[Fiction] The Lost Egg, The Lost Memory. [MEM 21 : The hope of old team.]

[Risu]

กล่องนั้นมันช่างน่าสงสัยมากขึ้นทุกที

จีโกะแกล้งอูป้า งุงุ

น่ารักดีแฮะ งิงิ

[BLYTHE]

กล่อง...ที่มีลายอันโนน? เอาไว้ล่อสึคุชิสินะ..

[me=*~Moe vs. Lolicon~*]โดนไล่ออกไป[/me]

รวมๆแล้วก็ยังมีแค่การฝึกอย่าเดียวนะคะ (น่าจะมีชื่อโปเกมอนภาษาอังกฤษในตอนด้วยนะคะ)

แต่ก็..สนุกมากค่า อูป้าโดนแกล้ง อิอิ

จะเป็นกำลังใจให้นะคะ

[Hermit]

การเล่าเรื่องเยี่ยมเหมือนเดิมน่ะครับ

ส่วนการฝึกคิดว่าจะสองตอนซะอีก

แผนการถ้าให้เดาอาจจะใช้กล่องนั้นหลอกผู้นำยิมซิน่ะ

อาจจะให้ยอมแพ้ไม่ก็เบนความสนใจก็ได้มั้ง

[Loveless Nova]

รู้สึกว่าเนียร์นั้นจะเริ่มใส่ใจความรู้สึกของโปเกม่อนเป็นพิเศษแล้วแฮะ(สงสัยเพราะอิทธิพลจากมิโดริแน่ๆเลย)

แต่ที่ผมอยากขอชมจากใจเลยก็คือแผนการณ์ของเนียร์ที่ท่านแย้มคิดนี้ละครับ แหม....ท่านนี้ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆเลย ที่สามารถคิดแผนอะไรต่อมิอะไรได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้นะครับ(ผมอิจฉานะ >< )

ปล. รู้สึกชอบใจกับกระดาษแผ่นที่สี่เป็นพิเศษแฮะ ดูเป็นบันทึกที่น่ารักดีครับ ^^

ปล2. เนียร์คิดจะเอากล่องนั้นไปวางไว้ข้างตัวเพื่อเป็นตัวล่อให้หัวหน้ายิมไม่มีกะใจจะสู้หรือเปล่าเนี้ย...(จะโกงเหรอ?)

[4096]

รู้สึกว่าเนียร์นั้นจะเริ่มใส่ใจความรู้สึกของโปเกม่อนเป็นพิเศษแล้วแฮะ(สงสัยเพราะอิทธิพลจากมิโดริแน่ๆเลย)

ใส่ใจนานแล้วนี่ครับ ไม่งั้นคงไม่ตามหาทามะทามะหรอก

---

เริ่มยืดเยื้อละครับ - -

[Loveless Nova]

ความทรงจำบทที่ 13  : The Day After Tomorrow.

พึ่งสังเกตุชื่อตอนแฮะ ทำให้รู้สึกยังกับว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันสิ้นโลกยังงั้นละ 

[bluewind]

มาอ่านแล้วนะครับแยม~

วันนี้ผมรู้สึกว่าอ่านแล้วดูสดใสกว่าตอนอื่นๆเยอะเลยครับ อ่านแล้วอมยิ้มดี โดยเฉพาะตอนที่เนียร์คอยให้กำลังใจพวกโปเกมอนของตนที่กำลังฝึกซ้อม ดูอ่อนโยนกว่าเนียร์ตอนแรกๆที่ดูขรึม หวังผลแต่แผนของตัวเองอย่างเห็นได้ชัดเลยละครับ

พอเนื้อเรื่องดูใสๆน่ารักๆแบบนี้ ทำให้อ่านแล้วสบายตาสบายใจครับ ^^ ทำยังไงถึงจะเขียนฟิคได้แบบนี้บ้างเนี่ย T_T

[~Wallohz~]

โอ้ว สนุกดีแท้

สงสัยจริง กล่องไว้ทำไรกันแน่น่ะ....

สู้ๆต่อไปครับ~*!

อูป้า! อูป้า โปเกมอนสีฟ้าครามร้องอย่างร่าเริง มันกระโดดออกไปยังหลุมของมันอีกครั้ง และพยามขุดมันต่อไป ดูท่าว่าคำพูดของเนียร์ทำให้กำลังใจการขุดเพิ่มมากขึ้น ในไม่ช้าหลุมตื้นๆ ที่มันขุด ก็ค่อยๆ ลึกลงๆ

ตรงนี้ผิดหรือถูกน่ะครับ

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 14 : This is a box.

เวลาสายๆ โรงยิมเมืองฮิวาดะ

ชายหนุ่มและหญิงสาวยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทีกดดัน พวกเขาเดินเข้าไปในโรงยิมที่มืดสนิทได้สักพัก แสงไฟสปอร์ตไลท์ก็ส่องสว่างขึ้น

จากแสงที่ปรากฎขึ้นมา ชายหนุ่มพบตัวเองยืนอยู่ที่สนามแข่งขันฝั่งผู้ท้าชิงเรียบร้อยแล้ว สนามแข่งขันมีส่วนของพื้นดินอยู่ตรงกลาง มีหญ้าอยู่รอบๆ แล้วมีต้นไม้ที่มุมสนามอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด เขาเปลี่ยนท่าถือกล่องให้ถนัดมือ พลางมองไปเบื้องหน้า มองไปที่ฝั่งของยีมลีดเดอร์

ชายหนุ่มในชุดลูกเสือสีเขียวยืนอยู่ที่นั่น เขามองผู้ท้าชิงด้วยความพึงพอใจ พลางคิดถึงเรื่องที่ได้รับโทรศัพท์มา คนๆ นี้อาจจะเป็นคนที่ฮายาโตะ ผู้นำโรงยิมแห่งเมืองคิเคียวบอกไว้ก็ได้ เขาคิดอยู่แบบนั้น

ให้ผู้ท้าชิงยืนอยู่ฝั่งผู้ท้าชิง ส่วนผู้ติดตามสามารถยืนดูได้ข้างสนาม ชายหนุ่มในชุดลูกเสือพูด

ครับ เนียร์พูดพลางถอดเป้สะพายให้หญิงสาวอย่างทุลักทุเล ฝากเป้นี่ด้วยนะ ส่วนกล่องนี่ ฉันขอถือเอาไว้ดีกว่า

อื้อ ได้ เธอพูดพลางรับเป้ของชายหนุ่มไป จริงสิ นี่ฮิโนอาราชิที่นายจะขอยืม

อื้อ ขอบใจ เขารับบอลมาจากหญิงสาว แล้วเตรียมตั้งหน้าตั้งตาสู้

ฉันคือสึคุชิ เป็นผู้นำโรงยิมฮิวาดะ ชายในชุดลูกเสือพูด ผู้ท้าชิงล่ะ ชื่ออะไร

เนียร์ครับ ชายหนุ่มพูดพลางขยับกล่องให้เข้าที่อีกครั้ง

(เนียร์อย่างนั้นเหรอ)  สึคุชิคิด (คนที่ฮายาโตะบอกไว้คือคนๆ นี้เองสินะ แบบนี้คงจะประมาทไม่ได้แล้วละ)

เอาละ ก่อนจะเริ่มการแข่งขัน กรรมการที่ยืนรอดูอยู่นานพูด กติกาคือ ใช้โปเกมอนสามตัว ต่อสู้แบบสับเปลี่ยน หากโปเกมอนของฝ่ายใดหมดสภาพสู้ต่อทั้งสามตัว ให้ถือเป็นฝ่ายแพ้ การเปลี่ยนตัวโปเกมอน อนุญาตเฉพาะฝั่งผู้ท้าชิงเท่านั้น ถ้าพร้อมแล้วละก็ เริ่มได้

