Noname Legend - ตำนานไร้ชื่อ : The Lost Alphabet Santuary

[SKYNET]

Gold : ทะเลาะกันมากๆ เดี๋ยวก็รักกันมาก

Gold : เหมือนกับคู่ของ.....

(มีดาบค่อยๆยื่นมาจ่อคอGold)

[Loveless Nova]

วาว่า[วิญญาณ] : ก็แหม! ดูสิ เทพเกือบทุกคู่เขามีที่รักกันเกือบหมดแล้ว เหลือแต่เทพของ DP นี้ละที่ยังไม่มีวี่แว่วคู่รักกับเขาเลย[ยกเว้นอัลเซอุสกะเชมี่] ก็เลยจับคู่ Y ซะเลยนี้ละ 

[Version5]

น่าๆ แต่งไปซักพักเดี๋ยวก็มีแหละ ใจเย็นๆ (รู้น่า ว่าอยากจิ้น)

[Loveless Nova]

รู้ใจเขาดีอยู่แล้วนี้หน่า ว่าเขาชอบเรื่องราวของความรัก >w<

[Version5]

ถึงผมจะแต่งให้มันคู่กัน แต่คงไม่เกินเลยหรอก (ถ้าทนไหวนะ)

เพราะฉะนั้น ใจเย็นๆเข้าไว้ และอย่าเพิ่งจิ้นในอีกแบบนึงเลย (คนเขียนรับไม่ได้)

[SKYNET]

หินแห่งชีวิต : แปลงเพศให้บ่

[Version5]

ช่วงนี้อัพบ่อยๆไม่ได้แหะ เหตุผลที่ไม่ได้อัพบ่อยๆก็เพราะเกมใหม่ด้วยนั่นแหละ(น้องบังคับ- -)

บทที่ 32

        บอสออกมาจากมิติแห่งเทพ โผล่มาที่ที่หนึ่งที่บอสไม่รู้จัก แต่บอสไม่สนใจ รีบคลี่กระดาษที่ได้จากมิวทูเปิดอ่านขึ้นมาทันที

      “นี่มัน...” บอสอ่านดูด้วยความแปลกใจ

      “อ่านไม่ออกเลย =_= ” บอสยืนงงอยู่แถวๆนั้น ซักพักก็เริ่มรู้ตัวว่า...

      “แล้ว... ที่นี่ที่ไหนอะ” บอสมองไปรอบๆ เป็นเมืองที่มีหิมะปกคลุมทั้งเมือง ถ้ามองจากด้านบนคงจะเปนเมืองที่สวยงามมากแน่ๆ

        บอสผลิกเผ่นกระดาษ เห็นแผนที่ขนาดย่อยๆ และมีลูกศรสีแดงชี้ในแผนที่ เมื่อบอสลองเดินไปข้างหน้า

        ลูกศรก็ขยับไปข้างหน้าด้วย จึงคิดว่า น่าจะคล้ายๆGPS จึงทำการ ‘เดินมั่ว’ ในที่สุด

__________________________________________________________________

มิติแห่งเทพ

      “ก๊าซ~~” ราเทียนวิ่งเล่นอยู่ในมิติแห่งเทพอย่างสนุกสนาน

      “ก่อนออกจากมิตินี้ เด็กคนนั้นลืมเอาลูกมังกรไปด้วยหรอเนี่ย” ฟรีซเซียร์พูดเป็นห่วงราเทียน

      “ว่าแต่... เด็กคนนั้นมีที่พักแล้วหรอ...” ไดอัลเกียพูดขึ้นมาได้ แล้วหันไปมอง [___] ที่กำลังทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

      “หือ มีไรกัน” [___] ยังพูดไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป= =

      “ท่านบอกเรื่องที่พักให้บอสรู้รึยัง” อัลเซอุสถาม

      “ยัง” [___] ตอบ(โครต)ง่ายมาก

      “แย่แล้ว รีบไปตามบอสด่วนเลย” อัลเซอุสสั่ง แต่แล้ว เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

      “เบต้าฟื้นแล้วนะคะ” เชมี่พูดขึ้นมา ทำให้เทพทุกตนเลิกสนใจบอส แล้วหันมาสนใจเบต้าแทน (กำ= =”)

_________________________________________________________________

ณ ซากปรักหักพังแห่งหนึ่ง

        บอสเดินตามแผนที่ไปเรื่อยๆท่ามกลางหิมะ โดยที่ใช้เวทย์ไม่ให้ตัวเองหนาวเกินไป เมื่อเดินมาซักพัก

      เห็นบ้านที่สร้างจากไม้ตั้งอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง  บอสมองแผนที่สลับกับบ้านหลังนั้น จึงคิดว่า มิวทูน่าจะอยู่ในนั้น จึงเดินเข้าไป

        ‘จะเอาไงดี เคาะประตูก่อน หรือว่าเปิดเข้าไปเลย’ บอสยืนอยู่หน้าประตูแล้วคิดหนัก

        ‘เคาะประตูละกัน’ บอสเริ่มรวบรวมความกล้า เคาะประตูสามที

      “สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ” เมื่อบอสพูดจบ จู่ๆรู้สึกได้ยินเสียงแปลกๆ และพื้นที่บอสยืนอยู่ก็กลายเป็นหลุม และบอสก็ตกลงไป

