ฟิคโปเกมอน *<~The Pokemon Future Destiny (Remake)~>*

[Guest bulbabenz]

**กร๊องค์**

แค่ร่มก็แหล่มได้

นึกภาพตอนเรียกอากาศ แล้วยิงเวเทอร์บอล......

ถ้าได้ยิงนี่ ระเบิดกระจายแหง ๆ

อ้อ ร่มเอาไว้กันฝุ่น!

[me=bulbabenz]กระเด็นข้อหาคิดเยอะ[/me]

[BLYTHE]

ร่มงั้นรึ...น่าสนใจดีนี่...

รออ่านตอนร่มแผลงฤทธิ์  *โดนถีบ*

ปล.ตอนนี้ไม่มีที่ติเลยฮะ~ ' '

[*~Pocha_Icecream~*]

ฮาบทบรรยาย "ร่ม" เซจิโระกะหน้าโปวารุนมากมาย XD

ร่มเอาไว้กันฝนเวลาโปวารุนเรียกฝนสินะ แดดก็ด้วย!!

[me=*~Rankurusu_Jelly~*]โดนเซจิโระเอาร่มไล่ฟาด(?)[/me]

[varinne]

พลังโจมตีของฉันจะไม่สามารถถูกทำให้ลดลงได้ไม่ว่ายังไงก็ตามน่ะ

--------------

งงๆ แก้ไม่ถูกเลย =_=

โปวารุน อายุสั้นจังเลย T_T

-----------

แล้วทำไมอาวุธของฉันมันไร้พลังปานนี้เล่า...อย่าว่าแต่ไร้พลังเลย หน้าตาไม่เห็นจะเป็นอาวุธซักนิด...

----------

มานยังไม่ได้ใช้อาวุธเลยไม่ใช่หรอ น่าจะบอกว่า ทำไมอาวุธของฉันมันดูไร้พลังเช่นนี้!! หน้าตาก็ไม่เห็นจะเหมือนอาวุธสักนิด ท่าโจมตีก็คือ เอาร่มไปฟาดหัวศัตรูเล่นใช่ม๊ายยยย~~~

[ป.โหล่]

ไฮเปอร์คัตเตอร์ มีผลทำให้พลังโจมตีไม่มีทางลดลงน่ะครับ อย่างเช่น โดนท่าเสียงร้อง(Growl)ก็จะไม่มีผลอะไรน่ะครับ

[varinne]

ไฮเปอร์คัตเตอร์ มีผลทำให้พลังโจมตีไม่มีทางลดลงน่ะครับ อย่างเช่น โดนท่าเสียงร้อง(Growl)ก็จะไม่มีผลอะไรน่ะครับ

ก็คิดว่าอย่างนั้นอยู่อะนะ แต่ว่าบางทีอ่านแล้วมันงงๆ =w=

[bluewind]

เก็บคอมเม้นต์รอบแรก(เผื่อมีรอบ 2 มั้ง)

ชอบไอ้ที่ทำลายกำแพงมิติที่ 4 โพด!!!!!!

มันคือร่มยังไงล่ะ เซี่ยงจี๊คุง

ให้มันน้อยๆ หน่อยนะคะ! (วอท)

ตอนหน้าจะเป็นอะไรนะ อยากรู้แล้วแฮะ ว่าจะเป็นฝึกสู้ หรือจะตัดฉากไปทางโน้น (ฮา)

ดีแล้ว ดันบทให้เซี่ยงจี๊ออกเยอะๆ นะคะลุงบลูวิน

*เผ่น*

Breaking the fourth wall สินะ ฮ่ะๆๆๆ แต่มาเรียกลุงอย่างนี้ไม่ถูกใจนะ อิอิ

โปรเอาการเอางานอยู่แล้วครับ ตัวจริงคนนี้ด้วยนะ

*เหรอออออ*

ตอนนี้ถึงคิวบู๊แล้ว ว่าแต่....เจ้าชายไปใหน

(ภาพน่ารักดีครับ)

เออนั่นสิ 55555+ เจ้าชายหายไปไหนหว่า

เลอ้อน : เฮ้~!! พวกเจ้าลืมข้าได้ยังไงกัน~?!

=======================

รูปประกอบน่าย๊ากษ์~ ; w ; (น่ายักษ์ แค่ลากเสียงให้ยาว *แอ๊ก*)

ขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับองค์ชาย~

ได้อ่านแล้วๆๆ

ตอนนี่เรื่องเริ่มไปที่บ้านต้นไม้แหะ

ต้องดูกันว่าร่มจะมีไว้ทำไรประโยชน์มันคืออะไรแต่คิดว่าน่าจะโหดพอดู - -

ไม่โหดขนาดนั้นร้อก~

มาอ่านตอนล่าสุดละครับ  เริ่มเข้าเนื้อเรื่องบรรยายฉากอาวุธละ อีกไม่นานคงมีสู้กันแน่นอน

ร่มนี่น่าจะทำอะไรที่พิศดารได้แน่นอน แต่เดาไม่ออกว่าคืออะไร

ถูกต้องครับ มันต้องต่อสู้กันแน่ๆละ

ถือร่มก็โมเอะได้นะเซี่ยงจี้คุง =3=//%

เซี่ยงจี๊ เอ๊ย เซจิโระ - ผมรับไม่ด้ายยยยยยยยยยยย!!!!

เรื่องท่า ไม่น่าจำกัดแค่ 4 ท่านะ รู้สึกมันจำกัดไปหน่อยอะ

ผมไม่ลืมที่จะอธิบายตรงเรื่องส่วนนี้แน่นอนครับพี่เอก

**กร๊องค์**

แค่ร่มก็แหล่มได้

นึกภาพตอนเรียกอากาศ แล้วยิงเวเทอร์บอล......

ถ้าได้ยิงนี่ ระเบิดกระจายแหง ๆ

อ้อ ร่มเอาไว้กันฝุ่น!

[me=bulbabenz]กระเด็นข้อหาคิดเยอะ[/me]

เชรดดดดดดดดดด มันจะทำอย่างนั้นได้รึเปล่าหว่า

ร่มงั้นรึ...น่าสนใจดีนี่...