สัญญาณการต่อสู้เริ่มขึ้น ผู้นำโรงยิมเรียกโปเกมอนของเขาออกมา ในขณะที่ชายหนุ่ม พยายามใช้มือข้างนึงที่เหลืออยู่หยิบบอลออกมาปา โดยให้มืออีกข้างหนึ่งคอยประคองกล่องเอาไว้ โปเกมอนทั้งสองปรากฏตัวขึ้น พาราเซ็คท์ โปเกมอนแมลงที่มีเห็ดอยู่บนตัว จ้องมองเนียส โปเกมอนแมวด้วยด้วยสายตาน่าชิงชัง

พาราเซ็คท์เหรอ ผิดคาดแฮะ เนียร์พึมพำ เนียส โจมตีก่อนได้เปรียบ ใช้ท่าขุดดิน(Dig) เลย

พาราเซ็คท์ รีบใช้สปอร์เห็ดเลย สึคุชิสั่ง พลางใช้ความคิดของตัวเองต่อไป

สิ้นคำสั่งของทั้งคู่ เนียสเริ่มขุดดินด้วยความเร็วสูง ไม่นานนัก มันก็หายจนมิดดินไป โดยที่พาราเซ็คท์ยังไม่ทันได้ใช้ท่าสปอร์เห็ด แต่ว่า มันเองก็ดูเหมือนจะมีไหวพริบอยู่บ้าง พาราเซ็คท์ใช้สปอร์เห็ดครอบคลุมพื้นที่บนสนามทั้งหมด ในแบบที่ว่า ถ้าเนียสโผล่ออกมาเมื่อไหร่ละก็ จะสัมผัสสปอร์เห็ดเข้าไปเต็มๆ

นายน่ะ ใช่คนที่มีโปเกมอนแค่สองตัว แล้วไปท้าสู้กับฮายาโตะรึเปล่า ผู้นำยิมถาม

อ่า... ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง ใช่ครับ ตอนนั้นผมใช้ปาจิริสกับเนียส

(ท่าทางงานนี้จะยากแล้วละสิ โปเกมอนตัวแรกไม่ใช่สเปียร์แบบที่เราคิดไว้ซะด้วย แถมเจ้าฮายาโตะนั่น ยังติดต่อกับสึคุชิอีก แบบนี้เขาก็รู้ข้อมูลเราหมดแล้วละสิ เอายังไงดีล่ะ เริ่มใช้กล่องเลยดีมั้ย ไม่สิ ยังใช้ไม่ได้ ตอนนี้ต้องใจเย็นๆ ให้เขารับรู้ถึงกล่องของเราก่อน ขยับกล่องไปเรื่อยๆ จนเขารู้สึกว่ามีมันอยู่) เนียร์คิด

(ใช่คนที่ฮายาโตะบอกจริงๆ ด้วย แบบนี้ท่าทางจะเคี้ยวยากหน่อยแล้วละ ฮายาโตะเล่าเรื่องการต่อสู้ให้ฟังหมดแล้ว ท่าทางจะเป็นคนที่ฉลาดไม่เบาเลยสินะ เราเองก็ต้องใช้โปเกมอนสุดเก่งของเราทั้งสามตัวเหมือนกัน แต่ก็น่าแปลกนะ หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์มามันก็สามวันแล้ว ทำไมถึงเพิ่งจะมาท้าสู้เอาป่านนี้กันนะ ปล่อยให้เรามีเวลานั่งวางแผนตั้งนาน หรือว่า เขาเองติดธุระอะไรบางอย่างอยู่) สึคุชิคิด

นี่นายน่ะ เนียสเองก็ดำดินไปนานแล้วนะ ไม่คิดจะต่อสู้แล้วเหรอ ชายผนุ่มในชุดลูกเสือพูด

ไม่รู้สิครับ หรือว่าหลับไปแล้วก็ไม่รู้ ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงไม่สะทกสะท้านอะไร เขาแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อยด้วยความดีใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน เขาใช้มือหนึ่งประคองกล่องเอาไว้พลางหยิบบอลขึ้นมา กลับมาเนียส

คำพูดของชายหนุ่ม สร้างความตกตะลึงให้กับผู้นำดรงยิมละกรรมการยิ่งนัก ทั่วทั่งสนามที่ปกคลุมไปด้วยสปอร์เห็ด ไม่ปรากฏร่างของเนียสเลย ชายหนุ่มยื่นมือไปทางด้านข้างสนาม และเรียกเนียสกลับมาได้อย่างปลอดภัย การหลบออกไปนอกสนามแบบนี้ มันโกงกันชัดๆ ไม่ใช่เหรอ นี่มันยังไงกันแน่นะ

เอ่อ... ผมขอโทษครับ ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด เนียสตัวนี้เพิ่งจะเรียนท่าขุดดินมาได้สองวันเองอ่ะครับ มันคงยังกะระยะทางไม่ถูกน่ะครับ ผมเห็นมันโผล่ออกมานอกสนาม ก็เลยรีบเรียกกลับมาอ่ะครับ ถ้าปล่อยไว้นานกลัวถูกปรับแพ้ไป ขอโทษด้วยนะครับ

เตือนผู้ท้าชิงหนึ่งครั้ง หากได้รับการเตือนอีกครั้งจะถือว่าเนียสตัวนั้นหมดสภาพสู้ต่อทันที กรรมการพูด การออกจากสนามแข่งขัน สามารถทำได้ก้ต่อเมื่อถูกโจมตีกระเด็นออกไปเท่านั้น เริ่มการแข่งขันต่อได้

เอ่อ... ขอโทษด้วยนะครับ ชายหนุ่มพูดพลางหยิบบอลลูกใหม่ออกมาอย่างค่อนข้างลำบาก ไปเลยซูแบท

(ยังเป็นมือใหม่อยู่เลยไม่ใช่เหรอ โปเกมอนเองก็ยังเป็นโปเกมอนกระจอกๆ อยู่เลย ตรงตามที่ฮายาโตะบอกไว้เลย ใช้โปเกมอนกระจอกๆ แต่ฉลาดเป็นกรด เป็นคนเจ้าแผนการมาก แต่มันก็น่าแปลกนะ เหมือนสมาธิของเจ้านั่นจะไม่ได้อยู่ที่การต่อสู้ ทั้งๆ ที่การสู้ศึกยิมก็สำคัญแท้ๆ ทำไมเจ้านั่นเหมือนกับให้ความสนใจกับกล่องที่ถืออยู่มากกว่านะ) สึคุชิคิด พลางมองเนียร์ที่กำลังขยับกล่องให้เข้าที่

ซูแบท พยายามเข้านะ เตรียมทำตามแผนที่วางเอาไว้ ชายหนุ่มผู้ท้าชิงพูด

จริงสินะ ตอนนี้ต้องจริงจังกับการต่อสู้ ผู้นำโรงยิมพึมพำ พาราเซ็คท์ ใช้สปอร์เห็ดเลย เล็งให้โดนตัวซูแบทนะ

สิ้นคำสั่ง สปอร์เห็ดถูกรวบรวมขึ้นแล้วปล่อยออกไปในทิศทางเดียว การปล่อยออกไปในทิศทางเดียวเช่นนี้ ทำให้สปอร์มีความเร็วมากกว่าการปล่อยออกไปทั่วบริเวณ มันพุ่งเข้าใส่ซูแบทที่ไร้ทางสู้ ซูแบทพยายามกระพือปีกเรียกลมแล้ว แต่ก็ไร้ผล มันบินให้สูงขึ้นไปเพื่อหลบสปอร์ แต่ว่า... มันค่อยๆ เสียการทรงตัว บินไปเกาะห้อยหัวที่ต้นไม้ใหญ่ริมสนาม แล้วก็แน่นิ่งไม่ไหวติงใดๆ

