมาแล้ว” ฉันตอบไปโดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“เคยมาแล้วไม่ยอมบอกหรอ~” เชสต้าส่งออร่าอำมหิตใส่ฉัน ทำฉันสะดุ้ง พอรู้ตัวอีกที ก็มีมะนาวลูกงามตั้งสง่าอยู่บนหัว

“พี่เชส เจ็บ” ฉันรีบวิ่งหนีพี่เชส

“ทีหลัง รู้อะไรก็บอกด้วยละ” เชสต้าบอกด้วยความเป็นห่วง

“แล้วพี่เชสหละ รู้อะไรบ้าง” ฉันถามขึ้น ทำให้พี่เชสถึงกับสะอึก

“เรื่องบางเรื่องยังไม่ถึงเวลาที่ควรรู้นะ เบต้า...” เชสต้าพูดเสียงที่ต่างไปจากเดิม ทำให้ฉันรู้สึกถึงความน่าเกรงขามของพี่เชสเป็นครั้งแรก

ทำให้ฉันต้องเปลี่ยนเรื่อง

“แล้วจะทำยังไงต่อไปละครับ ถึงจะช่วยมิวทูออกมาได้”

“ฉันได้ข้อมูลจากสายลับของฉันไว้แล้ว...” พี่เชสพูดเรื่องนี้ขึ้น ทำให้ฉันเริ่มคิดเรื่อยเปื่อย

‘โห พี่เชสมีสายลับด้วย อย่าบอกนะ ว่าแอบจ้างสายลับมาสืบพฤติกรรมฉันด้วย…’

“นี่! ฟังอยู่ไหม” พี่เชสถามเสียงดัง

“ฟะ... ฟังอยู่ครับ” ฉันพูดเสียงอ่อยๆ

“คือ มิวทูจะอยู่ในโรงงานใหญ่ของแก๊งค์ไทม์เลส ซึ่งมันดูซับซ้อนมาก เดี๋ยวฉันจะส่งเธอถึงหน้าห้องเลย แต่ถึงไงๆ

ก็ต้องระวังตัวไว้ด้วย ต่อจากนี้จะมีคนมานำทางต่อ คนนั้นชื่อ แกมม่า...” ฉันฟังถึงตรงนี้แล้วรีบเบรก

“พี่เชสครับ งั้นพาผมไปที่นั้นได้เลยเปล่าครับ” ฉันถามเสียงเครียด

“จะเอาตอนนี้เลยเหรอ... ถ้าจะไปตอนนี้ฉันไม่รับประกันชีวิตนายนะ เบต้า” เชสต้าพูดเสร็จปล่อยออร่า ทำให้ฉันรู้สึกถึงความน่ากลัว

แต่ใครจะไปยอมให้มิวทูโดนจับละ

“ถึงไงๆ ผมก็ต้องไปให้ได้ครับ” ฉันรวบรวมสมาธิ แล้วตอบเสียงหนักแน่น

“ถึงจะห้ามคงห้ามไม่ได้สินะ... ถ้างั้น...” เชสต้าปล่อยออร่าที่รุนแรงกว่าเดิม พร้อมจะยกมือขึ้น ทำให้ฉันเตรียมรับมือ

“ทำได้ดีมาก เข้มแข็งขึ้นมาเยอะเลยนะ” เชสต้ายกมือลูบ(ขยี้)หัวด้วยความเอ็นดู

“สรุปจะให้ผมไปใช่ไหมครับ” ฉันถามด้วยเสียงที่ผ่อนคลายลง

“ขอโทรไปเตรียมการซักครู่นะ” เชสต้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร ไม่ถึงสองวินาทีก็เสร็จ

‘เอ่อ โทรหาแน่นะ แปปเดียวเอง’

“โอเค เตรียมตัวให้พร้อมนะ เพราะฉันส่งคนไปรับแล้ว” เชสต้าพูดเสร็จ ฉันเห็นสิ่งๆหนึ่ง ที่มองไม่ค่อยออก โผล่มาแว้บนึง

แล้วจู่ๆ ร่างฉันเริ่มเปล่งแสง แล้วหายไปจากตรงนั้น

“จะเป็นอะไรไหมเนี่ย” เชสต้าพูดด้วยเสียงกังวล

“ไม่เป็นไรหรอก มีแกมม่าช่วยด้วยทั้งที” [___] ตอบกลับ

“นั่นแหละ ที่น่าเป็นห่วง ไม่รู้ว่าแกมม่าจะทำอะไรแผลงๆอีก” เชสต้าพูดเสร็จก็เดินออกมาจากมิติ

February 11, 2012

เธอเป็นใครกันแน่เนี้ยเนี้ย เชสต้า!!!!!!!!

February 14, 2012

มาลงตอนใหม่ครับ แก้ไขไว้แล้ว เพราะมาลงที่โพสนี้มันไม่มีแถบสปอยT T

February 14, 2012

พิมพ์codeเองก็ได้นี่

[spoiler]ตัวอย่าง[/spoiler]

ได้แบบนี้

ตัวอย่าง

February 14, 2012

แกมม่า = ตัวป่วน

ซินะ = =*

Sign In

Noname Legend - ตำนานไร้ชื่อ : The Lost Alphabet Santuary

Recommended Posts

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

Top Posters In This Topic

Popular Days

Top Posters In This Topic

Popular Days

Version5

Link to comment

Share on other sites

SKYNET

Link to comment

Share on other sites

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

SKYNET

Link to comment

Share on other sites

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

SKYNET

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

SKYNET

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

SKYNET

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

Loveless Nova

Link to comment

Share on other sites

Version5

Link to comment

Share on other sites

SKYNET

Link to comment

Share on other sites

SKYNET