รออ่านตอนร่มแผลงฤทธิ์  *โดนถีบ*

ปล.ตอนนี้ไม่มีที่ติเลยฮะ~ ' '

ขอบคุณครับตี้~

ฮาบทบรรยาย "ร่ม" เซจิโระกะหน้าโปวารุนมากมาย XD

ร่มเอาไว้กันฝนเวลาโปวารุนเรียกฝนสินะ แดดก็ด้วย!!

[me=*~Rankurusu_Jelly~*]โดนเซจิโระเอาร่มไล่ฟาด(?)[/me]

ฮ่ะๆๆ สงสัยจะถูก

พลังโจมตีของฉันจะไม่สามารถถูกทำให้ลดลงได้ไม่ว่ายังไงก็ตามน่ะ”

--------------

งงๆ แก้ไม่ถูกเลย =_=

โปวารุน อายุสั้นจังเลย T_T

-----------

“แล้วทำไมอาวุธของฉันมันไร้พลังปานนี้เล่า...อย่าว่าแต่ไร้พลังเลย หน้าตาไม่เห็นจะเป็นอาวุธซักนิด...”

----------

มานยังไม่ได้ใช้อาวุธเลยไม่ใช่หรอ น่าจะบอกว่า ทำไมอาวุธของฉันมันดูไร้พลังเช่นนี้!! หน้าตาก็ไม่เห็นจะเหมือนอาวุธสักนิด ท่าโจมตีก็คือ เอาร่มไปฟาดหัวศัตรูเล่นใช่ม๊ายยยย~~~

คือ...ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีน่ะนะกับพลัง Hyper Cutter น่ะ แต่จะพยายามอธิบายให้กระจ่างขึ้นครับ

ขอบคุณทุกคำติชมครับผม คิดว่าตอนต่อไปจะมีโอกาสอัพได้ในเร็ววัน

[shadow_of_ching]

นึกว่าอัฟแล้วนะเนี่ย

[bluewind]

นึกว่าอัพแล้วอย่างน้อยก็น่าจะเม้นต์บ้างสิแหม~

[shadow_of_ching]

อ่านแล้วลืมเม้นต์ครับ  มาเล็งว่าลงหรือยังอย่างเดียว 

ทางนี้เห็นว่าผ่านครับ  คิดว่าบลูวินรักษามาตรฐานนี้ได้อยู่แล้วล่ะครับ

ตอนนี้โฟกัสไปที่ฝั่งตัวเอกมากไปนะครับ  เม้นต์แค่นี้ (ตรูอยากออก 555+)

[Risu]

อ่านตรงโปวารุนกลายร่างเป็นอาวุธ แล้วมันนึกถึงภาพนี้

http://i620.photobucket.com/albums/tt281/poke-precure/Gijinka/164574.png

แต่ก็นะ จงอย่ามองแค่ภายนอก

ร่มนั่น อาจจะมีพลังมหาศาลที่คาดไม่ถึงก็ได้นะ งิงิ

["Pink Marker"]

จองไว้ก่อน...

สำหรับตอนนี้ อ่านแรกๆ ก็ถอดใจซะแล้ว

ยังไงก็จะพยายามตามล่ะนะ =_=!

----

เหมือนตอนนี้จะมีการกดขี่ทางเพศ?? (ฮา)

ร่ม โล่...(ไม่น่าจะ)

ปล. สงสัยเจ้าชายลี้ภัย...

[Loveless Nova]

ฟิคนี้ช่างเป็นประโยชน์กับชาวโปเกม่อนเสียจริงๆ สอนให้ข้าน้อยที่คิดว่ารู้เรื่องโปเกม่อนทุกอย่างแล้ว รู้ซึ้งยิ่งๆขึ้นไปอีก ว้าว~!! โปเกม่อนนี้มันสุดยอดอย่างนี้เองเหรอเนี้ย!!!

จากถุงมือก็ไปสู่ร่ม....ดูกระจอกขึ้นกว่าเดิมอีกแล้วนะเซจิโระ สมกับเป็นนายจริงๆ ฮะๆๆ ไม่ว่าจะรีเมคกี่ครั้งนายนี้ก็ยังเหมือนเดิมละน้อ~

Me/ นั่งรอติดตามการต่อสู้ระหว่างคนเอาการเอางานกับคนกระจอก(?)

[Kimur@]

อ่านแล้วลืมเม้นต์ครับ  มาเล็งว่าลงหรือยังอย่างเดียว 

ทางนี้เห็นว่าผ่านครับ  คิดว่าบลูวินรักษามาตรฐานนี้ได้อยู่แล้วล่ะครับ

ตอนนี้โฟกัสไปที่ฝั่งตัวเอกมากไปนะครับ  เม้นต์แค่นี้ (ตรูอยากออก 555+)

หัวอกเดียวกันโน๊ต แต่ไม่ได้เร่งคนแต่งนะ ไม่ได้เร่งจริงๆ

ปล.ย้ำ ไม่ได้เร่งคนแต่ง

[shadow_of_ching]

^

ผมลืมบอกนะบลูวิน  ที่บอกว่าโฟกัสที่ฝั่งตัวเอกมากไปอ่ะ  ผมพูดเล่น

เพราะว่า  ถ้าโฟกัสสลับกัน ผมว่าเนื้อเรื่องไม่สนุก  เรพนี้จริงจังและ อิอิ

[bluewind]

อ่านตรงโปวารุนกลายร่างเป็นอาวุธ แล้วมันนึกถึงภาพนี้

http://i620.photobucket.com/albums/tt281/poke-precure/Gijinka/164574.png

แต่ก็นะ จงอย่ามองแค่ภายนอก

ร่มนั่น อาจจะมีพลังมหาศาลที่คาดไม่ถึงก็ได้นะ งิงิ

สาวแว่นนนนนนนนนน

นั่นสิ อาจจะมีพลังที่คาดไม่ถึง ก็ต้องรอดูกันต่อไป~

จองไว้ก่อน...