เอาละ ตอนมันหลับนี่ละพาราเซ็คท์ ใช้ท่าดาบไขว้ (X-Scissor) ฟาดจนมันตกลงมาเลย

ชายหนุ่มไม่ได้สนใจสนใจซูแบทที่กำลังย่ำแย่เขาหมุนกล่องอย่างสบายใจ โดยที่สายตาของเขาก็มองแค่เพียงด้านแต่ละด้านของกล่องเท่านั้น

(อะไรกัน โปเกมอนของตัวเองกำลังแย่อยู่แล้ว ยังจะเล่นกล่องอยู่อีก มันคือกล่องอะไรกันนะ ไหนๆ หมุนมาให้ดูหน้ากล่องชัดๆสิ) สึคุชิคิดพลางมองกล่องที่เนียร์กำลังหมุนอยู่ ในที่สุด ด้านหน้ากล่องก็ปรากฏ (นะ... นี่มัน [ศาสตร์ลับแห่งอันโนน] เหรอ มันหมายความว่ายังไงกัน คนๆ นี้เกี่ยวข้องอะไรกับอันโนนอย่างนั้นเหรอ ทีมค้นคว้าอันโนนที่เราเคยอยู่ ไม่เห็นมีใครพูดถึงคนชื่อเนียร์เลยนี่นา มันหมายความว่ายังไงกันแน่ ถ้าเรื่องเขาศึกษาอันโนนเป็นเรื่องจริงละก็ เขาจะมาท้าชิงกับเราทำไม หรือว่า เขาอยากให้เราเข้าร่วมทีมสำรวจอันโนนกันแน่นะ จับต้นชนปลายไม่ถูกเลยแฮะ)

นี่นายน่ะ ผู้นำโรงยิมพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ใส่ใจกับการต่อสู้ให้มากกว่านี้หน่อยสิ มัวแต่สนใจอะไรอยู่ได้ นายน่ะ กล่องนั้นน่ะ มันอะไรกัน

เอ๋... เอ่อ.. ขอโทษครับ เนียร์พูดอย่างนึกขึ้นได้ พอดีผมเพิ่งได้กล่องนี้มาเมื่อเช้าจากคนสำคัญท่านนึงน่ะครับ ยังไม่ได้ตรวจสอบเลย ก็เลยตื่นเต้นไปหน่อยครับ

(ได้มาเมื่อเช้างั้นเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่แปลกหรอกนะที่จะสงสัยน่ะ เขาจะโกหกรึเปล่านะ ไม่สิ ถ้าเขาโกหกละก็ ยังไงก็น่าจะใส่ใจโปเกมอนให้มากกว่านี้สิ แสดงว่า เขาคงจะเพิ่งได้มันมาจริงๆ สินะ แล้วก็ ตื่นเต้นกับการตรวจสอบนั้นมาก ทำให้เป้าหมายที่จะท้าชิง เป็นเป้าหมายรองไปเลย มันจะต้องเกี่ยวอะไรกับการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่แน่ๆ เลย รีบๆ ชนะแล้วถามความจริงดีกว่า) สึคุชิคิด

พาราเซ็คท์ ใช้ท่าดาบไขว้ใส่ต้นไม้อย่างไม่หยุดยั้ง ต้นไม้เริ่มมีรอยขูดขีดจากท่าโจมตี มันสั่นสะเทือนไปตามการโจมตี ทำให้ซูแบทที่แน่นิ่งอยู่บนต้นไม้นั้น เริ่มทำท่าว่าจะตกลงมา

เอ่อ... งั้นก็ กลับมาก่อนซูแบท ชายหนุ่มพูดพลางเรียกโปเกมอนกลับ ออกมาเลย ฮิโนอาราชิ

ฮิโนอาราชิถูกปล่อยออกมาบนสนามที่เต็มไปด้วยสปอร์เห็ด มันยืนมองพาราเซ็ทที่เพิ่งจะใช้ท่าดาบไขว้ไปกับต้นไม้ด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย

นี่ ทำไมฮิโนอาราชิไม่ติดสถานะหลับล่ะ ที่สนามมีสปอร์เห็ดเต็มเลยนะ หญิงสาวที่ดูการต่อสู้อยู่นานถามขึ้น

สปอร์เห็ดน่ะ เมื่อทิ้งไว้นานๆ แล้ว มันก็จะหมดฤทธิ์ กลายเป็นแค่สปอร์รกสนามเท่านั้นละ ชายหนุ่มตอบ ตอนนี้ละ ฮิโนอาราชิ พ่นลูกไฟ(Ember) ใส่พาราเซ็คท์เลย

พาราเซ็คท์ หลบแล้วสวนกลับไปด้วยท่าดาบไขว้

สิ้นคำสั่ง ฮิโนอาราชิปล่อยลูกไฟออกมา มันเข้าปะทะกับพาราเซ็คท์ที่กำลังพุ่งชนต้นไม้เข้าอย่างจัง ผู้นำโรงยิมมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยท่าทางมึนงง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะ สึคุชิพูด ทำไมพาราเซ็คท์ถึงไม่ทำตามคำสั่งล่ะ พาราเซ็คท์ เข้าไปโจมตีมันสิ

ฮิโนอาราชิ ใช้กงล้อเพลิง(Flame Wheel)

พาราเซ็คท์ยังคงพุ่งชนกับต้นไม่อยู้แบบนั้น ร่างของฮิโนอาราชิเริ่มมีเปลวเพลิงล้อมรอบ มันพุ่งเข้าใส่พาราเซ็คท์อย่างไม่ทันตั้งตัว ด้วยความรุนแรงเช่นนี้ ทำให้พาราเซ็ทค์หมดสภาพสู้ต่อไปในทันที

พาราเซ็คท์หมดสภาพสู้ต่อ ฮิโนอาราชิเป็นฝ่ายชนะ กรรมการพูด

นี่นาย ผู้นำโรงยิมพูดพลางจ้องไปยังใบหน้าของชายหนุ่ม นายใช้ทริคอะไรกันแน่

เอ่อ.. เปล่านะครับ ชายหนุ่มตอบ ตอนที่พาราเซ็คท์ใช้สปอร์เห็ดน่ะ ซูแบทก็แค่เรียกลมอ่อนๆ พัดสปอร์ให้พ้นจากตัวเท่านั้นละครับ แต่เอาให้มันเนียนๆ หน่อย ก็แกล้งทำเป็นโดนสปอร์ แล้วไปนอนหลับน่ะครับ ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ ระหว่างที่พาราเซ็คท์โจมตี ซูแบทก็ใช้คลื่นเสียงความถี่สูง(Supersonic) ปล่อยลงมาจากต้นไม้ไงล่ะครับ

นี่นายทำได้โดยไม่ต้องสั่งการเลยรึ สึคุชิพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

ผมว่า เลิกสนใจเรื่องนี้แล้วมาดูฮิโนอาราชิดีกว่าครับ มันกำลังเรืองแสงใช่มั้ยล่ะ

ผู้นำโรงยิมเรียกโปเกมอนของตนเองกลับไป ในขณะที่ร่างของฮิโนอาราชิเริ่มเรืองแสงขึ้น ลำตัวของมันเริ่มยืดยาวออกไป เปลวไฟที่กลางหลังเริ่มย้ายที่มาบนหัวและบริเวณก้นของมัน มันกำลังวิวัฒนาการอยู่ แม็กม่าราชิ มันกลายร่างเป็นแม็กม่าราชิแล้ว

หญิงสาวมองมันด้วยความปลาบปลื้ม เธอไม่คิดเลยว่า จะมีวันที่เธอได้เห็นโปเกมอนของเธอมีพัฒนาการเช่นนี้ เธอเก็บความยินดีเอาไว้ในใจ แล้วดูการต่อสู้ต่อไป

