[Fiction] The Lost Egg, The Lost Memory. [MEM 21 : The hope of old team.]

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

ว้าว วว อยากรู้โปเกม่อนตัวต่อไป ~~~~~!

[Kimur@]

ตามมาอ่านตอนล่าสุดแล้วนะครับ เรื่องผมว่าไม่ยืดนะ แต่ทำได้พอดีเลยละ ^^

[*~Pocha_Icecream~*]

ตัวต่อไปจะเป็นตัวอะไรน้า~

การบรรยายดีมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ สู้ๆ!

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

OLA~!

แฮะๆ ลูซังเองล่ะ

(ช่วงนี้ตามอ่านฟิกของหลายๆท่านที่ผมสมัครไว้อยู่น่ะ)

ขออภัยด้วยที่ไม่ได้มาอ่านซะน๊าน~ นาน สองตอนรวดเลยทีเดียว

*ลางสังหรณ์มั่ง - เนียร์กะมิโดริหรอ...อืม... คู่นี้ท่าทางจะเข้ากันดี.. อืม...*

- ช่วงเม้นฟิก -

ก็ แต่งได้ดีเช่นเคยครับ ตะหงิดแค่ช่วงฮากาเนลเท่านั้นเอง เหมือนเรียบเรียงคำแปลกๆน่ะครับ

ส่วนภาพรวม.. 1... 2 ... 3 ...4... 5

5 นิ้วโป้งไปเลย~! >w<

สู้ๆต่อไปนะครับบ์

[me=Lu Al Jafar]ไปอ่านฟิกวาว่าต่อ...[/me]

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 11 : Half Mission.

ร่างที่ปรากฏต่อหน้าของหนุ่มสาวทั้งสองเป็นร่างของโปเกมอนสีฟ้าตัวเล็กๆ มีเขาแตกแขนงไปด้านข้างอยู่สองชุด มันยิ้มกว้างให้กับเจ้านายใหม่ของมัน ด้วยรูปทรงปากที่มันยิ้มนั้นดูคล้ายกับแถบสีฟ้าเข้มสามแถบที่ลำตัวไม่มีผิด มันกระดิกหางที่เหมือนลูกอ๊อดของมัน แล้วกระโดดเข้าหาชายหนุ่ม

ฮะๆๆ นายนี่เองเหรอ ชายหนุ่มพูดพลางรับโปเกมอนน้อยๆ ที่กระโดดเข้ามา อูป้า จากนี้ไปฝากตัวด้วยนะ

อูป้า! มันตอบปากรับคำด้วยความยินดี ชายหนุ่มเรียกมันกลับเข้าบอลอีกครั้ง พร้อมออกเดินทางออกจากถ้ำไป

แหม... นึกไม่ถึงเลยนะว่าจะจับได้อูป้าเข้า หญิงสาวที่นิ่งเงียบอยู่นานพูด

อื้อ ชายหนุ่มตอบรับ ปกติแล้วอูป้าจะอาศัยอยู่ใกล้ๆ แหล่งน้ำ แสดงว่าในถ้ำนี้ก็มีแหล่งน้ำอยู่ด้วยนะสิ

เรื่องนั้นช่างมันเถอะเนียร์ หญิงสาวพูด เรารีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า

ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย แล้วทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน โดยมีบาคุโกะ ฮิโนอาราชิของหญิงสาวคอยส่องไฟให้ สักพักใหญ่ๆ พวกเขาก็มาถึงทางออกของถ้ำ

เห็นแล้วละ แสงนั่นไงทางออก เนียร์พูดพลางชี้ไปยังแสงสลัวๆ เบื้องหน้า

อื้อ... รีบไปกันเถอะ หญิงสาวพูดพลางลากชายหนุ่มให้รีบไปยังที่หมาย

เดี๋ยวสิ ชายหนุ่มพูด ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอจับซูแบทไปอีกซักตัวนึงนะ

รีบไปเถอะน่า จิจังของฉันจะเป็นอะไรมากรึเปล่าก็ไม่รู้ หญิงสาวแย้ง

เอาน่าๆ แค่ปาบอลเอง ชายหนุ่มพูดพลางปาบอลไปยังเพดานถ้ำ ไปเลยมอนส์เตอร์บอล

ลูกบอลลอยขึ้นไปตามแรงปา มันเข้าไปกระทบกับซูแบทตัวหนึ่งที่นั่น ร่างของเจ้าค้างคาวกลายเป็นแสงสีแดงและถูกดูดเข้าไปในบอล ลูกบอลตกลงพื้น มันและเริ่มสั่นรัวๆ

เนียร์ ทำแบบนี้จะดีเหรอ ทำไมไม่ต่อสู้กับมันก่อนล่ะ หญิงสาวถาม

ไม่หรอก เสี่ยงกันไปเลยดีกว่า เธอไม่อยากให้เสียเวลาไม่ใช่เหรอ เนียร์ตอบ

แต่แบบนี้มันจะไม่ยิ่งเสียเวลากว่าเหรอ หญิงสาวพูดพลางมองบอลที่กำลังกระดิกอยู่

ไม่หรอกครับ ชายหนุ่มหยุดพูดพร้อมกับการสั่นของบอลที่หยุดลง เขาเดินไปหยิบบอลพลางพูดว่า ซูแบทน่ะ เป็นโปเกมอนที่จับได้ง่ายมาก แค่ปาบอลไปโดนตัวโอกาสจับได้ก็มีตั้งหนึ่งในสาม ถ้าเรารู้จุดศูนย์รวมพลังของโปเกมอนแล้ว โอกาสมันก็จะมากขึ้นละ แล้วตอนนี้ก็ยังไม่เย็นมาก มันกำลังหลับอยู่ ยังไงโอกาสที่จะจับมันได้ก็มีสูงอยู่แล้วละ

อื้อ หญิงสาวทนฟังการวิเคราะห์ของชายหนุ่มอย่างค่อนข้างเบื่อหน่าย ในที่สุดเธอก็เปลี่ยนเรื่อง รีบไปกันเถอะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ที่โปเกมอนเซ็นเตอร์ เมืองฮิวาดะ

หญิงสาวยื่นคุจีโตะและปาจิริสให้คุณจอยตรวจอาการอย่างน่าเป็นห่วง เธอกำชับคุณจอยอยู่หลายต่อหลายครั้งกว่าเธอจะรู้โล่งใจไปนั่งรอที่เก้าอี้พักคอยได้ ทางด้านชายหนุ่มเองก็เช่นกัน เขาฝากอูป้าและซูแบทไปให้คุณจอยตรวจสภาพ เขายังไม่พร้อมที่จะฝากโปเกมอนทั้งหมดให้คุณพยาบาลหรอก เพราะเมื่อเขาเดินทางมาถึงที่นี่แล้ว เขาเองก็มีเป้าหมายของเขาเช่นกัน

เนียร์ มาถึงนี่แล้วไม่พักก่อนเหรอ นี่ก็เย็นมากแล้วนะ จะออกไปไหนล่ะ หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังจะออกจากโปเกมอนเซ็นเตอร์ไป

ตอนนี้ก็ถึงเมืองที่ทามะทามะของฉันอยู่แล้ว ฉันจะออกไปตามหาน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก ชายหนุ่มขณะที่หยุดเดินชั่วครู่ เมื่อสิ้นคำพูดของเขาแล้ว เขาก็ก้าวเดินต่อไปโดยมีแค่เสียงไล่ตามหลังไปว่า ไม่ต้องรอกินข้าวเย็นนะ

เพียงแค่ได้ฟังคำๆ นั้น หญิงสาวกลับรู้สึกใจสั่นสะท้าน มันราวกับว่าเป็นลางบอกเหตุอะไรซักอย่าง สำหรับเนียร์แล้ว ถ้าเป็นเรื่องของโปเกมอนที่เขารักละก็เขาจะทำอะไรเกินตัวจนไม่สนใจตัวเองเลย การที่เขาบอกว่าไม่ต้องรอกินข้าวแบบนี้ เขาคงจะต้องทำอะไรเกินตัวอีกสินะ

เดี๋ยวสิเนียร์ ฉันไปด้วย หญิงสาวรีบตามชายหนุ่มไปอย่างไม่รอช้า นายจะไปหาทามะทามะสินะ

อื้อ ชายหนุ่มตอบรับ แต่ไม่ได้หันกลับมามองใบหน้าของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย เขาหยิบบอลแบบพิเศษสองลูกออกมา แล้วปาออกไป ช่วยหน่อยนะทามะทามะ นำทางไปหาพรรคพวกอีกตัวของนายด้วย

โปเกมอนไข่ทั้งสองฟองถูกเรียกขึ้นมาต่อหน้าชายหนุ่ม มันพยายามใช้พลังเพื่อระบุถึงสถานที่ที่พวกมันอีกตัวนึงอยู่ ร่างกายของพวกมันลอยขึ้นเหนือพื้นดิน พวกมันเริ่มเรืองแสง และแล้ว พวกมันก็กลับมาสัมผัสกับพื้นดินอีกครั้ง

เจอแล้วเหรอทามะทามะ ชายหนุ่มถาม นำทางไปทีสิ

สิ้นคำสั่งของชายหนุ่ม ทามะทามะก็เริ่มนำทางพวกเขาไป ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินลัดเลาะไปตามบ้านคนต่างๆ ผู้คนตอนนี้กำลังพลุกพล่านเนื่องจากเป็นเวลาเกือบๆ เย็น แต่พวกเขาก็ไม่สนใจหรอก สิ่งที่พวกเขาต้องการนั้นมีเพียงแค่การนำทามะทามะกลับคืนมา เรื่องอื่นน่ะ ค่อยเอาไว้คิดทีหลัง