สำหรับตอนนี้ อ่านแรกๆ ก็ถอดใจซะแล้ว

ยังไงก็จะพยายามตามล่ะนะ =_=!

----

เหมือนตอนนี้จะมีการกดขี่ทางเพศ?? (ฮา)

ร่ม โล่...(ไม่น่าจะ)

ปล. สงสัยเจ้าชายลี้ภัย...

กดขี่ทางเพศกันเลยทีเดียว

ฟิคนี้ช่างเป็นประโยชน์กับชาวโปเกม่อนเสียจริงๆ สอนให้ข้าน้อยที่คิดว่ารู้เรื่องโปเกม่อนทุกอย่างแล้ว รู้ซึ้งยิ่งๆขึ้นไปอีก ว้าว~!! โปเกม่อนนี้มันสุดยอดอย่างนี้เองเหรอเนี้ย!!!

จากถุงมือก็ไปสู่ร่ม....ดูกระจอกขึ้นกว่าเดิมอีกแล้วนะเซจิโระ สมกับเป็นนายจริงๆ ฮะๆๆ ไม่ว่าจะรีเมคกี่ครั้งนายนี้ก็ยังเหมือนเดิมละน้อ~

Me/ นั่งรอติดตามการต่อสู้ระหว่างคนเอาการเอางานกับคนกระจอก(?)

เซจิโระ - ใช่ซี้~ ฉันมันกระจอก อะฮึๆๆ

จริงๆแล้วต้องทำให้มันเป็นร่มเพื่อให้สมกับตัวโปวารุนน่ะครับ = =

เดี๋ยวก็ได้ออกแล้วน่าโน้ตเอ๋ย

หัวอกเดียวกันโน๊ต แต่ไม่ได้เร่งคนแต่งนะ ไม่ได้เร่งจริงๆ

ปล.ย้ำ ไม่ได้เร่งคนแต่ง

จะย้ำทำไมตั้งหลายรอบ - -

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์อีกรอบครับ แต่เหมือนรอบนี้จะลงฟิคเร็วขึ้นได้ไม่เท่าไหร่เลยแฮะ -*-

เชิญชมได้ ณ เรพต่อไป

[bluewind]

ความเดิมตอนที่แล้ว – เซจิโระและยูกะที่อยู่เฝ้าบ้านต้นไม้แห่งป่าอุบาเมะได้ศึกษาเรื่องราวของโปเกมอนเพิ่มเติมจากโปวารุนและคุจีโตะ รวมทั้งเรื่องพื้นฐานการต่อสู้ด้วยโปเกมอน และการเปลี่ยนร่างโปเกมอนให้เป็นอาวุธ เซจิโระตัดสินใจขอซ้อมต่อสู้กับโปร โวลต์ธันเดอร์ ด้วยโปวารุนของเขา การต่อสู้ระหว่างโปวารุน และเรนโทร่าของโปรกำลังจะเริ่มขึ้น...

The Pokemon Future Destiny ตอนที่ 9 เซจิโระกับการต่อสู้ครั้งแรก

เซจิโระกับโปรได้เลือกพื้นที่หน้าบ้านต้นไม้เป็นสถานที่ต่อสู้ ส่วนยูกะและคุจีโตะก็นั่งเฝ้าดูการซ้อมต่อสู้ของพวกเขาอยู่ห่างๆ ทั้งคู่เว้นระยะห่างไว้พอสมควรเพื่อให้สะดวกต่อการต่อสู้

“ลูกชิ้นของฉัน~ ลูกชิ้นของฉัน~ ลูกชิ้นของฉันท่าทางไม่ปลอดภัย~” เลอ้อนเดินฮัมเพลงออกมาจากหลังบ้านต้นไม้มาแต่ไกลพร้อมกับนาเอโตรุ โปเกมอนคู่หูของเขา แล้วเขาก็พบกับพวกเซจิโระที่กำลังจะเริ่มซ้อมต่อสู้ “เฮ้!! ทำอะไรกันไม่บอกเจ้าชายอย่างฉันเลยเนี่ย!? ปล่อยให้ฉันไปเดินเล่นซะนานเลยนะ!”

“เอ๊ะ! เลอ้อนคุง~!” ยูกะทักทายอย่างสนิทสนม แต่กลับทำให้เจ้าชายน้อยคนนี้ไม่พอใจ “เดี๋ยวเหอะ! อย่าใส่คำลงท้ายชื่อฉันตามใจชอบได้มั้ย!?”

“อะไร? กล้าตะโกนใส่ยูกะเรอะ เดี๋ยวสวยๆ” คุจีโตะหันมาทำตาเขียวใส่เลอ้อน แม้แต่เจ้าชายอย่างเขาก็สะดุ้ง แล้วก็เริ่มโวยวายลั่น “อะไรเนี่ย~!! เมื่อวานฉันไม่ได้เป็นหัวหน้ากลุ่มยังไม่พอ แล้ววันนี้ยังโดนเรียกว่าคุงอีก ยศถาบรรดาศักดิ์ของฉันมันด่างพร้อยหมดแล้ววววววว”

“เงียบปาก แล้วมานั่งดูการซ้อมต่อสู้ด้วยโปเกมอนกับพวกฉันซะ”

ขากรรไกรของคุจีโตะชูขึ้นมาแยกเขี้ยวข่มขวัญตรงหน้าเลอ้อนอย่างดุร้าย เสียงขู่อันโกรธขื้งของคุจีโกะน่ากลัวเสียจนเลอ้อนไม่กล้าหือ ยอมเงียบแต่โดยดี เดินตัวแข็งทื่อมานั่งข้างยูกะอย่างกล้าๆกลัวๆ นาเอโตรุก็เดินเตาะแตะตามมา แล้วฟุบตัวลงอย่างสบายใจเฉิบ “อา~ ดูท่าโปวารุนกับเรนโทร่าเขาจะซ้อมต่อสู้กันนะนาเอ้”

ในขณะนั้น โปเกมอนคู่หูของเซจิโระและโปรออกมาข้างหน้าเป็นการเตรียมตัว

“ยินดีที่ได้ร่วมฝึกสู้กับคุณครับ คุณเรนโทร่า”