แผนสูงนักนะ ออกมาเลย โปเกมอนของฉัน ผู้นำยิมพูดพลางเรียกโปเกมอนตัวถัดไปออกมา

ร่างของโปเกมอนที่คล้ายก้อนหิน ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า มันเป็นก้อนกินที่มีรูอยู่หลายรูและมีสิ่งมีชีวิตสีเหลืองๆ ออกมาจากรูนั้น สึโบะสึโบะ โปเกมอนที่ร่างกายสามารถใช้หมักดองเครื่องดื่มต่างๆ ได้ ปรากฏกายแล้ว

(เราพลาดไปเองสินะ ฮายาโตะอุตส่าห์เตือนเราไว้แล้วว่าอย่าประมาท การต่อสู้นี้เจ้านั่นมันวางแผนมาตั้งแต่แรกแล้ว พยายามสนใจกล่องให้เราคิดว่าเจ้านั่นกำลังประมาทอยู่ แต่จริงๆ ได้เตรียมการเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนว่ากล่องจะใช้มาเพื่อการนี้สินะ เอามาแค่เบี่ยงเบนความสนใจของเราเท่านั้นเอง ไม่สิ แต่กล่องที่ดีไซน์สวยๆ แบบนั้น จะทำมาเพื่อเบนความสนใจเหรอ) ความคิดสับสน พุ่งพล่านอยู่ในหัวของผู้นำโรงยิม เขาสั่นหัวเพื่อเรียกสติพลางจริงจังกับการต่อสู้ต่อไป

เอาละ สึโบะสึโบะ โปเกมอนที่พลังป้องกันสูงที่สุด นายจะรับมือกับมันยังไงล่ะ สึคุชิพูด

ผมก็มีวิธีของผมละครับ เนียร์พูดอย่างเรียบๆ แม็กม่าราชิ ขุดดินเลย

เอาละ สึคุชิครุ่นคิดอะไรบางอย่าง พลางสั่งการออกไป เราก็ขุดดินเหมือนกัน

(เรื่องจุดอ่อนของสึโบะสึโบะเรารู้ดี ถ้าโจมตีจากใต้ดินทำให้สึโบะสึโบะหมุนไปมาละก็ มันก็จะสับสน นั่นละคือจุดอ่อนของเรา เจ้านั่นคิดจะเล่นงานจุดอ่อนตรงนั้นสินะ)

สึโบะสึโบะ ขุดดินตามแม็กม่าราชิไป ตอนนี้บนสนามไม่เหลือโปเกมอนเลยสักตัวเดียว มันกลายเป็นศึกใต้ดินโดยสมบูรณ์แล้ว

อ้าว ขุดดินตามมาเหรอครับ เนียร์พูดด้วยน่ำเสียงตกใจเล็กๆ

(ดีแล้วละ แบบนี้ก็ตรงตามแผนเลย ใต้ดินนั่น ให้แม็กม่าราชิใช่กงล้อเพลิง แค่นี้ก็โจมตีสึโบะสึโบะได้แล้วละนะ พอดีเสร็จก็รีบหนีขึ้นดินมาก่อนไม่ให้มันสวน ทำแบบนี้ละ เราได้เปรียบแน่ๆ) เนียร์คิดพลางลูบกล่องอย่างพอใจ

(ให้โปเกมอนที่เคลื่อนที่ได้ช้าลงไปใต้ดินแบบนี้ เสี่ยงกับการถูกโจมตีก่อนก็จริง แต่สึโบะสึโบะของเราไม่ชะงักกับการโจมตีแค่นี้หรอก ต่อให้เจอพ่นไฟใส่ มันก็ยังเคลื่อนไหวได้ปกติ อาศัยจังหวะตอนที่ศัตรูโจมตี สวนกลับไปด้วยพิษร้าย(Toxic) ซะ เรื่องนี้เราเตี๊ยมกับโปเกมอนไว้แล้วละ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมาละก็ น้ำผลไม้(Berry Juice) ที่อยู่ในตัวของสึโบะสึโบะเอง ก็ช่วยได้มาก พอแม็กม่าราชิติดพิษแล้วละก็ เราก็แค่นอนหลับไปเรื่อยๆ ถ่วงเวลาเท่านั้นเอง งานนี้น่าจะชนะแล้วละ) ผู้นำยิมคิด พลางยิ้มอย่างมีชัย

ทั้งสองคนต่างนิ่งเงียบ ต่างฝ่ายต่างตระเตรียมแผนการกับโปเกมอนมาเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็แค่การเชื่อใจโปเกมอนเท่านั้น ตอนนี้พวกเขาไม่มีอะไรที่จะทำได้ในฐานะเทรนเนอร์อีกแล้ว พวกเขาทำได้แค่เพียงรอ รอ แล้วก็รอ

สักพัก ร่างของโปเกมอนตัวหนึ่งก็โผล่ออกมาจากใต้ดิน แม็กม่าราชิ มันกลับขึ้นมาบนดินได้อย่างปลอดภัย ท่ามกลางความดีใจของชายหนุ่มและหญิงสาว แต่ว่า... ไม่ช้านักสึโบะสึโบะเองก็ขุดดินตามขึ้นมา มันร้องครวญครางเล็กน้อยก่อนที่จะหมดสติไป พร้อมกับควันจางๆ ที่ลอยออกมาจากร่างกายของมัน

นะ... นี่มัน นายทำอะไรที่ใต้ดินกันแน่ สึคุชิพูดอย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเอง

==================================================

ต้องขอโทษที่ดูเหมือนจะยืดเยื้อนะเจ้าคะ ตัวละครต่างๆ คงจะออกมาหลังเมืองฮิวาดะเจ้าค่ะ

สเปียร์

ซูแบท

พาราเซ็คท์

เนียส

ฮิโนอาราชิ

แมกมาราชิ

อันโนน

สึโบะสึโบะ

ปาจิริสุ

==================================================

เราลงสปอยอะไรอีกซักหน่อยละกันนะเจ้าคะ เรื่องตัวละครที่เราวางบทไว้แล้ว

คิดว่าอาจจะเจอที่ป่าอุบาเมะเจ้าค่ะ ปอมคุงเคยเจอกับเซเลบี้ และเป็นกุญแจสำคัญของทามะทามะบางฟองเจ้าค่ะ

ตัวละครนี้เราชอบมากๆ เลยเจ้าค่ะ เราวางบทไว้แล้ว อาจจะเจอที่ป่าอุบาเมะเจ้าค่ะ ไลท์วีรู้เรื่องที่ว่า "จงปิดปากเงียบหากเจตนารมณ์ของเจ้าคืออิสรภาพ" เจ้าค่ะ

คิดว่าจะให้โผล่มาตอนประกวดเจ้าค่ะ เราวางแผนการประกวดไว้นานแล้ว คงเจอที่เมืองโคงาเนะเจ้าค่ะ

คงเจอที่เขาสึริบาจิเจ้าค่ะ มีการแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่างกันกับเนียร์

คิดว่าอาจเจอในสถานที่ประกวดโปเกมอนเจ้าค่ะ อาจจะเมืองโคงาเนะ หรือไม่ก็เมืองอาซากิเจ้าค่ะ

เราอาจจะมีตัวละครที่ไม่มีคนสมัครแทรกเข้าไปนะเจ้าคะ เป็นพวกบทตัวประกอบที่ไม่เด่นอะไรเลย เพราะตัวละครที่มาสมัคร เราก็อยากจะให้มีบทดีๆ กันทุกคนเจ้าค่ะ อดทนรอหน่อยนะเจ้าคะ

==================================================

สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกคนที่ยังเป็นกำลังใจให้เราอยู่นะเจ้าคะ ถ้าไม่มีคอมเม้นของทุกคน เราคงไม่มีกำลังใจแต่งมาได้จนถึงตอนนี้หรอกเจ้าค่ะ ขอบคุณในทุกคอมเม้นและความเห็นเจ้าค่ะ