________________________________________________________________________________________________

      “อ๊ากกก” บอสตกลงไปในหลุม ซึ่งเหมือนสไลเดอร์ที่สระว่ายน้ำมาก

        เมื่อบอสสไลด์อยู่ในหลุมซักพัก เริ่มชิน จึงเริ่มคุมตัวเองอยู่ และตกลงมาบนฟูกหลายชั้น

      “แอ๊ฟ” บอสกระแทกฟูกจังๆ ถึงมันจะนิ่มแค่ไหน แต่ตกลงมาด้วยความเร็วสูง บวกกับความสูงที่ตกลงมาแล้ว ก็คอเคล็ดได้ง่ายๆ

      “โอย เจ็บ...” บอสร้องโอดครวญพลางมองไปรอบๆห้อง เป็นห้องที่เหมือนอยู่ในบ้านไม้ แต่กว้างมาก มีประตูหลายบ้าน

        ซึ่งบอสคิดว่าน่าจะเป็นประตูห้อง มีโต๊ะยาว โต๊ะเล็ก เฟอร์นิเจอร์ที่เยอะยิบย่อยมากๆ

      “ขอโทษด้วยนะ ที่ต้องมาในที่แบบนี้...” มิวทูเปิดประตูเดินเข้ามา

      “…แต่ฉันสงสัยอยู่หลายเรื่อง เลยต้องเรียกมาคุยส่วนตัว”

      “แล้วจะถามว่าอะไรบ้างละครับ” บอสพูดประหม่าเล็กน้อย

      “คำถามแรกเลย เธอรู้สึกอาวุธชิ้นนี้รึเปล่า” มิวทูเรียกสิ่งๆหนึ่งออกมาให้บอสดู

      “นี่มัน... ปืนหนิครับ” บอสทำหน้างงๆ

      “ฉันไปขโมยมาตอนที่หนีออกจากยานของนอกโลก เพราะเห็นว่าการโจมตีแต่ละครั้งรุนแรงมาก เลยขโมยมาให้คนอื่นตรวจสอบ

        แต่ก็ไม่พบอะไรเลย...” มิวทูอธิบายต่อ

      “...ถึงได้มาถามเธอไง เพราะกลิ่นของเธอ กับกลิ่นของพวกนอกโลก มันเหมือนกัน… เกินไป”

[SKYNET]

บอส แกมันพวกนอกโลก

[Version5]

บอส : อะรายย =[]=" ผิดด้วยหรอ ที่มาจากดาวเอิร์ธ

[Loveless Nova]

แกมันพวกเดียวกับพวกผู้รุกราน!! 

[Version5]

บอส : ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ อย่ามาใส่ร้ายกับผมสิT_T

[Version5]

บทที่ 33

ณ มิติแห่งเทพ

 

      “เบต้า เป็นไงบ้าง” เชมี่ถามด้วยความรู้สึกเป็นห่วง

      “ปวดหัว... นิดหน่อยครับ” เบต้าพูดโดยเอามือกุมหัว

      “นอนพักต่อเถอะ พรุ่งนี้คงฟื้น” เครซเซอเรียพูดหวังดี เมื่อเบต้าหันไปรอบๆ จึงเกิดความรู้สึกแปลกใจ

      “แล้วมิวทูละครับ” เบต้าถามด้วยความสงสัย

      “เห็นว่าขอกลับไปพักที่บ้าน” มิวตอบด้วยเสียงใส ทำให้เบต้าหันไปมอง

      “คุณคือ...”

      “สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อมิว ปกติไม่ค่อยมาที่นี่เท่าไหร่หรอก แต่ตอนนี้จำเป็นต้องมา” มิวตอบเสียงใส แล้วจู่ๆก็หายไป

      “มิวชอบออกไปไม่บอกไม่กล่าวตลอดแหละ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” เครซเซอเรียพูดขึ้น

      “ว่าแต่... ที่พักมัน... เละไปแล้วนะครับ...” เบต้าบอกข้อสงสัย

      “งั้นน่าจะอยู่แถวๆนั้นแหละ” ยิ่งเชมี่พูดขึ้น เบต้าก็ยิ่งสงสัยมาขึ้นไปอีก

      “แต่ว่า...” เบต้าพยายามจะเถียง

      “เสียงร้องของใบหญ้า (Grass Whistle)” เชมี่เริ่มร้องเพลงขึ้น ทำให้เบต้าเริ่มที่จะลืมตาไม่ไหว และหลับในที่สุด

      “จะดีหรอ ทิ้งข้อสงสัยไว้อย่างนั้น” เครซเซอเรียพูดด้วยความเป็นห่วง

      “… ได้ข่าวว่า... เมื่อวาน... ทำ...” จู่ๆเชมี่พูดลอยๆขึ้น ทำให้เครซเซอเรียรีบหยุด

      “หยุดนะ~~ ไม่ต้องพูดแล้ว” เครซเซอเรียหน้าแดง

      “งั้นฉันไปก่อนนะ” เชมี่พูดเสร็จก็เดินออกจากห้อง

      “รอด้วยสิ” เครซเซอเรียรีบลอยตามออกไป

        เมื่อไม่มีใครในห้องพยาบาล จู่ๆ...