“เช่นกัน~”

ทั้งคู่คำนับให้ซึ่งกันและกัน เหมือนเป็นมารยาทก่อนต่อสู้

“ขอเริ่มก่อนล่ะนะครับ! เรียกแสงแดด!!(Sunny Day)”

โปวารุนตะโกนขึ้นฟ้า ทันใดนั้นแสงอาทิตย์ก็กลับแผดแสงแรงกล้ายิ่งขึ้นจนพวกเซจิโระรู้สึกได้ถึงความร้อนของแสง แถมยังรู้สึกแสบตาขึ้นเล็กน้อย ร่างของโปวารุนแปรสภาพไปเป็นร่างพระอาทิตย์ ธาตุไฟทันที

ทั้งเซจิโระและยูกะรู้สึกทึ่งอย่างมาก ถึงทั้งคู่จะรู้แล้วว่าโปวารุนสามารถเปลี่ยนร่างได้ตามสภาพอากาศ แต่ปรากฏการณ์ที่จู่ๆแสงแดดก็แรงกล้าขึ้นอย่างกะทันหันก็น่าตกใจไม่แพ้กันเลย ยิ่งเลอ้อนที่มาทีหลังก็ทึ่งหนักกว่าอีก แต่เขาก็รีบเอาฮู้ดที่อยู่หลังผ้าคลุมมาคลุมหัวกันแดดไว้ทันที ส่วนนาเอโตรุที่ได้อาบแดดก็ยิ่งรู้สึกสบาย มันนอนหงายเอาเท้าชี้ฟ้าเลย “อา~ แดดอุ๊นอุ่นเนอะนาเอ”

“เวเธอร์บอล!!(Weather Ball)” โปวารุนพ่นบอลพลังประหลาดๆสีขาวจากปากตรงเข้าใส่เรนโทร่า เมื่อบอลพลังนั้นต้องแสงแดดก็เปลี่ยนไปกลายเป็นลูกไฟขนาดใหญ่ทันที ดูอันตรายกว่าสภาพที่มันเป็นบอลพลังสีขาวธรรมดาๆอย่างเห็นได้ชัด เรนโทร่าที่เห็นดังนั้นก็ย่อตัวลงเล็กน้อย แล้วดีดตัวให้พ้นจากจุดที่มันอยู่ทันที หวังจะหลบแค่พอฉิวเฉียดเพื่อประเมินพลังของโปวารุนเฉยๆ

บรึ้มมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!

แต่มันคิดผิด ลูกไฟที่กระทบลงบนจุดที่มันเคยอยู่นั้นกลับระเบิดเป็นเปลวเพลิงขนาดใหญ่ แรงระเบิดของมันทำให้เรนโทร่ากระเด็นล้มกลิ้งไปเลยทีเดียว เรนโทร่าพยายามลุกขึ้นมาอย่างงงๆ หันไปมองจุดระเบิดซึ่งพื้นหญ้าไหม้ดำเป็นวงกว้างจนเหลือแต่หน้าดิน แล้วมองดูขนที่เคยเป็นมันเงาของตนเองกลับไหม้เกรียมไปบางส่วน มันรู้สึกได้ทันทีว่าเจ้าของการโจมตีนี้ดูท่าจะไม่ธรรมดาซะแล้ว

ทางฝั่งเซจิโระ ยูกะ และเลอ้อนที่เพิ่งจะได้เห็นแค่การโจมตีครั้งแรก ก็ทำให้เขาอื้งตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรที่รุนแรงขนาดนี้มาก่อนเลย

“ฮึ่ย...นี่ขนาดไม่โดนจังๆยังขนาดนี้ แบบนี้ฉันก็คงไม่อ่อนข้อแล้วล่ะนะ!”

สายตาของเรนโทร่าเปลี่ยนไปแข็งกร้าวขึ้นโดยสัญชาตญาณ มันพุ่งกระโจนเข้าใส่โปวารุนและเงื้อเล็บสิงโตเข้าตะปบโปวารุน ปั่บ!! โชคดีที่โปวารุนไม่ถูกแบบจังๆ แต่ตัวมันก็หมุนติ้วเป็นแนวตั้ง เรนโทร่าที่เห็นว่าตนโจมตีพลาดก็รีบรุกเข้าหาโปวารุนอีกรอบ โปวารุนที่เพิ่งตั้งหลักได้ก็ลอยหนีมาอยู่เหนือหัวของเรนโทร่าแบบมึนๆ

“อ๋อย~! เวเธอร์บอลอีกที!!” โปวารุนในร่างธาตุไฟพ่นลูกบอลพลังสีขาวที่เปลี่ยนเป็นลูกไฟขนาดใหญ่อีกครั้ง แต่เรนโทร่าเองก็ไม่โง่ มันออกตัววิ่งเต็มฝีเท้าให้พ้นจากที่ของมัน จนเมื่อลูกไฟเกิดระเบิดขึ้น แรงระเบิดในตอนนี้ไม่ทำให้มันลอยกระเด็นแล้ว แต่กลับเป็นตัวส่งให้เรนโทร่ามีความเร็วเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย สายตาของมันเล็งไปที่ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุด แล้วกระโดดพุ่งเข้าเกาะต้นไม้ แล้วดีดตัวกลับไปหาโปวารุนอย่างฉับพลัน พร้อมๆกับเงื้อกรงเล็บสิงโตเข้าตะปบเป้าหมายอย่างแรง!

ตูม!!!!!

โปวารุนถูกตะปบซัดลงพื้นอย่างจังจนตัวมันกระแทกกับพื้นหญ้าเหมือนตุ๊กตาตัวขาวๆถูกปาลงพื้น เรนโทร่าหมุนตัวกลางอากาศก่อนที่จะลงสู่พื้นอย่างมั่นคง และหันขวับมามองท่าทีของโปวารุนอย่างเยือกเย็น...