เจ้าหญิงแยมน้อย

[4096]

เรื่องกล่องคงน่าจะไม่ได้ทำมาเพื่อแค่ทำให้สึคุชิสับสน

ส่วนเรื่องสึโบะสึโบะคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับเส้นทางใต้ดินที่เนียสขุดไว้

ป.ล.คำผิดรอวอลโล่มาจัดการ (ฮา)

[BLYTHE]

ตามมาอ่านแล้วค่า

เหตุการณ์ใต้ดินนี่มันอะไรกันน่ะ..งืม น่าสนใจๆ

ในที่สุดตัวละครเราก็จะมีบทแล้ว(คอยอีกนาน- -)

ตอนนี้มีคำผิดอยู่นิดหน่อยค่ะ แต่บรรยายก็โอเค คือเราอธิบายไม่เก่งอ่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้ดีแล้วกันนะคะ

ปรบมือๆ แปะๆๆๆๆๆ

เอาล่ะ เราจะเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้แต่งต่อไปนะคะ อิอิ

[Risu]

อ่านตรงบาคุโกะพัฒนาร่างแล้ว

เหมือนรู้สึกว่าเนียร์คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าบาคุโกะจะพัฒนา

ยังมีแผนสูงไม่เปลี่ยนเลยแฮะ

ว่าแต่การต่อสู้ใต้ดินเป็นอย่างไรกันแน่นะ

[Hermit]

แผนสูงน่ากลัวมาก

ถ้าหัวหน้ายิมคุยกันอีกคงต้องยากขึ้นแน่ๆ

แต่เนียร์นี่แอบโกงน่ะแบบว่านักฟุตบอลยอมโดน ใบเหลือง แดง เพื่อให้ทีมชนะ

[*~Pocha_Icecream~*]

ที่ใต้ดินเกิดอะไรขึ้นน้า...

เนียร์แผนสูงอีกแล้ว สุดยอดจริงๆ...

ขอโทษที่ไม่ค่อยได้เม้นนะคะ เม้นฟิคไม่เก่งจริงๆ ><

เป็นกำลังใจให้ค่า

[ChaosPhoenix]

เจ้าแผนการจริงๆๆ เพิ่งเข้าใจคำที่เขียนไว้ในโน๊ต วางแผนมาซะเนียนเชียว

[bluewind]

เนียร์แอบโกงอีกแล้ววววววววว (ผัวะ)

บาคุโกะวิวัฒนาการเป็นแม็กม่าราชิสุดเลิฟแล้ว~ ว้าวๆๆๆ ว่าแล้วว่ามันต้องไม่ทำให้ผิดหวัง ชนะสึโบะๆด้วย ว่าแต่มันโคตรถึกขนาดนั้นพ่นไฟทีเดียวตายได้ไงหว่า - -

หรือว่า...

หรือว่าบาคุโกะจะจ๊วบกับสึโบะๆแล้วพ่นไฟใส่ทั้งอย่างนั้นเลย และที่ต้องสู้กันใต้ดินก็เพื่อเป็นฉากเซ็นเซอร์!!

มั่วแล้ว -*-

[ดช.เค้ก ไม้เอกสามตัว]

ว้าว บาคุโกะแปลงร่างแล้ว ว...

รอเนียสกับอุป้า ของเนีย พัฒนา !!!!

[Loveless Nova]

What happen under the ground!?!

เป็นอีกครั้งที่ท่านแยมแต่งฟิคชนิดที่ใช้ความคิดเข้าต่อสู้ได้สนุกมากมาย จนไม่รู้สึกเบื่อเลย ท่านช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆเลยคร้าบ!!!!!

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

อาววววววววววววววว ล่ะ~!!!

ได้เวลาตามมาเม้นแล้วเรา เอิ๊กๆ~

เริ่มมีโปเกม่อนเยอะแล้วสินะเนียร์~ เอิ๊กๆ

ต้องยอมรับเลยว่าท่านแยม... บรรยายเยี่ยม~!!!

บรรยายฉากต่อสู้จนเห็นภาพตามได้เลย~!

จะติดตามชมต่อเน้อ~ =w=

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 15 : Silver Bullet.

สึคุชิเรียกโปเกมอนของเขากลับไป ในขณะที่ชายหนุ่มเปลี่ยนเอาเนียสออกมา สีหน้าของผู้นำโรงยิมยังคงแฝงไปด้วยความสงสัยที่ไม่อาจจะหักห้ามใจได้ เขามองไปยังชายหนุ่มด้วยสายตาคาดคั้นคำตอบ จนชายหนุ่มต้องยอมพูดออกไป

“เอ่อ... เพราะเนียสน่ะครับ” ชายหนุ่มตอบ “ตอนที่ผมให้เนียสขุดหลุม(Dig) เพื่อหลบสปอร์เห็ด(Spore) ผมก็ให้เนียสใช้ท่าโยนเหรียญ(Pay Day) ไว้ในหลุมตั้งแต่แรกแล้ว โปเกมอนของคุณน่ะ สึโบะสึโบะเป็นตัวที่ผมกลัวที่สุด จึงได้วางแผนเอาไว้แต่แรก พอในหลุมเต็มไปด้วยเหรียญ คราวนี้ก็ให้แม็กม่าราชิขุดดินเข้าไปในเส้นทางที่เนียสสร้างขึ้น แล้วใช้กงล้อเพลิง(Flame Wheel) ขณะเดินผ่านหลุมที่เต็มไปด้วยเหรียญน่ะครับ”

“เพราะอย่างนี้เองสินะ” หญิงสาวพึมพำ “พอเหรียญโดนกงล้อเพลิงของบาคุโกะเข้าไป สภาพของอุโมงค์ใต้ดินนั่นก็เหมือนกับเตาไฟดีๆ นี่เอง สึโบะสึโบะที่เป็นแมลงเมื่อต้องเคลื่อนที่ในอุโมงค์ที่สภาพเหมือนเตาย่างเนื้อแบบนี้แล้ว มันเองก็โดนไปหนักเหมือนกันละ”

“ไม่จริงน่า” สึคุชิพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “นายวางแผนไว้ขนาดนี้เลยเหรอ แต่ว่า มันจะเป็นไปได้ไง ก็ฉันให้สึโบะสึโบะเก็บน้ำผลไม้(Berry Juice) ไว้แล้วนี่ ยังไงซะพลังชีวิตก็ไม่น่าจะหมดง่ายๆ นะ”

“นั่นสินะครับ” ชายหนุ่มพูดพลางยิ้มที่มุมปาก “เท่านี้ก็ไขข้อสงสัยได้พอดีเลย ผมเองก็แปลกใจเหมือนกันที่สึโบะสึโบะหมดสภาพเร็วขนาดนี้ เพราะตามแผนของผม สึโบะสึโบะจะต้องโดนไฟจากแม็กม่าราชิอีกทีน่ะครับ”

“แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ” หญิงสาวที่ดูการต่อสู้อยู่ถามอย่างอดไม่ได้

“เพราะน้ำผลไม้ไงครับ” เนียร์ตอบพลางมองใบหน้าตกใจของผู้นำโรงยิม “ที่สึโบะสึโบะเป็นแบบนี้น่ะ มีปัจจัยอยู่สามข้อน่ะครับ ข้อแรก ในสภาพอุโมงค์ที่ไม่ต่างจากเตาย่างน่ะ น้ำผลไม้ที่โดนความร้อนจนเดือนพล่านนั่นทำลายร่างกายของมันเองไงล่ะครับ ถึงสึโบะสึโบะจะมีพลังป้องกันสูงก็จริง แต่นั่นก็แค่ภายนอกละนะ แต่กับภายในกระดองแล้วมันก็เปราะบางละครับ โดนน้ำผลไม้ลวกเข้าไป คงจะเสียพลังชีวิตไปมากพอดูเลยละ”

“ทะ... ทำไมกัน” สึคุชิยังคนตกใจอยู่แบบนั้น “นี่นาย...”