      “ดีนะเนี่ย ที่หูอื้อนิดนึง” เบต้าลุกขึ้นมาจากเตียง

      “ว่าแต่... เมื่อคืนคุณเครซเซอเรียทำอะไรนะ” เบต้ายังคงสงสัย แต่ไม่รอช้า ค่อยๆเดินออกจากห้องพยาบาล

      “เบต้า ฟื้นแล้วเหรอ” อัลเซอุสพูดเสียงปกติ แต่เบต้ารู้สึกว่าคำพูดนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วง

      “ครับ... คุณคือ...?” เบต้าพูดเชิงถาม

      “รู้สึกว่าเราจะเคยเจอกันครั้งหนึ่ง ฉันชื่ออัลเซอุส” อัลเซอุสแนะนำตัวเอง แล้วไดอัลเกยกับพัลเกียก็พูดพร้อมกัน

      “ฉันไดอัลเกีย/พัลเกีย นะ” เมื่อเทพทั้งสองตน(ตัว)พูดพร้อมกัน ก็หันหน้ากัดกันเอง

      “ไหนบอกว่าจะให้ฉันพูดก่อนไง” ไดอัลเกียเปิดก่อนเลย

      “ใครบอก นายบอกไม่ใช่หรอ ให้ฉันพูดก่อน” พัลเกียเถียงกลับ เมื่อเริ่มเถียง อาการปวดหัวที่เบต้าคิดว่าหายแล้ว เริ่มกลับมาปวดหัวใหม่

      “หุบปากไปเลย ทั้งสองคน(ตัว)” อัลเซอุสชักรำคาญเลยเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่

      “ไม่! ถ้าไม่จบก็ไม่เลิก(ว้อยยย)” ไดอัลเกียกับพัลเกียเถียงขึ้นพร้อมกัน

      “งั้นก็... แสงพิพากษา(Judgment)!!” อัลเซอุสปล่อยพลังทีเดียว

      “อ๊ากก หนีเร็ว” ไดอัลเกียกับพัลเกียรีบเผ่น แต่ก็ไม่พ้น โดนเต็มๆจนนอนกองอยู่กับพื้นทั้งคู่

      “...” เบต้าเห็นแล้วมันรู้สึกยิ่งปวดหัวกว่าเดิมอีก

      “ละ... แล้วตอนที่ผมเจอ นั้นใครหรอครับ” เบต้าถามอัลเซอุส ซึ่งอัลเซอุสก็งงกับคำถาม

      “นายหมายถึงใครหละ” อัลเซอุสถามกลับ แล้วจู่ๆก็มิ่งมีชีวิตหนึ่งโผล่มาข้างหลังเบต้า

      “ฉันเอง” [___] ตอบ ทำเอาเบต้าสะดุ้งเล็กน้อย

      “ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันคือ......”

[SKYNET]

Silver : เครซเซอเลียทำอะไร

Rana : ทำน้องให้Fangมั้ง

Gold : ตายแล้วยังไม่วาย = =*

[Version5]

เครซเซอเรีย : (หน้าแดง)เชมี่คนเดียวอ่ะ พูดทำไม คนอื่นรู้หมดเลย

เชมี่ : ฉันแค่พูดลอยๆนา ไม่มีใครรู้หรอก

บอส : ทำไรอยู่หรอฮะ * '_'

เครซเซอเรีย : ไม่มีไรจ๊ะ

เครซเซอเรีย : (กระซิบกับเชมี่) ไม่ต้องพูดแล้วนะ จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้โดยเฉพาะเด็กๆอย่างเบต้าไม่ก็บอสนะ

เชมี่ : จ้า

บอส : คุยไรอยู่หรอครับ * '_'

เครซเซอเรีย : ไม่มีไรหรอก ไปแล้วนะ(รีบลอยหนี)

บอส : พี่เครซเซอเรียเป็นไรหรอฮะ

เชมี่ : อ๋อ คือว่า...

เครซเซอเรีย : (รีบกลับมา แล้วใช้พลังจิตลากเชมี่ไปด้วย)

บอส : เล่นอะไรอยู่หว่า น่าเล่นจัง

[SKYNET]

Rana : (คืนร่างเป็นเครซเซอเลีย)

เครซเซอเลีย :  ตกลงทำอะไรจ๊ะเธอว์

[Version5]

เครซเซอเรีย : ไม่ได้ทำไรจริงนะคะ(หน้าแดง)

เมสปริทต์ : (ลอยมาเจอเครซเซอเรีย)................

เมสปริทต์ : (หน้าแดง).... โชคดีด้วยนะ ที่...(โดนเครซเซอเรียใช้พลังจิตไม่ให้พูด)

อุซี่ : มีไรกัน(มองหน้าเมสปริทต์)...(อึ้งเล็กน้อยจนทำให้อาเซฟล์มองหน้าเมสปริทต์ตาม)

อาเซฟล์ : อย่าบอกนะว่า... เครซเซอเรีย... เธอ...