“อ๊ะ! โปวารุน!!! / โปวารุนจัง!? ” เซจิโระร้องอย่างตกใจ แม้กระทั่งยูกะที่นั่งดูการต่อสู้อยู่ก็ด้วย เขารีบวิ่งไปดูอาการของโปเกมอนคู่หู ทางด้านเลอ้อนนั้นได้แต่นั่งเอ๋อเหมือนทำอะไรไม่ถูก โปวารุนค่อยๆเงยหน้าและลอยตัวขึ้นมาจากพื้นอย่างลำบากเล็กน้อย แล้วสะบัดหน้าไปมาอย่างเร็วๆเหมือนต้องการจะทำให้คลายจากอาการมึนงง มันหันหน้ามาบอกกับเซจิโระว่า “อา ไม่ต้องห่วงครับ ตัวผมหนักไม่ถึง’โลด้วยซ้ำ แถมพื้นหญ้าก็ทำให้ไม่เจ็บมากนัก ยังไงเสียนี่ก็เป็นการซ้อมต่อสู้ คุณควรจะศึกษาสิ่งที่เห็นให้ได้มากที่สุดดีกว่านะครับ”

“พูดอะไรอย่างนั้น! นี่นายบาดเจ็บนะ!” เซจิโระทำหน้าตื่นเหมือนคนที่อยู่ตรงหน้าเพิ่งโดนรถชนมา

“นี่แหละครับคือสิ่งที่คุณจะต้องเจอ แต่ว่าที่คุณเห็นอยู่เนี่ยยังแค่เด็กๆ การต่อสู้จริงน่ะถึงขั้นเลือดตกยางออกกันได้ง่ายๆนะครับถ้าเราไม่เก่งจริงน่ะ เผลอๆถ้ามนุษย์อย่างพวกคุณเข้ามาดูอาการพวกผมแบบผิดที่ผิดเวลาละก็ อาจถูกลูกหลงได้นะครับ” โปวารุนพูดเรื่องที่ฟังดูร้ายแรงอย่างหน้าตาเฉย ทำเอาเซจิโระยิ่งรู้สึกหวั่นวิตกขึ้นไปอีก

“คุจีโตะ ไปเอากล่องพยาบาลในบ้านมาเตรียมไว้ให้ที” เรนโทร่าหันไปบอกโปเกมอนที่นั่งอยู่ข้างๆเด็กสาว “ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า ดูท่าการต่อสู้นี้คงไม่จบแค่ไร้รอยแผลแล้วล่ะ”

“ค-คุจีโกะ!” ยูกะทำท่าจะตามคู่หูของเธอไป แต่ก็หยุดอยู่แค่นั้น ปล่อยให้คุจีโกะวิ่งเข้าบ้านต้นไม้ไป เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องคอยศึกษาการซ้อมต่อสู้ครั้งนี้ตามที่โปวารุนและคุจีโตะบอก เธอกลับมานั่งดูการซ้อมต่ออย่างเป็นกังวล

“นาเอโตรุ...ตั้งแต่ฉันเป็นเจ้าชายมา...ฉันยังไม่เคยเจออะไรอย่างนี้มาก่อนเลย นี่น่ะเหรอการต่อสู้?...” เลอ้อนพูดตะกุกตะกัก

“คนเป็นเจ้าชายก็ควรจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์แบบนี้ไว้นะนาเอ~” นาเอโตรุบอกกับเลอ้อนด้วยท่าทางสบายๆ แต่คำพูดของมันก็ฟังดูไม่เลวทีเดียว

“คุณเซจิโระถอยไปห่างๆหน่อยครับ เราจะเริ่มซ้อมต่อแล้ว” โปวารุนบอกกับคู่หูของมัน และเพ่งความสนใจไปยังคู่ซ้อมที่รอคอยมันอยู่ เซจิโระยอมถอยกลับไปคอยเฝ้าดูการซ้อมตามเดิม

“เริ่มกันต่อเถอะครับ...เรียกลูกเห็บ!!(Hail)”

ทันใดนั้นเมฆบนท้องฟ้าก็เริ่มก่อตัว และเริ่มมีก้อนน้ำแข็งเล็กจิ๋วต่างขนาดร่วงโปรยปรายลงมา มันคือฝนลูกเห็บนั่นเอง ทั้งเซจิโระ ยูกะ และโปรต้องรีบหนีเข้าร่มเพื่อหลบลูกเห็บ ยกเว้นเรนโทร่าที่ยืนตากฝนลูกเห็บอย่างลำบากเพราะยังอยู่ระหว่างการต่อสู้ มันต้องคอยหรี่ตาอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ลูกเห็บถูกดวงตาของมันเข้า ส่วนโปวารุนที่เคยเป็นร่างพระอาทิตย์ก็เปลี่ยนรูปร่างไปอีกครั้ง คราวนี้หัวของมันกลายเป็นสีม่วงและอยู่กลางสายหมอกสีฟ้าอมเขียวที่หมุนวนเป็นเกลียวใต้ตัวของมัน นี่คือรูปแบบธาตุน้ำแข็งของโปวารุนนั่นเอง

“กล่องพยาบาลมาแล้ว---เฮ้ย!? เกิดอะไรขึ้นข้างนอกกันละเนี่ย!?” คุจีโตะที่เพิ่งไปเอากล่องพยาบาลมาถึงกับตกใจที่จู่ๆสนามหน้าบ้านต้นไม้ที่เคยมีแดดออกกลับมีลูกเห็บตกปุบปับแบบนี้

“(เปลี่ยนร่างอีกแล้วเรอะ...ไม่สิ นี่ไม่ใช่ประเด็นที่ต้องสนใจตอนนี้ เจ้าลูกเห็บพวกนี้ทำเอามองทางข้างหน้าไม่สะดวกเลย ถึงจะฉลาดใช้ท่า แต่มันทำให้ข้าหมดหล่อเลยนะ...)” เรนโทร่าคิด

“เอาล่ะ! เวเธอร์---”

“ไม่ยอมให้นายลงมือได้หรอก! ขย้ำ!!(Crunch)” ดูเหมือนว่าเรนโทร่าจะเริ่มไม่อ่อนข้อให้แล้ว มันพุ่งตรงเข้ามาหาโปวารุนโดยไม่ให้ปล่อยท่าโจมตีได้ทันเวลา มันอ้าปากกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวที่แหลมคม ตรงเข้างับโปวารุนทันที แต่ก็มีลูกเห็บก้อนหนึ่งร่วงใส่หน้าจนมันเสียจังหวะไปเล็กน้อย “อุ๊บ!?”