“ข้อสองนะครับ” เนียร์พูด “จริงอยู่ที่การดื่มน้ำผลไม้จะทำให้พลังชีวิตเพิ่มขึ้น แต่กับน้ำผลไม้ที่เดือดพล่านอยู่แบบนี้ มันไม่ทำให้พลังชีวิตเพิ่มขึ้นนักหรอกครับ เอนไซม์ในน้ำผลไม้น่ะถูกความร้อนทำลายไปแล้ว การดื่มน้ำผลไม้เข้าไปมันก็เหมือนกับว่าเปล่าประโยชน์นั่นละครับ”

“เนียร์... นี่นาย...” หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างสนามพูดด้วยอาการตกตะลึง

“ข้อที่สามครับ” เนียร์พูดต่อ “ข้อนี้น่าจะเป็นความโชคดีของผมมากกว่า สึโบะสึโบะตัวนั้นคงจะพยายามดื่มน้ำผลไม้ขณะที่อยู่ในอุโมงค์สินะครับ การอยู่ในอุโมงค์เป็นเวลานานแบบนั้นพลังชีวิตก็ลดลงเรื่อยๆ แหละครับ ทั้งๆ ที่ขึ้นมาดื่มน้ำบนสนามก็ได้แท้ๆ ไม่สิ ถึงจะขึ้นมาบนสนาม คงจะโดนไฟของแม็กม่าราชิจัดการอยู่ดีละครับ”

“เอ่อ...” ผู้นำโรงยิมนิ่งเงียบ ความภาคภูมิใจและความมั่นใจของเขาพังทลายลง ด้วยแผนการที่ซับซ้อนเช่นนี้ เขาไม่อาจจะต่อกรได้เลย เขายืนนิ่งอยู่แบบนั้น จนกระทั่ง...

“เอ่อ... ขอโทษนะครับ” ชายหนุ่มพูด “โปเกมอนตัวต่อไปล่ะครับ”

“อือ” ผู้นำโรงยิมพูดพลางปาบอลออกไปอย่างค่อนข้างสิ้นหวัง

(ผู้ชายคนนี้มันอะไรกัน ความฉลาดระดับนี้ไม่น่าจะใช่เทรนเนอร์ธรรมดาเลย จริงสินะ เขาต้องทำงานวิจัยเกี่ยวกับอันโนนแน่ๆ จากกล่องที่เขาได้มา และความฉลาดของเขาแบบนี้ ไม่ผิดแน่ เขากำลังทดสอบเราอยู่ ถึงจะรู้ว่ายังไงก็แพ้ แต่ก็ขอพยายามให้เต็มที่ละ) สึคุชิคิด

เฮราคอส โปเกมอนตัวด้วงถูกเรียกออกมาปะทะกับเนียส โปเกมอนแมวน้อย ดูจากสภาพการณ์แล้ว เนียสไร้ซึ่งหนทางชนะ แต่ชายหนุ่มยังคงยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยสีหน้าค่อนข้างหนักใจ

(เป็นเฮราครอสจริงๆ ซะด้วยสิ) เนียร์คิด (ในบรรดาโปเกมอนของสึคุชิที่เราวิเคราะห์มา ตัวนี้แหละอันตรายที่สุดแล้ว ถึงจะรับมือไม่ค่อยยากก็เถอะ แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าจะต้องสู้กับมัน)

“เฮราครอสใช้ท่าทลายอิฐ (Brick Break)” สึคุชิสั่ง

“เนียส นายรู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าต้องทำยังไง ฝากด้วยล่ะ” ชายหนุ่มพูดพลางแง้มฝากล่องขึ้นมาแล้วมองลอดเข้าไปในกล่องนั้น เขาทำท่าทางค่อนข้างตื่นเต้นที่ได้เห็นสิ่งของในกล่อง เล่นเอาสึคุชิเองสนใจอยู่ไม่น้อย

เฮราครอสพุ่งเป้าหมายเจ้าจู่โจมเนียส แต่เนียสเองก็ขุดหลุมหลบได้ทันเวลา มันพยายามหลีกเลี่ยงเส้นทางที่มีเหรียญโปรยไว้แต่แรก โดยปล่อยให้เฮราครอส ยืนมองหามันอยู่บนภาคพื้นดิน

(ตอนนี้เราจะมัวแต่สนใจกล่องไม่ได้ เนียสอาจจะโจมตีมาจากใต้ดิน หรือไม่ก็มีกับดักอะไรวางไว้อีกก็ได้ ตอนนี้ต้องเยือกเย็นเอาไว้ก่อน กล่องนั่นจะมีอะไรอยู่ก็ช่างมันไป ตั้งสมาธิสิ จริงจังกับการต่อสู้ให้มากกว่านี้) สึคุชิคิด

“เฮราครอส ไปยืนอยู่ใกล้ๆ รูที่สึโบสึโบะขุดออกมา” สึคุชิสั่ง

คำสั่งนั้นสร้างความตกตะลึงให้กับหญิงสาวที่ดูเหตุการณ์อยู่ เธอยกมือขึ้นมาปิดปาก พลางอุทานออกมาเบาๆ

“คิดจะทำอะไรน่ะครับ” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กๆ

“ก็ยืนอยู่ในที่ที่ปลอดภัยนะสิ” ผู้นำโรงยิมตอบ “หลุมนี้คือหลุมที่สึโบะสึโบะเพิ่งขุดออกมาใช่มั้ยล่ะ แน่นอนว่า ข้างใต้พื้นดินส่วนนนั้นต้องมีเหรียญที่ร้อนระอุของเนียสอยู่เต็มไปหมดแน่ๆ เนียสจะสามารถทนความร้อนมาโจมตีเฮราครอสได้เหรอ กลับกัน ระหว่างที่รอเนียสโผล่ขึ้นมา เฮเรครอสเองก็สามารถใช้ท่าเพิ่มพลังได้ยังไงล่ะ”

“ยอดจริงๆ” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่น่าเชื่อ “แค่เวลาไม่นานถึงกับคิดแผนการแบบนี้ได้เลยเหรอเนี่ย ไม่ใช่แค่นั้นนะ ยังเป็นแผนการที่ใช้ประโยชน์จากกับดักของคู่ต่อสู้ด้วย สมกับเป็นผู้นำโรงยิมจริงๆ เลยนะครับ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ผมเอากล่องนี้มาด้วย” ชายหนุ่มโชว์กล่องพลางยิ้มอย่างพอใจ

(จริงสินะ ผู้ชายคนนี้ เขาเกี่ยวข้องกับอันโนนจริงๆ ด้วย หรือว่าเขาจะมาชวนเราเข้าร่วมทีมสำรวจกันแน่นะ อย่าเพิ่งตื่นเต้นไป อย่าเสียสมาธิ เราต้องชนะเขาให้ได้ พิสูจน์ให้เขาเห็นเลย ว่าเราเองมีความสามารถแค่ไหน มีเท่าไหร่โชว์ไปให้หมด) สึคุชิคิด

“อย่าคิดว่าจะหมดแค่นั้นนะ” ผู้นำโรงยิมพูดอย่างมีชัย “เห็นของที่อยู่ใต้ปีกเฮราครอสหรือเปล่าล่ะ”

“ของกินเหลือ(Leftovers) สินะครับ” ชายหนุ่มพูดขณะที่เฮราครอสหยิบของกินเหลือมาคาบไว้ที่ปาก “ผมเดาถูกจริงๆ ด้วยสินะ”

“ใช่แล้วละ แค่นี้เฮราครอสก็จะมีพลังชีวิตเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว นายจะทำยังไงล่ะ”

“ก็แบบว่า...” ชายหนุ่มพูดพลางยิ้มที่มุมปาก “คุณติดกับผมแล้วยังไงล่ะครับ เนียส ออกมาโจมตีเลย!”