เครซเซอเรีย : กรี๊ด~~ อย่าพูดนะ(ใช้พลังจิตหุบปากทั้งสามตัว)

บอส : เล่นอะไรหรอครับ ' ^ '

เครซเซอเรีย : ไม่มีไรจ๊ะ (รีบลอยหนี)

[Loveless Nova]

หลับไปนานเลยนะนายเบต้า ^w^

Me/ จิ้นเรื่องของสองเทพฟ้ากับชมพูต่อ...

------------------------------------------

วาว่า&โซร่า : (เดินมาเจอเครซเซอเรีย)................

โซร่า : มีไรกัน(มองหน้าเมสปริทต์และสองเทพ)...(อึ้งเล็กน้อย)

วาว่า : อย่าบอกนะว่า... เครซเซอเรีย... เธอ...

ฉึก!!! วาว่าโดน Razor Wind ปักเข่าสิ้นชีพไป...

[Version5]

เครซเซอเรีย : เพราะเชมี่คนเดียวอ่า... คนอื่นรู้หมดแล้ว

เชมี่ : แต่ก็ไม่รู้หนิ ว่าเธอทำอะไร

เครซเซอเรีย : ถ้าเกิดมีใครรู้เข้า ฉันอายจนไว้อยากเจอใครแน่ๆ

ดาร์กไคร : มีอะไรกัน...

เครซเซอเรีย : (หน้าแดง) ไม่มีอะไรคะ ฉันไปก่อนนะ(รีบลอยหนีไป)

ดาร์กไคร : มันเกิดอะไรขึ้นละ...

เชมี่ : คือ... ฉันเผลอพูดลอยๆว่า เมื่อคืน เครซเซอเรีย... ทำ...

บอส : (มาจากไหนไม่รู้)มีอะไรหรอครับ

เชมี : (สะดุ้ง)

ดาร์กไคร : ...(ลอยเข้าห้อง) 'ตรูอาย'

_________________________________________________________

เข้าเรื่องๆ = =" นอกเรื่องมาพอแล้วๆ

บทที่ 34

ณ บ้านของมิวทู

      “หมายความว่าไงครับ ที่กลิ่นผมเหมือนกลิ่นของพวกนอกโลกกลิ่นเดียวกัน” บอสถามอย่างไม่อยากเชื่อ

      “ถ้าเธอมาจากดาวเอิร์ธ ก็แปลว่า พวกนอกโลกก็มาจากดาวเอิร์ธไง…” มิวทูอธิบายโดยที่จับตามองดูพฤติกรรมของบอส

      “...เธอไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยเหรอ” มิวทูถามกลับ

      “ตอนผมอยู่ดาวเอิร์ธ ผมเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง เรื่องแบบนี้ คนนอกคงไม่มีทางรับรู้แน่...” บอสอธิบาย

        ‘สีหน้ายังปกติ แต่นัยน์ตาแฝงไปด้วยความประหม่า... ที่พูดคงเป็นเรื่องจริงสินะ’ มิวทูอ่านสีหน้าของบอสแล้วถามต่อไป

      “แล้วก่อนจะมาที่นี่ ไปสร้างวีรกรรมบรรเจิดบนดาวเอิร์ธรึเปล่า” เมื่อบอสได้ยินคำถามนี้ ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย

      “เอ่อ... จะว่าไงดี...” บอสลังเลที่จะตอบ

        ‘สีหน้าไม่แน่ใจว่าจะตอบดีไหม... แสดงว่าสร้างวีรกรรมไว้เยอะแน่ๆ’ มิวทูอ่านสีหน้าของบอสต่อ

      “คือ... ไปถล่มบ้าน(คฤหาสน์)ของมหาเศรษฐีอันดับ1ของดาวเอิร์ธเข้าอ่ะครับ...” บอสตอบตะกุกตะกัก แต่มิวทูฟังแล้วถึงกับกุมขมับ

      “ถ้าเธอพูดแบบนี้ มันมีความเป็นไปได้สองกรณี...” มิวทูบอกความเป็นไปได้

      “หนึ่ง พวกมันอาจจะตามมาล้างแค้นเธอ...” บอสได้ยินคำนี้แล้วคิดหนัก

        ‘นี่ตรูผิดหรอเนี่ย= =” ’

      “สอง พวกมันอยากได้พลังของโปเกมอนมาครอบครอง...” มิวทูพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดขึ้นมา

      “...ถามหน่อยเถอะ ทำไมถึงไปถล่มคฤหาสน์ละ...” มิวทูถามขึ้น ทำให้บอสสะดุ้งเล็กน้อย

      “…เหตุผล... ขอไม่บอกละกันนะครับ... แต่ผมรับปากได้เลย ว่าถ้าทุกคนรู้เหตุผล... ผมมั่นใจว่าทุกคนอยากถล่มบ้าน(คฤหาสน์)