“หนอย!” โปวารุนจำต้องยอมหยุดการโจมตีกลางคันแล้วรีบลอยตัวหนีเรนโทร่าขึ้นข้างบนเหมือนที่เคยทำโดยอาศัยจังหวะที่เจ้าสิงโตสายฟ้าเสียจังหวะ แต่ทันทีที่ขาหลังของเรนโทร่าแตะพื้นได้อีกครั้งก็กระโดดขึ้นไปในอากาศตามโปวารุนไป แล้วอ้าปากงับโปวารุนได้สำเร็จ! มันร้องเสียงดังลั่น “อ๊าาาาาาาาา!!!!!!”

ทันทีที่เรนโทร่าจับโปวารุนได้ก็สะบัดไปมาอย่างแรงเหมือนสุนัขกัดตุ๊กตาเล่น แล้วเหวี่ยงทิ้งไปให้โปวารุนกระเด็นกลิ้งไปตามพื้นหญ้า เท่านั้นยังไม่พอ เรนโทร่ายังกวดฝีเท้าตามโปวารุนไปจัดการต่ออีกด้วย แต่!

“ฮึ้ย! เวเธอร์บอล!!!!” โปวารุนที่กำลังบาดเจ็บฝืนโจมตีกลับไป คราวนี้มันทำได้สำเร็จ ลูกบอลพลังสีขาวที่มันพ่นออกมากลายเป็นลำแสงสีฟ้าใสวิ่งยาวเป็นเส้นตรง เรนโทร่าที่เห็นดังนั้นก็รีบเบรกฝีเท้าเตรียมตัวหนีทันที แต่ไม่ทัน ลำแสงนั้นมีความเร็วสูงกว่าที่มันคิดไว้มาก ขาหน้าขวาของมันถูกลำแสงเข้าและเริ่มมีน้ำแข็งแผ่กระจายไปจากจุดที่มันโดนยิงจนขาข้างนั้นถูกแช่อยู่ในผลึกน้ำแข็งหนาทั้งขา เจ้าสิงโตที่เสียหลักจากการถูกแช่แข็งก็ล้มไถลไปตามแรงวิ่งของมัน

“อ๊ากกกกกกกกก~!! โธ่เว้ย!!” ความเย็นเยียบของน้ำแข็งก้อนใหญ่ที่จับทั้งขาของเรนโทร่าสร้างความเจ็บปวดให้แก่เรนโทร่าอย่างมาก เซจิโระยิ้มอย่างมีชัยที่ดูเหมือนว่าโปเกมอนของเขาจะเป็นฝ่ายชนะ ทว่า...

“เรนโทร่า! ใช้เขี้ยวเพลิง(Fire Fang)งับขาข้างนั้นซะ!!”

เขารู้สึกประหลาดใจจนต้องหันไปมองโปรที่จู่ๆเขาก็สั่งการโปเกมอนเป็นครั้งแรก เรนโทร่าที่ได้ยินดังนั้นก็ยกขาข้างที่ถูกแช่แข็งให้เข้าใกล้ปากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วอ้าปากกว้างฝังเขี้ยวอันแหลมคมลงไปในน้ำแข็งที่ขาของมันทันที เซจิโระงุนงงอย่างหนักว่าจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร

แต่ไม่นานเขาก็รู้คำตอบที่คาดไม่ถึง จุดที่เรนโทร่ากัดลงไปมีไอน้ำพวยพุ่งออกมาพร้อมกับเสียงฉ่า น้ำแข็งที่ถูกกัดเริ่มละลายอย่างไม่น่าเชื่อ จนกระทั่งเมื่อน้ำแข็งละลายไปมากพอ เรนโทร่าถอนเขี้ยวออก ค่อยๆลุกขึ้นแล้วกระทืบเท้าให้น้ำแข็งที่เหลือแตก ในที่สุดขาขวาของมันก็หลุดจากความเย็นของน้ำแข็งได้สำเร็จ เซจิโระได้แต่ยืนอื้ง ไม่ใช่แค่เรื่องที่โปรสามารถสั่งการโปเกมอนได้ แต่รวมทั้งเรื่องที่น้ำแข็งที่ถูกเรนโทร่ากัดละลายได้อีกด้วย

“นั่นคือคุณสมบัติของท่าเขี้ยวเพลิงยังไงล่ะ นี่เป็นท่าโจมตีที่เป็นธาตุไฟ เขี้ยวของเรนโทร่าจะร้อนระอุเหมือนมีดเผาไฟ มันจึงละลายน้ำแข็งได้ยังไงล่ะ” โปรอธิบาย

“แฮ่ก...แฮ่ก....พอดีกว่ามั้ยเรนโทร่า...” โปวารุนที่ล้มตะแคงอยู่บนพื้นหญ้าพูดเสียงอ่อย พร้อมๆกับที่เมฆครื้มบนท้องฟ้าค่อยๆสลายหายไป กลับมาแจ่มใสอีกครั้ง ร่างของโปวารุนก็เปลี่ยนกลับไปเป็นร่างสีเทาขาวอย่างเก่า

“ก็ดีเหมือนกัน แฮ่ก....” เรนโทร่าเห็นด้วย มันฟุบตัวลงนอนอย่างเหน็ดเหนื่อย ขาขวาของมันสั่นระริกจากน้ำแข็งของโปวารุน

“โปวารุน!! / เรนโทร่า!!” เซจิโระกับโปรวิ่งตรงมาดูอาการของโปเกมอนคู่หูทันทีที่การต่อสู้จบลง ยูกะและคุจีโตะก็เข้ามาปฐมพยาบาลให้กับโปเกมอนทั้งสองด้วยเช่นกัน ก่อนที่เลอ้อนกับนาเอโตรุจะตามเข้ามาดูด้วย

