[Fiction] The Lost Egg, The Lost Memory. [MEM 21 : The hope of old team.]

[4096]

พึ่งคิดได้

ว่าแต่ [ปอมคุง] รู้ได้ไงว่าทามะทามะนั่นเป็นของเนียร์ - -

[Loveless Nova]

ปมปริศนาเนื้อเรื่องเยอะดี ฮะๆๆ ตัวละครของผมก็ออกมาเป็นปมใหม่ ที่ดันไปสร้างความขัดแย้งให้เกิดขึ้นระหว่างเนียร์กับมิโดริด้วยรึเนี้ย(ฟังดูราวกับตัวร้าย...)

แล้วงานนี้สุภาพบุรุษเนียร์ของเราจะแก้ไขเรื่องราวยังไงละเนี้ย จู่ๆก็มาเป็นฆาตกรแบบไม่รู้ตัวซะงั้น =*=

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 18 : Home Alone.

เมืองโคงาเนะ เป็นเมืองใหญ่ที่มีความเจริญรุ่งเรือง ที่นี่เน้นการพัฒนาเศรษฐกิจทางด้านอุตสาหกรรมเป็นหลัก เมื่อมองไปรอบๆ แล้วจะเห็นแต่ตึกสูงๆ อยู่เต็มไปหมด ถนนหนทางเองก็มีอยู่มากมายชวนให้หลง ดังนั้นจึงมีการก่อสร้างทางใต้ดินขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับชาวเมือง

ชายหนุ่มหยุดอยู่หน้าทางใต้ดินนั้นเพื่อครุ่นคิดอะไรเล็กน้อย ก่อนที่จะสบถออกมาเบาๆ

ยัยมิโดรินี่มันอะไรกันนะ เราไปฆ่าพ่อเธอตั้งแต่ตอนไหนกัน ไปตามง้อที่โปเกมอนเซ็นเตอร์ก็โดนยัยนั่นด่ากลับมาอีก ไม่รู้ด้วยแล้ว เขาเอามือลูบแก้มตัวเองที่เพิ่งจะโดนหญิงสาวตบหน้าเมื่อไม่นาน พลางเดินเข้าไปในทางใต้ดิน

กลับบ้านตัวเองก็ได้ ถ้าไปนอนที่โปเกมอนเซ็นเตอร์มีหวังได้ทะเลาะกันตาย รอให้เธอใจเย็นก่อนดีกว่ามั้ง เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางเดินหน้าต่อไปโดยไม่สนใจข้างทาง

ในที่สุด ชายหนุ่มก็ออกมาจากทางใต้ดิน เขาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านหลังเล็กๆ มันเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นที่ดูไม่ค่อยหรูนัก มีบริเวณบ้าน มีสวนเล็กๆ ด้านหน้าและด้านข้าง ซึ่งดูๆ ไปแล้วมันก็ไม่ค่อยจะเข้ากับบรรยากาศเมืองใหญ่เท่าไหร่นัก เขาล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจออกมา แล้วจากนั้นก็ไขเข้าไปในบ้านของเขาเอง

ภายในบ้านของเขาดูไม่ค่อยมีของอะไรมากมายนัก จากความทรงจำของเขานั้น หลังจากที่แม่ของเขาจากไป เขาก็ขายของหลายๆ อย่างในบ้านไปจนหมด จะเหลือก็แต่ โต๊ะทำงาน เก้าอี้ ตู้เสื้อผ้า เตียง และของใช้จำเป็นอื่นๆ เท่านั้นเอง เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงาน มอนส์เตอร์บอลสองลูกวางอยู่ที่นั่น

นี่สินะ โปเกมอนที่เราลืมเอาไว้ ถ้าไม่นับทามะทามะแล้ว มันต้องเหลือห้าลูกนี่นา ชายหนุ่มพูดพลางหยิบมันขึ้นมา จริงสินะ เพราะเราจับโปเกมอนตัวอื่นได้ มอนส์เตอร์บอลที่อยู่ที่นี่เลยถูกส่งกลับเข้าเครื่องพีซีไปสินะ

ถ้าเราต้องการจะจับโฮโอกับลูเกียละก็ ยังไงก็คงต้องยืมพลังของโปเกมอนพวกนี้สินะ ชายหนุ่มพูดพลางมองดูบอล ไม่ใช่แค่นั้น การตามหาทามะทามะและการชนะยิมเองก็คงจะทำได้สบายๆ เลยละ เปลี่ยนตัวโปเกมอนพวกนี้กับพวกเนียสดีมั้ยนะ

___________________________________________________________________________________________

โปเกมอนเซ็นเตอร์ เมืองโคงาเนะ

หญิงสาวนั่งนิ่งๆ อยู่ที่นั่น เธอมีใบหน้าที่เศร้าหมองไม่ยอมพูดจากับใคร ได้แต่นั่งก้มหน้ากลั้นน้ำตาอยู่แบบนั้น ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าไปทักเธอนักหรอก ก็เธอเพิ่งจะอาละวาดใส่ชายหนุ่มไปเองนี่นา

ทำไมกันนะ ทำไมฉันถึงได้เดินทางร่วมกับคนที่ฆ่าพ่อฉันด้วย การเดินทางครั้งแรกของฉัน ทำไมฉันถึงได้เลือกเดินทางร่วมกับคนๆ นั้น หญิงสาวพูดกับตัวเอง ยังไงซะ ฉันก็ไม่อยากจะเจอหน้าผู้ชายคนนั้นอีก ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้เช้าเขาคงจะมาหาเราอีกแน่ๆ เราต้องรีบไปจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด

นี่ๆ เรียวมาดูนี่สิ มีคนแต่งชุดคล้ายๆ กับฉันด้วยละ เสียงๆ หนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ กันนั้น

หญิงสาวในเสื้อแขนกุดโชว์สะดือเดินเข้ามานั่งเบื้องหน้าหญิงสาวปาจิริส และในเวลาไล่เลี่ยกัน ชายวัยทำงานอีกคนก็มานั่งข้างๆ หญิงสาวเสื้อแขนกุดคนนั้นอย่างเงียบๆ

มิโดริค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองบุคคลเบื้องหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เธอกวาดสายตาไปยังหญิงสาวในชุดแขนกุด หญิงสาวคนนั้นเป็นคนผมยาวสีเหลืออ่อนๆ เสื้อที่ใส่อยู่เป็นเสื้อสีออกส้มๆ แดงๆ ที่มีลายพาดกลอนสีดำ ไม่ใช่แค่นั้น ถุงมือทั้งสองข้างที่เธอใส่ ยังเป็นลายเดียวกันกับเสื้อ และยาวขึ้นมาจนเลยข้อศอก

เป็นไงๆ เหมือนวินดี้ใช่มั้ยล่ะ หญิงสาวในเสื้อแขนกุดพุดอย่างตื่นเต้นหลังจากได้เห็นสายตาของมิโดริ เธอขึ้นมายืนบนเก้าอี้พลางโชว์ชุดทั้งหมดของเธอ ดูกางเกงตัวนิ้สิ ไม่ใช่แค่เป็นลายเหมือนวินดี้นะ แต่ยังมีพู่ออกมาจากตรงก้น เหมือนหางของวินดี้เลยใช่มั้ยล่ะ เธอพูดพลางจับสิ่งที่ดูคล้ายๆ หางของเธอ

วินด์ เสียงของชายวัยทำงานพูดขึ้น พลางส่งสายตาดำหนิไปยังหญิงสาววินดี้ แต่เหมือนว่าหญิงสาวจะไม่รู้สึก

นี่ๆ แล้วดูรองเท้าที่สิ เธอพูดพลางยกเท้าขึ้นมาไว้บนโต๊ะ เหมือนกับเท้าของวินดี้เลยใช่มั้ยล่ะ ส่วนพู่สีขาวๆ ที่ติดอยู่ที่น่องนี่ ฉันทำเองกับมือเลย

วินด์ ชายวัยทำงานพูดขึ้นอีกครั้ง พลางส่งสายตาตำหนิไปที่หญิงสาววินดี้อีกรอบ แต่หญิงสาวก็ยังเหมือนเดิม

ไม่ใช่แค่นั้นนะ หญิงสาววินดี้พูดต่อ เธอชี้ไปยังบริเวณข้อมือของเธอ เห็นพู่ตรงนี้มั้ยล่ะ ตรงนี้ฉันทำตั้งหลายรอบแน่ะ กว่าจะออกมาดูดีแบบนี้ ก็แหม ตอนนั้นฉันเพิ่งจะหัดเย็บผ้าเองนี่นะ

ชายวัยทำงานเริ่มหมดความอดทน เขาลุกขึ้นยืนพลางส่งสายตาขอโทษให้กับหญิงสาวปาจิริส

อ้าวนี่เรียว จะไปไหนน่ะ หญิงสาววินดี้ถาม พลางดึงมือเขาไว้

ป่าว ชายวัยทำงานตอบ แค่รำคาญ

หญิงสาวปาจิริสยังคงมองท่าทีของบุคคลทั้งสองอย่างเงียบๆ วินด์ หญิงสาววินดี้ดูเป็นคนที่ร่าเริงและเข้ากับคนได้ง่าย ดูค่อนข้างจะผิดกับชายในวัยทำงานยิ่งนัก เขาเป็นเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยจะพูดจากับใคร การแต่งกายเองก็ดูค่อนข้างเรียบง่ายด้วยเสื้อยืดตัวเล็กๆ สีเหลือง และกางเกงยีนขากระบอกสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งดูๆ ไปแล้วเขาเองก็คล้ายๆ กับผู้หญิงเหมือนกันนะ จะว่าเป็นผู้ชายหน้าสวยก็ว่าได้

เอ่อ... หญิงสาวปาจิริสเริ่มพูดออกมา นั่งคุยกันต่อก็ได้ค่ะ กำลังเบื่ออยู่พอดี

อ๊ะ! จริงเหรอ ฉันชื่อวินด์นะ หญิงสาววินดี้พูดพลางกลับมานั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง เธอผายมือไปทางชายวัยทำงานแล้วพูดขึ้นอีก ส่วนนี้เรียว เขาเหมือนผู้หญิงใช่มั้ยล่ะ เราเจอกันระหว่างทางน่ะ

อ่ะ... อื้อ... ฉันชื่อมิโดริค่ะ หญิงสาวปาจิริสพูดพลางอุ้มปาจิริสบนตักเธอขึ้นมาไว้บนโต๊ะ ส่วนนี่ จิจัง ค่ะ

ว้าย!! น่ารักจังเลย เหมือนเธอเปี๊ยบเลยอ่ะ หญิงสาววินดี้พูด พลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอมองปาจิริสด้วยสายตาเป็นประกายพลางหยิบบอลของเธอออกมา ฉันเองก็มีวินดี้นะ ลองดูสิ

ชายวัยทำงานที่เห็นท่าทางของหญิงสาววินดี้แบบนั้นก็เริ่มหมดความอดทน เขาลุกขึ้นและเดินจากไป

ไร้สาระ ชายวัยทำงานทิ้งท้าย

หลังจากที่ชายวัยทำงานเดินจากไป บรรยากาศก็ดูเหมือนจะเงียบสงบอีกครั้ง หญิงสาววินดี้เริ่มสงบปากสงบคำมากขึ้น ดูเหมือนเธอจะรู้ว่าได้ทำให้ชายวัยทำงานไม่พอใจเข้าเสียแล้ว หญิงสาวปาจิริสเองเห็นว่าเงียบกันมาพอสมควรแล้ว จึงเริ่มเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง

ว่าแต่... วินด์ ทำไมเธอถึงใส่ชุดเลียนแบบวินดี้เหรอ

อ๋อ ได้นี่น่ะเหรอ วินด์พูดพลางลุกขึ้นยืนหมุนตัวโชว์ชุดตัวเองอีกครั้ง ก็คงจะเห็ตุผลเดียวกับเธอแหละนะ มิโดริ เธอเองก็ใส่ชุดปาจิริสนี่นา

หมายว่าเธอเองก็...