พวกเขาเดินกันมาสักพักก็หยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งบริเวณชานเมือง มันเป็นบ้านไม้ขนาดย่อมๆ ที่มีสวนขนาดใหญ่อยู่เบื้องหลัง ทามะทามะกระโดดพลางหันเข้าไปในบ้านหลังนั้น มันกำลังทำสัญญาณบอกว่าพวกของมันอยู่ในนี้สินะ

นี่ ทามะทามะ จะไปไหนน่ะ เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังออกมาจากบ้านหลังนั้น

สิ้นเสียงไม่นาน ร่างของทามะทามะฟองหนึ่งก็ออกทางประตูบ้านหลังนั้น มันกระโดดเข้าหาพรรคพวกของมันอีกสองตัวอย่างดีใจ ตามมาด้วยร่างของเด็กสาวที่วิ่งตามออกมา

ทามะทามะ ทำไมวันนี้ซนจังเลยนะ จะรีบออกไปไหนล่ะ เด็กสาวตัวน้อยๆ พูดขึ้นขณะวิ่งออกมา เธอมองทามะทามะสามฟองที่อยู่ด้วยกันแล้วก็เกิดอาการสงสัย เธอพยายามกวาดสายตาไปรอบๆ ก็พบกับขาของชายหนุ่ม สายตาของเธอค่อยๆ มองขึ้นไปจนเห็นหน้าของเขา พี่คะ ทามะทามะตัวไหนเป็นของหนูเหรอคะ

เอ่อ... ชายหนุ่มอึกอัก เขาเองก็ค่อนข้างลำบากใจ เขายังลังเลอยู่ว่าจะบอกความจริงไปดีไหม จนในที่สุด เขาก็ตัดสินใจพูดออกไป ทามะทามะพวกนี้ของพี่เองครับ พี่ออกตามหามันมาหลายวันแล้ว น้องเป็นคนช่วยดูแลทามะทามะของพี่เหรอครับ เก่งจังนะ ตัวแค่นี้ก็ดูแลโปเกมอนเป็นแล้ว

ไม่ใช่ เด็กสาวพูดพลางเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่ม ถ้อยคำที่ชายหนุ่มพยายามเอ่ยปากชมไปไม่เป็นผลแม้แต่น้อย เธออุ้มทามะทามะตัวหนึ่งแล้วกอดมันอย่างเบาๆ ทามะทามะตัวนี้เป็นของหนู ไม่ใช่ของพี่ซักหน่อย หนูเจอมันนอนหมดสติอยู่ที่สวนหลังบ้านตั้งหลายวันมาแล้ว

เกิดอะไรขึ้นเหรอ จิเอะ เสียงแหบๆ ดังขึ้นมาจากในภายในบ้าน สักพักร่างของชายชราในชุดยูกาตะแบบผู้ชายที่ทำด้วยผ้าหยาบๆ สีน้ำตาลแก่ก็โผล่ขึ้นมา เขามองไปยังชายหนุ่มและหญิงสาว พลางเอ่ยขึ้นมาว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย จิเอะหลานผมไปทำอะไรให้คุณเดือดร้อนหรือเปล่า

ชายหนุ่มก้มลงไปมองหน้าเด็กสาวอย่างอ่อนใจ เขาเองไม่ค่อยจะรู้หรอกว่าเขาควรจะทำยังไง สำหรับตัวเขาแล้ว เด็กน่ารักๆ มักจะทำให้เขาใจอ่อนอยู่เสมอ เขาหันไปมองหน้าของหญิงสาว แต่เธอเองก็ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจพูดออกไป

คือว่า... เขาพูดพลางชี้ไปที่ทามะทามะเบื้องล่าง ทามะทามะที่จิเอะเก็บได้อ่ะครับ มันเป็นทามะทามะของผม

จริงเรอะ ชายชราพูดพลางหันไปดูหน้าของหลานสาวที่กำลังบูดบึ้ง

หนูไม่ให้พี่หรอก นี่มันทามะทามะของหนูอ่ะ เธอพูด

จริงครับ ทามะทามะ มานี่สิ ชายหนุ่มพูดพลางเรียกทามะทามะ ทามะทามะของผมโดนระเบิดจนกระจัดกระจายไปทั่วโจวโตน่ะครับ ตอนการแข่งขันบนเรือเหาะน่ะ

ทามะทามะทั้งสาม เมื่อได้ฟังคำพูดของชายหนุ่มแล้ว มันก็รีบกระโดดเข้าหาชายหนุ่มทันที ไม่เว้นแม้แต่ทามะทามะที่อยู่ในก้อมกอดของเด็กสาว

อืม เป็นทามะทามะของนายจริงๆ ด้วยสินะ ชายชราพึมพำพลางหันไปมองหน้าหลานสาว ถ้าแบบนั้นก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ จิเอะ คืนเขาไปเถอะ

ไม่เอาอ่ะ หนูอยากได้ทามะทามะนี่นา วันนี้หนูสัญญากับทามะทามะแล้วว่าจะอ่านนิทานให้ทามะทามะฟังด้วย หนูไม่ยอมให้ทามะทามะหรอก เด็กสาวพูดด้วยหน้าตาบูดบึ้ง

ตายละสิ ทำยังไงดีล่ะเนี่ย ชายหนุ่มพึมพำ แล้วหันหน้าไปหาหญิงสาว มิโดริ เธอช่วยพูดอะไรหน่อยสิ

เอ่อ... หญิงสาวดูลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะพูดออกไป คุณกันเท็ตสึใช่มั้ยคะ

กันเท็ตสึ ชายหนุ่มพึมพำ คนที่ทำบอลน่ะเหรอ

ใช่ ชายชรารับคำ ฉันเองละ กันเท็ตสึ เรื่องทามะทามะวันนี้ฉันต้องขอโทษแทนหลานของฉันด้วยนะ แต่ว่า จะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะขอยืมทามะทามะของเธอไว้ซักวันนึงก่อน ฉันจะคอยเกลี้ยกล่อมจิเอะให้เอง แล้วฉันจะทำบอลให้เป็นการขอโทษนะ อยากได้บอลอะไรบอกฉันได้เลย

เนียร์ นายนี่โชคดีจังเลยนะ หญิงสาวพูด คุณกันเท็ตสึคิดจะทำบอลให้ด้วย นายอยากได้บอลอะไรเหรอ

เอ่อ... ชายหนุ่มพูดพลางจัดเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อย ก็ตามนิสัยของเขาละ ที่พอเวลาจะพูดอะไรเท่ห์ๆ ก็มักจะทำให้ตัวเองดูดีอยู่เสมอ เขาจัดคอเสื้อให้เข้าที่พลางพูดออกมาว่า ของแบบนั้นน่ะ ผมไม่ต้องการมันหรอกครับ

หา! ทำไมล่ะ หญิงสาวพูดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง คงไม่มีใครคิดหรอกว่าชายหนุ่มจะปฏิเสธข้อเสนอดีๆ แบบนี้ แม้แต่ชายชราเองก็เช่นกัน สีหน้าของเขาแสดงอาการแปลกใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

เรื่องข้อเสนอของคุณกันเท็ตสึน่ะ ผมตกลงครับ ชายหนุ่มพูด แต่เรื่องบอลน่ะ ผมขอปฏิเสธจะดีกว่า ได้ยินมาว่า ที่ผ่านมามีเทรนเนอร์มากมายมาให้คุณทำบอลให้ แต่คุณจะทำให้ก็ต่อเมื่อยอมรับในฝีมือของเทรนเนอร์เหล่านั้นเท่านั้น ดังนั้น ที่คุณทำให้ผมโดยหวังจะขอโทษน่ะ ผมไม่ต้องการหรอกครับ ผมเองก็ตัดสินใจแล้วด้วยว่าจะแข็งแกร่งขึ้น ถ้าได้แข็งแกร่งขึ้นด้วยกำลังของตัวเองมันก็คงจะรู้สึกดีกว่านะครับ ต้องขอโทษด้วยครับที่ปฏิเสธไป

อื้อ พูดได้ดีนี่ ชายชราตอบด้วยสีหน้าชื่นชม ยังคงมีศักดิ์ศรีของความเป็นเทรนเนอร์อยู่เลยสินะ แต่ว่า ฉันเองก็ดูคนออกหรอกนะ ว่าใครเป็นยังไง แค่ฉันเห็นนายฉันก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วละ ว่านายเป็นคนแบบไหน การแข่งขันที่เมืองโคงาเนะ ฉันเองก็ดูอยู่ทางโทรทัศน์นะ ภาพของนายที่ไม่สนใจอะไร กระโดดไปคว้าทามะทามะจนตกจากเรือเหาะนั่น ฉันจำมันได้ดีเลยละ ตอนที่ทามะทามะตกมาที่นี่ฉันเองก็รู้อยู่แล้ว ว่าซักวันนายจะต้องมา ฉันรอวันที่จะทำบอลให้คนอย่างนายอยู่ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ

ครับ ชายหนุ่มรับปากด้วยความภาคภูมิใจ แต่ว่า... จะว่าอะไรมั้ยครับ ถ้าผมจะขอให้ทำอย่างอื่นแทน