“คุณเซจิโระ...ได้เห็นการต่อสู้เมื่อกี้รึเปล่าครับ คุณเซจิโระต้องจำและศึกษามันให้ดีนะครับ” โปวารุนพูดขณะที่ยูกะกำลังหยอดยาฆ่าเชื้อให้ ร่างกายของมันดูสะบักสะบอมอยู่บ้าง แต่น้ำเสียงของมันฟังดูเหมือนว่าจะไม่เป็นอะไรมากเท่าไหร่ “นายจะฝืนพูดทำไมล่ะ ฉันต้องจำมันไว้แน่ การต่อสู้ของนายน่ะแสดงให้ฉันได้เห็นแล้วละ”

“อะเฮ้อ~ ถึงข้าจะบาดเจ็บแต่ก็ยังหล่อได้เสมอต้นเสมอปลายนะ~ โอ๊ย!” เรนโทร่าเก๊กหล่อได้แค่แป๊บเดียวก็เกิดอาการเจ็บขาขึ้นมาซะงั้น ทำเอาคุจีโตะที่กำลังทายาให้เกิดอาการเซ็งเป็ด พลางคิดในใจ “(ชักไม่อยากรักษาไอ้หมอนี่แล้วสิ...ปล่อยให้มันขาเดี้ยงไปเลยดีมั้ยหว่าจะได้ไม่ต้องเก๊กอีก?)”

"โปร ข้าต้องขอโทษด้วยที่ดูเหมือนจะเผลอซ้อมกันหนักเกินไปซะแล้ว" เรนโทร่าหันไปขอโทษกับคู่หู แต่เขาก็ส่ายหน้าอย่างไม่ถือสา "ช่างเหอะน่า ซ้อมต่อสู้กันก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้เป็นธรรมดา ยังดีกว่าตอนที่ฉันฝึกอยู่ที่ค่ายทหารที่โลกฉันซะอีก"

หลังจากคุจีโตะทายาให้เรนโทร่าเสร็จก็เดินมาพูดกับเซจิโระ “อย่างที่โปรทำนั่นแหละคือการสั่งการโปเกมอน เขาสั่งให้ใช้ท่าเขี้ยวเพลิงเพราะรู้ว่านั่นเป็นวิธีที่จะละลายน้ำแข็งออกได้ แสดงว่าเขารู้จักวิธีการต่อสู้ของเรนโทร่า การต่อสู้จริงก็เช่นกัน ก่อนที่เราจะรู้จักคู่ต่อสู้ เราต้องรู้จักตัวเองเสียก่อนว่ามีความสามารถยังไง มนุษย์อย่างพวกเธอนั่นแหละคือผู้ที่จะคอยชี้ทางให้โปเกมอนอย่างเราในการต่อสู้ละ”

“อย่างนั้นเองเหรอ...ดีละ ฉันเองก็จะต้องทำอย่างโปรให้ได้เลยคอยดูสิ!” เซจิโระชูกำปั้นอย่างรู้สึกมุ่งมั่น ดูเหมือนว่าไฟสู้ในตัวเขาจะถูกจุดขึ้นมาแล้ว

“ให้ฉันขอร่วมซ้อมต่อสู้ด้วยสิจ๊ะ ฉันเองก็อยากสู้ให้เป็นเหมือนกัน”

“เจ้าชายอย่างฉันก็ไม่ยอมน้อยหน้าหรอกน่า!” ทั้งยูกะและเลอ้อนต่างก็เริ่มมีไฟขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

“ฮ่ะๆ ได้เสมอ แต่ขอทีละคนก็แล้วกันนะ” โปรหัวเราะนิดหนึ่งให้กับความกระตือรือร้นเหมือนเด็กๆของพวกเขา

“อะเฮ้อ~ ถึงข้าจะหล่อ แต่ข้าก็ไม่ได้เป็นที่พึ่งพาได้ขนาดนั้นร้อก~” เรนโทร่าก็ลุกขึ้นมาเก๊กหล่อตามฟอร์มอีกแล้ว (เลอ้อนกับคุจีโตะคิด - พูดเองเออเองเลยนะไอ้หมอนี่...)

ซวบ! ตุบ!

เสียงเหมือนอะไรบางอย่างล้มลง ทำให้บรรยากาศหยุดชะงักลงเสียก่อน ทุกคนหันไปมองตามเสียงนั้นทันที

“ชะ...ช่วยฉันทีเหมียว....”

เจ้าของเสียงนั้นกลับเป็นเนียส โปเกมอนแมวกวักสีครีมที่มีเหรียญทองบนหน้าผาก ร่างกายของมันในขณะนี้ดูสะบักสะบอมมากเหมือนเพิ่งผ่านการต่อสู้อย่างรุนแรงมา ไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวเท้าเดิน หนวดลู่ตกลงเหมือนกำลังบ่งบอกว่าเจ้าแมวตัวนี้กำลังแย่แน่ๆ มันคลานมาทางพวกเซจิโระได้อีกแค่เล็กน้อยแล้วก็ล้มฟุบลงไป

“เฮ้ย! เป็นอะไรไปน่ะ!?” ทุกคนรีบวิ่งไปดูอาการของเนียสผู้โชคร้ายตัวนั้นตามๆกัน คุจีโตะที่เอากล่องปฐมพยาบาลมาด้วยก็รีบปฐมพยาบาลขั้นเบื้องต้นให้เนียสทันที “อดทนไว้นะ ฉันจะปฐมพยาบาลให้เดี๋ยวนี้แหละ!”

“โปเกมอนตัวนี้มาจากไหนกันน่ะ?...” ยูกะถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่รู้สิ ยังไงตอนนี้เราก็ต้องช่วยเขาให้ได้ก่อนน่ะนะ” เซจิโระบอก เขาหันไปถามเนียสที่พอจะได้สติแล้วว่า “เป็นอะไรไป ทำไมบาดเจ็บขนาดนี้ล่ะ?”