ใช่แล้วละ วินด์พูดขัด ประกวดโปเกมอนไง เรียวเองเขาก็สนใจด้านประกวดโปเกมอนเหมือนกันนะ ถ้ายังไง พรุ่งนี้เราไปประกวดด้วยกันมั้ยน่ะ ฉันน่ะ ไม่ยอมแพ้หรอก

แต่ว่า... มิโดริลังเล ในใจของเธอตอนนี้ยังคิดถึงเรื่องของชายหนุ่มอยู่

เอาน่าๆ พรุ่งนี้เราตื่นแต่เช้า แล้วไปลงชื่อกันเถอะนะ วินด์พูดพลางกุมมือมิโดริขึ้นมา ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอมีเรื่องเครียดอะไรอยู่ แต่ว่านะ ถ้าการประกวดโปเกมอนคือความฝันของเธอ เธอก็อย่าให้อะไรมาทำลายความฝันของเธอสิ

คำพูดของวินด์ทำให้หญิงสาวปาจิริสเริ่มได้สติ ภาพของชายหนุ่มเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง มันเป็นภาพความทรงจำตั้งแต่ที่เธอเจอกับชายหนุ่มครั้งแรก ชายหนุ่มที่เธอรู้จัก ถ้าเป็นเรื่องของโปเกมอนของตัวเองแล้วละก็ เขามักจะจริงจังอยู่ตลอด ถึงจะดูเข้มงวดไปบ้าง แต่เขาก็เป็นคนที่อ่อนโยน สำหรับชายหนุ่มนั้น เพื่อเป้าหมาย เพื่อความฝัน เขายอมละทิ้งความเสียใจที่ต้องสูญเสียโปเกมอนไป ถึงแม้ว่าการสูญเสียมันจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม ชายหนุ่มก็ได้แสดงให้เธอเห็นแล้วว่า ความฝันคือสิ่งที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ มันคือสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข

ไม่น่าเชื่อเลยนะ กับคนที่ฆ่าพ่อของฉัน ทำไมฉันถึงรู้สึกชื่นชมเขากันนะ มิโดริพึมพำ

อ๊ะ!! เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ วินด์ถาม

หญิงสาวปาจิริสเริ่มมีสีหน้าที่ดีขึ้น เธอได้ตัดสินใจที่จะเดินทางตามความฝันของตัวเองต่อไปแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้กับหญิงสาววินดี้อย่างจริงใจ พลางตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ได้สิ ฉันจะเข้าร่วมประกวดโปเกมอนกับเธอ จากนี้ไปเราเป็นคู่แข่งกันแล้วนะ

อื้อ วินด์ตอบ กะอยู่แล้วละ ว่าแต่งตัวแบบนี้จะต้องชอบประกวดโปเกมอนแน่ๆ ได้คู่แข่งเพิ่มขึ้นอีกคนแล้วสินะ

___________________________________________________________________________________________

เช้าวันรุ่งขึ้น บ้านของเนียร์

แสงอาทิตย์ลอดผ่านหน้าต่างที่ไร่ผ้าม่านเข้ามาตกกระทบใบหน้าของชายหนุ่ม เขายกมือขึ้นมาปิดตาพลางบิดขี้เกียจอย่างเบื่อหน่าย เช้าวันนี้เป็นเช้าที่อากาศแจ่มใส ผิดกับอารมณ์ของชายหนุ่ม เขาลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตาสักพักก็จัดแจงคว้าผ้าเช็ดตัว ถอดเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

นี่เราหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เขาพึมพำกับตัวเอง รู้สึกเหมือนยังนอนไม่เต็มอื่มเลยแฮะ

หลังจากชายหนุ่มทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว เขาก็ออกมาจากบ้านในชุดสไตล์เดิมๆ เขาหยิบบอลทั้งหกออกมาจากเอว นอกจากบอลของทามะทามะที่เขาต้องตามหาและเนียสซึ่งเป็นเพื่อนตัวแรกในเขตโจวโตแล้ว บอลอีกสี่ลูกก็เป็นบอลที่บรรจุโปเกมอนตัวเก่าๆ ของเขาทั้งสิ้น

โปเกมอนชุดนี้ พวกโปเกมอนที่ทำให้เราติดหนึ่งในแปดของโปเกมอนลีคเขตอิชชู ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง ถ้าเราใช้โปเกมอนชุดนี้ละก็ ทั้งทามะทามะที่หายไป ทั้งเรื่องของการสู้กับผู้นำโรงยิม แล้วก็... เรื่องจับโฮโอกับลูเกียด้วย มันคงจะง่ายขึ้นเยอะสินะ

ชายหนุ่มเก็บบอลไว้ที่เอวดังเดิม เขาเดินตรงออกไปเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงยิม แต่แล้วก็มีเสียงๆ หนึ่งมาหยุดเขาเอาไว้

นี่เจ้า เสียงๆ นั้นพูด คนที่เคยทำลายกับดักของท่านเลอ้อนนี่ แล้วผู้หญิงที่มาด้วยกันไปไหนแล้วล่ะ

ชายหนุ่มหันไปทางต้นเสียง ร่างขององค์ชายในชุดเสื้อคลุมที่รุ่มร่ามปรากฏตัวอีกครั้ง ริมฝีปากของเขาดูเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบของไอศกรีม ดูเหมือนว่า องค์ชายคงจะเพิ่งกินไอศกรีมเสร็จไม่นานมานี้สินะ

อ้าวเลอ้อน สวัสดี ชายหนุ่มทัก ปากนายเลอะอยู่น่ะ ไม่เช็ดหน่อยเหรอ

นี่เจ้า เลอ้อนเริ่มหน้าแดงเล็กน้อย เขารีบใช้แขนเสื้อเข็ดคราบไอศกรีมที่มุมปาก เจ้ากล้าดียังไงมาแซวท่านเลอ้อนอย่างนี้ โทษฐานที่เจ้าทำกับท่านเลอ้อน ไปเชียร์ท่านเลอ้อนประกวดโปเกมอนเดี๋ยวนี้เลย

ไม่ไปหรอก ชายหนุ่มตอบ วันนี้ฉันจะท้าสู้กับผู้นำโรงยิมตั้งแต่เช้า แล้วก็รีบออกเดินทางไปเมืองเอนจูเลย

แล้วผู้หญิงที่อยู่กับเจ้าล่ะ เลอ้อนถาม เธอไม่ได้ไปประกวดโปเกมอนเหรอ

ยัยนั่นเหรอ ชายหนุ่มพูดพลางพยายามหลบสายตา ไม่รู้สิ คงไปประกวดละมั้ง

คำพูดของชายหนุ่มทำให้องค์ชายเริ่มเลือดร้อน หญิงสาวที่เลอ้อนยอมรับว่าเป็นคู่แข่ง วันนี้เธออาจจะเข้าประกวดโปเกมอนคอนเทสต์ก็ได้ องค์ชายรีบคว้ามือชายหนุ่ม แล้วดึงเขาไปยังสถานที่ประกวดโปเกมอน

เฮ้ๆ นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย ชายหนุ่มถาม

โทษฐานที่เจ้าแซวท่านเลอ้อน เจ้าต้องไปเชียร์ท่านเลอ้อนให้ชนะการประกวดให้ได้ เลอ้อนพูดพลางดึงมือชายหนุ่มต่อไป

พวกเขาเดินทางมากันได้สักพัก ก็ถึงสถานที่ประกวดโปเกมอนคอนเทสต์แล้ว ตอนนี้คนเริ่มหนาแน่น องค์ชายพยายามแทรกตัวไปบ่นไปเป็นระยะๆ เพื่อเข้าไปสมัครเข้าร่วมแข่งขัน แต่ว่า...

อะไรนะ องค์ชายพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เต็มแล้วอย่างนั้นเหรอ ทำแบบนี้กับท่านเลอ้อนได้ยังไง รู้มั้ยว่า ท่านเลอ้อนเป็นเจ้าชายของอาณาจักร...

เลอ้อน หยุดเถอะน่า อายเค้า ชายหนุ่มรีบลากตัวเลอ้อนออกมาก่อนที่จะพูดจบ องค์ชายเองก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ถ้าอย่างนั้น เจ้าต้องมาดูโปเกมอนคอนเทสต์เป็นเพื่อนท่านเลอ้อน เขาพูด

ทำไมล่ะ ฉันเองก็จะไปสู้กับผู้นำโรงยิมนะ เนียร์แย้ง

ไม่สน ยังไงเจ้าต้องดูเป็นเพื่อนท่านเลอ้อน องค์ชายพูดพลางลากแขนชายหนุ่มไปยังเก้าอี้คนดู

ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมากนัก เพียงแค่ เขาได้แต่เดินไปเดินไปตลอดทางจนถึงที่นั่งคนดูเท่านั้นเอง

==========================================================

ตอนนี้ดูไม่ค่อยมีเนื้อเรื่องอะไรเท่าไหร่น้าาา เรื่องปอมคุงที่รู้เรื่องเนียรืได้ เราเก็บเป็นความลับจ้าาา มันเกี่ยวข้องกับอดีตของเนียร์อ่าจ้าา

วินดี้

ทามะทามะ

ลูเกีย

โฮโอ

ปาจิริส

ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้าาา

[Risu]

ประกวดคราวนี้ มิโดริเจอคู่แข่งเยอะแฮะ

การประกวดจะเป็นยังไงน้า~

ความสัมพันธ์ระหว่างเนียร์กับมิโดริจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือไม่

ต้องติดตามตอนต่อไป

ปล.ตอนนี้ชอบวินด์จังเลย

[ChaosPhoenix]

ต่อไปก็เป็นตอนประกวดสินะเนี่ย มาลุ้นกันว่าเนียร์กับมิโดริ จะปรับความเข้าใจกันได้มั้ย

[Loveless Nova]

มันมาอีกแล้ว~!!!! เจ้าชายผู้ทรงเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่งมาอีกแล้วเหรอเนี้ย!!!! 0[]0!!!!

โปเกม่อนชุดเก่าของเนียร์จะเป็นยังไงนะ จะถึกทนน่ากลัวขนาดไหน แล้วความสัมพันธ์ของมิโดริกับเนียร์จะเป็นอย่างไร ตัวละครอื่นๆที่โดนเลอ้อนแย่งบทจะได้ออกไหม

ชักจะน่าลุ้นแล้วสิ คริๆๆๆ

[bluewind]

มันมาอีกแล้ววววววววววววว(ตะโกนตามวาว่า)

องค์ชายนี่มาทีไร เนียร์ต้องซวยอยู่ร่ำไปสิน่า - -

การประกวดกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ!! ต้องคอยดู~

ปล.คงไม่ใช่ว่าจะมีฉากสุดเสี่ยวอย่างมิโดริกำลังประกวดแล้วเห็นเนียร์ยืนโบกป้ายไฟ ตะโกนเชียร์เย้วๆ (ผัวะ)

[Hermit]

ในที่สุดผมก็ได้ออกแล้วววว

ต้องมาดูตอนหน้าแล้วการประกวดจะเป็นไง

[BLYTHE]

วินด์ เธอนี่ช่างเปิดเผย!!!

*วิ่ง*

การบรรยายทั่วไปดีแล้ว แต่ว่า..

ป่าว ชายวัยทำงานตอบ แค่รำคาญ

ตรงนั้นน่าจะใช้คำว่า"เปล่า"มากกว่านะคะ เพราะ"ป่าว"มันดูเหมือนเป็นภาษาพูดอ่ะ

การประกวดจะเป็นยังไงต่อหว่า อิอิ

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

อ๊ากกกกส์ ขอได้โปรดประทานอภัยอย่างสูงที่ไม่ได้ตามอ่านเลย >/<"

จะมารายงานตัวว่าอ่านอยู่น๊า~ ส่วนเรื่องตอนอื่นๆเดี๋ยวผมจะตามมาเม้นท์น๊า ต้องขอโทษด้วยจริงๆ >/<"

ขอเม้นท์ของตอนล่าสุดก่อนละกัน....

คำพูดของชายหนุ่มทำให้องค์ชายเริ่มเลือดร้อน หญิงสาวที่เลอ้อนยอมรับว่าเป็นคู่แข่ง วันนี้เธออาจจะเข้าประกวดโปเกมอนคอนเทสต์ก็ได้ องค์ชายรีบคว้ามือชายหนุ่ม แล้วดึงเขาไปยังสถานที่ประกวดโปเกมอน

เฮ้ๆ นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย ชายหนุ่มถาม

โทษฐานที่เจ้าแซวท่านเลอ้อน เจ้าต้องไปเชียร์ท่านเลอ้อนให้ชนะการประกวดให้ได้ เลอ้อนพูดพลางดึงมือชายหนุ่มต่อไป

ทำไมท่อนตรงนี้ลูซังเกิดจิ้นเนียร์กะเลอ้อนนะ....