เอ่อ... ชายชราทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ตกลงตอบรับไป ได้สิ

มันเป็นแค่กล่องไม้ขนาดกลางๆ มีลวดลายนิดๆ หน่อยๆ น่ะครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ห้องพักของผู้นำโรงยิม เมืองฮิวาดะ มีโทรศัพท์ดังขึ้น

ฮัลโหล สึคุชิพูด นั่นใครเหรอครับ

ฉันเอง ฮายาโตะน่ะ

อ๋อ ฮายาโตะเองเหรอ มีอะไรหรือเปล่า โทรมาตอนนี้

อื้อ มีสิ เมื่อวานน่ะ เทรนเนอร์คนนึงมาท้าสู้กับฉัน ทีแรกนึกว่าจะเป็นแค่เทรนเนอร์กระจอกๆ ธรรมดานะ

แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ อย่าบอกนะว่านายแพ้น่ะ แอร์มูโด้ของนายออกจะเก่งไม่ใช่เหรอ

แพ้ราบคาบเลยละ ตอนแรกฉันไล่ต้อนเขาไปเรื่อยๆ จนเกือบจะชนะอยู่แล้ว ฉันไม่รู้เลยว่า ฉันต่างหากล่ะที่เป็นฝ่ายติดกับเข้าซะเอง นายเองก็ระวังเอาไว้ละกันนะ ไม่แน่ว่าอีกไม่กี่วัน เขาอาจะมาท้าชิงกับนายก็ได้

นั่นสินะ เขาชื่ออะไรล่ะ

ชื่อเขาเหรอ... เนียร์ ฉันจำได้ขึ้นใจเลยละ จำไว้นะสึคุชิ ยังไงนายก็อย่าประมาทเด็ดขาดล่ะ

อื้อ ฉันจะจำไว้ ชื่อเนียร์สินะ

==================================================

โปเกมอนที่ปรากฏในตอนนี้

ซูแบท

ทามะทามะ

ฮิโนอาราชิ

อูป้า

แอร์มูโด้

ปาจิริส

==================================================

ต้องขอโทษที่มาลงช้านะเจ้าคะ พอดีเราหัวไม่ค่อยแล่นอ่าาา เราพยายามไม่ให้เนื้อเรื่องมันยืดแล้ว แต่เหมือนกับว่า บางทีไม่ยืดก็ไม่ได้อ่าเจ้าค่ะ

เพราะว่า เนียร์เองก็แสดงอีกตัวตนไปแล้ว เราว่ามิโดริก็คงจะสงสัยแล้วละเจ้าค่ะ ถ้าไม่ให้พูดเรื่องนี้ก็คงจะไม่ได้ แล้วโปเกมอนของเนียร์ก็ยังไม่เก่งอะไรเลยด้วยอ่า อาจจะต้องมีการฝึกกันก่อนด้วยอ่าเจ้าค่ะ แต่เราจะพยายามไม่ยืดมากนะเจ้าคะ

ยังไงก็ขอขอบคุณที่ยังติดตามนะเจ้าคะ

[Hermit]

ตอนใหม่มาแล้วเย่ๆๆ

เนียร์นี่ โลิลิป่าวน่ะเห็นสาวๆชอบใจอ่อน

ว่าแค่แต่่่ละยิมนี่เค้าพูดคุยกันด้วยหรือครับ

ว่าแล้วกล่องเล็กๆนั้นจะเอาไว้สู้ยิมหน้าป่าวน่ะมันต้องมีอะไรพิเศษป่าวน่ะ

[ShadowSneak]

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นอูป้าแฮะ หักเรื่องไปไกลเลย =.="

แต่สุดท้าย ก้อได้ซูแบทใช่มั้ยล่าาา~ อิอิ

จะให้ทำกล่องอะไรให้ล่ะเนี่ย ชักจะอยากรู้แล้วแฮะ =w="

ไร้ที่ติครับรอบนี้ พยายามต่อไปนะครับ ^^

[Kimur@]

ตามมาอ่านตอนล่าสุดแล้วละครับ ^^ หัวหน้ายิมนี่เป็นพันธมิตรกันด้วยแฮะ มีอะไรคอยโทรบอกกัน จริงๆน่าจะปล่อยให้เจอแจ็คพอตเอง อิอิ

[Risu]

ได้อูป้าเหรอ นึกว่าได้ซูแบทซะอีก (แต่สุดท้ายก็ได้ซูแบทมาแหละนา)

จะให้ทำกล่องไม้ทำไมเนี่ย สงสัยๆ

มีการโทรบอกถึงผู้ท้าชิงด้วยแฮะ

[4096]

เอาชื่อหลานกันเท็ตสึมาแต่งจริงๆด้วย = =

แบบนี้ไม่ยืดเยื้อครับ กำลังสนุก >.<

แต่ถ้าไม่บอกก็คงไม่เชื่อว่าเนียร์มีแค่ทามะทามะ - -*

[ChaosPhoenix]

มาอ่านแล้วนะครับ หัวหน้ายิมมีการกระจายข่าวกันแบบนี้ด้วยนะนี้  ตอนนี้เจ้าเนียร์มีแอบเก็กอีกนะ - -

[Hermit]

ทำไมนินมาถามแต่แยมไม่มาถามน่ะ

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 12 : Gust Solo and Dig Trio.

วันนี้ฉันจับโปเกมอนได้ด้วยละ คุจีโตะ มันเข้ามากัดหางของจิจังตอนที่เราเดินอยู่ในถ้ำ ตอนนี้ฉันฝากให้คุณจอยช่วยดูแลอยู่ ฉันคิดชื่อเล่นให้มันได้แล้วละนะ จีโกะ ไม่รู้ว่ามันจะชอบรึเปล่าด้วย เนียร์เองก็จับโปเกมอนได้ตั้งสองตัวแน่ะ อูป้ากับซูแบท พอเห็นโปเกมอนพวกนั้นแล้วก็อยากรู้เหมือนกันนะว่า เนียร์เขาจะใช้พวกนั้นสู้กับยิมลีดเดอร์ได้ยังไง

ตอนที่ฉันอยู่ในถ้ำ ฉันได้เจอกับฮากาเนลด้วย มันอาละวาดใหญ่เลย โชคดีนะที่รอดมาได้ แต่เนียร์ทำตัวแปลกๆ ไปนะ ตอนที่ฮากาเนลโผล่ขึ้นมานั่นแหละ จู่ๆ เนียร์เองก็เปลี่ยนบุคลิกไป มันเป็นบุคลิกที่ดูน่าเกรงขาม แต่ก็แฝงไปด้วยความน่าสะอิดสะเอียน จากเรื่องนี้มันยิ่งทำให้ฉันเริ่มสงสัย เนียร์เป็นใครกันแน่นะ ทำไมนิสัยเขาถึงดูแปลกๆ เหมือนกับว่าเขาจะดูมีแผนการอะไรในหัวอยู่เสมอๆ เลย

พอมาถึงเมืองฮิวาดะเนียร์เองก็รีบออกหาทามะทามะทันทีเลย ทามะทามะที่หายไปนั้นไปตกอยู่ที่บ้านของคุณกันเท็ตสึ ในที่สุดฉันก็เห็นได้คุณกันเท็ตสึตัวเป็นๆ แล้วละ แต่เนียร์เองก็ทำตัวแปลกๆ อีกแล้ว ไม่ยอมรับบอลของคุณกันเท็ตสึ กลับไปขอเป็นกล่องไม้แทน รายระเอียดของกล่องไม้ก็เยอะแยะไปหมดจนคุณกันเท็ตสึต้องขอเวลาตั้งสามวันแน่ะ เขาจะเอากล่องไม้ไปทำอะไรกันแน่นะ หรือว่าจะมีแผนอะไรอยู่

พ่อเคยบอกเอาไว้ว่า คนที่เดาใจยากเหมือนกับมีแผนการอะไรอยู่ในหัวตลอดแบบนี้ มักจะเป็นคนที่คบไม่ได้ เพราะว่าเราไม่มีทางรู้เลยว่าเขาจะหักหลังเราเมื่อไหร่ แต่กับเนียร์แล้วก็ดูไม่เหมือนว่าไว้ใจไม่ได้เลยนะ ตอนที่เขาเอาแต่สนใจโปเกมอนของเขาโดยไม่สนใจอย่างอื่น ตอนที่เขาร้องไห้แทบเป็นแทบตายเพราะเรื่องโปเกมอนของเขา ยังไงเขาเองก็ดูไม่เป็นคนเลวร้ายอะไรเลยนี่นา แค่อาจจะน่ากลัวนิดๆ เท่านั้นเอง

วันนี้ความสงสัยของฉันมันมีมากขึ้นอีกแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ฉันเจอเนียร์ครั้งแรก ความสงสัยก็ปรากฏ มันอาจจะแค่ฉันคิดมากไปเองก็ได้ [จงปิดปากเงียบ หากเจตนารมณ์ของเจ้า คืออิสรภาพ] ข้อความตอนที่เนียร์ได้ยินมาในฝัน มันคืออะไรกันแน่นะ ถ้ามันเป็นข้อความที่สำคัญ ทำไมเนียร์ถึงจำไม่ได้ล่ะ แล้วก็มาวันนี้ อีกบุคลิกนึงของเนียร์ ถ้าจะโยงให้มันเกี่ยวข้องกัน มันก็พอจะเป็นไปได้นะ ที่เนียร์จำข้อความนั้นไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะ ตอนนั้น เนียร์เป็นอีกบุคลิกก็ได้ นี่ฉันคิดอะไรไปเนี่ย บ้าไปใหญ่แล้ว แต่มันก็น่าสงสัยจริงๆ นะ