ท่ามกลางความตกตะลึงของสึคุชิ เนียสได้โผล่ออกมาที่ด้านหนึ่งของสนาม แล้วใช้ท่าหางเหล็กฟาดไปที่พื้นดิน

แผ่นดินเริ่มแตกระแหงและลุกลามไปเรื่อยๆ พื้นดินที่ทำหน้าที่เป็นเพดานของอุโมงค์ใต้ดินเริ่มทรุดตัว พื้นที่บริเวณโดยรอบเฮราครอสถล่มลงไปโดยที่มันไม่ทำอะไร ของกินเหลือของมันตกลงไปยังพื้นเบื้องล่าง สึคุชิตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขายิ่งนิ่งโดยลืมสั่งการโปเกมอน หญิงสาวมองการต่อสู้ด้วยสายตาหวาดหวั่น เธอกำลังกลัวอยู่ กลัวความคิดของชายหนุ่ม

“เรื่องนี้น่ะ ผมก็วางแผนไว้แล้วละครับ” ชายหนุ่มพูดอย่างภูมิใจ “ผมถึงได้ให้เนียสขุดหลุมใหญ่ๆ ยังไงล่ะ เส้นทางที่เนียสขุดน่ะ มันไม่ใช่อุโมงค์หรอก แต่มันเป็นห้องใต้ดินเลยต่างหากล่ะ แค่นี้การจะล่อให้เฮราครอสตกหลุมที่มีเหรียญร้อนๆ อยู่ก็ไม่ใช่เรื่องยากแล้วละครับ”

“ปะ... เป็นไปไม่ได้” สึคุชิพูดโดยยังหลงเหลือแววตาตื่นตระหนกอยู่

“เนียส ใช้กระสุนเงิน” ชายหนุ่มสั่ง

สิ้นคำสั่งเนียสใช้ท่าโยนเหรียญขึ้นไปบนฟ้า จากนั้นรอจังหวะที่เหรียญตกลงมาฟาดเหรียญออกไปด้วยท่าหางเหล็กของมัน เหรียญที่ถูกพลังอันรุนแรงตีไปนั้น พุ่งตรงเข้าหาเฮราครอสที่ขาติดอยู่ในหลุม และเข้าปะทะกับใบหน้าของมันเข้าเต็มๆ อาจจะมีโดนบ้างพลาดบ้าง แต่ว่า มันก็สร้างความเสียหายให้กับเฮราครอสได้

“เฮราครอส รีบหนีขึ้นมาสิ!” สึคุชิพูด “แล้วโจมตีระยะประชิด(Close Combat)!”

“ศึกหนักเลยนะครับ พื้นก็ร้อนอยู่ ถึงจะไม่มากเท่าตอนสึโบะสึโบะก็เถอะ แถมยังโดนกระสุนเหรียญโจมตีไปเรื่อยๆ อีก ความเสียหายเยอะพอดูเลยละครับ” เนียร์พูดพลางเปิดฝากล่องออก แล้วมองของที่อยู่ข้างใน

เฮราครอสหยิบของกินเหลือขึ้นมาคาบไว้ในปากอีกครั้ง แล้ววิ่งออกไปหมายจะโจมตีใส่เนียส มันวิ่งบนพื้นที่ร้อนระอุ วิ่งฝ่ากระสุนเงินที่เนียสปล่อยออกมา จนกระทั่งเข้าประชิดตัวเนียส

“มะ... ไม่จริงน่า ทำไมเฮราครอสยังไม่ล้มลงไปอีกล่ะ” ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าตกตะลึง มือไม้ของเขาเริ่มอ่อนปวกเปียก กล่องที่เขาถืออยู่ตกลงไปยังพื้นเบื้องล่าง

ตุบ! กล่องตกกระทบพื้นและหยุดนิ่งอยู่แบบนั้น สายตาของสึคุชิผู้อยากรู้อยากเห็นมองไปยังด้านหน้ากล่องที่เปิดอยู่ สิ่งที่เขาเห็นมันทำให้เขาหยุดชะงัก นั่นคือ ความว่างเปล่า!

“หา! ไม่มีอะไรเลย” สึคุชิอุทานขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว

เฮราครอสได้ยินเสียงอุทานของสึคุชิถึงกับหยุดชะงักลง

“ได้โอกาสแล้ว เนียส กระโดดแล้วใช้หางเหล็กเลย” เนียร์สั่ง

สิ้นคำสั่ง เนียสกระโดดแล้วใช้ท่าหางเหล็กฟาดไปยังปากของเฮราครอส ของกินเหลือที่มันคาบอยู่แหลกเป็นเสี่ยงๆ ร่างของเนียสและเฮราครอสกระเด็นไปคนละทาง เนียสกระเด็นออกไปนอกสนาม ส่วนเฮราครอสถูกตีกลับไปยังหลุมที่ร้อนระอุเช่นเคย

“เนียสกลับมานี่” ชายหนุ่มพูดพลางเรียกเนียสกลับมา “แม็กมาราชิ อย่าปล่อยจังหวะ พ่นไฟออกมาเลย”

ร่างของแม็กม่าราชิปรากฏตัวขึ้นบนสนาม มันอาศัยจังหวะที่เฮราครอสยังไม่ทันที่จะลุกขึ้นมาพ่นไฟใส่มันไปเต็มๆ สุดท้าย เฮราครอสก็หมดสภาพสู้ต่อและนอนหมดสติอยู่ตรงนั้น

“เฮราครอสหมดสภาพสู้ต่อ ผู้ชนะคือ เนียร์ แห่ง เมืองโคงาเนะครับ” กรรมการพูด

การแข่งขันสิ้นสุดลง ต่างฝ่ายต่างเรียกโปเกมอนกลับเข้าบอล หญิงสาววิ่งเข้ามาหาชายหนุ่ม เธอรับแม็กมาราชิคืนจากชายหนุ่มแล้วแสดงความยินดี ผู้นำโรงยิมเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม พลางมอบของให้

“นี่คือเข็มกลัดแมลง รับมันไว้สิ” สึคุชิพูดอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ “ในกล่องนั่นไม่มีอะไรแต่แรกแล้ว นายแสดงละครเก่งดีนี่นา หลอกกันได้นะ ทำแบบนี้บ่อยๆ ระวังไม่มีใครอยากสู้ด้วยหรอกนะ”

“เอ่อ...” เนียร์รับเข็มกลัดพลางพูดอย่างถ่อมตัว “ผมไม่ค่อยมีเวลาฝึกโปเกมอนน่ะครับ โปเกมอนของผม ทามะทามะน่ะครับ มันตกไปจากเรือเหาะเมื่อประมาณอาทิตย์ก่อน ผมต้องตามหามัน ก็เลยไม่อยากเสียเวลากับยิมมากครับ”

“อ๋อ! อื้อ” สึคุชิยิ้มอย่างยอมรับ “ฉันเข้าใจความรู้สึกนี้ดี เทรนเนอร์ที่มีความมุ่งมั่นน่ะนะ ต่อให้จะรีบร้อนขนาดไหนก็ตาม เมื่อมีโอกาสอยู่ตรงหน้าแล้ว ก็ปล่อยมันไปไม่ได้หรอก นายน่ะ ฉันขอถอนคำพูดที่ว่าไม่มีใครอยากสู้ด้วยละกันนะ เทรนเนอร์อย่างนายน่ะ ทำให้การต่อสู้รู้สึกสนุกขึ้นมากเลยละ”

“ขอบคุณครับ” เนียร์พูดพลางยื่นกล่องให้ “ผมรู้ว่าที่ผมทำมันอาจจะเสียมารยาทหรือเกือบผิดกฎไปบ้าง ของสิ่งนี้ ผมให้คุณกันเท็ตสึทำให้คุณเป็นการขอโทษครับ ผมรู้ว่าคุณน่ะชอบอันโนนน่ะครับ”

“หือ? ให้ฉันเหรอ” สึคุชิพูดอย่างแปลกใจ “เอ่อ... ขอบคุณละกันนะ เป็นกล่องที่น่าสนใจมากเลยละ”

“ครับ กล่องนี้ผมคิดว่าอยู่กับคุณ คุณคงได้ใช้มันมากกว่าน่ะครับ” ชายหนุ่มพูดพลางหันไปหาหญิงสาว “ใช่มั้ย?”