[me=ฟาโรห์ลูเมซิสที่ 2]เผ่นไปปั่นเบเกอรี่ แต่ไม่ลืมที่จะติดตามฟิคของท่านแยมต่อ[/me]

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 19 : Fire&Fox.

สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชมทุกท่าน พบกันอีกแล้วสำหรับโปเกมอนคอนเทสต์แห่งเมืองโคงาเนะ เวทีที่เหล่าคอดิเนเตอร์ทั้งหลายใฝ่ฝันถึง สำหรับของรางวัลในการแข่งขันครั้งนี้ก็คือ ริบบิ้นโคงาเนะค่ะ และหากสามารถรวบรวมริบบิ้นได้ครบห้าอัน ก็จะได้รับสิทิ์ไปแข่งขันในแกรนเฟสติวัลที่ที่ราบสูงชิโรงาเนะทันทีเลยค่ะ

เอาละค่ะ ต่อไปเป็นการแนะนำคณะกรรมการของการแข่งขันครั้งนี้ เริ่มจากทางด้านซ้าย ประธานการจัดการข่งขันโปเกมอนคอนเทสต์คุณคอนเทสต์ค่ะ ถัดไปก็คือผู้ชื่นชอบโปเกมอน คุณสึกิโซ และสุดท้าย เธอเป็นนางพยาบาลสาวที่คอยรักษาโปเกมอนอยู่ในเมืองนี้ คุณจอยแห่งเมืองโคงาเนะค่ะ

รอบแรกจะเป็นการโชว์เทคนิคของโปเกมอนค่ะ กำหนดให้ใช้โปเกมอนคนละสองตัว เอาละค่ะ ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันก็พร้อมแล้ว ไปชมกันเลยค่ะ Here We Go!!

ชายหนุ่มและองค์ชายเดินเข้าไปนั่งยังที่ที่ได้จองไว้ ชายหนุ่มต้องพยายามก้มตัวที่ค่อนข้างจะสูงของเขาขณะที่เดินเพื่อไม่ให้ไปบังการประกวดที่เกิดขึ้นบนเวที แต่องค์ชายนั่นไม่ เขาเดินไปบ่นไปอยู่ตลอดทาง และไม่ใช่แค่นั้น เสื้อผ้าที่ดูรุ่มร่ามของเขา ยังทำให้เดินลำบากและเป็นที่น่ารำคาญของคนรอบข้างด้วย

เลอ้อน เลิกบ่นได้แล้วน่า ให้มาดูเป็นเพื่อนแล้วยังทำขายหน้าอีกนะ มานั่งตรงนี้เร็วๆ ชายหนุ่มพูดพลางกวักมือเรียกองค์ชายมายังที่นั่งด้วยท่าทางเร่งรีบ

องค์ชายรีบเร่งเดินมายังที่นั่งคนดูด้วยท่าทางค่อนข้างลำบาก เขานั่งลงแล้วมองไปยังเวทีการประกวด ผู้ชายวัยทำงานคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น เขากำบอลทั้งสองไว้ในสองมือแล้วปาออกมาทีละลูก

เอาละค่ะ ผู้เข้าแข่งขันคนแรกก็คือ ซางาระ เรียวค่ะ เรามาดูเทคนิคของเขากันเลยดีกว่า

บอลทั้งสองลูกถูกเปิดขึ้นไม่พร้อมกัน เมื่อบอลลูกแรกถูกเปิดขึ้นเงาที่ดำมืดก็เริ่มแผ่กระจายไปทั่วทุกสนามแข่งขัน ดวงตาสีแดงของโปเกมอนปรากฏกายในเงานั้น สร้างความน่ากลัวให้กับเหล่าผู้ชมที่ดูอยู่ยิ่งนัก แต่แล้วไม่นาน ก็ปรากฏแสงสว่างท่ามกลางความมืดนั่น ดวงดาวที่เรืองแสงเป็นจำนวนมากพุ่งกระจายออกมาจากจุดๆ หนึ่งในความมืด ร่างของโปเกมอนสองตัวปรากฏขึ้นที่นั่นทันทีเมื่อความมืดหายไป เกงก้า โปเกมอนผีที่ประกอบด้วยแก๊สพิษมากมาย ยืนโบกมืออยู่คู่กับ ปิ๊คซี่ โปเกมอนภูติ อย่างสง่างามท่ามกลางดวงดาวที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วเวที

โอ้โห สุดยอดเลยค่ะ เพียงแค่การเปิดตัวก็ดึงเอาความน่ากลัวของเกงก้ามาผสมผสานกับความน่ารักของปิ๊คซี่ได้อย่างลงตัวขนาดนี้ การแสดงต่อจากนี้ไปคงจะน่าชมไม่น้อยเลยละค่ะท่านผู้ชม

นั่นมันอะไรน่ะ เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยไม่ใช่เหรอ องค์ชายหันมาถามชายหนุ่ม ทำไมถึงมีทั้งความมืดทั้งดาวพวกนี้ออกมาได้ล่ะ

ไม่รู้สินะ ไม่เคยเห็นยัยนั่นทำแบบนี้เหมือนกัน ชายหนุ่มตอบ พลางดูการประกวดอย่างใจจดใจจ่อ

ชายวัยทำงานยิ่งนิ่งอยู่สักพักเพื่อรอให้เสียงรอบข้างเงียบลง จากนั้นเขาก็เริ่มเดินเข้าไปใกล้ๆ เหล่าโปเกมอนพลางออกคำสั่งอย่างแผ่วเบาว่า

เกงก้า ทำให้พวกนั้นฝันร้ายทีสิ เขาพูดพลางชี้ไปทางกรรมการทั้งสาม

สิ้นคำสั่ง เกงก้าเริ่มเต้นท่าประหลาดๆ ราวกับว่ากำลังชักใยหุ่นเชิดอยู่แบบนั้น คลื่นพลังบางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ง่ายนักด้วยตาเปล่าถูกปล่อยไปยังกรรมการทั้งสาม พวกเขารับท่าสะกดจิต(Hypnosis) ของเกงก้าเข้าไป แล้วหลับลงในทันที แต่ว่า... ไม่เพียงแค่นั้น รูปแบบการเคลื่อนไหวของเกงก้าเปลี่ยนไป คลื่นพลังสีดำที่มองเห็นได้ชัดเจนด้วยตาเปล่าถูกปล่อยไปยังกรรมการอีกครั้ง ท่าฝันร้าย(Nightmare) ทำให้กรรมการทั้งสามเริ่มทรมาน

นี่มันอะไรกันเนี่ย กรรมการทั้งสามเริ่มออกอาการทรมานใหญ่แล้ว ดูเหมือนจะฝันร้ายนะคะเนี่ย แบบนี้จะผิดกฎหรือเปล่าคะ ตายแล้วละ กรรมการเองก็ไม่อยู่ในสภาพที่จะตัดสินได้ด้วย แบบนี้เราจะทำยังไงดีคะเนี่ย

ดูเฉยๆ อีกสักพักนะครับ ชายวัยทำงานพูด พลางหันไปมองพิธีกรผู้ดำเนินการประกวดโปเกมอนคอนเทสต์

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สถานที่แข่งขันโปเกมอนคอนเทสต์ ห้องเก็บตัวผู้แข่งขัน

ทำแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ ถือว่าผิดกฎหรือเปล่านะ มิโดริ หญิงสาวปาจิริสพูดพลางมองดูหน้าจอโทรทัศน์

ไม่น่าจะผิดหรอกนะ เรียวเขาเคยแสดงแบบนี้มาแล้วที่เมืองคิเคียวด้วยละ แต่ตอนนั้นยังไม่อลังการเท่านี้หรอกนะ วินด์ หญิงสาววินดี้พูด

ไม่อลังการเหรอ มิโดริถามด้วยความสงสัย

ใช่แล้วล่ะ วินด์ตอบพลางหยิบบอลของตัวเองขึ้นมา นี่ๆ ดูนี่สิ มันน่าสนใจดีใช่มั้ยล่ะ บอลแคปซูลกับซีลแบบนี้ ฉันเป็นคนเลือกซื้อให้เรียวเองละ ตอนเปิดตัวโปเกมอนมันเลยดูอลังการไงล่ะ

บอลแคปซูลกับซีล มันคืออะไรเหรอ หญิงสาวปาจิริสถาม

อ้าว... วินด์พูดด้วยสีหน้าผิดหวัง เธอมาประกวดโดยที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างนั้นเหรอ บอลแคปซูลก็คือ เป็นแคปซูลใสๆ เอาไว้ใส่บอลน่ะนะ แล้วซีลก็คือสติกเกอร์เอาไว้ติดบอลแคปซูล พอเราปาบอลที่ใส่ในบอลแคปซูลออกไป ซีลก็จะทำงานตอนที่โปเกมอนออกมา ซึ่งซีลจะให้ผลแบบไหนมันก็ขึ้นอยู่กับชนิดของซีลละนะ

อ่า... ฉันเพิ่งจะได้ออกเดินทางมาน่ะ เลยยังไม่ค่อยได้รู้อะไรเท่าไหร่ มิโดริพูดด้วยสีหน้าค่อนข้างผิดหวัง ขอโทษนะ

จะขอโทษทำไมกันล่ะ วินด์ถาม ไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอกนะ ซีลกับบอลแคปซูลน่ะมันมีใช้ที่เขตชินโอเป็นที่แรก แล้วมันก็เพิ่งจะเข้ามาแพร่หลายในโจวโตไม่นานมานี้เองละ เอาแบบนี้สิ ถ้าจำไม่ผิดวันมะรืนนี้จะมีตลาดนัดที่ใต้ดินเมืองโคงาเนะ เราไปซื้อบอลแคปซูลกับซีลกันมั้ยล่ะ

อื้อ เอาสิๆ หญิงสาวปาจิริสตอบด้วยท่าทางดีใจ แต่ฉับพลันนั้น ในใจของเธอก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ เธอกำลังคิดถึงชายหนุ่มที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันอยู่ สำหรับเธอแล้วนี่คงจะเป็นครั้งแรกที่เธอไม่รู้สึกว่าต้องเร่งรีบในการเดินทางสินะ เวลาที่เดินทางไปไหนมาไหนกับชายหนุ่มนั้น ไม่ว่าจะตอนไหนก็ดูเหมือนจะต้องเร่งรีบอยู่ตลอด พอมาอยู่แบบไม่รีบร้อนอะไรแบบนี้แล้ว เธอเองก็รู้สึกแปลกๆ ไปนิดหน่อยเหมือนกัน

เป็นอะไรไปน่ะ มิโดริ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย วินด์ถามเมื่อเห็นหญิงสาวปาจิริสนิ่งไปค่อนข้างนาน

อ่า... เปล่าจ้ะ มิโดริตอบ อยากให้ถึงวันมะรืนนี้เร็วๆ จังนะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สถานที่แข่งขันโปเกมอนคอนเทสต์ เวทีของการแข่งขัน

ชายวัยทำงานยืนนิ่งอยู่บนสนามแข่งขัน เขามองนาฬิกาที่จอใหญ่ของงานประกวดเพื่อประมาณเวลาในการแสดงของเขา ผู้ชมรอบข้างเริ่มเงียบลงและส่งเสียงเซ็งแซ่อย่างเบื่อหน่าย มีบางคนลุกเดินออกจากที่นั่งไปเนื่องจากการแสดงของชายผู้นั้นไม่ได้น่าสนใจเลยแม้แต่น้อย

กรรมการทั้งสามท่านยังคงทำหน้าตาทรมานอยู่เลย นี่มันก็นานแล้วนะคะ อีกเดี๋ยวเวลาในการแสดงก็จะหมดแล้วด้วย ลองมาดูซิว่า เรียวผู้นี้จะทำอย่างไรต่อไป

ชายหนุ่มละสายตาไปจากนาฬิกาบนหน้าจอ เขาหันมามองเกงก้า และ ปิ๊คซี่ โปเกมอนทั้งสองของเขา พลางเตรียมตัวออกคำสั่ง