วันที่ X เดือน O ปี 20XX

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันรุ่งขึ้น โปเกมอนเซ็นเตอร์เมืองฮิวาดะ

หลังจากที่ชายหนุ่มและหญิงสาวทำธุระส่วนตัวรวมถึงรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว พวกเขาก็มารับโปเกมอนจากคุณจอย พยาบาลสาว โปเกมอนทุกตัวอยู่ในสภาพแข็งแรงดี พวกเขานำบอลที่ได้รับจากคุณพยาบาลเก็บไว้ให้เข้าที่ พลางเดินมานั่งคุยกันยังที่พักคอย

นี่ มิโดริ ขออะไรอย่างสิ เนียร์ ชายหนุ่มในชุดดำพูด พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว ทำสายตาวิงวอน ขอยืมฮิโนอาราชิของเธอหน่อยสิ ได้มั้ย

เอ่อ... หญิงสาวพูดพลางจ้องหน้าชายหนุ่ม เธอผลักหน้าชายหนุ่มออกด้วยท่าทางเขินอาย อย่าจ้องกันแบบนี้สิ แล้วจะยืมบาคุโกะของฉันไปทำไมล่ะ นายเองก็มีโปเกมอนครบสามตัวแล้วนี่นา

อ่า แต่ว่า... ชายหนุ่มลังเล สึคุชิ เอ่อ... ผู้นำโรงยิมเมืองฮิวาดะเองก็เป็นถึงนักวิจัยโปเกมอนลึกลับ ท่าทางจะฉลาดแล้วก็รอบคอบซะด้วย ถึงฉันจะวางแผนเอาไว้ส่วนนึงแล้วก็เถอะ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะเขาได้รึเปล่า ถ้าไม่มีโปเกมอนที่เขาแพ้ทางไปซักตัวละก็ ฉันคงเอาชนะไม่ได้แน่นอนเลยละ

แต่ว่านะ หญิงสาวแย้ง นายเองก็ฉลาดออกนี่ เดี๋ยวก็คิดแผนการได้เองละน่า ฉันกลัวบาคุโกะจะบาดเจ็บน่ะ

น่า ขอร้องละนะ ชายหนุ่มรบเร้า ฉันจะไม่ทำให้ฮิโนอาราชิบาดเจ็บหรอกน่า จะคืนกลับมาให้อยู่ในสภาพเดิมเลย แบบปาจิริสของเธอตอนนั้นไง ได้มั้ย

เอ่อ... อื้อ ก็ได้ หญิงสาวตอบรับพลางยื่นบอลให้ชายหนุ่ม แล้วจะเข้ายิมเลยเหรอ

ไม่หรอก เข้าไปตอนนี้ยังไงก็ไม่น่าจะชนะหัวหน้ายิมได้ แผนการของฉันยังไม่สมบูรณ์น่ะ ชายหนุ่มพูด พลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่า ฉันกับพวกโปเกมอนคงต้องฝึกเทคนิคใหม่ๆ กันละนะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บริเวณทุ่งหญ้ากว้างๆ ทิศตะวันออกของเมือฮิวาดะ

มันเป็นเวลาบ่ายๆ หลังจากที่ชายหนุ่มรวบรวมข้อมูลของผู้นำโรงยิมจากชาวบ้านในเมืองเสร็จ

เอาละ ที่นี่ละที่เราจะใช้ฝึกซ้อมกัน ชายหนุ่มพูดพลางมองไปยังโปเกมอนของเขา รวมถึงฮิโนอาราชิที่ขอยืมมาด้วย พวกเรามาพยายามด้วยกันนะ

โปเกมอนทุกตัวตอบรับด้วยน้ำเสียงเดียวกัน ชายหนุ่มนั่งลงบนพื้นหญ้าใกล้ๆ กับตอไม้ตอหนึ่ง ตอไม้อันนั้น เขาใช้มันแทนโต๊ะเขียนหนังสือ มีกระดาษปึกใหญ่และดินสออีกสองสามแท่งวางอยู่ที่นั่น บริเวณโดยรอบเงียบสงัด ไม่เพียงแค่เสียงของสายลมกระทบต้นหญ้าเท่านั้น หญิงสาวเองก็ไม่ได้อยู่ด้วย เธอออกไปเดินเล่นในเมืองพร้อมกับจิจัง โปเกมอนของเธอ แต่นั่นก็ดีแล้วละ ชายหนุ่มจะได้มีสมาธิกับการฝึกมากขึ้นอีก

เอาละๆ เดี๋ยวจะขอแบ่งกลุ่มโปเกมอนก่อนนะ อูป้า ฮิโนอาราชิ เนียส ฝึกท่าขุดดิน (Dig) นะ ส่วนซูแบทก็ มาฝึกกับฉันนะ ชายหนุ่มพูดพลางชี้ไปยังบริเวณที่เป็นดินแข็งๆ ไม่มีต้นหญ้าขึ้นเลย พวกนายไปขุดดินกันตรงนั้นนะ ค่อยๆ ฝึกกันไปไม่ต้องรีบ ส่วนซูแบท มาหาฉันสิ

สิ้นคำพูด โปเกมอนทั้งสาม เนียส อูป้า และฮิโนอาราชิก็เดินไปรวมกันยังที่ที่ชายหนุ่มชี้ และเริมลงมือขุดดิน ส่วนซูแบท มันได้รับคำสั่งอะไรบางอย่างจากชายหนุ่ม ทำให้มันเริ่มออกบิน

คอยกระพือปีกไว้นะซูแบท แล้วทำตามที่ฉันบอกเอาไว้น่ะ ชายหนุ่มพูด

ซูแบทบินขึ้นไปบนฟ้า มันพยายามกระพือปีกอย่างรุนแรงเพื่อเรียกลม(Gust) แต่ก็ไม่ค่อยเป็นผล มันทำได้เพียงเรียกลมแผ่วๆ เท่านั้นเอง ร่างกายของมันค่อยๆ ต่ำลงเรื่อยๆ การบินของมันเริ่มไม่คงที่ ในที่สุด มันก็ไปนอนห้อยหัวอยู่กับกิ่งไม้ใกล้ๆ โดยมีสายตาที่ไม่ค่อยพอใจของชายหนุ่มมองอยู่

พยายามหน่อยซูแบท ขอแค่มีลมบ้าง ไม่แรงก็ไม่เป็นไร ถ้าลมเบา นายก็ต้องบินให้มันสูงขึ้นนะ คอยฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ ละกัน เดี๋ยวฉันขอตัวไปดูพวกที่ขุดดินก่อน ชายหนุ่มพูดพลางเดินไปยังลานดิน

ที่นั่น พวกโปเกมอนพยายามขุดดินกันอยู่ พวกมันสามตัวพยายามขุดดินหลุมเดียวกัน แต่ก็ดูไม่ค่อยจะเข้าท่านัก โดยเฉพาะอูป้า โปเกมอนที่ไม่มีแขนอย่างมันต้องพยายามใช้หัว หาง และเท้าทั้งสองของมันอย่างเต็มที่

เริ่มต้นได้ดีนะทั้งสามคน ชายหนุ่มพูดพลางหันไปทางเนียส โปเกมอนแมวน้อย เนียส ในการต่อสู้ศึกยิมครั้งหน้าน่ะ นายต้องรับภาระค่อนข้างหนัก เพราะงั้น จะว่าอะไรมั้ย ถ้าฉันอยากจะถ่วงน้ำหนักหางนายไว้ด้วยน่ะ

เหมียว... มันตอบปากรับคำอย่างไม่คิดอะไร มันยื่นหางให้ชายหนุ่มนำก้อนหินมาผู้ติดกับหางมัน แล้วพยายามยกหางขึ้นลงเพื่อเช็คน้ำหนักของก้อนกิน ก้อนหินเองก็ไม่ได้หนักมากมายอะไรหรอก แต่ว่า ด้วยความที่ไม่ค่อยเคยชินอาจจะทำให้มันทำอะไรได้ลำบากหน่อยเท่านั้นเอง

เนียส พยายามเข้านะ ตั้งหางไว้เรื่อยๆ นายน่ะเป็นตัวหลักของการต่อสู้ครั้งนี้ ดังนั้น นายเองต้องพยายามนะ ชายหนุ่มพูด พลางครุ่นคิดสักพัก เดี๋ยวฉันเองก็ต้องฝึกบ้างซะแล้วละ ฝึกกันไปดีๆ ล่ะ ฉันต้องวางแผนให้รัดกุมกว่านี้

ชายหนุ่มเดินมายังตอไม้ที่วางของไว้ เขาหยิบกระดาษออกมาลางลองวางแผนการต่อสู้ดู ซูแบทยังคงพยายามกระพือปีกเรียกลมเรื่อยๆ สลับกับไปนอนพักผ่อนอยู่บนต้นไม้เป็นระยะๆ เนียส อูป้า และ ฮิโนอาราชิก็พยายามขุดดินเล่นกันอย่างสนุกสนาน แต่สีหน้าของเนียสดูจะเหนื่อยไปหน่อยสินะ