        นั้นให้ราบเป็นหน้ากลอง...” บอสปิดบังเหตุผล ทำให้มิวทูเริ่มอยากรู้มากขึ้น

      “บอกมาเถอะน่า...” มิวทูรบเร้าอยากรู้ให้ได้

      “อย่ารู้เลยครับ... รู้ไปก็มีแต่...” บอสพูดแล้วจู่ๆก็หยุดลงดื้อๆ

      “ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยากรู้” มิวทูพยายามรู้ให้ได้(ทำไมเนี่ย= =”) จนในที่สุด บอสก็ยอม

      “โอเคครับ ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น ผมจะไม่เล่า แต่ผมว่าไปดูเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นน่าจะดีกว่า” บอสประกบมือตัวเอง

        แล้วกางออกมาเป็นพลังที่มิวทูไม่รู้จัก แล้วบอสก็สงพลังนั้นไปให้มิวทู เมื่อพลังนั้นจะถึงมิวทู พลังก็กระจายออกมา ทำให้มิวทูสลบไป

      “หวังว่าจะไม่ก่อเรื่องในความทรงจำผมนะครับ” บอสพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วเรียกคฑาน้ำแข็งออกมา แล้วบอสก็นั่งขัดสมาธิ

        ยกคฑาตั้งฉากกับพื้น เกิดวงเวทย์สีฟ้าบนพื้น วงเวทย์เริ่มเปล่งแสงจนมองไม่เห็นทั้งบอสและมิวทู

_________________________________________

ตอนนี้สั้นไปนิดแหะ

[Loveless Nova]

ความลับของบอสคืออะไรกันรนะ นักสืบมิวทูเริ่มปฏิบัติการได้!! 

[Version5]

หลังจากที่อู้มานาน ก็ได้เวลาลงนิยายต่อแล้ว มังแต่มึนๆกับการเรียน

บทที่ 35

ณ มิติแห่งเทพ

      “...” เบต้าหน้าซีดนิดหน่อย หลังจากที่ในมิติสงบลง

      “เป็นไรอีกละ... หน้าซีดเชียว” ฟรีซเซียร์เห็นหน้าเบต้าแล้วเป็นห่วงเล็กน้อย

      “สงสัยเป็นห่วงมิวทูมั้ง” ไดอัลเกียตอบมั่วๆ แต่ก็ทำให้เบต้าสะดุ้งนิดหน่อย

      “แล้วมิวทูอยู่ไหนละครับ” เบต้าถามขึ้นมา

      “คงจะอยู่ในบ้านมิวทูเองละมั้ง” ฟรีซเซียร์เดา

      “บ้าน??” เบต้างงกับคำนี้มาก

      “อ๋อ มิวทูก็มับ้านนะ แต่พออยู่กับนายแล้ว มิวทูก็ไม่ได้กลับบ้านเลย แล้วมิวทูก็ชอบย้ายบ้านบ่อยมาก...” ฟรีซเซียร์อธิบายไปเรื่อยๆ

      “แล้วตอนนี้อยู่ไหนหรอครับ” เบต้าถามเพราะอยากเจอมิวทูแล้ว

      “ไม่ต้องห่วงหรอก แค่เข้าประตูทางด้านนั้นก็ไปถึงแล้ว แต่อาจจะใช้เวลานานนิดหน่อยนะ”

        ฟรีซเซียร์กางปีกข้างซ้ายทำให้เหมือนกับชี้ไปด้านซ้าย

      “ขอบคุณครับ” เบต้ากล่าวขอบคุณแล้วรีบวิ่งไป

      “เดี๋ยวก่อน เบต้า” เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงที่เบต้ารู้จักดีมากจนทำให้หยุดวิ่งแล้วค่อยๆหันอย่างช้าๆ

      “พะ...พี่เชส มีอะไรหรอครับ” เบต้ายิ้มเจื่อนๆ

      “เอานี่ไปด้วย ฉันคิดว่า บอสน่าจะอยู่ที่นั่นด้วย” เชสต้ายื่นเจ้ามังกรน้อยให้เบต้า

      “แล้วบอสนี่ใครหรอครับ” เบต้าถามงงๆ

      “เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” เชสต้าตอบโดยที่ไม่ทำให้เบต้าหายสงสัยเลย

      “โอเคครับ” เบต้าอุ้มราเทียนขึ้นมา แล้ววิ่งไปที่ประตูที่เขียนไว้ว่า ‘บ้านมิวทู’ เปิดประตู แล้วก็หายไป

      “รู้สึกไม่ดีเลย” เชสต้าพูดคนเดียว แต่ฟรีซเซียร์ก็ได้ยิน

      “ทำไมหรอคะ”

      “มันต้องเกิดเรื่องขึ้นกับบอสแน่ๆ เพราะจากที่ให้โพริก้อน-Z ตรวจสอบข้อมูลของบอสที่ดาวเอิร์ธแล้ว

        รู้สึกจะโดนพวกมหาเศรษฐีตามมาล้างแค้น...” เชสต้านึกขึ้นได้แล้วรีบวิ่งเข้าประตูที่ไปบ้านมิวทู