ปิ๊คซี่ อโรม่าเทอราปี(Aromatherapy) ตามด้วยจูบนางฟ้า(Sweet Kiss)

สิ้นคำสั่ง กลิ่นอันหอมหวลเริ่มแพร่กระจายจนตลบอบอวลไปทั่วทั้งสนาม เหล่ากรรมการทั้งสามที่หลับใหลเริ่มคลายจากฝันร้ายและตื่นขึ้นมาอย่างกระปรี้กระเปร่า ปิ๊คซี่เมื่อเห็นกรรมการทั้งสามตื่นขึ้นมาแล้ว ก็หยุดปล่อยกลิ่นหอมลง เปลี่ยนเป็นส่งจูบรูปหัวใจให้ล่อยลอยไปเต็มฟากฟ้า

จากบรรยากาศที่น่าเบื่อหน่ายกลายเป็นบรรยากาศที่สดใสขึ้นในทันที กลิ่นหอมหวลที่ยังไม่จางหายไปกับหัวใจที่ล่องลอยอยู่เต็มฟ้า ดูแล้วช่างเป็นบรรยากาศที่น่าหลงใหลนัก

เป็นการผสมผสานระหว่างความน่ากลัวและความน่ารักได้ดีจริงๆ เลยนะครับ คุณคอนเทสต์กล่าว

แหม... ผมละชอบจริงๆ คุณสึกิโซพูด

น่าตกใจมากเลยละจ้ะ ตอนแรกนึกว่าจะต้องตายไปแล้วซะอีก ที่ไหนได้ ฉันฝันไปเองหรอกเหรอ แล้วพอฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ได้พบกับโลกความจริงที่แสนงดงาม เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมากจ้ะ คุณจอยพูดท่ามกลางเสียงปรบมือที่ไม่ค่อยจะดังนัก

เอาละค่ะ พบกับหมายเลขต่อไปกันเลยค่ะ

วิธีประกวดแบบนี้แย่ชะมัดเลย ถ้าเป็นท่านเลอ้อนน่ะนะ จะไม่ใช้วิธีแบบนั้นเด็ดขาด เลอ้อน องค์ชายที่กำลังนั่งดูการประกวดอยู่พูดขึ้น

อือ มันก็จริงนะ คนที่ดูอยู่ที่นี่ไม่ได้รับรู้อะไรด้วยเลย รู้กันแค่กรรมการเท่านั้นเอง เนียร์พูดบ้าง

พวกเขาถกเรื่องวิธีการประกวดของชายวัยทำงานอยู่พักใหญ่จนกระทั่งมาถึงผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่ง

ต่อไปเป็นผู้เข้าแข่งขันหมายเลขสิบสองค่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่ชอบวินดี้เป็นชีวิตจิตใจ สาวน้อยน่ารักในชุดวินดี้ วินด์ ค่ะ

คิดไม่ถึงเลยแฮะว่า จะมีคนแต่งตัวแบบยัยนั่นด้วย เนียร์พึมพำกับตัวเองพลางดูการประกวดต่อไป

หญิงสาวในชุดวินดี้เดินออกมาอย่างมั่นใจในตัวเอง เธอโยนบอลทั้งสองลูกออกมาทางซ้ายและขวาในจังหวะเดียวกัน และในพริบตาที่บอลทั้งสองลูกถูกเปิดออกมา ก็ปรากฏลูกไฟจำนวนมากลอยล่องอยู่เต็มฟากฟ้าในข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งนั้นกลับกลายเป็นลูกบอลพลังจิตที่ลอยออกมากระจัดกระจายไปทั่ว

โอ้โหดูสิคะ เพียงแค่การปรากฏตัวก็ดูอลังการซะแล้ว ด้านหนึ่งเป็นลูกไฟ อีกด้านหนึ่งเป็นลูกบอลพลังจิต ความโดดเด่นทั้งสองนี้กลืนกันไม่ลงเลยค่ะ อ๊ะ! ดูนั่นสิคะ โปเกมอนกำลังปรากฏตัวออกมาแล้วค่ะ

ลูกไฟทั้งหลายได้มารวมตัวอยู่บริเวณเดียวกัน ก่อเกิดเป็นร่างโปเกมอนหมาไฟขึ้น วินดี้ ปรากฏกายแล้ว และในเวลากนั้น ที่อีกฟากหนึ่งของเวที ลูกบอลพลังจิตเองก็ก่อเกิดเป็นโปเกมอนหมาจิ้งจอกสีดำขึ้น ลูคาริโอ้ ปรากฏกายออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน

วินดี้ ลูคาริโอ้ ใช้อักษรสุนัข เธอสั่ง

สิ้นคำสั่ง วินดี้รวบรวมไฟไว้ในปาก จากนั้นก็ค่อยๆ ปล่อยมันออกมาเป็นท่าไฟบลาสต์(Fire Blast) แค่นั้นยังไม่พอ มันรีบรวบรวมลูกไฟ(Ember) ในปากให้มีขนาดใหญ่ แล้วปล่อยออกไปทางด้านบนขวาของท่าไฟบลาสต์

สุดยอดมากเลยค่ะ ท่าไฟบลาสต์ที่เป็นอักษรที่แปลว่า [ใหญ่](大) กลายเป็นอักษรที่แปลว่า [สุนัข](犬) ซะแล้วละค่ะ เป็นการใช้ทักษะของโปเกมอนผสมกับการเล่นคำภาษาญี่ปุ่นที่คาดไม่ถึงเลยค่ะ

คำสั่งของวินด์ยังไม่หมดเพียงแค่นั้น ลูคาริโอ้รีบกระโดดขึ้นหลังของวินดี้ จากนั้นวินดี้รีบวิ่งตามหลังพลังของมันหมายจะไล่ให้ทัน ตัวอักษรไฟคำว่า [สุนัข](犬) เคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ ด้านหน้ากรรมการและไม่มีท่าทีจะหยุดลง เหล่ากรรมการเริ่มมีสีหน้าตื่นเต้นตกใจ ไม่แน่ว่าอักษรไฟคำว่า [สุนัข](犬) นี้อาจจะตรงเข้าทำร้ายกรรมการก็ได้

และในพริบตานั้นเอง อักษร[สุนัข](犬) ก็สลายไป เหลือเพียงแต่โปเกมอนหมาทั้งสองตัวเข้ามาแทนที่ จากความตื่นตกใจที่เกิดขึ้น กลับกลายเป็นความโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เบื้องหน้าของเหล่ากรรมการนั้น ราวกับว่าเป็นอัศวินขี่ม้าขาวที่มาช่วยกอบกู้สถานการณ์ไว้ได้ ลูคาริโอ้ที่ขี่วินดี้อยู่ มันช่างดูเด่นเป็นสง่าเสียนี่กระไร

อุ๊ยตาย! ทำให้ตกใจอีกแล้วละค่ะ จะขออธิบายสำหรับคนที่ยังมองไม่ทันนะคะ ตอนที่วินดี้เข้าประชิดกับอักษร[สุนัข](犬) ลูคาริโอ้ก็ได้รวบรวมพลังและใช้ท่าโฟกัสบลาสต์(Focus Blast) ใส่ตัวอักษร[สุนัข](犬) ทำให้มันหายไปในจังหวะที่พอเหมาะพอดีเลยละค่ะ

ดีมาก ต่อไปใช้ใบพัดเพลิง หญิงสาวในชุดวินดี้สั่งอีกครั้ง

สิ้นคำสั่ง ลูคาริโอ้กระโดดลงจากหลังวินดี้แล้วใช้ท่าพลังแม่เหล็ก(Magnet Rise) เพื่อยกตัวเองขึ้นเหนือพื้นดิน ตามด้วยวินดี้ใช้ท่ากรงล้อเพลิงเพื่อให้เปลวเพลิงห่อหุ้มร่างของมันไว้ ลูคาริโอ้ยกร่างเพลิงของวินดี้ขึ้นมาไว้เหนือหัว จากนั้น ร่างของมันก็ค่อยๆ ลอยขึ้นเหนือพื้นดินราวกับว่าผู้มีพลังพิเศษกำลังรวบรวมลูกบอลไฟอยู่อย่างนั้น

ไม่เพียงแค่นั้น ลูคาริโอ้เริ่มจับร่างของบอลไฟวินดี้หมุนไปเรื่อยๆ ประกอบกับที่วินดี้เริ่มพ่นไฟ(Flamethrower) ออกมา เปลวเพิ่งที่พุ่งออกมาจากร่างที่กำลังหมุนอยู่ดูแล้วราวกับว่าเป็นใบพัดเปลวเพลิงที่กำลังหมุนด้วยความเร็วสูง การแสดงยังไม่จบแค่นั้น ลูคาริโอ้โยนวินดี้ขึ้นไปบนอากาศสูงขึ้นไปอีก โดยให้วินดี้ปล่อยไฟลงมาเบื้องล่างมาสู่ตัวของมันเอง

ลูคาริโอ้ใช้พลังฝ่ามือ(Force Palm) ดันเปลวเพลิงให้กระจายออกไปคนละทิศละทาง ซึ่งเมื่อมองจากตำแหน่งของกรรมการและผู้ชมแล้ว ราวกลับว่านี่คือน้ำพุที่กลับหัวอยู่อย่างนั้นแหละ จากเปลวเพลงที่เป็นลำของวินดี้กลับกลายเป็นลูกไฟจำนวนมากที่ล่องลอยอยูฃในอากาศ ร่างของวินดี้สุนัขสีแดงตกลงมายังพื้นดินเบื้องล่าง แต่ว่า...

ในจังหวะที่วินดี้ตกลงมานั้น ลูคาริโอ้รีบใช้ร่างวินดี้เป็นฐานเพื่อกระโดดขึ้นไปยังลูกไฟเบื้องบนและในจังหวะที่ลูคาริโอ้อยู่ในระดับเดียวกับลูกไฟนั่นเอง คลื่นมาร(Dark Pulse) ก็ถูกปล่อยขึ้น พลังของท่าคลื่นมารนั้น ทำให้ลูกไฟทั้งหลายที่ล่องลอยอยู่ดับลงไปในเวลาที่แทบจะพร้อมกัน ร่างของลูคาริโอ้ตกลงมายังพื้นเบื้องล่าง โดยมีวินดี้ที่ลงไปตั้งตัวบนพื้นแล้ว กระโดดเข้ามารับได้ทันท่วงที สุนัขจิ้งจองสีดำนั่งอยู่บนหลังของสุนัขราชสีห์แล้วชูมือขึ้นมาราวกับตนเองได้รับชัยชนะในการแข่งขันเรียบร้อยแล้ว มันนั่งเด่นเป็นสง่าอยู่บนหลังของสุนัขราชสีห์ที่องอาจ และแล้วเวลาก็หมดลง

เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมจนไม่รู้จะบรรยายยังไงดีเลยละครับ ขนาดคุณพิธีกรเองยังอึ้งจนบรรยายอะไรไม่ออกเลยละครับ คุณคอนเทสต์กล่าวพลางหันไปส่งสายตาแซวพิธีกร

แหม ผมละชอบจริงๆ คุณสึกิโซพูด

ฉันประทับใจมาเลยจ้ะ ที่ดึงเอาความสามารถของโปเกมอนออกมาได้มากขนาดนี้ โปเกมอนพวกนี้คงจะถูกฝึกมาเพื่อคอนเทสต์เลยเฉพาะเลยสินะจ๊ะ เพราะโปเกมอนทั้งสองตัวใช้ท่าไปจนครบตัวละสี่ท่าเลยละ คุณจอยพูดอย่างประทับใจ

หญิงสาวในชุดวินดี้เดินกลับเข้าไปหลังเวทีพร้อมกับโปเกมอนของธเอด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม เสียงปรบมือดังกระหึ่มไปทั่วทั้งเวทีการแข่งขัน มันดังติดต่อกันเป็นเวลานานก่อนที่พิธีกรจะเริ่มประกาศถึงผู้เข้าแข่งขันรายต่อไป

ค่ะ เป็นการแสดงที่เล่นเอาฉันอึ้งไปเลยละค่ะ ต่อไปขอเชิญพบกับผู้เข้าแข่งขันหมายเลขสิบสาม เธอเป็นสาวน้อยในชุดปาจิริส กระรอกน้อยจอมซน ขอเชิญพบกับคุณมิโดริจากเมืองเอนจูค่ะ