“โอย....ฉันถูกพวกโปเกมอนรุมทำร้ายเอาน่ะ...ฉันขอซ่อนตัวที่นี่ได้มั้ยเหมียว? อึก...ฉันไม่อยากให้พวกมันมาเจอตัวฉันเขาน่ะเหมียว...” น้ำเสียงของเนียสฟังดูระโหยโรยแรงทีเดียว

“ไม่ต้องห่วงครับ พวกเรายินดีให้ที่ซ่อนตัวกับคุณแน่นอนครับ” โปวารุนรับปากกับเนียส เขาหันไปพูดกับทุกคน “ผมว่าเราควรพาเขาเข้าไปในบ้านต้นไม้ดีกว่านะครับ”

ว่าแล้วทุกคนก็พากันนำตัวเนียสที่บาดเจ็บเข้าไปในรักษาต่อในบ้านต้นไม้...เรื่องราวของพวกเซจิโระในเวลาเช้าก็เป็นอันจบแต่เพียงเท่านี้ แล้วทางด้านของกลุ่มพลานันล่ะ?

[glow=black,3,300]O~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~O[/glow]

จบตอนที่ 9 ครับ

[Porygon-Ω]

โปวารุนที่เพิ่งตั้งหลักได้ก็ลอยหนีมาอยู่เหนือหัวของเรนโทร่าแบบมึนๆ

ฟังแล้วตะแม่งๆ พิกลๆ (เหมือนสะดุดกับจุดนี้?)

แต่ที่เหลือ Stage Clear! แบบ 3 Credits ครบเลย XD

อ่านได้คล่องดี และก็พัฒนาจากครั้งที่แล้วจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว (ฮา)

ต่อสู้กับได้มันส์ดี! แต่เรื่องที่ใช้ Fire Fang แล้วอธิบายว่าไฟละลายน้ำแข็งนั่น น่าจะเข้าใจกันด้วยตัวเองแล้วล่ะมั้ง เด็กๆ จ๋า (วอท)

ตอนหน้าตัดไปทางพลานันแล้วสินะ รออ่านต่อไปว่าจะเป็นอย่างไร (แต่ดูท่าเนียสที่บาดเจ็บนั่น เหมือนต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ...)

[Hermit]

รูปประกอบนี่มันอะไรกัน

ต่่างจากตอนก่อนหน้านี่ - -

ตอนนี่บรรยายการต่อสู้ได้ดีครับ

ชักสงสัยว่า เนียสจะเป็นสายลับล่ะซินี่

เฝ้ารอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

[ป.โหล่]

อย่าอื่นไม่สน เรนโทร่าเมพ!!!

โปวารุนเองก็ไม่น้อยหน้า

ปล.แอบจินตนาการว่าตานี้จะใช้อาวุธสู้กัน =w= รอตอนต่อไป~

[BLYTHE]

เห็นคุจีโกะแล้วช็อกเลย =[]=~!

อ่า ดูจากเนื้อเรื่องตอนนี้แล้วมีแต่การต่อสู้ที่หักมุม ทำให้ตื่นเต้นไปด้วยเลยค่ะ =w=

ขอติเรื่องการเว้นบรรทัดหน่อยนึง

ขากรรไกรของคุจีโตะชูขึ้นมาแยกเขี้ยวข่มขวัญตรงหน้าเลอ้อนอย่างดุร้าย เสียงขู่อันโกรธขื้งของคุจีโกะน่ากลัวเสียจนเลอ้อนไม่กล้าหือ ยอมเงียบแต่โดยดี เดินตัวแข็งทื่อมานั่งข้างยูกะอย่างกล้าๆกลัวๆ นาเอโตรุก็เดินเตาะแตะตามมา แล้วฟุบตัวลงอย่างสบายใจเฉิบ “อา~ ดูท่าโปวารุนกับเรนโทร่าเขาจะซ้อมต่อสู้กันนะนาเอ้”

ยกตัวอย่างประโยคนี้ คำพูดขอนาเอโตรุ ติดกับประโยคที่บรรยาย เวลาอ่านแล้วรู้สึกอ่านยากพิกลแฮะ = ="

[Risu]

ตาคุจีโกะน่ากลัวจังเลยง่า~

เป็นการต่อสู้ที่มันส์มาก

เนียสตัวนั้นดูน่าสงสัยแฮะ

[ลูคุงไม่ถึกนะ]

อ่านจบ...

ลืมบอกไปว่า... เลอ้อน.. มันเป็น SLE แพ้แดดรุนแรง!!!(ไปไกลล่ะ..)

ปล.

มันร้องเสียงดังลั่น อ๊าาาาาาาาา!!!!!!

ประโยคนี้... ลูแอบจิ้นนะฮะ.. (วอดเดอะเฮลล์.....)

[Guest bulbabenz]

มาตอนไหน **ทำหน้ามึน**

นึกว่าจะเอาอาวุธมาสู้กัน แต่ท่าจะยังไม่ใช่

แต่ก็เป็นการต่อสู้ที่มันส์มาก...!

ฮ้า เพิ่งเคยอ่านวิธีสู้แบบนี้แฮะ เป็นแบบที่อยากเลย(ปล่อยให้โปเกมอนสู้แล้วช่วยออกคำสั่งบางเวลา อะไรแบบนี้)

ระหว่างอ่านก็แอบสงสัยนิดนึงว่า 'พวกที่เหลือหายไปไหนล่ะ แล้วถ้านั่งดูอยู่จะรีแอคชั่นยังไง'

มาตอนจบถึงจะรู้ อ้อร์ (แล้วก็แหยะยิ้ม)

ปล.อ่านไปปวดคอไป (เฮ้ยเกี่ยวอะไร)

[snow]

มาอ่านเเล้วค่าๆ =o=// รูปคุจีโกะโหดมากมาย = = น่าสงสารเลอ้อน เเฮะที่โดนทำหน้าเเบบนั้นใส่ 55+ (เเต่ก็เเอบสะใจ)

ตอนนี้สงสัยเหมือนกันคนอื่นเเล้วว่าเนียสต้องเป็นนักสืบจำเป็นเเน่นอน!(?)

ปล. ตอนที่เเล้วไม่ได้มาคอมเมนต์ ขอโทษด้วยนะคะ o(_ _)o