      “ฟรี(ฟรีซเซียร์) รีบตามฉันมาด่วนเลย” เชสต้าสั่งฟรีซเซียร์

      “คะ” ฟรีซเซียร์รับคำสั่งแล้วรีบบินตามเชสต้า

_______________________________________________________________________

ในความทรงจำ

      “ที่นึ่คือ...” มิวทูโผล่มาในที่แห่งหนึ่ง มีตึกห้าชั้นอยู่ตรงหน้า มีเด็กใส่ชุดสีขาวเป็นระเบียบเรียบร้อยเต็มไปหมด มองไปด้านข้าง

        เห็นสนามหญ้าสีเขียว

      “ที่นี่คือโรงเรียนผมครับ...” เสียงของบอสตอบ แล้วบอสก็โผล่ออกมาข้างมิวทู

      “แล้วให้ฉันโผล่แบบนี้ ไม่มีใครสงสัยหรอ” มิวทูถาม

      “พี่มิวทูอยู่ในความทรงจำผมนะครับ ไม่มีใครรู้หรอก แล้วก็ขอเตือนนิดนึง อย่าใช้พลังในนี้นะครับ

        เพราะจะทำให้สมองผมได้รับกระทบกระเทือน” บอสอธิบาย

      “สรุป เราย้อนอดีตมาหรอ” มิวทูถามอีกครั้ง

      “ไม่ใช่ครับ ย้อนอดีตคือการย้อนเวลา ที่สามารถพบปะผู้คนในอดีตหรือแก้ไขอดีต แต่เราอยู่ในความทรงจำ

        ผู้คนในนี้จะไม่รู้สึกถึงจะมีตัวตนของพวกเรา และพวกเราก็ไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ด้วย” บอสอธิบาย

        ซึ่งมิวทูคิดในอีกแบบหนึ่งเกี่ยวกับบอส

        ‘ตอบได้อย่างฉะฉาน ต่างจากตอนตอบคำถามฉันที่ตอบอย่างตะกุกตะกักเลย’

        “แล้วพวกเด็กมุงดูอะไรกันน่ะ” มิวทูเห็นเด็กนักเรียนเป็นร้อย มุงดูอะไรบางอย่างอยู่

        “เดี๋ยวก็รู้ครับ ตอนนี้ มาทางนี้ก่อน” บอสเดินนำโดยเข้าไปในตัวอาคารชั้นหนึ่ง

        “ถึงแล้ว...” บอสหยุดหน้าเด็กคนหนึ่งในความทรงจำ

        “นั่นมัน... ตัวเธอเองไม่ใช่หรอ”

[SKYNET]

.....

แล้วไง

[Version5]

ก็แบบนี้ไง

บทที่ 36

[ขออนุญาตใช้ { } แทนคำพูดของบุคคลในความทรงจำนะครับ^ ^”]

บทที่ 36

ในความทรงจำ

      “ทำไม...” มิวทูเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดไม่ออก เพราะมันอยู่เหนือความคาดหมาย ที่จะมี ‘พลัง’ ที่ไม่เคยเห็นในโลกที่เธออยู่

      “บอกแล้วไงครับ ว่าพวกเราอยู่ในความทรงจำ” บอสเตือนสติมิวทู ทำให้มิวทูได้สติ แล้วฟังบอสในความทรงจำพูดขึ้น

      {นี่... แกเป็นอะไรหน่ะ} บอสในความทรงจำพูดขึ้น เมื่อเห็นลูกมังกรตัวน้อยๆซ่อนอยู่ในซอกหลืบของอาคาร

      {ฟะ... ฟ่อ~} ลูกมังกรพยายามจะข่มขู่ แต่มันไม่ทำให้บอสรู้สึกกลัวเลย แถมทำให้บอสยื่นมือเข้าไปอุ้มมันอีกต่างหาก

      {อยู่นิ่งๆนะ…} บอสยกลูกมังกรขึ้นมาดูให้จะๆตาตัวเอง

      {อั้ย~} พอบอสในความรงจำลูบหัวมัน มันก็เคลิ้มเล็กน้อย จนซักพัก...

      “ดูเหมือนจะถึงแล้วนะ...” บอสพูดคนเดียวเบาๆพยายามไม่ให้มิวทูได้ยิน แต่มิวทูก็ได้ยินอยู่ดี

      {นี่... คนนั้นน่ะ...} จู่ๆมีกลุ่มบุคคลหนึ่งตรงมาที่บอสในความทรงจำ ทำให้บอสรีบวางลูกมังกรไว้ที่ซอกหลืบ

        แล้วเอาตัวเองบังไม่ให้ใครเห็นซอก แต่ก็พยายามให้ไม่ใครสังเกต ว่ากำลังบังอะไรอยู่

      {ทะ... ทำไมหรอครับ} สีหน้าบอสในความทรงจำเริ่มตื่นตระหนกขึ้น

      {เมื่อกี้ทำอะไรอยู่...} หัวหน้ากลุ่มเดินเข้ามาถาม ทำให้บอสในความทรงจำเริ่มที่จะกลัว