นั่นไงๆ ผู้หญิงคนนั้นมาแล้ว องค์ชายที่อยู่ที่นั่งคนดูพูดพลางชี้ให้ชายหนุ่มดู

เห็นแล้วละน่า อยู่เงียบๆ เถอะ ชายหนุ่มตอบพลางเอนหลังพิงพนักเก้าอี้

หญิงสาวเดินออกมาที่สนามพร้อมกับปาจิริสและคุจีโตะที่ออกจากบอลเรียบร้อยแล้ว ผู้ชมเริ่มทำสีหน้าผิดหวังเพราะมันช่างเป็นการเปิดตัวที่ไม่อลังการเอาเสียเลย จริงๆ แล้วเธอคงโชคร้ายที่ได้ออกมาแสดงในลำตับต่อจากวินด์ หญิงสาวที่เพิ่งจะสร้างความตื่นตาตื่นใจไม่รู้จบไปเมื่อครู่ แววตาของหญิงสาวปาจิริสดูกังวล เธอกวาดสายตาไปยังที่นั่งคนดู ราวกับว่า เธอกำลังมองหาใครอยู่

จิจังใช้ท่าสปาร์ค(Spark) จีโกะใช้ท่าแยกเงา(Double Team) หญิงสาวสั่งพลางโยนปุยนุ่นที่เป็นอุปกรณ์ประกอบฉากออกไปยังปาจิริส

สิ้นคำสั่งไฟฟ้าถูกรวบรวมไว้ที่แก้มของปาจิริส และถูกปล่อยไปยังปุยนุ่นทั้งหลายอย่างแม่นยำ ภาพทุกอย่างมันจะดูไม่น่าตื่นตาตื่นใจเลย หากว่าคุจีโตะของเธอไม่ได้ใช้ท่าแยกเงา คุจีโตะหลังจากที่แยกเงาแล้ว มันก็เต้นรำไปรอบๆ ปุยนุ่นนั้น เหล่าปุยนุ่นทั้งหลาย เมื่อได้รับไฟฟ้าจากปาจิริส มันก็สะสมไฟฟ้าเอาไว้ เกิดเป็นสนามแม่เหล็กขึ้น

ปุยนุ่นทั้งหลายเมื่อมีพลังแม่เหล็กเกิดขึ้น มันจึงเคลื่อนที่เข้าหาคุจีโตะ โปเกมอนเหล็กที่กำลังเต้นรำไปรอบๆ แต่ด้วยคุจีโตะที่กำลังหมุนอยู่ ก็ทำให้ปุยนุ่นไม่สามารถเคลื่อนที่เข้าไปหาคุจีโตะได้ มันได้แต่หมุนเป็นวงกลมอยู่ภายนอก ราวกับว่ามันกำลังเต้นรำอยู่กลางพายุปุยนุ่นอย่างนั้น

จิจัง ใช้จูบนางฟ้า(Sweet Kiss)

สิ้นคำสั่ง ปาจิริสใช้จูบนางฟ้าปลดปล่อยหัวใจไปตามอากาศ จากนั้น มันก็เริ่มหมุนตัวและเต้นรำออกมาบ้าง ร่างของคุจีโตะที่แยกร่างอยู่ ค่อยๆ กลับมารวมกันที่จุดเดียว ทำให้พายุปุยนุ่นกลายเป็นพายุปุยนุ่นขนาดใหญ่ขึ้นไปอีก ปาจิริสหมุนตัวไปหาคุจีโตะ จากนั้น ทั้งสองก็เต้นรำในตำแหน่งที่ใกล้เคียงกัน พายุปุยนุ่นและพายุหัวใจได้ผสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

ตอนนี้หัวใจและปุยนุ่นได้รวมกันแล้วละค่ะ ดูแล้วเหมือนกับว่า พายุนี้คือตัวแทนจิตใจของสาวๆ เลยละค่ะ มีทั้งความรัก และสิ่งอื่นๆ ปะปนกันเต็มไปหมด ช่างเป็นหัวใจที่ว้าวุ่นจริงๆ เลยนะคะ

การเต้นรำยังคงดำเนินต่อไป ความน่าตื่นตาตื่นใจปรากฏอยู่แค่เพียงช่วงแรกๆ เท่านั้น หญิงสาวยังคงพยายามมองหาใครบางคนบนที่นั่งคนดูอยู่ แต่แล้วก็มีแสงๆ หนึ่งสะท้อนมายังใบหน้าของหญิงสาว

หญิงสาวมองไปยังแสงนั้น ก็พบกับชายหนุ่มที่กำลังใช้เหรียญทองที่หัวของเนียสสะท้อนแสงไปยังเธออยู่ พริบตานั้นเธอรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไปถูก เธอเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่เธอก็ตัดสินใจจะจบการแสดงลงก่อนเวลาเสียแล้วละ

จีโกะ ใช้กีก้าอิมแพค(Giga Impact)

สิ้นคำสั่ง คุจีโตะกระโดดขึ้นไปท่ามกลางพายุแล้วระเบิดพลังกิก้าอิมแพคอย่างเต็มแรง ทั้งหัวใจและปุยนุ่นกระจัดกระจายไปยังบริเวณที่นั่งคนดู หัวใจที่เกิดจากท่าจูบนางฟ้านั้นได้สูญสลายไป เหลือแต่เพียงปุยนุ่นที่หญิงสาวได้มอบเป็นของขวัญให้คนดูเท่านั้น การแสดงจบลงด้วยเสียงปรบมือที่ไม่ค่อยจะดังนัก แต่หญิงสาวยังคงยืนยิ้มรับกับผลที่เกิดขึ้น เธอเงยหน้าไปมองชายหนุ่มตรงที่นั่งคนดูแล้วก็ก้มหน้าลงเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

เป็นการแสดงที่ดึงเอาเสน่ห์ของปาจิริสออกมาได้ค่อนข้างดีที่เดียวครับ รวมกับการเต้นรำของคุจีโตะเข้าไปอีก ผมว่ามันเป็นการประสานที่ค่อนข้างลงตัวดีครับ ถึงมันจะดูยุ่งเหยิงไปหน่อย คุณคอนเทสกล่าว

แหม ผมละชอบจริงๆ คุณสึกิโซพูด

ท่ากีก้าอิมแพคตอนจบเป็นอะไรที่น่าสนใจมากเลยจ้ะ แล้วยังแถมปุยนุ่นเป็นของที่ระลึกให้กับผู้ชมอีก ฉันประทับใจตรงนี้มากเลยละจ้ะ คุณจอยพูด

มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า ทำไมเจ้ากับผู้หญิงนั่นถึงดูไม่ค่อยจะสนใจกันเลยล่ะ องค์ชายเลอ้อนที่เห็นท่าทางไม่ค่อยจะใส่ใจของชายหนุ่มพูดขึ้น

ชายหนุ่มนิ่งเงียบพลางเรียกเนียสกลับเข้าบอลแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจเฉิบอีกครั้ง เขาไม่ได้สนใจผู้เข้าประกวดอีกหลายๆ คนหลังจากนั้นเลย จนกระทั่งการประกวดในรอบแรกสิ้นสุดลง องค์ชายมองชายหนุ่มอย่างเบื่อหน่ายพลางเอนหลังพิงเก้าอี้บ้าง และแล้วเวลาก็ผ่านไปสักพัก

เอาละค่ะ โปเกมอนคอนเทสต์ที่เมืองโคงาเนะ ในรอบแรกได้จบลงแล้วละค่ะ เรามาดูรายชื่อทั้งสี่คนที่ผ่านเข้ารอบกันเลยนะคะ

ภาพของผู้เข้าแข่งขันทั้งสี่คนปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ภาพแรกเป็นภาพของหญิงสาวในชุดวินดี้ ดูๆ ไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกอะไร เพราะเธอเองก็ดูเด่นที่สุดในการประกวดครั้งนี้แล้ว ภาพที่สองเป็นภาพของชายหนุ่มวัยกลางคนที่ใช้เกงก้าและปิ๊คซี่ ถึงการแสดงจะไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่สิ่งที่กรรมการได้รับมันก็ต่างกับสิ่งที่คนดูได้รับละนะ ภาพที่สามเป็นภาพของเทรนเนอร์หญิงคนหนึ่งในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ที่ทำการแสดงออกได้ค่อนข้างน่ารักสดใสในแบบวัยของเธอ และภาพสุดท้าย หญิงสาวปาจิริส เธอติดหนึ่งในสี่ด้วยคะแนนที่ค่อนข้างรั้งท้าย

ระบบคอมพิวเตอร์จะทำการสุ่มการจับคู่คอนเทสต์แบทเทิลในรอบที่สองขึ้นมานะคะ โดยการแข่งขันในรอบนี้จะกำหนดให้ใช้โปเกมอนหนึ่งตัวจากสองตัวที่ใช้ในรอบแรกมาทำการคอนเทสต์แบทเทิลกันนะคะ เรามาดูคู่แข่งกันกันเลยดีกว่าค่ะ

คอมพิวเตอร์เริ่มทำการสุ่มคู่ต่อสู้กัน แค่เพียงเวลาไม่นาน ผลการจับคู่ก็ได้แสดงออกสู่สายตาสาธารณชนแล้ว ชายหนุ่มจ้องมองจอภาพแสดงผลด้วยความสนใจ แน่นอน องค์ชายก็เช่นกัน

ผู้หญิงที่มากับเจ้าต้องสู้กับผู้หญิงที่แต่งชุดวินดี้เหรอ องค์ชายพูดด้วยสีหน้าตกใจ

ซวยละสิ ดูก็รู้เลยว่าฝีมือคนละชั้นกัน ชายหนุ่มพึมพำ

==========================================================

ตอนนี้ค่อนข้างจะยาวหน่อย เพราะเราพยายามเขียนให้มันจบลงในตอน แต่ก้ไม่สามารถย่อลงได้มากกว่านี้อ่าจ้า การบรรยายของเราอาจดูแปลกๆ ไปบ้างน้าา เพราะช่วงนี้เรางานค่อนข้างเยอะเลยแต่งได้ไม่ค่อยต่อเนื่องจ้าาา

ปิ๊กซี่

เนียส

วินดี้

เกงก้า

คุจีโตะ

ปาจิริส

ลูคาริโอ้

ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้าาา

[Hermit]

เรียว ใช้วิธีแปลกกับชาวบ้านเค้าจริงๆ - -

โอ้โห สุดยอมเลยค่ะ

อันนี่พิมพ์ผิดไปป่าวครับ

อ่านจบล่ะครับไม่ผิดหวังจริงๆที่รอมานาน

บรรยายการประกวดจนผมสามารถจินตนาการออกมาได้เลยครับ

[Risu]

ทำไมอ่านตอนที่วินด์ประกวดแล้วนึกถึงตอนหนึ่งในคินดะอิจิหว่า

[มีขน ชอบวิ่งไปมา พอเอา "ไอ้นั่น" ออก กลายเป็นตัวโตเลย] แต่อันนี้เติมเข้าไปสินะ งุงุ

ผิดจากที่คาดแฮะ นึกว่ามิโดริจะตกรอบแรกซะอีกนะเนี่ย

(แล้วทางนี้ก็นั่งคิดต่อว่า พอมิโดริตกรอบก็ต้องเสียใจ เนียร์เลยไปปลอบ ทั้งคู่เลยปรับความเข้าใจกันได้ จึงคืนดีกัน)

แต่ก็นะ แบบนั้นมันง่ายไปสินะ งุงุ

ปล.สงสัยมิโดริจะแพ้ให้กับวินด์ล่ะมั้งเนี่ย หรือจะมีการพลิกล็อคกันน้า~

[ChaosPhoenix]

ลูกเล่นในบอลนี่มัน เริ่มมีภาคไหนนะ ไม่เคยประกวดในเกมเลยอะ แต่ก็นะอธิบายได้เห็นภาพดีครับ

[BLYTHE]

ลูกเล่นในบอลนี่มัน เริ่มมีภาคไหนนะ ไม่เคยประกวดในเกมเลยอะ แต่ก็นะอธิบายได้เห็นภาพดีครับ

เริ่มในภาคDPค่ะ พี่เอก^^

มาลุ้นตอนต่อไปว่ามิโดริจะจัดการยังไงกับวินด์(?)=w=

(ตอนนี้ไม่มีที่ติเหมือนเดิมค่ะ อิอิ^^)

[*~Pocha_Icecream~*]

อา ตอนนี้สนุกมากเลย ><!!