เอ่อ... เท่าที่รู้มา ในโรงยิมก็มี ชายหนุ่มพึมพำ พลางขีดเขียนอะไรบางอย่างลงในกระดาษ มีพื้นดินเอาไว้ให้ขุดดินได้ มีทุ่งหญ้าอยู่รอบๆ แล้วก็มีต้นไม้ใหญ่อยู่สามสี่ต้นตรงริมสนามสินะ

ดังนั้นท่าที่จะใช้ก็ต้องเป็น เอ่อ... เขาหยิบกระดาษแผ่นใหม่ขึ้นมาขีดเขียนลงไป อย่างน้อยก็ต้องเรียกลมได้นิดหน่อย แล้วก็ ท่าขุดดิน(Dig) ท่าพ่นไฟ(Flamethrower) กับท่า คลื่นเสียงความถี่สูง(Supersonic) จริงสินะ ท่าโยนเหรียญ(Pay Day) กับหางเหล็ก(Iron Tail) ด้วย

ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่สักพักก็ขยำกระดาษทิ้ง ดูท่าจะอารมณ์ไม่ค่อยจะดีอยู่เล็กๆ เขาหยิบกระดาษแผ่นใหม่ขึ้นมาและเริ่มพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง

ไม่ได้ๆ เขาสั่นหัวอย่างหัวเสีย คิดแบบนี้ไม่เป็นระบบเลย เอาใหม่ๆ ฮิโนอาราชิจะมีท่าพ่นไฟได้ยังไงล่ะ ยังดูปวกเปียกอยู่เลย แค่เห็นมีท่ากงล้อเพลิง(Flame Wheel) นั่นก็น่าทึ่งแล้วละนะ สงสัยคงจะได้เวลาแล้วละสิ แบบนี้ ถ้ามิโดริรู้เข้า คงจะดีใจแน่ๆ เลย ไม่สิ... อย่าเพิ่งนอกเรื่อง ค่อยๆ คิดให้เป็นระบบไป เรารู้เรื่องของสภาพสนามในยิมแล้ว แล้วก็รู้เรื่องของผู้นำโรงยิมแล้วด้วย เพราะงั้น

ชายหนุ่มเริ่มตั้งสมาธิให้เข้าที่ เขาตบหน้าตัวเองเบาๆ สองสามที พลางคว้ากระดาษขึ้นมาเขียน

โรงยิมเมืองฮิวาดะ สภาพยิม

- สนามดิน บริเวณตรงกลาง เป็นพื้นที่หลักของการต่อสู้

- ทุ่งหญ้าเตี้ยๆ อยู่บริเวณรอบๆ สนาม

- ต้นไม้ใหญ่ มีอยู่เป็นกระจุกๆ ที่ริมสนาม น่าจะสูงจนเอื้อมไม่ถึงกิ่ง (ไม่ยืนยัน)

ผู้นำโรงยิม สึคุชิ

- เป็นนักวิจัยโปเกมอนลึกลับ อันโนน

- ใช้โปเกมอนแมลง

- หลอกไม่ได้ง่ายๆ เหมือนฮายาโตะ

โปเกมอนของผู้นำโรงยิม

เฮราครอส

- โปเกมอนอันตราย ธาตุ แมลง ต่อสู้

- ความเร็วสูงกว่าโปเกมอนของเรา พลังโจมตีสูงด้วย

- ต้องใช้กล่องของกันเท็ตสึ

สไตรค์

- โปเกมอนที่เร็วมากๆ ธาตุ แมลง บิน

- ปกติจะใช้สู้กับเทรนเนอร์ที่ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่

- มีโอกาสสูงที่จะถูกนำมาใช้ (ไม่ค่อยมั่นใจ)

สึโบะสึโบะ

- โปเกมอนสุดถึก ธาตุ แมลง หิน

- พลังป้องกันสูงมากๆ ดำดินได้ด้วย

- ถือไอเท็มเป็นน้ำผลไม้ [berry Juice] (ยังไม่ยืนยัน)

พาราเซ็คท์

- โปเกมอนที่ต้องระวัง ธาตุ แมลง พืช

- ไม่ค่อยเป็นปัญหามากเท่าไหร่

- มีท่าทำให้นอนหลับ (ต้องระวัง!!!)

สเปียร์

- โปเกมอนเร็วแถมทะลุทะลวง ธาตุ แมลง พิษ

- ใช้งานได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ปกติใช้กับพวกมือใหม่

- อาจจะได้เจอกับโปเกมอนตัวนี้ (ค่อนข้างมั่นใจ)

โปเกมอนที่จะใช้ต่อสู้

ฮิโนอาราชิ

- ธาตุ ไฟ ได้เปรียบอยู่นิดหน่อย

- มีท่าพ่นไฟ มีท่ากงล้อเพลิง

- ต้องมีท่าขุดดินให้ได้

ซูแบท

- ธาตุ พิษ บิน เพิ่งจับมา แต่ดูเข้ากันกับเราได้ดี

- ต้องฝึกท่าเรียกลม แต่ไม่มีทางทำได้หรอก

- ท่าคลื่นเสียงความถี่สูงจำเป็นมากๆ

อูป้า

- ธาตุ น้ำ ดิน เพิ่งจับมาได้ไม่นาน ท่าทางปวกเปียกมาก

- ไม่ได้ใช้ในการต่อสู้ครั้งนี้แน่ๆ

เนียส

- ธาตุ ปกติ เคยต่อสู้ด้วยกันมาแล้ว น่าจะเข้าขากันได้

- เป็นหัวหอกหลักของทีม ต้องนำทีมโดยท่าโยนเหรียญ

- ต้องใช้ท่าขุดดินให้ได้ (ถ้าไม่ได้ยังพอมีแผนสำรอง)

- ต้องใช้ท่าหางเหล็กให้ได้ (ถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องฝึกจนกว่าจะได้)

หลังจากเขียนเสร็จ ชายหนุ่มหยิบกระดาษขึ้นมาอ่านซ้ำสองสามรอบ ก่อนที่จะถูกขัดจังหวะโดยหญิงสาวที่เดินเข้ามา เธอก้มลงอ่านกระดาษที่ชายหนุ่มถือเอาไว้ พลางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า

พักผ่อนกันก่อนเถอะ นี่ก็เย็นแล้วด้วย

อื้อ ชายหนุ่มรับคำพลางหันไปทางโปเกมอนทั้งหลาย ไปเถอะพวกเรา วันนี้พอแค่นี้เถอะ ไปกินอาหารกันได้แล้ว มิโดริบอกว่าจะลงมือทำอาหารเองเลยนะ

บ้าน่า หญิงสาวรีบพูดขึ้นมา ไม่ได้จะทำให้ซักหน่อย

พวกโปเกมอนแต่ละก็ต่างพากันมารวมตัวที่พวกเขาทั้งสอง มันเดินไปด้วยกันกับชายหนุ่มและหญิงสาว เดินเคียงข้างกันไป จนถึงโปเกมอนเซ็นเตอร์

==================================================

สเปียร์

ซูแบท

พาราเซ็คท์

เนียส

ทามะทามะ

สไตรค์

ฮิโนอาราชิ

อูป้า

สึโบะสึโบะ

เฮราครอส

คุจีโตะ

ปาจิริสุ

==================================================

ตอนนี้เราว่าเหมือนจะยืดเยื้อ แต่ก็อาจจะไม่ยืดเยื้อนะเจ้าคะ เป็นแค่การฝึกของเหล่าโปเกมอนเท่านั้นเอง อาจจะฝึกไปอีกตอน หรือไม่ก็ ตอนหน้าสู้ยิมเลยก็ได้เจ้าค่ะ ตามลุ้นกันต่อไปนะเจ้าคะ

[~Wallohz~]

หะ ... ใช้กล่อง!!????

จะใช้ทำอะไรอีกละเนี้ย

ความลับเยอะจริงๆ(?)

เวลาสู้ถ้าจะสนุกไม่น้อย

[Risu]

"ต้องใช้กล่องของกันเท็ตสึ"

จะเอามาทำอะไรกันแน่หว่า ยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่

เนียร์ยืมโปเกมอนของมิโดริอีกแล้ว งุงุ

ถ้ารอบหน้ายืมอีกน่าจะมีฉากที่โปเกมอนของมิโดริไม่ฟังเนียร์บ้างน้า

แบบว่าต่อหน้ามิโดริทำเป็นรับปากว่าจะฟังคำสั่งเนียร์

พอลับหลังก็ไม่ฟังเนียร์แถมโจมตีใส่อีก ก็เลยเป็นคู่กัดไปโดยปริยาย

คิดเล่นๆน่ะ แต่ถ้ามีคงสนุกไม่น้อย งิงิ

[Hermit]

ตอนนี่เหมือนไม่มีอะไรจริงๆคาดว่าคงยื้ออีก 2 ตอนกว่าจะได้ สู้ยิมนี่

จากบทข้างต้น เนียร์ยังเป็นนักวางแผนเหมือนเดิมแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ 2 ยืมนี่มีการติดต่อกัน

คาดว่าหัวหน้ายิมอาจไม่ใส่ใจกับคำพูดและอาจมั่นใจในฝีมือตัวเองมากไปจนแพ้

[Kimur@]

ความคิดลึกลับซับซ้อนจริงๆ เดาไม่ออกเลย ว่าเนียร์จะสู้ยังไง น่าติดตามต่อครับ

[ความฝันนิรันดร์กาล]