      {คือ... ผม… เก็บปากกาอ่ะครับ ผมเผลอทำตกไว้} บอสในความทรงจำหาข้อแก้ตัวสุดบรรเจิด

      “เธอนี่... คิดได้ไงเนี่ย” มิวทูที่เห็นแล้วแทบจะกุมขมับ

      “ก็ตอนนั้นมันช่วยไม่ได้หนิ คิดแบบนี้ได้ก็ดีแล้ว” บอสเถียง

      {แล้วเธอเห็นสัตว์แปลกๆบ้างไหม คือฉันเลี้ยงไว้แล้วไม่รู้มันจะไปซนที่ไหน} หัวหน้ากลุ่มพูดด้วยน้ำเสียงใจดี

        แต่มิวทูฟังแล้วไม่มีความรู้สึกว่า ผู้ชายคนนั้นใจดีแม้แต่น้อย

      {ผมเห็นลางๆอะครับ มันเหมือนจะมีปีก...} บอสในความทรงจำพูดลองเชิงไปก่อน พูดได้ไม่กี่คำ หัวหน้ากลุ่มก็รีบถามขึ้นมาทันที

      {มันอยู่ไหน!!} หัวหน้ากลุ่มตะคอกเสียงดังโดยไม่เหลือความใจดี

      {มะ... มันอยู่ทางโน้นครับ} บอสในความทรงจำชี้ไปที่ตึกฝั่งตรงข้าม ซึ่งห่างจากตึกที่คุยอยู่มาก

      {ตามไปเร็ว!} หัวหน้ากลุ่มสั่งลูกน้องเป็นโขยง ไม่นาน หน้าซอกหลืบก็โล่งเหลือแต่บอสในความทรงจำ

      {เกือบไปแล้ว...} บอสในความทรงจำถอนหายใจ แล้วกลับมาสนใจลูกมังกรตัวน้อยต่อ

      {ไม่เป็นไรแล้วนะ} บอสในความทรงจำพูดกลับลูกมังกร ลูกมังกรก็เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วคลอเคลียบอส

      '{น่ารักจริงๆ}' บอสคิดในใจอย่างเอ็นดู แต่ซักพัก มันก็ร้องออกมาเหมือนจะเตือนอะไรบางอย่าง

        {มีอะไร...} บอสในความทรงจำสนใจแต่ลูกมังกรโดยไม่ได้หันมองไปทางไหนเลย

        {ก๊าซ~~} ลูกมังกรร้องออกมา แล้วจู่ๆมันก็หายไป

        {จับตัวเด็กนั่นเร็ว!} เสียงห้าวของผู้ชายดั่งขึ้น ทำให้บอสรีบหันไปข้างหลัง แล้วก็โดนคนสี่คน โปะยาสลบ ใช้ปืนไฟฟ้าช็อต

        ใช้มือสับคอ แล้วก็ต่อยท้อง (ถ้าเอาให้ชัวร์จริงๆไม่ยิงให้ตายไปเลยหละ= =”) จนบอสสลบไป และโดนยัดใส่ถุง

        {ถึงจะไม่ได้ลูกมังกร แต่ได้คนที่ใกล้ชิดกับมังกรก็ยังดี...} หัวหน้ากลุ่มพูดเบาๆแล้วสั่งลูกน้อง

        {เอาเด็กนี่ไปที่คฤหาสน์เลย เดี๋ยวนี้!}

[Madame Graya]

ห โหด~~~

[Loveless Nova]

โดนอุ้มซะแล้วบอส =w="

[Version5]

บทที่ 37

        มิวทูที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในความทรงจำก็รู้สึกแปลกๆ แต่เมื่อจะเข้าไปดูให้แน่ชัด จู่ๆสิ่งที่เห็นทั้งหมดก็กลายเป็นสีดำ

      “นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ” มิวทูถามบอสซึ่งยืนอยู่นิ่งๆ

      “ไม่มีอะไรหรอกครับ ช่วงนี้ความทรงจำของผมจะขาดหายเพราะสลบอยู่ ซักพักเดี๋ยวภาพก็มาแล้วครับ” บอสอธิบาย

        ซึ่งภาพก็เริ่มมาอย่างที่บอสบอกไว้จริงๆ

      “แล้วที่นี่ที่ไหนละ” มิวทูถามขณะที่เดินรอบๆห้อง

      “ตอนนี้อยู่ที่คฤหาสน์ของมหาเศรษฐี” บอสตอบโดยที่ดูเหตุการณ์ต่อไป

      {ที่นี่... ที่ไหน} บอสในความทรงจำตื่นขึ้น มองไปรอบๆพบว่าตนนอนอยู่บนเตียงสุดหรูที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้นอนมาก่อน

        ห้องก็กว้าง มีชั้นหนังสือเป็นระเบียบ แต่ก็มีความรู้สึกที่ขัดๆกับห้องนี้

      {ห้องนี้... ไม่มีหน้าต่างหรอเนี่ย} บอสลุกขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตู แล้วลองหมุนลูกบิดดูโดยไม่ให้ประตูเปิด แต่ว่ามันล็อคจากด้านนอก

      {ก๊าซ~} เสียงลูกมังกรร้องออกมาเบาที่สุดโดยที่ให้บอสได้ยิน ทำให้บอสในความทรงจำเดินเข้ามา