วินด์กับมิโดริ...ใครจะชนะน้อ~?

[Kimur@]

มาทยอยอ่านแล้วนะครับ บทที่18 เริ่มอ่านละ 

[~Wallohz~]

มาอ่านแล้ว !!

ยังสุดยอดเหมือนเดิมนะครับ

ใครจะได้รับชัยไปกันละเนี้ย

[Nameless-san]

เรื่องดูน่าสนใจดี

ถ้าไม่ยุ่งอะไรจะมาอ่านนะ ^^

[Loveless Nova]

ถ้าข้าน้อยเป็นกรรมการ ข้าน้อยตัดสินไม่ได้เลยนะเนี้ย!!!!

อลังการงานสร้างกันทั้งน้าน~!!!

[bluewind]

พระเจ้า...วินด์เก่งเกิ๊น!

อ่านตอนแรกนึกว่ามิโดริจะต้องตกรอบซะแล้วเหมือนกัน

ถึงจะเข้ารอบ แต่ไม่ทันไรไปเจอกับวินด์อีก OTL

อยากรู้อ่ะว่ากรรมการ 3 คนที่ฝันร้ายนี่ฝันเห็นอะไรบ้าง

อยากบรรยายได้ละเอียด ถูกต้อง อ่านแล้วไม่ขัดตาแบบแยมบ้างจังเลย

[varinne]

ปล. บทนำสุดยอดอะ อ่านแล้วเห็นภาพตามเลย lol

-----------

ไข่ของทามะทามะหนึ่งฟอง ฟักออกมาได้ทามะทามะหกตัวยังไงล่ะ”

-----------

ไข่ของนัตซี่ 1 ฟอง ฟักออกมาได้ทามะทามะหกตัว  -- น่าจะเปงอย่างนั้นมากกว่าอ่า

อ่านตอนที่ 2 จบแล้วอะ

ตาแฉะ มันแบบว่ามองอะไรเบลอๆ อยากอ่านต่อนะ แต่ว่าไว้วันหลังจะมาอ่านต่อ >_<

สนุกดี ไม่อยากจับผิดตอนเก่าๆเท่าไหร ไว้ถึงตอนล่าสุดจะจับผิดนะ

ตอนที่ 3

จั๊กจี้สามชั่วโมง =w= ช่างเป็นเจ้าชายที่แปลกเสียจริง (แปลกตั้งแต่ตอนที่มันพูดแร้ว>_< )

ดราม่าดี ชอบคำพูดของมิโดริ =w=

ปอลอ จะเก็บข้อมูลที่คิดไว้ในแต่ละตอนแล้วจะลงรวดเดียวเลย >_<

[varinne]

ตอนที่ 3

จั๊กจี้สามชั่วโมง =w= ช่างเป็นเจ้าชายที่แปลกเสียจริง (แปลกตั้งแต่ตอนที่มันพูดแร้ว>_< )

ดราม่าดี ชอบคำพูดของมิโดริ =w=

ตอนที่ 4

ฮาคำพูดของพยาบาลในตอนท้าย

เลอ้อนร้ายมากกก พูดแบบนั้น >_< จี้ใจดำอย่างจัง

จิตวิทยา!! ชอบเรืองที่ใช้จิตวิทยาสุดละ >_<

ตอนที่ 7

จินตนาการภาพ ดวงดาว ประกายระยิบระยับ

ช่างเป็นฟิคที่มองมุมกว้างจริงๆ ที่ผู้ประกวดสามารถลงมาทำท่าทางกับโปเกมอนด้วยได้ นึกไม่ถึงเลยจริงๆ >_<

ตอนที่ 9

ประทับใจตอนนี้มาก ปาจิริสสื่อรัก >_<

ตอนที่ 14

ชอบการต่อสู้ง่ะ แหล่มดี

ตอนที่ 15

อ่านท่าทีของผู้นำโรงยีมแล้วฮาง่ะ การบอกส่งต่อกันไปของผู้นำโรงยีมทำให้การเอาชนะยีมต่อไปนั้นดูยากขึ้นทันตาเลยแหะ

แต่ว่าจากที่เราคิดอะ ผู้นำโรงยีมมักจะแพ้ให้กับเทรนเนอร์ที่มีความสามารถเสมอเลยนินา (คนที่จะไปแข่งโปเกมอนแชมเปี้ยนได้นี่มีเยอะนะ)

การเล็งโดยตั้งใจจะเอาชนะเป็นรายบุคคลไปเนี่ย มันออกแนวแปลกๆสำหรับผู้นำโรงยืมอยุ่อะ =_=

ถ้าความเห้นนี้ไม่ดีโปรดอย่าได้ใส่ใจ เพราะยังไงก็ชอบเรื่องนี้มากๆ (จริงๆ)

ตอนที่ 16

อ่านเรื่อยๆเหมือนมิโดริไม่ค่อยชอบความเป้นวิชาการของเนียรเลย แบบนี้จะเป็นคุ่พระคุ่นางได้ไหมนิ O_o

พูดถึงโฮโอกับลูเกีย O_o ตกใจมากเลยนะนิ

ช่างเป็นหนุ่มผมม่วงที่น่ากลัวจริงๆ กลัวแทนมิโดริเลยแหละ

ตอนที่ 17

ไว้ใจไลฟ์วีง่ายจัง

ดราม่าสุดๆ นี่เราไปฆ่าพ่อเธอตอนไหนกัน T_T

ตอนที่ 18

เพราะบวกกับความทรงจำที่เจ็บปวดของมิโดริ บวกกับเหตุการณ์ปัจจุบันที่ใบหน้าซ้อนทับกัน ทำให้มิโดริเชื่อไลฟ์วีได้ง่ายๆเลยแหะ

ชอบท่านเลอ้อนจริงๆเลย ฮาดีจัง

ตอนที่ 19

บอลแคปซูลกับซีล อืมมม!! เราลืมบอลชนิดนี้ไปเลยนะเนี่ย >_<

ขณะที่มิโดริกำลังแสดงอยู่ เนียร์คุงก็แอบหวาน ส่งแสงจากเหรียญไปให้ กรี๊ดดดด โรแมนติก =///=

----------

แต่งให้จบนะ เราชอบเนียร์ที่สุดอะ น่ารัก แบ้ว ดี >_<

อยากจะเห็นฉากที่มีความสุข ทุกข์ โศกเศร้า หรือดีใจ ในตอนต่อๆไป

เป็นฟิคที่ดีที่ทำให้คนอ่านอินไปกับตัวละครได้นะเนี่ย

แต่งให้จบนะตัวเทอว์~~~~ >_<

[ความฝันนิรันดร์กาล]

ความทรงจำบทที่ 20 : The wind of win.

เอาละค่ะทุกท่าน ถึงเวลาของโปเกมอนคอนเทสต์รอบสองที่ทุกคนรอคอยกันแล้วนะคะ ในคู่แรกจะเป็นคู่ของสาวคอสเพลย์ทั้งสองคน วินด์ และ มิโดริค่ะ การต่อสู้จะน่าตื่นตาตื่นใจแค่ไหน ไปชมกันเลยนะคะHere We Go!!

หญิงสาวทั้งสองยืนประจันหน้ากัน พวกเขาทั้งสองจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่ก็เรียกโปเกมอนออกมา ไม่นานนัก โปเกมอนสุนัขขนาดใหญ่วินดี้ ก็ยืนประจัญหน้ากับโปเกมอนเหล็กตัวเล็กๆ คุจีโตะ

“แค่ธาตุก็แพ้ทางกันแล้ว จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกมั้ยนะ” เนียร์ ชายหนุ่มในชุดดำพึมพำอยู่บนที่นั่งคนดู

“ใครบอกล่ะ ถึงธาตุจะแพ้ทางก็ไม่ใช่ว่าจะชนะไม่ได้ซักหน่อย คนที่เอาชนะท่านเลอ้อนได้น่ะนะ ต้องเป็นคนที่เก่งมากแน่ๆ แล้วก็ต้องเก่งพอที่จะไม่แพ้ให้กับใครอีกเลยด้วย” องค์ชายที่อยู่ด้วยกันพูด

“ไม่หรอก จากเทคนิคที่ผู้หญิงที่ใส่ชุดวินดี้แสดงออกมาก็พอจะรู้แล้วละ ว่าความสามารถในการสั่งการของเทรนเนอร์และความสามารถในการใช้ทักษะของโปเกมอนต่างกันแค่ไหน ถึงนี่จะเป็นคอนเทสต์แบทเทิล แต่ว่า โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นโปเกมอนแบทเทิลอย่างหนึ่ง โอกาสที่มิโดริจะชนะน่ะ แทบจะไม่มีเลย” ชายหนุ่มแย้ง

“ท่านเลอ้อนไม่เชื่อหรอก คอยดูสิ ผู้หญิงของเจ้าจะต้องชนะมาได้ง่ายๆ แน่นอน”

โอ๊ะโอ๋! โปเกมอนทั้งสองตัวยืนจ้องหน้ากันนานแล้วนะคะ ยังไม่มีทีท่าว่าจะทำอะไรเลย

“โปเกมอนเหล็กยังไงก็เสียเปรียบโปเกมอนไฟ เพราะงั้น วินดี้พ่นไฟ(Flamethrower)” หญิงสาววินดี้สั่ง

“จีโกะ รับเอาไว้ด้วยเขี้ยวน้ำแข็ง(Ice Fang) แล้วเต้นรำไปรอบๆ เลย” หญิงสาวปาจิริสสั่ง

สิ้นคำสั่ง วินดี้พ่นไฟออกมาอย่างทรงพลัง แต่ทว่า... เปลวไฟนั้นถูกคุจีโตะกลืนกินจนหมดด้วยเขี้ยวน้ำแข็ง เปลวไฟที่ปะทะกับเขี้ยวน้ำแข็งนั้นได้ลดความเสียหายที่คุจีโตะได้รับลงไปมาก อีกทั้งยังก่อเกิดกลุ่มของไอน้ำออกมาจากปากด้านหลังของคุจีโตะอีกด้วย

คุจีโตะยังคงทำตามคำสั่งของเจ้านายมันอย่างเคร่งครัด หลังจากที่มันดูดกลืนท่าพ่นไฟไปด้วยเขี้ยวน้ำแข็งแล้ว มันก็เริ่มเต้นรำด้วยลีลาการหมุนตัวอย่างงดงาม กลุ่มไอน้ำที่ออกจากปากของมันนั้น ถูกวาดให้ม้วนเป็นวงกลมตามแรงหมุน ดูแล้วราวกับว่าเทพธิดากำลังร่ายรำโชว์ความงดงามท่ามกลางกลุ่มเมฆหมอกกันเลยทีเดียว

โอ้โห! ทั้งๆ ที่เป็นฝ่ายรับแท้ๆ แต่คุจีโตะกลับทำคะแนนได้เหนือกว่ามากๆ เลยละค่ะ คะแนนของวินดี้ลดลงไปมากเลยละค่ะ

“นี่ไงล่ะ ผู้หญิงของเจ้าน่ะไม่แพ้หรอก ตอนนี้คะแนนของวินดี้ลดลงไปเยอะเลย ถ้าครั้งหน้าวินดี้ยังใช้ถ้าพ่นไฟต่ออีกสองสามครั้งละก็ ผู้หญิงของเจ้าก็ชนะแล้ว” องค์ชายที่นั่งดูอยู่พูด

“ไม่หรอก...” ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ถ้าใช้วิธีเดิมอีกเป็นครั้งที่สองละก็ ยังไงมิโดริก็แพ้แน่ๆ”

“ทำไมล่ะ” องค์ชายถามด้วยความสงสัย “นี่ละวิธีที่ผู้หญิงของเจ้าเอาชนะท่านเลอ้อนมา ไม่โจมตีก่อน คอยแต่จะสวนกลับการโจมตี ท่านเลอ้อนว่านะ วิธีนี้ละ เป็นวิธีที่รับมือยากที่สุดเลย”