“อื้อ” หญิงสาวตอบ “รับไปเถอะค่ะ นักวิจัยอันโนนอย่างคุณต้องชอบแน่ๆ เลย”

“งั้น... ผมไปก่อนนะครับ” ชายหนุ่มพูดแล้วหันไปหาหญิงสาว “มิโดริ ไปกันเถอะ”

“เดี๋ยวสิ!” สึคุชิพูด เขาเรียกคนให้หยิบของมาให้ แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า “นายอุตส่าห์เอาของดีๆ แบบนี้มาให้ฉัน ฉันจะไม่ทำอะไรเลยได้ไงล่ะ รับนี้ไปสิ”

สิ่งที่สึคุชิยื่นให้ มันเป็นของที่ประหลาดนัก มันคือที่จับแมลง ที่มีบอลติดอยู่บริเวนรอยต่อของไม้จับกับตาข่าย

“เอ่อ... มันคือ...” ชายหนุ่มถาม

“แคปเจอร์เน็ตรูปแบบที่จับแมลงน่ะ” สึคุชิตอบ “มันก็เหมือนกับบอลน่ะละนะ แต่เราไม่ต้องปา แต่ตวัดให้ตาข่ายไปครอบโปเกมอนก็สามารจับโปเกมอนได้แล้ว ไม่ใช่แค่นั้นนะ แคปเจอร์เน็ตของตาข่ายพอรวมกับแคปเจอร์เน็ตในบอลแล้ว ประสิทธิภาพในการจับจะเพิ่มขึ้นมากเลยทีเดียว อาจจะพอช่วยนายได้บ้างนะ”

“เอ่อ... ครับ” เนียร์พูดพลางรับของสิ่งนั้นไป

ชายหนุ่มและหญิงสาวหลังจากร่ำลาผู้นำโรงยิมเรียบร้อยแล้วก็พาเดินออกจากโรงยิมไปด้วยสีหน้าแจ่มใส สึคุชิ ผู้นำโรงยิมกลับมาทำสีหน้าเคร่งเครียดอีกครั้ง เขายืนมองกล่องที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เดินกลับเข้าห้องตัวเองไป

___________________________________________________________________________________________

ห้องพักของผู้นำโรงยิม เมืองฮิวาดะ สึคุชิกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

“ฮัลโหล อากาเนะ สึคุชิเองนะ”

“สวัสดีค่ะ ตอนนี้อากาเนะ ผู้นำโรงยิมเมืองโคงาเนะไม่อยู่ กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาณ” เสียงของอากาเนะที่อัดไว้ดังขึ้น

ตรู๊ด~*

“อากาเนะ นี่สึคุชินะ มีเทรนเนอร์คนนึงกำลังท้าชิงกับพวกเราอยู่ ฝีมือร้ายการจมากเลยละ เขาชนะทั้งฉันและฮายาโตะโดยที่โปเกมอนของเขาไม่หมดสภาพเลยซักตัว ไม่แน่ว่าคนต่อไปที่จะโดนท้าชิงน่ะอาจจะเป็นเธอก็ได้ จำเอาไว้นะ ไม่ว่ายังไงเธอก็อย่าประมาทเด็ดขาด” สึคุชิหยุดพูดแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกไป

“ตอนนี้ฉันเอาแคปเจอร์เน็ตรูปแบบที่จับแมลงของฉันให้เขาไปแล้ว เทรนเนอร์คนนั้นชื่อเนียร์ สังเกตไม่ยากหรอก ถ้าว่างแล้วติดต่อมานะ วันนี้ฉันจะปิดยิมแล้ว โทรมาได้ทั้งวัน แล้วฉันจะเล่าเรื่องเขาคนนั้นให้ฟัง แค่นี้แหละ บาย”

===============================================================

เนียส

ทามะทามะ

ฮิโนอาราชิ

แม็กมาราชิ

อันโนน

สึโบะสึโบะ

เฮราครอส

===============================================================

เราอาจจะแต่งติดๆ ขัดๆ หน่อยนะตอนนี้อ่าาา พอดีเราสภาพจิตใจไม่ค่อยปกติอ่าาา ยังไงก็ก็ต้องขออภัยด้วยนะ แล้วก็ ขอบคุณที่ติชมจ้าาา

[BLYTHE]

แว้บ~ มาเม้นท์คนแรก

กล่องอันโนนนั้นใช้ล่อสึคุชิจริงๆด้วยแฮะ พวกยิมลีดเดอร์ก็บอกข่าวของเนียร์ต่อไปเรื่อยๆเนี่ย มันเหมือนโกงๆยังไงไม่รู้แฮะ

เอาเป็นว่าจะติดตามไปเรื่อยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[ShadowSneak]

เห~? ไหงเนียร์เมพเงี้ยอ่า? =.="

ต่อไป... มิลค์แทงค์สินะ... ศึกหนักแหงๆ =w=

[Kimur@]

ตามมาอ่านตอนที่13-14แล้วนะครับ การบรรยายและวางพลอตของแยม ทำเอาผมคิดตามไม่ออกแฮะ ว่าเนียร์จะทำอะไร

และตอนที่15 ก็ยังน่าตื่นเต้นเช่นเคยครับ 

[4096]

ว่าแล้วเนียร์ต้องเป็นนักวิทยาศาสตร์จริงๆด้วย  

[me=ปอมคุง]โดนตบ[/me]

[Hermit]

เจ้าแผนการเหมือนเดิม

จริงๆยิมพวกนี่สู้ด้วยรูปแบบที่ตายตัวอยู่แล้ว

และโปเกมอนก็น่าจะเป็นแบบเดิมการที่ เนียร์ จะชนะก็ไม่แปลกเท่าไร

เพราะยิมน่าจะเปิดเป็นเวลานานแล้วรูปแบบการต่อสู้ก็น่าจะเผยแพร่

สู่ที่สาธารณะการวางแผนกับยิมพวกนี่น่าจะได้ผลที่น่าพอใจอยู่แล้ว

เนียร์ ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักข้อมูลไม่ได้มีมากโปเกมอนก็สามารถเปลี่่ยนได้เรื่อยๆ

ซึ่งยิมต้นๆจะแพ้ก็อาจไม่น่าแปลกใจแต่ยิมหลังๆอาจจะลำบากเพราะ

ข้อมูลที่จะส่งไปอีกยิมนึงน่าจะมีมากขึ้นถ้าหัวหน้ายิมยังโทรคุยกันตลอด

ซึ่งยิมหลังๆอาจจะเรียกประชุมยิมทั้งหมดเพื่อที่วิเคราะห์ข้อมูล

เพื่อที่จะจะกำจัด เนียร์ ก็ได้

ไม่รู้น่ะว่า มิโดริ นี่จะคิดว่า เนียร์ เดินทางด้วยกันเพราะมีแผนไรกับ มิโดริ ป่าวน่ะ