คือว่า พอดีเมื่อวานเราลงตอนที่ 11 กับ 12 ไปติดๆ กันเลยอ่า ขอโทษด้วยนะเจ้าคะที่เราลงติดๆ กันเกินไป ตอนนี้ตอนต่อไปเสร็จแล้วเจ้าค่ะ เราจาเอามาลงถ้าทุกคนอ่านถึงตอนล่าสุดแล้วนะเจ้าคะ เรากลัวว่า ถ้าลงติดๆ กันเกินไปจาอ่านกันม่ะทันอ่าเจ้าค่ะ ถ้าอ่านจบแล้วอย่าลืมเม้นไว้ด้วยนะเจ้าคะ เราจาได้เอาตอนต่อไปมาลงถูกเจ้าค่ะ

เมื่อวานตอนดึกๆ ปอมคุงทำสปอยฟิคเรื่องนี้มาห้เราด้วยเจ้าค่ะ

สปอยฟิคเจ้าค่ะ

คาดว่า สปอยนี้คงอยู่ไปอีกนานจนถึงตอนเนียร์เข้ายิมน้ำแข็งเลยละเจ้าค่ะ

ส่วนเรื่องผู้นำโรงยิมนะเจ้าคะ เราว่าเขาก็ต้องมีการคุยกันบ้านตามประสาเพื่อนร่วมงานเจ้าค่ะ จะมองอีกแบบนึงว่าฮายาโตะแค้นเลยเอาข้อมูลไปบอกสึคุชิก่อนก็ได้เจ้าค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะเจ้าคะ เพราะทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้แท้ๆ เราถึงมีอารมณ์แต่งฟิคพรุ่งพรวดถึงขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆ เจ้าค่ะ

[BLYTHE]

มาอ่านแล้วค่า~

กล่องนี่มันจะใช้ทำอะไรหนอ....น่าสนๆ

รู้สึกว่าทั้งสองตอนจะไม่มีอะไรให้ตินะคะ(ขอโทาที่ตอนแรกเม้นท์ช้าค่ะ)

ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ อิอิ

[me=*~Moe vs. Lolicon~*]ปั่นฟิคเต็มกำลัง~[/me]

[ShadowSneak]

อุ๊บ๊ะ!!! มีสปอยล์ฟิคกันด้วยละเว้ยเฮ้ย!!! =w="

ลงเร็วเกินคาดครับรอบนี้ สมองคงแล่นล่ะสิครับ =w=

ตกลง มันคือกล่องอะไรกันหว่า ชักจะอยากรู้ซะแล้วสิ = =a

จอมวางแผนเลยนะ เนียร์~ =w=

[ร็อตติ้ง...ทิกกิ้ย์~]

แยมซังแอบมีสปอยล์!

ไม่ได้เข้าตั้งนาน ฟิคของแยมซังในตอนนี้ยาวมากแล้วนะเนี่ย น่าจะลงเด็กดีนะ 

[4096]

อ่านจบ(นาน)แล้วครับ

เอาตอนใหม่มาลงได้เลย~

[bluewind]

T_T แยมอย่าเพิ่งโกรธป๋มเลยนะค๊าบ T_T

มาตามอ่านรวบยอดตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เม้นไปแล้ว เพิ่งจะมาคิดได้ว่า "ผมนี่มันโง่จริงๆที่ไม่ตามมาเม้นต์" ก็มันออกจะสนุก น่าลุ้นขนาดนี้นี่นา~!! แต่กลับมีแรงอะไรซักอย่างที่ทำให้ไม่กล้ามาอ่าน ทั้งๆที่ใจก็อยากอ่าน แต่ร่างกายไม่ยอมฟังคำสั่ง คล้ายๆกับกรณีที่ไม่กล้าไปเม้นต์ฟิคตี้ แต่หนักกว่า....

ยิ่งดูก็ยิ่งสงสัยอยู่ดีว่าจะเอากล่องที่ลุงกันเท็ตสึทำไปใช้ยังไงกันแน่ แผนของเนียร์ก็ดูแล้วชวนงงเหลือเกินว่าโปเกมอนพวกนี้เอาออกไปสู้ตามแผนแล้วมันจะออกมาเป็นยังไงกันแน่

ไม่ชอบอ่านสปอยล์แฮะ ยังไม่อ่านดีกว่า

[Loveless Nova]

ไม่ได้มาอ่านซะนาน จะเม้นทั้งหมดก็ท่าจะเอาไม่ไหว เอาเป็นว่าจะเม้นเท่าที่ใจอยากเม้นละกันนะครับ

ตอนนี้ชักเริ่มเข้าใจแล้วละว่าทำไมชื่อฟิคมันถึงต้องมีคำว่า Lost Memory ด้วย สงสัยเพราะเจ้าเนียร์นี้จะต้องมีอีกบุคลิกหนึ่งที่เป็นผู้ถือครองความทรงจำ

ทั้งหมดของเขาแน่ๆเลย (ไม่แน่ว่าอาจเป็นคนที่เก่งอย่างน่าเกลียดด้วย)

ความสัมพันธ์และใกล้ชิดของมิโดริกับเนียร์ก็....เริ่มทำให้ผมรู้สึกว่านี้ละ...นางเอก!

ถ้าขาดเธอไปในตอนหลังผมก็ไม่แน่ว่าจะทำให้ฟิคนี้ดูน่าเบื่อหรือเปล่านะ...

(บางทีเธออาจเป็นคนเดียวที่เข้าใจในตัวเนียร์มากที่สุดก็ได้...)

สุดท้ายแล้วก็คงเป็นเรื่องกล่องที่เนียร์สั่งให้กันเท็ตสึทำนี้แหละ ดูแหวกแนวสุดๆเลยที่เทรนเนอร์

จะสั่งให้คนที่เคยทำแต่มอนสเตอร์บอลมาทำกล่องไม้อะไรสักอย่างเนี้ย(แถมไม่รู้ใช้ทำอะไรด้วย)

ปล. ตัวละครที่มีเจ้าของตัวต่อไปที่จะออกเป็นใครนะ กำลังลุ้นอยู่....

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 13 : The Day After Tomorrow.

วันรุ่งขึ้น ณ สนามฝึกซ้อม

ชายหนุ่มและโปเกมอนทั้งหลายออกมายังสนามฝึกซ้อมตั้งแต่เช้าตรู่ ในใจของชายหนุ่มคิดอยู่เพียงอย่างเดียวว่า เวลาที่เหลือสองวันนั้น ทำยังไงถึงจะเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ ให้สำเร็จให้ได้ ที่สนามฝึกแห่งนี้ หญิงสาวไม่ได้มาด้วย เธอบอกว่า เธอจะคอยนำอาหารกลางวันมาให้ชายหนุ่มและโปเกมอนทุกตัวเอง แล้วก็จากไปทั้งๆ แบบนั้น

เอาละ เรามาฝึกให้ได้เหมือนเมื่อวานนะ ซูแบท นายทำได้ค่อนข้างดีแล้ว แต่ว่า ต้องทำให้ดูลื่นไหลกว่านี้หน่อยนะ ชายหนุ่มพูดแล้วหันไปทางโปเกมอนอีกสามตัว พวกนายไปขุดดิน(Dig) ต่อเรื่อยๆ นะ ส่วนเนียส ฉันขอเพิ่มน้ำหนักหางนายอีกหน่อยละกัน

ชายหนุ่มนำก้อนหินมาผูกไว้ที่หางของเนียสเพิ่มขึ้นอีก มันหนักกว่าเมื่อวานเกือบเท่าตัวเลยทีเดียว เนียสยกหางของมันอย่างค่อนข้างลำบาก แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไร มันเดินไปสมบทกับโปเกมอนตัวอื่นๆ เพื่อเริ่มการขุดดินต่อไป

เอาละ ถึงตาเราบ้างแล้วสินะ ชายหนุ่มพูดพลางหยิบกระดาษแผนการทั้งสามแผ่นออกมา ทีนี้ก็มาวิเคราะห์ข้อมูลในกระดาษพวกนี้กัน แต่ก่อนอื่น วิเคราะห์ข้อเสียในการวิเคราะห์ของเราก่อนดีกว่า

เนียร์เดินมายังตอไม้ที่เดิม เขานั่งบนตอไม้แล้วพ่นพึมพำอยู่คนเดียว

อันดับแรก เราเป็นคนยึดติดกับแบบแผนมากเกินไป แผนการอะไรทุกอย่างที่วางไว้มันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้น ทางที่เป็นไปได้ก็คือ ต้องวางแผนเอาไว้ทุกทาง ไม่ต้องไปจดมัน ใช้สัญชาติญาณในการตอบโต้ดึงแผนการออกมาใช้ทันทีเลย เขาพูดพลางเอามือกุมขมับ อีกข้อนึงคือ เราเป็นคนคิดดัง ไม่สิ ต้องเรียกว่าใช้ความคิดดังต่างหาก เพราะงั้นละ ยิ่งต้องวางแผนการทุกทางเอาไว้ ถ้ามีอะไรที่นอกเหนือจากแผนการณ์ละก็ เราต้องเผลอคิดดังออกไปแน่ๆ แล้วตอนนั้นละเราจะเสียเปรียบ

ชายหนุ่มหยิบหนังสือออกมาจากเป้สะพายหลัง มันเป็นหนังสือเก่าๆ สีฟ้า ที่ห่อปกพลาสติกใสไว้อย่างดี หน้าปกเขียนเอาไว้ว่า [ข้อมูลโปเกมอน ฉบับสมบูรณ์ โดย ดร.ออคิด] เขาเปิดหน้าสารบัญ อ่านไปสักพัก ก็เปิดไปที่หน้าข้อมูลของ สเปียร์

สเปียร์เหรอ ชายหนุ่มพึมพำ เราน่าจะมีโอกาสสู้กับเจ้านี่มากที่สุดนะ ท่าที่สเปียร์สามารถใช้ได้ ตัดท่าทำตัวแข็ง(Harden) ออกไป แล้วก็...

ชายหนุ่มนั่งอ่านแล้วก็พึมพำไปเรื่อยๆ เขาเปิดหนังสือหน้าแล้วหน้าเล่ามาดูประกอบกับกระดาษที่เขาเขียน โดยไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบข้าง ดูเหมือนว่า เขาเองจะจริงจังกับศึกครั้งนี้เป็นพิเศษ เพราะเขาเองคงจะรู้ตัวแล้วสินะ ว่าเขาในตอนนี้ ยังห่างชั้นกับผู้นำโรงยิมมากแค่ไหน

ยากจังเลยแฮะ ชายหนุ่มขยี้หัว คนอย่างสึคุชิ จะประมาทกับเรื่องอะไรนะ จะทำแบบฮายาโตะก็ไม่ได้ซะด้วยสิ ยิ่งถ้าฮายาโตะติดต่อกับสึคุชิไปแล้ว ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก แค่กล่องๆ เดียวมันจะพอเหรอ ขออย่าให้สึคุชิรู้เถอะ ว่าเราชนะฮายาโตะมายังไง พักสมองก่อนแล้วไปดูพวกโปเกมอนดีกว่าแฮะ

ชายหนุ่มแหงนหน้ามองบนท้องฟ้า ซูแบทกำลังพยายามเรียกลม(Gust) อย่างคร่ำเคร่ง สักพัก มันก็แสดงท่าทีเหนื่อยอ่อนแล้วบินไปนอนห้อยหัวที่กิ่งไม้เช่นเดิม

ทำได้ดีขึ้นแล้วนะ ซูแบท ชายหนุ่มพูดพลางเดินไปยังลานดิน

พวกโปเกมอนทั้งสามต่างขุดหลุมกันคนละหลุม ดูเหมือนว่า เนียสและฮิโนอาราชิ จะขุดได้ดีกว่าเพื่อน แต่อูป้ายังอาการน่าเป็นห่วงอยู่ เนียร์ให้พวกโปเกมอนทั้งสองตัวขุดหลุมต่อไป ยกเว้นอูป้า เขาอุ้มมันขึ้นมาปัดเศษดินที่ติดตามตัวมันออก แล้วพูดกับมันอย่างอ่อนโยน

ไม่ต้องคิดมากนะอูป้า นายเองยังเด็กอยู่ ทำได้แค่นี้ก็เก่งแล้วละ เขาพูดพลางหันไปมองโปเกมอนทั้งสองตัวที่ขุดดินอยู่ ค่อยๆ ทำตามเจ้าพวกนั้นไปนะ ฉันเชื่อว่าซักวันนายจะต้องแข็งแกร่งขึ้นแน่

อูป้า! อูป้า โปเกมอนสีฟ้าครามร้องอย่างร่าเริง มันกระโดดออกไปยังหลุมของมันอีกครั้ง และพยามขุดมันต่อไป ดูท่าว่าคำพูดของเนียร์ทำให้กำลังใจการขุดเพิ่มมากขึ้น ในไม่ช้าหลุมตื้นๆ ที่มันขุด ก็ค่อยๆ ลึกลงๆ

อาหารกลางวันมาแล้วจ้าทุกคน พักกันก่อนมั้ย น้ำเสียงของหญิงสาวดังเข้ามาทำลายบรรยากาศการฝึก

จิปา จิปาอิ จิปา! ปาจิริส โปเกมอนกระรอกน้อยเอง ก็ส่งเสียงเรียกเหล่าโปเกมอนด้วยความร่างเริงเช่นกัน

จากบรรยากาศการฝึกที่ค่อนข้างจะเคร่งเครียดและเงียบสงัด บรรยากาศของความรื่นเริงก็เข้ามาแทนที่ พวกโปเกมอนทั้งหลาย รวมทั้งชายหนุ่มผละจากฝึกวิ่งกรูเข้ามาหาหญิงสาว แต่แล้วก็ต้องตกตะลึงกับโปเกมอนตัวใหญ่เบื้องบน ที่ดูเหมือนมันกำลังค่อยๆ บินลงมา

อ่อ... หญิงสาวพูดพลางมองไปยังโปเกมอนเบื้องบน นั่น ฟูโร่ โปเกมอนของฉันเองจ้ะ ของมันเยอะไปหมดก็เลยให้ฟูโร่ช่วยแบกมาน่ะ

พวกโปเกมอนทั้งหลายต่างพากันถอยห่างให้โปเกมอนขนาดใหญ่ลงมาบนพื้น ฟลายก้อน โปเกมอนมังกรสีเขียว ยิ้มทักทายเหล่าโปเกมอนเล็กๆ อย่างอ่อนโยน ดวงตาแดงๆ ของมันเปล่งประกายบอกถึงความเป็นมิตร ไม่นานนัก มันก็เข้ากับโปเกมอนตัวอื่นๆ ได้

จริงสินะ แล้วก็นี่อีกตัวด้วย ออกมาเลยจ้ะ จีโกะ หญิงสาวพูดพลางปาบอลออกมา

ร่างของโปเกมอนตัวเล็กๆ สีเหลืองๆ ออกมาทักทายบรรดาโปเกมอนทั้งหลายอย่างอ่อนโยน อูป้า โปเกมอนเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาดูท่าจะถูกชะตากับ จีโกะ คุจีโตะของหญิงสาวมาเป็นพิเศษ มันเดินเข้าไปทักทายพลางเดินวนดูร่างกายของคุจีโตะจนทั่ว จนกระทั่งมาพบกับหางสีดำๆ ของมันเข้านั่นละ

เจ้าหางสีดำๆ ของคุจีโตะขยับอ้าปากขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อแกล้งอูป้า โปเกมอนสีฟ้าถึงกับทรุดตัวลงแล้วร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ หญิงสาวดุโปเกมอนของเธออยู่สักพัก แล้วก็เริ่มรับประทานอาหารพร้อมกัน

ระหว่างรับประทานอาหาร หญิงสาวก็ได้พูดคุยกับชายหนุ่ม หลังจากที่ระยะหลังๆ นี้ไม่ค่อยจะได้พูดอะไรกันมากนัก เพราะชายหนุ่มมักจะพึมพำอะไรกับตัวเองอยู่เสมอ ในเรื่องของศึกยิมที่จะมาถึง

นี่เนียร์ หญิงสาวพูด เรื่องการฝึกพิเศษนี่ ไปถึงไหนแล้วล่ะ

เอ่อ.. ชายหนุ่มอึกอัก ก็ไปได้ไม่ค่อยจะสวยเท่าไหร่ แต่เวลามีอีกมาก คิดว่าน่าจะพอไปไหวละนะ

จริงเหรอ หญิงสาวถามพลางสังเกตสีหน้าชายหนุ่ม ทำไมนายดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยล่ะ เหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่นั่นแหละ มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้นะ

อื้อ ชายหนุ่มตอบรับ แต่ไม่มีหรอก ฉันแค่มีเรื่องที่ต้องจำมากน่ะ เท่านั้นเอง ปกติฉันก็เป็นแบบนี้ละ

หลังจากอาหารเที่ยงแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก หญิงสาวแยกจากไปเดินเล่นในเมืองอีกครั้ง เธอบอกว่าจะไปเล่นกับทามะทามะเป็นเพื่อนจิเอะจัง แล้วก็เดินจากไปพร้อมโปเกมอนของเธอ เหลือทิ้งไว้แต่ชายหนุ่มที่กำลังนั่งครุ่นคิดแผนการต่อไป อย่างเคร่งเครียด

ฮิโน ฮิโน! น้ำเสียงอันน่าตื่นเต้นดังเข้ามาทำลายความคิดของชายหนุ่ม เขาเดินไปยังลานดินนั่น ก็พบว่า ฮิโนอาราชิสามารถขุดดินได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว ไม่เพียงแค่นั้น ในเวลาไม่นาน เนียสเองก็สามารถใช้ท่าขุดดินได้ด้วยเช่นกัน แต่ดูท่าทางว่าอูป้ายังทำได้ไม่ดีซักเท่าไหร่เลย

ฮิโนอาราชิ เนียส เก่งมากเลยนะทั้งสองคน ชายหนุ่มพูดพลางลูบหัวเหล่าโปเกมอน เขาหันไปหาอูป้าที่ดูเหมือนจะเศร้าใจนิดหน่อย นายเองก็พยายามเต็มที่แล้วนะ ค่อยๆ พยายามต่อไป ยังไงนายต้องทำได้แน่ๆ

อูป้าตอบปากรับคำด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ชายหนุ่มยื่นมือไปลูบหัวของมัน แล้วค่อยๆ อุ้มมันขึ้นมา เขาวางมันลงใกล้ๆ กับฮิโนอาราชิ แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

ฮิโนอาราชิ นายใช้ท่าขุดดินได้แล้ว นายช่วยสอนอูป้าทีได้มั้ย ชายหนุ่มถามพลางหันไปหาฮิโนอาราชิ

ฮิโน... ฮิโน่ มันรับปากอย่างเต็มใจ พลางเดินเข้าไปสะกิดอูป้าให้ตามมันมา ในไม่ช้า อูป้าเองก็เริ่มนึกสนุก เรียนรู้ไปพร้อมๆ กับฮิโนอาราชิ มันพยายามขุดหลุมเดิมๆ ของมันต่อไป โดยมีฮิโนอาราชิคอยสั่งสอน

เอาละ เนียส ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หันหน้ามาทางเนียส นายเองยังมีอีกท่าที่ต้องเรียนรู้

เขาแกะก้อนหินที่ถ่วงหางของเนียสออก สีหน้าของเนียสดูสบายใจขึ้นหลังจากที่ภาระอันหนังหน่วงถูกปลดออกไป มันสะบัดหางขึ้นลงหลายๆ ครั้งด้วยความดีใจ พลางลองกระโดดไปกระโดดมา เพื่อให้แน่ใจว่า หางของมันไม่มีอะไรผูกติดอีกแล้ว

ตอนนี้นายยังมีท่าโยนเหรียญ(Pay Day) อยู่เก็บท่านั้นเอาไว้นะ ท่าขุดดินก็ด้วย แล้วก็ท่าที่นายต้องฝึกคือ หางเหล็ก(Iron Tail) นะ ชายหนุ่มพูดพลางชี้ไปยังก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง นายกระโดดม้วนตัวแล้วเอาหางฟาดไปที่หินนั่นให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ให้ได้นะ หางนายตอนนี้น่าจะมีพลังพอแล้วละ

สิ้นคำพูด เนียสลองทำตามที่ชายหนุ่มบอก มันกระโดดม้วนตัวแล้วเอาหางฟาดไปที่ก้อนหินอย่างเต็มแรง หางของมันเรืองแสงออกมา แต่ว่า... มันก็ดับวูบไปก่อนที่จะกระทบก้อนหิน ร่างของมันเข้าปะทะก้อนหินอย่างไม่ทันตั้งตัว

เฮ้ เนียส เป็นอะไรมั้ย ชายหนุ่มพูดขณะวิ่งไปดูอาการของเนียส ไม่ต้องรีบร้อนนะ ค่อยๆ ฝึกไป ครั้งแรกๆ ก็เป็นแบบนี้แหละ ฉันเชื่อนะ ว่านายจะต้องแข็งแกร่งขึ้นได้น่ะ

เนียส โปเกมอนแมวน้อยพยักหน้ารับอย่างมุ่งมั่น มันดูอาการหางของตัวเองเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปตั้งหลักอีกครั้ง ชายหนุ่มมองดูมันอย่างพอใจ แล้วไปนั่งอ่านหนังสือต่อ

เห้อ... ท่าขุดดิน ฝึกแค่วันกว่าๆ ก็เสร็จแล้วเหรอเนี่ย พวกโปเกมอนดูพยายามกันจริงๆ เลย ชายหนุ่มพึมพำ เราฝึกหนักไปหรือเปล่านะ คงจะไม่สร้างภาระให้กับพวกโปเกมอนหรอกนะ

การฝึกดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเย็น ในที่สุด เนียร์ก็พอใจผลการฝึกของซูแบทแล้ว ถึงแม้มันจะเรียกได้แค่ลมแผ่วๆ ก็ตาม การฝึกของฮิโนอาราชิเป็นที่น่าพอใจ มันสามารถขุดดินได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว ส่วนอูป้าเองก็เริ่มจำจับทางอะไรได้บ้าง สำหรับเนียสนั้น มันขุดดินได้ดีแล้ว แต่ตอนนี้มันต้องมาฝึกท่าหางเหล็กแทน ดูเหมือนจะเป็นโปเกมอนที่รับภาระหนักที่สุดเลยละ

ทุกคน กินข้าวเย็นกันเถอะจ้ะ เสียงหญิงสาวที่กลับมาในเวลาเย็นดังขึ้นมา มันเป็นเสียงแห่งความสุขที่บอกกับเหล่าโปเกมอนว่า เวลาที่แสนวิเศษได้มาถึงแล้ว ชายหนุ่มและพวกโปเกมอน เดินตามหญิงสาวไป จนถึงโปเกมอนเซ็นเตอร์

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วันสุดท้ายของการฝึก ก่อนวันรับกล่อง เวลาเย็นๆ

หญิงสาวเดินมารับพวกโปเกมอนทั้งหลายกลับไปโปเกมอนเซ็นเตอร์ คราวนี้พวกมันแต่ละตัวดูมีใบหน้ายิ้มแย้มกันทั้งหมด ยกเว้นแค่เพียงชายหนุ่ม ที่ยังคงสีหน้าเคร่งเครียดไม่เปลี่ยนแปลง เขายืนท่องหนังสือของเขาอยู่โดยไม่ได้หันหน้ามามองหญิงสาวเลย หญิงสาวสังเกตเห็นกระดาษใบหนึ่งตกอยู่ เธอหยิบมันขึ้นมาอ่าน

ผลการฝึก

ซูแบท

- เรียกลมได้นิดหน่อยแล้ว (น่าพอใจมาก)

- เหนื่อยอ่อนหลังจากเรียกลม

- ทำตามแผนการได้เป็นธรรมชาติมากๆ

อูป้า

- ในที่สุดก็ขุดดินได้แล้ว

- ยังดูเด็กกว่าโปเกมอนอื่นๆ

ฮิโนอาราชิ

- ขุดดินได้เร็ว เป็นคนคอยสอนอูป้า

- ใช้กงล้อเพลิง(Flame Wheel) ได้คล่องแล้ว

- ซักซ้อมแผนเอาไว้จนเข้าใจแล้ว

เนียส

- ขุดดินได้พอสมควร ยังมีท่าโยนเหรียญอยู่

- ใช้หางเหล็กได้แล้ว แถมแม่นซะด้วย

- ดูเหมือนจะรู้สึกกดดันที่ต้องเป็นแกนนำการต่อสู้ แต่ก็ยังมีกำลังใจดีอยู่

เอ้า ทุกคน ไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ เลี้ยงฉลองความพยายามของทุกคนหน่อย เธอพูดพลางอมยิ้มแล้วเดินนำออกไป

เหล่าโปเกมอนทุกตัวเดินตามเธอไปด้วยความยินดี จะเหลือก็แต่ชายหนุ่ม เขาเดินตามเธอไปโดยที่ยังคงอ่านหนังสือเล่มนั้นอยู่ ดูเหมือนว่า ศึกครั้งนี้สำหรับเขาแล้ว มันคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยสินะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันรุ่งขึ้น ที่บ้านของกันเท็ตสึ

ทามะทามะทั้งสามฟองที่ฝากไว้ อยู่ในบอลพวกนี้หมดแล้วนะ น่าตกใจจริงๆ ที่นายมีบอลผิดกฎหมายแบบนี้ด้วย ชายชราพูดพลางส่งบอลให้กับชายหนุ่ม แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ คนอย่างนายไม่เอาไปใช้ในทางที่ไม่ดีแน่

ครับ ถ้าหาทามะทามะเสร็จแล้ว ผมจะทำลายมันทิ้ง ชายหนุ่มตอบพลางรับบอลไป เขามองไปรอบๆ แล้ว... จิเอะจังไม่มาเหรอครับ

จิเอะน่ะเหรอ เธอไม่อยากให้ใครเห็นตอนที่เธอร้องไห้น่ะ เลยไม่ออกมา ชายชราพูดพลางยื่นของให้ เอ้านี่ กล่องที่นายอยากได้ ฉันทำสุดฝีมือเลยละ

ขอบคุณครับ ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ พลางรับกล่องของชายชราไป ทำมาได้สวยดีนะครับเนี่ย

ไหนๆ ฉันขอลองดูบ้างสิ หญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่นานพูด เธอรับกล่องจากชายหนุ่มอีกทีหนึ่ง แล้วก็มองดูมัน

มันเป็นกล่องไม้สีน้ำตาลที่มีฝาปิด ขนาดของมันใหญ่พอที่จะใส่หนังสือหนาๆ ลงไปได้ห้าถึงหกเล่ม ที่ด้านข้างกล่อง มีลายสลักเป็นรูปอันโนนอยู่เต็มไปหมด โดยรูปเหล่านั้นมีพื้นหลังเป็นรูปกำแพงอิฐ ที่ด้านหน้ากล่องมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า [ศาสตร์ลับแห่งอันโนน] พร้อมด้วยภาพอันโนนเครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่

เอ่อ... หญิงสาวพูด กล่องนี้เอาไว้ทำอะไรเหรอ

ก็ เอาไว้สู้กับผู้นำโรงยิมยังไงล่ะ ชายหนุ่มพูด สึคุชิน่ะ เขาชอบอันโนนไม่ใช่เหรอ

==================================================

สเปียร์

ซูแบท

พาราเซ็คท์

เนียส

ทามะทามะ

สไตรค์

ฮิโนอาราชิ

อูป้า

สึโบะสึโบะ

เฮราครอส

คุจีโตะ

ปาจิริสุ

เราไม่มั่นใจว่าจะใส่มาเกินหรือเปล่านะเจ้าคะ เราแต่งนานแล้วอ่า

==================================================

ตอนนี้ก็ดูไม่มีอะไรเหมือนเดิมเจ้าค่ะ เป็นแค่บทสรุปของการฝึกเท่านั้นเอง ตอนต่อไปจะเป็นการเข้ายิมแล้วละเจ้าค่ะ ยังไงก็ช่วยๆ กันเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะเจ้าคะ