หญิงสาววินดี้ยืนดูการต่อสู้อยู่อย่างครุ่นคิด ท่าพ่นไฟของโปเกมอนของเธอถูกทำลายได้หมดด้วยท่าเขี้ยวน้ำแข็ง อีกทั้งยังถูกสวนกลับด้วยท่วงท่าการเต้นรำอันสวยงามทำให้คะแนนของเธอลดลงไปมาก แต่ว่า... สีหน้าของเธอยังไม่สิ้นหวัง เธอยังคงใช้แผนการเดิมๆ ต่อไป

“วินดี้ พ่นไฟต่อเลย”

“จีโกะ เราก็ทำแบบเดิมนะ” หญิงสาวปาจิริสสั่ง

สิ้นคำสั่งของทั้งคู่ เหตุการณ์เดิมๆ ก็เกิดขึ้น คุจีโตะใช้ท่าเขี้ยวน้ำแข็งเพื่อป้องกันเปลวเพลิงจากวินดี้ จนเกิดเป็นไอน้ำแผ่ขยายวงกว้างไปทั่ว คุจีโตะใช้ไอน้ำที่ออกจากปากของมันนั้น วาดเป็นผ้าทอสีขาวบริสุทธิ์ ที่พลิ้วไหวไปตามสายลม ราวกับว่า มันเป็นเจ้าหญิงทอผ้า ที่กำลังเริงร่าอยู่กับผ้าผืนใหม่ที่เพิ่งจะทอเสร็จ

แย่แล้วละค่ะ คะแนนของวินดี้ลดลงอีกแล้ว ตอนนี้คะแนนของวินดี้เหลือน้อยเต็มทีแล้วละค่ะ เวลาก็ผ่านไปพอสมควรแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้อีกแค่ครั้งเดียววินดี้คงจะหมดโอกาสมาตีเสมอแล้วนะคะ

“อย่าไปสนใจ วินดี้ ใช้ท่าพ่นไฟไปอีก” วินด์สั่งด้วยสีหน้ากำชัย

“จีโกะ ทำแบบเดิมไปเรื่อยๆ คราวนี้ละ เราต้องชนะ” มิโดริ หญิงสาวปาจิริสสั่งด้วยสีหน้ามั่นใจ

เปลวเพลิงจากสุนัขสีแดงพุ่งตรงไปยังสาวท้อผ้า สาวทอผ้ารับได้อย่างงดงามพลางทอเส้นไหมสีขาวราวกับปุยเมฆบนฟากฟ้า ความสวยงามอันคุ้นเคยปรากฏขึ้นแก่สายตาผู้ชมอีกครั้ง แต่ว่า...

“เห็นมั้ยล่ะ ผู้หญิงของเจ้าชนะแน่ๆ” องค์ชายพูดอย่างภูมิใจที่ความคิดของตัวเองถูกต้อง

“ไม่หรอกนะ” ชายหนุ่มในชุดดำพูดพลางส่ายหน้า “งานนี้มิโดริเป็นฝ่ายแพ้ ผู้หญิงที่ชื่อวินด์นั่นหัวดีไม่เบาเลย”

“ทำไมกันล่ะ ท่านเลอ้อนพูดผิดตรงไหน”

การแข่งขันดูเหมือนว่าหญิงสาวปาจิริสจะเป็นฝ่ายชนะ แต่ฉับพลันนั้น คะแนนของคุจีโตะลดฮวบลง หญิงสาวทอผ้าหมดสติท่ามกลางผืนผ้าที่ถักทอ ผลการตัดสินออกมาแล้ว หญิงสาววินดี้เป็นฝ่ายชนะอย่างน่าตกใจ

อ่าเระ! ผลออกมาแล้วละค่ะ ไม่ทราบว่าด้วยเหตุผลอะไร แต่คะแนนของคุจีโตะลดฮวบลงไปเลยละค่ะ ตอนนี้คุจีโตะหมดสภาพต่อสู้ ผู้ชนะคือ วินด์และวินดี้ค่ะ

“นั่นไง อย่างที่ฉันบอกเลย” เนียร์พูดพลางหันไปมองใบหน้าตกตะลึงขององค์ชาย

“ทะ... ทำไมกัน” องค์ชายพึมพำกับตัวเอง พลางหันหน้ามามองชายหนุ่มชุดดำ “หมายความว่ายังไง”

“ได้ๆ เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง” ชายหนุ่มตอบรับ พลางขยับตัวเองให้นั่งในท่าที่ถนัด เขาวางข้อศอกทั้งสองข้างไว้บนหัวเข่า ชันแขนขึ้นมาประสานกัน แล้วเริ่มอธิบาย “ที่ฉันคิดนะ พื้นฐานของโปเกมอนคอนเทสต์ในครึ่งหลังก็คือโปเกมอนแบทเทิล เพียงแค่เน้นความสวยงามเท่านั้น ดังนั้น ในการต่อสู้ถึงคะแนนจะได้รับไปตามความสวยงาม แต่การคำนวณความเสียหาย ก็เป็นการคำนวณแบบโปเกมอนแบทเทิล”

“แต่ว่า โปเกมอนของผู้หญิงของเจ้าไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลยไม่ใช่เหรอ” องค์ชายแย้ง

“ไม่จริงหรอกนะ ความเสียหายที่คุจีโตะได้รับน่ะ ถึงจะไม่ได้รับความเสียหายจากท่าพ่นไฟก็จริง แต่ร่างกายของคุจีโตะนั่นละ ที่ทำให้คุจีโตะต้องแพ้”

“ทำไมล่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย” องค์ชายยังคงสงสัย

“ความร้อน กับ ความเย็น ยังไงล่ะ” เนียร์ตอบ “ที่ปากด้านหลังของคุจีโตะมีเหล็กเป็นส่วนประกอบหลัก การใช้ท่าเขี้ยวน้ำแข็งน่ะ เป็นการทำให้ปากตรงส่วนนั้นเย็นจนถึงขีดสุด ทำให้ปล่อยความเย็นออกมาทางเขี้ยวได้ เมื่อมาใช้ปะทะกับไฟ ความร้อนจากไฟก็ทำให้เหล็กบริเวณนั้นร้อนขึ้นเช่นกัน และเมื่อเจอความเย็นกับความร้อนสลับกันหลายครั้งแบบนี้ เหล็กก็จะเกิดการยืดหดตัวอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งแตกหรือร้าวไปเลยทีเดียวละ คุจีโตะเองภายนอกอาจจะไม่ได้บาดเจ็บอะไร แต่ถ้าดูที่ในปากด้านหลังแล้ว ก้คงจะเห็นรอยร้าวชัดเจนเลย”

“นะ... นี่นาย... คิดเอาไว้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ” องค์ชายถาม

“ในโปเกมอนแบทเทิลน่ะ การคาดการณ์ก่อนล่วงหน้าเป็นสิ่งจำเป็นมากนะ ที่นายแพ้มิโดรินั่น ก็เพราะนายไม่ได้วางแผนนี่ละ” ชายหนุ่มพูดขณะที่องค์ชายยังคงตกตะลึงไม่หาย “ถ้ามีการวางแผนมาก่อน ไม่ว่าโปเกมอนตัวนั้นจะเพิ่งจับมา หรือ ยืมคนอื่นมา ก็สะมารถเอาชนะได้ง่ายๆ นี่ละ เขาเรียกว่า กลยุทธ์”

“เอ่อ...” องค์ชายดูตกตะลึงไปชั่วครู่ แววตาที่เหมือนกับหลงใหลในชายหนุ่มเบื้องหน้าเข้ามาแทนที่ การตัดสินใจได้เกิดขึ้นแล้ว “ตัดสินใจแล้ว เจ้าต้องมาสอนโปเกมอนแบทเทิลท่านเลอ้อน”

“เฮ้ๆ อะไรกัน” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่น่าเชื่อ “ฉันไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้นหรอกนะ ฉันต้องรีบออกตามหาทามะทามะของฉัน แล้วก็ต้องไป...”

คำพูดของชายหนุ่มหยุดลงแทบจะทันที เรื่องราวของโฮโอและลูเกีย โปเกมอนในตำนานที่เขาต้องไปจับนั้น มันยังคงฝังแน่นอยู่ในหัวของเขา สภาพความคิดของเขาในตอนนี้ เขาคิดว่า ปิดเรื่องนี้เอาไว้คงจะดีที่สุด

จากความเงียบที่เกิดขึ้นในการสนทนาของทั้งสอง ทำให้เสียงภายนอกเริ่มเข้ามามีผลกระทบต่อโสดประสาทของพวกเขาอีกครั้ง พิธีกรในการแข่งขันโปเกมอนคอนเทสต์ประกาศรายชื่อผู้ผ่านเข้ารอบสุดท้าย ซึ่งก็ได้แก่ เด็กผู้หญิงในชุดวินดี้ และ ชายวัยทำงาน

ในที่สุดรอบชิงชนะเลิศที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงแล้วละค่ะ ผู้ชนะจะเป็นใครนั้น เรามานับถอยหลังพร้อมกันเลยดีกว่าค่ะ 3 2 1 Here we go!

“เริ่มสู้กันแล้วแฮะ ตั้งใจดูดีกว่า” เนียร์พูดพลางแสดงท่าทีเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง

ชายวัยทำงานและหญิงสาวในชุดวินดี้ยืนประจัญหน้ากัน ทั้งคู่ต่างปล่อยโปเกมอนออกมาคนละตัว วินดี้ โปเกมอนหมาสีแดงขนาดใหญ่ ยืนแสดงสีหน้าข่มขู่เกงก้า โปเกมอนผีสีดำทะมึนอย่างน่าหวาดเกรง

“วินดี้ใช้ท่าพ่นไฟเลย” วินด์สั่ง

“เกงก้าหลบเข้าไปในเงาวินดี้ แล้วใช้ท่าสาปแช่ง(Curse)” ชายวัยทำงานสั่ง

สิ้นคำสั่งของทั้งคู่ เกงก้าอาศัยความได้เปรียบที่มีความเร็วมากกว่ารีบแฝงตัวเข้าไปในเงาของวินดี้ เปลวเพลิงของวินดี้พลาดเป้าอย่างน่าเสียดาย ไม่ใช่แค่นั้น วินดี้ยังเริ่มออกอาการทรมานมากขึ้น มันเริ่มดิ้นทุรนทุรายในขณะที่ร่างของเกงก้ายังคงหายเข้าไปในเงาของวินดี้อย่างไร้ร่องรอย

โอ้โห แค่เทคนิคสาปแช่งก็ทำเอาคะแนนของวินดี้ลดลงอย่างมากเลยละค่ะ แต่คะแนนของเกงก้าเองก็ลดลงเหมือนกัน เรียกว่าเป็นท่าโจมตีที่เป็นดาบสองคมเลยก็ว่าได้ค่ะ ผู้ที่ตัดสินใจใช้ท่านี้ได้นี่ต้องมีความชำนาญมากเลยนะคะ

“ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กนี่นา” ชายวัยทำงานพึมพำออกมาเบาๆ

“วินดี้ แสดงให้เห็นสิว่าเราเองก็ฝึกมาไม่แพ้ใครเหมือนกัน ใช้ท่ากงล้อไฟ(Flame Wheel)”  วินด์สั่ง

เมื่อได้ฟังคำสั่ง ร่างของวินดี้เริ่มลุกไหม้ เปลวเพลิงเริ่มรายล้อมร่างกายของมัน มันนอนลงกับพื้นแล้วเริ่มหมุนตัวไปมาเป็นวงกลม

“เอาละ ต่อไปก็พ่นไฟเลย” หญิงสาววินดี้สั่งต่อไป

จากเปลวเพลิงที่หมุนอย่างรวดเร็วบนพื้นดิน มีเปลวเพลิงพุ่งขึ้นมาสู่ฟากฟ้า มันกลายเป็นเสาไฟขนาดใหญ่ที่มีฐานขนาดมหึมาหมุนไปมาอยู่ ทั่วทั้งเวทีเต็มไปด้วยความร้อนจากเปลวเพลิง แต่ถึงอย่างนั้นผู้ชมทั้งหลายก็ยังจ้องมองมันอย่างตาไม่กะพริบ แม้แต่ชายวัยทำงานที่เป็นคู่แข่งก็ตาม

“อ่า... หา...” ชายวัยกลางคนอุทานเหมือนเพิ่งจะได้สติขึ้นมา “เกงก้า รีบหนีเร็ว”