      {แกมาที่นี่ได้ไง} บอสในความทรงจำถามซึ่งตนเองน่าจะรู้ดีว่ามันฟังไม่ออกอยู่แล้ว

        แต่มันกลับแสดงในสิ่งที่บอสไม่คิดว่ามีอยู่จริงๆมาก่อน

      {ก๊าซ~~} ลูกมังกรร้องออกมาซักพัก จู่ๆลูกมังกรก็หายไปครึ่งร่าง ทำให้บอสนึกขึ้นมาได้ทันที

      {นี่แก... ใช้เวทมนต์เป็นด้วยหรอ} บอสในความทรงจำพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีกลุ่มคนกำลังมา

        ทำให้รีบเอาลูกมังกรซ่อนไว้ในผ้าห่ม แล้วบอสก็นอนทำให้เหมือนกับสลบอยู่ให้มากที่สุด

      {แกร๊ก...} เสียงลูกบิดดังขึ้นทำให้บอสในความทรงจำเริ่มตื่นตระหนกขึ้น

      {เด็กคนนี้ยังหลับสบายอยู่เลยนะ... } เสียงชราของผู้หญิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้า

      {เด็กนี่มีรังสีจากมังกรอยู่เยอะ ถ้าใช้ในพิธีกรรมละก็ ใช้เด็กหนึ่งคนเหมือนใช้เด็กร้อยคนเลย} เสียงหนุ่มของผู้ชายพูดขึ้นโดยที่ยิ่งพูด

        น้ำเสียงก็เหมือนยิ่งบ้าคลั่ง แต่หญิงชรากลับไม่ดีใจเลยสักนิด แถมยังร้องไห้อีก

      {ท่านครับ เป็นอะไรหรอครับ} ลูกน้องรีบถาม

      {คงไม่มีแม่คนไหนที่ไม่เสียใจ ถ้าเกิดเสียลูกชายของตัวเองไปหรอกนะ อย่าลืมสิ ฉันก็เป็นแม่คน...ที่ตายแล้วเพราะสามีฉันฆ่านะ}

        ยิ่งหญิงชราพูดขึ้น น้ำตาก็ยิ่งไหล กลับแต่ว่าไม่มีเสียงร้องไห้เลย ทั้งบอสในความทรงจำ

        กับมิวทูที่เฝ้ามองดูทุกเหตุการณ์ก็เกิดความรู้สึกสงสาร

      {ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เด็กนี่ผมตรวจสอบประวัติมาหมดแล้ว แม่ของเด็กนี่ตายไปตั้งแต่เด็กอายุ 4 ขวบแล้ว}

        เสียงชายพูดข้อมูลขึ้น แต่จริงๆแล้ว เขาไม่สนใจอะไรเลยนอกจากพิธีกรรม

          เมื่อหญิงชราได้ยินถึงเรื่องนี้ ดวงตาก็ยิ่งเศร้าหมอง มิวทูที่ยินได้ด้วย ก็หันมามองบอสที่หันหน้าหนี

        {พอ... พอแล้ว... ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องใคร… ไม่อยากได้ยินประวัติของคนอื่นหรอกนะ อเล็กซ์ ฉันไปละ}

        หญิงชราออกไปจากห้องด้วยสีหน้าที่ตัดสินใจได้แล้ว ว่าจะทำอะไร

        {ครับ ถ้างั้น... เชิญครับ} ชายหนุ่มเปิดประตูให้หญิงชรา หญิงชราก็ออกไป ตามด้วยผู้ชาย

        {…} บอสในความทรงจำค่อยๆลืมตา

        {ไปแล้ว...} บอสในความทรงจำลุกขึ้นจากเตียง มองไปที่ตู้หนังสือที่อยู่ติดกับเตียง

        {หนังสือไสยศาสตร์ หนังสือมนต์ดำ หนังสือศาสตร์มืด ทำไมมีแต่หนังสือแนวดาร์คเนี่ย}

        บอสในความทรงจำไล่ดูสันหนังสือของแต่ละเล่ม

        {... หนังสือว่าด้วยเวทมนต์} บอสในความทรงจำเห็นหนังสือเล่มนี้ แล้วตัดสินใจเปิดอ่านดู แต่ในหนังสือไม่มีเนื้อหาอยู่เลย

          มีแต่กระดาษรอบนอก ด้านในกลวง แล้วมีปุ่มสีแดงปุ่มหนึ่ง

        {ลองกดดีกว่า} บอสในความทรงจำกดปุ่ม แล้วผนังห้องก็เปิดออก มีกลิ่นที่บอสในความทรงจำเคยได้กลิ่นนี้มาก่อน

          แต่จำไม่ได้ว่ากลิ่นของอะไร แต่ลูกมังกรที่ซ่อนอยู่ในผ้าห่มพุ่งเข้าไปทันที

        {เห้ย... รอด้วย} บอสในความทรงจำรีบตามลูกมังกรตัวนั้น เข้าสู้ทางเดินที่หนาวเหน็บ และ มืดมิด...