ร่างกายของเกงก้าที่แฝงอยู่ในเงาของวินดี้ได้รับผลกระทบจากกงล้อไฟเข้าเต็มๆ มันรีบออกมาจากเงาของวินดี้ทันทีที่ได้ยินคำสั่ง สภาพของมันดูบาดเจ็บน้อยกว่าที่คิด หญิงสาววินดี้รู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นไปได้เหรอ ที่เกงก้ายังมีสภาพเหมือนปกติอยู่

“ทำไมเกงก้าถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะ ทั้งที่ได้รับความเสียหายจากท่าสาปแช่งของตัวเอง แล้วก็ท่ากงล้อไฟอีก ทำไมสภาพของเกงก้าถึงยังดูดีกว่าตอนใช้ท่าสาปแช่งเสร็จล่ะ พลังชีวิตของเกงก้าเพิ่มขึ้นได้ยังไง” วินด์ถามอย่างสงสัย

“ท่านอนหลับ(Rest) กับผลคาโกะ(Chesto Berry) เกงก้าน่ะรู้ดีว่าเมื่อไหร่ควรใช้ท่านี้” ชายวัยทำงานตอบ

สุดยอดอีกแล้วละค่ะ โปเกมอนสามารถตัดสินใจได้เองแบบนี้ นับว่าเป็นโปเกมอนที่ได้รับการฝึกมาดีทีเดียวเลยนะคะ

“งั้นเอาแบบนี้ละกัน” หญิงสาววินดี้พึมพำกับตัวเองก่อนที่จะออกคำสั่งต่อไป “วินดี้ใช้ท่ากงล้อเพลิงกับท่าอักษรไฟ(Fire Blast)”

“เกงก้า หลบให้ได้แล้วหาทางสวนกลับ” ชายวัยทำงานสั่งพลางประกาศชัยชนะด้วยรอยยิ้ม สภาพของวินดี้ใกล้จะหมดสภาพแล้ว ท่าสาปแช่งของเกงก้าทำให้คะแนนและพลังชีวิตของวินดี้ลดลงเรื่อยๆ ถึงแม้การใช้ท่าอันอลังการของวินดี้จะทำให้คะแนนของเกงก้าลดลงเรื่อยๆ แต่ก็ไม่อาจทดแทนพลังชีวิตที่วินดี้เสียไปได้

การแข่งขันนี้ใกล้จะถึงจุดจบ ถึงแม้ตอนนี้คะแนนของวินดี้จะมากกว่าเกงก้ามันก็หมดความหมาย การโจมตีของวินดี้ในครั้งนี้ถือเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายแล้ว ถ้าหากพลาดไปละก็ ชัยชนะก็คงจะต้องตกเป็นของเกงก้าในทันที

วินดี้เริ่มทำให้ร่างกายของมันห่อหุ่มด้วยเปลวเพลิง มันหมุนตัวอยู่บนพื้นและเตรียมที่จะพ่นอักษรไฟออกมา แต่ว่า ไม่ทันเสียแล้ว เกงก้าอาศัยความเร็วที่มากกว่าหนีหายไป แน่นอนว่ามันไม่ได้หายไปในเงาของวินดี้แน่ๆ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเกงก้าอยู่ที่ไหน โอกาสของหญิงสาววินดี้จบลงแล้วสินะ

“ผู้หญิงคนนั้นแพ้แล้วละ ไปกันเถอะ” องค์ชายพูดพลางดึงตัวชายหนุ่มออกจากสถานที่แข่งขัน

“ไม่หรอก โอกาสน่ะมีห้าสิบห้าสิบเท่าๆ กัน ที่เหลือก็แค่วัดดวงกันเท่านั้น” เนียร์พูดพลางดึงองค์ชายให้กลับมานั่งที่ “ดูดีๆ นะเลอ้อน นี่คือความสนุกของโปเกมอนแบทเทิลละ”

องค์ชายตั้งหน้าตั้งตาอยู่อย่างใจจดใจจ่อ เกงก้าหายไปอย่างไร้ร่องรอย กงล้อไฟของวินดี้ยังคงหมุนอย่างต่อเนื่อง หญิงสาวในชุดวินดี้ครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จนในที่สุดเธอก็เหมือนจะตัดสินใจได้

“วินดี้ ใช้อักษรไฟมาที่ฉันเลย” สีหน้าที่เตรียมใจแล้วปรากฏขึ้นมาซ้อนทับกับใบหน้าที่ร่าเริงของหญิงสาว

อักษรไฟปรากฏขึ้นท่ามกลางเพลวเพลิงบนพื้นดิน มันพุ่งตรงเข้าไปยังหญิงสาววินดี้ที่ไม่มีท่าทางหวั่นเกรง แต่ว่า... กงล้อไฟบนพื้นดินเริ่มมอดลง ร่างของวินดี้ยืนอย่างใกล้จะหมดสภาพอยู่กลางสนามโดยไร้วี่แววของเกงก้า แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังยืนอย่างมั่นใจ เธอไม่ขยับอะไรอีกจนกระทั่งอักษรไฟเข้าหาเธอในระยะประชิด

ตายแล้วละค่ะ อักษรไฟเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แล้ว แต่ท่าทีของคุณวินด์ไม่ขยับอะไรเลยค่ะ ถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปคงจะต้องโดนอักษรไฟของโปเกมอนตัวเองแน่ๆ เลยค่ะ

หญิงสาวยังคงยืนนิ่ง ร่างของเธอลอดผ่านอักษรไฟได้อย่างหวุดหวิด ฉับพลันนั้นวินดี้บรรจงพ่นไฟลงไปยังพื้นดินเบื้องล่างที่มันอยู่ ร่างของเกงก้าปรากฏตัวขึ้นใต้พื้นดินที่วินดี้ใช้ท่าพ่นไฟ มันดิ้นทุนรนทุรายอยู่สักพักก่อนที่คะแนนของมันจะหมดลงไป ชัยชนะตกเป็นของหญิงสาววินดี้ด้วยท่าทีงงๆ ของคนรอบข้าง จนกระทั่งพิธีกรเริ่มประกาศผล

ผลออกมาแล้วละค่ะ ในที่สุดเราก็ได้ผู้ชนะกันแล้ว ผู้ชนะนะคะ ได้แค่ คุณวินด์ค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ

เสียงปรบมือดังกระหึ่มไปทั่วทั้งสนามแข่งขัน ปริศนาที่ว่า เกงก้าโผล่มาใต้ตัววินดี้ได้ยังไงยังคงคาใจผู้คนทั้งหลายอยู่ ยกเว้นแค่เพียงบางคนเท่านั้น

“ไม่ใช่แค่เก่งอย่างเดียว เธอนี่ดวงดีจริงๆ เลยนะ” เนียร์พูดพลางยิ้มอย่างพอใจ พร้อมกับลุกเดินออกไปจากสนาม

“เดี๋ยวสิ ไม่ดูพิธีประกาศรางวัลก่อนเหรอ แล้วก็...” องค์ชายรีบดึงชายหนุ่มเอาไว้พลางถามอะไรบางอย่าง “บอกท่านเลอ้อนก่อนสิ ทำไมเกงก้าถึงไปอยู่ใต้ตัววินดี้ได้ ถ้าเกงก้าอยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรกก็ต้องได้รับความเสียหายไปแล้ว แต่หลังจากอักษรไฟผ่านผู้หญิงคนนั้นไป เกงก้ามาที่ใต้ตัวของวินดี้ได้ยังไง”

“เงายังไงล่ะ” เนียร์ตอบ “เกงก้าที่อยู่บนสนามน่ะ อาศัยการหลบไปตามเงาของสิ่งต่างๆ สิ่งที่อยู่บนสนามน่ะนอกจากเงาของวินดี้ที่กำลังใช้กงล้อเพลิงแล้ว ก็มีแค่เงาของเทรนเนอร์ทั้งสองฝ่ายแค่นั้นเอง คราวนี้ก็ต้องวัดดวงกันแล้วว่า เกงก้าจะไปหลบอยู่ที่เงาของใคร เพราะยังไงก็ตาม ถ้าวินดี้ยังใช้กงล้อเพลิงอยู่ เกงก้าไม่มีทางหลบอยู่ที่เงาของวินดี้แน่ๆ”

“แล้วคราวนี้เกงก้าหลบไปที่เงาของใครล่ะ” เลอ้อนถาม

“เงาของผู้หญิงที่ชื่อวินด์นะสิ เพราะอักษรไฟที่สว่างขนาดนั้นทำให้เงาของผู้หญิงคนนั้นเกิดการเปลี่ยนทิศทาง ลองคิดดูสิ ตอนที่อักษรไฟผ่านร่างผู้หญิงคนนั้นไปทางด้านหลังน่ะ เงาของผู้หญิงคนนั้นก็จะยาวมาทางด้านหน้าของผุ้หญิงคนนั้น ซึ่งก็คือทางวินดี้พอดีใช่มั้ยล่ะ แล้วเกงก้าที่หลบอยู่ในเงาก็จำเป็นต้องเคลื่อนไหวตามเงาของผู้หญิงคนนั้นด้วย เกงก้าน่ะ เคลื่อนไหวเข้าไปหาวินดี้เอง และเมื่อวินดี้พ่นไฟใส่เงาตรงนั้น มันก็แน่นอนว่า ต้องโดนเกงก้าแน่ๆ ยังไงล่ะ” เนียร์อธิบาย

“แล้วที่บอกว่า ห้าสิบห้าสิบล่ะ” องค์ชายถาม

“แน่นอนว่าห้าสิบห้าสิบ ถ้าเกงก้าหลบอยู่ที่เงาของผู้ชายคนนั้นละก็ ไม่ว่ายังไงเกงก้าก็ไม่มีทางเข้าหาวินดี้ได้แน่ๆ เพราะงั้นมันก็ห้าสิบห้าสิบตรงที่ เกงก้าจะไปหลบอยู่ที่เงาของใครยังไงล่ะ” เนียร์ตอบพลางลุกเดินจากไป “พิธีประกาศรางวัลน่ะไม่ต้องไปดูหรอก ฉันจะต้องรีบเข้าไปสู้ยิมอีก”

“เดี๋ยวสิ รอท่านเลอ้อนด้วย” องค์ชายพูดพลาวงลุกเดินตามไป “เจ้ายังไม่ได้สอนโปเกมอนแบทเทิลท่านเลอ้อนเลย”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในห้องพักผู้แข่งขันหลังจากพิธีประกาศรางวัลจบลง บทสนทนาของวินด์ และ เรียว

“เธอเดาเก่งดีนี่” ชายวัยทำงานพูด

“ไม่ได้เดาหรอกจ้ะ” วินด์ตอบ “ถ้าเป็นนายน่ะ นายต้องให้เกงก้ามาซ่อนที่เงาของฉันแน่ นายน่ะ มีนิสัยที่เป็นข้อเสียในการแบทเทิลอยู่”

“เออ” ชายวัยทำงานตอบพลางเดินจากไปอย่างไม่สบอารมณ์

=====================================================

วินดี้

เกงก้า

ทามะทามะ

ลูเกีย

โฮโอ

คุจีโตะ

=====================================================

ขอโทษที่อัพช้านะจ๊ะ พอดีเรา ม.6 แล้วเลยไม่ค่อยมีเวลามากนักอะจ้ะ แต่ยังไงเราก็จะพยายามอัพต่อเรื่อยๆ ให้จบน้า

ขอบคุณทุกคอมเม้นที่เป็นกำลังใจให้ด้วยจ้า ครั้งหนึ่งเราเคยท้อที่ไม่มีไอเดีย แต่สุดท้ายก็เพราะกำลังจากผู้อ่านนี่แหละ ที่ทำให้เราแต่งต่อไปได้จ้าา

[Hermit]

อาไม่เสียแรงที่รอมานานเลยแหะ

ตอนนี่ก็ยังบรรยายยอดเยี่ยมเหมือนเดิม

ใช้หลักวิทยาศาสตร์เข้าช่วยด้วยแหะ

ช่วงบรรยายแบทเทิ้ลนี่ก็ละเอียดดีครับ แต่ไม่คิดว่า มิโดริจะแพ้น่ะนี่

แต่เนี่ยนี่มีข้ามช็อตไปเลยแหะรู้เหตุการณ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตลอดเลย